ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ - Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Την ώρα που επανεκδίδεται στα ελληνικά το σημαντικό βιβλίο του Οι λέξεις ταξιδεύουν (εκδ. Πάπυρος), διαλέξαμε αφορισμούς , αποσπάσματα και δηλώσεις του Εντουάρντο Γκαλεάνο, που σκιαγραφούν την οπτική του για τον σύγχρονο κόσμο. Ο Γκαλεάνο έγινε ένας εμβληματικός συγγραφέας της ηπείρου του όταν έγραψε τις Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (εκδ. Κουκκίδα). Το 2009, στη Σύνοδο των Αμερικανικών Κρατών, ο Ούγκο Τσάβες χάρισε το βιβλίο στον Ομπάμα και αυτόματα έγινε μπεστ σέλερ. Το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη το ‘73 είχε απαγορεύσει το βιβλίο του όπως επίσης έγινε αργότερα και στην Αργεντινή. Η γραφή του αποτελεί ένα ιδιαίτερο μείγμα συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. 
Ο Γκαλεάνο αρνείται ότι είναι ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή». Τα βιβλία του μεταφράζονται σήμερα σε 20 γλώσσες (Η μνήμη της φωτιάς, Ο κόσμος ανάποδα, Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία, κ.ά.).   
-Οι φτωχές χώρες, προκειμένου να διαθέτουν όλο και φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα εργατικά χέρια, χρειάζονται ολόκληρα τάγματα από δήμιους, βασανιστές, ιεροεξεταστές, δεσμοφύλακες και χαφιέδες. Για να ταίσουν και να εξοπλίσουν αυτά τα τάγματα, οι φτωχές χώρες χρειάζονται περισσότερα δάνεια. Για να πληρωθούν οι τόκοι των δανείων, οι φτωχές χώρες χρειάζονται ακόμα περισσότερα δάνεια. Για να πληρωθούν οι τόκοι των συσσωρευμένων δανείων, οι φτωχές χώρες πρέπει να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές οι φτωχές χώρες πρέπει να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Για να μειωθεί το κόστος παραγωγής οι φτωχές χώρες χρειάζονται όλο και φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα εργατικά χέρια. Για να γίνονται κάθε φορά φτηνότερα και περισσότερο υπάκουα τα εργατικά χέρια, οι φτωχές χώρες χρειάζονται τάγματα ολόκληρα από δήμιους, βασανιστές και ιεροεξεταστές…   - Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει   
- Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στη αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν τη γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο», ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν.   
- Ο επιτυχημένος άνδρας: Δεν μπορεί να κοιτάξει το φεγγάρι δίχως να υπολογίσει την απόσταση. Δεν μπορεί να κοιτάξει το δέντρο δίχως να υπολογίσει την αξία του ξύλου. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα δίχως να υπολογίσει την τιμή του. Δεν μπορεί να κοιτάξει τον κατάλογο δίχως να υπολογίσει τις θερμίδες. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο δίχως να υπολογίσει το όφελος. Δεν μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα δίχως να υπολογίσει τον κίνδυνο.

- Σ΄έναν τοίχο έγραψαν: Όταν είχαμε όλες τις απαντήσεις, μας άλλαξαν τις ερωτήσεις.

- Αν συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις τότε εγγυημένα θα βλέπουμε όλοι τις ίδιες εικόνες, θα ακούμε όλοι τους ίδιους ήχους, θα φοράμε τα ίδια ρούχα, θα τρώμε όλοι τα ίδια χάμπουργκερ και θα είμαστε όλοι μόνοι μες στην ίδια μοναξιά, μέσα σε σπίτια ίδια, σε γειτονιές ίδιες, σε πόλεις ίδιες, όπου όλοι θα αναπνέουμε την ίδια βρόμα και θα υπη­ρετούμε τα αυτοκίνητα μας με την ίδια προσήλωση και θα ανταποκρινόμαστε στις διαταγές των ίδιων μηχανών σε έναν κόσμο που θα είναι θαυμαστός για όποιον δεν έχει ούτε πόδια ούτε φτερά ούτε ρίζες.

- Η χειρότερη τάση του ανθρώπου είναι: να επιβάλλουμε έναν μοναδικό Θεό, μια μοναδική αλήθεια, έναν μόνο τρόπο ζωής και θανάτου. Η καλύτερη είναι: η ικανότητα δημιουργίας, το δικαίωμα να ονειρευόμαστε και επίσης η ικανότητα να βλέπουμε τον διπλανό μας σαν υπόσχεση και όχι σαν απειλή.

- Το 1996 ανέρχονταν ήδη σε δεκαέξι οι συνοικίες του Μπου­ένος Λίρες με πολύ επικίνδυνο επίπεδο θορύβου, του συνε­χούς εκείνου βουητού που, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργά­νωση Υγείας, «μπορεί να δημιουργήσει μη αναστρέψιμες βλά­βες στην υγεία του ανθρώπου». Ο Τσάρλι Τσάπλιν συνήθιζε να λέει. ότι η ησυχία είναι ο χρυσός των φτωχών. Με την πάροδο των χρόνων, όμως αποδείχτηκε ότι η ησυχία είναι προνόμιο των λίγων, που μπορούν να την πληρώσουν.

- Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων

- Για το πρότυπο της επιτυχίας: Ο κόσμος απ’ την ανάποδη επιβραβεύει ανάποδα: υποτιμά την  τιμιότητα, επικρίνει την εργασία, ανταμείβει την έλλειψη τύψεων και τρέφει τις θηριωδίες. Οι δάσκαλοί του ρίχνουν το φταίξιμο στη φύση: η αδικία, λένε, είναι φυσικός νόμος. Ο Μίλτον Φρίντμαν, ένα από τα πιο ισχυρά μέλη των διδασκόντων, μιλάει για «φυσικό περιορισμό της ανεργίας». Οι φυσικοί νόμοι ευθύνονται που οι μαύροι βρίσκονται στο χαμηλότερο σκαλί της κοινωνικής κλίμακας, επιβεβαιώνουν οι Ρίτσαρντ Χέρσταϊν και Τσαρλς Μαρεϊ. Για να εξηγήσει την επιτυχία των εμπορικών συναλλαγών του, ο Ροκφέλερ συνήθιζε να λέει ότι η φύση ανταμείβει τους ικανούς και τιμωρεί τους ανίκανους. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, πολλά από τα αφεντικά του κόσμου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Δαρβίνος έγραψε τα βιβλία του μόνο και μόνο για να προαναγγείλει τη δική τους ανωτερότητα.

- Επιβίωση των ικανοτέρων; Η πιο χρήσιμη ικανότητα για την επιβίωση και την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής το δολοφονικό ένστικτο, όταν χρησιμοποιείται για την αφομοίωση μιας μικρής επιχείρησης από μια μεγάλη ή για την καταδυνάστευση μιας αδύναμης χώρας από μια δυνατή θεωρείται ανθρώπινη αρετή, αλλά όταν ένας άνεργος κακομοίρης ψάχνει για λίγο φαγητό με ένα μαχαίρι στο χέρι, τότε είναι απόδειξη κτηνωδίας

- Όταν ένας παραβάτης σκοτώνει για τα χρέη που οφείλει, η εκτέλεση ονομάζεται ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ενώ όταν η διεθνής τεχνοκρατία αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση σε μια υπερχρεωμένη χώρα, η εκτέλεση ονομάζεται πρόγραμμα μακροοικονομικής ρύθμισης. Ο οικονομικός εκβιαστής, αν δεν πάρει τα λύτρα, δημεύει τις χώρες και ανακατεύεται στα εσωτερικά τους: σε σύγκριση μαζί του, οποιοσδήποτε μαχαιροβγάλτης αποδεικνύεται αβλαβής σαν τον Δράκουλα στο φως της μέρας. Η παγκόσμια οικονομία είναι η πιο αποδοτική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος. Οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχουν το νόμισμα, το εμπόριο και τις πιστώσεις των φτωχών χωρών με τόσο ψυχρό επαγγελματισμό και ατιμωρησία, που τρομοκρατούν και εξευτελίζουν πολίτες περισσότερο κι από τα βομβαρδιστικά.

- Η Εκκλησία λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι αμαρτία. Η επιστήμη λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι μια μηχανή. Η διαφήμιση λέει: Το ανθρώπινο σώμα είναι εμπόριο. Το ίδιο το σώμα λέει: Εγώ το γιορτάζω

- Ο δημόσιος κίνδυνος: Το 1997 οι Βραζιλιάνοι τηλεθεατές κλήθηκαν να ψηφίσουν: Τι τέλος αξίζει σε ένα νέο που διέπραξε μια βίαιη επίθεση; Οι ψήφοι υπέρ της θανατικής καταδίκης ήταν υπερδιπλάσιοι των ψήφων της φυλάκισης. Σύμφωνα με την ερευνήτρια Βέγκα Μαλαγκούτι, ο Νο1 (τηλε) δημόσιος κίνδυνος έχει τη μορφή αγοριού, είναι απόγονος σκλάβων, ζει στις παραγκουπόλεις, δεν ξέρει να διαβάζει, λατρεύει τη μουσική funk, παίρνει ναρκωτικά ή ζει απ’ αυτά, είναι αλαζόνας και χούλιγκαν και δε δείχνει κανένα σημάδι συμβιβασμού. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού επικροτεί επίσης, τα τάγματα θανάτου που επιβάλλουν την εσχάτη των ποινών, παρά το ότι ο νόμος δεν την επιτρέπει, με τη συνηθισμένη συμμετοχή και κάλυψη των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Στη Βραζιλία οι ομάδες αυτές ξεκίνησαν σκοτώνοντας γκεριγέρος. Στη συνέχεια ενήλικους εγκληματίες. Έπειτα ομοφυλόφιλους και ζητιάνους. Κι έπειτα έφηβους και παιδιά.
Πηγή: doctv.gr + TO KOYTI THΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
O Eduardo Caleano το είπε πιο καθαρά.
            🚨«Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα. 
🚨/ Όποτε κάνω δύο βήματα να την πλησιάσω 
🚨/ αυτή απομακρύνεται δύο βήματα. 
🚨/ Αν προχωρήσω δέκα βήματα μπροστά 
🚨/ αυτή ξεγλιστράει δέκα βήματα ακόμα πιο πέρα. 
🚨/ Όσο μακριά κι αν πάω ποτέ δεν τη φτάνω. 
🚨/ Τότε σε τι χρησιμεύει η ουτοπία; 
🚨/ Ακριβώς σε αυτό, 
🚨/ στο να μας κάνει να προχωράμε μπροστά». 
Πηγή: Ηλίας Γιαννακόπουλος.
Με τα πιο πάνω λόγια του Eduardo Galeano σου στέλνω την αποψινή μου καληνύχτα και εύχομαι επίσης καλή αυγή σ.ο.τ.α.

Σέ χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος 🎨

Μπέρτολτ Μπρέχτ: «Η ανθρώπινη βλακεία είναι ακατανίκητη, κυριολεκτικά»

Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;» ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόινερ «Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;»

– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο…

Ε… μάλλον ότι δεν του περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ‘χει άδικο. Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει.

Αυτός βλαξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία.

Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.

«Άραγε η βλακεία οδηγεί στην κακία ή η κακία οδηγεί στην βλακεία; Τον Ρώτησαν

-Ούτε το ένα ούτε το άλλο .. Απάντησε ο κ Κόινερ. Και τα δυο δεν είναι παρά συμπτώματα. Η βαθύτερη αιτία είναι η δυσανεξία απέναντι σε ένα Απύθμενο εσωτερικό κενό…

Ο Βλάξ το Υποψιάζεται , αλλά καθώς αδυνατεί να το παραδεχτεί, το Απωθεί.

Το παραγεμίζει είτε σωματικά -λαιμαργία-είτε στρεφόμενος προς τον εξωτερικό κόσμο: Με κακία. Προσπαθώντας να Επιβάλλει την εξουσία του ελπίζει να ξεχάσει την εσωτερική του κενότητα.. αλλά εκείνη επιστρέφει τα βραδιά καθώς ετοιμάζεται να κοιμηθεί… ή τα πρωινά λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει τα ματιά του. Φαύλος κύκλος.

«Ποιες δραστηριότητες επιλέγει συνήθως ο Βλάκας;»

-Επειδή είναι ανασφαλής επιλεγεί δραστηριότητες που του δίνουν μια Ψευδαίσθηση παντοδυναμίας.

Καθώς είναι περιορισμένος στην Βλακεία του διαθέτει και ορισμένα πλεονεκτήματα: Οργανωτικότητα, επιμονή και υπομονή, Τα καταφέρνει συνήθως να οικειοποιείται δουλειές άλλων.

Εξάλλου διαθέτει και ένα σπάνιο χάρισμα: δεν έχει καθόλου την αίσθηση της Ευγνωμοσύνης…

Καθώς επίσης είναι και βλάκας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι κάνει κάτι το κακό, καρπουμενος τον πνευματικό ή μη μόχθο, άλλων.

Αυτό αποτελεί επισυνεπεια του μυστικού όπολου του βλάκα  (βλ παραπάνω..)

«Ποια Ύπαρξη ενοχλεί περισσότερο τον Βλάκα;»

-Η αλογόμυγα … Γιατί τον βάζει σε υποψίες αυτογνωσίας.

«Ναι κύριε Κόινερ… Αλλά γιατί από την άλλη η αλογόμυγα πάει και κολάι στα μούτρα του Βλάκα;»

– Διότι δεν μπορεί να ανεχτεί την Βλακεία… Αυτή είναι η μοίρα της αλογόμυγας .

«Και γιατί ο Βλάκας παρόλο που είναι πιο δυνατός δεν εξοντώνει την Αλογόμυγα;»

-Γιατί είναι βλάκας και υπερβολικός. Προσπαθεί να την εξοντώσει με κανονιές… Μονό ένας βλάκας θα προσπαθούσε να εξοντώσει μια Αλογόμυγα με κανόνι…-

«Και ποια θα ήταν η λύση;»

Η λύση θα ήταν να έπαυε να είναι Βλάκας. Αλλά καθώς αυτό είναι αδύνατον δυστυχώς δεν υπάρχει λύση: Ούτε για τον βλάκα αλλά και ούτε για την Αλογόμυγα…

«Και δεν είναι Τραγικό για τον Βλάκα να πρέπει να υποφέρει διαρκώς την ενοχλητική του Αλογόμυγα;»

-Ε όχι και τόσο. Tι να πούνε και όσοι θα πρέπει να υποφέρουνε τον βλάκα;

«Πως είναι δυνατόν ο Βλάξ να μην έχει ΚΑΘΟΛΟΥ την αίσθηση του χιούμορ;»

– Στην ουσία η έκλειψη Χιούμορ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΚΑ. Διότι, αν είχε στοιχειώδη αίσθηση του Χιούμορ δεν θα έπαιρνε και τον εαυτό του τόσο σοβαρά, οπότε θα έπαυε νάναι και βλάκας .

«Και ποια είναι τα πιο σημαντικά Χαρακτηριστικά της Βλακείας ;» Ρώτησαν κάποτε τον κ Κόινερ.

-«Ας τα πάρουμε ένα ενα» απαντησε ο κ Κόινερ.

Πρώτα απ όλα ο Βλάξ δεν έχει καμιά ικανότητα μεταφορικής σκέψης. Τα παίρνει όλα κυριολεκτικά…

Έτσι αδυνατεί να καταλάβει πότε ο συνομιλητής του μεταφέρει μια άποψη άλλων από την άποψη του ιδίου του συνομιλητή του. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την εντός εισαγωγικών φράση…

Παράδειγμα, λέει η Βίβλος ”Ο Άφρων είπε: Δεν υπάρχει Θεός ” και λέει ο Άφρων (δηλαδή ο Βλάξ) «Είδατε ; Το λέει και η Βίβλος. Δεν υπάρχει θεός.»

«Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε κ Κόινερ; Ότι υπάρχει Θεός;»

-Αγαπητό μου παιδί . Δεν ξερώ αν υπάρχει Ή δεν υπάρχει Θεός.

Εκείνο για το οποίο είμαι Βέβαιος είναι ότι η Ανθρώπινη Βλακεία είναι Ακατανίκητη, κυριολεκτικά.

Από τις ιστορίες του κ. Κόινερ Μπέρτολτ Μπρέχτ

Πηγή: anthologion.gr       Ανιχνευτής ο Πεπέ.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

Πηγή: anthologion.gr      Aνιχνευτής ο Πεπέ.

ΤΑ ΑΝΑΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ ΤΗΣ ΑΓΕΝΕΙΑΣ της ΣΤΕΥΗΣ ΤΣΟΥΤΣΗ

Ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη και πληθυντικός ευγενείας. 
Γνώσεις αποκτηθείσες από το σχολείο. Σχεδόν παλαιολιθικές. Μουσειακά κομμάτια που τα περιεργάζεται κανείς ξαφνιασμένος. Θυμάσαι τότε; Γυρίζει και λέει στο διπλανό του. Τότε… Πως προσδιορίζεται αυτό το τότε; Τότε… Παλιά… Όχι και πολύ παλιά τώρα που το λέμε, βέβαια… Αλλά σε μια άλλη εποχή σίγουρα. 

Που οι σχέσεις ήταν αλλιώς. Που οι άνθρωποι ήταν αλλιώς. Λιγότερο αγενείς, επικριτικοί, προσβλητικοί. Λιγότερο ανυπόμονοι και νευρικοί. Λιγότερο αδιάφοροι. Και περισσότερο άνθρωποι. Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται σαν κλασική ρομαντική λογοτεχνία, αλλά έτσι είναι φίλε μου. 
Αλλάξαμε. Μας πήρε μπάλα η κρίση; Μας πήρε και μας σήκωσε ο αέρας της προόδου; Μάθαμε να χειριζόμαστε τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής μας και ξεχάσαμε άλλα… Βασικά… Βρήκαμε την πρόοδο και χάσαμε τον άνθρωπο. Τρομάρα μας. 
Προχθές πλακώθηκαν πάλι στο δρόμο. Ολοένα και συχνότερα γίνεται. Κάποιος ανυπόμονος θα κορνάρει, κάποιος θα θιχτεί παίρνοντας την κόρνα προσωπικά, θα ανταλλάξουν δυο κουβέντες, θα πιαστούν και λίγο στα χέρια. Έτσι για να πάει καλά η μέρα. 
Στο μετρό, το ίδιο. Πλακώθηκαν για τις θέσεις. Πήγαν από δύο διαφορετικές μεριές να καθίσουν στη μοναδική ελεύθερη κι έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο. Κι αντί να γελάσουν, άρχισαν τα κοσμητικά. Τα οποία κοσμητικά έχουν γνωρίσει τρελή εξέλιξη. Παλιότερα δύο τρεις λεξούλες ήταν αρκετές για να σοκάρουν. Σήμερα, όμως, ολόκληρο λεξικό και δεν φτάνει. Όσο για την καλημέρα, το ευχαριστώ και το παρακαλώ ή το συγνώμη, τα καταντήσαμε είδη πολυτελείας. Τα αποφεύγουμε λόγω βαριάς φορολογίας. Λες και δεν είμαστε ήδη αρκετά χρεωμένοι και θα μας βαρύνουν αυτά. Κρίμα. Να αφήνουμε το μέσα μας να χαλιέται τόσο πολύ που να ξεχνάμε τους τρόπους μας. Να ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι με ήθος, τρόπους και σεβασμό. Ή οφείλουμε να είμαστε. Ξεχνάμε πως οι καυγάδες και οι εντάσεις χαλούν πρώτους από όλους εμάς. Μας δηλητηριάζουν. Μας απομονώνουν από τους γύρω μας. Όχι φίλε, αν είσαι τόσο νευρικός κι ευέξαπτος, αν δε σε νοιάζει ότι τα λόγια σου θα με προσβάλλουν ή θα με πληγώσουν, δε μου κάνεις. Αν σου λέω καλημέρα κι εσύ γρυλίζεις αντί να μου την «επιστρέψεις», πάλι δε μου κάνεις. 
Να τη βράσω την εξέλιξη αν ξεχάσω πως είναι να είμαι άνθρωπος. Αν πάψει να με νοιάζει αν θα μιλήσω με αγένεια σε κάποιο μεγαλύτερο ή αν θα προσφέρω τη θέση μου σε κάποιον με κινητικά προβλήματα. Αφήστε με στα σπήλαια να ακούω καλημέρα, συγνώμη κι ευχαριστώ. Να νιώθω ευγνωμοσύνη κι όχι θυμό. Να μην είμαι μόνιμα τσατισμένος επειδή ο ήλιος βγήκε από την ανατολή. Να μη σαρώνει το κεφάλι μου αέρας δυνατός που με παρασέρνει σε κάτι που δε θέλω να είμαι. Σε ένα νευρικό, αποξενωμένο πλάσμα που δε σέβεται τίποτα και χαλιέται με το παραμικρό. Και ξεσπάει όπου βρει. Δε θέλω να με πάρει και να με σηκώσει αυτό το ρεύμα της αγένειας. 
Τα ανεμοδαρμένα ύψη της αγένειας… Τα απλά θέλω. Τα ήσυχα, τα σεβαστικά, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Κι ας φαίνεται αναχρονιστικό. Θέλω τον άνθρωπο να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και οι εντάσεις με διάλογο. Θέλω την αύρα μου φωτεινή κι όχι μπαρουτοκαπνισμένη από τσατίλες. Και θα το κάνω. Γιατί μπορώ. Όλα τα μπορώ αρκεί να το θελήσω. Κι αν το προσπαθήσεις κι εσύ το μπορείς. Αναλώσου να φτιάξεις ότι χάλασες κι όχι να βρίσκεις δικαιολογίες γιατί παραμένεις «χαλασμένος». Μπορείς. Όλοι μας μπορούμε. Το θέμα είναι να το θελήσουμε. Κι αν σε ζορίζει η αρχή, ξεκίνα από τα απλά, όπως τα πιτσιρίκια της πρώτης δημοτικού. Με γραμματάκια στη σειρά και συλλαβισμό. Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.. κι ότι αυτό πρέπει να σημαίνει. Της Στεύης Τσούτση Πηγή Antigrafakias Follow @antigrafakias 

Η Θεωρία της κατσαρίδας. Μια όμορφη ομιλία του Sundar Pichai-Διεθύνοντα Συμβούλου της Google Chrome Η επιλογή έγινε από τον Ηγέτη.

Η θεωρία της κατσαρίδας την αυτο-ανάπτυξη


Μια όμορφη ομιλία του Sundar Pichai-Διεθύνοντα Συμβούλου της Google Chrome


Σε ένα εστιατόριο, μια κατσαρίδα ξαφνικά πέταξε από κάπου και κάθισε σε μια κυρία.

Η γυναίκα άρχισε να φωνάζει από φόβο.

Πανικόβλητη άρχισε να φωνάζει και να πηδάει, προσπαθώντας απελπισμένα και με τα δύο χέρια της να ξεφορτωθεί την κατσαρίδα.

Η αντίδρασή της ήταν μεταδοτική, καθώς όλοι στην παρέα της πανικοβλήθηκαν το ίδιο.

Η κυρία τελικά κατάφερε να διώξει την κατσαρίδα μακριά, αλλά αυτή... προσγειώθηκε σε μια άλλη κυρία.

Τώρα, ήταν η σειρά της άλλης κυρίας να συνεχίσει το δράμα.

Ο σερβιτόρος έσπευσε προς διάσωση.

Στο τέλος, η κατσαρίδα έπεσε πάνω στον σερβιτόρο.

Ο σερβιτόρος στάθηκε σταθερός, διατήρησε την ψυχραιμία του και παρατήρησε τη συμπεριφορά της κατσαρίδας που βρισκόταν πάνω στο πουκάμισό του.

Όταν ήταν αρκετά βέβαιος, την άρπαξε με τα δάχτυλά του και την έριξε έξω από το εστιατόριο.

Πίνοντας τον καφέ μου και παρατηρώντας το διασκεδαστικό θέαμα, στο μυαλό μου ήρθαν μερικές σκέψεις και άρχισα να αναρωτιέμαι, αν ήταν η κατσαρίδα υπεύθυνη για αυτό τον πανικό;

Αν ναι, τότε γιατί δεν ταράχθηκε και ο σερβιτόρος;

Το χειρίστηκε τέλεια, χωρίς να δημιουργήσει χάος.

Δεν είναι η κατσαρίδα, αλλά η αδυναμία αυτών των ανθρώπων να χειριστούν τη διαταραχή που προκαλείται από την κατσαρίδα.

Συνειδητοποίησα ότι δεν είναι η φωνή του πατέρα μου ή του αφεντικού μου ή της συζύγου μου που με ενοχλεί, αλλά είναι η ανικανότητά μου να χειριστώ τις διαταραχές που προκαλούνται από τη φωνή τους που με ενοχλεί.

Δεν είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση στο δρόμο που με ενοχλεί, αλλά η ανικανότητά μου να χειριστώ τη διαταραχή που προκαλείται από την κυκλοφοριακή συμφόρηση που με ενοχλεί.

Περισσότερο από το πρόβλημα, είναι η αντίδρασή μου για το πρόβλημα που δημιουργεί χάος στη ζωή μου.

Διδάγματα από την ιστορία:

Έχω καταλάβει, δεν πρέπει να αντιδρώ στη ζωή.

Πρέπει να απαντώ.

Οι γυναίκες αντέδρασαν, ενώ ο σερβιτόρος απάντησε.

Οι αντιδράσεις είναι πάντα ενστικτώδεις, ενώ οι απαντήσεις είναι πάντοτε καλά μελετημένες.

Ένας όμορφος τρόπος για να καταλάβεις τη ζωή.

Το άτομο που είναι ευτυχισμένο δεν είναι επειδή τα πάντα πηγαίνουν σωστά στη ζωή του..

Είναι ευτυχισμένος επειδή η στάση του απέναντι σε όλα τα δύσκολα της ζωής του είναι σωστή...

πηγή: linkedin.com

‘Ιρβιν Γιάλομ – 25 Σύντομα Αποσπάσματα από τα Βιβλία του που θα Σας Κάνουν να Ανατριχιάσετε. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

«Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει»
― Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Η απελπισία είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για να φτάσει στην αυτογνωσία. Κοιτάξτε βαθιά στη ζωή ασς και θα διαπιστώσετε ότι η απελπισία βρίσκεται παντού»
– Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Μόνο ένας πληγωμένος θεραπευτής μπορεί πραγματικά να θεραπεύσει»
― Irvin D. Yalom, Στο Ντιβάνι

«Μια μέρα, σύντομα, ίσως σε σαράντα χρόνια, δεν θα ζει κανείς από αυτούς που με έχουν γνωρίσει. Τότε θα είμαι πράγματι νεκρός – όταν δηλαδή δεν θα υπάρχω πια στη μνήμη κανενός. Σκέφτηκα ότι κάποιος, που είναι πολύ ηλικιωμένος είναι το τελευταίο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη που έχει γνωρίσει κάποιο άλλο άτομο ή κάποιo πλήθος ατόμων προσωπικά και που τώρα έχουν φύγει από ζωή. Όταν το άτομο αυτό πεθάνει, πεθαίνει μαζί του και το πλήθος αυτών, εξαφανίζεται από τη ζωντανή μνήμη. Αναρωτιέμαι, για μένα ποιος θα είναι αυτός ο άνθρωπος, τίνος ο θάνατος θα με κάνει να πεθάνω πραγματικά;»
― Irvin D. Yalom, O Δήμιος του Έρωτα κι άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας.

«Αν ανέλθουμε αρκετά ψηλά στην κοινωνία, θα φτάσουμε κάποια στιγμή σε ένα ύψος από το οποίο η τραγωδία παύει να φαίνεται τόσο τραγική»
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά, το σκοτάδι πριν τη γέννηση και το σκοτάδι μετά τον θάνατο». ― Ιrvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιείς το παιδί σου για να ανακουφίσεις τη μοναξιά σου, λάθος να δίνεις σκοπό στη ζωή σου με την αναπαραγωγή ενός  αντιγράφου του εαυτού σου. Είναι λάθος επίσης να αναζητάς την αθανασία με το να σπέρνεις τον σπόρο σου στο μέλλον, νομίζοντας ότι περιέχει τη συνείδησή σου! »

«Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά, το σκοτάδι πριν τη γέννηση και το σκοτάδι μετά τον θάνατο». ― Ιrvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιείς το παιδί σου για να ανακουφίσεις τη μοναξιά σου, λάθος να δίνεις σκοπό στη ζωή σου με την αναπαραγωγή ενός  αντιγράφου του εαυτού σου. Είναι λάθος επίσης να αναζητάς την αθανασία με το να σπέρνεις τον σπόρο σου στο μέλλον, νομίζοντας ότι περιέχει τη συνείδησή σου! »

― Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Το πνεύμα του ανθρώπου οικοδομείται από τις επιλογές του»
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Ορίστε; «Οι οριακοί ασθενείς παίζουν παιχνίδια»; Αυτό είπες; Ernest, ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικός θεραπευτής αν σκέφτεσαι έτσι. Αυτό ακριβώς εννοούσα νωρίτερα όταν μίλησα για τους κινδύνους της διάγνωσης. Δεν προσεγγίζουμε κάθε περίπτωση οριακού με τον ίδιο τρόπο. Το να βάζουμε ετικέτες στους ανθρώπους τους κάνουμε κακό. Δεν μπορείς να θεραπεύσεις την ετικέτα. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το άτομο που βρίσκεται πίσω από την ετικέτα.»
― Irvin D. Yalom, Στο Ντιβάνι

«… αργά ή γρήγορα έπρεπε να εγκαταλείψει την ελπίδα για ένα καλύτερο παρελθόν».
― Irvin D. Yalom, Κοιτάζοντας τον Ήλιο: Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του Θανάτου

«Ο γάμος  με όλη αυτή την κτητικότητα και τη ζήλεια που τον περιβάλλουν υποδουλώνει το πνεύμα».
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Η ζωή τελικά είναι ένα μίζερο πράγμα. Αποφάσισα να την περάσω συλλογιζόμενος διάφορα σχετικά με αυτή.»― Irvin D. Yalom, Η Θεραπεία του  Schopenhauer

«Ονειρεύομαι μια αγάπη που είναι κάτι περισσότερο από δύο ανθρώπους που η μόνη τους επιθυμία είναι να κατέχουν ο ένας τον άλλον»
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Να ένα περίεργο πείραμα που θα μας βάλει σε σκέψεις. . . Το μήνυμα του Νίτσε προς εμάς ήταν να ζούμε τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να θέλουμε να ξαναζούμε ακριβώς την ίδια ζωή αιώνια» ― Irvin D. Yalom

«Η θρησκεία έχει τα πάντα στο πλευρό της: την αποκάλυψη, τις προφητείες, την κρατική προστασία, υψηλότατη αξιοπρέπεια και υπεροχή. . . Και περισσότερο από αυτό, το ανεκτίμητο προνόμιο να της επιτρέπεται να αποτυπώνει τα δόγματά της στο μυαλό των ανθρώπων στην τρυφερή εποχή της παιδικής ηλικίας, κατά την οποία γίνονται σχεδόν έμφυτες ιδέες»
― Irvin D. Yalom, Η Θεραπεία του The Schopenhauer

«Η αγάπη δεν είναι μόνο μια σπίθα πάθους μεταξύ δύο ανθρώπων. Υπάρχει μια απεριόριστη διαφορά ανάμεσα στο να ερωτεύεσαι και να αγαπάς. Αντίθετα, η αγάπη είναι ένας τρόπος ύπαρξης, μια «προσφορά», δεν είναι «ένα ερωτικό σκίρτημα», είναι ένας τρόπος να συνυπάρχουμε σε μία  σχέση, όχι μια πράξη που περιορίζεται σε ένα μόνο άτομο».
― Irvin D. Yalom, Ο Δήμος του Έρωτα και Άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας

«Αγάπη σημαίνει να φροντίζει κανείς στην πράξη για τη καλυτέρευση της ζωής και την ανάπτυξη του άλλου»
― Irvin D. Yalom, Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία

«Ένα πράγμα που θεωρώ σαφές είναι ότι δεν πρέπει να αφήσεις τη ζωή σου να σε καθοδηγεί όπου θέλει αυτή. Διαφορετικά, θα καταλήξεις στα σαράντα με το αίσθημα ότι δεν έχεις ζήσει πραγματικά. Τι έχω μάθει εγώ από αυτό; Μάλλον, να ζω το τώρα, έτσι ώστε στα πενήντα να μην  μετανιώσω εάν γυρίσω και κοιτάξω το παρελθόν, τότε που ήμουν σαράντα»
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Εάν σας μιλούσε ο Επίκουρος αυτή τη στιγμή, θα σας παρότρυνε να απλοποιήσετε τη ζωή σας. Ακούστε πώς θα το έθετε, εάν τον είχαμε μαζί μας τώρα: «Παιδιά μου, οι ανάγκες σας είναι λίγες, είναι εύκολο να τις καλύψετε και μπορείτε να αντέξετε κάθε απαραίτητη ταλαιπωρία. Μην περιπλέκετε τη ζωή σας με τέτοιους τετριμμένους στόχους όπως πλούτη και φήμη: Είναι ο εχθρός της ATΑΡΑΞΙΑΣ. Η φήμη, για παράδειγμα, δεν είναι παρά οι απόψεις που έχουν οι άλλοι για μας και αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως επιθυμούν οι άλλοι. Για να επιτύχουμε και να διατηρήσουμε τη φήμη μας, πρέπει να μας αρέσει αυτό που οι άλλοι επιθυμούν και να αποφεύγουμε ό,τι αποφεύγουν κι αυτοί. Ως εκ τούτου, τι θέλετε μια ζωή δόξας ή μια ζωή στην πολιτική; Εγκαταλείψτε κι αυτή την ιδέα. Και πλούτο; Να το αποφύγετε! Είναι μια παγίδα. Όσα περισσότερα αποκτούμε τόσο περισσότερα θέλουμε, και τόσο πιο βαθιά είναι η θλίψη μας όταν δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε. Παιδιά μου, ακούστε με: Εάν επιθυμείτε την ευτυχία, μην σπαταλάτε τη ζωή σας αγωνιζόμενοι για κάτι που πραγματικά δεν χρειάζεστε»».
― Irvin D. Yalom, Το Πρόβλημα Spinoza

« Η ώριμη αγάπη είναι όταν αγαπάς, όχι όταν αγαπιέσαι.»
― Irvin D. Yalom, Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία

«Νομίζω ότι η ερωτική διεκδίκηση αποτελεί μια ψευδαίσθηση. Παλεύω ενάντια σε φανταστικούς ανεμόμυλους. Θεωρώ ότι, αν και αυτού του είδους η ψευδαίσθηση συχνά μου χαρίζει μια ευφορία και με παρηγορεί, στην ουσία με αποδυναμώνει και με αποξενώνει.»
― Irvin D. Yalom, Ο Δήμιος του Έρωτα κι άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας

«Ο πόνος είναι πάντα εδώ.  Όταν του κλείνεις την πόρτα, αυτός χτυπάει κάποια άλλη και ξαναμπαίνει από αλλού…..”
― Irvin D. Yalom, Κοιτάζοντας τον Ήλιο: Αφήνοντας πίσω τον Τρόμο του Θανάτου

«Όλοι αισθάνονται πώς υπάρχει νοήμα στη ζωή αλλά δεν μπορεί κανείς να το επιδιώξει σκόπιμα: το νόημα της ζωής είναι πάντα ένα παράγωγο φαινόμενο που παίρνει σάρκα και οστά όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, όταν χάνουμε την αίσθηση της ύπαρξής μας και αφήνουμε να μας απορροφήσει κάποιος (ή κάτι) έξω από εμάς ”
― Irvin D. Yalom, Η Θεωρία και η Πρακτική της Ψυχοθεραπείας

«Το άγχος του θανάτου είναι η μήτρα όλων των θρησκειών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να μετριάσουν τη θλίψη της θνοτότητάς μας»

― Irvin D. Yalom

«Υπήρχε κάποια εποχή στη ζωή μας που ήμασταν τόσο κοντά και τίποτα δεν φαινόταν να εμποδίζει τη φιλία και την αδελφοσύνη μας και μας χώριζε μόνο ένα μικρό γεφυράκι. Ακριβώς την ώρα που ήσουν έτοιμος να το περάσεις σε ρώτησα «Θέλεις να περάσεις το γεφυράκι και να έρθεις κοντά μου;» – τότε έπαψες να το θέλεις.  Και όταν σε ρώτησα ξανά, εσύ παρέμεινες σιωπηλός. Έκτοτε βουνά και  άγριοι καταρράκτες μας χώρισαν, μπήκαν ανάμεσά μας κι αποξενωθήκαμε τόσο που ακόμη κι αν θέλαμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον δεν θα μπορούσαμε. Αλλά όταν σκέφτεσαι τώρα αυτό το μικρό γεφυράκι, τα λόγια  πέφτουν στο κενό, ενώ εσύ κλαις και δεν μπορείς να το πιστέψεις.»
― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

Βρείτε όλα τα βιβλία που αναφέρονται στο άρθρο εδώ: mikk.ro/wyz

Πηγή: share24.gr

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΝΗΛΙΑ

Καλημέρα, μια καινούργια μέρα ξεκινάει και ο καλύτερος τρόπος για να την κάνουμε πιο όμορφη είναι να διαβάσουμε ένα ποίημα, να αντικρίσουμε μια ωραία εικόνα, και ν' ακούσουμε μια ωραία μουσική. Ας ξεκινήσουμε με το ποίημα.

OI ANΘPΩΠOI TO ΠIO ΣYXNA
ΔEN ΞEPOYN TI NA KANOYNE TA XEPIA TOYΣ

TA ΔINOYN - TAXA XAIPETΩNTAΣ -  AΛΛOYΣ

T  AΦHNOYNE NA KPEMONTAI ΣAN AΠOΦYΣEIΣ ANEYPEΣ

H - TO XEIPOTEPO - TA PIXNOYNE ΣTIΣ TΣEΠEΣ TOYΣ KAI TA ΞEXNOYNE

ΣTO METAΞY ENA ΣΩPO KOPMIA MENOYN AXAIΔEYTA
ENA ΣΩPO ΠOIHMATA AΓPAΦA.

TA XEPIA, 
APΓYPHΣ XIONHΣ
Καλημέρα και Χρόνια Καλά 

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος 

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΝΗΛΙΑ

Για ανάρτηση.
Το 80% της ανθρώπινης συμπεριφοράς ερμηνεύεται από το ασυνείδητο και μόλις το 20% από το συνειδητό κομμάτι της ψυχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γλώσσα του σώματος, στην οποία δεν μπορούμε να ασκήσουμε πλήρη έλεγχο και έτσι μπορεί αρκετές φορές να προδώσει αυτό που πραγματικά θέλουμε και δεν λέμε. Δείτε παρακάτω 15 έξυπνα ψυχολογικά κόλπα που θα κάνουν την ζωή σας ευκολότερη και θα σας γλιτώσουν από δύσκολες καταστάσεις.

1. Όταν μια ομάδα ανθρώπων γελάει, οι άνθρωποι συνήθως στρέφουν το βλέμμα τους σε αυτούς που αισθάνονται πιο κοντά τους.

2. Αν μασάς τσίχλα ή τρως, όταν κάνεις κάτι που σε αγχώνει, αυτό μειώνει το άγχος. Ξεγελάει ένα κομμάτι του εγκεφάλου, ώστε να νομίζει, ότι αφού τρως δεν κινδυνεύεις.

3. Αν κάποιος είναι νευριασμένος μαζί σας και σας φωνάζει, παραμείνετε ψύχραιμοι. Το πιθανότερο είναι να εκνευρισθεί ακόμα περισσότερο, αλλά αργότερα θα ντρέπεται για την συμπεριφορά του.

4. Αν κάνετε μια ερώτηση σε κάποιον και δεν σας απαντήσει επαρκώς, διατηρήστε οπτική επαφή μαζί του και παραμείνετε σιωπηλοί. Ο άνθρωπος που απαντάει θα υποθέσει, ότι η αρχική του απάντηση δεν ήταν καλή και θα συνεχίσει να μιλάει.

5. Με τις εκφράσεις του προσώπου μπορείτε να προκαλέσετε το συναίσθημα που επιθυμείτε. Αν θέλετε να νιώσετε χαρούμενοι, χαμογελάστε όσο περισσότερο γίνεται.

6. Μην λέτε “Πιστεύω” ή “Νομίζω”. Αυτό υπονοείται έτσι και αλλιώς, και φαίνεται ότι έχετε έλλειψη αυτοπεποίθησης.

7. Όταν έχετε συνέντευξη για δουλειά φανταστείτε, ότι αυτός που σας κάνει την συνέντευξη είναι κάποιος παλιός φίλος. Έτσι, θα νιώσετε περισσότερο άνετα και θα βγάλετε τον πραγματικό εαυτό σας.

8. Αν δείχνετε χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι, όταν συναντάτε κάποιους ανθρώπους την επόμενη φορά που θα τους ξαναδείτε θα δείχνουν και αυτοί χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι, που ξαναβρεθήκατε. Πάρτε παράδειγμα τα σκυλιά, που εφαρμόζουν συνέχεια αυτό το κόλπο.

9. Οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να σας κάνουν μια μικρή χάρη, αν πρώτα σας έχουν αρνηθεί μια μεγάλη.

10. Πολλές φυσικές συνέπειες του στρες είναι ίδιες με εκείνες της πολύ μεγάλης ευφορίας, όπως βαριά αναπνοή και επιτάχυνση της καρδιάς. Αν επανασχεδιάσετε την στρεσογόνο κατάσταση ως πρόκληση, τότε το άγχος θα μετατραπεί σε χαρά.

11. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ευφυΐα από την αυτοπεποίθηση. Αν δείχνεις, ότι είσαι πολύ καλός γνώστης του αντικειμένου σου, τότε οι άνθρωποι έχουν την συνήθεια να μαζεύονται γύρω σου.

12. Αν εργάζεστε στην εξυπηρέτηση πελατών, τοποθετήστε ένα καθρέπτη πίσω σας. Οι πελάτες θα σας συμπεριφέρονται πιο ευγενικά, γιατί κανένας δεν θέλει να βλέπει την κακή εκδοχή του εαυτού του.

13. Αν είστε σε ένα meeting και νομίζετε, ότι κάποιος θέλει να σας επιτεθεί, καθίστε ακριβώς δίπλα του. Με αυτόν τον τρόπο θα τον κάνετε να νιώσει ανασφαλής και να μην σας επιτεθεί. Ή τουλάχιστον να μετριάσει την κακία του.

14. Όταν βγαίνετε πρώτο ραντεβού με κάποιον, επιλέξτε ένα πρωτότυπο και συναρπαστικό μέρος. Με αυτόν τον τρόπο ο άλλος θα συνδυάσει αυτό το συναρπαστικό συναίσθημα μαζί σας.

15. Παρατηρήστε το χρώμα των ματιών κάποιου, όταν τον συναντάτε για πρώτη φορά. Οι άνθρωποι με το ίδιο χρώμα ματιών επιζητούν περισσότερο την οπτική επαφή.

Πηγή wordpress
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ Ή τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω βίω, το 1941 Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Ο Ευάγγελος Λεμπέσης (1906-1968) έγραψε το διάσημο έργο του Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ, το 1941. Ξεχώρισε δε τους βλάκες σε δύο κατηγορίες : τους γεννημένους βλάκες και τους αποβλακωμένους, δηλαδή όσους έγιναν βλάκες για λόγους κοινωνικούς, για να βολευτούν μέσα στην ισοπεδωτική μετριότητα και ασήμαντοτητα.

Δεν πρέπει να τα βάζεις με τους βλάκες για δύο λόγους:  

α). Γιατί αν τα βάλεις με τους βλάκες πρέπει να πέσεις στο επίπεδό τους…β). Γιατί ακόμα κι αν πέσεις στο επίπεδό τους, οι βλάκες έχουν τόση προϋπηρεσία στη βλακεία που πάλι θα σε νικήσουν στον τομέα της βλακείας…

Τούτοι οι βλάκες κατέχουν αναγκαστικά σπουδαίες θέσεις μέσα στην κοινωνία. Πώς καταφέρνουν και αναρριχώνται, όντας παντελώς ή σχεδόν παντελώς ανίκανοι; Βάσει της μαθηματικής αρχής της ισοδυναμίας: Δέκα βλάκες εναντίον ενός ευφυούς, δέκα ανίκανοι εναντίον ενός ικανού, δέκα αδύνατοι εναντίον ενός ισχυρού κ.ο.κ.

Οι βλάκες έχουν την τάση να συνασπίζονται. Πρόκειται για τις γνωστές "κλίκες". Έχουμε εδώ ένα συνασπισμό μηχανικής τάξης, βασισμένο στην αρχή της "ελάχιστης προσπάθειας", ώστε να αντιμετωπιστεί μια ισχυρότερη αλλά ολιγαριθμότερη δύναμη και επί του προκειμένου οι έξυπνοι.

Οι βλάκες συνασπίζονται γιατί ξέρουν πως κινδυνεύουν συνεχώς να περιέλθουν στην κατάσταση του παντός είδους προλεταριάτου, πράγμα που αποτελεί αναμφισβήτητο τεκμήριο για το βαθμό της πνευματικής-τους αναπηρίας. Τούτη η τάση για συσπείρωση των βλακών είναι η αιτία που τα παντός είδους σωματεία και κυρίως τα "πνευματικά" με τον καιρό περιέρχονται σε κατάσταση απόλυτης βλακοκρατίας.

Ένα πνευματικό σωματείο υπό καθεστώς βλακοκρατίας είναι φυσικό να μη νοιάζεται για την ελευθερία της σκέψης: Η ελευθερία της σκέψης είναι χρήσιμη μόνο σ’ εκείνους που διαθέτουν σκέψη. Για τον Ευάγγελο Λεμπέση, οι Μασονικές Στοές, οι Ροταριανοί Όμιλοι, ακόμα και η Κοινωνία των Εθνών είναι οργανώσεις που βλακοκρατούνται απολύτως. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είναι άλλο ένα τυπικό παράδειγμα βλακοκρατίας.

Από πού αντλεί τη δύναμή της η βλακική αγέλη; Από τη φύσει κατώτερη θέση της στην κοινωνική πυραμίδα, λέει ο Λεμπέσης. Άπαξ και συνασπιστούν οι βλάκες στη βάση της πυραμίδας μπορούν ευχερώς να ταράξουν ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα και να επιβάλουν όποιον βλάκα θέλουν στην κορυφή. Και δεδομένου ότι "ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται", ο κάθε βλάξ που θα προωθηθεί στην κορυφή θα σύρει πίσω του μόνο πρόσωπα κατώτερό του, δηλαδή ακόμα πιο βλάκες απ’ αυτόν. Μια βίαιη ανατροπή της βλακοκρατικής πυραμίδας με μια επανάσταση θα επαναφέρει τα πράγματα στη φυσική τους τάξη, αλλά μόνο προσωρινά, διότι το προτσές της βλακοποίησης θα επαναληφτεί και σε λίγο οι βλάκες θα κυριαρχήσουν και πάλι.

Κατά τον Λεμπέση ο κόσμος είναι αδύνατον να γλιτώσει από τους βλάκες.Όμως υπάρχουν και βλάκες που προωθούνται στην κορυφή χωρίς τη βοήθεια της "κλίκας", μόνοι τους, με την "αξία" τους, δηλαδή με την έλλειψη πραγματικής αξίας. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο βλαξ θα γκρεμιστεί από τη θέση-του με την πρώτη δυσκολία που θα συναντήσει, εκτός και αν ενταχτεί σε μια βλακοκρατική κλίκα που θα τον στηρίξει με τη δύναμή-της. Απαραίτητο "προσόν" του βλακός που επιδιώκει την κατάληψη ενός πόστου είναι η παντελής έλλειψη προσωπικότητας, που εκδηλώνεται με τη χρόνια απουσία γνώμης επί παντός ζητήματος.

Υπάρχουν δυο τύποι σοβαροφανών βλακών: Ο "ψωνίζων" και ο "κοζέρ (κενολόγος φλύαρος)".

Ο "ψωνίζων" ακούει (ψωνίζει) "προσεχτικά" τη γνώμη των άλλων και συνοδεύει τα λόγια-τους μ’ ένα εξυπνώδες ηλίθιο μειδίαμα, χωρίς ποτέ να εκφράζει κατηγορηματική άποψη για τίποτα και για κανένα: Δεν είναι, δα "ηλίθιος" για να εκτίθεται φανερώνοντας τη σκέψη του όση υπάρχει! Ο ψωνίζων "έχει έκδηλον στίγμα την βλακώδη πονηριά εις το μέρος εκείνο του ανθρωπίνου σώματος ένθα – παρά τοις ανθρώποις  – κείται συνήθως το πρόσωπον".

Και είναι πεισματικά προσκολλημένος στην άποψη ότι είναι "ηλίθιοι" όλοι οι έχοντες άποψη.

Ο "κοζέρ", (ο κενολόγος φλύαρος), είναι μια πραγματική κοινωνική μάστιγα. Ο "κοζέρ" μιλάει όσο περισσότερο μπορεί, αλλά λέει πάντα σοφίες του τύπου: "κατά την νύκτα, αναμφιβόλως επικρατεί σκότος" ή "αφού έβρεξε θα έχουμε οπωσδήποτε υγρασία". Ο κενολόγος "κοζέρ" έχει πάντα μια προστατευτική στάση απέναντι στους πνευματικώς ανωτέρους-του, πράγμα που του χαρίζει εύκολα τον χαρακτηρισμό του "συμπαθούς", που οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι δε θα τον ήθελαν ποτέ για τον εαυτό-τους, θεωρώντας τον συνώνυμο του "κόπανος".

Ο βλαξ είναι ζώον μόνιμα πανικόβλητο.Έχοντας σαν μόνο οδηγό το ένστικτο και καθόλου τη νόηση αδυνατεί να αμυνθεί με λογικά μέσα. Έτσι καταφεύγει σταθερά στο χαφιεδισμό, το ξεσκόνισμα, το "ποιείν τον καραγκιόζην", τη συρραφή κολακευτικών στίχων, την εκφώνηση πατριωτικών λόγων, ακόμα και τη μεταφορά από την αγορά των λαχανικών της κυρίας του κυρίου-του.

"Δύο κεφαλαί δια να συνεννοηθούν πρέπει να είναι ή εξίσου κεναί ή εξίσου πλήρεις". Έτσι, ενώ η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων είναι δυνατή, η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων και ευφυών είναι απολύτως αδύνατη. Αυτό σημαίνει ότι οι έξυπνοι δεν έχουν καμιά δυνατότητα να καθοδηγήσουν και να διδάξουν τους ανοήτους. Ο βλαξ αδυνατεί να καταφύγει σε έντιμα μέσα για να πετύχει το σκοπό-του. Διότι τα έντιμα μέσα είναι δύσκολα και προϋποθέτουν νου για να καταλήξουν σε αποτέλεσμα.

Ο βλαξ λοιπόν είναι αναγκαστικά ένας απατεών, που βασίζεται μόνο στο ένστικτό του, όπως ακριβώς και τα ζώα που, φυσικά, δεν έχουν "ηθικόν βίον". Η βλακεία δεν έχει ταξική καταγωγή, λέει ο Λεμπέσης. Όμως οι "αριστοκρατικοί και πλούσιοι βλάκες" είναι μυριάκις πιο επικίνδυνοι ηθικά από τους φτωχούς και προλετάριους βλάκες. Ένα "καλό παιδί καλής οικογένειας", δηλαδή ένας "ευπρεπής βλαξ" παραμένει ασύδοτος από μικρός. Έχει ταξική ασυλία, που δεν την έχει ο σταθερά ελεγχόμενος από νήπιο φτωχός βλαξ. Ο λαϊκός βλαξ είναι συμπαθέστερος και λιγότερο γελοίος διότι είναι σεμνότερος και στερημένος της αυτοπεποιθήσεως και επάρσεως του βλακός των άνω τάξεων.

Πάντως απ’ όποια τάξη κι αν προέρχεται, ο βλαξ που θα υποχρεωθεί να δώσει μάχη —που ωστόσο την αποφεύγει όσο μπορεί— θα τη δώσει με τα πνευματικά ευκολότερα και συνεπώς ανηθικότερα όπλα: το ψεύδος, τη διαστροφή, τη ραδιουργία, τη συκοφαντία. Εξ’ ού έπεται το ακλόνητο δόγμα: η ανηθικότης είναι αποκλειστικόν προϊόν των βλακών !!!

Απόσπασμα από το βιβλίο "Κείμενα στο Έθνος" του Β. Ραφαηλίδη

"Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω"