Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

16.11.16

Pablo Neruda : M’ αρέσεις όταν σωπαίνεις… Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις Καρυάτιδα, γιατί είσαι σαν ν’ απουσιάζεις,
Και μ’ ακούς από μακριά, η φωνή μου δεν σ’ αγγίζει.
Μοιάζει σαν τα μάτια σου να έχουν πετάξει
Και μοιάζει σαν ένα φιλί να σου κλείνει το στόμα.
Όπως όλα τα πράγματα είναι γεμάτα απ’ την ψυχή μου
Αναδύεσαι απ’ τα πράγματα γεμάτη από την ψυχή μου.
Πεταλούδα του ονείρου μοιάζεις με τη λέξη μελαγχολία.
Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις σαν να ‘σαι αλαργινή
Σαν να παραπονιέσαι, πεταλούδα που τιτιβίζει.
Και μ’ ακούς από μακριά, κι η φωνή μου δεν σε φτάνει.
Άφησε με να σωπαίνω με την δική σου σιωπή.
Άφησέ με ακόμα να σου μιλώ με την σιωπή σου
Φωτεινός σαν μια λάμπα, απλός σαν κρίκος.
Είσαι σαν την νύχτα, σιωπηλή κι έναστρη.
Η σιωπή σου είναι αστέρινη, τόσο μακρινή κι απλή.
Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις γιατί είναι σαν ν’ απουσιάζεις.
Μακρινή κι αξιολύπητη σαν να είχες πεθάνει.
Μια λέξη τότε ένα χαμόγελο φτάνουν.
Και είμαι χαρούμενος που δεν είναι έτσι. 
Πηγή: wordpess.com.
WLP
Aνιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος.

Μια ιστορία για τον θυμό και την αγάπη. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του…  
"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"
"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ, πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"
Πηγή: wordpress.com

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ (της Ευδοκίας Αικατερινάρη)

Ένα μικρό αφιέρωμα στην Διοτίμα που όλα τα θωρεί, και όλα τα γροικά!!!
«Η φιλοσοφική σκέψη δεν ήταν μόνο προνόμιο των ανδρών» 
Η χώρα μας, από τους κλασικούς χρόνους ακόμη πέρασε στη συνείδηση των λαών ως η πατρίδα των γραμμάτων, των τεχνών και της φιλοσοφίας. Δεν είναι τυχαίο ότι επάνω στη φιλοσοφική σκέψη μεγάλων Ελλήνων διανοητών, όπως των κορυφαίων Αριστοτέλη (Στάγειρα 384 - Χαλκίδα 322 π.Χ.) και Πλάτωνα (427-347 π.Χ.), αλλά και πολλών άλλων, στηρίχτηκαν ιδεολογίες και προβληματισμοί που έφεραν ανατροπές στις κοινωνικές δομές και σημάδεψαν ολόκληρες γενιές.

Γιατί όσο κι αν είναι δύσκολο να έχει εφαρμογή η αριστοτελική σκέψη στα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, όσο κι αν δίδονται από πολλούς αμφιλεγόμενες ερμηνείες στις απόψεις του περί δουλείας, για τις σχέσεις των δύο φύλων, για τις κοινωνικές ανισότητες κ.ά., δεν παύει να αποτελεί σημαντικό εργαλείο και βάθρο θεμελίωσης των σύγχρονων επιστημών. Η ρήση του ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον παραμένει, αναμφιβόλως, μια μεγάλη αλήθεια.
Επίσης, επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν οι φιλοσοφικές θεωρήσεις του Επίκουρου (341 - 270 π.Χ.). Στις μεγάλες αλήθειες του ίδιου και της σχολής που ίδρυσε, με το όνομα «Κήπος του Επίκουρου», ανέτρεξαν ή και στηρίχτηκαν μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής και των γραμμάτων.
Εκτός όμως από τους άνδρες Έλληνες φιλοσόφους υπήρξαν και γυναίκες φιλόσοφοι, άγνωστες στους πολλούς. Τα ονόματά τους και ώς έναν βαθμό η φιλοσοφική τους ενασχόληση σώθηκαν από τα γραπτά τους ή από σχετικές αναφορές μεταγενέστερων συγγραφέων. Εντοπίστηκαν συνολικά 40 γυναίκες φιλόσοφοι και μαθηματικοί, από τον 10ο αι. π.Χ. έως τον 5ο αι. μ.Χ. Θα άξιζε λοιπόν να δούμε τις σπουδαιότερες από αυτές, που με το συγγραφικό τους έργο συνέβαλαν στην ανάπτυξη των επιστημών.
Η Αρήτη
Πατρίδα της ήταν η Κυρήνεια του 5ου π.Χ. αιώνα και πατέρας της ο Αρίστιππος, ιδρυτής της εκεί φιλοσοφικής σχολής. Ήταν σύγχρονη του Σωκράτη και δίδαξε Φιλοσοφία στη σχολή της Αττικής σε περισσοτέρους από 100 φιλοσόφους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο γιος της Αρίστιππος, γνωστός και ως «Μητροδίδακτος», που έγινε αργότερα διευθυντής της Κυρηναϊκής Σχολής. Η Αρήτη έγραψε σαράντα βιβλία, στα οποία μεταγενέστεροι φιλόσοφοι, ακόμη και μέχρι την εποχή του Βοκάκιου (1313-1375 µ.Χ.), ανέτρεχαν για να αντλήσουν πληροφορίες.
Η Διοτίμα
Καταγόταν από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Εκτός από φιλόσοφος, υπήρξε και ιέρεια. Στην ιδιότητά της αυτή, άλλωστε, οφείλεται και το όνομά της, καθώς το Διοτιμία αναφέρεται στη γυναίκα που τιμά τον Δία.
Ο Πλάτωνας όταν στο «Συμπόσιό» του αναφέρθηκε σ' αυτήν, έγραψε ότι υπήρξε σοφή γυναίκα και δασκάλα του Σωκράτη (469-399 π.Χ.), ο οποίος και της απέδωσε τις δέουσες τιμές. Του δίδαξε, όπως ομολόγησε ο ίδιος, τα μυστήρια του έρωτα ως πόθου και ως κινήτρου για το ωραίο και το αληθινό. Ο Ξενοφώντας, από τη μεριά του, τη μνημονεύει με την αναφορά «ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι», ως γνώστρια δηλαδή των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι διατυπώθηκαν και λαθεμένες απόψεις που δεν θεωρούσαν τη Διοτίμα υπαρκτό πρόσωπο, αλλά πως επινοήθηκε από τον Πλάτωνα στο «Συμπόσιο» ως ένας γυναικείος χαρακτήρας, βασισμένος στα χαρακτηριστικά της Ασπασίας, της θεωρούμενης εταίρας και γνωστής συντρόφου του Περικλή.
Η Θεανώ η Θουρία ή Κροτωνιάτιδα
Ήταν Ελληνίδα μαθηματικός και αστρονόμος του 6ου π.Χ. αι. και κόρη του ιατρού Βροντίνου. Καταγόταν από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας, όπου έζησε και άκμασε στον 6ο π.Χ. αιώνα. Θεωρείται η διασημότερη γυναίκα αστρονόμος και κοσμολόγος της αρχαιότητας, γιατί σ' αυτή αποδίδεται, πέραν των άλλων, και η Θεωρία της Χρυσής Τομής.
Μαθήτευσε κοντά στο Πυθαγόρα, που μετά την αναχώρησή του από τη Σάμο εγκαταστάθηκε στην Κάτω Ιταλία. Γοητευμένη κι αυτή, όπως και τα πλήθη που κατέφθαναν εκεί από διάφορες περιοχές για να ακούσουν τη διδασκαλία του, τον παντρεύτηκε αν και ήταν κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερός της. Μετά το θάνατό του εγκατέλειψε τον Κρότωνα και την Πυθαγόρεια Σχολή, όπου δίδασκε κι αυτή αστρονομία και μαθηματικά, και εγκαταστάθηκε στη Σάμο.
Η Θεανώ, έχοντας συνεπίκουρους τα παιδιά της Δαμώ, Μύια, Αριγνώτη, Μνήσαρχο και Τηλαύγητο, επιμελήθηκε και συνέχισε τη διδασκαλία και τη διάδοση του το έργου τού μεγάλου Πυθαγόρα στον ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω από αυτόν. Αργότερα τα παιδιά τους ανέλαβαν την διοίκηση των Πυθαγορείων σχολών.
Τα σημαντικά επιστημονικά έργα της ήταν: "Η Κοσμολογία", "Το Θεώρημα της Χρυσής Τομής", "Η Θεωρία των Αριθμών", "Η Κατασκευή του σύμπαντος", "Ο Βίος του Πυθαγόρα" (που δεν σώζεται) και το "Περί αρετής", το οποίο αφιέρωσε στον μεγάλο πολεοδόμο και αρχιτέκτονα του 5ου π.Χ. αι. Ιππόδαμο τον Μιλήσιο.
Η Θυµίστα
Ήταν επιστολογράφος του Επίκουρου και γνωστή φιλόσοφος της περιόδου 371 - 271 π.Χ. Αποκαλούνταν και «θηλυκός Σόλων», καθώς τα επιτεύγματά της προσομοίαζαν με εκείνα του μεγάλου νομοθέτη της αρχαίας Αθήνας.
Η Λασθενία
Υπήρξε φιλόσοφος και φυσικός του 4ου π.Χ. αι. Σ' αυτή αποδίδεται ο ορισμός της σφαίρας. Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του Dr Kate Lindermann's "Womaen Plilosophers", τη μνημονεύει ο Διογένης ο Λαέρτης ως μία από τις αναγνωρισμένες γυναίκες φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας στο έργο του «Βίοι φιλοσόφων». Αρχικά σπούδασε στην Ακαδημία της Μαντινείας, μια πόλη της Αρκαδίας, που νικήθηκε από τους Σπαρτιάτες το 418 π.Χ. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, σε μια πόλη με διακριτές τις κοινωνικές τάξεις των σκλάβων και των ελεύθερων. Οι τελευταίοι χωρίζονταν στους υπηκόους και τους ξένους, στους οποίους υπήρξε εταίρα η Λασθενία. Επειδή όμως ο νόμος που αφορούσε στις ξένες την υποχρέωνε να βρει προστάτη αν ήθελε να ζει μόνη, αυτή που δεν αποδεχόταν κάτι τέτοιο... φορούσε ανδρικά ρούχα για να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα του Πλάτωνα και στη συνέχεια του ανιψιού του Σπεύσιππου (408 π.Χ. - 338 π.Χ.), φιλοσόφου, μαθηματικού και πρώτου σχολάρχη της Πλατωνικής Ακαδημίας. Του τελευταίου έγινε και σύντροφος.
Η Περικτιόνη
Ήταν η μητέρα του μεγάλου φιλοσόφου Πλάτωνα, επίσης φιλόσοφος και η ίδια. Σύμφωνα με τις απόψεις του Διογένη του Λαέρτιου (3ος μ.Χ. αιώνας), που καταχώρησε στο σύγγραμμά του «Βίοι φιλοσόφων», ήταν απόγονος του Σόλωνα, του Αθηναίου νομοθέτη και σοφού και ανιψιά τού Κριτία, πολιτικού, ποιητή και ρήτορα, αλλά και του σκληρότερου από τους Τριάκοντα Τυράννους της Αθήνας.
Δύο από τα έργα της, αποσπάσματα των οποίων έχουν διασωθεί, είναι το «Περί της γυναικών αρμονίας» και το «Περί σοφίας». Τα έργα αυτά της αποδίδονται με επιφυλάξεις, λόγω της πιθανολογούμενης διαφοράς στους χρόνους συγγραφής τους. Είναι άλλωστε και ο λόγος που κατατάσσονται στην «ψευδοπυθαγόρεια» φιλολογία.
Η Υππαρχία του Κυνικών
Γεννήθηκε το 360 π.Χ. και πέθανε το 280 π.Χ. Υπήρξε μέλος της σχολής των Κυνικών, που δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Παντρεύτηκε τον Κράτη, έναν άλλο Κυνικό φιλόσοφο, και επέλεξαν να ακολουθήσουν μαζί τον τρόπο ζωής των Κυνικών, μια ζωή δηλαδή χωρίς ανέσεις, ιδιοκτησία και συμβατικούς κανόνες, όπως θεωρούνταν ανάμεσα σ' αυτούς και ο θεσμός του γάμου. Γιατί η ισχύουσα κοινωνική δομή και πολιτική τάξη πραγμάτων δεν ήταν αποδεκτή από τους Κυνικούς κι αυτή η απόρριψή τους αποτελούσε τη βασική προϋπόθεση προκειμένου να καταστούν πολίτες του σύμπαντος.
Η Υπατία
Θα ολοκληρώσω την αναφορά μου στις γυναίκες επιστήμονες της Αρχαιότητας με την περισσότερο γνωστή Υπατία, που συνέχισε τη σπουδαία παράδοσή τους, μερικούς αιώνες αργότερα, προσφέροντας στον βωμό της έρευνας ακόμα και τη ζωή της...
Ήταν νεοπλατωνική φιλόσοφος του 4ου μ.Χ. αι. και αστρονόμος, γνωστή και με το προσωνύμιο η «Γεωμετρική». Ασχολήθηκε με τα μαθηματικά, την αστρονομία και τη μηχανική. Αν εξαιρέσει κανείς την Αίθρα του 10 π.Χ. αι., που κατά τη μυθολογία ήταν κόρη του βασιλιά της Τροιζήνας και μητέρα του Θησέα, και δίδασκε λογιστική στους νέους με τη χρήση άβακα και συμβόλων (κρητικομυκηναϊκό σύστημα), η Υπατία θεωρείται ιστορικά η πρώτη μαθηματικός, με πολλές διακρίσεις στη σταδιοδρομία της. Γεννήθηκε το 370 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και πήρε τα πρώτα της μαθήματα από τον πατέρα της Θέωνα τον Αλεξανδρέα (335-405 μ.Χ.), επίσης μαθηματικό και αστρονόμο. Μετέβη στη συνέχεια για σπουδές στην Ιταλία και στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά της, ανέλαβε τη Σχολή των Πλατωνιστών της Αλεξάνδρειας, στην οποία και δίδαξε.
Η ευρυμάθεια, η ευγλωττία, η ταπεινοφροσύνη, αλλά και η ομορφιά της ήταν λόγοι που δικαιολογούσαν τη μεγάλη προσέλευση μαθητών της. Ανάμεσα σ' αυτούς ο Συνέσιος ο Κυρηναίος, που αργότερα έγινε επίσκοπος Πτολεμαΐδας. Οι πολλές επιστολές που της έστειλε -και σώθηκαν- αποκαλύπτουν ότι τη συμβουλευόταν για την κατασκευή του αστρολάβου, ενός οργάνου που χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί στη ναυσιπλοΐα και οι αστρονόμοι.
Η Υπατία υπήρξε θύμα βίαιων καταστάσεων και μεγάλων επεισοδίων, ανάμεσα στους χριστιανούς και τους αντίπαλούς τους εθνικούς, που ταλάνισαν για καιρό την τόσο φημισμένη για τις επιστήμες και τα γράμματα πόλη της Αιγύπτου. Εκείνη τη δύσκολη περίοδο, η μόρφωση και η διάθεση για μάθηση -ιδιαίτερα των γυναικών- θεωρούνταν ταυτόσημες με την ειδωλολατρία και χρεώνονταν στους εθνικούς... Η κατάσταση οξύνθηκε ακόμη περισσότερο με την άνοδο, το 412 μ.Χ. του Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Όπως καταμαρτυρεί στην Εκκλησιαστική Ιστορία του ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, αιτία της σκληρής θανάτωσης της Υπατίας ήταν οι σχέσεις οικειότητας που ανέπτυξε με τον Ορέστη, τον ειδωλολάτρη έπαρχο της πόλης...
Φαίνεται, ωστόσο, πως η ίδια, παρά το γεγονός ότι είχε πολλούς φίλους χριστιανούς, προτίμησε να μείνει πιστή στις αρχαιοελληνικές παραδόσεις, αναζητώντας την αλήθεια μέσα από την αστρονομία, τα μαθηματικά και τους αρχαίους μύθους. Αυτός ήταν στην πραγματικότητα ο λόγος των εναντίον της διαθέσεων, που έφτασαν μέχρι τη βίαια θανάτωσή της τον Μάρτιο του 415 μ.Χ., γεγονός που σήμανε και την έναρξη του μαρασμού της Αλεξάνδρειας, ενός από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα εκείνης της εποχής.
Θα τελειώσω το άρθρο μου με μια φράση που πιθανολογείται ότι αναφερόταν στη περίφημη βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και ήταν χαραγμένη πάνω από τα ράφια της. Αφορούσε στο αγαθό της μάθησης και έγραφε «(Εδώ είναι) ο τόπος της θεραπείας της ψυχής»!

Ευδοκία Αικατερινάρη, χημικός

Η ΕΥΘΑΛΙΑ, Ο ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ. Αφιερωμένο στην Λυδία, στον Δαμιανό και τον Ορέστη.

Κάπου ανάμεσα στα γερασμένα δέντρα ενός δάσους ζούσαν δυο λουλούδια...

ο Ανάγερτος και η Ευθαλία. Ήταν μεγέθους πολύ μικρού και είχαν ένα κλωνί που το χρώμα του θύμιζε εκείνο της θάλασσας κοντά στα βράχια και τέσσερις φορές το χρόνο άλλαζε χροιά των φύλλων τους το κίτρινο. Το χειμώνα έπαιρνε ένα παράξενο διάφανο, το καλοκαίρι γινόταν σχεδόν πορτοκαλένιο, το φθινόπωρο ένα απαλό καφετί, ενώ την άνοιξη θα τύφλωνε και την πιο έμπειρη μέλισσα το τόσο φούντωμα του. Ζούσαν μόνα τους και ολημερίς καταριόντουσαν τα έντομα και τον άνεμο που έπαιρναν μακριά τα παιδιά τους κάθε άνοιξη. Γνώριζαν πως σε διάφορες γωνιές του δάσους είχαν παιδιά δικά τους όμως οι τους ρίζες δεν τους επέτρεπαν να πάνε να τα βρουν.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Πλησιάζει πάλι η άνοιξη και φέτος δεν ξέρω αν θα τ' αντέξω. Είναι και τούτα τα μυρμήγκια με την επιμονή τους να κουβαλάνε κάθε λογής πραμάτεια πάνω μου.

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Αν είχα χέρια καλή μου θα σου έφτιαχνα ένα χωμάτινο σπιτάκι και κανείς μήτε μέλισσα, μήτε άνεμος, μήτε μέρμηγκας θα τα 'βαζε μαζί σου.
Μόνο που έχω ριζώσει εδώ να υπομένω τις βολές του καθενός.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Όπου να 'ναι θα φανούν και οι μέλισσες.. έχεις κιτρινίσει τόσο...και αυτή τη φορά στο λέω θα κλείσω τα πέταλα μου και ας είναι να σκάσω.

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Μη μιλάς έτσι καλή μου δεν είναι άδικος ο Θεός. Να δεις που τόσο καιρό μας έχει βάλει σε δοκιμή να δει αν τον πιστεύουμε. Και αυτά που σου 'λεγε πέρσι εκείνη η ακρίδα θαρρώ δεν ήταν ψέματα.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Τι; πως είναι σπάνιο τα χρώμα μας και πως σαν εμάς άλλους φιόρους όλο το δάσος δεν έχει; Eγώ λεω πως είναι αυτή η ομορφιά μας που μας έφτιαξε τέτοια μοίρα. Κατάρα είναι αυτή η ομορφιά!

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Γλυκιά μου το ξέρω πόσο πονά μα θέλει δύναμη και πίστη το είχε πει και η γριά η δάφνη λίγο πριν την πεθάνει εκείνο τ' αγριοκάτσικο. Και η Δάφνη όμορφη πολύ δεν ήταν, μα γνώση σαν τη δική της μόνο ο πεύκος λένε πως έχει.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Αχ η καλή μας η Δάφνη θυμάμαι που μας μιλούσε με τις ώρες εκείνες τις καλοκαιρινές βραδιές. Πάντα καλοσυνάτη και με εκείνο το αχνό χαμόγελο. Πόσους μύθους και πόσα μαγικά γνώριζε. Πόσο μου έχει λείψει...
Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή πού η Ευθαλία θυμήθηκε μια από τις ιστορίες την γριάς δάφνης.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Μόλις τώρα μου ήρθε στο νου, εκείνη η ιστορία της δάφνης με την πεταλούδα. Την πεταλούδα που 'χει χίλια χρώματα στο'να της φτερό και χίλια δύο στο άλλο.

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Ναι την θυμάμαι, όχι πως μπορώ να το πιστέψω, αλλά και αλήθεια να είναι...αυτή η πεταλούδα θα είναι πολύ μακριά από εδώ.
Η γριά δάφνη τους είχε μιλήσει για μια σπάνιας ομορφιάς και είδους πεταλούδα που έρχεται από μέρη πολύ μακρινά και περνά από το δάσος τους μια φορά στα δέκα χρόνια. Τους είχε πει πως όποιο λουλούδι διαλέξει για να ξαποστάσει αυτό γεννά χέρια και γίνεται άνθρωπος.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Εγώ καλέ μου τα υπολόγισα καταπώς είχε πει η Δάφνη φέτος πρέπει να περάσει από το δάσος μας. Αχ και να καθόταν πάνω μας Θεέ μου!

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Θα πρέπει να την καλοπιάσουμε με τα χρώματά μας να μας διαλέξει, όμως δεν την έχουμε ποτέ δει και πως θα την γνωρίσουμε ανάμεσα σε τόσες; Μα πάλι δεν μπορώ να το πιστέψω.

ΕΥΘΑΛΙΑ: Θέλει πίστη Θεέ μου, θέλει πίστη...
Ενώ οι μέρες περνούσαν η πίστη της Ευθαλίας δυνάμωνε και του Ανάγερτου ίσχνευε. Η άνοιξη είχε φτάσει στο τέλος της και τα χρώματα τους είχαν αρχίσει ήδη να θυμίζουν πορτοκαλι. Και αυτή η πεταλούδα χαρίζει την ζωή λίγο πριν στις αρχές του καλοκαιριού... λίγο πριν πεθάνει.

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Έχω στα αλήθεια χρόνια έτσι να σε αντικρίσω με τα πέταλα σου τόσο δοσμένα στον αέρα και το κορμάκι σου τεντωμένο, θαρρώ πως ψήλωσες τούτες τις μέρες. Να 'ξερες πόσο σ' αγαπώ...

ΕΥΘΑΛΙΑ: Κι εγώ σ' αγαπώ καλέ μου και σου το λεω πως θα περάσει και θα μας δει, έχουμε χρώμα θαμπωτικό και τα φύλλα μας είναι πολύ απαλά θα είναι βολικό για κείνη να καθίσει πάνω μας.
Ήταν τόσο δυνατή η επιθυμία της Ευθαλίας που είχε ξεχάσει τα παιδιά που ο άνεμος και του δάσους τα έντομα τα 'περναν μακριά της.
Ίσαμε ένα πρωινό όπου η Ευθαλία, κουρασμένη από την έκθεση της προηγούμενης μέρας, κοιμόταν απαλά ακουμπισμένη στα φύλλα του Ανάγερτου- Ενώ εκείνος, καθώς χαιρόταν την πρωινή δροσιά που κυλούσε πάνω του, την κοιτούσε...και σκεφτόταν πως είναι τόσο όμορφη αυτό τον καιρό. Δεν άντεχε να την δει και πάλι να πικραίνεται σαν το όνειρο θα περνούσε.
Τη στιγμή που οι πρώτες αχτίδες του ήλιου τρύπωναν μέσα απ' το κενό της φυλλωσιάς του απέναντι κέδρου και θα ξυπνούσαν την Ευθαλία ο Ανάγερτος ένοιωσε στα πέταλα του ένα φτερούγισμα. Και τρομαγμένος...

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ: Από τότε που ξεκίνησα το ταξίδι μου τόσο όμορφο λουλούδι άλλο δεν έχω δει και είπα να καθίσω πάνω σου να ξεκουραστώ. Είμαι πολύ γριά και το καλοκαίρι σχεδόν έφτασε.
Ο Ανάγερτος δεν πρόλαβε να καλημερίσει τον επισκέπτη του όταν ...

ΕΥΘΑΛΙΑ: Μα είναι πάνω σου…! είναι η πεταλούδα με τα χίλια δυο χρώματα στο ένα της φτερό...αυτή είναι . Πόσα χρώματα !
Και καθώς αυτά που γίνονται αμελλητί είναι συχνά και μαγικά η αναπάντεχη μεταμόρφωση έφερε νέα ζωή και θάνατο μαζί…. Η μόλις νεκρή πεταλούδα που δεν είχε προλάβει να ξεκουραστεί, μάλλον γιατί έτσι είναι πιο γλυκύς ο θάνατος, έπεσε του ζευγαριού καταμεσής και ο Ανάγερτος, εφόσον με δέρμα και δάχτυλα πια μπορούσε τα γύρω του να αντιληφθεί, ένοιωσε για πρώτη φορά ανθρώπινο άγγιγμα τι παει να πει…

ΑΝΑΓΕΡΤΟΣ: Θεέ μου πόσο άλλαξα, πόσο μεγάλωσα. Πόσο ζεστός είμαι!
Στα γυμνά του γόνατα έβαλε λοιπόν να καθαρίσει την Ευθαλία του από τα μυρμήγκια και τα αλλα μικρά ζωντανά που σκαρφάλωναν στο κορμάκι της. Ηταν όμορφη, της το έλεγε, μα εκεινη που να ακούσει, ζώα και φυτά μιλάνε μεταξύ τους μάλλον γιατί ξερει καλα να τα κρατά τα μυστικά του ο Θεός απο τον άνθρωπο. Ηταν μόνος και τωρα τον ενοχλούσαν στων ποδιών τα δάκτυλα τα άγρια χόρτα που παλιά με τις ώρες τα συμβούλευε να "ημερέψουν".
Έβαλε, έτσι να ψάξει τα παιδιά του μα ούτε από κείνα μιλιά δεν πήρε. Τα αντίκριζε για ώρες πολλές, τα κέρδισε στα μάτια του σαν ύστατη γλυκιά επιθυμία. Αργότερα κάθισε γαλήνια να πεθάνει κοντά Ευθαλία του και τα άγρια χόρτα, σαν τον πρώτο άνθρωπο που έμαθε την γλώσσα των επιθυμιών και των φυτών.
Όμως θάνατο με τέτοιο γλυκό χαμόγελο κανείς μας δεν έχει ποτέ δει. Τόσο καλά κρυμμένο μάλλον είναι το μυστικό της απόλυτης ευτυχίας που χρειάζεται κανείς να διώξει την φύση του από πάνω του για να το γευθεί έστω για μια φορά… Πηγή: Γιώργος Κουτσαντώνης.


15.11.16

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Η επιλογή έγινε από την Βιβή.

Γιατί είναι σημαντική η ποίηση για τα παιδιά και πώς οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά την αγάπη για την ποίηση; Ο ποιητής Kenn Nesbitt δίνει τις απαντήσεις του στα ερωτήματα αυτά με μοναδικό τρόπο.
“Όταν επισκέπτομαι σχολεία δεν λέω ποτέ στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική γιατί δεν θέλω να τα μπλοκάρω. Δεν θέλω να σκεφτούν ότι προσπαθώ να τα διδάξω κάτι. Έτσι απλά τους λέω αστεία ποιήματα και τους δείχνω στη βιβλιοθήκη πού να βρουν περισσότερα αστεία ποιήματα!

Στη συνέχεια τα αφήνω να κάνουν μόνα τους τα υπόλοιπα. Και τί κάνουν; Γράφουν ποιήματα σαν τρελά! Διαβάζουν τόσα ποιήματα που ο βιβλιοθηκάριος δεν τα προλαβαίνει.
Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ
Παρόλο που ποτέ δεν λέω στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική, το πιστεύω αυτό πολύ, και θα σας πω γιατί:
Η καλή ποίηση πάντα σε κάνει να νιώσεις κάτι: ένα καλό ποίημα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πεταλούδες στο στομάχι σου ή να σε κάνει να κλάψεις ή να γελάσεις, ή ακόμη να νιώσεις καλύτερα αν είσαι λυπημένος. Μερικές φορές ένα καλό ποίημα μπορεί να έχει κάτι που να αναγνωρίζεις το εαυτό σου σ’αυτό και να σε κάνει να πεις “Έι! έτσι είναι και η ζωή μου!”
Η ποίηση έχει δύναμη: όλοι θυμόμαστε κάποιους στίχους ποιημάτων. Ο λόγος που τους θυμόμαστε είναι γιατί έχουν μέτρο, ρίμες και άλλα εργαλεία από την τσάντα με τα μαγικά που έχουν τα ποιήματα. Οι ρήτορες στην αρχαία Ελλάδα δεν ήθελαν να σου πουν κάτι, ήθελαν να θυμάσαι αυτό που θα σου πουν. Δεν ήθελαν απλά να σε πείσουν αλλά τα λόγια τους να εντυπωθούν στο μυαλό σου. Κατέληξαν λοιπόν ότι η ποίηση είναι πιο πειστική από την πρόζα. Οι άνθρωποι θυμόνταν τους στίχους των ποιητικών έργων που έβλεπαν, καλύτερα από λέξεις ειπωμένες με διαφορετικό τρόπο. Γι΄ αυτό και έγραφαν τους λόγους τους χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της ποίησης. Σκεφτείτε λοιπόν αν τα παιδιά σας γίνονταν σφουγγάρια ποίησης. Τί θα έμενε στο μυαλό τους; Νέο λεξιλόγιο. Νέες ιδέες. Και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Μεγαλύτερη φαντασία. Περισσότερη διασκέδαση με το διάβασμα. Πιθανόν δια βιου εξάρτηση από τα βιβλία. Πιθανόν και επιθυμία για συγγραφή!
Η ποίηση είναι προσωπική υπόθεση: ένα ποίημα μπορεί να πει πράγματα που δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν με κανέναν άλλο τρόπο. Το να γράφει κανείς ποίηση μπορεί να λειτουργήσει ως κάθαρση. Μπορεί να βγάλει προς τα έξω σφραγισμένα συναισθήματα. Με την ποίηση μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την απέχθειά σου, την άγρια φαντασία σου κ άλλα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σου.
Η ποίηση είναι κάτι που μπορείς να το μοιραστείς: η ποίηση υπάρχει για να την μοιράζεσαι. Άλλο είναι να διαβάζεις μόνος σου ένα ποίημα, κι άλλο είναι να ακούς τον πατέρα σου να σου το διαβάζει. Αν και το να μοιράζεσαι την ποίηση δεν σημαίνει ούτε να τη διαβάζεις φωναχτά μαζί με κάποιον. Να μοιράζεσαι την ποίηση θα πει να δίνεις ένα ποίημα στην κόρη σου στην αποφοίτησή της. Ή να γράψεις ένα ανόητο ερωτικό ποίημα στη σύζυγό σου, να το κολλήσεις στο ψυγείο, και να την κάνεις να σε ερωτευτεί από την αρχή. Ένα ποίημα που έγραψες είναι το καλύτερο δώρο για έναν φίλο, πάνω από ό,τιδήποτε μπορεί να αγοραστεί με χρήματα.
Η ποίηση μπορεί να ωθήσει τα παιδιά στο διάβασμα ακόμη και στη συγγραφή: Τα παιδιά δεν διαβάζουν ποίηση μόνο μια φορά. Θα διαβάσουν το βιβλίο τους ξανά και ξανά, αμέτρητες φορές. Έτσι βλέπουν λιγότερη τηλεόραση και παίζουν λιγότερα βιντεοπαιχνίδια. Βάλτε την ποίηση στα χέρια των παιδιών σας και θα δημιουργήσετε τους καλύτερους εφ’ όρου ζωής αναγνώστες.
ΠΩΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Δεν φέρνεις τα παιδιά κοντά στην ποίηση βομβαρδίζοντάς τα με κανόνες μέτρησης συλλαβών ή αναλύσεις δομών, περιεχομένου και τεχνικών. Αυτά είναι σημαντικά αλλά πρέπει να προκύψουν λίγο αργότερα. Η δική μου άποψη είναι:
- Κάντε την ποίηση διασκέδαση: Μοιραστείτε με τους μαθητές σας αστεία ποιήματα που θα βρείτε. -  - Μεταμφιεστείτε. Δραματοποιήστε. Χρησιμοποιήστε δυνατή φωνή ή ψίθυρο, ή φωνή ηλικιωμένου ή γαλλική προφορά ανάλογα με το ποίημα που μοιράζεστε.
- Απομνημονεύστε και απαγγείλτε: Αφήστε τα παιδιά να απομνημονεύσουν τα αγαπημένα τους ποιήματα και να τα απαγγείλουν με δυνατή φωνή στην τάξη. Το γέλιο και το χειροκρότημα θα τα ωθήσει να θέλουν να το κάνουν αυτό ξανά και ξανά!
- Γιορτάστε με ποιήματα! Απόκριες, Πρωταπριλιά, Γενέθλια κλπ. είναι υπέροχες μέρες - αφορμές για να μοιραστείτε αστεία ποιήματα.
- Βρείτε  τον αγαπημένο σας ποιητή και μην σταματάτε να διαβάζετε ποιήματά του!

Πολλά πράγματα είναι σημαντικά για τα παιδιά στο σχολείο. Η καλή υγεία. Η καλή διατροφή. Η άφθονη άσκηση. Η γραφή και η ανάγνωση. Τα μαθηματικά, η γεωγραφία κλπ. Άλλα αν θέλετε τα παιδιά σας να μην μάθουν απλά να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά να μάθουν να ΑΓΑΠΟΥΝ να διαβάζουν και να γράφουν, βάλτε την ποίηση στη ζωή τους. Διαβάστε τους τα αγαπημένα σας ποιήματα. Αγοράστε τους ένα βιβλίο.
Πηγαίνετε μαζί τους στη βιβλιοθήκη το Σάββατο. Κάντε την ποίηση…προτεραιότητα!”

Πηγή: educationworld.com

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΑΣ ~ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ. Η επιλογή του κειμένου έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Άρχισα να συζητάω με τον Αχιλλέα», είπε ο Απολλώνιος, «χωρίς προηγουμένως ν’ ανοίξω κανένα λάκκο, όπως έκανε ο Οδυσσέας, για να τον δελεάσω με αίμα αρνιών, αλλά αφού πρώτα προσευχήθηκα, με τον τρόπο που προσεύχονται οι Ινδοί στους ήρωες τους.
“Αχιλλέα”, είπα, “ο πολύς ο κόσμος λέει πως έχεις πεθάνει, εγώ όμως δεν το δέχομαι αυτό, όπως δεν το δέχεται κι ο Πυθαγόρας, ο πρόγονός μου στη σοφία. Αν λέμε αλήθεια, τότε δείξε μας τη μορφή σου, και θα δεις και συ καλό, που θα ’χεις τα μάτια μου για μάρτυρες της ύπαρξής σου.” Αμέσως έγινε ένας μικρός σεισμός γύρω από τον τύμβο,* και πρόβαλε ένας νέος ίσαμε πέντε πήχεις ψηλός' από τη χλαμύδα που φορούσε θα τον περνούσες για Θεσσαλό. Η θωριά του δεν έδειχνε διόλου αλαζονική, όπως νομίζουν μερικοί για τον Αχιλλέα' και παρ’ ότι η όψη του ήτανε φοβερή, φαινόταν και εύθυμη συνάμα.

Όσο για την ομορφιά του, έχω να πω ότι δεν έχει ακόμα βρεθεί ο ποιητής που θα την παινέψει όπως της αξίζει —κι ας είπε γι’ αυτήν ο Όμηρος τόσα και τόσα-, γιατί ξεπερνά κάθε περιγραφή' και περισσότερο την αδικεί ο ποιητής υμνώντας την παρά πλησιάζει την πραγματικότητα. Κι ενώ το ύψος του ήταν όσο είπα πριν, μεγάλωνε ακόμα περισσότερο, γινόταν διπλάσιος κι ακόμα περισσότερο, μου φάνηκε πως έγινε δώδεκα πήχεις και πως μαζί με το ύψος του μεγάλωνε κι η ομορφιά του. (...)
Με χαιρέτησε κι είπε, “Χαίρομαι που σε ανταμώνω, γιατί από καιρό τώρα είχα ανάγκη να βρεθώ με κάποιον σαν και σένα. Οι Θεσσαλοί πάει καιρός που έχουν σταματήσει τις προσφορές, μα βρίσκω πως δεν αξίζει να θυμώνω, γιατί αν θυμώσω θα καταστραφούν χειρότερα απ’ ότι οι Έλληνες κάποτε σε τούτο εδώ τον τόπο. Τους συμβουλεύω όμως να μην τηρούν συμπεριφορά υβριστική απέναντι στα έθιμα και να μην αποδεικνύονται χειρότεροι από τούτους εδώ τους Τρώες, που αν και σκότωσα τόσους δικούς τους, μου προσφέρουν δημόσιες θυσίες, μου αφιερώνουν τους πρώτους καρπούς και αφήνουν πάνω στον τάφο μου κλάδους ελαίας ικετεύοντας για μια συμφιλίωση που εγώ δεν πρόκειται ποτέ να δεχτώ: οι ψεύτικοι όρκοι τους δεν θα μπορέσουν να κάνουν ώστε το Ίλιον να ξαναβρεί την παλιά του λαμπρότητα μήτε να γνωρίσει ακμή όπως πολλές άλλες πολιτείες που στο παρελθόν καταστράφηκαν, κι η πόλη τους πάντα θα ’ναι σαν να αλώθηκε μόλις χτες. Για να μη προκαλέσω τα ίδια και στους Θεσσαλούς, θέλω να μεσολαβήσεις εσύ και να μεταφέρεις στο κοινό των Θεσσαλών τα όσα σου είπα”.
“Θα μεσολαβήσω”, είπα, “και σκοπός της αποστολής μου θα είναι να μη καταστραφούν. Όμως έχω να σου ζητήσω κάτι, Αχιλλέα”.
“Σε καταλαβαίνω”, είπε' “είναι φανερό ότι θέλεις να με ρωτήσεις για τον Τρωικό πόλεμο. Κάμε, λοιπόν, πέντε ερωτήσεις που να τις επιτρέπουν οι Μοίρες”.
Τον ρώτησα πρώτα αν η ταφή του έγινε όπως την περιγράφουν οι ποιητές. “Είμαι θαμμένος όπως το επιθυμήσαμε και εγώ και ο Πάτροκλος. Από μικροί ήμασταν αχώριστοι και τώρα μας κρατά ενωμένους ο αμφορέας που περιέχει την τέφρα μας, κι είμαστε ένα. Όσο για τους φημολογούμενους θρήνους των Μουσών και των Νηρηίδων: οι Μούσες ούτε που πάτησαν ποτέ εδώ' όμως οι Νηρηίδες εξακολουθούν ακόμα και τώρα να έρχονται.”
Μετά τον ρώτησα αν η Πολυξένη σφάχτηκε πάνω στον τάφο του, και κείνος είπε ότι αυτό ήταν αλήθεια, μόνο που δεν την έσφαξαν οι Αχαιοί αλλά με τη θέλησή της ήρθε στο μνήμα πιστεύοντας πως ο έρωτάς τους ήταν άξιος μεγάλων τιμών, και ρίχτηκε πάνω σ’ ένα ορθωμένο σπαθί.
Η τρίτη ερώτησή μου ήταν: “Η Ελένη, Αχιλλέα, πήγε πραγματικά στην Τροία, ή πρόκειται για ιστορία που επινόησε ο Όμηρος;”
“Για πολύν καιρό ζούσαμε σε πλάνη, και στέλναμε πρέσβεις στους Τρώες και δίναμε μάχες για χάρη της, λες και βρισκόταν στο Ίλιο εκείνη όμως, από τότε που την άρπαξε ο Πάρις έμενε στην Αίγυπτο, στο σπίτι του Πρωτέα. Όταν το διαπιστώσαμε αυτό, πολεμούσαμε πια για την ίδια την Τροία, για να μην υποχωρήσουμε ρεζιλεμένοι.”
Προχώρησα στην τέταρτη ερώτηση, λέγοντάς του πως ήταν παράδοξο τ’ ότι η Ελλάδα έστειλε τόσο πολύ στρατό, και τέτοια παλικάρια, όπως περιγράφει ο Όμηρος, μόνο και μόνο για να πάρουν την Τροία.
“Μα κι οι βάρβαροι”, είπε ο Αχιλλέας, “δεν ήταν κατώτεροί μας. Γι’ αυτό άνθιζε τότε η αρετή σ’ ολόκληρη τη γη.”
Κι η πέμπτη ερώτησή μου ήταν: “Πώς το ’παθε ο Όμηρος και δεν ήξερε για τον Παλαμήδη; Ή μήπως ήξερε, αλλά επίτηδες τον απέκλεισε από την ιστορία σας;”
Κι ο Αχιλλέας: “Αν ο Παλαμήδης δεν ήρθε στην Τροία, τότε ούτε Τροία υπήρξε ποτέ. Όμως επειδή ήταν άνθρωπος πολύ σοφός και άριστος πολεμιστής, και φονεύθηκε με απόφαση του Οδυσσέα, ο Όμηρος δεν τον βάζει στα ποιήματά του για να μην υποχρεωθεί να τραγουδήσει τα αίσχη του Οδυσσέα.”
Κι άρχισε να τον θρηνεί γοερά ο Αχιλλέας, εκείνον τον μέγιστο και κάλλιστο, εκείνο το παλικάρι που ξεπερνούσε τους πάντες στη φρόνηση και στην αντρειοσύνη και που υπηρέτησε τις Μούσες όσο άλλος κανείς'
“Εσύ Απολλώνιε, που ξέρεις ότι οι σοφοί πρέπει να φέρονται μεταξύ τους με αξιοσύνη, φρόντισε τον τάφο του και στήσε όρθιο το άγαλμα του Παλαμήδη που τώρα είναι παραπεταμένο' είναι ριγμένο καταγής κάπου στην Αιολίδα, απέναντι από τη Μήθυμνα της Λέσβου.” Αυτά είπε και χάθηκε με μια μικρή αστραπή, γιατί είχαν αρχίσει πια να λαλουν οι πετεινοί.»
(Τά ές Τυανεα Άπολλώνιον, Δ 16).
* R.L.: Ο Φιλόστρατος εννοεί τον τύμβο του Αχιλλέα στην Τροία.
Από το βιβλίο "Η αποστολή της Ελλάδας" του Sir Richard Livingston
Πηγή: solon. org.gr

Με την αυτογνωσία ανακαλύπτουμε τις πτυχές του εαυτού μας. Η επιλογή έγινε από την Ρίτα.

Συχνά οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δε γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους, τα δυνατά και τ’ αδύνατα σημεία τους και νιώθουν ότι τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα τα οποία δεν μπορούν να τα ελέγξουν. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που συμβαίνει σε αυτά τα άτομα είναι ότι τελικά δε γνωρίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Τι είναι η αυτογνωσία;
Είναι η ικανότητα του ατόμου να γνωρίζει καλά όλες τις πτυχές του εαυτού του. Όταν έχουμε μια άσχημη αντίδραση και λέμε «αυτός δεν ήταν ο εαυτός μου» ή, αντίθετα, όταν κάνουμε κάτι καλό και μας φαίνεται τόσο παράξενο που το σχολιάζουμε μέσα μας «μπα! Αυτό δεν μπορεί να το έκανα εγώ» είναι δύο από τις κλασικές περιπτώσεις που δείχνουν ότι δεν έχουμε αυτογνωσία.
Συχνά οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δε γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους, τα δυνατά και τ’ αδύνατα σημεία τους και νιώθουν ότι τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα τα οποία δεν μπορούν να τα ελέγξουν, όπως το να πέφτουν διαρκώς στο λάθος άτομο σε μια σχέση, να ξεκινούν φιλίες και να τις διαλύουν μετά από καβγά ή να μη μπορούν να βρουν το κατάλληλο επάγγελμα.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που συμβαίνει σε αυτά τα άτομα είναι ότι τελικά δε γνωρίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο εαυτός δεν είναι κάτι συμπαγές και μονοκόματο, αλλά αποτελείται από διαφορετικές πτυχές.
Για να μπορεί το άτομο να είναι πετυχημένο στη ζωή του, να παίρνει σωστές συναισθηματικές, επαγγελματικές, προσωπικές και κοινωνικές αποφάσεις θα πρέπει να γνωρίζει καλά τον εαυτό του.
Οι πέντε σημαντικές διαστάσεις του εαυτού
Πνευματική διάσταση: σχετίζεται με τη γνώση, τη μνήμη, τη μάθηση, το πώς λύνουμε διάφορα προβλήματα και πώς χρησιμοποιούμε τις γνώσεις μας για την αυτοβελτίωσή μας
Κοινωνική διάσταση: σχετίζεται με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και τον τρόπο που φερόμαστε στους άλλους αλλά και με το πώς στεκόμαστε στον επαγγελματικό τομέα
Συναισθηματική διάσταση: σχετίζεται με τον τρόπο που χειριζόμαστε τα συναισθήματά μας, θετικά κι αρνητικά και πώς αυτό επηρεάζει εμάς τους ίδιους και τους γύρω μας
Σωματική διάσταση: σχετίζεται με την ευεξία, την άσκηση και τη φροντίδα του σώματος
Θρησκευτική/ηθική διάσταση: σχετίζεται με τη θρησκευτική πίστη αλλά και με τις γενικότερες αξίες που διέπουν τη ζωή μας
Αυτή η λίστα δεν είναι παρά μόνο μια υπενθύμιση ότι ο «εαυτός» είναι μια σύνθετη έννοια και ότι χρειάζεται πολύ ψάξιμο και σε διαφορετικές διαστάσεις για ν’ αποκτήσει κανείς αυτογνωσία.
Ο καλός, ο κακός και ο μη-εαυτός συνυπάρχουν
Μια διάκριση που γίνεται συχνά είναι σε τρεις πτυχές του εαυτού μας: «ο καλός εαυτός», «ο κακός εαυτός», και ο «δεν-είναι-ο-εαυτός-μου».
Ο «ο καλός εαυτός» μας βοηθάει να αισθανόμαστε καλύτερα όταν μας κριτικάρουν ιδιαίτερα σκληρά, και συγκεκριμένα όταν μας επικρίνει ο «ο κακός εαυτός». Ο καλός εαυτός σχετίζεται με το πώς αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε γενικά για τον εαυτό μας. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι το θεμέλιο της προσωπικότητάς μας κι επηρεάζει σχεδόν το κάθε τι που κάνουμε.
Όλοι έχουμε μέσα μας ένα κομμάτι του εαυτού μας που θέλει να περνάμε καλά και οι άλλοι να εγκρίνουν και να επιβεβαιώνουν αυτά που κάνουμε («ο καλός εαυτός»). Όμως, οι πράξεις μας μπορεί να κριθούν και διαφορετικά απ’ ότι θα επιθυμούσαμε (πχ το ατομικό «περνάω καλά» οι άλλοι μπορεί να το ερμηνεύσουν ως «είσαι τεμπέλης»).
Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν δεν είναι στεναχωρημένοι βλέπουν τον εαυτό τους θετικά, παρά την αυτοκριτική ή κάποια αισθήματα κατωτερότητας που μπορεί να έχουν. Αυτή η υπερβολή στο πόσο «καλός» είναι κανείς, την οποία προκαλεί ο «ο καλός εαυτός», μπορεί να οδηγήσει σε διαστρέβλωση της πραγματικότητας και σε μείωση της αυτογνωσίας.
Η πτυχή του εαυτού που ονομάζεται «δεν-είναι-ο-εαυτός-μου» είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να μη βλέπει στον εαυτό του στοιχεία που ο ίδιος δε θέλει να δει, ενώ πιθανότατα οι γύρω του τα προσέχουν και του τα επισημαίνουν.
Πώς βλέπει κανείς τον εαυτό του και πώς τον βλέπουν οι άλλοι
Η εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του δεν είναι απαραίτητα ίδια με αυτή που έχουν οι γύρω του για το άτομό του. Υπάρχει:
  • (1) ο υποκειμενικός εαυτός, δηλαδή το πώς βλέπει κι αντιλαμβάνεται κανείς τον εαυτό του,
  • (2) ο πραγματικός εαυτός, το πώς κανείς είναι στην πραγματικότητα, και, τέλος,
  • (3) ο ιδανικός εαυτός, το πώς θα ήθελε να είναι κανείς.
Οι έρευνες δείχνουν ότι στο ίδιο άτομο υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο πώς βλέπει κανείς τον εαυτό του και το πώς τον βλέπουν οι άλλοι, ή πώς θεωρεί τον εαυτό του και πώς θα ήθελε να είναι ιδανικά.
Ίσως το πιο χτυπητό παράδειγμα των διαφορών εαυτών είναι όταν κάποιος κάνει μια πράξη έχοντας συγκεκριμένα εσωτερικά κίνητρα, τα οποία δεν τα βλέπουν οι άλλοι και κρίνουν την πράξη και τον άνθρωπο αποκλειστικά βάση της συμπεριφοράς του. Το άτομο αισθάνεται άσχημα και πιστεύει ότι οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν και το αδικούν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται κανείς ν’ αναπτύξει αυτογνωσία, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη συνέχεια και συνέπεια στο πώς βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του και πώς τον βλέπουν οι άλλοι, για να έχει μια καλή σχέση με τον εαυτό του και το περιβάλλον του.
Πηγή: Λιζα Βορβοβλη.

O ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΩΣ ΗΘΙΚΗ ΑΞΙΑ. Η επιλογή του κειμένου έγινε από την Θάλεια.


Το θέμα αυτό ξεπήδησε από τις ανάγκες των καιρών μας. Από μερικούς έντονους προβληματισμούς. Που πάμε; Που βαδίζει η Ελληνική οικογένεια; Από παντού ακούγονται διαμαρτυρίες για τις δια­προσωπικές σχέσεις γονέων και παιδιών.

«’Ο γέρος μου», «η γριά μου», λέει ο έφηβος όταν μιλάει για τούς γονείς του. Και δεν είναι οι μόνες και οι χειρότερες εκδηλώσεις ελλείψεως σεβασμού. Ούτε διανοούνται, ο νέος ή η νέα, να διακόψουν τούς εναγκαλισμούς τους, στα πάρκα ή στους δρόμους, επειδή περνάς. Ούτε σκέπτονται να προσφέρουν τη θέση τους στο λεωφορείο. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τίθεται το ερώτημα: Αφού λοιπόν τείνει να εκλείψει ο σεβασμός από την σημερινή κοινωνία, μήπως δεν χρειάζεται; Μήπως δεν πρέπει να στενο­χωρούμαστε και να ανησυχούμε; Μήπως είναι μία έννοια παρωχημένη;
‘Ο σεβασμός, λένε οι ψυχολόγοι, είναι ένα συναί­σθημα έμφυτο στον άνθρωπο. Εκ πρώτης όψεως, είναι συγγενής με την αγάπη. Κατά κανόνα, σεβό­μαστε και αγαπούμε κάποιον. Παράλληλα όμως, ο σεβασμός περικλείει και κάποιον φόβο. Τα δύο αυτά συναισθήματα, όσο κι αν φαίνονται διαφορετικά, συμπορεύονται τέλεια και γίνονται οι δύο κινητήριοι μοχλοί στη ζωή του παιδιού.
Σχετικά, ο Ρ. ΒOVΕΤ γράφει: «’Ο σεβασμός είναι ένας πετυχημένος συνδυασμός γλυκύτητας και αυστηρότητας, φόβου και αγάπης». Κατά το FREUD, «ο φόβος και η αγάπη είναι δύο όψεις του ιδίου συναισθήματος, πού διαφοροποιείται όμως πολύ νωρίς». Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ακόμη τον Καρτέσιο και τον Πασκάλ. Κατά τον Καρτέσιο, «ο σεβασμός είναι απόρροια του θαυμασμού και του φόβου». Και ο PASCAL λέγει χαρακτηριστικά: «Το πρώτο αποτέλεσμα της αγάπης, είναι η έμπνευση ενός μεγάλου σεβασμού».
Σέβεται και τιμά κανείς αυτόν πού αγαπά. Συχνά, η αγάπη αυτή μας συγκρα­τεί και έχει έναν ανασταλτικό ρόλο. Δεν πηγαίνω κάπου για να μη στενοχωρήσω τούς γονείς μου. Δεν κάνω κάτι για τον ίδιο λόγο. Συχνά όμως, αυτή η αγάπη μας ωθεί για δράση, για δημιουργία. Ξενυχτώ για να πετύχω και να δώσω χαρά στον κουρασμένο μου πατέρα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τί δύναμη για την αγωγή είναι ο σεβασμός και πόσο οφείλει ο σωστός παιδαγωγός να τον καλλιεργεί. Το παιδί αναζητά την αγάπη. Αύτή το λυτρώνει. Αυτή το εμπνέει. Και καθώς φουντώνει η αγάπη του, αναπτύσσεται και ο σεβασμός του προς το αγαπώμενο πρόσωπο. «Το παιδί πού αγαπιέται, βρίσκει τη δύναμη να αγαπή­σει, να σεβαστεί και να προχωρήσει στη ζωή», γράφει ή γαλλίδα ψυχαναλύτρια Μαντλέν Ραμπέρ. Δια του σεβασμού θα οδηγηθεί στους ηθικούς νόμους πού θα του μάθουν την «αυτοκυριαρχία, πού είναι η πραγμα­τική ελευθερία», τονίζει ο Βέλγος ψυχίατρος Ζιλμπέρ Ρομπέν.
Είναι, λοιπόν, ένα πανανθρώπινο συναίσθημα ο σεβασμός και εμφανίζεται πολύ νωρίς. ‘Ένα συναί­σθημα πού κρύβει τεράστια προωθητική και λυτρωτι­κή δύναμη. ‘Ένας βασικός παράγοντας στην αγωγή του ανθρώπου. Οφείλουμε και να τον εμπνέουμε και να τον καλλιεργούμε. Μπορούμε να μιλήσουμε, μας λένε οι ψυχολόγοι, για το σεβασμό που τα παιδιά έχουν και πρέπει να έχουν για τούς γονείς τους, όπως και για τον σεβασμό πού οι γονείς οφείλουν να έχουν για τα παιδιά τους. Τα αποτελέσματα είναι όμοια. ‘Υπάρχουν πράγματα πού δεν κάνουν, λόγια πού δεν λένε μπροστά στα παιδιά τους και οι χειρό­τεροι γονείς. Συνεπώς, το συναίσθημα του σεβασμού είναι αναγκαίο στον άνθρωπο. Και όταν το καλλιεργούμε, βοηθούμε στην ανύψωσή του, στον εμπλουτισμό του, στον εξανθρωπισμό του.
“Ας δούμε, όμως, και την κοινωνική πλευρά του θέματος. ‘Ο σεβασμός εμπνέει τη διατήρηση, τη συνέχεια. ‘Όλες οι κοινωνίες εμπνέονται από σεβα­σμό για την Ιστορία τους, τούς ήρωες τους, τούς προγόνους τους, τον πολιτισμό τους. Κοινωνία που περιφρονεί το χθες και αποκόπτεται απ’ αυτό, οδηγείται στο χάος. Οι κοινωνιολόγοι τονίζουν ότι ή κοινωνία πού δημιούργησε τα σχολεία, πού κάνει τόσες θυσίες για να τα συντηρεί και να τα εμπλουτίζει, έχει δικαίωμα να έχει απαιτήσεις από αυτά. “Έχει δικαίωμα να απαιτεί βοήθεια από το σχολείο, στο πνευματικό έργο πού επιτελεί. ‘Οφείλει το σχο­λείο να μεταδίδει στη νεότητα αξίες θρησκευτικές, ηθικές, αισθητικές, επιστημονικές και κοινωνικές. ‘Οφείλει να εμπνέει στα παιδιά τον σεβασμό σ’ αυτές τις αξίες και να τούς μεταδίδει την θέληση να τις βιώσουν. Αυτό είναι το έργο του.
«Δεν πρόκειται για ένα δικαίωμα, αλλά για ένα καθήκον του σχολείου», τονίζει ο J. SCHMIED. Και ο Ρ. ΒOVΕΤ συμπληρώνει: «’Ο σεβασμός πού αισθανόμεθα για ένα νόμο, στην πραγματικότητα εκπορεύεται οπό τον σεβασμό προς τον άνθρωπο πού μας τον παραδίδει». ‘Άρα, ο σεβα­σμός δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, εφεύρημα των Ισχυρών για να καταπιέζουν τούς αδύνατους. Ούτε, άλλωστε, είναι μονόπλευρος. Είναι θαυμάσιο μέσον αγωγής και βοηθείας, όπως είδαμε, στην ανύψωση του ανθρώπου και στην καλλιέργεια των διαπροσωπικών σχέσεων. Αναγκαία, λοιπόν, η καλλιέργεια του σεβασμού και ένας από τούς κύριους στόχους της αγωγής. “Ας δούμε πως μπορούμε να τον επιτύχουμε. Αγωγή σημαίνει έμπνευση. Φυσικό λοιπόν είναι ότι για να εμπνεύσουμε τον σεβασμό στα παιδιά μας, πρέπει εμείς πρώτα να τον βιώσουμε. Δεν μπορείς να δώσεις κάτι πού δεν το ζεις. Σεβασμός λοιπόν στον εαυτό σου, στο σύντροφό σου, στο περιβάλ­λον σου, στα παιδιά σου. Ειδικά στα παιδιά σου. Σεβασμός και ειλικρίνεια και διάλογος.
Είναι ωραίο πράγμα ή αποκατάσταση των καλών σχέσεων μεταξύ των συζύγων, μετά από μία παρεξήγηση. Και αυτή ή σωστή συμπεριφορά επηρεάζει θετικά τα παιδιά μας. Μα και στα ίδια μας τα παιδιά, δεν θα πρέπει να διστάσουμε να ζητήσουμε συγ­γνώμη, όταν νευριασμένοι τούς φερθήκαμε άσχημα. “Όταν σέβομαι τον άλλον, μετανοώ και του δείχνω έμπρακτα τη λύπη μου γι’ αυτό πού είπα ή έκανα.
Σωστά ονόμασαν την εποχή μας εποχή του παρα­λόγου. Και είναι παράλογο, μεθόδους πού εφαρμόσθηκαν σε άλλες χώρες σαράντα ή πενήντα χρόνια πριν και απέτυχαν, να τις εφαρμόζουμε σήμερα στον τόπο μας. Και ακούμε τον πιτσιρίκο να φωνάζει Κώστα τον μπαμπά, Μαρία τη μαμά και, όλους τούς θείους και τις θείες με τα μικρά τους ονόματα. Και δυστυχώς, το ακούμε και σε μερικά νηπιαγωγεία και σχολεία. Συνήθως χαμογελούμε συγκαταβατικά. “0­μως εκείνη την ώρα γκρεμίζουμε. Και γκρεμίζουμε ανεπανόρθωτα. Το παιδί, μπαίνοντας στον κόσμο, έχει ανάγκη από στηρίγματα. Και δεν θα στηριχθεί στον Κώστα και στη Μαρία, αλλά στον Πατέρα και στην Μητέρα. Πατέρα και Μητέρα δύο ανθρώπους θα ονομάσει σε όλη του τη ζωή. Και ή ανάμνησή τους θα το συνοδεύει μέχρι του τάφου. Βάσει ποιας παιδαγωγικής αρχής, καταργούμε αυτό το όνομα πού έχει τόσο υμνηθεί και έχει γίνει σύμβολο στους αιώνες; Βάσει της Ισότητας; Αλλά ποία ισότητα υπάρχει ανάμεσα σε σένα και στο παιδί σου; Το παιδί έχει ανάγκη από ασφάλεια και σιγουριά. Και αυτή την ασφάλεια του την δημιουργούν και τα «όχι» και τα «απαγορεύεται», από τον πατέρα ή την μητέρα, όχι από τον σύντροφο. Συντρόφους και συμμαθητές και φίλους έχει πολλούς. Ό Πατέρας και ή Μητέρα, είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι.
Ή σύγχρονη ψυχολογία μας ομιλεί για το “συναί­σθημα ένοχης» πού έχει τρομερές επιπτώσεις στη διανοητική και ηθική ανάπτυξη του ατόμου. Σ’ αυτή την περίπτωση, το παιδί έχει ανάγκη από την επέμβαση του παιδαγωγού ο όποιος θα βοηθήσει τη συνείδηση να βρει την Ισορροπία της, επιβάλλοντας μία τιμωρία. Από αυτή την άποψη, ή τιμωρία παύει να έχει την μορφή της επιβολής και παίρνει τη μορφή της απελευθέρωσης. Συναντούμε συχνά παι­διά πού πάνε γυρεύοντας για τιμωρία. Στην πραγμα­τικότητα, αναζητούν την αυθεντία πού τούς έλειψε.
Σε μία έρευνα πού έκανα με θέμα: «πως θα θέλατε τούς γονείς σας», ένα παιδί απήντησε: «Όταν ένα παιδί κάνη κάτι κακό, πρέπει ο γονιός ή ο δάσκαλος να το τιμωρήσει. Αλλά δεν πρέπει να του κρατά κακία, γιατί με την τιμωρία εξιλεώνεται το παιδί». Και μία φοιτήτρια γράφει: «Οι γονείς μου είναι αυστηροί, τόσο όσο χρειάζεται. Δεν θα τούς ήθελα λιγότερο αυστηρούς. Ουδέποτε θυμώνουν. Μου εξηγούν με ηρεμία το λόγο πού τούς κάνει να αρνούνται την ικανοποίηση μιας επιθυμίας μου. Μου αρέσει πού είναι έτσι, γιατί στις δυσκολίες μου μπορώ άφοβα ν’ ακουμπώ επάνω τους».
Είναι λοιπόν εσφαλμένη ή άποψη ότι πρέπει να υπάρχει απόλυτη Ισότητα μεταξύ γονέων και παιδιών, τονίζουν ψυχολόγοι ολκής. Και ο ZEIDLER συμπληρώνει: «Δεν είναι μόνο παιδαγωγική πλάνη, είναι και ηθική. Διότι το παιδί αναγνωρίζει στους γονείς του ένα παράδειγμα. Αλλά αυτό το παράδειγμα, για να έχει ευεργετική επίδραση, πρέπει να εμπνέει τον σεβασμό». Ό DE­BESSE, καθηγητής των παιδαγωγικών στη Σορβόννη, έκανε πριν λίγα χρόνια στο Παρίσι μία έρευνα. Θέμα: «Πως θα θέλατε τούς καθηγητές σας». Και ή πλειο­νότητα των έφηβων απήντησε: «Να μας καθοδηγούν και όχι να μας ακολουθούν».
Ή εποχή μας περιφρόνησε το Θεό και πρόδωσε την αγάπη. Χωρίς Θεό και αγάπη, χάθηκαν οι ηθικές αρχές, χάθηκε κι ο σεβασμός του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. πήρε τον τίτλο του «ελευθέρου» αυτός πού τις καταπατούσε. Και το τίμημα αυτής της ελευθέριας, το ‘κενό. Το τρομερό κενό πού δημιούργησε στην ψυχή. Αποτέλεσμα: οι πολλές αυτοκτονίες νέων ανθρώπων. Μία νέα κοπέλα, λίγες ημέρες πριν αυτοκτονήσει, ομολογούσε στη μητέρα της: «Μου κάνατε μεγάλο κακό με την απόλυτη ελευθέρια πού μου δώσατε». Και μία άλλη, πετυχημένη επαγγελματικά, σε ηλικία 28 ετών αυτοκτονεί, αφήνοντας το έξης σημείωμα. «Νοιώθω ένα απέραντο κενό μέσα μου». Ήταν και αυτή θύμα της απόλυτης ελευθέριας, της χωρίς φραγμούς αγωγής.
Αγαπητοί γονείς. Είναι καθήκον μας να εμπνεύσουμε στα παιδιά μας το σεβασμό. Είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών μας να τα μάθουμε να σέβονται τον εαυτό τους, τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, όλους τους ανθρώπους, αν θέλουν να εμπνέουν το σεβασμό και τα ίδια στους άλλους.
Πηγή: Μαμασούλα Μαρία – πρώην Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου

13.11.16

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑ.Σ. ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ 29/10/2016 Απολάυστε την Άρτεμη, την Άλκηστη, την Διοτίμα και τον Αρκά.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί στοχαστές και αστόχαστοι σας καλημερίζω από τον μαγευτικό χώρο του β' ορόφου στο Μουσείο της Ακρόπολης. Εδώ σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο αποφασίσαμε τα μέλη της ΟΜΑ.Σ. (ομάδα στοχασμού) να συγκεντρωθούμε για την πρώτη μας συνεδρία. Λόγω τριημέρου, και αμυγδαλίτιδας είχαμε αρκετές απουσίες. Κάποιες/οι από τις/ους δικαιολογημένους απόντες θα δώσουν τις απαντήσεις τους με το ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο. Θα σταθώ λοιπόν στις τρεις Μούσες που ήταν παρούσες, και στον Ε.Ε.Κ.-οικονομολόγο Αρκά. Σας παρουσιάζω την Άρτεμη, την Άλκηστη, την Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ και όπως προείπα τον Αρκά. Μαθήτρια της β' λυκείου η πρώτη, Φοιτήτρια στην ψυχολογία η δεύτερη, Καθηγήτρια η τρίτη, και Ε.Ε.Κ.-οικονομολόγος ο τέταρτος. Όλοι οι παρόντες αφού πρώτα στάθηκαν σε στάση προσοχής και σεβασμού απέναντι από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης έδωσαν τον όρκο της ΟΜΑ.Σ. παρουσία του Επικούρειου Πέπου. Κατόπιν ο υπεύθυνος του χώρου μας υπέδειξε το σημείο όπου θα γινόταν η πρώτη συνεδρία, απ' ό,τι μας είπε η Αφροδίτη αυτό το σημείο θα μείνει στην ιστορία. Στο συγκεκριμένο τραπέζι υπάρχει μια μικρή ταμπελίτσα όπου αναφέρει: ''εδώ σ' αυτό το σημείο παραβρέθηκαν τα μέλη της ΟΜΑ.Σ. για την πρώτη τους συνεδρία.''
Καλό ταξίδι στις απαντήσεις των τεσσάρων. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση, αν και τραυματίας, ο Επικούρειος Πέπος. Η συνέντευξη είχε μεταδοθεί από το ιντερνετικό ραδιόφωνο της ΟΚΡΑ  και είχε πολύ μεγάλη ακροαματικότητα, υπήρξαν και περιπτώσεις κουφών που την άκουσαν!!!!!!! (ήταν άραγε τάχαμου ανάπηροι συνταξιούχοι;).
Υ.Γ.  Λόγω της δυσκολίας στην απομαγνητοφώνηση και ταυτόχρονα της αντιγραφής είναι αδύνατη η σύντομη παρουσίαση. Θα το ήθελα κι εγώ πάρα πολύ αυτό αλλά δεν είναι εφικτό. Άρα λοιπόν θα σας παρουσιάσω σε συνέχειες τις απαντήσεις των μελών της ΟΜΑ.Σ.

1) Ποια είναι η γνώμη σας για την παιδεία μας, και ποιος ο ρόλος των κομμάτων στα Ελληνικά Πανεπιστήμια;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: (πρόεδρος της ΛΟΓ) Κατ' αρχάς γεια σας, είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ σήμερα για την πρώτη συνεδρία της ΟΜΑ.Σ. και κυρίως, γιατί ξαναβλέπω αγαπημένα πρόσωπα σ' αυτόν τον πολύ όμορφο και ιστορικό χώρο. Είχε δίκιο ο Πεπέ που μου μίλαγε πάντα για τις συναντήσεις του με τα μέλη σ' αυτόν τον υπέροχο χώρο. Και τώρα ας έρθω στην απάντηση. Πριν δυο χρόνια περίπου πήρα το πτυχίο μου από το ΑΠΘ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) Ιστορία-Αρχαιολογία, η γνώμη μου είναι πως τα Ελληνικά Πανεπιστήμια -πλην εξαιρέσεων δεν παρέχουν στους σπουδαστές τις ανάλογες γνώσεις και την ανάλογη παιδεία, είναι κατώτερα των περιστάσεων. Όσο για τον ρόλο των κομμάτων στα Πανεπιστήμια ελπίζω κάποτε όλα αυτά να σταματήσουν γιατί τώρα πια μόνο ζημιά κάνουν.

Άλκηστη:  (φοιτήτρια ψυχολογίας) 
 Συμφωνώ μ' αυτά που είπε η Διοτίμα, δυστυχώς είναι έτσι και χειρότερα, αυτό που βιώνω εγώ ως φοιτήτρια δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό που ονειρευόμουν. Ευελπιστώ πως κάποια στιγμή κάτι θ' αλλάξει, αυτή την περίοδο παρατηρώ πως κάτι αλλάζει στην παιδεία των μικρών παιδιών, σίγουρα θα πάρει πολύ χρόνο αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο ν' αλλάξει ρώτα και νοοτροπίες, να γίνει ελκυστικό και ανταγωνιστικό. Όσο για τον ρόλο των κομμάτων θα πω μόνο μια λέξη, απαράδεκτος!! δεν προσφέρουν τίποτα το θετικό. Άλλο πολιτικοποίηση των νέων και άλλο κομματόσκυλα.

Αρκάς: (υποψήφιος Ε.Ε.Κ.- μεταπτυχιακός οικονομολόγος) 
Κατ' αρχάς να χαιρετήσω την παρουσία της Άρτεμις, και της Διοτίμας που έχουν έρθει από Φάρσαλα και Τρίκαλα, και που με την παρουσία τους θα ομορφύνουν, και θα πλουτίσουν τη σημερινή μας συνεδρία. Το κακό για μένα είναι πως πρέπει ν' απαντώ μετά από δυο κοφτερά και λαλίστατα γυναικεία μυαλά, όπου πολλές φορές το μόνο που θα έχω να πω θα είναι, πως συμφωνώ τις προλαλήσασες!!! Κατ' αρχάς να κάνω τον διαχωρισμό της μόρφωσης με την παιδεία, αυτό που παρέχουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, δυστυχώς, το κακό είναι πως δεν μας παρέχουν και την ανάλογη μόρφωση πλην εξαιρέσεων. Είμαστε πάρα πολύ πίσω σε θέματα υποδομών, αξιολόγησης και οργάνωσης, όταν πέτυχα στις εξετάσεις για το LSE (London School of Economics) και επισκέφθηκα κάποια Πανεπιστήμια στην Αγγλία, ήταν σαν να βρέθηκα από επιβάτης ενός λεωφορείου της 10ετίας του 60 στην Ελλάδα, σ' ένα σύγχρονο αεροπλάνο. Ο ρόλος των κομμάτων είναι καταστροφικός, θα πρέπει άμεσα, εννοώ χθες, να σταματήσουν ν' ασχολούνται με τα Πανεπιστήμια.

Άρτεμις: (μαθήτρια β' λυκείου) 
 Ευχαριστώ Αρκά για τα καλά σου λόγια, κι εσύ με την δική σου παρουσία δίνεις άλλη αίγλη στην παρέα μας, λόγω ηλικίας δεν έχω κάποια άμεση εικόνα για τα Πανεπιστήμιά μας, ωστόσο όλα αυτά που ακούω δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, αυτό πάντως που εισπράττω ως μαθήτρια είναι ο τυφλός φανατισμός πολλών συμμαθητών μου με τα κόμματα και αναρωτιέμαι γιατί; Άρα, όπως καταλαβαίνετε, το θέμα των κομμάτων δεν αφορά μόνον την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είδη τα φυτώρια υπάρχουν και λειτουργούν από το Γυμνάσιο, για να μην πω από το Δημοτικό. Πιστεύω πως σημαντικό ρόλο σ' αυτές τις ηλικίες παίζει η οικογένεια, εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε τη ρίζα του προβλήματος.

2) Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική και τους πολιτικούς; 

Ζαν ντ Άρκ-Διοτίμα: 
Αν απαντήσω με λόγια αγοράς, μιας και δεν ακούμε κάτι άλλο, οι αγορές έκαναν εκείνο, οι αγορές το άλλο, θα πω τη λέξη βρώμικη για την πολιτική, κάποτε υπήρχαν πολιτικές, σήμερα υπάρχουν οι αγορές. Θέλω να είμαι πολιτικό ον και όχι κομματικός γιακάς, αλλά με ποιες πολιτικές; αυτές των αόρατων αγορών; Όσο για τους πολιτικούς δεν υπάρχει κάποιος που να μπορώ να πω πως επειδή παράγει πολιτική τον θαυμάζω, όχι κάποιος τέτοιος δεν υπάρχει, μακάρι να κάνω λάθος.

Άλκηστη:  
Στις μέρες μας όταν μιλάμε για πολιτική δυστυχώς μιλάμε για κάτι βρώμικο, σημαντική πολιτική παράγουν οι σημαντικοί πολιτικοί, υπάρχουν τέτοιοι σήμερα; κατά την γνώμη μου όχι, και το χειρότερο είναι πως τώρα ήταν η περίοδος που χρειαζόμασταν τους καλύτερους. To τέλειο θα ήταν εμείς να ήμασταν ευχαριστημένοι από τους πολιτικούς που επιλέγουμε, κι αυτοί να είναι ευγνώμονες που τους επιλέξαμε. Ίσως μιλάω για την ιδανική πολιτεία, με τους ιδανικούς πολιτικούς, και τους ιδανικούς πολίτες.

Αρκάς:
Να λοιπόν που σας έλεγα πως θα αναγκαστώ να πω πως συμφωνώ τις προλαλήσασες, συμφωνώ απόλυτα με την Διοτίμα και την Άλκηστη. Οι πολιτικοί έχουν φθάσει την πολιτική στο χειρότερο σημείο, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει πως οι πολιτικοί μας ζούνε σε κάποια άλλη χώρα, κι εμείς αλλού, δεν χρειάζεται να είσαι γλωσσολόγος για να καταλάβεις την ξύλινη γλώσσα τους, δεν χρειάζεται να είσαι σεξολόγος για να καταλάβεις πως δεν υπάρχει επαφή του πολίτη με τους πολιτικούς, πλην του δούνε και λαβείν. Αρκετός κόσμος -δυστυχώς- λόγω των πολιτικών σιχάθηκε την πολιτική. Αυτό βέβαια είναι κακό γιατί οδηγούμεθα σε φαύλο κύκλο όπου εκεί παραμονεύουν τα όποια πιράνχας της ανωμαλίας. Δεν αγνοώ βέβαια την μεγάλη ευθύνη των πολιτών, εδώ ο αντίλογος θα πει, η κότα έκανε το αυγό η το αυγό την κότα; Υπονοώντας πως οι πολίτες φταίνε για τους πολιτικούς, ή οι πολιτικοί για τους πολίτες; Κατά την άποψή μου τους πολίτες τους διαμορφώνεις με την παιδεία.

Άρτεμις:  
 Θα ήθελα να επισημάνω πως -πάλι λόγω ηλικίας- δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη για την πολιτική, προφανώς χρειάζομαι κάποια εμπειρία προκειμένου να αποκτήσω την απαραίτητη γνώση. Ωστόσο νομίζω πως αν βρεθεί κάποιος αξιόλογος πολιτικός και προσπαθήσει να κάνει μία τομή, είτε στην παιδεία, είτε στον πολιτισμό είτε στην κοινωνία, θα βρεθεί αντιμέτωπος με συμφέροντα και ομάδες που δεν θα του το επιτρέψουν, και που στη θέση του θα δούμε κάποιον ανίκανο, αλλά!!!!! που δεν θα τολμήσει να κάνει τις τομές που χρειάζονται. Σ' αυτή την περίπτωση ποιος φταίει; Το θέμα βέβαια είναι αν υπάρχουν αξιόλογοι πολιτικοί που να τολμούν να κάνουν αυτές τις τομές, και κατά πόσο έχουν την υποστήριξη τις πλειοψηφίας των πολιτών, και φυσικά του ίδιου του κόμματός τους. 
Αγαπητές φίλες αγαπητοί φίλοι η απομαγνητοφώνηση προχωράει με δυσκολία γι' αυτό κάπου εδώ θα σταματήσω. Έχω πάρα δουλειά αλλά αξίζει τον κόπο. Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέρουσες τις απαντήσεις των νέων παιδιών, και όταν θα έχω χρόνο θα συνεχίσω να σας παρουσιάζω τη συνέχεια. Περιμένω επίσης τις απαντήσεις από την Περικτιόνη, την Όλγα, την Καλλιρρόη, και τον Προμηθέα. Καλή αγωγή της ψυχής σας. Με σεβασμό Fuji Tomo Kazu. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ 29/10

O Kαπτάν Αρκάς με το πληρωμά του.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συμποσιαστές και στοχαστές καλημέρα από την συνοικία των Θεών. Σήμερα έλαβα 2 μέιλ από τον Αρκά, σε κάποιους τα έχω ήδη κοινοποιήσει, τα οποία ήταν από το ιστολόγιο του Παναγιώτη Τραϊανού, σε όσους δεν τα έχω στείλει αναζητήστε τα. Επίσης σήμερα θα παρουσιάσω τη συνέχεια της συνέντευξης των μελών της ΟΜΑ.Σ. Αυτό που ξέχασα χθες να σας πω είναι το γεγονός της ξενάγησης στο Μουσείο από την ιστορικό μας- Αρχαιολόγο μας Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ. Αγαπητή Περικτιόνη όλα καλά, έλαβα τις απαντήσεις, μόλις τελειώσω με την απομαγνητοφώνηση θα παρουσιάσω σε μια ανάρτηση όλο το υλικό. Συνεχίζω λοιπόν με την πιο κάτω ερώτηση. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

3) Ποιοι είναι οι ήρωες σας και ποια τα ινδάλματα σας;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Δεν έχω κάποιους επώνυμους ήρωες, απλά θαυμάζω τους αφανείς ήρωες, αυτούς που πάντα η Ιστορία τους αδικεί, κι εγώ ως ιστορικός θέλω να τους αποκαταστήσω. Τα ινδάλματά μου είναι όλοι αυτοί που θυσιάστηκαν για να μπορώ εγώ σήμερα να συλλογάμαι λεύτερα.

Άλκηστη: 
Δεν έχω κάποιους συγκεκριμένους ήρωες και ινδάλματα, απλά πιστεύω πως στη σημερινή εποχή λόγω συνθηκών, υπάρχουν αρκετοί που θα τους ονόμαζα ήρωες. 

Αρκάς: 
 Nικηταράς, Κολοκοτρώνης, Καϊρης και γενικότερα οι ήρωες του 21, και του 40 για να αναφερθώ στη νεώτερη ιστορία. Το ''κακό'' για μας είναι πως έχουμε πάρα πολλούς ήρωες που σημαίνει, πολλούς αγώνες και πολλά βάσανα, πιστεύω πως όσο πιο λίγους ήρωες χρειάστηκε ένας λαός τόσο πιο καλά έχει περάσει. Το ίνδαλμα μου είναι ένας Έλληνας του εξωτερικού που μας κάνει περήφανους και που είχα την τύχη να συναντήσω εδώ στον ίδιο χώρο, ονομάζεται κ. Γιώργος Στεφανόπουλος είναι καθηγητής στο Μ.Ι.Τ. 

Άρτεμις: 
 Εν μέρη θα διαφωνήσω λίγο με τον Αρκά, όχι ως προς τους ήρωες που ανέφερε, γιατί σχετικά με τους ήρωες του 21 υπάρχουν εκεί ''ήρωες'' που κάθε άλλο εκτός από ήρωες ήταν. Διαβάζοντας κάποιος ιστορικά βιβλία -εννοείται όχι σχολικά- θα βρει πολλούς ήρωες της τσέπης και γενικότερα κάποιων συμφερόντων. Ελπίζω πως κάποια στιγμή θα γίνει κι εκεί ένα ξεκαθάρισμα ώστε να τιμούμε τους πραγματικούς ήρωες. Συγκεκριμένο ήρωα δεν έχω, επίσης ακόμα δεν έχω κάποιο ίνδαλμα.

4) Αν συναντούσατε το Θεό και τον διάβολο τι θα τον ρωτούσατε;

Διοτίμα- Ζαν ντ Άρκ: 
Bασικά δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχουν, στον διάβολο πάντως θα του έλεγα, αρκετά men!!! Στον Θεό θα του έλεγα, κάνε κάτι για τις αρρώστιες, είναι δυνατόν να πεθαίνει ένα παιδί 17 χρονών; Πρόσφατα στο χωριό μας πέθανε ένα παλληκάρι, ο αγαπημένος μας Λάμπρος και ήταν μόλις 17. Επίσης θα τον ρώταγα τι έγιναν οι προκάτοχοί του, δηλαδή οι 12 Θεοί της Αρχαίας Ελλάδας.

Άλκηστη: 
Σε αντίθεση με την Διοτίμα που είπε πως αυτή η ερώτηση δεν της πολυάρεσε, εμένα με ενθουσίασε, είναι για μένα ίσως η καλύτερη. Δεν πιστεύω σε τίποτα απ' αυτά τα δυο, νομίζω πως είναι επινόηση του ανθρώπου, και πολύ σωστά επινοήθηκαν όλα αυτά γιατί φαντασθείτε το κενό που θα υπήρχε; Και να μη ξεχνάμε πως αρκετοί άνθρωποι αντλούν δύναμη και ξεπερνούν τις δυσκολίες της ζωής. Το Θεό θα τον ρώταγα, κατά πόσο, οι δήθεν εκπρόσωποι του επι γης τον εκφράζουν; Τον διάολο για να του τη σπάσω δεν θα τον ρωτούσα τίποτα!!!!!  

Αρκάς: 
To Θεό θα τον ρωτούσα γιατί δεν εμφανίζεται πιο συχνά ώστε να μην αμφιβάλουμε αν υπάρχει, και ποιος ήταν ο λόγος που τα χάλασε με τον διάβολο, και πως είναι δυνατόν να επιτρέπει να γίνονται αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα στον πλανήτη μας. Αντίστοιχα τον Ε.Α. (έξω αποδώ) θα του έλεγα για ποιο λόγο εμφανίζεται τόσο συχνά εκεί που δεν πρέπει, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο αυτούς που θα έπρεπε να είχε πάρει από καιρό μαζί του, και μια δεύτερη ερώτηση, αν ο Θεός είναι το αφεντικό του.

Άρτεμις: 
 Θα ρωτούσα το Θεό γιατί δεν είναι εκεί όταν τον χρειαζόμαστε, αν περιμένει, και πως την ανταπόκριση μας όταν εμείς θεωρούμε πως του χρωστάμε το όποιο καλό στη ζωή μας.
Τον διάβολο θα τον ρωτούσα αν όντως επαναστάτησε, και κατά πόσο το έχει μετανιώσει. 

5) Ποια είναι η άποψή σας για τις προγαμιαίες σχέσεις; είσαστε υπέρ η κατά;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Εννοείται πως είμαι υπέρ.

Άλκηστη: 
To θεωρώ πολύ φυσικό και φυσικά είμαι υπέρ. 

Αρκάς: 
 Είμαι κι εγώ υπέρ, υπό την προϋπόθεση πως και οι δυο θα λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα, εννοώ της προφύλαξης, γιατί αν υπάρξει κάποιο ''ατύχημα'' τις περισσότερες φορές είναι η γυναίκα αυτή που θα περάσει τα δύσκολα. Επομένως μέτρον άριστον!!! 

YΓ. Εδώ είχαμε μία μικρή διακοπή γιατί τα παιδιά -μετά από πρόταση του Αρκά- ζήτησαν και τη γνώμη του Επικούρειου Πέπου λόγω του ό,τι είχε μεγαλώσει στην περιοχή της συνοικίας των Θεών, και από μικρός είχε γευτεί τους καρπούς του γυναικείου σώματος, το οποίο ύμνησε, και συνεχίζει να υμνεί στα ποιήματά του, και εν γένει στα γραπτά του.

Επικούρειος Πέπος: Υπέρ και από νωρίς, πάντα βέβαια με την δέουσα προσοχή,
και σεβασμό, και φυσικά με το γνώθι σαυτόν.

Άρτεμις: 
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας απλά να προσθέσω πως αυτό όταν συμβεί θα πρέπει κυρίως η κοπέλα να έχει μελετήσει πάρα πολύ καλά τα αισθήματά της, και τις ευθύνες που θα προκύψουν.

6) Αν ήταν στο χέρι σας να αλλάξετε τρία πράγματα στην Ελλάδα ποια θα ήταν αυτά;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
A') την παιδεία μας, β') Το σύστημα υγείας, γ') γνώση της άγνοιας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Άλκηστη: 
Α') Την παιδεία μας, β') την ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων, γ') τους πολιτικούς μας.

Αρκάς: 
A') Τους κατοίκους, β') Tην παιδεία μας, γ') Την ενημέρωσή μας.

Άρτεμις: 
Α') Το σύνολο των πολιτικών, κοινωνικών και φιλοσοφικών ιδεών μας, δηλαδή την ιδεολογία μας και αυτόματα θα άλλαζαν όλα.

ΥΓ. Σε αντίστοιχη ερώτηση το 2011 η Διώνη είχε πει ''τις συμπεριφορές μας γιατί αυτόματα θ' άλλαζαν όλα τ' άλλα.'' Λέτε η Άρτεμις του 2016 να είναι η Διώνη του 2011; 
Αγαπητοί επισκέπτες κάπου εδώ θα ξανακάνω μια διακοπή γιατί όπως σας έχω πει η απομαγνητοφώνηση είναι δύσκολη υπόθεση, και κυρίως η αντιγραφή λόγω τσίκι τσίκι είναι βάσανο μεγάλο. Ένυ γουέι που λένε και στο Γοργογύρι η συνέχεια προσεχώς. Με σεβασμό ο Επικούρειος Fuji Tomo Kazu.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΑΡΤΕΜΙΣ, ΑΛΚΗΣΤΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ-ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΑΡΚΑΣ ΟΜΑ.Σ.

Αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας χαιρετώ από την συνοικία των Θεών. Σήμερα θα σας

παρουσιάσω το τρίτο μέρος από την συνέντευξη των επίλεκτων μελών της ΟΜΑ.Σ. Η πρώτη συνεδρία είναι πια γεγονός και σύντομα θα ακολουθήσει και η δεύτερη πιο διευρυμένη. Σήμερα 11/11/16 ο Αρκάς με πληροφόρησε πως οριστικοποιήθηκε τελικά η ημερομηνία για το τρίτο, και πιο κρίσιμο στάδιο των εξετάσεων της Υ.Π.Α. για την πρόσληψη των 32 Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας. Η ημερομηνία είναι 11/12/16 ακριβώς σ' ένα μήνα, δηλαδή ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνα θα έχουμε -ελπίζω- τα ευχάριστα. Αρκαδούλι πάμε δυνατά όπως τότε που σάρωσες στις εξετάσεις του LSE. Αγαπητή Περικτιόνη είναι και δική μου επιθυμία να γνωρίσεις όλα αυτά τα αξιόλογα παιδιά, εννοείται πως αν αποφασίσουμε να επισκεφθούμε το Παρίσι αποδεχόμαστε εκ των προτέρων την πρόσκληση. Πράγματι θα είναι υπέροχο να ξαναβρεθούμε, και μάλιστα στο Παρίσι και με τόσο όμορφη παρέα. Στο Πασί έχουμε μείνει σ' ένα πανέμορφο παραμυθένιο μικρό ξενοδοχείο, πράγματι μένεις σε πολύ καλή περιοχή, ανυπομονούμε να ξαναβρεθούμε στο αγαπημένο μας Παρίσι. Όλα θα κριθούν από το αποτέλεσμα της 11της Δεκεμβρίου, αν ο Αρκάς πετύχει στις εξετάσεις έχουμε τάξει να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Φίλε Ορέστη που σήμερα έχεις και την ονομαστική σου γιορτή σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, κάνουμε ό,τι μπορούμε, όταν με το καλό επιστρέψεις θα κανονίσω συνάντηση. Φίλες και Φίλοι σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Fuji Tomo Kazu. Πάμε τώρα στη συνέχεια της συνέντευξης.

7) Τώρα πείτε μας τι θα αλλάζατε σε εσάς γιατί οι άλλοι ήμαστε εμείς, επομένως αν αλλάξουμε εμείς τότε ίσως αλλάξει και ο κόσμος. 

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Tην αδράνειά μου, θα ήθελα να είμαι πιο ενεργητική, το ιδανικό για μένα θα ήταν να ξαναγινόμουν όπως όταν ξεκινήσαμε την δημιουργία της ΛΟΓ. 

Άλκηστη: 
 Θα άλλαζα τον τρόπο σκέψεις σχετικά με τον εθελοντισμό, και όπως η Διοτίμα θα ήθελα κι εγώ να είμαι πιο δραστήρια, πιο ενεργό μέλος της κοινωνίας. 

Αρκάς: 
Tην αναποφασιστικοτητά μου, την ατολμία μου, και την αδύναμη αυτοπεποιθησή μου, αυτά σε προσωπικό επίπεδο, σε γενικότερο θα άλλαζα τους ενοίκους του 3του ορόφου της τετραώροφης κατοικίας όπου διαμένω γιατί δεν τους μπορώ άλλο!!!! 

Άρτεμις: 
 Aυτό που θα άλλαζα δεν γνωρίζω αν θα έκανε πιο ευτυχείς του συνανθρώπους μου, σίγουρα όμως θα έκανε καλό σε μένα, θα ήθελα να δείχνω μεγαλύτερη επιείκεια, επίσης θα ήθελα να μην ήμουν τόσο πολύ αγχώδης.

8) Τι είναι αυτό που σας κάνει να θυμώνετε στην καθημερινότητά σας;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
To γεγονός πως κάθε πρωί η μητέρα μου με ξυπνάει πάντα τραβώντας την κουβέρτα, και πάντα με την ίδια φράση: Ξύπνα υπναρού πήγε μεσημέρι!!!! και η ώρα είναι μόλις 08.30 επίσης η αδιαφορία για τον διπλανό μας, και ο τρόπος που με κοιτούν τ' αγόρια όταν μου κάνουν προσπέραση. 

Άλκηστη: 
 Οι απαράδεκτες συμπεριφορές των καθηγητών της σχολής μου, οι βρόμικοι χώροι της σχολής μου, τα βρόμικα κτίρια της σχολής μου, και η αδιαφορία όλων μας που σπουδάζουμε σ' αυτή τη σχολή, (Πάντειο Πανεπιστήμιο).

Αρκάς: 
O ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός και το γεγονός πως ανήκω σε μια ιστορική μεν αλλά μικρή ομάδα που δεν παίρνει ποτέ πρωτάθλημα, φυσικά μιλάω για την ΆΕΚ 

Άρτεμις: 
 Είναι σειρά μου να πω πως με κάλυψαν οι προλαλήσαντες απλά να προσθέσω, πως με θυμώνει πάρα πολύ η αλαζονεία γενικότερα, και ειδικότερα από παιδιά της ηλικίας μου. 

9) Τι σημαίνει για εσάς η λέξη φιλία;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Aσαφής απάντηση, δυσκολία προσδιορισμού.

Άλκηστη: Ασαφής απάντηση, δυσκολία προσδιορισμού. 

Αρκάς: Υπέρβαση, κυματοθραύστης, στήριγμα, επικοινωνία, και όπως λέει ο Mr Pepos Πάντων κτημάτων κράτιστων έστι φίλος σαφής και αγαθός.

Άρτεμις: Λόγω ηλικίας δεν μπορώ να πω πως έχω βιώσει τη φιλία όπως τ' άλλα παιδιά, ποιο πολύ μπορώ να πω πως έχω γνωστούς παρά φίλους, επομένως επιφυλάσσομαι ν' απαντήσω στο μέλλον. 

10) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας: συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Πηνελόπη Δέλτα, Κική Δημουλά, Τουλούζ Λοτρέκ, Ραφαήλ.

Άλκηστη:  
 Θα αναφερθώ ειδικότερα στους ποιητές για ευνόητους λόγου, Καβάφης, Κική Δημουλά, Καριωτάκης, Λειβαδίτης, από τους ζωγράφους θαυμάζω τον ''Πεπέ'' ο οποίος εκφράζει την νέα τάση του Pepozinismou, και από συγγραφείς την Λιλή Ζωγράφου.

Αρκάς: 
 Oυμπέρτο Έκο, Jostein Gaarder, Γουώλτ Γουϊτμαν, Κική Δημουλά, Καβάφης, Ελύτης, Πικάσο, Ματίς, Μανέ, Μίτσιγκαν, και φυσικά ο Πεπέ για τους λόγους που προανέφερε η Άλκηστη.

Άρτεμις: 
Πρώτος και καλύτερος για μένα από του σύγχρονούς ζωγράφους είναι ο ''Πεπέ'' η τεχνική του, και τα θέματά του είναι τόσο παράξενα, και προφητικά που μόνο αυτός μπορεί να τα καταλάβει!!! και μπορώ να τα συγκρίνω μόνον με τα έργα του Νταβίντσι. Προφανώς η τέχνη του θα εκτιμηθεί μετά τον θάνατό του, οι πίνακές του μετά την ''αναχωρησή του'' θα έχουν πάαααααρα πολύ μεγάλη αξία. Μακάρι να μπορούσα να πείσω τον πατέρα μου ν' αγόραζε μερικούς πίνακές του τώρα -ως αποταμίευση- γιατί μετά τα νούμερα θα είναι αστρονομικά. Η πρότασή μου είναι αγοράστε ''Πεπέ'' με κλειστά μάτια, γιατί και ανοικτά να τα έχετε δεν πρόκειται να κατανοήσετε το μεγαλείο αυτού του καλλιτέχνη. Από ποιητές τον Καβάφη, από συγγραφείς Νταν Μπράουν.

ΥΓ. Κάπου εδώ επενέβη ο συντονιστής της συζήτησης και ζήτησε διακριτικά από την Άρτεμη να σταματήσει να μιλάει για τον ''Πεπέ'' γιατί θα το εκλάβουν οι αναγνώστες ως διαφήμιση των έργων του.

11) Ποια λογοτεχνικά βιβλία έχετε διαβάσει από την αρχή του χρόνου, και ποιο είναι αυτό που σας ενθουσίασε;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Τα βιβλία του Αυγούστου Κορτώ, τον οποίο ανακάλυψα πρόσφατα.

Άλκηστη: 
Αντιγνώση, Πάτυ και Ρόμπερτ, και το Να βλέπεις τον έρωτα, Παρίσι Μπλουζ.

Αρκάς: 
Το όνομα του Ρόδου, ο Κόσμος της Σοφίας, Αντιγνώση της Λιλής Ζωγράφου.

Άρτεμις: 
Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, οι Γέφυρες του Μάντισσον και πάρα πολλά σχολικά!!! 

12) Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

 Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Να μην χάσω πρόωρα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Άλκηστη: 
Η ανεξέλεγκτη μοναξιά.
Αρκάς: 
Mιας και είχα αργήσει να πω πως συμφωνώ με τις προλαλήσασες!! Ευχαριστώ τα κορίτσια που μου έδωσαν την ευκαιρία εδώ σ' αυτό το σημείο να το επαναλάβω, αυτοί είναι και οι δικοί μου φόβοι.
Άρτεμις: Τη μοναξιά και τον Θάνατο αγαπημένων μου προσώπων, άρα συμφωνώ κι εγώ με την Διοτίμα, την Άλκηστη και τον Αρκά.
13) Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;
Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: Eδώ παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα στην ηχογράφηση γιατί η Διοτίμα ως μη όφειλε, αναφέρθηκε σε πρόσωπο της Ουτοπίας.
Άλκηστη: Εδώ παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα στην ηχογράφηση γιατί η Άλκηστη θέλησε όπως είπε -τυχαία τάχα μου- να αναφερθεί κι αυτή σε πρόσωπο της Ουτοπίας, που το είχε ήδη αναφέρει η Διοτίμα.
Αρκάς: Εδώ το πρόβλημα μεγιστοποιήθηκε γιατί ο Αρκάς ως ζηλιαρόγατος αναφέρθηκε κι αυτός στο ίδιο πρόσωπο της Ουτοπίας που ανάφεραν οι: Διοτίμα και Άλκηστη με αποτέλεσμα ο λογογράφος να πάθει κοκομπλόκο!!
Άρτεμις: Όταν ένα μικρό κορίτσι ακούει τα μεγαλύτερα να μιλούν για έναν ουτοπιστή, αυτό τι θα κάνει; φυσικά ό,τι έκανε και η Άρτεμις, αναφέρθηκε κι αυτή στο ίδιο πρόσωπο που είχαν αναφέρει, η Διοτίμα, η Άλκηστη και ο Αρκάς. 
Κάπου εδώ θα ξανακάνω ένα διάλειμμα, θα συνεχίσω Θ.Θ. αύριο. Σας καλημεροκαλησπερίζω με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.  

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑ.Σ.

Φίλες και Φίλοι σας καλημερίζω από την συνοικία των Θεών, και συγκεκριμένα από το εργαστήριο-ατελιέ όπου τις τελευταίες μέρες έχω αποτραβηχτεί προκειμένου να τελειώσω τον πιο ερωτικό πίνακα που έχω ζωγραφίσει.  Παράλληλα στα διαλείμματα προσπαθώ να κάνω και την απομαγνητοφώνηση, σήμερα θα θα σας παρουσιάσω το τέταρτο μέρος, και ελπίζω σύντομα το πέμπτο, και κατόπιν τον επίλογο και τα πρακτικά της πρώτης συνεδρίας της ΟΜΑ.Σ. Θα μου επιτρέψετε εδώ να ξαναπώ δυο σχόλια για τα μέλη της ΟΜΑ.Σ. Σας προσκαλώ στη δεύτερη συνεδρία που θα γίνει ξανά στον ίδιο χώρο για να υποβάλλεται τα όποια ερώτημα τα έχετε στα μέλη, και φυσικά να συμμετάσχετε στη συζήτηση. όταν βρεθείτε μ' αυτά τα παιδιά τότε θα νιώσετε πως δεν έχουν χαθεί όλα. Απλά το μόνο που ζητούν αυτά τα παιδιά είναι να τους ακούμε και να τους σεβόμαστε, πιστέψτε με αρθρώνουν λόγο που δύσκολα συναντάς σ' αυτές τις ηλικίες. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Άρτεμη και στην Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ γιατί η πρώτη ήρθε από τα Φάρσαλα, και η δεύτερη από την μαγευτική πόλη των Τρικάλων προκειμένου να παραστούν σ' αυτή τη συνεδρία. Μακάρι στα κανάλια να παρακολουθούσαμε τέτοιες ομιλίες. Όλα τα μέλη ευχόμαστε στον Αρκά καλή επιτυχία, γιατί έχει όλα τα προσόντα να πετύχει τον στόχο του, εκείνη την ημέρα όλοι μας θα του στείλουμε τη θετική μας αύρα ώστε να απαντήσει και να γράψει σωστά σε όλα τα τεστ. Αγαπητή Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ το μεταπτυχιακό στην ιστορία της τέχνης ακούγεται πολύ ελκυστικό, θα προσπαθήσω να πάρω επαφή με τον Ορέστη που γνωρίζει πάρα πολύ καλά το θέμα γιατί έχει κάνει σπουδές στην ιστορία της τέχνης και μεταπτυχιακό στην Ιταλία. Κυρία πρόεδρε της ΛΟΓ η ιδέα σας είναι καταπληκτική, σύντομα θα σας παρουσιάσω το πακέτο των προτάσεων κι εσείς με την τετράγωνη λογική που σας διακρίνει θα πάρετε τις σωστές αποφάσεις. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. Πάμε τώρα στις ερωτήσεις και στις απαντήσεις.
14) Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Oμοιος ομοίω αει πελάζει!! Και σήμερα χρησιμοποιούμε αυτήν τη φράση θέλοντας να δηλώσουμε πως ο άνθρωπος από τη φύση του τείνει να προσεγγίζει ανθρώπους που του μοιάζουν, τείνει να συναναστρέφεται τους ομοίους του.

Άλκηστη: 
Αδράξτε τι στιγμή!! Carpe Diem!! Η φράση Carpe Diem  έγινε ευρύτερα γνωστή από την ταινία Dead Poets Society ( Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών) όπου ο Robin Williams εξηγεί το τι σημαίνει η φράση Carpe Diem.
Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο.

Αρκάς: 
Πάντων κτημάτων κράτιστόν ἐστι φίλος σαφὴς καὶ ἀγαθός, ότι δηλαδή απ' όλα τα περιουσιακά  στοιχεία το πιο σημαντικό είναι ο φίλος. Και με την ευκαιρία να σας πω πως θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μπορώ να απολαμβάνω την υπέροχη φιλία τόσο αξιόλογων ατόμων όπως εσείς κορίτσια, και φυσικά τους διαχρονικούς μου φίλους τον Mr Alex, και τον  Mr Pepo.

Άρτεμις: 
Ζεις μόνο μία φορά!! Μου αρκεί πάντως που βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας, και απολαμβάνω την υπέροχη φιλία σας και σας ευχαριστώ γι' αυτό. Είχα ακούσει πάρα πολλά για όλους σας από τον θείο μου, και τώρα κατάλαβα το πόσο δίκιο είχε όταν μίλαγε για σας με τα καλύτερα λόγια.
15) Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Η ειλικρίνειά μου, η αφοσίωσή μου στους φίλους μου, και ο απεριόριστος χώρος που χρειάζομαι προκειμένου να παρκάρω.

Άλκηστη: Η  υπερδραστηριότητα μου που με σηκώνει πάντα από την καρέκλα και το κρεβάτι.

Αρκάς: Η ανεξάντλητη υπομονή μου, άλλωστε γι' αυτό ο Mr Pepos λέει πως θα γίνω ένας καλός σύζυγος!!!!!!

Άρτεμις: 
Η Ολύμπια ψυχραιμία μου, την οποία ελπίζω να διατηρήσω και στην υπόλοιπη ζωή μου γιατί σίγουρα τα δύσκολα είναι μπροστά μου.

16) Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Την άδολη αγάπη τους, και την συμπαράστασή τους στις χαρές μου.

Άλκηστη: 
Την αποδοχή τους και την κατανόησή τους, λόγω του ό,τι είμαι ''δύσκολος'' χαρακτήρας, αυτά τα θεωρώ πολύ σημαντικά.

Aρκάς: 
Την ειλικρίνειά τους, την αφoσίωσή τους, την αγάπη τους, και κυρίως την κατανόησή τους

Άρτεμις: 
Τη χαρά τους στις μελλοντικές -αν έρθουν- επιτυχίες μου.

17) Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Mου την έχει δώσει ο ''ανώνυμος'' Πεπε και είναι η εξής: ''Όταν ''πέφτεις'' ψυχολογικά, να μην μένεις για πολύ χρόνο ''κάτω'' γιατί υπάρχουν 2 μεγάλοι κίνδυνοι, ο πρώτος είναι να το συνηθίσεις και να παραμείνεις εκεί, και ο δεύτερος να σε ποδοπατήσουν οι επόμενοι. Και ακόμη μία που μου την έδωσε ο Poof!!! ''διεκδίκησε από τη ζωή αυτά που σου αξίζουν, τίποτα παραπάνω, αυτά είναι υπεραρκετά. Ομολογώ πως άργησα να τα καταλάβω και τα δύο.

Άλκηστη: 
Να μην αλλάξω χειραγωγούμενη, ν' αλλάξω επειδή το θέλω εγώ, και όχι επειδή αυτό επιθυμούν οι άλλοι.

Aρκάς: 
Προέρχεται από μία διαχρονική μου φίλη την οποία υπεραγαπώ, και μου είχε γράψει στο βιβλίο που μου έκανε δώρο στα γενέθλιά μου: ''Να αντιληφθείς τις δυνατότητές σου και να πράξεις τα δέοντα''. Από τότε προσπαθώ να την δικαιώσω. Με την ευκαιρία θέλω να της στείλω έναν χαιρετισμό, -γνωρίζω πως περιμένει πως και πως να διαβάσει τη συνέντευξη- φιλαράκι μου σ' αγαπώ πολύ

Άρτεμις: 
''Μην αγχώνεσαι, μην αγχώνεσαι, μην αγχώνεσαι''. Προσπαθώ αλλά κάτι δεν κάνω καλά και δεν μου πετυχαίνει η συνταγή.

18) Διαλέξτε 5 λέξεις που να περιγράφουν τον εαυτό σας.

Διοτίμα- Ζαν ντ Άρκ: 
Κούκλα!!! Όμορφη!!! Τσαχπίνα!!! Σε ηλικία γάμου!!! Ελκυστική!! Λαμπερή!! ελάτε τώρα ας σοβαρευτούμε, λοιπόν Ειλικρινής, Κοινωνική, Χαμογελαστή όπως η Τζοκόντα, και όπως λέει ένας ανώνυμος φίλος μου Μπαχτσές!!! και Οξυδερκής. Ενίοτε και αγχωτική.

Άλκηστη: 
Απόλυτη, Φιλόμουση, Φιλότεχνη, Παθιάρα, Φιλόδοξη,

Αρκάς: 
Χαμογελαστός, Ρεαλιστής, Αναποφάσιστος, Εργατικός, και Μεθοδικός.

Άρτεμις: 
Αγχώδης, Σκληρή, Πεισματάρα, Φιλόδοξη, και Ενθουσιώδης.

19) Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: Εύκολη η απάντηση γιατί δεν θα ψάξω πολύ λόγω του ό,τι είμαι πολυτάλαντη!!!!!! Αρκά γιατί γελάς; συγνώμη Διοτίμα αλλά μ' αυτά που λές θα νομίζει ο κόσμος πως μαζευτήκαμε εδώ για να δούμε ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα!!! Εντάξει, αφού ο Αρκάς δεν με πιστεύει θα πω πως θα ήθελα να έχω το μόνο ταλέντο που μου λείπει, και είναι το ταλέντο της καλλιφωνίας.

Άλκηστη: 
Να μπορούσα να ζωγραφίζω όπως ο Πέπε!! αυτό θα ήταν το τέλειο ταλέντο.

Αρκάς: 
Eγώ θα ήθελα να έχω το ταλέντο, να μπορώ να χαρίζω ταλέντα, για να έκανα την Διοτίμα Καλλίφωνη, την Άλκηστη Ζωγράφο, και την Άρτεμη ό,τι επιθυμήσει, δηλαδή Μάγος!!!

Άρτεμις: 
 Επειδή κι εγώ είμαι ξετρελαμένη με την ζωγραφική θα ήθελα να έχω το ταλέντο του Ζωγράφου, έστω και αν δεν θα μπορούσα να φθάσω ποτέ να γίνω σαν τον Πέπε.

20) Αν μπορούσατε να διαλέξετε να επιστρέψει στη ζωή ένα ιστορικό πρόσωπο, ποιο θα ήταν και τι θα το/την ρωτούσατε;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Τον Νέλσονα Μαντέλα, και θα τον ρωτούσα αν όλα αυτά που ονειρευόταν όταν ήταν στη φυλακή τα έκανε πράξη όταν έγινε πρόεδρος.

Άλκηστη: 
Ως φοιτήτρια της ψυχολογίας θα ήθελα να επιστρέψει ο Καρλ Γιούνγκ για να τον ρωτήσω κατά πόσο ήταν σωστή η απόφασή μου να γίνω ψυχολόγος. Αν δεν δεχόταν ο Κάρλ Γιούνγκ θα έφερνα πίσω τον Λέο Μπουσκάλια.

Αρκάς: 
Τον Καποδίστρια, και θα τον ρωτούσα αν θα μπορούσε ν' αλλάξει η κατάσταση στην πατρίδα μας, και πως.

Άρτεμις: 
 Α') Τον Νταβίντσι για να τον ρωτήσω αν πράγματι είχε κρυφούς κώδικες στα έργα του. Β) Τους αρχαίους τραγικούς για να τους ρωτήσω κατά πόσο συμφωνούν με την ερμηνεία που εμείς δίνουμε στα κείμενά τους. Γ) Τον  Γάιο Ιούλιο Καίσαρα για να του δείξω τα σημερινά Φάρσαλα. (Το έτος 49 π.Χ. κλιμακώθηκε η ένταση που υπήρχε ανάμεσα στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα (περίπου 100-44 π.Χ.) και στον Πομπήιο (106-48 π.Χ.) σε εμφύλιο πόλεμο. Ο Καίσαρας γρήγορα πήρε τον έλεγχο στην Ιταλία και νίκησε τους υποστηρικτές του Πομπήιου στην Ισπανία. Η αποφασιστική μάχη όμως έμελλε να γίνει στην Ελλάδα. Μια πρώτη σύγκρουση στο Δυρράχιο ανάμεσα στον Καίσαρα και τον Πομπήιο ανέδειξε νικητή τον Πομπηίο. Η νίκη αυτή όμως δεν ήταν αποφασιστικής σημασίας.) Αυτά για να θυμόμαστε και λίγη ιστορία.

Κάπου εδώ θα πρέπει να κάνω το διάλειμμα μου γιατί το τσίκι τσίκι είναι πολύ κουραστικό. Ένυ γουέι σας καληνυχτίζω, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Fuji Tomo Kazu.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές και Μαραθωνοδρόμοι σας καλημερίζω, δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για έναν αθλητή της κλασικού Μαραθωνίου από το να παρακολουθεί, λόγω τραυματισμού τον αγώνα από την τηλεόραση. Δυστυχώς αυτό συνέβη  στον Επικούρειο Πέπο, ο τραυματισμός στο γόνατο δεν του επέτρεψε -παρά την προσπάθεια που έκανε ο κορυφαίος φυσικοθεραπευτής Τζιμ Άνταμς- δεν μπόρεσε να τον αποθεραπεύσει ώστε να έδινε το παρών και να λάβει μέρος στην Κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου. Ένυ γουέι υπάρχουν και χειρότερα. Ελπίζουμε τουλάχιστον να πάει καλά ό Αντώνης, ο σύζυγος της Άννα Μαρίας ο γαμπρός του Πολύκαρπου. Καλή επιτυχία επίσης στον Αστροτόμ σχετικά με το αποτέλεσμα του μεταπτυχιακού, ο επόμενος μήνας θα είναι γεμάτος από γεγονότα τα οποία ελπίζω να εξελιχθούν ευχάριστα, εκκρεμούν πολλά και προς το τέλος του Δεκέμβρη, αν όλα πάνε καλά μας περιμένει ένα 7ήμερο ταξιδάκι στο Παρίσι παρέα με εκλεκτά φιλαράκια, το consept έκλεισε χθες. Η Περικτιόνη χάρηκε πάρα πολύ όταν της ανακοίνωσα το πρόγραμμα της άφιξής μας, Αρκαδούλι βάλε τα δυνατά σου για να μην ακυρώσουμε το ταξίδι. Συνεχίζω σήμερα με το πέμπτο μέρος της συνέντευξης και κατόπιν θα σας την παρουσιάσω ολοκληρωμένη  και με τις απαντήσεις της Περικτιόνης, ελπίζω και με τους Πυθαγόρα, Όλγα, και Καλλιρρόη. Τελικά τις απαντήσεις των τριών θα τις έχω το ερχόμενο σ/κ που θα συναντηθούμε στο Μουσείο, πριν λίγο μίλησα με τον Πυθαγόρα και μου έκανε αυτή την πρόταση. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Fuji Tomo Kazu. Πάμε τώρα στη συνέχεια των απαντήσεων.

21) Ποιες συμπεριφορές είναι αυτές που σας κάνουν έξω φρενών;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
 Ε! καιρός ήταν να πω κι εγώ μια φορά πως συμφωνώ με τους προλαλήσαντες!!!!!!  Ουφ! μούφυγε ένα βάρος. Λοιπόν αυτό που μ' εξοργίζει αφάνταστα είναι τα βλέμματα αυτών που με κοιτούν παράξενα την ώρα που προσπαθώ να παρκάρω, κάθε φορά αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου, μερικές φορές μάλιστα νιώθω πως οδηγώ κάποιο πολύ ξεχωριστό αυτοκίνητο και γι' αυτόν τον λόγο με παρατηρούν.

Άλκηστη: 
Η μιζέρια και η έλλειψη σεβασμού, αυτές οι συμπεριφορές μ' εξοργίζουν, ελπίζω ως ψυχολόγος να το ξεπεράσω, και παράλληλα να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους να τ' αποβάλουν.

Αρκάς: 
Διαμένω σε μια τετραώροφη οικοδομή όπου στον τρίτο όροφο, -εγώ μένω στον δεύτερο- μένει μία τριμελής οικογένεια οι οποίοι σε καθημερινή βάση μου κάνουν τη ζωή κόλαση. Αρκεί να σας πω πως η κόρη όταν φεύγει από το σπίτι ανοίγει το ραδιόφωνο στη διαπασών και μπορεί αυτό να κρατήσει από το πρωί έως αργά το βράδυ. Άντε τώρα να συγκεντρωθείς είτε για να διαβάσεις, είτε για να χαλαρώσεις. Προφανώς θα έχει κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή γιατί έχει κάνει πολύωρες επιλογές τραγουδιών όπου ανάμεσα στα τραγούδια έχει ηχογραφήσει και αναστεναγμούς από πορνοταινίες. Μιλάμε για διεστραμμένο άτομο. 

Άρτεμις: 
Η αδιαφορία όλων μας γι αυτά που γίνονται για μας χωρίς εμάς.

22) Ποια είναι τα δυνατά, και ποια τα αδύνατα σημεία του εαυτού σας;

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: Άλκηστη: Άρτεμις: 
 Όλες μ' ένα στόμα απάντησαν, η γοητεία μας, η φινέτσα μας, τα κρυφά μας κάλλη, ο πλούσιος εσωτερικός μας κόσμος, τό καταθετικό μας βιβλιάριο και φυσικά τα πολλά ταλέντα μας.

Αρκάς: 
Mr Pepos πείτε στα κορίτσια να κουλάρουν λίγο, έχουν καβαλήσει το καλάμι κι αυτό δεν επιτρέπετε σε μέλη της ΟΜΑ.Σ. Δε λέω πως έχουν άδικο, αλλά λίγη μετριοφροσύνη δεν βλάπτει, ειδικά η Διοτίμα που είναι σε ηλικία γάμου θα πρέπει να είναι πιο προσγειωμένη. Για φανταστείτε τώρα να διαβάσει κάποιος υποψήφιος γαμπρός αυτή τη συνέντευξη, και να ήθελε να κάνει πρόταση γάμου στην Διοτίμα θα τρόμαζε και δεν θα το έκανε. Εις ό,τι με αφορά νομίζω πως το δυνατό μου σημείο είναι αυτό της υπομονής, σκεφτείτε πως κοντεύω τα 30 κι ακόμα περιμένω να πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ!!!!! 

23) Αν υποθέσουμε πως έπρεπε να στείλουμε σε κάποιον άλλο πλανήτη 2 πράγματα που θα μπορούσαν να αποτυπώσουν την παρούσα κατάσταση στον πλανήτη μας, ποια θα ήταν αυτά;
Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
 Τις αναρτήσεις του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, και ειδικότερα αυτές που έχω επιμεληθεί εγώ, και φυσικά μια πρόσφατη φωτογραφία μου!!!!!!!!! 

Υ.Γ. Ο Αρκάς μόλις άκουσε το δεύτερο αναφώνησε, έλεος!!!!!! Mr Pepos η Διοτίμα άφησε το καλάμι κι ανέβηκε στα σύννεφα, κάτι πρέπει να κάνουμε για την πάρτη της. Τι θα λέγατε να την παίρναμε μαζί μας στο Παρίσι;
Mr Pepos: OK, η πρόταση σου φίλε Αρκά θα μπει σε διαβούλευση.

Άλκηστη: 
Εγώ Mr Pepos θα ήθελα να μου δώσετε λίγη πίστωση χρόνου προκειμένου ν' απαντήσω σ' αυτή την ερώτηση.

Αρκάς: 
Εγώ θα έστελνα τον Γενικό, και τους ενοικιαστές του τρίτου ορόφου.

Άρτεμις: 
Θα έστελνα ένα c.d. με μουσικές του Μπετόβεν και του Μπάχ, και κάποιο βιβλίο που να περιγράφει την εξέλιξη στον πλανήτη μας.

24) Αν υποθέσουμε πως μετά από ένα ναυάγιο βρισκόσασταν στο νησί των επιθυμιών χωρίς επιστροφή, και θα μπορούσαν να εκπληρωθούν δυο επιθυμίες σας ποιες θα ήταν αυτές; 

Διοτίμα- Ζαν ντ Άρκ: 
Α')Να μου στείλουν το μαγιό μου, και Β') τα καλλυντικά μου.

Άλκηστη: 
Α') Να μου στείλουν το πιάνο μου, και Β')τα βιβλία μου.

Αρκάς: 
Α') Να πάω εγώ στη Διοτίμα αυτά που ζήτησε, και Β') όταν το πιάνο θα θέλει κούρδισμα να πηγαίνω έγώ.

Άρτεμις: Α') Οι γονείς μου να κάνουν ακόμα ένα παιδί, και Β') να έρθουν στο νησί κι άλλοι ναυαγοί.

25) Κλείνοντας θα σας κάνω μια τελευταία ερώτηση, τι σημαίνουν για σας οι λέξεις αγάπη, σεβασμός, παιδεία, αυτογνωσία, ψυχαγωγία.

Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ: 
Aυτογνωσία=να γνωρίζεις τα όριά σου. Αγάπη=το νόημα της ζωής. Παιδεία=το Α' και το Ω' σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Σεβασμός=το απαραίτητο πρώτο σκαλί πριν και μετά την αγάπη. Ψυχαγωγία=το αντίθετο της διασκέδασης, η τροφή της ψυχής, εφάμιλλο με το γάλα της μάνας προς το παιδί.

Άλκηστη: 
Αγάπη=το Α' και το Ω' στη ζωή μου, ο πιλότος μου όταν ταξιδεύω μέσα στα σύννεφα, το σόναρ μου όταν αυτοβυθίζομαι. Σεβασμός=απαραίτητο στοιχείο στις ανθρώπινες σχέσεις. Παιδεία=η απαραίτητη δόση οξυγόνου για το ανθρώπινο είδος. Αυτογνωσία=η απαραίτητη χαρτογράφηση του εαυτού μας. Ψυχαγωγία=ο καλύτερος οδηγός- ξεναγός-περιηγητής της ψυχής μας, πρόσφατα έζησα κάτι ανάλογο όταν με πολλύ όμορφη παρέα παρακολούθησα την θεατρική παράσταση ''Ο Άμλετ αλλιώς''.

Αρκάς: 
Αγάπη=αποδοχή, κατανόηση και αλληλοπότισμα. Σεβασμός= το αλατοπίπερο μια κοινωνίας που θέλει να προοδεύει. Παιδεία=η αποταμίευση του σήμερα για τις αναλήψεις του αύριο. Αυτογνωσία=να γνωρίζω ποιος είμαι, τι θέλω, που πάω, και γιατί υπάρχω. Ψυχαγωγία=αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή, σ' αυτόν το χώρο το θεωρώ μέγιστη αγωγή της ψυχής μας. Κάτι σαν την αμβροσία των θεών.

Άρτεμις: 
Αγάπη= Τα πάντα... δύσκολος στόχος γι' αυτό θα σταθώ στη λέξη σεβασμός που είναι πιο εφικτός, και πιο χρήσιμος. Μπορώ να μην σ' αγαπήσω, αλλά μπορώ όμως να σε σεβαστώ. Παιδεία=το ζητούμενο στην Ελληνική κοινωνία. Αυτογνωσία=Συνομιλία με τα εσώψυχα μας, και προυπόθεση βελτίωσής μας. Σεβασμός=η προϋπόθεση της αγάπης, και της προόδου. Ψυχαγωγία=Αυτό που θα κάνουν απόψε οι γονείς μου!!! 

(Εδώ ο Mr Pepos διαφώνησε γιατί κάθε άλλο παρά ψυχαγωγία το θεωρούσε αυτό που θα έκαναν οι γονείς της Άρτεμις εκείνο το βράδυ.)

Αγαπητά μου φιλαράκια σας ευχαριστώ. Είσαστε καταπληκτικά πλάσματα, προσοχή όμως, αν επειδή θεωρήσετε πως η επάρκειά σας είναι σε καλά επίπεδα και τα βάλετε όλα στον αυτόματο πιλότο τότε θα χάνετε σιγά σιγά ύψος με αποτέλεσμα να βρεθείτε στην επικίνδυνη ζώνη. Επομένως όχι εφησυχασμός, όχι ωχαδερφισμός΄. Να θυμόσαστε πάντα τα λόγια του Στηβ Τζομβς, ''να παραμείνετε ''πεινασμένα'' και περίεργα.''  Μετά την συνεδρία η Ιστορικός-Αρχαιολόγος της ομάδας η ξακουστή Διοτίμα- Ζαν ντ Άρκ μας ξενάγησε στους χώρους του Μουσείου.
Φίλες και φίλοι ελπίζω να ψυχαγωγηθήκατε, έστω για λίγο,  διαβάζοντας τις απαντήσεις των παιδιών. Σας χαιρετώ με σεβασμό ο Επικούρειος Fuji Tomo Kazu.
Μουσείο Ακρόπολης 29 0κτωβρίου 2016