ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ Άλλη μία βόλτα πολιτισμού.

 

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της περιπατητικής σχολής, της Επικούρειας φιλοσοφίας, και λάτρεις της ιστορίας σας χαιρετώ, η σημερινή μέρα η 26/04/15 ήταν έτσι κι αλλιώς για τα μέλη της Π.Η.Ε.Φ. ανά τον κόσμο σημαντική. Όταν λέω ανά τον κόσμο μιλάω για ΝΟΡΓΗΓΙΑ, ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ, ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ είναι όπως προείπα σημαντική γιατί οι φίλοι από τις πιο πάνω χώρες έχουμε ορίσει αυτή την ημέρα για να γιορτάζουμε τη φιλία μας, αυτή την ημέρα την έχουμε ονομάσει Επικούρεια μέρα και το μεσημέρι στις 15.00 ώρα Ελλάδος ο καθ' ένας στην πατρίδα του διοργανώνει ένα γεύμα, η δείπνο ανάλογα με τη χώρα γιατί π.χ. στις 15.00 ώρα Ελλάδος στην Ιαπωνία είναι συν 7, και επικοινωνούμε μεταξύ μας, σαν σημείο αναφοράς έχουν την Ελλάδα γιατί θεωρούν πως όλα αυτά ξεκίνησαν από τον φίλο τους στην Ελλάδα τον Επικούρειο Πέπο-Θπύρο-Pepe-Poof-Fuji Tomo Kazu. Aυτό φυσικά έγινε και σήμερα στις 15.00 πριν όμως μιλήσω γι' αυτό θα μου επιτρέψετε να σας πω το τι έγινε σήμερα στην μικρή εκδρομή που είχε προγραμματίσει το ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α. και που είχαν την καλοσύνη εκτός από μένα που είμαι μέλος να δεχθούν και τη συμμετοχή φίλων από την Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ Ευχαριστούμε τον πρόεδρο κ. Βασίλη Τσατσαράγκο και την κ. Μυλώνα, ένα διπλό ευχαριστώ στην κ. Μυλωνά γιατί ήταν και η καταπληκτική μας ξεναγός. Το ραντεβού ήταν στον σταθμό του Θησείου στις 10.30 περίπου στις 10.45 αναχωρήσαμε για την Πνύκα. 

Και τώρα μία απορία, γιατί η Αποστόλου Παύλου και η Αρεοπαγίτου να μην ονομάζονται  η μία Ικτίνου, και η άλλη Καλλικράτη? τις πταίει? Ο λόφος του Φιλοπάππου ονομαζόταν λόφος των Μουσών και όσοι θέλουμε να τιμούμε την ιστορία μας και τον τόπο μας θα πρέπει να συνεχίσουμε να τον αποκαλούμε λόφο των Μουσών και όχι του Φιλοπάππου, μπορεί ο εν λόγω νεόπλουτος της εποχής εκείνης να ήταν λάτρης του Ελληνικού Κάλλους αλλά δεν ήταν Έλληνας, απλά όταν πέθανε ζήτησε να τον θάψουν εκεί -αυθαίρετα βέβαια γιατί αυτό απαγορευόταν- επομένως εκεί απλά ήταν το μνήμα του. Τώρα το γιατί επικράτησε το Φιλοπάππου και όχι των Μουσών είναι καθαρά θέμα των τότε κατακτητών, εκείνο που με ανησυχεί είναι η σημερινή κατάσταση που δυστυχώς πολύ μοιάζει με την τότε εποχή. Πρώτος σταθμός η Εκκλησία του Δήμου (ΠΝΥΚΑ) Όταν τελείωσε την ενημέρωση η ''ξεναγός μας'' κ. Μυλωνά τον λόγο πήρε το μέλος της Λ.Ο.Γ. η πρωτοετής φοιτήτρια της Ψυχολογίας Άλκηστη-Έφη Παληγιάννη 

και μας διάβασε το πιο κάτω κείμενο περι δανεισμού του ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ.
Ο Πλούταρχος γράφει για τις «συμφορές του δανεισμού»

Το έργο του «Περί του μη δανείζεσθαι» κυκλοφορεί σε νέα έκδοση

Οικονομικά προβλήματα της αρχαιότητας -που μοιάζουν ωστόσο επίκαιρα- πραγματεύεται ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του μη δανίζεσθαι»

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του. «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο. «Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «... κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος. Και τι προτείνει;

«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα...».

Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές. Και ας μη βιαστούν οι αναγνώστες του να βγάλουν εύκολα συμπεράσματα κάνοντας βολικούς συσχετισμούς. Δεν φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωστίστως ο δανειζόμενος με την άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή ζωή (μας θυμίζει κάτι αυτό;), φωνάζει ο συγγραφέας. «Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα... ». Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για... τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές». Και το αποτέλεσμα ποίο είναι; «Για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».

Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, όπως θεωρείται ο Πλούταρχος από τους μελετητές του είναι τόσο αυστηρός σ΄ αυτό το έργο και δείχνει τόσο πάθος καταδικάζοντας το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού αφ΄ ενός και της απληστίας και βαναυσότητας των δανειστών από την άλλη είχε οδηγήσει στον παρελθόν στην υπόθεση ότι το έγραψε σε νεαρή ηλικία. Πράγμα λανθασμένο, όπως απέδειξε η σύγχρονη έρευνα. Η αδυναμία των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα δεινά του δανεισμού φαίνεται ότι απασχολούσε πολύ τον μεγάλο βιογράφο της αρχαιότητας. «Άνθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον», γράφει.

Όταν η Άλκηστη τελείωσε το διάβασμα όλοι οι παραβρισκόμενοι αναρωτηθήκαμε αν ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ αυτά που είχε γράψει τότε, αν, προφητικά μιλούσε για το σήμερα, δυστυχώς είναι πάρα πολύ επίκαιρο το πιο πάνω άρθρο και θα πρέπει όλοι, μα όλοι όσοι στη ζωή τους αποφασίσουν να ασχοληθούν με τα κοινά να είναι υποχρεωτική η ανάγνωση σε καθημερινή βάση από τους υποψήφιους προς τους πολίτες. Στην πορεία ανεβήκαμε στον λόφο των Μουσών αφού περάσαμε από τα Κιμώνεια Μνήματα για να βρεθούμε στο επτάθρονο και αμέσως μετά στο μνημείο του Φιλοπάππου. Ντρέπομαι που θα το πω αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα εκεί βρέθηκα για πρώτη φορά, εννοώ στην περιοχή που είναι το μνημείο, ό, τι και αν σας πω θα είναι λίγο για τη θέα από το συγκεκριμένο σημείο, και τα συναισθήματα που ένιωσα καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της μικρής εκδρομής σ' αυτούς τους γεμάτους ιστορία και μνήμες χώρους. Αναρωτήθηκα πολλές φορές τί σόϊ Έλληνες είμαστε εμείς που δεν γνωρίζουμε που ήταν η Εκκλησία του Δήμου? τί σόϊ Έλληνες είμαστε εμείς που δεν επισκεπτόμαστε τον χώρο όπου γεννήθηκε η μεγαλύτερη ''θρησκεία'' του πλανήτη? είτε είσαι χριστιανός, είτε είσαι μουσουλμάνος, είτε είσαι βουδιστής κ.λ.π. όλοι, μα όλοι οι λαοί σε μία ''θρησκεία'' πιστεύουν, στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!!!!!!!! προσοχή, όχι τη μαϊμού, δηλαδή την αντιπροσωπευτική, αλλά τη γνήσια, αυτή που γεννήθηκε πριν 2500χρόνια περίπου στην ΠΝΥΚΑ μιλάμε για την άμεση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην πορεία κατηφορήσαμε προς το μνημείο του Μουσαίου και αμέσως μετά στη φυλακή του Σωκράτη όπου ξανά η Άλκηστη μας διάβασε ένα κείμενο για τον μεγαλύτερο και πιο διάσημο φιλόσοφο του Πλανήτη Γη, τον λόγο πήρε και ο μικρός Νικόλας? και μας θύμησε αυτό που είχε πει ο ΣΤΗΒ ΤΖΟΜΠΣ πως θα έδινε τα πάντα αρκεί να είχε την ευκαιρία στη ζωή του να έκανε έναν διάλογο με τον Σωκράτη!!!!!!!!!!!!!! Και τώρα θα σας διηγηθώ την ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ-ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ-ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ-ΜΟΝΑΔΙΚΗ-ΚΟΡΥΦΑΙΑ-ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΗ 

πρωτοβουλία των πολύ αγαπημένων φίλων μου ΑΛΚΗΣΤΗ, ΑΡΚΑ, και ΓΕΝΙΚΟΥ πριν ξεκινήσω είναι απαραίτητο για να σας βάλω στο κλίμα να πω το εξής: όταν συναντηθήκαμε επειδή ο ΑΡΚΑΣ κρατούσε μια τσάντα σχολική όπως κρατάει κάποιος ένα μωρό στα δυό του χέρια, τον ρώτησα γιατί δεν κρεμάει την τσάντα στην πλάτη του όπως εγώ και μου είπε πως επειδή έχει μέσα το λάπτοπ φοβόταν μη γίνει κάποια ζημιά!!! όταν φθάσαμε στο μνημείο του Φιλοπάππου του το ξαναείπα πάλι γιατί μου φαινόταν παράξενο να τον βλέπω να κρατάει μ' αυτόν τον τρόπο την τσάντα, από μέσα μου μάλιστα μονολόγησα: βρε κοίτα κάτι χούγια που βγάζει ο ΑΡΚΑΣ!!!!!! Που να φαντασθώ τι κουβάλαγε ο ΑΡΚΑΣ στην μυστηριώδη τσάντα? Ένυ γουέϊ που λέμε και στο Γοργογύρι όταν περάσαμε την Αρεοπαγίτου και προχωρούσαμε προς τον Άρειο Πάγο ο ΑΡΚΑΣ, Η ΑΛΚΗΣΤΗ

 και ο ΓΕΝΙΚΟΣ έμειναν λίγο πίσω και κάθησαν κάτω από τον ίσκιο μιας ελιάς, με κάλεσαν να μείνω κι εγώ μαζί τους γιατί υπήρχε λόγος!!!!!!! εγώ υπέθεσα πως είχαν κουρασθεί και επέστρεψα για να τους αποχαιρετήσω, και μετά να ακολουθήσω τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους. Κάποια στιγμή έχουν μαζευτεί και οι τρεις πάνω από την τσάντα, και χωρίς εγώ να έχω οπτικό πεδίο για να δω τι κάνουν γυρίζουν και οι τρεις ταυτόχρονα και αρχίζουν το τραγούδι ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!! respec Φίλες και Φίλοι είναι αδύνατον να σας περιγράψω το τι επακολούθησε, απλά θα σας ευχηθώ να ζήσετε κι εσείς ανάλογες στιγμές στη ζωή σας, είχαν φροντίσει για όλα, είχαν μαζί τους κουταλάκια, πηρουνάκια, πιατάκια, χαρτοπετσέτες, νερό, και φυσικά μια καταπληκτική τούρτα!!!!! ελπίζω να καταλάβατε τι κουβάλαγε ο ΑΡΚΑΣ στην τσάντα μυστήριο!!!!!!! για δυο ώρες.  
Άλκηστη, Αρκά, Γενικέ, σας ευχαριστώ από καρδιάς για την έκπληξη, ήταν ό,τι πιο όμορφο θα μπορούσα να ζήσω αυτή την τόσο σημαντική μέρα, θα μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου, είμαι περήφανος και πολύ τυχερός που εδώ και δεκαπέντε χρόνια είσαστε φιλαράκια μου, σας αγαπώ πάρα πολύ. Μετά απ' αυτό το συμβάν δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την παρέα και παρέμεινα μαζί με τα παιδιά, για καλή μας τύχη τρεις κυρίες του ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α που είχαν μείνει πίσω τις καλέσαμε να έρθουν κοντά μας για να τους κεράσουμε. Στην πορεία κατευθύνθηκα μαζί με τα υπέροχα παιδιά στο ΚΑΦΕ του ΜΟΥΣΕΙΟΥ για ένα κέρασμα και λίγη κουβεντούλα. 
Ευχαριστώ ξανά το ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α. που δέχτηκε να συνοδοιπορήσουμε σ' αυτή την υπέροχη εκδρομή.

Από την Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ ήταν μαζί μας οι εξής φίλοι: ο Πανμέγιστος με την κόρη και τη σύζυγο, ο Κώστας Πετράκης και η Θεανώ, ο Παύλος, ο α-σοφός Γεώργιος, η Άλκηστη, ο Αρκάς, ο Γενικός και ο Επικούρειος Πέπος, δεν ήταν μαζί μας η Όλγα, ο Τάκης, και ο Γογούλης. Σύντομα θα ξανακάνουμε αυτή τη διαδρομή ώστε να είναι μαζί μας ο Mr Alex, η Διώνη, η Μυρτώ, η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, η Κωνσταντίνα, η Όλγα η Λυδία και ο μικρός Δαμιανός. Γιά καλή μας τύχη είχαμε μαζί μας και τρεις σοφούς, Παύλος, Γιώργος, Κώστας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ