ΟΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές,
Φιλοκαλλιστές, Φιλότεχνοι σας καλημερίζω και σας εύχομαι μέρα καλή και
δημιουργική. Η σημερινή ανάρτηση ίσως σε κάποιους να μην αρέσει, και
ίσως κάποιους να τους ξενίσει!!!!!!!! σε όλες και όλους αυτούς θα πω το
εξής. Σήμερα έμαθα ένα δυσάρεστο γεγονός, έμαθα πως πέθανε μια ΚΥΡΙΑ!!!!!!!
ίσως κάποιοι από σας πείτε μας πως είναι δυνατόν να το λες αυτό για μια
γυναίκα που στα νιάτα της, στα 23της όταν εσύ την είχες γνωρίσει ήταν
ιερόδουλος; Πράγματι όταν πρωτογνώρισα την πανέμορφη Ρίτα είχε ήδη
ξεκινήσει το άθλημα, εγώ όμως θα θυμάμαι για πάντα μερικά πράγματα από
εκείνη τη Θεά, το τέλειο σώμα της, και τους πιο ερωτικούς μαστούς που γνώρισα στη ζωή μου, και κυρίως την ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ.
Αυτή η ΚΥΡΙΑ που
πέθανε χθες άφησε ένα γράμμα σ' έναν κοινό μας φίλο όπου μέσα υπήρχε
μια λέξη ''ευχαριστώ'' σίγουρα θα έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί
μου έγραψε αυτή τη λέξη, θα σας το πω, σιγά σιγά όμως για να πάρουμε τα
πράγματα με τη σειρά. Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο
το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν
πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να
μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και
λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι
βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά. Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ!
γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ'
αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για
γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και
επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις
τρυγήσουμε και μοιραία λόγω ανάγκης
καταλήγαμε
στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε
μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε
γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν
και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι
ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το
μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό
δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς
μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα,
οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια
μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως
εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα
βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα. Ήταν η δεύτερη φορά στη
ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10
χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του Θωμά και εγώ έκλαιγα
γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας
και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Ρίτα τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον
Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε,
περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον
καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή
μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το
έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό
ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Ρίτα, όλα τα βλέμματα
στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη
μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ,
μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το
ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει
κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι
άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με
κρέας!!!!!!!
Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε
μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν
πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε
το ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα
σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον
εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο
σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο δωμάτιό της που για την ακρίβεια
ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό
χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια
σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι
δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της
ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε
αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη
την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε
μόνο για μας. Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα που σας προείπα και με
την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν
έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό
δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με
ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο
''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα
διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα
ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή
παρακολούθησα 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα
πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη
του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε
εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με
αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο
μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να
ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα
χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την
επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει
πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού.
Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο
Ερέχθειο χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε
ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι
εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε
παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά
το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ'
έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια. Ερώτηση
πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι
απόψε!!!!!!!!! Άλλο βράδυ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου
κρατάς ξανά το χέρι, πονηρός ο βλάχος
Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό
χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ'
έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών
είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη
φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της
προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο
χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο
το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό
που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε
ν' αλλάξει πάση θυσία. Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω
με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της
εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και
για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά
αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα
έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε
περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι
ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να
παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου''
χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια να πάμε ξανά
στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ.
Μου
υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 01/07/70
μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο
σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις
12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την
άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη
και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα
σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι. Όταν
άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και
το καμπαρέ ''the toc'' κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα
την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρε ένα βράδυ να πάω κι εγώ
εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου
είπε ΟΚ!!! Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι
πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε
τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο
χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια
στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία
για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν
μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!!
για την ακρίβεια η κυρία είπε στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα
της:
Ρε συ Τάνια τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη
γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια
δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει
να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα
καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που
να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ο,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το
μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Ρίτα!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε
ήταν η Ρίτα.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να
πιστέψω αυτό που έβλεπα. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και
στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από
την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου. Εκείνο λοιπόν το βράδυ που
σε είδα εκεί κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά, για να σιγουρευτώ την
επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ με περίμενε εκεί η Τάνια και
μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός
μικρός στο μάτι αλλά ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε
ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να
την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ'εκείνο το τραπέζι, με
το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!!
Βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή
ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα
στην Πένυ, άρα αυτό ήταν το όνομα της κυρίας, προκειμένου να μπορέσω να
μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας πείτε μου
τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η
κυρία Πένυ χθες όταν με αποκαλούσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα;
για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν
έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για
το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ'
την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα
πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν
Ρίτα!!!!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να
ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά
καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα άκουγε
με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες
όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το
επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα.
Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να
ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν
επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η Ρίτα είχε
μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!! ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το
μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε:
''Όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας
τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με
είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα
συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής'' και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα
που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια
στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν
ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη Ρίτα. Χριστούγεννα
1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες
ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν
λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα
τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ...........
μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου
ευτυχώς που η συνάντηση έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του
γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να
συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό
για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η
Ρίτα!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη
δεύτερη φορά που η Ρίτα πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά
μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη
μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα
μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο
στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο
τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν
πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την
προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ,
αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ
ΡΙΤΑ
για
όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα
σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ'
αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΡΊΤΑ.
Υπήρξε
μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική
γιαγιά την αξίωσε ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε
αρκετές φορές να βρεθούμε γιατί γνώριζε την εκτίμησή μου στο πρόσωπό
της αλλά πάντα μέσω του κοινού μας φίλου της έλεγα πως αν συναντηθούμε
θα πρέπει να τις επιστρέψω τα τρία ενοίκια γι' αυτό και δεν
δέχομαι!!!!!!!!!! Καταλάβαινε πως κι εγώ το ήθελα πάρα πολύ αλλά έτσι
ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές.
Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω
θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την
πέτρα''. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια
διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΟ
Το παρακάτω απόσπασμα , αναφέρεται στον
Ξενοφώντα τον Κορίνθιο, για τον οποίο γράφτηκε από τον Πίνδαρο και ο
13ος Ολυμπιόνικος. Φαίνεται μάλιστα πως με αφορμή την ίδια νίκη ο Ξενοφών
αφιέρωσε κάποιες πόρνες στον ναό της Αφροδίτης στην Κόρινθο για να
ευχαριστήσει τη θεά για την ολυμπιακή του νίκη. Το γεγονός αυτό, καθώς
και τον ίδιο τον Ξενοφώντα, έρχεται να εξ υμνήσει το άσμα αυτό. Είμαστε
σε θέση να διακρίνουμε το μέτρο του ποιήματος το οποίο αποτελείται μόνο
από στροφές και ακολουθεί μεικτό μετρικό ρυθμό αιολικού και δωρικού
μέτρου.
Koπέλες που δέχεστε ξένους πολλούς,
υπηρέτριες της Πειθώς στην πλούσια Κόρινθο,
που θυμάστε τα ξανθά δάκρυα του φρέσκου
λιβανιού πετώντας πολλές φορές με τον νού σας
στην Αφροδίτη, τη μητέρα των Ερώτων
σε σας , κόρες μου, έδωσε να δρέπετε
χωρίς μομφή σε κρεβάτια του πόθου
τον καρπό της απαλής ομορφιάς.
΄Οταν η ανάγκη το απαιτεί,
το καθετί είναι καλό.
Ωστόσο απορώ τί θα πουν οι αφέντες
του Ισθμού για μένα που βρήκα τέτοια
αρχή του μελόγλυκου τραγουδιού,
τον εαυτό μου συνδέοντας με τις κοινές
γυναίκες. Δίδαξα πώς να δοκιμάζουμε
με την καθάρια πέτρα το χρυσάφι.
...
Της Κύπρου αφέντρα, εδώ στο ιερό
άλσος σου έφερε ο Ξενοφώντας μιά ομάδα
εκατό κοριτσιών κοινών, ευχαριστημένος
που εκπληρώθηκαν οι ευχές του.
ΠΙΝΔΑΡΟΣ ( Αθηναίος Δειπνοσοφιστές ΙΓ 574 a)
" Λυρικοί Ποιητές" Πίνδαρος 3, Αποσπάσματα, εκδόσεις Οδυσσέα Χατζόπουλου.
**********************************************************************
ΟΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
(ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΟΥ)
Η
Κόρινθος,ο Έρυξ της Σικελίας, η Πάφος και η Αμαθούντα της Κύπρου, οι
Επιζεφύριοι Λοκροί της Ιταλίας ήταν παγκόσμια κέντρα ιεροδουλίας, της
προστατευμένης από τους ναούς της Αφροδίτης εκπόρνευσης γυναικών.
Ιστορικά οι συντεχνίες των ιεροδούλων είχαν ασιατική καταγωγή, με πιθανό
τόπο προέλευσης τη μικρασιατική Λυδία και τη δημώδη ερωτική λατρεία της
Αστάρτης σε όλη την Εγγύς Ανατολή, από τη Συρία και τη Μικρά Ασία ως
την Παλαιστίνη και την Κύπρο.
Οι ιερόδουλες των ναών της Αφροδίτης απάρτιζαν σωματεία, κατά πόλη
και γεωγραφική περιοχή, σωματεία οργανωμένα τα οποία ασκούσαν και ισχυρή
επιρροή στην οικονομική και επομένως στην πολιτική ζωή. Στις δύσκολες
καταστάσεις που αντιμετώπιζε η πολιτεία οι ιερόδουλες ήταν υποχρεωμένες
να προσευχηθούν συλλογικά για τη σωτηρία και την ασφάλεια όλων. Λέγεται
ότι, όταν οι Πέρσες του Ξέρξη κατέβαιναν για να υποδουλώσουν την Ελλάδα,
οι ιερόδουλες της Κορίνθου συγκεντρώθηκαν στην κορυφή του Ακροκορίνθου
και προσευχήθηκαν όλες μαζί. Μετά την αποτυχία του Ξέρξη ο Σιμωνίδης
εμπνεύστηκε ένα ωραίο επίγραμμα αφιερωμένο στις ιερόδουλες και στην
Αφροδίτη , που εισάκουσε τις προσευχές τους. Το επίγραμμα χαράχθηκε σε
έναν πίνακα που τοποθετήθηκε στον ναό της θεάς.
|
Χάλκινο άγαλμα της Αφροδίτης από τη Σιδώνα.
|
Οι ναοί της Αφροδίτης ήταν συγκροτήματα πολλών κτιρίων μέσα στα
οποία ασκείτο λατρεία της θεάς και ιερή πορνεία. Είναι πιθανό ότι στο
συγκρότημα ή σε άμεση γειτνίαση υπήρχαν καταλύματα για τους προσκυνητές
που έρχονταν από μακριά. Ο προσκυνητής-πελάτης παρουσιαζόταν στους
θεράποντες της θεάς οι οποίοι τον οδηγούσαν στον ναό, για να αφήσει τα
δώρα του και να θυσιάσει στη θεά. Ύστερα περνούσε στον χώρο στον οποίο
κατοικούσαν οι ιερόδουλες. Για να δουλεύουν σε έναν χώρο οργανωμένο και
με κρατική υποστήριξη σημαίνει ότι οι ιερόδουλες πρέπει να επιλέγονταν
αυστηρά για την ομορφιά τους και τους τρόπους τους. Στους ναούς της
Πανδήμου Αφροδίτης είναι βέβαιο πως η πορνεία προστατευόταν από τους
επίσημους φορείς του άστεως και δεν ενείχε την έννοια της φτηνής,
αγοραίας εκπόρνευσης. Επρόκειτο για αφιέρωση στην Αφροδίτη.
Η ερωτική πράξη στο πλαίσιο του ναού θεωρείτο καθαρά ως ιερή
τελετουργική πράξη ένωσης με τη θεά. Όσο απίστευτο και να φαίνεται σε
εμάς σήμερα, στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό η ιεροδουλία ήταν ένας από
τους πιο σεβαστούς και παραδοσιακούς θεσμούς.
Μαζί με τις ιδιωτικές παλλακίδες οι ιερόδουλες αποτελούσαν την πιο
υψηλή τάξη, ένα είδος εταιρικής «ελίτ». Προσέφεραν υψηλό λειτούργημα
έναντι των πολιτών ή των ξένων και της θεάς. Με το αζημίωτο βέβαια. Η
Κόρινθος, για παράδειγμα, «δεν ήταν για όλα τα βαλάντια». Η άσκηση της
ιερής δουλείας κόστιζε πανάκριβα σε όποιον επιθυμούσε να ενωθεί με την
Αφροδίτη και να «θύσει» στην κλίνη του Έρωτα ! Στους χρόνους της ακμής
της η Κόρινθος είχε πάνω από χίλιες ιερόδουλες στον λόφο του
Ακροκορίνθου. Ανάμεσα στα άλλα αγαθά που ανταλλάσσονταν στην πλούσια
πόλη, ισχυρός πόλος έλξης για τους επισκέπτες ήταν οι ιερόδουλες, «αιτία
πτώχευσης πολλών άμοιρων ναυτικών», όπως λέει ο Στράβων. Δεν ήταν λίγες
οι φορές που σημαίνοντα πρόσωπα (όχι μόνο άντρες, αλλά και γυναίκες)
προσέφεραν στην Αφροδίτη ολόκληρες ομάδες από ιερόδουλες. Ένα από αυτά
ήταν και ο Ξενοφών ο Κορίνθιος που είχε κάνει τάμα για τη νίκη του στους
Ολυμπιακούς Αγώνες την αφιέρωση πολλών ιεροδούλων στη θεά του έρωτα .
Συγκεκριμένα ο Πίνδαρος στις Ωδές του συμπεριέλαβε ένα ποίημα που
αφορούσε το τάμα αυτού του αθλητή του πένταθλου. Η Κόρινθος ήταν ήδη
πριν τους Περσικούς Πολέμους το μεγαλύτερο και πιο οργανωμένο κέντρο
ιεροδουλικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Δεν ήταν η μόνη πόλη με έντονη
λατρεία της Αφροδίτης και με τόσο ευρεία διάθεση ιεροδούλων. Ο Έρυξ της
Σικελίας, η Πάφος και η Αμαθούντα της Κύπρου, οι Επιζεφύριοι Λοκροί της
Ιταλίας ήταν επίσης παγκόσμια κέντρα ιεροδουλίας, της προστατευμένης από
τους ναούς της Αφροδίτης εκπόρνευσης γυναικών. Ιστορικά οι συντεχνίες
των ιεροδούλων είχαν ασιατική καταγωγή, με πιθανό τόπο προέλευσης τη
μικρασιατική Λυδία και τη δημώδη ερωτική λατρεία της Αστάρτης σε όλη την
Εγγύς Ανατολή, από τη Συρία και τη Μικρά Ασία ως την Παλαιστίνη και την
Κύπρο. Η ερωτική αφιέρωση διαμέσου της ερωτικής πράξης είναι μια
πρακτική που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Αρχικά ήταν μια γνήσια
τελετουργική διαδικασία προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας, η οποία
εξασφάλιζε την ενδυνάμωση των γενετήσιων ικανοτήτων και την καρποφορία.
Αργότερα, στον ελληνικό κόσμο, η λατρευτική αφιέρωση στον έρωτα
διοχετεύτηκε σε πολλές λατρείες, όπως σ' αυτήν του Διονύσου , του
Πριάπου και της Πανδήμου Αφροδίτης. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικάνδρου
η Αθήνα επί Σόλωνος απέκτησε τον πρώτο μεγάλο ναό της Πανδήμου
Αφροδίτης και παράλληλα τη δική της συντεχνία οργανωμένων ιεροδούλων.
Αυτό το μέτρο του Σόλωνα, δημοσίου ελέγχου των εταιρών, ανήκε στο
ευρύτερο πλαίσιο νόμων και αστικών θεσμών του. Πέρα από τη θέσπιση της
ιεροδουλίας στον ναό της Πανδήμου Αφροδίτης η άποψη του Σόλωνα για τις
κοινές πόρνες ήταν τόσο αρνητική ώστε τον ώθησε να εύχεται αυτές να μην
έχουν απογόνους που ντροπιάζουν την πόλη και τις ηθικές αξίες της. Λίγο
αργότερα ο Σωκράτης μας ξαφνιάζει στον διάλογο που κάνει με τη Θεοδότη
εξομοιώνοντας το επάγγελμα της πόρνης με κάθε άλλη επαγγελματική
ενασχόληση. Ο Σωκράτης δεν διστάζει να πει ότι η εκπαίδευση που δίνει ο
προστάτης - μαστροπός στην εταίρα είναι ανώτερη διδαχή της υπέρτατης
σαρκικής και ψυχικής απόλαυσης. Αν και ευδοκίμησε στους αιώνες της
κλασικής και ελληνιστικής Αθήνας ο θεσμός του Σόλωνα δεν στάθηκε αρκετά
ισχυρός για να κάνει το άστυ της Παλλάδος παγκοσμίως γνωστό για τη δράση
των ιεροδούλων του. Αντίθετα στο 'Αστυ επικράτησαν τα ιδιωτικά πορνεία
και η προαγωγή, η διακίνηση και η εκμετάλλευση των εταίρων από
επαγγελματίες του χώρου (μαστροπούς, Ienonaes, prostitutores )( http://www.eyagoras.com.cy.)
Αναρτήθηκε από Thaleia Elikonias