Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΤΣΕΡΟΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΛΥΚΟΥΣ όπως την διηγήθηκε ο Τσιπιρίπο στον Επικούρειο Πέπο.Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν αρκετά χρόνια είχα γνωρίσει τον Τσιπιρίπο τον μικρό ινδιάνο της φυλής των Τσερόκι και μου είχε διηγηθεί την πιο κάτω ιστορία. Την θυμήθηκα σήμερα που βρέθηκα τυχαία με τον φίλο μου από τον στρατό τον Ντίνο μαζί με τον εγγονό του ο οποίος είναι μόλις 6 ετών και μου είπε: Θείε Πέπο θέλω να μου πεις μία ιστορία γιατί ο παππούς μου λέει πως είσαι μεγάλος μυθοποιός. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία με τον Τσιπιρίπο, του την διηγήθηκα και του άρεσε πάρα πολύ. Ελπίζω να αρέσει και σε σας, έτσι κι αλλιώς είναι πολύ διδακτική. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Η ιστορία με τους δύο λύκους έχει ως εξής.

Ο θρύλος των Τσερόκι για τους δύο λύκους μιλά για μια συνεχή μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων μέσα μας. Είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στη φωτεινή πλευρά μας (άσπρος λύκος) και τη σκοτεινή (μαύρος λύκος). Το Ινδιανόπουλο απορούσε όταν άκουγε τον παππού του να του λέει ότι υπάρχει ο καλός και ο κακός λύκος μέσα σε όλους μας.

Ένας παππούς είπε στον εγγονό του, όταν ήρθε θυμωμένος εξαιτίας ενός φίλου του που τον αδίκησε:

“Άσε με να σου πω μια ιστορία. Και γω, μερικές φορές, έχω νοιώσει μεγάλο μίσος για αυτούς που μας έχουν στερήσει τόσα πολλά, χωρίς καμία θλίψη για τα όσα κάνουν.

Αλλά το μίσος και ο θυμός σε καταρρακώνουν, και δεν κάνουν κακό στον άλλον. Είναι σαν να παίρνεις ένα δηλητήριο και να εύχεσαι ο άλλος να πεθάνει. Βασανίστηκα με αυτά τα συναισθήματα πολλές φορές.” Και συνέχισε:

Είναι σαν να έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας είναι καλός και δεν κάνει κακό. Ζει σε αρμονία με τα πάντα γύρω του, και δεν προσβάλλεται όταν ο άλλος δεν είχε πρόθεση να τον προσβάλλει. Θα πολεμήσει μόνο όταν είναι να κάνει το σωστό, και με τον σωστό τρόπο.

Αλλά ο άλλος λύκος, ααααχ! Είναι γεμάτος θυμό. Το παραμικρό θα του ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι. Πολεμάει τους πάντες, πάντα, και χωρίς λόγο. Δεν μπορεί να σκεφτεί, γιατί ο θυμός και το μίσος του είναι τόσο ισχυρά. Είναι ένας απρόσφορος θυμός, γιατί ο θυμός του δεν θα αλλάξει τίποτα.

Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να ζω με αυτούς τους δύο λύκους μέσα μου, γιατί και οι δύο προσπαθούν να κυριεύσουν το πνεύμα μου.”

Το αγόρι κοίταξε τον παππού του στα μάτια και τον ρώτησε, “Ποιος κερδίζει, παππού;”

Ο παππούς χαμογέλασε και είπε ήρεμα, “Αυτός που ταΐζω.”
Δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι προτιμούν να ταΐσουν τον φθόνο και τη ζήλια, τη ματαιοδοξία και την αλαζονεία, την απληστία και άλλα δυσάρεστα.

==================

Ακολουθεί ακόμα μία συναρπαστική ιστορία.

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του…
"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"
"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ, πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"
Πηγή: wordpress.com

ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ. Μακάρι κάποτε να υιοθετήσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα των Ιαπώνων. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓ καλημέρα, σήμερα θα σας μιλήσω για τα σχολεία της δεύτερης πατρίδας μου της Ιαπωνίας, σας παρακαλώ να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο και να κάνετε τις δικές σας συγκρίσεις με τα δικά μας σχολεία και τους δικούς μας μαθητές. Το πιθανότερο είναι πως κι εσείς θα μελαγχολήσετε όπως κι εγώ, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Υ.Γ. Αλήθεια αυτοί οι συνέλληνες που είχαν πάει στο καλλιμάρμαρο για την συναυλία της κ. Βίσση, την Κυριακή των εκλογών για τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχαν πάει να ψηφίσουν; Αλίμονο στο κόμμα και στη χώρα που έχει τέτοιους ψηφοφόρους και τέτοιους πολίτες. Όσοι από εσάς είδατε την χωματερή που επικρατούσε μετά την συναυλία προφανώς και καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Κι όμως αυτοί οι συμπατριώτες μας έχουν δικαίωμα ψήφου... Θυμόσαστε μήπως την συμπεριφορά των Ιαπώνων στα γήπεδα του ΚΑΤΑΡ την περασμένη χρονιά; Δυστυχώς απέχουμε έτη φωτός από τέτοιες συμπεριφορές πολιτισμού. Είμαστε απλά ξεφτίλες που λέει και ο Ιαβέρης. 

Καλή ανάγνωση.

Οι Ιάπωνες είναι γνωστοί για την ευφυΐα τους , την δυνατή τους υγεία, την ευγένεια και την ευεξία τους. Τι είναι, όμως, αυτό που ξεχωρίζει αυτό το έθνος και το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα;

Δείτε παρακάτω 10 χαρακτηριστικά του Ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που κάνουν όλες τις υπόλοιπες χώρες να το ζηλεύουν. Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν γράφουν διαγωνίσματα μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Γράφουν απλά μερικά μικρά τεστ. 

Ο στόχος του σχολείου τα τρία πρώτα χρόνια δεν είναι η γνώση, αλλά η εκμάθηση καλών τρόπων και η ανάπτυξη του χαρακτήρα τους. Τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται τους άλλους ανθρώπους και να είναι ευγενικοί με τα ζώα και την φύση.

Επίσης, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωροι, συμπονετικοί και γεμάτοι κατανόηση. Εκτός από αυτά, τα παιδιά διδάσκονται τις έννοιες της δικαιοσύνης και του αυτο-ελέγχου.
Το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει την 1η Απριλίου.

Στα περισσότερα σχολεία του κόσμου το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Αντίθετα, στην Ιαπωνία ο Απρίλιος σηματοδοτεί την έναρξη του ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού έτους. Η πρώτη μέρα του σχολείου, συνήθως, συμπίπτει με τα πιο όμορφα φυσικά φαινόμενα, όπως η άνθιση των κερασιών. Το ακαδημαϊκό έτος χωρίζεται σε 3 τρίμηνα: 1 Απριλίου- 20 Ιουλίου, 1 Σεπτεμβρίου- 26 Δεκεμβρίου, 7 Ιανουαρίου- 25 Μαρτίου. Οι μαθητές στην Ιαπωνία έχουν 6 βδομάδες διακοπές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Τα περισσότερα σχολεία στην Ιαπωνία δεν προσλαμβάνουν καθαριστές. Οι ίδιοι οι μαθητές καθαρίζουν το σχολείο τους. Στα σχολεία της Ιαπωνίας, οι μαθητές πρέπει να καθαρίζουν τις τάξεις τους, το κυλικείο και τις τουαλέτες μόνοι τους. Το Ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα πιστεύει, ότι καθαρίζοντας οι μαθητές μόνοι τους το σχολείο μαθαίνουν να συνεργάζονται μεταξύ τους και να βοηθούν ο ένας τον άλλον.

Πέρα από αυτό, όταν έχουν κουραστεί οι ίδιοι για να σκουπίσουν και να σφουγγαρίσουν, σέβονται περισσότερο την δουλειά των άλλων. Στα σχολεία της Ιαπωνίας υπάρχει συγκεκριμένο μενού για το μεσημεριανό, το οποίο τρώγεται μέσα στην τάξη.

Τα σχολεία στην Ιαπωνία παρέχουν υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα. Το μενού επιμελείται από διαιτολόγους και μαγειρεύεται από σεφ. Όλοι οι μαθητές τρώνε μέσα στην τάξη μαζί με τον καθηγητή. Αυτό βοηθάει στην ανάπτυξη μιας υγιούς σχέση ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.

Για να καταφέρουν να μπουν σε ένα καλό γυμνάσιο, οι μαθητές στην Ιαπωνία πάνε σε προπαρασκευαστικά σχολεία ή ιδιωτικά εργαστήρια μετά το σχολείο. Οι μαθητές πάνε στο σχολείο 8 ώρες την ημέρα, αλλά εκτός από αυτό μελετούν και κατά την διάρκεια των διακοπών και τα Σαββατοκύριακα.

Η ιαπωνική καλλιγραφία ή αλλιώς Shodo περιλαμβάνει την βύθιση ενός πινέλου από μπαμπού μέσα σε μελάνι και μετά γράφουν ιερογλυφικά πάνω σε ριζόχαρτο. Το Haiku από την άλλη είναι μια μορφή ποίησης, που χρησιμοποιεί απλές εκφράσεις για να εκφράσουν βαθιά συναισθήματα. Και τα δυο αυτά μαθήματα διδάσκουν τους μαθητές να σέβονται τον πολιτισμό τους και μια παράδοση πολλών αιώνων.

Σχεδόν, όλοι οι μαθητές γυμνασίου πρέπει να φοράνε σχολικές στολές. Κάποια σχολεία έχουν τις δικές τους στολές, ενώ η παραδοσιακή ιαπωνική σχολική στολή αποτελείται από ένα στρατιωτικό στυλ για αγόρια και κορίτσια. Η πολιτική της σχολικής στολής έχει ως στόχο να απομακρύνει τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους μαθητές και να τους δημιουργήσει μια θετική αίσθηση συνεργασίας.

Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν κάνουν κοπάνες από το σχολείου, ούτε αργούν να πάνε στα μαθήματα. Επιπλέον, το 91% των μαθητών στην Ιαπωνία ανέφεραν, ότι δεν αγνοούν ποτέ όσα τους διδάσκει ο καθηγητής τους την ώρα του μαθήματος.

Στο τέλος του λυκείου, οι μαθητές στην Ιαπωνία πρέπει να δώσουν ένα πολύ σημαντικό διαγώνισμα, που θα καθορίσει το μέλλον τους. Ο φοιτητής μπορεί να επιλέξει το κολέγιο που θέλει να πάει και αυτό το κολέγιο έχει μια συγκεκριμένη απαίτηση στην βαθμολογία. Αν ο φοιτητής δεν έχει την απαιτούμενη βαθμολογία, δεν θα πάει στο κολέγιο.

Ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός. Μόνο το 76% των μαθητών συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους μετά το λύκειο. Η περίοδος προετοιμασίας για την μετάβαση από το λύκειο στην ανώτερη εκπαίδευση ονομάζεται “εξετάσεις βγαλμένες από την κόλαση.

Έχοντας περάσει από την κόλαση των εξετάσεων για την μετάβαση από το λύκειο στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές στην Ιαπωνία συνήθως κάνουν ένα διάλειμμα.
Στην Ιαπωνία, τα φοιτητικά χρόνια θεωρούνται τα καλύτερα χρόνια στην ζωή ενός ανθρώπου. Μερικές φορές, οι Ιάπωνες αποκαλούν την περίοδο αυτή διακοπές πριν από την δουλειά.

Tην επιμέλεια του κειμένου έκανε ο Fuji Tomo Kazu.

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΟΡΦΕΑΣ. Αντίο πιστέ μας φίλε. 2] Η ΜΥΤΗ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ. 3] Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΙΠΕ. 4] ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑ'Ι' ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

1] O ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΟΡΦΕΑΣ.

20 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τον πιο πιστό φίλο του ανθρώπου, τον σκύλο.
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή μέρα ήταν μέρα αποχαιρετισμού, ο πιστός μας φίλος ο Ορφέας μας το πρωί 03/01/2019 πέθανε.... Δυστυχώς ο καρκίνος χτύπησε και τον Ορφέα. Η εξέλιξη ήταν ραγδαία, ούτε μήνας δεν πέρασε από τότε που διαγνώστηκε πως έχει καρκίνο και σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή. Οφείλω να ομολογήσω πως αυτό το κουταβάκι που μπήκε στην ζωή μας πριν οκτώ χρόνια μας έκανε όλους να τον αγαπήσουμε. Ειδικότερα η Δήμητρα, η Ηρώ, η Ράνια και ο Αλέκος τον είχαν λατρέψει. Το άξιζε ο μπαγάσας γιατί ήταν πολύ χαρισματικός και αγαπησιάρης. Όμως όλα τα καλά έχουν ένα τέλος, εγώ ως Επικούρειος νόμιζα πως θα αντιμετωπίσω την όλη κατάσταση πιο ψύχραιμα.

Ως φαίνεται έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου γιατί κάθε άλλο παρά ως Επικούρειος αντιμετώπισα τον θάνατο του Ορφέα μας. Το μεσημέρι παρουσία όλων όσων τον αγάπησαν κάναμε την ταφή του, εγώ ο Επικούρειος Πέπος μαζί με τον Αλέκο, που τόσο αγαπούσε ο Ορφέας κατεβάσαμε την σορό του στην τελευταία του κατοικία. Οι στιγμές ήταν πολύ δύσκολες για όλους μας και ειδικότερα για την Δήμητρα - Περσεφόνη και την Ηρώ, είχαν δεθεί αρκετά με τον Ορφέα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίσεις τον Ορφέα και να μην τον αγαπήσεις. Θα πρέπει όμως να σταθούμε στις πολλές στιγμές ευτυχίας που μας είχε χαρίσει ο Ορφίκος μας και να ξεπεράσουμε την στεναχώρια μας. Για όσους θεωρήσουν υπερβολικά αυτά που γράφω θα τους πω το εξής: Αν δεν συνδεθείς ποτέ με κάποιο τετράποδο δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τα συναισθήματα που απορρέουν από μια τέτοια σχέση και ο χαμένος θα είσαι εσύ.

Μ' αυτά τα λίγα λόγια θα ήθελα να αποχαιρετήσω τον πιστό μας φίλο, τον αγαπημένο μας Ορφέα. Ορφέα θα σε θυμόμαστε και για μας θα βρίσκεσαι πια στον παράδεισο της μνήμης μας. Με αγάπη Δήμητρα - Περσεφόνη, Κοντεσίνα Ηρώ, Ράνια, Αλέξανδρος, Μελισσάνθη, Λαμπρινή, Επικούρειος Πέπος και Κορνηλία η οποία θα ήθελε πάρα πολύ να ήταν σήμερα εδώ, αλλά δεν ήταν δυνατόν γιατί έλειπε στο χωριό. Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Λέμε τα αγαπάμε! Όντως τα αγαπάμε! Μας δίνουν χαρά, ξεκούραση, γαλήνη! Δεν θα αναφερθούμε στα οφέλη που αποκομίζουμε από τη σχέση μας με τα σκυλιά – είναι γνωστά.
Ας διαβάσουμε όμως 20 πράγματα, 20 αλήθειες που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε όσοι αγαπάμε τα σκυλάκια. 

Αξίζει να αφιερώσετε

5 λεπτά από το χρόνο σας, είναι μαθήματα ζωής!

1.🐕 Μη με αγνοείς για πολύ. Θα ζήσω 10 – 15 χρόνια το πολύ. Μου φαίνεται μια αιωνιότητα όταν είσαι μακρυά και στενοχωριέμαι όταν δεν ξέρω πού είσαι.
2.🐕 Πάρε με μαζί σου σε νέα μέρη να γνωρίσω φιλικούς ανθρώπους και άλλα ζωάκια. Μπορεί αρχικά να φοβηθώ αλλά αυτές οι εμπειρίες θα μου αυξήσουν την αυτοπεποίθηση και θα με βοηθήσουν να μη φοβάμαι.
3.🐕 Μη με πετάξεις αν έρθει νέο μέλος στην οικογένεια. Είμαι κι εγώ μέλος της οικογένειας και θα το αγαπώ και θα τα προσέχω όσο κι εσύ.
4.🐕 Μη θυμώνεις όταν πηδάω πάνω σου. Σε αγαπάω πολύ και ενθουσιάζομαι όταν σε βλέπω, αυτός είναι ο τρόπος μου να σε κάνω αγκαλιά.
5.🐕 Μάθε με νέα πράγματα. Χαίρομαι να σε κάνω χαρούμενο οπότε μάθε μου πράγματα που θα ήθελες να κάνω. Είναι καλή γυμναστική και με κάνουν να περνώ καλά.
6.🐕 Μην απογοητεύεσαι και με παρατήσεις. Δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα σου αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να σε καταλάβω. Δώσε μου χρόνο να σε καταλάβω και να μάθω, το μόνο που θέλω είναι να σε κάνω χαρούμενο.
7.🐕 Μην εκτονώνεις το άγχος σου επάνω μου. Ακόμη και αν πήγε άσχημα η μέρα σου εγώ χαίρομαι που σε βλέπω και μπορώ να κάνω την υπόλοιπη μέρα σου καλύτερη.
8.🐕 Καθησύχασε με όταν φοβάμαι. Θέλω λίγη ώρα για να καταλάβω ότι κάτι νέο που συναντώ δεν θα μου κάνει κακό και πάντα με βοηθά να είσαι δίπλα μου.
9.🐕 Όση δουλειά και αν έχεις, αφιέρωσε μου λίγο ποιοτικό χρόνο.Είναι το μόνο που θέλω και κάθε λεπτό μετρά για μένα.
10.🐕
Μη με αφήνεις έξω όταν κάνει πολύ κρύο ή πολλή ζέστη. Δεν έχω πού να πάω για να ζεσταθώ ή να δροσιστώ και δεν ξέρω τι να κάνω άμα βρεθώ σε δύσκολη κατάσταση.
11.🐕 Μην ξεχνάς μικρά πραγματάκια που με κάνουν υγιή και χαρούμενο. Όταν μεγαλώνουν τα νύχια μου πονώ όταν περπατάω, κινδυνεύει η υγεία μου όταν τα δόντια μου χαλάνε και νιώθω πιο ανάλαφρος όταν το τρίχωμα μου είναι χτενισμένος. Εσένα θα σου πάρει λίγα λεπτά αλλά για μένα έχει μεγάλη σημασία.
12.🐕 Δείξε μου εμπιστοσύνη. Εγώ σε εμπιστεύομαι απόλυτα. Σε παρακαλώ κάνε το ίδιο. Είσαι όλος ο κόσμος για μένα.
13.🐕 Μη μου κρατάς θυμό για πολύ. Έχεις τη δουλειά, τους φίλους, τη διασκέδαση σου. Εγώ έχω μόνο εσένα.
14.🐕 Μίλα μου. Δεν καταλαβαίνω τις λέξεις σου αλλά καταλαβαίνω τον τόνο της φωνής σου και τη γλώσσα του σώματος σου.
15.🐕 Να μου φέρεσαι με καλοσύνη. Όσο περισσότερο με αγαπάς, τόσο πιο ισχυρό είναι το δέσιμο μας.
16.🐕 Σε παρακαλώ, μη με χτυπάς. Αν έκανα κάτι λάθος, δεν το έκανα επίτηδες. Βοήθησε με να μάθω και να μην το ξανακάνω.
17.🐕 Όποτε κάνω κάτι καλό, πες το μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει πιο ευτυχισμένο. Να είσαι σίγουρος πως ότι σε κάνει ευτυχισμένο θα το ξανακάνω… ξανά και ξανά και ξανά…
18.🐕 Αν δεν είμαι ο εαυτός μου, κάτι σημαίνει αυτό. Προτού με μαλώσεις γιατί νυστάζω, δείχνω βαρύς ή βαριεστημένος, σκέψου μήπως κάτι δεν πάει καλά ή κάτι με ενοχλεί. Μπορεί να είμαι άρρωστος, να πονάω ή να γερνάω.
19.🐕 Φρόντισε με όταν γεράσω. Φρόντισε με όπως με φρόντισες όταν ήμουν κουταβάκι. Μπορεί να μην είμαι τόσο χαριτωμένος ή να μην έχω τόσο μαλακό τρίχωμα αλλά σε αγαπάω κάθε χρόνο και περισσότερο.
20.🐕 Μη με αφήσεις μόνο μου στο πιο δύσκολο ταξίδι. Ξέρω ότι είναι σκληρό για σένα αλλά μείνε μαζί μου μέχρι την τελευταία στιγμή. Όλα είναι πιο εύκολα και λιγότερο τρομακτικά όταν είσαι δίπλα μου. Να θυμάσαι ότι σε αγαπάω.
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΥΓ. Επικούρειου Πέπου. Στην προηγούμενη ζωή ήμουν σκύλος στην Ιαπωνία με το όνομα Πεπέ... Μιλάω σοβαρά, το γράφει και ο Χαρούκι Μουρακάμι στο βιβλίο με τίτλο ""Νορβηγικό Δάσος"".
Πηγή: dinfo.gr
=================
2] Η μύτη της καμήλας
Διάβασε σε παρακαλώ το πιο κάτω ποίημα και σκέψου μήπως πάθουμε τα ίδια με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Σε χαιρετώ Επικούρειος Πέπος.
Η μύτη της καμήλας
«Μια γλαφυρή εκδοχή του επιχειρήματος της ολισθηρής πλαγιάς, που χρησιμοποιείται σπάνια και υποτίθεται ότι βασίζεται σε έναν αραβικό μύθο, παρουσιάζει με μια χαρούμενη ματιά τους ιδιόμορφους κινδύνους.
Οι ολέθριες συνέπειες του να «αφήσεις τη μύτη της καμήλας να μπει στη σκηνή» – ιδιαίτερα καθώς η μύτη δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο προσβλητικό μέρος μιας καμήλας – απεικονίζονται με τρόπο χαριτωμένο από τη Λίντια Χάουαρντ Σιγκούρνεϊ, Αμερικανίδα ποιήτρια του δέκατου ένατου αιώνα.

Κάποτε στο εργαστήρι του δούλευε ένας τεχνίτης
Με χέρι νωθρό κι άτονη σκέψη.
Όταν μέσα απ’ το ανοιχτό παράθυρο
Να! – μια καμήλα το πρόσωπό της πρόβαλε.

«Η μύτη μου κρυώνει», γόγγυξε δειλά.
«Ω, άσε με πλάι σου να τη ζεστάνω».
Αφού λέξη αρνητική δεν λέχθηκε,
Μπήκε η μύτη, μπήκε το κεφάλι,
Κι όσο σίγουρα η μέρα ακολουθεί τη νύχτα,
Ακολούθησε κι ο μακρύς, ευέλικτος λαιμός,
Κι έπειτα, σαν απειλητική αντάρα,
Μέσα χώθηκε ολόκληρη η άχαρη μορφή.

Ολόγυρα κοίταξε άναυδος ο αφέντης,
Κι αγριοκοίταξε τον αγενή εισβολέα,
Βέβαιος, όσο πιο κοντά πλησίαζε,
Ότι χώρος δεν περίσσευε για τέτοιο καλεσμένο,
Αλλά με έκπληξη, την άκουσε να λέει,
«Αν δεν βολεύεσαι, τον δρόμο σου να πάρεις,
Γιατί εγώ εδώ να μείνω επιλέγω».

Ως νεανικές καρδιές, που η χαρά σας γέννησε,
Τον μύθο αυτό τον αραβικό μη τον περιφρονείτε.
Στης κακής συνήθειας την πιο πρώιμη πονηριά,
Μη δίνετε ακρόαση, μηδέ χαμόγελο, μηδέ ματιά,
Τη σκοτεινή πηγή σφραγίστε πριν εκβάλει,
Κι ούτε ποτέ τη μύτη καμήλας να ανεχθείτε.

(Ben Dupre «50 φιλοσοφικές θεωρίες για τη ζωή και τον κόσμο»).
Ανιχνευτής ο Ηλίας Γιαννακόπουλος.
===================

3] Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΙΠΕ:
Την αποψινή μου καλησπέρα σου την στέλνω με λίγα λόγια του Αριστοτέλη. Αφορά κυρίως τους μεγαλοσταυρίτες, τους τάχαμου και τους δήθεν χριστιανούς και γενικότερα τους υποκριτές. Προσοχή δεν μιλάω για τους επαγγελματίες υποκριτές, δηλαδή τους ηθοποιούς, εννοώ αυτούς που μας τριγυρίζουν, τους τσιριμπιμ ττσιριμπομ!!!
"Όσο αφορά την θρησκεία και τη θρησκευτικότητα, σ’ αυτή ο Αριστοτέλης δεν δίνει αυτοτελή αξία. Ευσεβής και αγαπητός στους θεούς γίνεται αυτός που καλλιεργεί τον νουν, όχι αυτός που ασχολείται με προσευχές, θυσίες και θρησκευτικές τελετές: Ό δε κατά νουν ενεργών και τούτον θεραπεύων και διακείμενος άριστα, και θεοφιλέστατος έοικεν( Ηθικά Νικομάχεια 1179 A). Άλλωστε και οι θεοί ασχολούνται με τη «θεωρία» και ο άνθρωπος συγγενεύει με τους θεούς, επειδή έχει νου. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι ο Αριστοτέλης στον κατάλογο των αρετών δεν συμπεριλαμβάνει την ευσέβεια, δεν μιλά για την αρετή αυτή."
Από το βιβλίο Αρχαίοι Έλληνες στοχαστές, του Σωκράτη Γκίκα.
====================

4]Το μαγαζί της αλήθειας.
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της πόλης των Τρικάλων. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή.
Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι…
>Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
“Το μαγαζί της αλήθειας”
>Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.
>Μπήκε.
>Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
>»Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;»
>»Μάλιστα κύριε.
Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;»
>Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
>»Θέλω πλήρη αλήθεια» αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
>»Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες» σκέφτηκε «Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.»
>»Απόλυτη αλήθεια» διόρθωσε
>»Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.»

>Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
>»Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.»
>Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.

>»Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.»
>»Αχού. Συγνώμη κύριε, γνωρίζετε την τιμή;»
>»Όχι. Πόσο κοστίζει;» αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε ότι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.

>»Για όλη την αλήθεια», είπε ο πωλητής «το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δε θα έχετε την ησυχία σας.»

>Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
>»Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…» ψέλλισε.
>Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
>Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…

»Ίσως αργότερα…» σκέφτηκε.
Από το βιβλίο «Να σου πω μια ιστορία» του Χόρχε Μπουκάι.

Καληνύχτα.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

================

ΗΓΕΤΗΣ, ΠΟΥΦ, ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΤΟΜ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΛΣ. Η επιλογή έγινε από τον Fuji Tomo Kazu

Ηγέτης, Πούφ, Αστροτόμ.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, σήμερα έλαβα ένα ένα κείμενο από τον Ηγέτη, είναι μία αληθινή ιστορία που θα την βρείτε ανάμεσα στα υπόλοιπα κείμενα. Ελπίζω να σας αρέσει και να υιοθετήσετε την δεύτερη εκδοχή. Αύριο έχουμε εκλογές για την νέα/νέο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ αν με ρωτήσει κάποια/κάποιος, ποιο πρόσωπο θεωρώ πιο ικανό ώστε να ηγηθεί της αντιπολίτευσης και αν είναι δυνατόν σύντομα να είναι η/ο νέα πρωθυπουργός θα έλεγα πως με βάση τις προκλήσεις της Ελλάδας μας δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από κανέναν/καμία υποψήφιο/υποψήφια. Απλά θεωρώ πως η κ. Διαμαντοπούλου είναι πιο έμπειρη, θα μου πείτε, αυτό αρκεί; Όχι δεν αρκεί αλλά από την αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι. Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να νικήσει τη Ν.Δ. μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύθηκε όπως ήταν αναμενόμενο. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραιος.

=====================

Αγαπητή/ε φίλη/ε αν δεν γνωρίζεις κάτι για τον 'Έλληνα Πόπλιο Ερέννιο Δέξιππο αξίζει τον κόπο να διαβάσεις το πιο κάτω κείμενο.

Μια επίθεση που δέχτηκε η Αθήνα στην αρχαιότητα και που δεν είναι ευρέως γνωστή είναι η επιδρομή των Ερούλων το 267 μ.Χ.

Οι Έρουλοι ήταν ένα γοτθικό φύλο που κατέβηκε από το βορρά. Η επιδρομή που βίωσε η Αθήνα από την επίθεση των Ερούλων ήταν τόσο καταστροφική, ώστε η ευημερία της πόλης φέρεται να διακόπηκε ξαφνικά και ίσως να χρειάστηκε και ένας αιώνας ώστε να μπορέσει η πόλη να ανακάμψει. Ουσιαστικά, αυτή η επίθεση σήμανε το τέλος μιας μεγάλης αρχαίας πόλης, η οποία μετατράπηκε αιφνιδίως σε μία πολύ μικρότερη.

Η επίθεση των Ερούλων

Οι Έρουλοι έφτασαν στην Αθήνα από τη θάλασσα και κατέλαβαν την πόλη για σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς όμως να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. Στόχος τους ήταν να προκαλέσουν όσο μεγαλύτερη αναστάτωση μπορούσαν και να αρπάξουν μεγάλη λεία από την επιδρομή τους. Εκείνη την εποχή υπολογίζεται πως στην Αθήνα πρέπει να ζούσαν γύρω στις 28.000 πολίτες και δεν διέθετε οργανωμένο στρατό.

Παρά το γεγονός πως στην Αθήνα δεν υπήρχε οργανωμένο στρατιωτικό σώμα, ωστόσο ένα σώμα από 2.000 Αθηναίους με επικεφαλής το ρήτορα και ιστορικό Πόπλιο Ερέννιο Δέξιππο, φαίνεται πως έστησε ενέδρα στους Ερούλους στο όρος Αιγάλεω και έτσι κατόρθωσαν να τους απωθήσουν.

Οι Έρουλοι μεταξύ των άλλων καταστροφών που προξένησαν στη Αρχαία Αγορά, προκάλεσαν επίσης σημαντικές πληγές στη βιβλιοθήκη του Πανταίνου και στη βιβλιοθήκη του Αδριανού. Επίσης, σύμφωνα με τον Τραυλό, οι βάρβαροι επιδρομείς κατέλαβαν την Ακρόπολη και πυρπόλησαν τον Παρθενώνα και το Ερέχθειο. Συγκεκριμένα, από την πυρπόληση κάηκε η ξύλινη στέγη του σηκού του Παρθενώνα και του οπισθοδόμου, όπως επίσης και το άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου.

Η καταστροφική μανία των Ερούλων έλαβε τέλος με την εκδίωξή τους από την πόλη.
Ο Πόπλιος Ερέννιος Δέξιππος, λοιπόν, ένας άνθρωπος των γραμμάτων σε ηλικία 60 ετών προστάτεψε και έσωσε την Αθήνα από την επιδρομή των βαρβάρων.
Ευχαριστούμε Πόπλιε, τι κρίμα που οι Έλληνες αντί να δώσουμε το δικό σου όνομα, και όλα τ' άλλα των Ελλήνων στα παιδιά μας, π.χ. Ορέστη, π.χ. Νεφέλη, τους δίνουμε ονόματα που κάθε άλλο παρά Ελληνικά είναι.
Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας.
Πηγή: Χιώτη Λαμπρινή: Η ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (267 μ.Χ.)
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος .
====================

Ως καληνύχτα ένα ποίημα.
ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ
Τώρα πια,
στην πατρίδα, στο παλιό μου πατρικό
σπιτικό,
που ο καιρός και η εγκατάλειψη αλίμονο
τόχουνε σχεδόν ρημάξει,
τώρα, λέγω, πια
η ζωή μου βάρκα με χωρίς κουπιά
σαν σε απάνεμο λιμάνι
θε ν' αράξει.

Θα κυλούν γαλήνια οι ώρες στην ατμόσφαιρα,
θα κυλούν γαλήνια οι ώρες στην ψυχή μου.

Και στις αγριόχηνες που το έαρ θα περνάνε
για να πάνε
προς τις χώρες του βορρά σαν κάθε έτος,
όταν φιλικά θα με ρωτάνε
"έρχεσαι μαζί μας; έρχεσαι μαζί μας;"
θα τις απαντώ χαμογελώντας
"όχι φέτος, όχι φέτος..."

Κι έτσι οι μήνες θα περάσουν, ω χαρά μου
κι όλα οστά σάρκες θε να πάρουν
ως δεν έλπιζα ποτέ μου
της γαλήνης τα όνειρά μου.

Όμως, Θε μου,
πώς φοβάμαι πως την άνοιξη την άλλη
σαν ξαναπερνάνε οι αγριόχηνες και πάλι
για να πάνε
προς τις χώρες του βορρά σαν κάθε έτος,
σαν θα τις φωνάξω μ' αγωνία
"πάρτε με μαζί σας, πάρτε με μαζί σας",
πώς φοβάμαι μήπως τώρα πια αντιθέτως
μ' απαντάνε με ειρωνεία:
"όχι φέτος, όχι φέτος..."

ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ.
====================
EΠΙΚΤΗΤΟΣ
Καμιά φορά, ο Επίκτητος αναφερόταν με δυσπιστία στον θεσμό του γάμου υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια συμβίωση «βγάζει από μέσα μας τον χειρότερό μας εαυτό». Πίστευε πολύ στη φιλία, αλλά δεν πίστευε ότι μπορούν δύο σύζυγοι να είναι φίλοι. Ο γάμος, έλεγε, είναι μια τρομερή διάσπαση από την καλή ζωή. Το να ασχολείσαι καθημερινά με μικροπράγματα τα οποία οι σύζυγοι συσσωρεύουν (καμιά φορά επιδεικνύοντας έξαλλη καταναλωτική συμπεριφορά) και το να ανησυχείς με το τι κάνει το παιδί σου (αν έφαγε ή αν άργησε να γυρίσει σπίτι) μπορεί να γίνει σκέτη αγγαρεία. Η συνεχής συναισθηματική προσοχή που απαιτείται από τους συζύγους μπορεί να αποβεί μεγάλο βάρος. Οι σοφοί δεν πρέπει να ανησυχούν και να κατατρίβονται με τις ασήμαντες λεπτομέρειες της οικογενειακής ζωής. Ο Επίκτητος ήταν υπέρ του γάμου μεταξύ δυο φιλοσόφων, όπως στην περίπτωση των Κυνικών Κράτη και Ιππαρχίας, που ζούσαν απέριττα, χωρίς σπίτι ή υπάρχοντα, χωρίς να αναλώνονται σε τσακωμούς για το ποιος θα πλύνει τα πιάτα.
Το ζήτημα, όπως μπαίνει στον σύγχρονο κόσμο, είναι η σωστή επιλογή συντρόφου και η απλή, χιουμοριστική και άνετη αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Λέμε συχνά ότι η καθημερινότητα σκοτώνει τον έρωτα — αντί να πούμε ότι τον έρωτα τον σκοτώνει ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε την καθημερινότητα: η γκρίνια, οι απαιτήσεις, τα παράπονα, οι παρεξηγήσεις, οι όχι και τόσο ξεκάθαρες κουβέντες, οι υπόγειες αλληλοκατηγορίες, οι υποψίες.
61 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΩΙΚΟΥΣ
ΜΑΞ ΕΞΕΛΜΑΝ
==================
Μια αληθινή ιστορία.
Όταν ήρθε η ώρα να ξυπνήσει ο Ηγέτης, πάτησε δύο φορές «αναβολή» στο ξυπνητήρι, κι έπειτα συνειδητοποίησε ότι θα καθυστερούσε στο ραντεβού των εννέα που είχε στην cosmote.
Πετάχτηκε πανικόβλητος από το κρεβάτι και συνειδητοποίησε ότι έβρεχε καταρρακτωδώς, άρα θα καθυστερούσε ακόμα περισσότερο.
(Παρ' ό,τι ο Τζιμ Άνταμς του είχε ετοιμάσει το καφεδάκι του δεν ήπιε καφέ τελικά και μπήκε στο αυτοκίνητο (iq) πολύ σκυθρωπός).
Απαίσια μέρα, σκέφτηκε.
Ήδη αγχωμένος, άφησε το στρες να τον κυριεύσει και άρχισε να αλλάζει λωρίδες, χτυπώντας το τιμόνι και ουρλιάζοντας «Κουνήσου!».
'Επειτα -ΜΠΑΜ!-
το αυτοκίνητο πίσω του τον χτύπησε. Ήταν απλώς ένα χτυπηματάκι στον προφυλακτήρα, αλλά εκείνος πετάχτηκε από το αυτοκίνητο, πλησίασε το άλλο και άρχισε να χτυπάει βίαια το καπό, ουρλιάζοντας και βρίζοντας θυμωμένος.
Η συμπεριφορά του Ηγέτη ήταν τόσο εκτός ελέγχου, που κατέληξε να περάσει τη νύχτα σε ένα κελί.
Το ήξερα ότι θα ήταν απαίσια η μέρα σήμερα, σκέφτηκε, ( τα βάρη βέβαια τα έριξε στον Πουφ και στον Τζιμ Ανταμς).
Και αγνοώντας τα αποτελέσματα της δικής του συμπεριφοράς, σκέφτηκε:
Κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
Και τώρα, ας ξαναπαίξουμε το ίδιο σενάριο -ξυπνητήρι που χτυπάει δύο φορές και βροχή-, μόνο που αυτή τη φορά ο Ηγέτης δεν πλημμυρίζει, είναι αυτός που συνειδητοποιεί ότι δεν θα προλάβει το ραντεβού των εννέα.
'Έτσι, ετοιμάζει έναν ωραίο καφέ, κάνει μπάνιο, ξυρίζεται, (λείπει ο Milo και ο πατέρας του από το σπίτι) βάζει το αγαπημένο του πουκάμισο, (το είχε πάνω στην σιδερώστρα που άφηνε πάντα ανοικτή στο σαλόνι) κι έπειτα παίρνει το σιντί της Τίνα Τάρνερ «I Can’t Stand the Rain» («Δεν Αντέχω τη Βροχή»), γιατί ξέρει ότι θα βρει κίνηση στον δρόμο. Λατρεύω την βροχή. Θα τηv απολαύσω σήμερα, σκέφτεται ο Ηγέτης.
Τηλεφωνεί στο ραντεβού του για να απολογηθεί και μαθαίνει ότι κι ο άλλος άνθρωπος έχει κολλήσει στην κίνηση.
Πίνει τον καφέ του χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλά του στο τιμόνι στον ρυθμό της μουσικής, και νιώθει πραγματικά υπέροχα. Ξαφνικά -ΜΠΑΜ- το αυτοκίνητο πίσω του τον χτυπάει. Βγαίνει έξω και συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο.
Χαμογελάει στην οδηγό και λέει:
«Είσαι εντάξει;»· Ανακουφισμένη εκείνη, βγαίνει από το αυτοκίνητο, και είναι πραγματικά υπέροχη.
«Εντάξει; Μα μόλις σε χτύπησα!»
«Με μεγάλη επιτυχία, απ’ ό,τι βλέπω», της απαντάει ο Ηγέτης ο οποίος όταν την αντίκρισε κάτι του έκανε κλικ, (σκέφτηκε βέβαια και την γκρίνια του αδερφού του για το χτύπημα αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος, ο Τζιμ Άνταμς θα έδειχνε κατανόηση).
Εκείνη γελάει και του λέει: «Μου αρέσει πολύ το τραγούδι που ακούς».
Και έτσι ξεκίνησε μια ιστορία αγάπης.
'Έμοιαζε σαν σκηνή από ρομαντική κωμωδία.
Η βροχή την έκανε ακόμα πιο ρομαντική και, πολύ σύντομα, ήξεραν και οι δύο ότι θα ήταν μια αξέχαστη μέρα – κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
Κάπως έτσι ξεκίνησε το κονέ του Ηγέτη με την swinger και αφού αντάλλαξαν τηλέφωνα τάχα μου για το χτύπημα και στην πορεία βρέθηκαν να χορεύουν μαζί swing και μ' αυτόν τον τρόπο σταμάτησε και η γκρίνια του Πουφ.

Τι σχέση έχει η βροχή με όλα αυτά;

Η ζωή θα σας μοιράζει άσχημο χαρτί κατά καιρούς. Δεν χρειάζεται να δραματοποιείτε κάθε αναπάντεχη τροπή των γεγονότων. Μπορείτε να αλλάζετε πορεία, αλλά τίποτα δεν χάνεται μέχρι να αποφασίσετε να τα παρατήσετε. Φροντίστε να εξοπλίσετε τον εαυτό σας με τη σωστή συμπεριφορά.
Όπως είπε και ο Όσκαρ Ουάιλντ:
«Όλα θα πάνε καλά τελικά. Κι αν δεν είναι ακόμα
καλά, τότε δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος».
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
MO GAWDAT
Σε χαιρετώ με σεβασμό και αισιοδοξία ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος .

===================

Το Παρίσι

Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντ’ αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.

Λένε γι’ αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.

Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ’ ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.

Παντού για κείνο συζητούσε·
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε·
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του ’γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπρό.

Να πάει στο Παρίσι…
Ορέστης Λάσκος.

=====================

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή. Η επιλογή έγινε από την αγαπημένη μας Μίρκα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Ουτοπιστές και Φιλοκαλλιστές καλημέρα, από την αγαπητή μας φίλη την Μίρκα που εδώ και χρόνια μένει στο Λονδίνο έλαβα την πιο κάτω επιστολή με προτροπή να την δημοσιεύσω στο filomatheia.blogspot.com όσο για την Μίρκα θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες πολλές, μιλάμε για ένα καταπληκτικό κορίτσι που δυστυχώς την κέρδισε το Λονδίνο. Ας είναι καλά και ας είναι και στο Λονδίνο. Με όλα αυτά και με άλλα πολλά θα πορευθούμε μέχρι τελικής πτώσεως. Αν μάλιστα έχουμε και καλά νέα από τον Καπτάν Φατούργο τότε θα είναι όλα πολύ καλύτερα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση  Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Μίρκα σε περιμένουμε στην Ελλάδα, το πόσο σ' αγαπάμε το γνωρίζεις πάρα πολύ καλά.

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Δημιουργό τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. 

Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”
Πηγή: anthologion.gr Aνιχνευτής ο Πεπέ.

ΤΑ ΑΝΑΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ ΤΗΣ ΑΓΕΝΕΙΑΣ της ΣΤΕΥΗΣ ΤΣΟΥΤΣΗ. Η επιλογή έγινε από την Μυρτώ.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, από μία ευγενική ψυχή [την Μυρτώ] έλαβα σήμερα το πιο κάτω κείμενο με την παράκληση να το ''κοινωνήσω'' σε όσο πιο πολλούς συνανθρώπους μου μπορώ, αυτό και κάνω δημιουργώντας αυτή την ανάρτηση. Πολλοί νέοι επισκέπτες του ιστολογίου με ρωτούν πότε ξεκίνησε την λειτουργεία του το παρόν ιστολόγιο, τους ενημερώνω πως αυτό έγινε τον Απρίλιο του 2007 και συγκεκριμένα στις 26/04/2007 από τότε κύλησε πάρα πολύ νερό στο αυλάκι της ΛΟΓ, θα ήθελα να ενημερώσω τους νέους επισκέπτες πως για να συμβεί αυτό έβαλαν πλάτη οι: Μελισσάνθη, Αστροτόμ, Γενικός και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος. Εσείς με την καθημερινή σας επίσκεψη μας κρίνετε για την ποιότητα του ιστολογίου και σας ευχαριστούμε που αφιερώνετε τον πολύτιμο χρόνο σας για να διαβάζεται τις αναρτήσεις μας. Όπως θα έχετε διαπιστώσει φιλοξενούμε πάρα πολλά άρθρα του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου, αυτό συμβαίνει πρώτον γιατί μας το επιτρέπει και δεύτερον για την ποιότητα των άρθρων του. Όσο μου επιτρέπουν τα μάτια μου και το μυαλό μου θα συνεχίζω να ασχολούμαι  με ποιοτικές αναρτήσεις και να φιλοξενώ επίσης άρθρα που κατά την ταπεινή μου άποψη μάς  βοηθούν να έχουμε καλύτερη άποψη περί της φύσεως των πραγμάτων. Ευχαριστώ όλες και όλους που συμβάλουν με τον α' ή τον β' τρόπο στην συνέχιση αυτού του διακονήματος. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΤΑ ΑΝΑΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ ΤΗΣ ΑΓΕΝΕΙΑΣ της ΣΤΕΥΗΣ ΤΣΟΥΤΣΗ

Ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη και πληθυντικός ευγενείας.

Γνώσεις αποκτηθείσες από το σχολείο. Σχεδόν παλαιολιθικές. Μουσειακά κομμάτια που τα περιεργάζεται κανείς ξαφνιασμένος. Θυμάσαι τότε; Γυρίζει και λέει στο διπλανό του. Τότε… Πως προσδιορίζεται αυτό το τότε; Τότε… Παλιά… Όχι και πολύ παλιά τώρα που το λέμε, βέβαια… Αλλά σε μια άλλη εποχή σίγουρα.

Που οι σχέσεις ήταν αλλιώς. Που οι άνθρωποι ήταν αλλιώς. Λιγότερο αγενείς, επικριτικοί, προσβλητικοί. Λιγότερο ανυπόμονοι και νευρικοί. Λιγότερο αδιάφοροι. Και περισσότερο άνθρωποι. Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται σαν κλασική ρομαντική λογοτεχνία, αλλά έτσι είναι φίλε μου.
Αλλάξαμε. Μας πήρε μπάλα η κρίση; Μας πήρε και μας σήκωσε ο αέρας της προόδου; Μάθαμε να χειριζόμαστε τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής μας και ξεχάσαμε άλλα… Βασικά… Βρήκαμε την πρόοδο και χάσαμε τον άνθρωπο. Τρομάρα μας.
Προχθές πλακώθηκαν πάλι στο δρόμο. Ολοένα και συχνότερα γίνεται. Κάποιος ανυπόμονος θα κορνάρει, κάποιος θα θιχτεί παίρνοντας την κόρνα προσωπικά, θα ανταλλάξουν δυο κουβέντες, θα πιαστούν και λίγο στα χέρια. Έτσι για να πάει καλά η μέρα.
Στο μετρό, το ίδιο. Πλακώθηκαν για τις θέσεις. Πήγαν από δύο διαφορετικές μεριές να καθίσουν στη μοναδική ελεύθερη κι έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο. Κι αντί να γελάσουν, άρχισαν τα κοσμητικά. Τα οποία κοσμητικά έχουν γνωρίσει τρελή εξέλιξη. Παλιότερα δύο τρεις λεξούλες ήταν αρκετές για να σοκάρουν. Σήμερα, όμως, ολόκληρο λεξικό και δεν φτάνει. Όσο για την καλημέρα, το ευχαριστώ και το παρακαλώ ή το συγνώμη, τα καταντήσαμε είδη πολυτελείας. Τα αποφεύγουμε λόγω βαριάς φορολογίας. Λες και δεν είμαστε ήδη αρκετά χρεωμένοι και θα μας βαρύνουν αυτά. Κρίμα. Να αφήνουμε το μέσα μας να χαλιέται τόσο πολύ που να ξεχνάμε τους τρόπους μας. Να ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι με ήθος, τρόπους και σεβασμό. Ή οφείλουμε να είμαστε. Ξεχνάμε πως οι καυγάδες και οι εντάσεις χαλούν πρώτους από όλους εμάς. Μας δηλητηριάζουν. Μας απομονώνουν από τους γύρω μας. Όχι φίλε, αν είσαι τόσο νευρικός κι ευέξαπτος, αν δε σε νοιάζει ότι τα λόγια σου θα με προσβάλλουν ή θα με πληγώσουν, δε μου κάνεις. Αν σου λέω καλημέρα κι εσύ γρυλίζεις αντί να μου την «επιστρέψεις», πάλι δε μου κάνεις.
Να τη βράσω την εξέλιξη αν ξεχάσω πως είναι να είμαι άνθρωπος. Αν πάψει να με νοιάζει αν θα μιλήσω με αγένεια σε κάποιο μεγαλύτερο ή αν θα προσφέρω τη θέση μου σε κάποιον με κινητικά προβλήματα. Αφήστε με στα σπήλαια να ακούω καλημέρα, συγνώμη κι ευχαριστώ. Να νιώθω ευγνωμοσύνη κι όχι θυμό. Να μην είμαι μόνιμα τσατισμένος επειδή ο ήλιος βγήκε από την ανατολή. Να μη σαρώνει το κεφάλι μου αέρας δυνατός που με παρασέρνει σε κάτι που δε θέλω να είμαι. Σε ένα νευρικό, αποξενωμένο πλάσμα που δε σέβεται τίποτα και χαλιέται με το παραμικρό. Και ξεσπάει όπου βρει. Δε θέλω να με πάρει και να με σηκώσει αυτό το ρεύμα της αγένειας.
Τα ανεμοδαρμένα ύψη της αγένειας… Τα απλά θέλω. Τα ήσυχα, τα σεβαστικά, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Κι ας φαίνεται αναχρονιστικό. Θέλω τον άνθρωπο να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και οι εντάσεις με διάλογο. Θέλω την αύρα μου φωτεινή κι όχι μπαρουτοκαπνισμένη από τσατίλες. Και θα το κάνω. Γιατί μπορώ. Όλα τα μπορώ αρκεί να το θελήσω. Κι αν το προσπαθήσεις κι εσύ το μπορείς. Αναλώσου να φτιάξεις ότι χάλασες κι όχι να βρίσκεις δικαιολογίες γιατί παραμένεις «χαλασμένος». Μπορείς. Όλοι μας μπορούμε. Το θέμα είναι να το θελήσουμε. Κι αν σε ζορίζει η αρχή, ξεκίνα από τα απλά, όπως τα πιτσιρίκια της πρώτης δημοτικού. Με γραμματάκια στη σειρά και συλλαβισμό. Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.. κι ότι αυτό πρέπει να σημαίνει. 

Της Στεύης Τσούτση Πηγή Antigrafakias Follow @antigrafakias

Μπέρτολτ Μπρέχτ: «Η ανθρώπινη βλακεία είναι ακατανίκητη, κυριολεκτικά» την επιλογή έκανε ο πόντιος Πατέρας.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, εκλογές στο ΠΑΣΟΚ σήμερα 06/10/24 και σκέφτηκα να σας στείλω το πιο κάτω κείμενο το οποίο νομίζω πως έχει κάποια σχέση με τους ψηφοφόρους και τους πολιτικούς. Ερώτηση, μήπως οι πολιτικοί θεωρούν τους ψηφοφόρους βλάκες; το ρωτάω αυτό για τον εξής λόγο, πως είναι δυνατόν όταν χρωστούσαμε 250 δυσεκατομμύρια να μας φτύνει όλη η Ευρώπη και όχι μόνο, και τώρα που χρωστάμε 480; να μας θεωρούν επιτυχημένους; Μήπως μας θεωρούν βλάκες; Μήπως πίσω από την πλάτη μας γίνονται συμφωνίες που αφορούν και ποδηγετούν την Ελλάδα μας; Μήπως τελικά είμαστε βλάκες και απλά παριστάνουμε τους έξυπνούς και τους δήθεν ελεύθερους πολίτες; Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. 

Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;» 

ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόινερ «Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;»
– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο…
Ε… μάλλον ότι δεν του περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ‘χει άδικο. Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει.
Αυτός βλαξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία.
Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.
«Άραγε η βλακεία οδηγεί στην κακία ή η κακία οδηγεί στην βλακεία; Τον Ρώτησαν
-Ούτε το ένα ούτε το άλλο .. Απάντησε ο κ Κόινερ. Και τα δυο δεν είναι παρά συμπτώματα. Η βαθύτερη αιτία είναι η δυσανεξία απέναντι σε ένα Απύθμενο εσωτερικό κενό…
Ο Βλάξ το Υποψιάζεται , αλλά καθώς αδυνατεί να το παραδεχτεί, το Απωθεί.
Το παραγεμίζει είτε σωματικά -λαιμαργία-είτε στρεφόμενος προς τον εξωτερικό κόσμο: Με κακία. Προσπαθώντας να Επιβάλλει την εξουσία του ελπίζει να ξεχάσει την εσωτερική του κενότητα.. αλλά εκείνη επιστρέφει τα βραδιά καθώς ετοιμάζεται να κοιμηθεί… ή τα πρωινά λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει τα ματιά του. Φαύλος κύκλος.

«Ποιες δραστηριότητες επιλέγει συνήθως ο Βλάκας;»
-Επειδή είναι ανασφαλής επιλεγεί δραστηριότητες που του δίνουν μια Ψευδαίσθηση παντοδυναμίας.
Καθώς είναι περιορισμένος στην Βλακεία του διαθέτει και ορισμένα πλεονεκτήματα: Οργανωτικότητα, επιμονή και υπομονή, Τα καταφέρνει συνήθως να οικειοποιείται δουλειές άλλων.
Εξάλλου διαθέτει και ένα σπάνιο χάρισμα: δεν έχει καθόλου την αίσθηση της Ευγνωμοσύνης…
Καθώς επίσης είναι και βλάκας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι κάνει κάτι το κακό, καρπουμενος τον πνευματικό ή μη μόχθο, άλλων.
Αυτό αποτελεί επισυνεπεια του μυστικού όπολου του βλάκα (βλ παραπάνω..)
«Ποια Ύπαρξη ενοχλεί περισσότερο τον Βλάκα;»
-Η αλογόμυγα … Γιατί τον βάζει σε υποψίες αυτογνωσίας.
«Ναι κύριε Κόινερ… Αλλά γιατί από την άλλη η αλογόμυγα πάει και κολάι στα μούτρα του Βλάκα;»
– Διότι δεν μπορεί να ανεχτεί την Βλακεία… Αυτή είναι η μοίρα της αλογόμυγας .
«Και γιατί ο Βλάκας παρόλο που είναι πιο δυνατός δεν εξοντώνει την Αλογόμυγα;»
-Γιατί είναι βλάκας και υπερβολικός. Προσπαθεί να την εξοντώσει με κανονιές… Μονό ένας βλάκας θα προσπαθούσε να εξοντώσει μια Αλογόμυγα με κανόνι…-
«Και ποια θα ήταν η λύση;»
Η λύση θα ήταν να έπαυε να είναι Βλάκας. Αλλά καθώς αυτό είναι αδύνατον δυστυχώς δεν υπάρχει λύση: Ούτε για τον βλάκα αλλά και ούτε για την Αλογόμυγα…
«Και δεν είναι Τραγικό για τον Βλάκα να πρέπει να υποφέρει διαρκώς την ενοχλητική του Αλογόμυγα;»
-Ε όχι και τόσο. Tι να πούνε και όσοι θα πρέπει να υποφέρουνε τον βλάκα;
«Πως είναι δυνατόν ο Βλάξ να μην έχει ΚΑΘΟΛΟΥ την αίσθηση του χιούμορ;»
– Στην ουσία η έκλειψη Χιούμορ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΚΑ. Διότι, αν είχε στοιχειώδη αίσθηση του Χιούμορ δεν θα έπαιρνε και τον εαυτό του τόσο σοβαρά, οπότε θα έπαυε νάναι και βλάκας .
«Και ποια είναι τα πιο σημαντικά Χαρακτηριστικά της Βλακείας ;» Ρώτησαν κάποτε τον κ Κόινερ.
-«Ας τα πάρουμε ένα ένα» απάντησε ο κ Κόινερ.
Πρώτα απ όλα ο Βλάξ δεν έχει καμιά ικανότητα μεταφορικής σκέψης. Τα παίρνει όλα κυριολεκτικά…
Έτσι αδυνατεί να καταλάβει πότε ο συνομιλητής του μεταφέρει μια άποψη άλλων από την άποψη του ιδίου του συνομιλητή του. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την εντός εισαγωγικών φράση…
Παράδειγμα, λέει η Βίβλος ”Ο Άφρων είπε: Δεν υπάρχει Θεός ” και λέει ο Άφρων (δηλαδή ο Βλάξ) «Είδατε ; Το λέει και η Βίβλος. Δεν υπάρχει θεός.»
«Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε κ Κόινερ; Ότι υπάρχει Θεός;»
-Αγαπητό μου παιδί . Δεν ξερώ αν υπάρχει Ή δεν υπάρχει Θεός.
Εκείνο για το οποίο είμαι Βέβαιος είναι ότι η Ανθρώπινη Βλακεία είναι Ακατανίκητη, κυριολεκτικά.
Από τις ιστορίες του κ. Κόινερ Μπέρτολτ Μπρέχτ
Πηγή: anthologion.gr Ανιχνευτής ο Πεπέ.

ΜΠΕΝΕΝΤΕΤΙ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΄΄ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ΄΄ Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα και καλή ψήφο, η δημοσκόπηση της ΟΚΡΑ δείχνει πρώτο τον Γερουλάνο και δεύτερη την Διαμαντοπούλου, σε τυχόν περίπτωση που δεν επαληθευθούν τα προγνωστικά της ΟΚΡΑ προφανώς και θα φταίνε οι ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν σωστά. Εν αναμονή λοιπόν της ψηφοφορίας ας διαβάσουμε κάποια ποιήματα του Μπενεντέτι. Το πρώτο ποίημα αφορά τους ερωτευμένους - ευτυχώς ανήκω σ' αυτή την κατηγορία - αλήθεια υπάρχουν ερωτευμένοι στον περίγυρό σας; Αν υπάρχουν είσαστε τυχεροί γιατί έχουν το χάρισμα να μεταδίδουν την θετική τους αύρα και σε όσους είναι κοντά τους. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. Υ.Γ. Και μία ερώτηση για τον καθηγητή Θ. Σεχίδη, κ. καθηγητά αλήθεια πιστεύτε πως ο/η νέος/α αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θ' αλλάξει την Ελλάδα; Μακάρι να συμβεί, μακάρι να έχετε δίκιο, μακάρι να βγει ο καλύτερος/η, μακάρι να βγει ο Γερουλάνος που ένας εκλεκτός μου φίλος θεωρεί πως είναι ο κράτιστος.

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ
Όταν κάποιος ερωτεύεται οι συντροφιές
του χρόνου κάνουν στάση στη λήθη
η μιζέρια με θαύματα γεμίζει
ο φόβος μεταμορφώνεται σε τόλμη
κι ο θάνατος δεν βγαίνει απ’ τη σπηλιά του
να ερωτεύεσαι είναι ένας οιωνός δωρεάν
ένα ανοιχτό παράθυρο στο νέο δέντρο
ένα ανδραγάθημα των συναισθημάτων
μια καλοσύνη σχεδόν ανυπόφορη
μια εξάσκηση κόντρα στην αναποδιά της τύχης
αντίθετα το να πάψεις να είσαι ερωτευμένος
είναι να βλέπεις το σώμα όπως είναι και όχι
όπως το άλλο βλέμμα το επινοούσε
είναι να επιστρέφεις πιο φτωχός στο παλιό αίνιγμα
και να συναντιέσαι με τη θλίψη στον καθρέφτη.

=====================

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι οχυρό
να την υπερασπιστούμε από τα σκάνδαλα και τη ρουτίνα
από τη μιζέρια και τους μίζερους
από τις προσωρινές και οριστικές
απουσίες
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν αρχή
να την υπερασπιστούμε από την έκπληξη και τους εφιάλτες
από τους ουδέτερους και τα νετρόνια
από τις γλυκές ατιμώσεις
και τις άσχημες διαγνώσεις

να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν σημαία
να την υπερασπιστούμε απ’ την αστραπή και τη μελαγχολία
από τους αφελείς και τους απατεώνες
από τη ρητορεία και τις καρδιακές προσβολές
από τις επιδημίες και τις ακαδημίες

να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν πεπρωμένο
να την υπερασπιστούμε απ’ τη φωτιά και τους πυροσβέστες
από όσους αυτοκτονούν και τους ξενέρωτους
από τις διακοπές και την εξάντληση
από την υποχρέωση να είμαστε χαρούμενοι

να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν βεβαιότητα
να την υπερασπιστούμε απ’ τη βρωμιά και την οξείδωση
από τη φημισμένη σκουριά του χρόνου
από την υγρασία και τον καιροσκοπισμό
από τους μαστροπούς και το χαμόγελο

να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι δικαίωμα
να την υπερασπιστούμε απ’ τον θεό και τον χειμώνα
από τα κεφαλαία γράμματα και από τον θάνατο
από τα επώνυμα και τα κρίματα
της τύχης
και επίσης από την ίδια τη χαρά.
(Μπενεντέτι Ουρουγουανός ποιητής.)
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ; Την επιλογή έκανε η Διονυσία.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ο λόγος που κάνω αυτή την ανάρτηση έχει να κάνει με τον χωρισμό της Περσεφόνης, της Μήδειας, της Κληταιμνήστρας, της Ευρυμάχης, κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Αλήθεια γιατί υπάρχει αυτή η μάστιγα των χωρισμών; τι φταίει; Μήπως κάποιες κοπέλες και κάποια αγόρια είναι ακόμα ανώριμα για γάμο; Μήπως το έτερον ήμισυ ψάχνει να βρεί στην/στον σύντροφο το σκυλάκι ή το γατάκι που υπάκουα κάνουν πάντα αυτό που τους λές; Μήπως οι μανάδες δεν επιθυμούν τελικά την απομάκρυνση από την φούστα τους των βλασταριών τους; Μήπως είναι κι αυτό σημείο των καιρών που ζούμε τελευταία; Μήπως είναι κι αυτό θέμα παιδείας; Ποιοι θα μας πούνε άραγε τι είναι αυτό που φταίει; Αλήθεια υπάρχουν ευτυχισμένα ζευγάρια; Προφανώς και υπάρχουν, Το πως το πετυχαίνουν αυτό είναι μεγάλο θέμα και μακάρι να υπήρχε μία συνταγή, όπως ας πούμε για το Μπουρδέτο, και να την εφαρμόζαμε όλοι μας. Το πιο κάτω κείμενο το έλαβα από την Λα'ί'δα, με το σκεπτικό πως ίσως βοηθήσει έστω λιγουλάκι κάποια ζευγάρια ν' αγγίξουν την ευτυχία σάς το παρουσιάζω. Καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. 

Η Χρυσή συνταγή της Διονυσίας είναι η εξής: ''Να πετάτε μαζί αλλά ποτέ δεμένοι''.

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

Τι δεν κάνει ποτέ ένα ευτυχισμένο ζευγάρι.

Για να είναι ευτυχισμένο ένα ζευγάρι χρειάζεται κάτι περισσότερο από τύχη.
Χρειάζεται μία ειλικρινή, συνειδητή, καθημερινή προσπάθεια για να εφαρμόσουν σωστές συνήθειες στην πράξη.
Μεγάλη πρόσφατη έρευνα έδειξε τις συνήθειες που κάθε ευτυχισμένο ζευγάρι ακολουθεί, σε γενικές βέβαια γραμμές.
Δείτε τις, είναι απλές αλλά πολύ σημαντικές.

Δεν διαμαρτύρονται για τη σχέση τους στις οικογένειές τους και τους φίλους.

Το ευτυχισμένο ζευγάρι ξέρει ότι είναι καλύτερα να μην μπλέκουν άλλους στη σχέση τους. Μπορούν και μιλούν απευθείας μεταξύ τους αν υπάρχει κάποιο θέμα, αντί να συμβουλεύονται άλλους που συχνά δίνουν μία αρνητική άποψη, η οποία θα μπορούσε να βλάψει τη σχέση.
Δεν είναι καθόλου λάθος, το αντίθετο μάλιστα, να έχετε τους φίλους σας, αλλά μην το χρησιμοποιείτε σαν ευκαιρία για να διαμαρτυρηθείτε για το/την σύζυγό σας.
Εάν δεν ακολουθείτε αυτή τη συμβουλή, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει αρνητική επίδραση στο γάμο σας.

Δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους.

Τα ευτυχισμένα ζευγάρια αποδέχονται και αγαπούν ο ένας τον άλλο γι’ αυτό που είναι. Ξέρουν ότι η σύγκριση με άλλα άτομα δεν είναι ρεαλιστική και είναι άδικη.
Επίσης η σύγκριση αυτή μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα ανασφάλειας για το γάμο τους.
Αν κάνετε παρέα με άλλα ζευγάρια και διακρίνετε καλύτερα προσόντα στον/στην άλλη σύζυγο, μην χάσετε την αυτοπεποίθηση σας για τη δική σας εκλογή. «Το γρασίδι δεν είναι πάντα πράσινο στην άλλη πλευρά, ακόμη και αν φαίνεται ότι είναι».

Δεν κάνουν το θύμα.

Το ευτυχισμένο ζευγάρι αναλαμβάνει την ευθύνη για τα συναισθήματά του και το ρόλο του στη σχέση. Δεν κατηγορεί ο ένας τον άλλον για τα προβλήματα. Ζητούν αυτό που χρειάζονται αντί να βουλιάζουν στον οίκτο για τον εαυτό τους ή να κατηγορούν τον άλλο για τη δική τους κακή κατάσταση.

Δεν παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους.

Γνωρίζουν τη διασκέδαση και την ευτυχία. Κανονίζουν τακτικά «ραντεβού» και γελάνε πολύ. Ακόμη και όταν η ζωή είναι δύσκολη και αγχωτική, προσπαθούν να κρατήσουν τις καταστάσεις φωτεινές και χαρούμενες.

Δεν κρίνουν.

Κοιτάζουν πάντα το καλό στο σύντροφό τους και όταν είναι εκνευρισμένοι μαθαίνουν πώς να ζητήσουν κάτι που έχουν ανάγκη με ένα ήρεμο τρόπο.
Ξέρουν πολύ καλά ότι η κριτική στενοχωρεί πάρα πολύ τον άλλο, και δημιουργεί ρήξη στη σχέση τους. Αν ο σύζυγός σας έχει κάνει κάτι που δεν σας αρέσει, εξετάστε γιατί σας ενοχλεί και μάθετε πώς να μιλήσετε γι’ αυτό με καλό τρόπο.

Δεν αγνοούν τα οικονομικά τους.

Ξέρουν καλά ότι η οικονομική πίεση, ασκεί άγχος σε ένα γάμο. Έτσι γνωρίζουν τα οικονομικά τους πολύ καλά και συνεννοούνται για να παίρνουν υπεύθυνες αποφάσεις μαζί για το μέλλον. Αν τα χρήματα είναι ένα θέμα που δεν θέλουν να συζητούν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό θα κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Δεν προσπαθούν να διαβάσουν το μυαλό.

Όλοι ξέρουμε τι γνώμη έχει ο κόσμος για ένα άτομο που υποθέτει. Τα ευτυχισμένα ζευγάρια ξέρουν πώς να επικοινωνούν, έτσι ώστε να είναι ενήμεροι για τις ανάγκες ο ένας του άλλου και τα συναισθήματα.
Δεν έχει σημασία πόσο δεμένοι αισθάνονται, δεν περιμένουν ποτέ ο/η σύντροφος να μαντέψει τι θέλουν ή πως αισθάνονται. Το διευκρινίζουν με σαφήνεια. Εάν δεν έχουν την προσοχή του συντρόφου τους το λένε αμέσως.

Μοιράζονται συναισθήματα, χωρίς υπερβολή.

Γνωρίζουν ότι μοιράζονται τις απογοητεύσεις τους και τα προβλήματα τους, με σκοπό να ικανοποιήσουν κάποια ανάγκη τους και να πετύχουν ένα καλύτερο δεσμό μεταξύ τους. Είναι όμως σκόπιμο να ξέρει ο καθένας πότε μπορεί να μιλήσει στον άλλο και να μοιραστεί μαζί του πράγματα που τον προβληματίζουν. Έτσι ρωτήστε απλά «θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σου. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή;»

Δεν επιμένουν στους ρόλους τους.

Ακόμη και αν έχουν στερεότυπους ρόλους των δύο φύλων στη σχέση τους, τα ευτυχισμένα ζευγάρια είναι ευέλικτα και είναι σε θέση να κάνουν και οι δύο κάποια απαραίτητη εργασία, ακόμη και αν δεν είναι το δυνατό σημείο τους.
Έτσι, παρόλο που η σύζυγος ετοιμάζει το δείπνο κάθε βράδι, αν μία φορά δεν μπορεί, ο σύζυγος θα βοηθήσει χωρίς φασαρία και θα την απαλλάξει από αυτή την ευθύνη.

Δεν γκρινιάζουν ο ένας στον άλλον.

Ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον αντί να τον πιέζουν. Θα βρουν τρόπους για να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον και αυτή η υποστήριξη είναι ένα φυσικό κίνητρο σε αντίθεση με τη γκρίνια η οποία πολύ συχνά οδηγεί σε καβγά.
Αν ο σύζυγος είναι άνεργος, αντί να του γκρινιάζετε ότι δεν ψάχνει αρκετά για δουλειά, προσπαθήστε να του ανεβάσετε το ηθικό με την αγάπη και την υποστήριξή σας, ακόμη και αν φαίνεται τρομακτικό. Η ειλικρινής ενθάρρυνση και η εμπιστοσύνη σας σε αυτόν, θα τον παρακινήσει να προχωρήσει.

Δεν δίνουν καμία προσοχή στην απεικόνιση του γάμου διάσημων προσώπων.

Τα ευτυχισμένα ζευγάρια δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το γάμο διάσημων ανθρώπων που εμφανίζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Aγαπούν ο ένας τον άλλον και δεν υποτιμά, δεν δείχνει ασέβεια ή κοροϊδεύει το σύντροφό του, όπως βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση ή σε ταινίες.
Εάν δεν έχετε ήδη προσέξει πόσο κοινό είναι να θεωρούν το γάμο σαν το «καλύτερο κομμάτι του ανεκδότου», αρχίστε να παρατηρείτε τα έξυπνα (και όχι τόσο έξυπνα) μηνύματα για το γάμο που αντιμετωπίζετε σε καθημερινή βάση!
____________________
~Λίζα Βάρβογλη
Πηγή: diet4me.gr

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ - Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή μέρα είναι εξόχως σημαντική [06/10/24] για δύο λόγους: ο πρώτος είναι οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ και ο δεύτερος έχει να κάνει με την γαστρονομία, μας έχει καλέσει ο Γιάννης Γιαννακόπουλος να συμφάγουμε ψητές φακές!!! Ναι καλά διαβάσατε ψητές φακές, για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά θα φάω ψητές φακές, εγώ πάντως για καλό και για κακό είπα στην Λόλα να πάρουμε μαζί μας και δύο σάντουιτς για κάθε ενδεχόμενο. To μενού σήμερα έχει Εντουάρντο Γκαλεάνο. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Την ώρα που επανεκδίδεται στα ελληνικά το σημαντικό βιβλίο του Οι λέξεις ταξιδεύουν (εκδ. Πάπυρος), διαλέξαμε αφορισμούς , αποσπάσματα και δηλώσεις του Εντουάρντο Γκαλεάνο, που σκιαγραφούν την οπτική του για τον σύγχρονο κόσμο. Ο Γκαλεάνο έγινε ένας εμβληματικός συγγραφέας της ηπείρου του όταν έγραψε τις Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (εκδ. Κουκκίδα). Το 2009, στη Σύνοδο των Αμερικανικών Κρατών, ο Ούγκο Τσάβες χάρισε το βιβλίο στον Ομπάμα και αυτόματα έγινε μπεστ σέλερ. Το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη το ‘73 είχε απαγορεύσει το βιβλίο του όπως επίσης έγινε αργότερα και στην Αργεντινή. Η γραφή του αποτελεί ένα ιδιαίτερο μείγμα συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία.
Ο Γκαλεάνο αρνείται ότι είναι ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή». Τα βιβλία του μεταφράζονται σήμερα σε 20 γλώσσες (Η μνήμη της φωτιάς, Ο κόσμος ανάποδα, Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία, κ.ά.).
-Οι φτωχές χώρες, προκειμένου να διαθέτουν όλο και φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα εργατικά χέρια, χρειάζονται ολόκληρα τάγματα από δήμιους, βασανιστές, ιεροεξεταστές, δεσμοφύλακες και χαφιέδες. Για να ταίσουν και να εξοπλίσουν αυτά τα τάγματα, οι φτωχές χώρες χρειάζονται περισσότερα δάνεια. Για να πληρωθούν οι τόκοι των δανείων, οι φτωχές χώρες χρειάζονται ακόμα περισσότερα δάνεια. Για να πληρωθούν οι τόκοι των συσσωρευμένων δανείων, οι φτωχές χώρες πρέπει να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές οι φτωχές χώρες πρέπει να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Για να μειωθεί το κόστος παραγωγής οι φτωχές χώρες χρειάζονται όλο και φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα εργατικά χέρια. Για να γίνονται κάθε φορά φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα τα εργατικά χέρια, οι φτωχές χώρες χρειάζονται τάγματα ολόκληρα από δήμιους, βασανιστές και ιεροεξεταστές… - Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει
- Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στη αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν τη γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο», ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν.
- Ο επιτυχημένος άνδρας: Δεν μπορεί να κοιτάξει το φεγγάρι δίχως να υπολογίσει την απόσταση. Δεν μπορεί να κοιτάξει το δέντρο δίχως να υπολογίσει την αξία του ξύλου. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα δίχως να υπολογίσει την τιμή του. Δεν μπορεί να κοιτάξει τον κατάλογο δίχως να υπολογίσει τις θερμίδες. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο δίχως να υπολογίσει το όφελος. Δεν μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα δίχως να υπολογίσει τον κίνδυνο.
- Σ΄έναν τοίχο έγραψαν: Όταν είχαμε όλες τις απαντήσεις, μας άλλαξαν τις ερωτήσεις.
- Αν συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις τότε εγγυημένα θα βλέπουμε όλοι τις ίδιες εικόνες, θα ακούμε όλοι τους ίδιους ήχους, θα φοράμε τα ίδια ρούχα, θα τρώμε όλοι τα ίδια χάμπουργκερ και θα είμαστε όλοι μόνοι μες στην ίδια μοναξιά, μέσα σε σπίτια ίδια, σε γειτονιές ίδιες, σε πόλεις ίδιες, όπου όλοι θα αναπνέουμε την ίδια βρόμα και θα υπη­ρετούμε τα αυτοκίνητα μας με την ίδια προσήλωση και θα ανταποκρινόμαστε στις διαταγές των ίδιων μηχανών σε έναν κόσμο που θα είναι θαυμαστός για όποιον δεν έχει ούτε πόδια ούτε φτερά ούτε ρίζες.

- Η χειρότερη τάση του ανθρώπου είναι: να επιβάλλουμε έναν μοναδικό Θεό, μια μοναδική αλήθεια, έναν μόνο τρόπο ζωής και θανάτου. Η καλύτερη είναι: η ικανότητα δημιουργίας, το δικαίωμα να ονειρευόμαστε και επίσης η ικανότητα να βλέπουμε τον διπλανό μας σαν υπόσχεση και όχι σαν απειλή.

- Το 1996 ανέρχονταν ήδη σε δεκαέξι οι συνοικίες του Μπου­ένος Ά'ι'ρες με πολύ επικίνδυνο επίπεδο θορύβου, του συνε­χούς εκείνου βουητού που, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργά­νωση Υγείας, «μπορεί να δημιουργήσει μη αναστρέψιμες βλά­βες στην υγεία του ανθρώπου». Ο Τσάρλι Τσάπλιν συνήθιζε να λέει. ότι η ησυχία είναι ο χρυσός των φτωχών. Με την πάροδο των χρόνων, όμως αποδείχτηκε ότι η ησυχία είναι προνόμιο των λίγων, που μπορούν να την πληρώσουν.

- Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων

- Για το πρότυπο της επιτυχίας: Ο κόσμος απ’ την ανάποδη επιβραβεύει ανάποδα: υποτιμά την τιμιότητα, επικρίνει την εργασία, ανταμείβει την έλλειψη τύψεων και τρέφει τις θηριωδίες. Οι δάσκαλοί του ρίχνουν το φταίξιμο στη φύση: η αδικία, λένε, είναι φυσικός νόμος. Ο Μίλτον Φρίντμαν, ένα από τα πιο ισχυρά μέλη των διδασκόντων, μιλάει για «φυσικό περιορισμό της ανεργίας». Οι φυσικοί νόμοι ευθύνονται που οι μαύροι βρίσκονται στο χαμηλότερο σκαλί της κοινωνικής κλίμακας, επιβεβαιώνουν οι Ρίτσαρντ Χέρσταϊν και Τσαρλς Μαρεϊ. Για να εξηγήσει την επιτυχία των εμπορικών συναλλαγών του, ο Ροκφέλερ συνήθιζε να λέει ότι η φύση ανταμείβει τους ικανούς και τιμωρεί τους ανίκανους. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, πολλά από τα αφεντικά του κόσμου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Δαρβίνος έγραψε τα βιβλία του μόνο και μόνο για να προαναγγείλει τη δική τους ανωτερότητα.

- Επιβίωση των ικανοτέρων; Η πιο χρήσιμη ικανότητα για την επιβίωση και την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής το δολοφονικό ένστικτο, όταν χρησιμοποιείται για την αφομοίωση μιας μικρής επιχείρησης από μια μεγάλη ή για την καταδυνάστευση μιας αδύναμης χώρας από μια δυνατή θεωρείται ανθρώπινη αρετή, αλλά όταν ένας άνεργος κακομοίρης ψάχνει για λίγο φαγητό με ένα μαχαίρι στο χέρι, τότε είναι απόδειξη κτηνωδίας

- Όταν ένας παραβάτης σκοτώνει για τα χρέη που οφείλει, η εκτέλεση ονομάζεται ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ενώ όταν η διεθνής τεχνοκρατία αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση σε μια υπερχρεωμένη χώρα, η εκτέλεση ονομάζεται πρόγραμμα μακροοικονομικής ρύθμισης. Ο οικονομικός εκβιαστής, αν δεν πάρει τα λύτρα, δημεύει τις χώρες και ανακατεύεται στα εσωτερικά τους: σε σύγκριση μαζί του, οποιοσδήποτε μαχαιροβγάλτης αποδεικνύεται αβλαβής σαν τον Δράκουλα στο φως της μέρας. Η παγκόσμια οικονομία είναι η πιο αποδοτική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος. Οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχουν το νόμισμα, το εμπόριο και τις πιστώσεις των φτωχών χωρών με τόσο ψυχρό επαγγελματισμό και ατιμωρησία, που τρομοκρατούν και εξευτελίζουν πολίτες περισσότερο κι από τα βομβαρδιστικά.

- Η Εκκλησία λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι αμαρτία. Η επιστήμη λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι μια μηχανή. Η διαφήμιση λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι εμπόριο. Το ίδιο το σώμα λέει: Εγώ το γιορτάζω.

- Ο δημόσιος κίνδυνος: Το 1997 οι Βραζιλιάνοι τηλεθεατές κλήθηκαν να ψηφίσουν: Τι τέλος αξίζει σε ένα νέο που διέπραξε μια βίαιη επίθεση; Οι ψήφοι υπέρ της θανατικής καταδίκης ήταν υπερδιπλάσιοι των ψήφων της φυλάκισης. Σύμφωνα με την ερευνήτρια Βέγκα Μαλαγκούτι, ο Νο1 (τηλε) δημόσιος κίνδυνος έχει τη μορφή αγοριού, είναι απόγονος σκλάβων, ζει στις παραγκουπόλεις, δεν ξέρει να διαβάζει, λατρεύει τη μουσική funk, παίρνει ναρκωτικά ή ζει απ’ αυτά, είναι αλαζόνας και χούλιγκαν και δε δείχνει κανένα σημάδι συμβιβασμού. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού επικροτεί επίσης, τα τάγματα θανάτου που επιβάλλουν την εσχάτη των ποινών, παρά το ότι ο νόμος δεν την επιτρέπει, με τη συνηθισμένη συμμετοχή και κάλυψη των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Στη Βραζιλία οι ομάδες αυτές ξεκίνησαν σκοτώνοντας γκεριγέρος. Στη συνέχεια ενήλικους εγκληματίες. Έπειτα ομοφυλόφιλους και ζητιάνους. Κι έπειτα έφηβους και παιδιά.
Πηγή: doctv.gr + TO KOYTI THΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

O Eduardo Caleano το είπε πιο καθαρά.
/Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα.
/ Όποτε κάνω δύο βήματα να την πλησιάσω
/ αυτή απομακρύνεται δύο βήματα.
/ Αν προχωρήσω δέκα βήματα μπροστά
/ αυτή ξεγλιστράει δέκα βήματα ακόμα πιο πέρα.
/ Όσο μακριά κι αν πάω ποτέ δεν τη φτάνω.
/ Τότε σε τι χρησιμεύει η ουτοπία;
/ Ακριβώς σε αυτό,
/ στο να μας κάνει να προχωράμε μπροστά».
Πηγή: Ηλίας Γιαννακόπουλος.
Με τα πιο πάνω λόγια του Eduardo Galeano σου στέλνω την αποψινή μου καληνύχτα και εύχομαι επίσης καλή αυγή σ.ο.τ.α.
Σέ χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος