ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΤΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνοδοιπόροι της Επικούρειας Φιλοσοφίας και της ανήσυχης ερευνετικής διαδρομής, συναθλητές της αναβλητικότητας και της Ουράνιας προφητείας  OXAYO!!!!!!!!!! το μενού σήμερα του filomatheia.blogspot.gr έχει σπαράγματα από δυο συνεντέυξεις δυο υπέροχων Ελλήνων, του καθηγητή κ. Θεοδοσίου Τάσιου και του παιδοψυχίατρου-ψυχοθεταπευτή κ. Δημήτρη Καραγιάννη. Αξίζει τον κόπο ν'αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας για να μελετήσετε αυτά τα δυο κείμενα. Κύριε Τάσιο, Κύριε Καραγιάννη σας ευχαριστώ. Χθες μ'ενα μαγικό τρόπο!!!!!!!!!! που λέει και η Κορνηλία, ήρθαν στα χέρια μου οι δυο τόμοι του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ-ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥ βιβλίου ''ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ'' του Ρόμπερτ Γκρέϊβς από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ domus arigato captainσύντομα θα έχω πιο πολλά να σας πω, το μόνο σίγουρο είναι πως αν θέλετε να κάνετε ένα καλό δώρο σε φίλους που είναι βιβλιόφιλοι είναι ο,τι καλύτερο, θα το εκτιμήσουν αφάνταστα. Μ'αυτά και μ'αυτά φθάσαμε σχεδόν στο τέλος των πανελλήνιων εξετάσεων αφού την Τρίτη γράφουν το τελευταίο μάθημα, η Κορνηλία γράφει ΑΟΘ και μετά βουρ για τ'αγωνίσματα όπου είμαι σίγουρος πως θα σπάσει τα κοντέρ γιατί τρέχει σαν Γαζέλα!!!!!! Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή τύχη στα δίκαια και πανανθρώπινα ονειρά σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
Θεοδοσίου Τάσιου « ΠΑΙΔΕΜΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ», έκδοση 1993 

Σπαράγματα από το βιβλίο του Θεοδοσίου Τάσιου
Δεν χρειάζεται  να ψάξει κανείς περισσότερα από μερικά λεπτά για να ανακαλύψει αδάμαντες. Αρκεί να το επιθυμεί και να μην τους ψάχνει σε καθρέπτες.
Μία ωριαία διαγώνια επανάληψη του βιβλίου «Παιδεμός Παιδείας» ήταν αρκετή για να αντληθούν αδιάσειστα τεκμήρια λόγου, που εδραιώνουν θεμέλιο σεβασμού και εκτίμησης. Αν ένα βιβλίο αρκεί για να πετύχει τέτοιο θεμέλιο είναι εύλογο το μέγεθος και η λαμπρότητα του εποικοδομήματος που συνθέτει την προσωπικότητα του συγγραφέα ανδρός με το όνομα Θεοδόσιος Τάσιος.
Προσωπικότητα με φωνή λαγαρή, γλώσσα μετρημένη και ζυγισμένη, περιεχόμενο  με ευαισθησία και ορθολογισμό, ρωμαλέο, αξιοπρεπές. Φωνή στεντόρεια που μίλησε για τη δημοκρατία έξω από το λαϊκισμό, για την παιδεία του παιδέματος, για την πατριδοφιλία έναντι της πατριδοκαπηλείας, για την φιλοπονία αντί της πολυλογίας και τόσα άλλα.
Φωνή πάντα καθαρή, έντιμη, διαχρονική και επίκαιρη ακόμη και όταν έμοιαζε άκαιρη.  Φωνή «βοώντος εν τη ερήμω» της νεοελληνικής αναβλητικότητας, του ωχαδερφισμού, της περιφρόνησης του κράτους και οτιδήποτε κοινού, της αμφισβήτησης του αυτονόητου, της μόνιμης αναζήτησης του ευαγγελίου στα ευχολόγια και τον ανατολίτικο πλαγιασμό, το μπαξίσι και το ρουσφέτι. Σ' αυτό το περιβάλλον πώς να μη θαυμάσει κανείς όσα μπορεί να διαβάσει σε ένα βιβλίο του 1993.

Πηγή: Κωνσταντίνος  Τάνης

Ιδού κάποια από αυτά :
....Τίποτα δεν είπαμε για τις στρατιές συμπολιτών μας που βολεύτηκαν αφενός και το κυριότερο, απαλλάχθηκαν από ενοχλητικούς κανόνες σχετιζόμενους με οργάνωση, ιεραρχία, απόδοση και ανταπόδοση.
.... Από το 1989 ψέλλισα δημόσια στο ΒΗΜΑ την απαίτηση να διατυμπανισθή το τραγικό οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Να μας βάλλουνε με το ζόρι και επανειλημμένα να ακούσουμε λεπτομέρειες για το εθνικό ρεζιλίκι του πολλαπλασιασμού του δημόσιου χρέους.  Να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε την ντροπή να ζούμε με δανεικά. Να μας εξηγήσουνε πόσο εύκολο είναι να στήνεις μία οιονεί φιλολαϊκή βιτρίνα με ξένα κόλλυβα, δηλαδή να απεργάζεσαι ένα σαφέστατα αντιλαϊκό μέλλον.
.... Σ' αυτό το μεταξύ ελπίζω ότι οι Φράγκοι θα θελήσουν να ξεπλύνουν το κακό που μας έκαναν με τις καταστρεπτικές Σταυροφορίες τους και θα καταλάβουν πως δεν πρέπει να μας ξαναδανείσουν .
.... Δεν υπάρχει καμία χώρα σε Ανατολή και Δύση που να μην προετοιμάζεται να διεκδικήσει τη θέση της στο νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας, κάτι που περιλαμβάνει και τον πανεπιστημιακό μόχθο. Η λαϊκίστικη,  εργατίστικη πολιτική των κομμάτων και η μαξιμαλιστική τους άμιλλα στην Ελλάδα συνέβαλλαν όσο τίποτε άλλο στην τέλεια τύφλωση του λαού σχετικά με τις εξελίξεις που έρχονται.
.... Δεν μπορεί να μου είναι συμπαθής σε μια εποχή που (όλοι;) νοιώθουμε την ανάγκη να διπλασιάσουμε τη δουλειά και όχι τα λόγια, όποιος μεταξύ των αιτημάτων του περιλαμβάνει και το δικαίωμα της απουσίας.
.... Μόνον πολιτικώς αφελείς και βασικώς αντιδημοκρατικές κοινωνίες πιστεύουν πως κάθε κοινωνική ομάδα δικαιούται να βρίσκεται σε διαρκή επανάσταση.
.... ΔΕΝ είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς να λύσει ένα γενικότερο πρόβλημα κουλτούρας και πολιτικού ήθους με διατάξεις του τύπου ζυγηθείτε και στοιχηθείτε,  προερχόμενες εκ των άνω και εφαρμοζόμενες προς μέρος μιας συνολικά νοσούσας κοινωνίας.
.... Αν η αιωνιότητα του ανθρωπίνου γένους είναι η μόνη χειροπιαστή αιωνιότητα που διαθέτουμε, οι λειτουργίες της παιδείας είναι μια γιγαντιαία ζωτική ανάσα της κοινωνίας.
Αναφέρει γνωστό παράδειγμα πειραματικής ψυχολογίας να το αναλογισθούμε ως συνέπεια των πράξεων μας και του «άλλαντάλλα» της δήθεν πολιτικής ζωής. .... Μόλις λιγοστέψει  η τροφή ή ο αέρας τα ποντίκια του κλουβιού τσιρίζουν, τρεχολογάνε μανιωδώς και δαγκώνονται μεταξύ τους έχοντας από πάνω την ψευδαίσθηση πως «εργάζονται αδιαλείπτως για την βελτίωση των πραγμάτων».
....Ο Παύλος μας έχει συστήσει «τον αιρετικόν μετά την πρώτην και δευτέραν νουθεσία παραιτού». Πράγματι θα έπρεπε να είχα βαρεθεί. Ένα όμως με κρατάει. Η υποψία ότι ο φασισμός δεν είναι ούτε παρελθόν ούτε εξωγενής κίνδυνος.
.... Η αμφισβήτηση είναι κατάφαση της ελευθερίας.
.... Έχω βαρεθεί να λέω ότι η Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την παίζουμε θέατρο.
.... Η αυτόματη εξομοίωση φαινομένων από μόνα τα κοινά εξωτερικά τους γνωρίσματα ενδέχεται να είναι προϊόν νύστας .... και είναι απαραίτητο να ιδείς το χρωματικό φάσμα και όχι απλά την εντύπωση του λευκού φωτός.
.... Αφού φορέσουν την αναχωρητική άσπρη μπλούζα του εργαστηρίου, οι πανεπιστημιακοί ερευνητές ενασχολούνται με ένα έργο που συσσωρεύει το εκτόπλασμα της ετερογονίας ευθυνών ενός ολόκληρου λαού που βρίσκεται σε σύγχυση  και ενός πολιτικού κόσμου που μερικές φορές  δίνει την εντύπωση ότι για 50.000 ψήφους όλους κι όλους  ξεπουλά το επιστημονικό, δηλαδή το εθνικό μας μέλλον .... τι κόστος!
.... Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και μετράται εκ του αποτελέσματος. Η σταδιακότητα είναι ο αναγκαίος αποσβεστήρας έναντι κρούσεων και συγκρούσεων.
.... Κόμματα και πολιτικές ομάδες έχουν την ευθυνολογική μερίδα της ύαινας για την κατάσταση. Ας δείξουμε γενναιότητα , ας θυσιάσουμε λίγες εντυπώσεις του παρόντος για χάρη του μέλλοντος «άλλως το όνειρο των ευρωπαίων και των αμερικανών να μας δουν ένα λαό γκαρσονιών θα γίνει πραγματικότητα» όπως μας είπε ο Δ. Μυταράς από το 1986.
Καταλαβαίνει την εποχή εκείνη ότι εκτίθεται στη ρετσινιά της κινδυνολογίας και απολογείται σε τρίτο πρόσωπο: «ο συντάκτης προτιμά αυτό τον κίνδυνο παρά να συμμετάσχει στον αναπαυτικό συρμό της αναζήτησης μονόπλευρων αποδιοπομπαίων τράγων».
Είμαι αγωνιστικά απαισιόδοξος,  σε εγρήγορση και δυσάρεστος έλεγε ο ίδιος, Eμείς τι λέγαμε τότε άραγε;.... τι λέμε σήμερα;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ.

Δώρο: «Το δώρο της ζωής. Αυτό είναι το απόλυτο δώρο για μένα, γιατί είναι κάτι το οποίο δεχόμαστε, μας προσφέρεται. Όμως, αν δεν το αποδεχτούμε και δεν το τιμήσουμε, τότε το καταστρέφουμε μετατρέποντάς το σε επιβίωση. Το δώρο της ζωής είναι ένα πολύ συναρπαστικό, αλληλεπιδραστικό παιχνίδι που μόνο εάν μπει σε συνάρτηση με το δικαίωμα της αγάπης, μπορεί να το χαρεί κανείς όσο δικαιούται».
Ερωτας: «Ο έρωτας, στην αρχή, ζητά πολύ λίγα στοιχεία για να υπάρξει. Μια ελκυστική εμφάνιση. Ένα ευχάριστο περιβάλλον. Δύο όμορφα λόγια. Μια υπόσχεση. Ένα λουλούδι. Λίγο μυστήριο. Μια οικειότητα. Αργότερα, ο έρωτας γίνεται πολύ απαιτητικός. Ζητά την τιμιότητα, τον σεβασμό, τη συνέπεια, την έκπληξη, τη σταθερότητα, την ανανέωση, την εμπιστοσύνη, την προσωπική αυτογνωσία, το ξεπέρασμα των αποτυχιών, την ανατροφοδοσία της επιθυμίας, το αέναο μοίρασμα. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή».
Ζευγάρι: «Ένα αγαπημένο ζευγάρι είναι η απάντηση στη σύγχρονη απομόνωση. Τα ζωντανά ζευγάρια δεν αποτελούν μια κλειστή ευκαιριακή οντότητα, ένα καταφύγιο για τις ατομικές ανασφάλειες, αλλά ένα ορμητήριο για μια κοινή πορεία, μια συνεξέλιξη μέσα στην οποία μπορεί να υπάρχει πολύ γέλιο, πολύ παιχνίδισμα, πολλή εσωτερικότητα και η αγάπη τους μπορεί να παράγει τη δημιουργική πνοή που δεν θα περιορίζεται μόνο στους δυο τους».
Καρυκεύματα: «Τα καρυκεύματα είναι μια στάση ζωής που δεν αφορά μόνο το φαγητό, αλλά και τον ερωτισμό μας, τη σεξουαλικότητά μας, τις τέχνες, την καθημερινότητα. Το καρύκευμα στον λόγο είναι το χιούμορ και στο επάγγελμα είναι το μεράκι. Ζωή μη πικάντικη, χωρίς καρυκεύματα, δεν είναι υγιεινή».
Λιακάδα: «Η φίλη μας η οποία, εδώ, στον τόπο μας, μας επισκέπτεται τακτικά και όταν καμία φορά αραιώσει τις επισκέψεις της, μας λείπει πάρα πολύ. Μας τονώνει και μας στηρίζει, χωρίς να λέει συμβουλές. Μας κλείνει το μάτι και μας λέει σαγηνευτικά: “Βγες από το κλείσιμό σου, υπάρχει φως εκεί έξω”. Η φυσική επιμένει και η κλινική πράξη επιβεβαιώνει πως το σκοτάδι δεν υφίσταται ως οντότητα. Υπάρχει μόνο ως απουσία φωτός. Και, δόξα τω Θεώ, έχουμε πολύ λιακάδα στα μέρη μας».
Μάσκες: «Αν πω ότι πρέπει να πέσουν οι μάσκες, θα συμφωνήσουν όλοι και στη συνέχεια θα τις κρατήσουν, γιατί έτσι νομίζουν ότι προστατεύονται. Μέσα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας, με χαρά βλέπω τις μάσκες να πέφτουν και να αποκαλύπτονται υπέροχοι άνθρωποι. Οι μάσκες είναι στατικές. Είναι ρόλοι, άμυνες, φόβοι, “πρέπει”, εγκλωβισμοί, ανασφάλειες. Κάτω από αυτές, όμως, υπάρχει ομορφιά, ζωντάνια, το απροσδόκητο. Είναι κρίμα αυτός ο προσωπικός πλούτος να κρύβεται κάτω από μια μάσκα. Είναι κρίμα οι άνθρωποι να αγωνιούν τόσο για την μάσκα-εικόνα τους αντί να εμπιστευτούν την ομορφιά του προσώπου που υπάρχει από κάτω».
Νέα Γενιά: «Τι τυχεροί που είναι οι νέοι σήμερα, που ζουν σε συνθήκες κρίσης! Καθόλου δεν θεωρώ πως πρέπει να μείνουν στην “αδικία” ότι οι προηγούμενες γενιές τους έκλεψαν στα οικονομικά και τι “καημένοι” που είναι αυτοί τώρα που πρέπει να ζήσουν κόντρα σε όλα τα προγνωστικά! Μη έχοντας ενοχές απέναντι στη νέα γενιά, μπορώ να μην τους λυπάμαι, αλλά να τους καμαρώνω, όταν γίνονται δημιουργικοί, εφευρετικοί και ευφάνταστοι, άρα ερωτεύσιμοι και ερωτικοί. Αν οι νέοι το αποφασίσουν και το υποστηρίξουν, μπορούν να κάνουν πραγματικά συναρπαστική τη ζωή τους, γιατί μπορούν να παράξουν δημιουργικές λύσεις υπέρ της ζωής τους».
Πένθος: «Είναι, όντως, πάντα σκληρό να καταγράφει κανείς απώλειες ή να είναι δίπλα σε ανθρώπους που τις βιώνουν, αλλά θα ήταν ακόμα πιο σκληρό για κάποιον να μην έχει πενθήσει ποτέ στη ζωή του. Γιατί το πένθος προϋποθέτει την αγάπη, τη στοργή, το νοιάξιμο, τη σχέση που έχουμε μοιραστεί με εκείνον που έχουμε απωλέσει. Η δυτική - αμερικανική επιφανειακή κουλτούρα, αποφεύγοντας τα αρνητικά συναισθήματα, παρεμποδίζει τη διαδικασία του πένθους και οδηγεί σε υπερπαραγωγή κατάθλιψης. Το πένθος, όμως, επιτελεί μια λειτουργία αυτογνωσίας και ενώ είναι επώδυνο, ταυτόχρονα είναι και λυτρωτικό».
Ρίζες: «Η υπόγεια λειτουργία που προσφέρουν οι ρίζες φαίνεται μόνο όταν αυτή πάψει να λειτουργεί. Είναι εκεί που ξεραίνεται το φυτό, γιατί δεν τροφοδοτείται με ζωτικούς χυμούς. Κι ενώ τα φυτά μοιάζουν ακίνητα, οι ρίζες τους προχωράνε διαρκώς μέσα στο έδαφος, για να μπορεί να κρατιέται το φυτό στη ζωή. Είναι πολύ τραγικό, σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο, να θεωρούμε ότι μπορούμε να αποκοβόμαστε από τις ρίζες μας, να γινόμαστε ριζοσπάστες, χωρίς αυτό να έχει συνέπειες στην προσωπική και κοινωνική ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι μένουμε καθηλωμένοι στο παρελθόν μας, αλλά το επεξεργαζόμαστε με τέτοιο τρόπο ώστε να αναζωογονεί και να τροφοδοτεί το παρόν και το μέλλον μας. Γιατί πάντα υπάρχουν στερεότυπα που έρχονται από το παρελθόν και μπλοκάρουν ασυνείδητα τη λύτρωση, αλλά ταυτόχρονα γίνονται και αφορμές για να αποκαλυφθούν εκ νέου δυνάμεις παραγκωνισμένες, ξεχασμένες».
Φάλαινες: «Στο προσωπικό μου λεξιλόγιο, η φάλαινα ήταν πάντα συνειρμικά συνδεδεμένη με κάτι αρνητικό, ώσπου το περασμένο καλοκαίρι, σε ένα ταξίδι μας στη Γροιλανδία, ζήσαμε κοπάδια με φάλαινες να χορεύουν και να παιχνιδίζουν στον ωκεανό και να είναι το άκρον άωτον της ομορφιάς και της αρμονίας. Αυτή η εμπειρία και η ανατροπή μιας παγιωμένης θεώρησής μου μού επιβεβαίωσε, για μια ακόμα φορά, το πόσο σημαντικό είναι το βλέμμα και η γωνία του και πως αυτό που έχει καταγραφεί μέσα μας με αρνητικούς όρους μπορεί να γίνει συναρπαστικό, αν βρούμε τον τρόπο να το κοιτάξουμε διαφορετικά».
Χρήματα: «Η σχέση μας με τα χρήματα να είναι τέτοια, ώστε να μην ασχολούμαστε μαζί τους είτε γιατί είναι πολλά είτε λίγα. Τώρα, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, έχω ζήσει ζευγάρια και σχέσεις, που ήταν στηριγμένες πάνω σε οικονομικά μεγέθη, να διαλύονται με ανθρωποφαγικό τρόπο και αντίστοιχα έχω δει ζευγάρια που έχασαν την περιουσία τους να επιβεβαιώνουν πως ο αδαπάνητος πλούτος τους είναι η σχέση τους».
Ωρα: «Τώρα! Ας μη χάσουμε το παρόν μας, μένοντας στην ασφάλεια του παρελθόντος ή περιμένοντας να έρθει να μας βρει κάποτε ένα όμορφο μέλλον. Τώρα θα ζήσουμε, τώρα θα χαρούμε, τώρα θα ερωτευτούμε, τώρα θα αγαπήσουμε, τώρα θα αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, τώρα θα ζήσουμε ευχαριστιακά».
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.