Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

24.9.22

Ο ΘΠΥΡΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ. Μία καταπληκτική ιστορία που συνέβη το 1955 στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Ο θπύρος που ήταν Επικούρειος ήταν και Επίκουρος χωρίς να το γνωρίζει!!

Δεν γνώριζε πως είχε και δεύτερο όνομα και χρειάστηκε να περάσουν 55 χρόνια για να το μάθει!!

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-Ουτοπιστές και συν-Επικούρειοι Καλημέρα.

Πιο κάτω θα διαβάσετε την αληθινή ιστορία του δεύτερου ονόματός μου, είναι μία αληθινή ιστορία που δεν γνώριζα και χρειάστηκε όπως προείπα, να περάσουν 55!! Χρόνια για να μάθω πως όταν με βάπτισαν μου έδωσαν δύο ονόματα. Συνεχίστε παρακαλώ την ανάγνωση έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

⛵☁️🎻🥸

Ίσως γνωρίζετε όσοι ασχολείστε με τα επικούρεια αθλήματα και την τετραφάρμακο του Επίκουρου πως κάθε 26/04 στην αρχαιότητα ήταν μια ξεχωριστή μέρα γιατί γιόρταζε ο Επίκουρος ο οποίος είχε γεννηθεί στις 07/02 Εκείνη την εποχή στον κήπο του Επίκουρου, όπως καλά γνωρίζετε μαζευόντουσαν όλοι οι εκλεκτοί φίλοι του για να γιορτάσουν μαζί του απλά και λιτά όπως ήταν άλλωστε και ο Δάσκαλος απλός και λιτός.

Εκεί λοιπόν στον κήπο του Επίκουρου η συζήτηση γύρω από την αγωγή της ψυχής κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες και πάντα τη συζήτηση την ''έκλεινε'' ο δάσκαλος λέγοντας: 

Nα μη ξεχνάτε τα δόγματα!!! 

☁️🍷☁️🍷☁️

Κάποια στιγμή πολλούς αιώνες αργότερα σ' ένα χωριό των Τρικάλων, το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, μιλάω για το 1955 γεννήθηκε ένα αγόρι που από παραξενιά? του πατέρα την πρώτη στιγμή που το αντίκρισε είπε, αυτός είναι ο Επίκουρος!!!! η μητέρα του μωρού και οι παραβρισκόμενες εκεί γυναίκες τον κοίταξαν παράξενα γιατί τους φάνηκε πάρα πολύ παράξενο το όνομα γιατί όλοι περίμεναν πως το αγόρι θα έπαιρνε το όνομα του παππού του που ήταν Θπύρος!!! 

Όταν αργότερα τον ρώτησαν πως και ανάφερε αυτό το όνομα η απάντηση που πήραν τους μπέρδεψε πιο πολύ, είπε: Δεν γνωρίζω γιατί και πως, αλλά αυτό το όνομα μου ήρθε εκείνη τη στιγμή να πω!!!!!!! όλοι οι παριστάμενοι σταυροκοπήθηκαν και του θύμισαν πως τον πατέρα του τον έλεγαν Θπύρο και όχι Επίκουρο!!!!!!!!!! 

Γνώριζε πάρα πολύ καλά ποιο ήταν το όνομα του πατέρα του αλλά δεν μπορούσε και να ξεχάσει πως, οι οιωνοί ήταν αυτοί που τον παρακίνησαν να να πει αυτό το όνομα, και αυτό έπρεπε να το σεβαστεί. Μόλις ο παππούς του νεογέννητου αγοριού έμαθε από την κυρά Μαμή το τι είχε συμβεί έγινε θηρίο!!! κάλεσε κοντά του τον γιο του και του είπε σε αυστηρό τόνο, δε μου λες τι μασκαραλίκια είναι αυτά που άκουσα? Πως να εξηγήσει στον εξαγριωμένο πατέρα του ο πατέρας του αγοριού το τι είχε συμβεί? σάμπως και θα τον πίστευε? 

Εκείνη λοιπόν τη δύσκολη στιγμή ο πατέρας του μωρού πήρε τη μεγάλη απόφαση, θα ονόμαζε το αγόρι Θπύρο, αλλά ο Νονός του την ώρα που θα το βάπτιζε θα του έδινε δυο ονόματα, το ένα φωναχτά και το άλλο ψιθυριστά ώστε να το ακούσουν ελάχιστοι. 

Αυτό και έγινε, το μυστικό το γνώριζαν τρία άτομα, ο Νονός, ο Πατέρας, και o παπάς, ο παπάς μάλιστα ζήτησε από τον πατέρα του αγοριού να του υποσχεθεί πως θα του έλεγε την αληθινή ιστορία των δύο ονομάτων μετά τον θάνατό του!!! 

Ο πατέρας πράγματι έδωσε στον παπά τον λόγο του, σκεπτόμενος βέβαια πως έτσι κι αλλιώς ο παπάς λόγω προχωρημένης ηλικίας, άντε να ζούσε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα οπότε όταν το αγόρι θα ήταν 10 χρονών θα μπορούσε να του πει την αλήθεια.

 Έλα όμως που ο Παπάς ήταν καλοζωισμένος και τα χρόνια πέρναγαν και ο Παπάς δεν πέθαινε!!!! Κάπως έτσι φθάνουμε στο 2006 και το αγόρι δεν έχει μάθει ακόμα πως έχει δυο ονόματα ώσπου επεμβαίνει ο από μηχανής Θεός!!!!!!!!

Ο Θπύρος το 2006 στις 14 Αυγούστου έιχει προγραμματίσει - μαζί με τα μέλη της Λ.Ο.Γ. - στην Αυλή των Θαυμάτων, όπως την είχε ονομάσει, να διοργανώσει μια βραδιά ποίησης στη μνήμη του Ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία. 

 Λίγο πριν ξεκινήσει η γιορτή πήρε τον λόγο ο Θπύρος και είπε: Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζω στον όμορφο κήπο μας - αυλή μας, και ελπίζω να περάσετε καλά, με τα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας έχουμε ετοιμάσει για σας διάφορα δρώμενα, πριν προχωρήσουμε θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σ' έναν φιλόσοφο της αρχαιότητας που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ αδικημένος από την ιστορία, και μιλάω φυσικά για τον Επίκουρο, ο Επίκουρος έκανε κάτι αντίστοιχο μ' αυτό που κάνουμε εμείς απόψε...... εκείνη τη στιγμή το βλέμμα τού Θπύρου έπεσε στον πατέρα του και πρόσεξε πως ήταν πολύ συγκινημένος!! σοκαρίστηκε μ' αυτή την εικόνα αλλά δεν ήθελε  εκείνη τη στιγμή να διακόψει και να τον ρωτήσει γιατί δάκρυσε, υπέθεσε πως ήταν από τη συγκίνησή του λόγω της βραδιάς, και λόγω του ό,τι ο μικρός του γιος ήταν κάποτε ανθυποπλοίαρχος και ίσως έφερε στη μνήμη του τα ταξίδια στους ωκεανούς, και στις αγριεμένες θάλασσες.

 Όταν αργά το βράδυ μετά τη γιορτή τον αναζήτησε για να του εξηγήσει το λόγο, του είπε η μητέρα του πως είχε ήδη κοιμηθεί. 

 Την επόμενη μέρα 15 Αυγούστου κατά τις 11.00 ρώτησε την μητέρα του αν ο φάδερ επέστρεψε από την Εκκλησία και του είπε πως είχε μεταβεί στο διπλανό χωριό προκειμένου να παραστεί στην κηδεία του παπά που είχαμε πιο παλιά στο χωριό γιατί ως επίτροπος είχε μια ξεχωριστή σχέση με τον Παπά. Που να φανταστεί ο Θπύρος εκείνη τη στιγμή πως αυτόν το παπά περίμενε ο πατέρας του να πεθάνει ώστε να μπορεί πια να πει στον γιο του το μεγάλο μυστικό. 

Ευτυχώς που ο Παπάς πέθανε εκείνη την περίοδο γιατί λίγο μετά ο πατέρας του Θπύρου έπαθε ένα εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον να μιλάει, οπότε δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στον γιο του τι ακριβώς είχε συμβεί τότε. Όταν επέστρεψε στο σπίτι μετά την κηδεία αναζήτησε τον Θπύρο και ζήτησε να μείνουμε δυο τους γιατί ήθελε να του πει κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν πάρα πολύ αναστατωμένος ο πατέρας και προς στιγμήν ο Θπύρος φοβήθηκε πως κάποιο πρόβλημα υγείας τον απασχολούσε. 

 Η πρώτη του ερώτηση ήταν αν η χθεσινή αναφορά στον Επίκουρο ήταν τυχαία, η αν γνώριζε κάτι!!!!!

 Έπεσε από τα σύννεφα ο Θπύρος όταν άκουσε τον πατέρα του να λέει αυτά τα λόγια γιατί το μυαλό του πήγε στο κακό, αναρωτήθηκε αν ο πατέρας του ήταν καλά στα λογικά του!!!!!!!! 

 Ο πατέρας του κατάλαβε την αγωνία του και τον προβληματισμό του και έσπευσε να τον καθησυχάσει λέγοντας, μην ανησυχείς τα έχω τετρακόσια απλά απάντησε μου σ' αυτό που σε ρώτησα. Όταν του είπε πως ήταν τυχαία η αναφορά του στον Επίκουρο, και πως απλά του αρέσει η φιλοσοφική προσέγγιση για τη ζωή που εξέφραζε ο εν λόγο φιλόσοφος, ο πατέρας άρχισε να σταυροκοπιέται και να λέει... μα είναι δυνατόν!!!!!!!!!!!!!! Παρακάλεσε τη γυναίκα του Θπύρου  την Λόλα, να τους φτιάξει δυο καφεδάκια και άρχισε να του εξιστορεί όλα τα συμβάντα. Φαντασθείτε τώρα τη δική του έκπληξη όταν έμαθε πως είχε και ένα ακόμα όνομα αυτό του Επίκουρου!!!!!!!!!!!! για φαντάσου σκέφτηκε ο Θπύρος ενώ ήμουν ήδη Επικούρειος, χωρίς να το ξέρω ήμουν και  Επίκουρος!!!!!!! 

 Απίστευτα πράγματα, αρκετές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία.

Επίλογος, όταν το 2008 ο πατέρας τού Θπύρου αναχώρησε σωματικά από τον μάταιο τούτο κόσμο και επειδή είχε ένα όπλο (δίκαννο) χρειάστηκε ο μεγάλος του αδερφός να πάει να δηλώσει το όπλο στην αστυνομία, βγάζοντας τη δερμάτινη θήκη προκειμένου να βρει τον αριθμό του όπλου βρήκε μέσα στη θήκη ένα γράμμα όπου απ' έξω έγραφε να το διαβάσει πρώτα ο Θπύρος.......... ο μεγάλος αδερφός σεβάστηκε την επιθυμία του πατέρα και παρέδωσε το γράμμα στον Θπύρο, όταν ο Θπύρος άνοιξε το γράμμα, διάβασε μεταξύ άλλων τα εξής:  επειδή ο Παπάς δεν έχει σκοπό να πεθάνει, (όταν έγραφε το γράμμα ο πατέρας του ο Παπάς ήταν ήδη 99 ετών το γράμμα είχε χρονολογία 26/04/2005) και επειδή φοβάμαι μήπως πεθάνω εγώ πρώτος και δεν μάθει ποτέ ο γιος μου πως έχει δυο ονόματα ας διαβάσει αυτό το γράμμα για να μάθει την πραγματική ιστορία, γιε μου σου ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είχα δώσει τον λόγο μου στον παπά και έπρεπε να τον κρατήσω, απλά δεν πίστευα πως ο μπαγάσας θα ζούσε τόσα πολλά χρόνια. 

Είχε φροντίσει ο φάδερ τού Επίκουρου για κάθε ενδεχόμενο. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία του Επικούρειου Πέπου-Θπύρου που φαντάζει σαν ένα καλό μυθιστόρημα. Από τότε που ο Θπύρος έμαθε πως έχει και δεύτερο όνομα αποφάσισε να κρατήσει πια το Επίκουρος, γι' αυτό και οι φίλοι του τον φωνάζουν Επικούρειο Πέπο.

Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Pepos-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu☁️🍷☁️🍷

23.9.22

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ «ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ». Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς και λοχαγέ ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΑΪΖΕΝ σας ευχαριστούμε.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, ιστορική μέρα η σημερινή για τον Ελληνισμό, τους Έλληνες ανά τον κόσμο και για τους Φιλέλληνες, θα έλεγα μάλιστα κυρίως για τους Φιλέλληνες που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα των ονείρων τους. Σήμερα θα σας διηγηθώ 2 ιστορίες, την πρώτη τη διάβασα στο τρίτο καταπληκτικό βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ με τίτλο ΄΄Μια σταγόνα Ιστορία''. Τι θα λέγατε αν σας πληροφορούσα πως το ό,τι έχουμε σήμερα τις πραγματικές μορφές, και όχι κάποιες φανταστικές μορφές των αγωνιστών του 1821 το χρωστάμε σ' έναν Γερμανό Φιλέλληνα αξιωματικό που ήρθε το 1826 να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους; Απίστευτο; Κι όμως είναι αληθινό, σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που προείπα.


''Το 1826 μετά από ένα μακρύ και επίπονο θαλάσσιο ταξίδι, ένα τσούρμο από ενθουσιώδεις νεαρούς αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο. Με τα χίλια ζόρια, καθώς δεν μιλούσαν ούτε λέξη ελληνικά, εξήγησαν ότι ήταν εθελοντές και είχαν έρθει να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων. Προέρχονταν από το Βαυαρία, αυτόνομο τότε γερμανικό κρατίδιο, και υπολοχαγός τους ήταν ένας στρατιωτικός καριέρας που είχε πολεμήσει στους Ναπολεόντειους Πολέμους εναντίον του Βοναπάρτη, ο ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ.
Οι εθελοντές προωθήθηκαν αμέσως στα σημεία των συγκρούσεων και πολλοί απ' αυτούς σκοτώθηκαν, αφού πήραν μέρος σε σημαντικές μάχες με μεγαλύτερη την πολιορκία της Αθήνας και της Ακρόπολης στα 1826 και 1827''.

(Θα μου επιτρέψετε να κάνω εδώ ένα δικό μου σχόλιο: ακούσατε κάτι σήμερα γι' αυτούς τους ήρωες; Θέλω να δηλώσω πως εις ότι με αφορά πρώτα τιμώ αυτούς τους ήρωες Φιλέλληνες και κατόπιν τους δικούς μας ήρωες γιατί για τους δικούς μας ήταν η πατρίδα τους.)
Συνεχίζω από το βιβλίο.
''Κανένας όμως δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι η προσφορά του ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ θα αφορούσε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο και θα ήταν πολύ διαχρονικότερη από τη συμμετοχή του σε κάποιες μάχες. Ο Βαβαρός υπολοχαγός ήταν αυτοδίδακτος ζωγράφος -όπου βρισκόταν λοιπόν, άνοιγε το μπλοκ του, έπαιρνε ένα μολύβι η κάρβουνο και ζωγράφιζε όσα έβλεπε. Τοπία, φορεσιές, πλοία, στιγμιότυπα και άλλα. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι σχεδίαζε τα πορτραίτα των αρχηγών της επανάστασης, τα οποία μάλιστα τους έβαζε να υπογράφουν, Τους περισσότερους τους βρήκε στα στρατόπεδα και μερικούς στη Γ' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, στην οποία παρευρέθηκε.''

Περισσότερα γι' αυτή την ιστορία, και το πως ο δικός μας ζωγράφος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ ανακάλυψε αυτούς τους θησαυρούς θα διαβάσετε στο βιβλίο που προανάφερα. Ένα μόνο θα σας πω, αν δεν υπήρχε αυτός ο ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ δεν θα είχαμε σήμερα τις μορφές των: Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, Γ. ΤΟΜΠΑΖΗ, Ν. ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΥ, Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ, Α. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ, Κ. ΝΙΚΌΔΗΜΟΥ, Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, Ι. ΜΑΚΡΗ, Α. ΖΑΪΜΗ, Κ. ΚΑΝΑΡΗ, Γ. ΣΙΣΙΝΗ, Κ. ΤΣΖΒΕΛΑ, Α. ΜΙΑΟΥΛΗ, Ι. ΜΙΛΑΪΤΗ, Δ. ΠΛΑΠΟΥΤΑ, Κ. ΑΞΙΩΤΗ, Ι. ΦΙΛΗΜΟΝΑ, Ι. ΠΕΤΑ, Κ. ΜΠΟΤΣΑΡΗ, ΚΑΡΟΛΟΥ ΦΑΒΙΕΡΟΥ, ΦΡΑΝΚ ΧΕΙΣΤΙΝΓΚΣ, και ΤΟΜΑΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ.''
Φίλες και φίλοι όπως λέει ο συγγραφέας στο τέλος της ιστορίας ''κανείς από μας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα κάδρα που μας συντρόφευαν πάνω από τα θρανία μας στο σχολείο και οι φυσιογνωμίες που μας κοίταζαν δαφνοστεφανωμένες στις εθνικές εορτές είχαν διασωθεί χάρη σε έναν Γερμανό υπολοχαγό που είχε έρθει να πολεμήσει στο πλευρό μας.''
Αυτή είναι η πρώτη συγκλονιστική ιστορία και καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα γνωρίζουμε και να τα θυμόμαστε.

Και τώρα θα έρθω στη δεύτερη ιστορία, όπως ήδη γνωρίζετε γιατί σας  έχω κοινοποιήσει την άλλη συγκλονιστική ιστορία με το μικρό δρομάκι στο Μοναστηράκι, την οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ, είναι μια μικρή πάροδος της Ερμού στον αριθμό 99, σήμερα λοιπόν 25/03/2017 ένιωσα την ανάγκη από ευγνωμοσύνη να παρευρεθώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ για να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σ' εκείνα τα παλληκάρια, σ' εκείνους τους ήρωες που ήρθαν από την Γερμανία προκειμένου να πολεμήσουν δίπλα μας για την δική μας λευτεριά. Δυστυχώς δεν υπάρχει εκεί κάποιο μνημείο η κάποια μαρμάρινη πλάκα που να μας πληροφορεί για την ιστορία του ονόματος αυτής της οδού. Μιας και βρέθηκα εκεί και λόγω της ημέρας αποφάσισα να ρωτήσω τους καταστηματάρχες αν γνωρίζουν κάτι για την ιστορία του ονόματος, αν γνωρίζουν κάτι γι' αυτόν τον Νορμάνο, η Νορμανό. Όλοι τους με χαμόγελο και καλοσύνη μίλησαν μαζί μου αλλά δυστυχώς ΟΥΔΕΙΣ γνώριζε κάτι, ουδείς γνώριζε κάτι για εκείνα τα παλληκάρια που θυσιάστηκαν για τη δική μας πατρίδα. Όταν έφθασα στο σπίτι μου σκέφτηκα να κάνω την εξής πρόταση στην πρόεδρο του Συλλόγου Αιμοδοσίας Κορωπίου, την κ. Αντιγόνη Διακάκη, να πάρει ο Σύλλογος την πρωτοβουλία να αναρτηθεί μία μαρμάρινη πλάκα στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ με την ιστορία του εν λόγω Γερμανού Αξιωματικού και φυσικά με τα ονόματα των παλληκαριών αν υπάρχουν κάπου καταγεγραμμένα. Κάποια στιγμή ελπίζω να επικοινωνήσουν μαζί μου από την πρεσβεία της Γερμανίας γιατί τους είχα ζητήσει να μ' ενημερώσουν αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης, και αν μπορώ να έρθω σε επαφή με κάποιους από τους απογόνους εκείνων των υπέροχων Φιλελλήνων ώστε να φιλοξενήσω κάποιους εξ αυτών στο σπίτι μου και να τους πω από κοντά ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε την ιστορία του.
Άποψη της οδού Νορμανού.
Η είσοδος από την Ερμού.
Επίσης μια άποψη της Νορμανού


Το νέο μέλος της ΟΚΡΑ η Φρύνη.



Αυτή η φωτογραφία ίσως πάρει το Α' βραβείο.
Φίλες και φίλοι αυτά είχα να σας πω σήμερα, σας εύχομαι Χρόνια Καλά και καλή μνήμη.

Δεν ξεχνάμε... Τιμή και Δόξα στους Γερμανούς Φιλέλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την δική μας πατρίδα. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σ' εκείνους τους ΗΡΩΕΣ.

Φίλες και Φίλοι αυτή τη φορά θα μου επιτρέψετε ανήμερα της εθνικής μας γιορτής να αφιερώσω την ανάρτηση σε κάποια Ηρωικά Παλληκάρια Γερμανικής καταγωγής που το 1821 θυσίασαν τις ζωές τους για την ελευθερία της δικής μας πατρίδας. Στη μνήμη εκείνων των Παλληκαριών αύριο μαζί με κάποιους φίλους θα μεταβώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ στο Μοναστηράκι για να αποθέσουμε λίγα λουλούδια στο μνημείο που υπάρχει εκεί. Όταν διάβασα αυτή τη συγκλονιστική ιστορία ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω με την πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα για τους λόγους που θα διαβάσετε αμέσως μετά. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να φιλοξενήσω κάποιους από τους απογόνους εκείνων των Ηρωικών Παλληκαριών, μακάρι να με βοηθήσουν από την πρεσβεία ώστε αυτή η επιθυμία ευγνωμοσύνης να γίνει πραγματικότητα. Ακολουθεί το μέιλ που έστειλα στην πρεσβεία.


''Αξιότιμοι κ.κ. της Γερμανικής Πρεσβείας σας καλημερίζω, προσπαθώ πολλές μέρες να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί σας αλλά δεν τα κατάφερα. Ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και ο λόγος που σας ενοχλώ –πάλι- είναι ο εξής. Στο Μοναστηράκι όπως θα διαβάσετε πιο κάτω υπάρχει ένας μικρός δρόμος που ονομάζεται ‘’ΝΟΡΜΑΝΟΥ’’ επίσης εκεί υπάρχει και ένα μικρό μνημείο. Δυστυχώς για μένα πολύ πρόσφατα έμαθα γι’ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Η αυταπάρνηση και η θυσία αυτών των παλληκαριών υπέρ της πατρίδας μου με συγκλόνισε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης γι’ αυτούς τους μοναδικούς φιλέλληνες, αν υπάρχει θα σας παρακαλούσα να μου την γνωστοποιήσετε. Επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα μέσω της πρεσβείας να έρθω σε επαφή με κάποια μέλη της οικογένειας από τους απογόνους  του Norman von Ehrenfels και όχι μόνο προκειμένου να τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου στην Αθήνα και στο Γοργογύρι Τρικάλων ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μετά τιμής ένας  ευγνώμων  Έλληνας  Σπυρίδων Γκοβίνας''.

''ΜΙΑ  ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:  Αν  καθίσετε  στο Μοναστηράκι  σ’ ένα δρομάκι,  πάροδο της κεντρικής Ηφαίστου, στη οδό Νορμάνου  ή  Νορμανού  και  ρωτήσετε  τους  καταστηματάρχες και τους  περαστικούς «ποιος ήταν αυτός,  ρε  παιδιά,  ο Νορμάνος»; κανένας  δεν  θα  σας  απαντήσει.
Αυτός  ο  "Νορμάνος"  όμως,  που  οι  πολυάσχολοι  πραματευτάδες  της  περιοχής  δεν  γνωρίζουν,  ήταν  ένας  ξένος,  που  ήρθε  από  μακριά  και  πολέμησε  για  την ελευθερία  τους  και  σκοτώθηκε  για  δαύτους.  Κανένας  δεν  τον  εξανάγκασε   να  κάνει  κάτι  τέτοιο.  Πολέμησε   και  σκοτώθηκε,  γιατί   μία  ΙΔΕΑ  που  είχε  στο  κεφάλι  του,  η  ιδέα  ΕΛΛΑΔΑ,  του  υπενθύμιζε  ότι  άξιζε  να  κάνει  γι  αυτήν,  ό,τι  έκανε.
Ο  δρόμος  ΟΔΟΣ  ΝΟΡΜΑΝΟΥ είναι αφιερωμένος στον Norman von Ehrenfels, τον ευγενή Γερμανό αξιωματικό που έφτασε στην Ελλάδα επικεφαλής σώματος 120 επιλέκτων στρατιωτών και θυσιάστηκε για την πατρίδα μας.  

Ο  Γερμανός στρατηγός κόμης Νόρμαν Έρενφελς, διακρίθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη του Πέτα,  στις 4 Ιουλιου του 1822.  Στην  μάχη επικεφαλής  σώματος  που αποτελούνταν από  93  Γερμανούς Φιλέλληνες, γνώρισε την ήττα και τον αποδεκατισμό του σώματος του πολεμώντας ηρωικά και με αυταπάρνηση  στην  πρώτη  γραμμή.
 Από τους 93, γλύτωσαν μόνο οι 25.
«ΧΑΣΑΜΕ  ΤΑ  ΠΑΝΤΑ,  ΠΛΗΝ  ΤΗΣ  ΤΙΜΗΣ».
Ο ίδιος ο Νόρμαν πολύ βαριά πληγωμένος αναφέρθηκε στον Μαυροκορδάτο με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, λέγοντας τα εξης: «Πρίγκιπά μου, χάσαμε τα πάντα,  πλην της τιμής».
  Μετά  από  λίγο   καιρό  ξεψύχησε στο Μεσολόγγι.-
ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ  ΤΩΝ  ΤΟΥΡΚΩΝ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ο Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς (γερμ.Karl von Normann-Ehrenfels, εξελληνισμένα: Κάρολος Νόρμαν, Στουτγκάρδη, 14 Σεπτεμβρίου 1784 – Μεσολόγγι, 15 Νοεμβρίου 1822) ήταν στρατιωτικός από την Βυρτεμβέργη ο οποίος πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους. Ως Φιλέλληνας μετέβη στην Ελλάδα, προκειμένου να ενισχύσει των αγώνα των Επαναστατών κατά την Επανάσταση του 1821. 

Ο Καρλ φον Νόρμαν-Έρενφελς ήταν εκ των υιών του δικαστικού Φίλιπ Κρίστιαν φον Νόρμαν-Έρενφελς, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του Βασιλείου της Βυρτεμβέγης την περίοδο 1806–1812. Το 1799, εντάχθηκε σε ένα σύνταγμα Αυστριακών θωρακοφόρων. Σύντομα, έλαβε τίτλο διοικητή και πολέμησε μαζί με τους Αυστριακούς ως την υπογραφή της Ειρήνης της Λυνεβίλ. Με την βοήθεια του πατέρα του, στη συνέχεια, μετατοπίστηκε στο στρατό της Βυρτεμβέργης, φτάνοντας ως το αξίωμα του Αντισυνταγματάρχη και διοικητή του συντάγματος των ελαφρών ιππέων της βασιλικής φρουράς το 1810. Το 1812, ηγήθηκε του συντάγματός του στην Γαλλική εισβολή στη Ρωσία. Το 1813, ως υποστράτηγος, οργάνωσε και ηγήθηκε μιας ταξιαρχίας ιππικού, αρχικά με το μέρος των Γάλλων, αν και στις 18 Οκτωβρίου προτίμησε να ταχθεί με το μέρος των Συμμαχικών Δυνάμεων, κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Βυρτεμβέργη εξακολουθούσε να είναι σύμμαχος δύναμη του Ναπολέοντα. Η πράξη αυτή οδήγησε τον Βασιλιά Φρειδερίκο Α΄ της Βυρτεμβέργης να απαγορεύσει στον Νόρμαν την επιστροφή στη Βυρτεμβέργη. Δεν ήταν παρά μονάχα μετά τον θάνατο του Βασιλιά, τον Μάρτιο του 1817, που του επετράπη η επιστροφή του στην πατρίδα του, αν και η απαγόρευση εισόδου παρέμενε όσον αφορά την πρωτεύουσα του κρατιδίου, Στουτγκάρδη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον διαδέχτηκε ως κύριος των γαιών που διέθετε αυτός στο Έρενφελς, αλλά στις αρχές του 1822, μαζί με άλλους Φιλέλληνες, αναχώρησε για την Ελλάδα για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες Επαναστάτες κατά τον ξεσηκωμό τους ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην καταστροφική Μάχη του Πέτα στις 16 Ιουλίου 1822.  Βαριὰ πληγωμένος, κατόρθωσε νὰ φτάσει στο Μεσολόγγι, όπου και  πέθανε τον Νοέμβριο του 1822.
Πηγή: Ζήνων Παπαζάχος.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΊΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΠΑΥΛΟ ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗ έναν ουτοπιστή μιας άλλης εποχής.

Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ από το βροχερό αλλά Πανέμορφο και Μαγευτκό Γοργογύρι, σήμερα μαζί με την Δολέντσια ζήσαμε μαγικές στιγμές στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας στην Καλαμπάκα. Όλα ξεκίνησαν από την προτροπή της γνωστής Μούσας Τερψιχόρης, πριν λίγες μέρες μας επισκέφτηκε η Μούσα και μας προέτρεψε να επισκεφθούμε το Μουσείο και πως αν αυτό συνέβαινε την Κυριακή θα είχαμε την τιμή να μας ξεναγήσει η ίδια η Μούσα!!! Αυτό ήταν από μόνο του ένας πολύ  μεγάλος πειρασμός, δεν συμβαίνει συχνά σε θνητούς να έχουν τη τύχη να τους ξεναγεί μια Μούσα. Περίπου κατά τις 12.30 φθάσαμε στο Μουσείο όπου μας υποδέχθηκε ο ιδρυτής!!!! Αυτό και αν είναι τύχη. Παυλός Μπαλογιάννης, περιέργεια, αγάπη, δημιουργικότητα, προσφορά, φαντασία, μεράκι, θυσίες οικονομικές και προσωπικές σε χρόνο και προσφορά, καλοσύνη, χαμόγελο, αυτά είναι ένα μικρό δείγμα από έναν χαρισματικό και αξιότατο άνθρωπο. Φίλες και φίλοι αν στην Ελλάδα του σήμερα έπρεπε να υποκλιθώ και να σταθώ σε στάση προσοχής λόγω απεριόριστου σεβασμού γι' αυτό που έχει δημιουργήσει στην Καλαμπάκα αυτός είναι ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ. Πιστέψτε με δεν υπερβάλω καθόλου. Σήμερα ένιωσα περήφανος ως άνθρωπος, και ως Τρικαλινός, τελικά στην πατρίδα μας υπάρχουν σημαντικοί άνθρωποι, εκείνο που με προβληματίζει είναι το γεγονός πως στην πολιτική δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, γιατί; Φίλες και φίλοι το τι έχει συλλέξει αυτός ο υπέροχος άνθρωπος για περίπου 40 χρόνια είναι απίστευτο, ο πλούτος που υπάρχει στο Μουσείο είναι εκπληκτικός και να φαντασθείτε πως είναι μόνον ένα μικρό μέρος της συλλογής που κατέχει ο ιδρυτής του Μουσείου. Ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί που την ξενάγηση, μας την έκανε εκτός από την Μούσα Τερψιχόρη που σήμερα είχε και τα γενέθλιά της!!!! Χρόνια καλά Τερψιχόρη και ελπίζω να πάρεις στη ζωή σου αυτά που σου ανήκουν, εκτός λοιπόν από την Τερψιχόρη μας ξενάγησε και ο ίδιος ο ιδρυτής!!! Εννοείται πως τον κάλεσα να επισκεφτεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ώστε να τον ξεναγήσω στα μέρη μας και φυσικά να δοκιμάσει τα μεζεδάκια της Δολέντσιας. Αποδέχθηκε την πρόταση και σύντομα θα έχουμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε αυτόν και τα μέλη της οικογένειας του στην αυλή των θαυμάτων. Τερψιχόρη ευχαριστούμε για την πρόταση και για την ξενάγηση, και κυρίως χάρηκα πάρα πολύ που βρήκες κάτι που το γουστάρεις!! Είναι σημαντικό αυτό που κάνεις να το γουστάρεις τόσο πολύ όπως εσύ. Φίλε!! Παύλο, είναι μεγάλη τιμή για μένα να με αποκαλείς φίλο σου, σ' ευχαριστώ για όλα και κυρίως γι' αυτό το μοναδικό κόσμημα που δημιούργησες στην περιοχή μας. Φίλες και φίλοι βάλτε στο πρόγραμμά σας το ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και θα με θυμηθείτε. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.


Κατά την επίσκεψή μας στην περιοχή των Μετεώρων, ψάξαμε να βρούμε τι θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο ενδιαφέροντος μέσα στην πόλη, ώστε να συνδυάσουμε τα φανταστικά Μετέωρα με την τεράστια πνευματική κληρονομιά και τη μοναδική θέα, με μια αστική εξερεύνηση της Καλαμπάκας. Έτσι, ανακαλύψαμε το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας.  Ένα κρυμμένο διαμάντι στη μικρή πόλη της Καλαμπάκας!
Μετά από μια πρόσφατη επίσκεψη στο Μουσείο Ιστορίας της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, το οποίο αξίζει να επισκεφθεί αν τύχει και βρεθεί εκεί, είχα ήδη μια προσωπική άποψη και αν θέλετε και ένα μέτρο σύγκρισης. Ομολογουμένως, λοιπόν,  λίγο πριν φτάσουμε στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας, έκανα τη σκέψη πως μια ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί μια πανεπιστημιακή.
Αυτό που είδαμε όμως όταν ο κύριος Παύλος Μπαλογιάννης, ο άνθρωπος πίσω από όλο αυτό το έργο και την ιδέα, ήρθε ο ίδιος να ανοίξει το Μουσείο μόνο για εμάς και να μας ξεναγήσει στην προσωπική του παρακαταθήκη στην ιστορία της ελληνικής παιδείας, ήταν κάτι που δεν χρειαζόταν συγκρίσεις και αξιολογήσεις και ήταν πέραν κάθε προσδοκίας. Στο τέλος της ξενάγησής μας, τον πλησίασα ενθουσιασμένη και του ζήτησα να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη, την οποία με πολλή χαρά δέχτηκε και αξίζει να διαβάσετε παρακάτω…
  • Κύριε Μπαλογιάννη, κατ’ αρχήν, θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το μουσείο…
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας βρίσκεται στην Καλαμπάκα Τρικάλων, στους πρόποδες των Μετεώρων. Άρχισε να λειτουργεί πριν από ενάμιση χρόνο περίπου και σκοπός του είναι η μελέτη, η διαφύλαξη, η προβολή και η ανάδειξη της Ελληνικής παιδείας και των αξιών που απορρέουν από αυτή. Τα εκθέματά του αποτελούνται από προσωπικές μου συλλογές που έχουν σχέση με την ελληνική εκπαίδευση και την παιδεία γενικότερα. Βιβλία με ελληνικό κείμενο που εκδόθηκαν από τα πρώτα χρόνια της ανακάλυψης της τυπογραφίας, καθώς και βιβλία και αντικείμενα της σχολικής ζωής του νέου ελληνικού κράτους από τα χρόνια του Καποδίστρια μέχρι σήμερα. Φιλοδοξία του Μουσείου είναι να φέρει σε επαφή τον επισκέπτη με τα ελληνικά Γράμματα και τον ελληνικό πολιτισμό, με τρόπο απλό και βιωματικό, ώστε το Μουσείο να αποτελέσει χώρο πολιτισμού, εκπαίδευσης, μάθησης και επιστήμης.
  • Πώς πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε ένα τόσο μεγάλο και πολυδάπανο έργο; Πόσο εύκολο ήταν;
Σίγουρα δεν ήταν μια εύκολη απόφαση και μάλιστα σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της κρίσης. Βέβαια, ένα τέτοιο έργο χρειάζεται πάνω απ’ όλα μεράκι, χρειάζεται πάθος. Υπήρχε προβληματισμός και αγωνία πως θα διασωθεί όλο αυτό το υλικό που συγκεντρώθηκε σε διάστημα 35 χρόνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει γνωστό και προσιτό στο ευρύτερο κοινό. Με αυτές τις σκέψεις και με τις μικρές οικονομικές δυνατότητες που είχα ξεκίνησα αυτό το έργο και πιστεύω ότι στην πορεία η προσπάθεια αυτή θα υποστηριχθεί, θα βελτιωθεί και θα καλύψει τις όποιες ελλείψεις παρουσιάζει σήμερα.
  • Ποια ήταν η στάση της πολιτείας στο ξεκίνημα του έργου αυτού; Υπήρξε υποστήριξη από κάποιον φορέα, δεδομένου ότι το έργο πραγματώθηκε σε μια μικρή πόλη;
Δεν ξέρω πόσο βοηθάει σε μια τέτοια προσπάθεια η ανάμειξη της πολιτείας ή κάποιου δημοσίου ή και δημοτικού φορέα. Εγώ πάντως έχω κακή εμπειρία. Στο παρελθόν είχαν ξεκινήσει πολλές συζητήσεις με υπουργεία και με το Δήμο για τη δημιουργία του Μουσείου. Πάντα όμως, μέναμε στις συζητήσεις. Έτσι, ξεκίνησα την προσπάθεια αυτή μόνος μου, χωρίς καμία υποστήριξη ή συμμετοχή της πολιτείας ή άλλων φορέων. Αυτό βέβαια, δεν αποκλείει οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας με φορέα ή Οργανισμό ιδιωτικό ή δημόσιο, εφόσον έχει ως στόχο την βελτίωση της λειτουργίας του Μουσείου Ελληνικής Παιδείας.
  • Από την εμπειρία σας, θεωρείτε ότι παρέχεται η δέουσα προβολή σε αντίστοιχου είδους ενέργειες από τη σημερινή πολιτεία; Είναι εφικτή η πραγμάτωση ενός τέτοιου έργου στην Ελλάδα του σήμερα;
Θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια. Δυστυχώς η προβολή που παρέχεται από τη σημερινή πολιτεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Είμαι περήφανος γιατί η προβολή του Μουσείου Ελληνικής Παιδείας γίνεται κυρίως από τους επισκέπτες του και ιδιαίτερα από τους εκπαιδευτικούς. Αυτονόητο είναι ότι είναι πολύ δύσκολη η πραγμάτωση ενός τέτοιου έργου.
  • Ποιο είναι το σπανιότερο και ποιο το παλαιότερο έκθεμα του μουσείου;
Υπάρχουν αρκετές σπάνιες εκδόσεις βιβλίων που διαθέτει το Μουσείο, ιδίως εκείνες των πρώτων ετών, μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, αλλά και αργότερα κάποιες εκδόσεις από φημισμένα τυπογραφεία της Ευρώπης. Ασφαλώς, στα σπάνια εκθέματα του Μουσείου συγκαταλέγονται χειρόγραφα μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών.
  • Υπάρχει κάποιο από αυτά με το οποίο θα λέγατε ότι είστε συναισθηματικά συνδεδεμένος;
Με όλα τα εκθέματα είμαι συναισθηματικά δεμένος, διότι με το καθένα υπάρχει μια ξεχωριστή ιστορία στην προσπάθεια ανεύρεσής του. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποια από αυτά θα έλεγα τα χειρόγραφα των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών που διαθέτει το Μουσείο.
  • Εκτός των εκθεμάτων, με τι άλλου είδους δράσεις μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή ερχόμενος στο μουσείο; 
Η φιλοσοφία του Μουσείου Ελληνικής Παιδείας είναι να βρίσκεται κοντά στον επισκέπτη, να παρέχει γνώσεις και πληροφορίες μέσα σε ένα ζεστό και φιλικό περιβάλλον. Έτσι, πέρα από τη σχολική τάξη, όπου οι επισκέπτες και ιδιαίτερα οι μαθητές, γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων σε παλαιότερες εποχές χρησιμοποιώντας την πλάκα και το κονδύλι, την πέννα, τον κονδυλοφόρο και το μελάνι και μπορούν να φορέσουν τη σχολική ποδιά και το πηλίκιο υπάρχουν κι άλλα προγράμματα και δράσεις στο Μουσείο. Μπορεί ο επισκέπτης να παρακολουθήσει ειδικές προβολές που έχει επιμεληθεί το Μουσείο για την Ιστορία της Γραφής και της Τυπογραφίας. Οι μικροί μαθητές μπορούν να παρακολουθήσουν μύθους του Αισώπου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα πειράματα Φυσικής που γίνονται στο Μουσείο, καθώς και η επίδειξη παλιών παιχνιδιών. Ειδικά φέτος γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ομηρικό παιχνίδι της σβούρας και επιδεικνύονται στα παιδιά είκοσι περίπου διαφορετικά είδη σβούρας.
  • Tι είναι αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο τη νέα γενιά κατά την επίσκεψη στο μουσείο;
Νομίζω πραγματικά ότι η νέα γενιά εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από την παλιά σχολική τάξη: με την πλάκα, το κονδύλι, τις πέννες, τους κονδυλοφόρους και τις σχολικές ενδυμασίες. Αλλά το πλέον εντυπωσιακό είναι η έκπληξη που εγώ δοκίμασα από τις νεότερες ηλικίες οι οποίες πλησιάζουν στην αρχή με μια απλή περιέργεια που σε λίγη ώρα μετατρέπεται σε ζωηρό ενδιαφέρον, απρόσμενο, πρέπει να ομολογήσω, και πέραν των προσδοκιών μου. Έτσι, αυτή η επίσκεψη μετατρέπεται σε ένα πραγματικό εκπαιδευτικό ταξίδι, ένα ταξίδι στο οποίο το σχολείο των γονέων τους συναντιέται και συγκρίνεται με τη σημερινή σχολική τους πραγματικότητα.
  • Φεύγοντας κάποιος από αυτό το χώρο τι πιστεύετε πως έχει εισπράξει;
Φεύγοντας από το Μουσείο ο επισκέπτης έχει εισπράξει γνώση, συναίσθημα και αισιοδοξία. Το τρίπτυχο αυτό εκφράζει νομίζω σε γενικές γραμμές ό,τι αντικρίζω καθημερινά στις αντιδράσεις των επισκεπτών μας. Κάθε μέρα μαζί με τους επισκέπτες μας ακολουθώ κι εγώ αυτό το νοσταλγικό και συναισθηματικό ταξίδι τους στα χρόνια της αθωότητας και των σχολικών χρόνων. Επιπλέον, είναι μια ιδιαίτερη και απρόσμενη ανταμοιβή για μένα το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν όλο το εγχείρημα ως μια ακτίνα αισιοδοξίας μέσα σε καιρούς χαλεπούς, ότι φεύγουν από ‘δω με την πεποίθηση ότι η ύπαρξη του Μουσείου συμβάλλει στη διαφύλαξη της ταυτότητας και της ιστορικής μας μνήμης.
  • Στο θέμα της ελληνικής παιδείας, ποιο εκτιμάτε ότι είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα στην εγχώρια εκπαιδευτική πολιτική;
Υπάρχει ασάφεια και σύγχυση στους επιδιωκόμενους στόχους. Επιχειρούνται αποσπασματικές και κατακερματισμένες απόπειρες μεταρρυθμίσεων με παντελή έλλειψη μακρόπνοου οραματισμού και σχεδιασμού.
  • Τέλος, και καθώς ασχολείστε σε όλη σας τη ζωή με την παιδεία και την εκπαίδευση, πώς βλέπετε την πορεία της ελληνικής παιδείας; Ποιες είναι οι προσωπικές σας εκτιμήσεις για το μέλλον;
Είναι προφανές ότι η ελληνική παιδεία ακολουθεί κατά πόδας της γενικότερη πορεία της ελληνικής κοινωνίας. Είμαι αισιόδοξος όμως, γιατί υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που προσπαθεί να διαφυλάξει την ιστορική μας μνήμη. Υπάρχουν ακόμα φωτισμένοι δάσκαλοι και παιδαγωγοί που θα χαράξουν νέα πορεία, ώστε η ελληνική παιδεία να βρει το δρόμο που της ταιριάζει και της αξίζει.
Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και θα χαρούμε να τα ξαναπούμε και από κοντά!
Κι εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρουσιάσω τους σκοπούς και τη δράση του Μουσείου Ελληνικής Παιδείας.Πηγή: Μυρτώ Μαρκελλά.





















ΟΙ φωτογραφίες είναι του παγκοσμίου φήμης φωτογράφου Fugi Tomo Kazu