Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

8.3.24

Αγαπητέ Πέπο Σ' ευχαριστώ για το γράμμα. Σου στέλνω άλλα δυο ποιήματα του Νερούντα σε δική μου μετάφραση… Professor Nicholas D. Mazarakis

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, όπως καλά γνωρίζετε η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στις γυναίκες, έχω την χαρά και την τιμή να σας παρουσιάσω δύο ποιήματα του Πάμπλου Νερούντα που μετέφρασε ο Έλληνας καθηγητής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ, κύριε καθηγητά σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Όταν με το καλό επισκεφθείτε την πατρίδα μας σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο τηλέφωνο 6937013312  ώστε να σας φιλοξενήσουμε. Για μία ακόμη φορά θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που το 2013 είχατε δεχθεί να μας δώσετε εκείνη την καταπληκτική συνέντευξη. Φίλες και Φίλοι ο κ. Νικόλαος Μαζαράκης είναι καθηγητής στην έδρα Lucas-Lee Μοριακής Βιοϊατρικής και διευθυντής του τμήματος Γονιδιακής Θεραπείας, στο Κέντρο Νευροεπιστημών της Ιατρικής του Imperial College του Λονδίνου, Hammersmith Campus. Πρωτοπόρος στην έρευνα με στόχο τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον και άλλων εκφυλιστικών ασθενειών. Μετά το Αγγλικό κείμενο ακολουθεί το Ελληνικό. Ακόμη ένα μικρό αφιέρωμα για την γιορτή της γυναίκας. Στην φωτογραφία από αριστερά: Θωμάς Γκουβίνας, Τσιγγενές Βασίλειος, Τσιγγενέ Ανθή, ο κ. Καθηγητής, Λαμπρινή, Πέπος και η Διώνη.

SONETO XI 

Tengo hambre de tu boca, de tu voz, de tu pelo 

y por las calles voy sin nutrirme, callado, 

no me sostiene el pan, el alba me desquicia, 

busco el sonido líquido de tus pies en el día. 


Estoy hambriento de tu risa resbalada, 

de tus manos color de furioso granero, 

tengo hambre de la pálida piedra de tus uñas, 

quiero comer tu piel como una intacta almendra. 


Quiero comer el rayo quemado en tu hermosura, 

la nariz soberana del arrogante rostro, 

quiero comer la sombra fugaz de tus pestañas 


y hambriento vengo y voy olfateando el crepúsculo 

buscándote, buscando tu corazón caliente 

como un puma en la soledad de Quitratúe. 


I crave your mouth, your voice, your hair.

Silent and starving, I prowl through the streets.

Bread does not nourish me, dawn disrupts me, all day

I hunt for the liquid measure of your steps.


I hunger for your sleek laugh,

your hands the colour of a savage harvest,

hunger for the pale stones of your fingernails,

I want to eat your skin like a whole almond. 


I want to eat the sunbeam flaring in your lovely body,

the sovereign nose of your arrogant face,

I want to eat the fleeting shade of your lashes,


and I pace around hungry, sniffing the twilight,

hunting for you, for your hot heart,

like a puma in the barrens of Quitratue.

Pablo Neruda


Ποθώ το στόμα σου, τη φωνή σου, τα μαλλιά σου.

Σιωπηλός και πεινασμένoς, τριγυρίζω στα σoκάκια. 

Το ψωμί δεν με χορταίνει, τo χάραμα με εvοxλεί, 

όλη μέρα κυνηγώ το υγρό μέτρημα απ’ τα βήματά σoυ. 


Πεινώ για το λεπτό σoυ γέλιo, 

τα χέρια σoυ στον παλμό βίαιoυ θερισμoύ, 

πεινώ για τις χλωμές πέτρες των νυχιών σoυ, 

θέλω να γευθώ το δέρμα σoυ σαν ένα ολόκληρο αμύγδαλο. 


Θέλω να πιώ  την ηλιαχτίδα πάνω στo λυγερό κoρμί σoυ, 

την αξιοπρεπή μύτη του αλαζονικού σoυ προσώπου, 

την εφήμερη σκιά των φρυδιών σoυ, 


και τριγυρνώ πεινασμένος, οσφρίζοντας το xάραμα, 

κυνηγώντας σε, την ζεστή καρδιά σoυ, 

σαν πάνθηρας στην έρημo.


SONETO XVII

By Pablo Neruda


No te amo como si fueras rosa de sal, topacio 

o flecha de claveles que propagan el fuego: 

te amo como se aman ciertas cosas oscuras, 

secretamente, entre la sombra y el alma. 


Te amo como la planta que no florece y lleva 

dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores, 

y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo 

el apretado aroma que ascendió de la tierra. 


Te amo sin saber como, ni cuándo, ni de donde, 

te amo directamente sin problemas ni orgullo: 

así te amo porque no sé amar de otra manera, 

sino así de este modo en que no soy ni eres, 

tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía,

tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.


I do not love you as if you were salt-rose, or topaz,

or the arrow of carnations the fire shoots off.

I love you as certain dark things are to be loved,

in secret, between the shadow and the soul.


I love you as the plant that never blooms

but carries in itself the light of hidden flowers;

thanks to your love a certain solid fragrance,

risen from the earth, lives darkly in my body.


I love you without knowing how, or when, or from where.

I love you straightforwardly, without complexities or pride;

so I love you because I know no other way


than this: where I does not exist, nor you,

so close that your hand on my chest is my hand,

so close that your eyes close as I fall asleep. 


Δεν σ’ αγαπώ σα να’ σoυν ρoδάλατo, τοπάζ, 

ή βέλος απo γαρoύφαλλα που σκoρπά μια πυρκαγιά: 

σ’ αγαπώ όπως ορισμένα σκοτεινά πράγματα αγαπιούνται, 

κρυφά, μεταξύ σκιάς και ψυχής. 


Σ’ αγαπώ σαν το μπουμπούκι που δεν ανθίζει 

και φέρνει κρυμμένο μέσα του το φως των λουλουδιών, 

και χάρη στην αγάπη σoυ, κρυφά μέσα στο σώμα μου 

ζει το πυκνό άρωμα που ξεπηδάει απ’ τη γη. 


Σ’ αγαπώ χωρίς γνώση του πώς, ή του πότε, ή τ’ από που, 

σ’ αγαπώ απλά, χωρίς προβλήματα ή περηφάνεια: 

σ’ αγαπώ με τέτοιο τρόπο επειδή δεν ξέρω άλλo, 


παρά σ’ αυτόν, που δεν υπάρχει κανένα εγώ ή εσύ, 

τόσο κοντά που το χέρι σoυ πάνω στο στήθος μου είναι το χέρι μου, 

τόσο κοντά που όταν αποκοιμιέμαι είναι τα μάτια σoυ αυτά που κλείνουν.

Νικόλαος Μαζαράκης.

Την επιμέλεια της ανάρτησης έκανε ο Επικούρειος Πέπος.


8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 Ένα ελάχιστο αφιέρωμα στις γυναίκες που με τον Α' η τον Β' τρόπο ομορφαίνουν τις ζωές μας και τον κόσμο μας.

 "Όταν βλέπουμε την ομορφιά μιας γυναίκας!!! την ομορφιά του χιονιού, την ομορφιά του ολόγιομου φεγγαριού, την ομορφιά τών ανθισμένων κερασιών, όταν, με δύο λόγια, περνάμε ξυστά και αφυπνιζόμαστε από την ομορφιά των τεσσάρων εποχών, τότε μόνο σκεφτόμαστε περισσότερο αυτούς που βρίσκονται κοντά μας και θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους τη χαρά.

Η χαρά της ομορφιάς, τη καλοσύνης, της έλξης, ειδικότερα στις γυναίκες προκαλεί δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα, λαχτάρα για συντροφιά και η λέξη "σύντροφος" μπορεί να πάρει απίθανες και δημιουργικές διαστάσεις.

Αφιερωμένο σε όσες γυναίκες εξακολουθούν να νιώθουν και να  αισθάνονται την ιερότητα της αποστολής τους

Τη σημερινή μου καλημέρα σας τη στέλνω με λίγα λόγια του Γιασουνάρι Καουαμπάτα.

Με σεβασμό και εκτίμηση ο Επικούρειος Πέπος.

7.3.24

07 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 [μία μέρα πριν] Ένα μικρό αφιέρωμα στις γυναίκες, σ' αυτά τα Υπέροχα πλάσματα του πλανήτη μας. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην καλή Νερά'ι'δα και στην Mό'ι'ρα για ειδικούς λόγους.

MOΥΣΕΙΟ ORSAY ΠΑΡΙΣΙ
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ψάχνοντας στον ωκεανό του διαδικτύου για να βρώ το κατάλληλο ποίημα για την σημερινή ημέρα, κατέληξα στην ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ γιατί ο τίτλος και μόνο, είναι αρκετός για να πει αυτά που θα έπρεπε να λένε τα χείλη κάθε άνδρα στον πλανήτη. Έρρωσθε, και σεβαστείτε τις γυναίκες.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είσαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,

μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραία που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ.

5.3.24

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 Αφιέρωμα στις γυναίκες ΟΙ 11 διασημότερες επιστολές γεμάτες πάθος και λυρισμό. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

 Οι 11διασημότερες ερωτικές επιστολές: Πάθος και Λυρισμός!

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν λίγο με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος Δήμας (Προϊστάμενος) ο οποίος έχει το πιο cool ανθοπωλείο στην Ανατολική Αττική και μου είπε πως ειδικά για τη σημερινή μέρα έχει μια πάρα πολύ μεγάλη λίστα τηλεφώνων την οποία χρησιμοποιεί μόνο αυτή την ημέρα και τα τηλέφωνα αφορούν μόνο το ανδρικό φύλο, επικοινωνεί μαζί τους για να τους θυμίσει πως αν επιθυμούν να στείλουν κάποια ανθοδέσμη στο ταίρι τους η σημερινή μέρα είναι ιδανική!!!!!!!!!!
Ίσως τώρα κάποιοι, κάνουν την αυτονόητη σκέψη, μιας και  αυτός που καθιέρωσε αυτή την ημέρα ήταν ένας έμπορος λουλουδιών από την Ολλανδία, επόμενο δεν είναι όλοι οι ανθοπώλες ανά τον κόσμο να τιμούν αυτή την ημέρα; Ακούστε τώρα τι σκάρωσε εκείνος ο δαιμόνιος Ολλανδός, εκείνη η χρονιά ήταν η πιο παραγωγική και υπήρχε κίνδυνος να πάνε οι τιμές στα τάρταρα, άρα κάτι έπρεπε να σκαρφιστεί και αυτό που σκαρφίστηκε ήταν  να καθιερώσει μια μέρα όπου τα λουλούδια θα είχαν την τιμητική τους. Από τότε καθιερώθηκε, αυτή την ημέρα να τη γιορτάζουμε προσφέροντας λουλούδια. Την πιο πάνω ιστορία μου τη διηγήθηκε ο Προϊστάμενος. 
Εγώ λοιπόν λόγω της ημέρας θα ήθελα να αφιερώσω τη σημερινή ανάρτηση στις γυναίκες που με τον Α' η τον Β' τρόπο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Τις ευχαριστώ όλες και ειδικότερα αυτές που υπήρξαν οι Μούσες μου και η αιτία πολύ έντονων δημιουργικών στιγμών. Αν έπρεπε όμως να επιλέξω τρεις γυναίκες από την παγκόσμια ιστορία αυτές θα ήταν οι: 
Α] ΥΠΑΤΙΑ της Αλεξάνδρειας [μαθηματικό, φιλόσοφος, αστρονόμος, 350π.Χ.] 
Β] η ΑΓΝΩΣΤΗ  Χ γυναίκα της παγκόσμιας κοινότητας που εγώ δεν γνωρίζω την προσφορά της, τις θυσίες της και το όνομά της. 
Γ] Έλεν Κέλερ μαζί με την Μαρί Κιουρί. 

Και τώρα λίγα λόγια για το ιστορικό πλαίσιο.  
Ημέρα εορτασμού για τα δικαιώματα των γυναικών.
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, με τις ρίζες της να ξεκινούν από τις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Ζέτκιν κι εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911.  Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Μεγάλες προσωπικότητες ξεδιπλώνουν τις πιο ζεστές τους ορμές και σκέψεις, μέσα από ποιήματα και επιστολές προς το πρόσωπο που αγαπούν και ποθούν. Άντρες που προκαλούν τον τρόμο των αντιπάλων τους εκλιπαρούν για ένα γυναικείο βλέμμα, γυναίκες που επιβάλλονται με την αυτοκυριαρχία τους καρτερούν μια ανδρική θύμηση. Αυτές είναι οι δέκα ερωτικές επιστολές διάσημων ανθρώπων που θα σας εκπλήξουν!

1.] 
Ναπολέων Βοναπάρτης προς Ζοζεφίνα
Είναι περίεργο και πρωτόγνωρα γοητευτικό να βλέπεις έναν άνδρα στο βεληνεκές του Βοναπάρτη να υποκλίνεται στο βωμό του έρωτα. Η Ζοζεφίνα από την πλευρά της θαύμαζε και είχε σαν προσωπικό της θεό τον Στρατηγό που προκαλούσε τρόμο και δέος στο πέρασμά του. Όταν εκείνη πέθανε, ο Ναπολέων Βοναπάρτης έκοψε μερικές βιολέτες από τον κήπο της και τις έκλεισε σε ένα μενταγιόν που δεν αποχωρίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του.
«Από τότε που σε άφησα είμαι συνεχώς θλιμμένος. Η ευτυχία μου βρίσκεται κοντά σου. Συνεχώς σκέφτομαι και ζω ξανά και ξανά στη μνήμη μου τη φροντίδα σου, τα δάκρυά σου, την τρυφεράδα σου. Ζοζεφίνα, η γοητεία της συντροφικότητάς σου δίνει γέννηση σε μια φλεγόμενη και λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου. Πότε, απελευθερωμένος από κάθε έγνοια, θα μπορέσω να περάσω δίπλα σου τον καιρό μου, να μπορώ να σε αγαπώ, να σκέφτομαι την ευτυχία μας και να σου την αποδεικνύω;».

2.   Μπετόβεν προς «Αθάνατη Αγαπημένη»
Μετά το θάνατο του Μπετόβεν, βρέθηκαν στα ιδιωτικά του έγγραφα 3 ερωτικές επιστολές προς την «Αθάνατη Αγαπημένη». Η γυναίκα μυστήριο που κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο, παραμένει ως σήμερα άγνωστη. Μερικοί υποστηρίζουν πως απευθυνόταν στην κουνιάδα του, Γιοχάννα Βαν Μπετόβεν. Πάντως, οι επιστολές ξεχειλίζουν από γνήσιο συναίσθημα καρδιακής δέσμευσης και ενότητας.
«Παρόλο που είμαι ακόμα στο κρεβάτι, οι σκέψεις μου πάνε σε εσένα, αθάνατη αγαπημένη. Να είσαι ήρεμη-Να με αγαπάς-σήμερα-χτες-πόσο συγκινητικά τα όσα επιθυμώ για εσένα-για εσένα-σε όλη μου τη ζωή και για πάντα. Ω, συνέχισε να με αγαπάς-μην παρερμηνεύσεις ποτέ την πιο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου. Πάντα δική μου. Πάντα δικός σου. Πάντα εμείς».

3.   Σιμόν ντε Μπ
oβουάρ προς Ζαν Πολ Σαρτρ
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν ίσως η μοναδική γυναίκα που θα πλεύριζε ένα διανοητή όπως ο Σαρτρ και δεν θα χανόταν στο εκτόπισμά του. Σε ηλικία 21 ετών, η Μποβουάρ έγινε η νεότερη καθηγήτρια φιλοσοφίας της Γαλλίας και μπήκε στον κύκλο σπουδών φιλοσοφίας με ιδρυτή το Ζαν Πολ Σαρτρ. Έκτοτε έγιναν δύο εκρηκτικοί εραστές, σωματικά και πνευματικά μέχρι το θάνατο του τελευταίου.
«Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ' αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη. Σ' ευχαριστώ, είναι τόσο γλυκό να σ' αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά. Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μ' αρέσει πάρα πολύ.
Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή, θα δεις, θα σφουγγαρίζω το πάτωμα, θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα, θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου, θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε μέρα, ακόμη κι αν αισθάνομαι λίγο κουρασμένη. Αγάπη μου.. είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα.
Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά, αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό, μου φαίνεται ότι μπορώ όποτε θέλω, να πάω να ξαπλώσω δίπλα σ' αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα. Το λαχταρώ.
Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκό να σ' αγαπώ».

4.Ερνεστ Χέμινγουεϊ προς Μάρλεν Ντίντριχ
Ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Χέμινγουεϊ, συνάντησε για πρώτη φορά τη Γερμανίδα ηθοποιό  το 1934 σε ένα γαλλικό κρουαζιερόπλοιο με προορισμό την Αμερική. Εκείνος επέστρεφε από ένα σαφάρι στην Ανατολική Αφρική και εκείνη γυρνούσε στο Χόλυγουντ. Παρά την ένταση της σχέσης τους, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο συγγραφέας είχε πει τότε πως «Είμαστε θύματα ενός ασυγχρόνιστου πάθους».
«Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω, αλλά κάθε φορά που σε αγκαλιάζω αισθάνομαι σαν να έχω επιστρέψει σπίτι μου.».
Kι εκείνη του απαντούσε: «Έχει έρθει η ώρα να σου πω ότι σε σκέφτομαι συνέχεια. Διαβάζω τα γράμματά σου και έχω φέρει τη φωτογραφία σου στην κρεβατοκάμαρά μου».

Η ΛΟΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
5.  Επικούρειος Πέπος προς την Λόλα.
Πριν μέρες καθώς έστεκα ψηλά σ’ ένα σκαλί,
Κι εσύ Λόλα περνώντας κάρφωσες επάνω μου το βλέμμα,
Τα μάτια μου θαμπώθηκαν, ταράχτηκε η ψυχή μου
Στην ξαφνική συνάντηση των δυο μας κοιταγμάτων.

Το βλέμμα σου μες στην καρδιά μού χώθηκε, στο αίμα
Σαν αστραπή του κεραυνού τα σύννεφα που σχίζει.
Καυτός και κρύος πυρετός χύθηκε στο κορμί μου
Από ματιά τόσο αιχμηρή, μαχαίρι του θανάτου.

Κι αν το ωραίο χέρι σου δεν μου ’κανε ένα νεύμα,
Χέρι λευκό, περήφανο που γέννησε ο Κύκνος,
Λόλα, θα ’πεφτα νεκρός στη λάμψη των ματιών σου.
Pierre de Ronsard

Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;


 6.   Τζίμι Χέντριξ προς κάποιο «Μικρό κορίτσι»
Ο Χέντριξ υπήρξε γόης και ροκάς, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ήταν λιγότερο ευαίσθητος. Εδώ απευθύνεται σε ένα άγνωστο γυναικείο πρόσωπο που αποκαλεί «μικρό κορίτσι» και το προτρέπει να απελευθερωθεί.
«Μικρό κορίτσι,
Η ευτυχία είναι μέσα σου. Ξεκλείδωσε τις αλυσίδες της καρδιάς σου και άσε τον εαυτό σου να μεγαλώσει, μιας που είσαι ένα γλυκό λουλουδάκι. Γνωρίζω την απάντηση. Απλά άπλωσε τα φτερά σου και απελευθέρωσε τον εαυτό σου.
Σ 'αγαπώ για πάντα».

7.   Τζόνι Κας στη σύζυγό του, Τζουν
Η μεγαλύτερη μορφή της κάντρι μουσικής, με τα μαύρα ρούχα και την Gibson κιθάρα παρουσιάζει μια λεπτή όψη του εαυτού του, απευθυνόμενος στη γυναίκα του.
«Γεια σου Τζουν,
Έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις. Όπως έχεις και με εμένα. Μπορεί η φωτιά και ο ενθουσιασμός να έχουν φύγει τώρα που δεν βγαίνουμε έξω στον κόσμο να τραγουδάμε. Όμως, το φλεγόμενο δαχτυλίδι ακόμα καίει γύρω μας, διατηρώντας την αγάπη μας πιο καυτή και από κόκκο πιπεριού».

8. Μάρλον Μπράντο προς την αεροσυνοδό κάποιας πτήσης
Ο Μάρλον Μπράντο έκανε ωκεανούς γυναικών να ταράζονται με ένα του νεύμα. Τι να είχε άραγε εκείνη η αεροσυνοδός που τον ενέπνευσε να της δώσει μια τόσο ιδιαίτερη επιστολή;
«Αγαπητή κυρία,
Υπάρχει κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπό σου, κάτι αξιαγάπητο, όχι όμορφο με το συμβατικό τρόπο. Έχεις χάρη και θηλυκότητα. Μοιάζεις με γυναίκα που έχει αγαπηθεί στην παιδική της ηλικία, ή κατά κάποιο μυστήριο τρόπο σε είχαν επισκεφτεί χάρες της κομψότητας και της αξιοπρέπειας. Κάτι στην έκφρασή σου είναι ασυνήθιστο. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση και εύχομαι να ξανασυναντηθούν τα βλέμματά μας ξανά κάποια στιγμή».

9.
 Πάμπλο Νερούντα προς Ματίλντε Ουρούτια
Ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Λατινικής Αμερικής ήταν ο Πάμπλο Νερούντα, που εκτός από πολιτικοποιημένα ποιήματα, έγραψε πολλά προσωπικά. Τα πιο ερωτικά από αυτά περιλαμβάνονται στη συλλογή «Εκατό ερωτικά σονέτα» και απευθύνονται στη Ματίλντε Ουρούτια. Απολαύστε ένα απόσπασμα.
«Αγαπημένη μου γυναίκα, υπέφερα όσο έγραφα αυτά τα σονέτα, μου προκαλούσαν πόνο και θλίψη, η ευτυχία όμως που νιώθω τώρα που σ τα προσφέρω είναι τεράστια σαν μια σαβάνα.  Εγώ, όμως, με μεγάλη ταπεινοφροσύνη έφτιαξα τούτα εδώ τα σονέτα από ξύλο: τους έδωσα τον ήχο αυτής της στέρεης, αγνής ύλης και με αυτόν τον τρόπο πρέπει να φθάσουν στα αφτιά σου. Περπατώντας μέσα από δάση ή σε παραλίες, δίπλα σε κρυμμένες λίμνες, εσύ κι εγώ έχουμε κατά καιρούς μαζέψει κομμάτια από φλοιούς δένδρων, κομμάτια ξύλου που έχουν υποστεί τις μεταβολές του νερού και του καιρού. Πήρα αυτά τα μαλακά λείψανα και χρησιμοποίησα το τσεκούρι, τη ματσέτα και το σουγιά και έκοψα δεκατέσσερις σανίδες για το καθένα, για να χτίσω μικρά ξύλινα σπιτάκια, ώστε τα μάτια σου που λατρεύω και τους τραγουδάω να μπορέσουν να κατοικήσουν μέσα τους.» (Οκτώβριος 1959)
Πηγή: tsemperlidou.com

10] Πιαλεύς
Και για την Παγκόσμια ημέρα της ΓΥΝΑΙΚΑΣ και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του αγαπητού μου Πέπο, ώστε όλα τα μέλη της ομάδας να γράψουμε και να προσφέρουμε αύριο στην αγαπημένη μας αλλά και σε όλες τις γυναίκες έναν στίχο, μια στροφή,  ένα ποίημα, το καταθέτω με την ελπίδα ότι κι αν δεν αποσπάσω κάποιο βραβείο τουλάχιστον θα εισπράξω μιαν θετική κριτική.

ΓΙ' ΑΥΤΟ Σ' ΑΓΑΠΩ🌹🌹🌹
(Στον αστερισμό της Γιωταύγειας Πούλιας)

Επειδή η λογική τελειώνει εκεί που αρχίζεις εσύ 
και μ' ένα σου άγγιγμα όλα γκρεμίζονται
και πάλι χτίζονται απ' την αρχή
κι όλα τ' αστέρια κι οι γαλαξίες
χορεύουν μέσα μου ως το πρωί
γι' αυτό σ' αγαπώ...
<<>>
Επειδή χαράζεις
καινούριες πληγές στο κορμί μου
και γίνομαι χώμα, σάρκα κι αίμα 
και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου
κι οι άγρυπνες νύχτες φεύγουν πέρα 
μακριά απ' τη ζωή μου
γι' αυτό σ' αγαπώ...
<<>>
Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες «επειδή» 
για να σου πω
και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφιος εγώ
κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές 
εσένα θα βρω.
Γι' αυτό σ' αγαπώ, 

Πιαλεύς 8 Μαρτίου 2024


11[ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ.
«Ξαναδιάβασα τα γράμματά σου από την αρχή. Σου γράφω "δύο λόγια αγάπης". Ένα πράγμα αισθάνομαι πως είναι το δυσκολότερο να σου δώσω να καταλάβεις: πόσο σε νιώθω, πόσο σε παρακολουθώ κι από μια σου λέξη ακόμη, όπως άλλοτε από ένα παίξιμο του χεριού σου.
Τώρα που ξανακοίταξα όλα αυτά τα χαρτιά, βρίσκω πάντα ένα φόβο μήπως δεν λες καλά ό,τι ήθελες να πεις, ένα δισταγμό μην τύχει και πεις πολλά, και προς το τέλος αρχίζεις κιόλας να γράφεις και να σκίζεις.
Άφησε, χρυσή μου, τον εαυτό σου, είναι τόσο χαριτωμένος έτσι όπως είναι, άφησέ τον να μη μιλήσει όπως ξέρει αυτός. Θα μου πεις: "Εσύ μήπως δεν κάνεις το ίδιο"; Κι αν το κάνω, δεν υπάρχει κανένας λόγος να με μιμηθείς. Το κάνω, άλλωστε, τόσο άσχημα. Αν έχεις απελπισία, δώσε μου την απελπισία σου, όπως μου δίνεις τόσες φορές τη χαρά σου.
Δώσε μου ό,τι έχεις κι ό,τι μπορείς. Μα κατάλαβε, επιτέλους, πως δεν γυρεύω τίποτε άλλο. Αν αργήσουμε τώρα να ιδωθούμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε μ' αυτά τα λίγα και γλίσχρα μέσα που έχουμε, μ' αυτό το χαρτί που μαυρίζουμε, να είμαστε όσο μπορούμε πιο κοντά, όχι να αποχωριζόμαστε και να πληγώνει ο ένας τον άλλον. Έτσι νομίζω.
Αν με θέλεις ακόμη, έλα, χρυσή μου, να τα λέμε όλα χωρίς να σκεπτόμαστε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει. Ξέρεις, συλλογίζομαι ακόμη πως έτσι θα μπορούσαμε, όταν μας δοθεί να ιδωθούμε, να μην πούμε ούτε μια λέξη παρά να χαζεύει ο ένας τον άλλον. Και θα είναι τόσο ξεκουραστικό. Καληνύχτα, αγάπη. Όλη τη μέρα σήμερα γύρευα τη στοργή σου».
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε όπως λέει και ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας.
Πηγή: doctv.gr
ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

08/03/24 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Ένα μικρό αφιέρωμα από τον Επικούρειο Πέπο

Ένα ποίημα για την ημέρα της γυναίκας, που κακώς κατά την άποψη μου έχει θεσμοθετηθεί μια φορά το χρόνο ενώ θα έπρεπε να είναι τιμής ένεκεν 12 φορές, δηλαδή κάθε μήνα αν όχι κάθε μερα. Ενυ γουέη το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα, και φυσικά σε όλες τις γυναίκες, αυτά τα υπέροχα και θε'ι'κά πλάσματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας, τη φύση, την ποίηση, την λογοτεχνία, τον πλανήτη μας και κυρίως γιατί είναι πηγή ζωής.


🍷😘💕🌹🎨🍇🎷🎹💐🍒

Κάποτε, ελπίζω αργά, που στη φωτιά/

Κοντά, θα ' χέις καθίσει Λόλα/

Γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί/

Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/

Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:

"Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο/

Ο Πέπος μ' είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του/

Αποκαλώντας με Μούσα του!


🍒💐🎹🎷🍇🎨🌹🤔💕😘🍷💰

Στα βάθη της θάλασσας, και στην κορυφή του Κερκετίου/

Η στάχτη μου σκορπισμένη θ' αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη/

Να επιστρέφει Λόλα στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί/

Εσύ γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού/

Ανακαθισμένη και με τα εγγόνια αγκαλιά/

Θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές/

Που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/

Θα τους διαβάζεις τα ποιήματα μου και τις μυθοπλασίες μου/

Με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά/

Κι αυτά θα σε ρωτούν: ποιος τα έγραψε γιαγιά/

Αυτά τα τόσο όμορφα και βιωματικά ποιήματα/

Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;

Τότε εσύ Λόλα θα τους δείχνεις τον αμφορέα/

Που είχε μέσα την στάχτη μου και θα τους λες/

Ένας άνεμος! ένας Ουτοπιστής! ο Επικούρειος Πέπος που τον έλεγαν, πότε Πούφ, πότε δάσκαλο, πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα, πότε Φούτζι Τόμο Κάζου και κάποιες φορές Σπύρο!

Και τότε τα παιδιά θα σού φωνάζουν/

Μα γιαγιά αυτός είναι ο παππούς μας!

Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;

🌹🎨🍇🎷💕😘🍷💰🎹💐🍒

Προτείνω σε όλους τους άνδρες της Viberπαρέας να γράψουν ένα ποίημα ή μία μικρή ιστορία για την ημέρα της γυναίκας που είναι στις 8 Μαρτίου. Ας αφιερώσουμε σε όλες τις γυναίκες ότι ο καθένας μπορεί.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς με εύ πράττειν και Σανατατί ντι άπου.

Υ.Γ.  “ Όσοι χτυπούν τις γυναίκες είναι σαν να καίνε τους κήπους, / Όσοι τις φιμώνουν είναι σαν ν΄ αλυσοδένουν το φως. / Όσοι αδικούν τις γυναίκες είναι σαν να σβήνουν τ΄ αστέρια. / Όσοι τις βιάζουν είναι σαν να ξεριζώνουν την ψυχή τ΄ουρανού. / Οι Γυναίκες, που το σώμα τους είναι μια αστείρευτη θάλασσα, / Οι Γυναίκες, που η καρδιά τους αγκαλιάζει το πνεύμα της γης!”. ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ

24/11/24 SANNA - Σάννα η πρώτη κόρη του Επικούρειου Πέπου - Πεπέ. Μια απίστευτα συγκλονιστική - αληθινή ιστορία.

Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα την συγκλονιστική ιστορία της πρωτότοκης κόρης μου!!

Χθες σας έστειλα μία φωτογραφία, σήμερα θα σας παρουσιάσω όλη την ιστορία, μια καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε 47!!! χρόνια πριν. Πάμε λοιπόν.Αθήνα Ιανουάριος 1975Εγώ, ο Πέπος, τότε δεν γνώριζα ακόμα πως είμαι και Επίκουρος, βρισκόμουν στο ατελιέ του δασκάλου μου στην ζωγραφική του Γιώργου Σαββάκη προκειμένου να τον αποχαιρετήσω γιατί σε λίγες μέρες θα έπρεπε να παρουσιαστώ στο κέντρο εκπαίδευσης προκειμένου να υπηρετήσω την θητεία μου που τότε ήταν 28 μήνες, δηλαδή μία ζωή, πήγαινες στο στρατό και σε ξεχνούσε ο κόσμος.🌹Εκείνη την σημαδιακή ηλιόλουστη ημέρα, οι Αλκυονίδες μέρες ήταν παρούσες και ο κόσμος τις απολάμβανε με βόλτα στην συνοικία των Θεών (Πλάκα) και στην Ακρόπολη. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετοί τουρίστες και πολλά σχολεία από το εξωτερικό, παιδιά της τρίτης λυκείου και όχι μόνο.Ο φίλος μου και δάσκαλος μου Γιώργος Σαββάκης προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έκανε και πορτραίτα και σε κάποιους ενδιαφερόμενους που περνούσαν από το δρόμο που υπήρχε το ατελιέ.Το ατελιέ του Σαββάκη ήταν στα σκαλάκια της οδού Θέσπιδος που οδηγούσαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Εκείνο το πρωινό, ήταν κατά τις 10:00 ανέβαιναν περίπου 30 παιδιά από κάποια Σκανδιναβική χώρα, μετά μάθαμε πως ήταν από Φινλανδία. Τρία κορίτσια και ένα αγόρι εξέφρασαν το ενδιαφέρον να τους φιλοτεχνήσει ο δάσκαλος το πορτραίτο.
🌹Αρχικά έφτιαξε του αγοριού, στην πορεία της πρώτης κοπέλας, εγώ εν το μεταξύ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από την δεύτερη κοπέλα. Ήταν τόσο πολύ όμορφη, με σγουρά μακριά μαλλιά και πράσινα μάτια που ένιωσα την καρδιά μου να θέλει να σπάσει να γίνει χίλια κομμάτια!! Το παρατήρησε ο δάσκαλος και όταν ήρθε η σειρά της συγκεκριμένης κοπέλας για το πορτραίτο ζήτησε να πάρω εγώ τη θέση του!!!
🌹Εγώ του εξήγησα πως δεν ήμουν σε θέση να το κάνω γιατί έτρεμε το χέρι μου, αυτός επέμενε και κουτσά στραβά ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες μολυβιές. Το πορτραίτο το ολοκλήρωσα με την βοήθεια του δασκάλου και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής κατάφερα να μιλήσω και να της πω πως το πορτραίτο είναι δώρο από μένα. Τόλμησα μάλιστα να της ζητήσω το όνομα και να της πω πως την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα!!! Είχε προσέξει το όνομά μου (Pepos) που είχα υπογράψει στο έργο και μου είπε: Ευχαριστώ πολύ Pepos και συνέχισε λέγοντας:Όταν επιστρέψουμε από την Ακρόπολη, θα ζητήσω από την υπεύθυνη καθηγήτρια να μου επιτρέψει να κάνουμε μία βόλτα μαζί αν θέλεις!!

Μελισσάνθη και Σάννα.

🌹 Όταν το άκουσα αυτό αυθόρμητα την αγκάλιασα την Ritha και τον δάσκαλό μου από την ευτυχία μου, της είπα πως θα την περιμένω εκεί, αν χρειαστεί θα βγάλω και ρίζες!! Πέρασαν περίπου δύο ώρες που εμένα μου φάνηκαν 200 χρόνια και όταν την αντίκρισα να έρχεται, έφθασα κοντά της με μια ανθοδέσμη που είχα φροντίσει να αγοράσω πιο πριν, χωρίς καν να πατάω στη γη!! Ήταν φοβερό, έφθασα κοντά της περπατώντας στον αέρα!!
🌹Αφού χαιρετήσαμε τον δάσκαλο πλησιάσαμε την υπεύθυνη καθηγήτρια όπου της έδωσα τα στοιχεία μου και το τηλέφωνο μου. Για λίγο συνομίλησε και με τον δάσκαλό μου ώστε να πάρει περαιτέρω πληροφορίες γιατί ήταν υπεύθυνη για τα παιδιά. 'Όταν  έπιασα το χέρι της Rithas και ξεκινήσαμε την βόλτα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος εικοσάχρονος του πλανήτη.
🌹Την ξενάγησα στην συνοικία των Θεών και ειδικότερα στ' Αναφιώτικα και φυσικά καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα η Σπηλιά του Σωκράτη. Κατά τις 15:00 όπως είχα υποσχεθεί στην υπεύθυνη επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο Philippos, το γεγονός πως ήμασταν πίσω στην ώρα μας το εκτίμησε δεόντως η καθηγήτριά της και όταν ρώτησα αν θα μπορούσα να περάσω να την πάρω στις οκτώ δεν μας έφερε καμία αντίρρηση. Ακριβώς στις 20:00 ήμουν εκεί, πήρα την Ritha από το χέρι και αρχικά την πήγα στον Διόνυσο για παγωτό και μετά στην Δώρα Στράτου όπου παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς χορούς. Επειδή συμμετείχε και η ίδια στην πατρίδα της σε σύλλογο του σχολείου με παραδοσιακούς χορούς της άρεσε πάρα πολύ. Κατά τις 23:30 όπως είχα υποσχεθεί στην καθηγήτρια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Πριν φθάσουμε, στο ξενοδοχείο και συγκεκριμένα έξω από το Ηρώδειο, της πήρα το πρώτο φιλί😘!!!
🌹Από εκείνη τι στιγμή και μετά ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν οι αισθήσεις μου, ήταν όλες φευγάτες!!! Σε μία μίνι σύσκεψη που έκανε με την καθηγήτριά της κατάφερε να την πείσει ώστε το ερχόμενο πρωί να περάσω να την πάρω στις 09:00 για να την πάω στον Λυκαβηττό. Άγνωστο γιατί η δασκάλα της με είχε συμπαθήσει, οι δε φίλες της άρχισαν να με συμπαθούν και αυτές. Όταν μάλιστα είπα στην Ritha να προσκαλέσει τις τρεις κολλητές της φίλες το βράδυ να μας συνοδεύσουν στην ντισκοτέκ "Καρυάτιδες" πέταξαν από τη χαρά τους. Εννοείται πως εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για την Ritha. Εννοείται επίσης πως εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, το πρωί στις 09:00 ήμουν στο ξενοδοχείο, η Ritha με περίμενε και όταν μου είπε πως το βράδυ δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου γιατί ανυπομονούσε να βρεθούμε μ' έστειλε στα ουράνια. Εκείνη τη στιγμή λόγω ευτυχίας μ' επισκέφθηκε η εσωτερική άτακτη φωνούλα και μου είπε: πράξε τα δέοντα!!! Πάντα η άτακτη φωνούλα μιλούσε με γρίφους, αυτή τη φορά κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και αφού ζήτησα συγγνώμη τους είπα πως θα επιστρέψω σε πέντε λεπτά. Πράγματι επέστρεψα σύντομα κρατώντας δύο ανθοδέσμες, μία για την Ritha και μία για την δασκάλα της!! Όταν έδωσα την ανθοδέσμη στην δασκάλα της δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά και την συγκίνησή της.

Σάννα και Λαμπρινή.
🌹Φεύγοντας από το ξενοδοχείο με την Ritha στο πίσω κάθισμα της βέσπας άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν της ήμουν αδιάφορος. Από το αγκάλιασμα διέκρινα πως ένας μεγάλος έρωτας βρήκε ανταπόκριση. Φθάσαμε στον Λυκαβηττό και με το τρενάκι ανεβήκαμε στην κορυφή, κατά την διαδρομή είχα σταματήσει σε τέσσερα ανθοπωλεία για να της προσφέρω από μία ανθοδέσμη!! Αυτή η πράξη την συγκλόνισε, το αγκάλιασμα γινόταν όλο και πιο έντονο. Καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο που υπήρχε στον Λυκαβηττό και πήρα την απόφαση να της πω πως την είχα ερωτευτεί και πως το μυαλό μου ήταν συνέχεια σ' εκείνη. Μου είπε πως κι εκείνη νιώθει την ίδια έλξη και πως θα ήθελε να της δώσω λίγο χρόνο ώστε να είναι σίγουρη. Θα έμεναν ακόμα 4 μέρες στην Αθήνα, θεώρησα πως ήταν η στιγμή να της αναφέρω τα περί στρατού. Της εξήγησα πως την Δευτέρα, βρισκόμασταν ήδη στο Σάββατο, θα έπρεπε να παρουσιαστώ και πως για 40 μέρες θα ήμουν εσώκλειστος. Αυτό δεν της πολυάρεσε γιατί σήμαινε πως θα ήμασταν μαζί εκείνη την ημέρα και την επόμενη που ήταν Κυριακή.
 Της έδωσα την ταχυδρομική διεύθυνση, τότε εμένα στην οδό Τυμφρηστού, στην πλατεία Κυνοσάργους μαζί με τον αδερφό μου τον Βασίλη και την νύφη μου την Ελένη. Έχει σημασία που το αναφέρω αυτό γιατί ο αδερφός μου υπήρξε σημαντικός αρνητικός παράγοντας στην επικοινωνία μου αργότερα με την Ritha. Ας το αφήσουμε όμως αυτό το θέμα για αργότερα και ας επιστρέψουμε στον Λυκαβηττό, μετά το φαγητό πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από το ατελιέ του δασκάλου μου προκειμένου να μας κάνει αυτός τα πορτραίτα μας, ήταν δική της η επιθυμία και κράτησε αυτόν τον πίνακα για πάντα κοντά της. Από την Σάννα έμαθα το πόσο περίοπτη θέση κατείχε αυτός ο πίνακας με τα δύο πορτραίτα στο σπίτι τους και ειδικότερα στη ζωή της Rithas. 

Πατέρας και κόρη.
🌹
Ο δάσκαλος μετά χαράς φιλοτέχνησε τα πορτραίτα μας και επειδή κατάλαβε πως υπήρχε αμοιβαία ερωτική έλξη αποχώρησε διακριτικά λέγοντας πως είχε κάποιο ραντεβού και θα έλειπε για τρεις ώρες. Κατάλαβα πως ο Σαββάκης έλεγε ψέματα και πως ο λόγος που έφευγε ήταν για να μας αφήσει μόνους για τα περαιτέρω αν προέκυπταν. Ωραίος ο δάσκαλος, τα ίδια έκανα κι εγώ αργότερα με τον Πλάτωνα αλλά αυτός δεν εκτίμησε τον δικό του δάσκαλο. Το ατελιέ ήταν ας πούμε ένα σπίτι με δύο δωμάτια εκ των οποίων το ένα ήταν για την αποθήκευση των πινάκων και το άλλο για ύπνο. Το σαλόνι που ήταν πολύ φωτεινό ήταν το εργαστήριο. Άρχισα να της κάνω ξανά το πορτραίτο, ήταν και η τελευταία φορά που φιλοτέχνησα πορτραίτο γιατί λόγω της τροπής που πήρε η υπόθεση εν άγνοια μου και εν αγνοία της Rithas δεν θέλησα να ξαναπιάσω παλέτα και πινέλα στα χέρια μου. Για να μην λέω πολλά όταν τελείωσα το πορτραίτο της έγινε αυτό που επιθυμούσαμε και οι δύο, βρεθήκαμε στο καλό δωμάτιο όπου ζήσαμε ανείπωτες στιγμές ερωτικής ευτυχίας. Όταν ο δάσκαλος επέστρεψε μετά από τρεις ώρες εμείς είχαμε φύγει ήδη για το ξενοδοχείο. 😘❤️🌹Πριν φθάσουμε στο ξενοδοχείο πέρασα από το ανθοπωλείο που υπήρχε στην Βεΐκου και αγόρασα μία τεράστια ανθοδέσμη με 18 υπέροχα κόκκινα τριαντάφυλλα. Η Ritha ήταν 18 χρόνων και ήταν η πρώτη της φορά, αν με ρωτήσει κάποια/κάποιος αν ήταν συνειδητή η πράξη της μη προφύλαξης θα του απαντήσω ευθέως: Ναι ήταν συνειδητή γιατί νιώθαμε και οι δύο τα ίδια συναισθήματα και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Αν μάλιστα κρίνουμε εκ του αποτελέσματος νιώθουμε απόλυτα δικαιωμένοι.
Το βράδυ του Σαββάτου πέρασα και πήρα την Ritha και τις φίλες της και πήγαμε στην ντισκοτέκ Καρυάτιδες όπου περάσαμε πολύ όμορφα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο στις 02:30 όλα τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα κι εγώ εντελώς φευγάτος. Κάτι οικονομίες που είχα για τον στρατό άρχισαν να εξανεμίζονται αλλά εμένα ουδόλως με απασχολούσε αυτό το θέμα. Απασχολούσε όμως τον Βασιλάκη και γι' αυτό άρχισε να ανησυχεί. Εγώ έκανα πως άκουγα το κήρυγμά του στωικά αλλά εγώ ήμουν αλλού, όποιος έχει ζήσει μεγάλους έρωτες μόνο αυτός/η μπορούν να με καταλάβουν.
Την επόμενη μέρα πέρασα από το ξενοδοχείο στις 10:30 ξανά με δύο ανθοδέσμες και πήρα την Ritha για να πάμε στο Σούνιο. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ατελιέ.
🌹Ο δάσκαλος μας είπε πάλι πως είχε ένα ενδιαφέρον ραντεβού και θα έλειπε λίγες ώρες. Φίλε και δάσκαλε Γιώργο Σαββάκη όπου και αν βρίσκεται η ψυχούλα σου σ' ευχαριστώ πολύ, ήσουν μοναδικός καλλιτέχνης, άνθρωπος, φίλος. Το βράδυ έξω από το ξενοδοχείο αφού ανταλλάξαμε ξανά τις ταχυδρομικές μας διευθύνσεις και όρκους αγάπης ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω κάτι που έχει σημασία, όσο περνούσε η ώρα και δεν επέστρεφα στο σπίτι ο αδερφός μου καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα γιατί φοβόταν πως την επόμενη μέρα δεν θα παρουσιαζόμουνα στο κέντρο εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να με θεωρήσουν λιποτάκτη!!! Εν μέρη είχε δίκιο γιατί μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό να μην παρουσιαστώ και να φύγω μαζί της. Στις 23:30 έφυγα από την αγκαλιά της με κρύα καρδιά ❤️💓 εδώ φθάνει στο τέλος το πρώτο σκέλος αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης, θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος το οποίο ίσως να είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό.
Κατ' αρχάς πριν συνεχίσω τις αποκαλύψεις για την πιο συγκλονιστική ιστορία κεραυνοβόλου έρωτα να αναφέρω κάποια σχόλια.
Α) πατέρας Ευθύμιος:Συγκινημένος επικοινώνησε μαζί μου και μου έδωσε την ευλογία του, με παρακάλεσε επειδή αύριο το βράδυ θα αναχωρήσει για την Λήμνο αν είναι δυνατόν να μπορέσει να πληροφορηθεί την συνέχεια απόψε!! Έχω μεγάλη αγωνία μου είπε να μάθω ποιος ήταν ο ρόλος του αδερφού σου και το πότε έμαθες την αλήθεια.Β) Διευθυντής ΔΕΔΑΔΕ Τρικάλων:Δάσκαλε συγχαρητήρια!! Σε θαυμάζω για το αποτέλεσμα, πες μας μόνο να ξέρουμε τι άλλο να περιμένουμε και αν χρειαστεί να κάνεις τα χαρτιά για πολύτεκνος!! Ωραίος ο διευθυντής και πρακτικός.Γ) Πλάτωνας:Μπορεί να μην σε αποκαλώ δάσκαλο φωναχτά αλλά ξέρεις πως από μέσα μου έτσι σε αποκαλώ, πως να ξεχάσω αφού κοντά σε σένα έκανα τα πρώτα μου βήματα; Εσύ ήσουν αυτός που με παρότρυνες που να ορμάω και που απλώς να κοιτάζω.Δ) Πριγκιπέσσα:Η Πριγκιπέσσα των Φαρσάλων ως καχύποπτη έχει την εντύπωση πως αυτή η ιστορία αφορά το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο. Παρ' ό,τι της εξήγησα αυτή επιμένει πως αφορά το νέο μου μυθιστόρημα. Όταν βέβαια είδε τις φωτογραφίες άρχισε να μιλάει Φαρσαλινά και δεν την καταλάβαινα.Ε) Θεόφραστος:Δάσκαλε τα νέα έχουν φθάσει και στην Γερμανία, χθες με πήρε ο Λούις και ο Λαμπρακιάς και άρχισαν να με ρωτάνε αν έμαθα τα νέα για τον δάσκαλο!!

Σάννα, Μελισσάνθη, Ηγέτης.
❤️🌹💐😘🎻
Πάμε τώρα στην συνέχεια της υπόθεσης.Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκα κανονικά στο κέντρο εκπαίδευσης, φεύγοντας από το σπίτι ο Βασιλάκης άρχισε το κήρυγμα. Να προσέχεις, να είσαι υπάκουος, και προς θεού μη σου περάσει από το μυαλό να φύγεις πριν την ορκομωσία γιατί θα περάσεις στρατοδικείο!! Φοβόταν πως λόγω της Rithas θα το έσκαγα, είχε καταλάβει πως ήμουν με τα μπούνια ερωτευμένος. Παρουσιάστηκα και δεν θυμάμαι στις πόσες βδομάδες; επέτρεψαν το επισκεπτήριο, εγώ ήμουν γεμάτος αγωνία να παραλάβω τα γράμματα της Rithas, εγώ εντωμεταξύ της έγραφα κάθε μέρα από ένα γράμμα, 365 μέρες ο χρόνος 365 γράμματα εγώ. Όταν ήρθε στο επισκεπτήριο ο αδερφός μου και η νύφη μου και τους ρώτησα που είναι τα γράμματα με κοιτούσαν παράξενα, ποια γράμματα με ρώτησαν;Πήγα να τρελαθώ, δεν είχε πάει κανένα γράμμα στο σπίτι!! Υπέθεσα πως κάτι θα είχε συμβεί στο ταχυδρομείο και του είπα να πάει την επόμενη στο ταχυδρομείο και όταν ξανάρθει να μ' ενημερώσει.Την επόμενη Κυριακή είχε πάλι επισκεπτήριο και περίμενα πως και πως να έρθουν για να μάθω τι έγινε με τα γράμματα. Με το που τους είδα οι πρώτες λέξεις που τους είπα ήταν που είναι τα γράμματα; Το λόγο πήρε ο Βασίλης και μου είπε πως δεν είχε έρθει κανένα γράμμα και αναρωτήθηκε μήπως δεν είχα γράψει σωστά την διεύθυνση. Κοίταξα στα μάτια τη νύφη μου η οποία δεν έλεγα ποτέ ψέματα και κατάλαβα πως δεν υπήρχαν αλήθεια γράμματα!! Τον παρακάλεσα να ρωτήσει τον ταχυδρόμο μήπως κατά λάθος τα άφηνε κάπου αλλού οπότε να το ελέγξει. Μου υποσχέθηκε πως θα το έκανε, εμένα όμως άρχισαν να με τρώνε τα φίδια.
Τότε ήταν που έφαγα την πρώτη καμπάνα, σε λίγες μέρες πλησίαζε η ορκομωσία και ο επιλοχίας με ενημέρωσε πως δεν θα ήμουν εξοδούχος!! Με είχαν τιμωρήσει με 10 μέρες στέρηση εξόδου. Για να μην τα πολυλογώ βγήκα για πρώτη φορά στις 50 μέρες, απίστευτο κι όμως αληθινό. 50 μέρες χωρίς γράμμα, ήμουν στα όρια της κατάθλιψης. Προς στιγμήν σκέφτηκα να το σκάσω και να πάω Φινλανδία, ο αδερφός μου το κατάλαβε και συνέταξε κάποια επιστολή την οποία θα καταθέταμε στο ταχυδρομείο για να ελέγξουν το θέμα των επιστολών. Αυτή η επιστολή εννοείται πως δεν έφθασε ποτέ στο ταχυδρομείο αφού αυτός που θα την πήγαινε ήταν αυτός που είχε δημιουργήσει το θέμα. Οι λίγες μέρες της άδειας πέρασαν και επέστρεψα στο κέντρο εκπαίδευσης όπου η κατάσταση λόγω της επιστράτευσης που είχε προηγηθεί με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ συνέχιζα βέβαια να της στέλνω κάθε μέρα και ένα γράμμα αλλά απάντηση στο σπίτι δεν πήγαινε. Εκτός και αν πήγαινε και δεν έφθανε παρά μόνο στα χέρια του αδερφού μου. Αυτό βέβαια δεν μου περνούσε τότε από το μυαλό μου.
Μετά από 5 μήνες σκληρής εκπαίδευσης πήρα μετάθεση για την Φλώρινα. Όταν έφυγα για Φλώρινα έφυγα με χάλια ψυχολογία, ένα τεράστιο γιατί υπήρχε μέσα μου και δεν υπήρχε απάντηση. Μετά την Φλώρινα στην Κοζάνη και μετά την Κοζάνη στην Λάρισα και στο Πεντάγωνο. Τα χρόνια εντωμεταξύ περνούσαν κι εγώ είχα στείλει συνολικά 910 επιστολές και δυστυχώς έβαζα πάντα την διεύθυνση Τυμφρηστού 16 Νέος Κόσμος. Μετά από σχεδόν 30 μήνες απολύθηκα αλλά δεν τόλμησα να φύγω για την Φινλανδία.
Δεν το έκανα γιατί θεωρούσα πως δεν υπήρχε λόγος πια, με είχε ξεχάσει, δυστυχώς δεν σκέφτηκα ο βλαξ κάτι πολύ απλό, γιατί τα γράμματα μου δεν τα επέστρεφαν αφού δεν υπάρχει παραλήπτης;
Άμα είσαι θολωμένος το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά. Τρία χρόνια μετά την απόλυση μου γνώρισα την Λαμπρινή και αυτό λειτούργησε ως φάρμακο και η ζωή μου πήρε νέα πορεία. Έλα όμως που κάποια πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς και να τι έγινε πριν περίπου έναν χρόνο. Ο ανιψιός μου ο Ηγέτης (Νίκος) αποφάσισε να απογαλακτιστεί και νοίκιασε καινούριο σπίτι. Ως εκ τούτου αποφάσισε να πάρει μαζί του και όλα τα δικά του πράγματα, ανάμεσα σε όλα που πήρε ήταν και κάτι κούτες με τα βιβλία του από το λύκειο. Όλα καλά και ωραία, τα πήρε, τα πήγε στο καινούργιο σπίτι και κάποια στιγμή αποφάσισε να ανοίξει τις κούτες για να δει τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει. Στις πρώτες δύο κούτες όλα πήγαν καλά, πέταξε πολλά πράγματα, όταν όμως έφθασε στην τρίτη κούτα έμεινε άφωνος!!
Σάννα και Ηγέτης.
Απ' έξω η κούτα έγραφε: ΒΙΒΛΙΑ ΝΙΚΟΣ στο περιεχόμενο υπήρχαν μόνο δύο βιβλία πάνω πάνω!! Και όλα τα υπόλοιπα ήταν γράμματα με παραλήπτη εμένα. Ο Ηγέτης τα έχασε, όταν έπιασε τα γράμματα στα χέρια του και είδε πως όλα, μα όλα 900 περίπου ήταν όλα κλειστά μουγκάθηκε!! Του είχα διηγηθεί πιο παλιά την ιστορία και γνώριζε τη σχέση που είχα τότε με την Ritha. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα τελικά που δεν είχαν φθάσει ποτέ στα δικά μου χέρια η αιτία ήταν ο πατέρας του. Και τώρα; Τι να έκανε τώρα;
Τηλεφώνησε στον πατέρα του και τον ενημέρωσε πως είχε βρει τα γράμματα που είχε κρύψει, ο ίδιος έπεσε από τα σύννεφα γιατί νόμιζε πως τα είχε πετάξει σε κάποια μετακόμιση που είχαν κάνει. Αρχικά του εξήγησε πως αυτό που έκανε, το έκανε για δικό μου καλό γιατί είχε διαπιστώσει πως εγώ είχα σκοπό να φύγω για την Φινλανδία, ήμουν πολύ ερωτευμένος και φοβόταν πως δεν θα πήγαινα ούτε στον στρατό οπότε θα ήμουν λιποτάκτης και μάλιστα σε περίοδο επιστράτευσης που σήμαινε πως θα σάπιζα στη φυλακή. Ζήτησε μάλιστα από τον Ηγέτη να  καταστρέψει τα γράμματα έστω και τώρα γιατί φοβόταν τις συνέπειες. Ο Ηγέτης είχε διαβάσει κάποια γράμματα και γνώριζε για την ύπαρξη της κόρης, δεν ήταν σίγουρος αν αυτό το γνώριζε ο πατέρας του γι' αυτό τον ρώτησε αν γνώριζε για την ύπαρξη της Σάννας. Ο πατέρας του εξεπλάγην από αυτή την πληροφορία και τον διαβεβαίωσε πως δεν το γνώριζε γιατί δεν είχε ανοίξει κανένα γράμμα. Ο Ηγέτης ήταν σε δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως αυτό που έκανε ο πατέρας του ήταν απαράδεκτο, όταν του το επισήμανε επικαλέστηκε την δύσκολη κατάσταση που θα βρισκόμουν και πως ότι έκανε το έκανε για το καλό μου. Στην ερώτηση του Ηγέτη και τι θα πεις όταν βρεθείς με την κόρη του Πούφ δεν είπε τίποτα, ίσως αργά να κατάλαβε τι είχε κάνει αλλά δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Είχε κολλήσει στις συνέπειες του στρατού. Ο Ηγέτης φυσικά και δεν συμφώνησε με την ιδέα του πατέρα του να καταστρέψουν τα γράμματα και  του είπε πως θα σκεφτεί πως θα χειριστεί το θέμα. Ως Ηγέτης που είναι σκέφτηκε να ανοίξει όλα τα γράμματα για να δει το περιεχόμενο. Αν διαπίστωνε πως η κοπέλα μετά την αναχώρηση από την Αθήνα είχε φτιάξει τη ζωή δεν θα μου έλεγε τίποτα. Έλα όμως που η Ritha μιλούσε για εγκυμοσύνη, και σε κάποια άλλα γράμματα για ένα χαριτωμένο και Πανέμορφο κορίτσι που έφερε στον κόσμο εννέα μήνες μετά την αναχώρηση!!!
Η Λόλα και η Σάννα στο Ηρώδειο.
Όταν ο Ηγέτης με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να βρεθούμε μόνο οι δυο μας κατάλαβα πως κάτι σοβαρό συμβαίνει αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ αυτά που θα αντίκριζαν τα μάτια μου. Όταν του είπα να βρεθούμε στο Μουσείο μου το ξεκόψει λέγοντας: σε περιμένω στο σπίτι. Είπα στην Λαμπρινή πως έχω ένα ραντεβού με τον εκδότη μου και αναχώρησα για το Γκάζι. Όταν έφθασα ήμουν γεμάτος αγωνία, προς στιγμήν σκέφτηκα πως ήθελε να μου πει πως επιτέλους αποφάσισε να νυμφευθεί και πως επιθυμούσε να γνωρίσω την κοπέλα. Αμ δε!! Όταν μου άνοιξε την πόρτα κατάλαβα πως κάτι πιο σοβαρό συμβαίνει και η αγωνία μου χτύπησε κόκκινο, το κατάλαβε ο Ηγέτης και προς στιγμήν σκέφτηκε να μην μου πει τίποτα. Κατάλαβε πως εγώ δεν θα έφευγα από εκεί χωρίς να μάθω την αλήθεια και άρχισε να μου εξιστορεί το τι είχε ανακαλύψει.
🤔🤔🤔Ήταν Σάββατο, βρέθηκα εκεί στις 10:00 το πρωί και έφυγα στις 23:00 το βράδυ πελαγωμένος, αν ο αδερφός μου δεν ήταν στο χωριό θα τον είχα τουφεκίσει. Το θέμα που τέθηκε ήταν αν θα έπρεπε να μάθει σ' αυτή τη φάση την αλήθεια η Λαμπρινή και η Βασιλική. Αποφασίσαμε να μην πούμε τίποτα προς ώρας και βλέποντας και κάνοντας. Αποφασίσαμε επίσης να πάει ο Νίκος να συναντήσει την Ritha, να μάθει ποια ήταν η κατάσταση της ίδιας και του κοριτσιού, να της εξηγήσει το τι είχε συμβεί και να συλλέξει όποιες πληροφορίες μπορούσε για την κόρη που όπως έγραφε η Ritha στο γράμμα τής είχε δώσει το όνομα Sanna!!
Ηγέτης και Σάννα στο Μουσείο.
Πράγματι πριν έναν χρόνο ο Ηγέτης ταξίδεψε στην Φινλανδία δήθεν για επαγγελματικό ταξίδι και συναντήθηκε με την Ritha. Την αναζήτησε στο πατρικό της, εκεί που έστελνα τα γράμματα και οι γονείς της την κάλεσαν στο σπίτι. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν έμαθε το τι είχε συμβεί. Εξήγησε στον Ηγέτη πως είχε παντρευτεί και πως είχε εκτός από την Sanna και δύο αγόρια, τον Pekka και τον Mikko. Η Sanna είχε παντρευτεί και είχε ένα αγοράκι 12 ετών!! Το όνομά του ήταν Frans και το όνομα του συζύγου της jurky!! Έμαθε ο Ηγέτης πως η Sanna γνώριζε όλη την ιστορία και ρώτησε την Ritha αν θα μπορούσε να την δει. Ο Ηγέτης καιγόταν από περιέργεια να γνωρίσει την νέα του ξαδέρφη. Όταν η Ritha ενημέρωσε την Sanna για το ποιος ήταν στο σπίτι και πως θα ήθελε να την γνωρίσει δεν το σκέφτηκε καθόλου, σε λίγη ώρα έφθασε κι αυτή. Επειδή ήταν ώρα για μεσημεριανό κάλεσαν τον Ηγέτη να πάνε για φαγητό και να συζητήσουν περαιτέρω την υπόθεση. Ο Ηγέτης τούς εξήγησε την όλη κατάσταση και επειδή η Sanna εξέφρασε την έντονη επιθυμία να γνωρίσει τον βιολογικό της πατέρα, την αδερφή της και την Λαμπρινή ζήτησε λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσει το έδαφος. Ρώτησε τη Sanna αν θα ήθελε να μιλήσει μαζί μου, εκείνη την περίοδο η Λαμπρινή βρισκόταν στα Τρίκαλα γιατί ο πατέρας της ήταν στο νοσοκομείο κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μιλήσω άνετα. Ο Ηγέτης το γνώριζε αυτό και με κάλεσε στο σταθερό, τώρα ό,τι και να σας πω δεν θα μπορέσω να σας περιγράψω τα συναισθήματα εκείνης της συνομιλίας.
Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μία επικοινωνία μέσω email αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα να εξηγήσω στα κορίτσια την όλη ιστορία. Τον περασμένο μήνα η Sanna πληροφορήθηκε από τον Ηγέτη την περιπέτεια της Λαμπρινής και το γεγονός πως στις 22 Ιουνίου θα πρέπει να χειρουργηθεί και προς τιμήν της πήρε την εξής απόφαση. Ενημέρωσε τον Ηγέτη πως ζήτησε από το υπουργείο εξωτερικών της χώρας της όπου και εργάζεται στο διπλωματικό σώμα, να την στείλουν στην πρεσβεία της Φινλανδίας στην Ελλάδα προκειμένου να είναι εδώ για να συμπαρασταθεί στην Λαμπρινή κυρίως, στην αδερφή της και στον πατέρα της. Είπε μάλιστα στον Ηγέτη πως φθάνει στις 13 Ιουνίου στην Αθήνα και πως είχε αποστείλει και ενημερωτικό email σε μένα. Ο Ηγέτης μας αναζήτησε την ημέρα του Αγίου Πνεύματος αλλά λείπαμε στην Νεμέα. Βρέθηκε όμως με την Μελισσάνθη και της εξήγησε όλα όσα είχαν προηγηθεί. Εξεπλάγην ευχάριστα που άκουσε την ξαδέρφη του να του λέει γεμάτη ενθουσιασμό πως την περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές!!! Επικοινώνησαν μάλιστα τηλεφωνικά και έτσι έγινε η πρώτη γνωριμία των δύο κοριτσιών.

Την επόμενη που επιστρέψαμε από το Λουτράκι, είχαμε παραβρεθεί στα Νέμεα όπου ως CEO της ΟΚΡΑ μίλησα στο συνέδριο για τον κορυφαίο καθηγητή Στέφανο Μίλερ παρουσία και του μεγαλοεπιχειρηματία Μανδραγόρα και της συζύγου του, μας περίμενε στο σπίτι ο Ηγέτης. Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο άρχισε να εξηγεί στην Λαμπρινή όλη την ιστορία που ξεκίνησε πριν 47!! χρόνια. Όταν της έδειξε το email όπου η Sanna ρητά δήλωνε πως θέλει να βρίσκεται κοντά της μαζί με την αδερφή της όταν θα χειρουργηθεί, η Λαμπρινή λύγισε, δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια της. Το βράδυ στις 20:00 κλείναμε στην αγκαλιά μας το νέο μέλος της οικογένειας. Εισέπραξε αμέσως την αγάπη όλων μας και ήταν σαν να μην είχε λήψη ποτέ.
Ως επίλογο θα σας στείλω αυτό που συνέβη το 1989 στο Pepos school of delicatessen. Λίγη υπομονή πατέρα Ευθύμιε. Να σας ανακοινώσω και κάτι σημαντικό. Ο ξάδερφος μου ο διευθυντής με πήρε πριν λίγο και συγκινημένος μου είπε το εξής: δάσκαλε με το που έμαθα τα ευχάριστα κερνούσα όλους τους συναδέλφους, μπορεί να πλήρωσα και 100€ σε κεράσματα αλλά χαλάλι για την καινούργια ανιψιά. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Πλάτωνας, εγώ βέβαια από λεπτότητα τους είπα πως ό,τι έξοδα κάνετε θα τα καλύψω εγώ. Εννοείται πως αυτό δεν το δέχθηκαν και μάλιστα ο διευθυντής είπε: δάσκαλε σε παρακαλώ μη μας προσβάλεις. Ωραίος ο διευθυντής. Ο δε Πλάτωνας αυτός κι αν ήταν ανένδοτος αλλά τελικά τα πήρε τα χρήματα για να βάλει αέριο, έτσι είπε.Κάποια στιγμή θα σας στείλω και τον επίλογο.ΥΓ. Η Πριγκιπέσσα από τα Φάρσαλα δεν μπορεί να πιστέψει ακόμα όλα αυτά που διάβασε, ενώ τα ξαδέρφια στο Γοργογύρι κερνάνε αυτή ακόμα βρίσκεται στο πως θα μοιραστεί τώρα η περιουσία αφού υπάρχουν πλέον δύο παιδιά. Το μυαλό της στο χρήμα. Κάνε υπομονή Πριγκιπέσσα γιατί πριν λίγο που μίλησα με τον διευθυντή είπε κάτι σοφό.


Αυτή είναι η συγκλονιστική ιστορία της κόρης που ήρθε από το παρελθόν και ομόρφυνε περαιτέρω τη ζωή μας. έμεινε μαζί μας έναν μήνα και ζήσαμε καταπληκτικά όμορφες και συγκινητικές στιγμές. Τα ερχόμενα Χριστούγεννα ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον μικρό Frans δηλαδή τον εγγονό μου!!!
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος