Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Συμποσιαστές, Ταξιδευτές, Ουτοπιστές, Οραματιστές, Φιλοσοφιστές, Ορειβάτες κ.ο.μ. καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την Στεφανία και τους φίλους μας στην Ιαπωνία. Σήμερα θα διαβάσετε, - όσοι διαβάσετε τέλος πάντων - το τρίτο μέρος της περιπέτειας των σκέψεων του Επικούρειου Πέπου. Μετά την ανεπάντεχη αποδοχή που είχε το πρώτο και το δεύτερο μέρος σας παρουσιάζω σήμερα και το πολυπόθητο τρίτο μέρος. Ελπίζω να σας εντυπωσιάσει και το τρίτο μέρος γιατί ακολουθεί και το τέταρτο και ίσως το πέμπτο, το έκτο, το έβδομο, το όγδοο, το ένατο και με το δέκα το καλό θα κλείσει αυτός ο κύκλος της δεκαλογίας του Επικούρειου Πέπου. ΤΟ ξεκίνημα σήμερα θα γίνει με την πολυαγαπημένη μας φίλη την Αφροδίτη της Πιάλειας, καλή ανάγνωση.
" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας " ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου που είχε την χαρά και την τιμή να το ακούσει να το απαγγέλει ο σοφός Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια πάντα με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού Διδασκάλου.
Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./
Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα,
στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./
Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι/
που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις/
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./
Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Γιατί το φυλάω για την Υπέροχη φίλη μας, την Αφροδίτη τ Πιάλειας.
====================================
Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την Αφροδίτη της Πιάλειας.
Οι καλοί φίλοι,
όπως η Αφροδίτη/
Χωρούν παντού/
Τους κουβανείς μαζί σου/
Στην καρδιά
Και στο νου.
Ταξιδεύεις από άκρη σ' άκρη/
Με λίγες αποσκευές/
Όπως οι πειρατές/
Νησιών και Ουρανών/
Αρκεί να βρεθείς κοντά τους.
Το βλέμμα/
Και η αγκαλιά των φίλων/
Όταν σε αντικρίσουν/
Θα σε αποζημιώσουν/
Πλουσιοπάροχα γιατί σ' αγαπούν.
Με τους Υπέροχους φίλους/
Δίπλα - δίπλα/
Θα υφάνεις μαζί τους/
Τα υφαντά του λόγου/
Και της διαχρονικής φιλίας.
Στην αγαπημένη μας φίλη με σεβασμό και αγάπη.
===============================
Φίλες και φίλοι καλημέρα, τις πρώτες πρωινές ώρες, κι ενώ βρισκόμουν στα λιβάδια του Μορφέα, απολαμβάνοντας τον δίκαιο ύπνο μου, δέχθηκα μία επίσκεψη, η Μούσα Κλειώ με όλο της το κλέος ήρθε για να μ' ενημερώσει πως εγώ ήμουν αυτός που επέλεξαν οι Μούσες για μία πολύ σημαντική αποστολή.
Σαν σήμερα το 1244 π.Χ. δηλαδή πριν 3268 χρόνια γεννήθηκε η όμορφη Πιάλεια στους πρόποδες του Κερκετίου όρους, η Μούσα Κλειώ μού είπε πως όταν αυτή αποχωρήσει θα μ' επισκεφθεί η Μούσα της Ποίησης, η Ερατώ προκειμένου να μου υπαγορεύσει το ποίημα που θα έπρεπε να γράψω για την γενέθλια ημέρα της Πιάλειας. Όπως καλά γνωρίζετε από άλλον μύθο, την Πιάλεια την είχε ερωτευτεί ο Ασκληπιός, και, η σημερινή ιστορική Πιάλεια, οφείλει την ονομασία της στην όμορφη κόρη του Πίαλου.
Όταν ήρθε η Ερατώ και μου υπαγόρευσε το ποίημα, τής ζήτησα μία χάρη, να μ' επισκέπτεται πιο τακτικά ώστε να έχω την βοήθειά της, να μπορώ κι εγώ που, και που, να γράφω κάποια ποιήματα για να κάνω περήφανους τους δασκάλους μου Ηλία Γιαννακόπουλο και Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Η Κλειώ χαμογέλασε και μου υποσχέθηκε πως θα το κάνει.
Όταν αναχώρησε σηκώθηκα αμέσως και κατέγραψα το ποίημα.
Αφιερωμένο στην όμορφη Πιάλεια την κόρη του Κερκετίου όρους.
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Εκεί που η ματιά αντέχει/
Να βλέπει το ευλογημένο βουνό/
Το Κερκέτιον όρος όπου στους πρόποδες/
Γεννήθηκες εσύ, η πιο όμορφη κόρη/
Και παρακάλα τους θεούς να ευσπλαχνισθούν/
Την σημερινή Πιάλεια που φέρει το όνομά σου/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Αλλά να μην ξεχνάς να επιστρέφεις που και που/
Στον τόπο που γεννήθηκες/
Στον τόπο που γνώρισες τον έρωτα/
Στον τόπο που συνάντησες τον Ασκληπιό/
Στον ευλογημένο τόπο των θεραπευτικών βοτάνων.
Στον τόπο που στις μέρες μας γεννήθηκαν/
Σοφοί διδάσκαλοι, όπως ο Ηλίας και ο Δημήτρης/
Στον τόπο που επέλεξε η αγαπημένη μας Αφροδίτη να γίνει νύφη/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς.
Το ποίημα ανήκει στην Μούσα Ερατώ, την μεταγλώττιση έκανε
ο Επικούρειος Πέπος.
=============================
Ακόμη ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για την Μούσα της ποίησης.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα είναι του μέγιστου ποιητή Επικούρειου Πέπου και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
Έρρωσθε.
===================================
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΥΛΗΣ κ. ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΑΒΑ.
Φίλες και φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, στην σημερινή μου ανάρτηση δεν θα σας μιλήσω για το Μαγευτικό αλλά για την Ιστορική - Πνευματική Πιάλεια και συγκεκριμένα για την βράβευση - κάλλιο αργά παρά ποτέ - του Δασκάλου Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου από τον Δήμαρχο Πύλης κ. Μαράβα για την πολύπλευρη προσφορά τού Δασκάλου στην Ιστορική και Πνευματική Πιάλεια, δηλαδή στην γενέτειρά του, και ειδικότερα για την δημιουργία του Μουσείου το οποίο εκτός από την φυσική μας παρουσία στους χώρους του μουσείου τώρα πια μπορεί κάποια/κάποιος να το επισκεφθεί διαδικτυακά και να ξεναγηθεί στα εκθέματα. Η συνεισφορά του δασκάλου ήταν καταλυτική, όπως ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές, το Μουσείο της Πιάλειας οφείλει την ύπαρξή του στον Δάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.
Πριν συνεχίσω θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά στην σημερινή μέρα γιατί ή 07/07/77 υπήρξε για μένα σταθμός στην ζωή μου, τότε μπήκαν τα θεμέλια για την Π.Η.Ε.Φ. (Παγκόσμια Ημέρα Εκλεκτών Φίλων) και γι' αυτό 47 χρόνια μετά είμαι πολύ συγκινημένος που κάνω την σημερινή ανάρτηση. Εκείνη η σημαντική ημερομηνία ήταν η έναρξη μιας Υπέροχης και Μοναδικής φιλίας και σήμερα είμαι διπλά χαρούμενος που θα αναφερθώ στην βράβευση ενός εκλεκτού φίλου που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσω των επίσης εκλεκτών φίλων Ηλία Γιαννακόπουλου και Αφροδίτης Μαργαρίτη. Ας επανέλθω στην μαγική βραδιά της βράβευσης, πριν 20 μέρες περίπου δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον διδάσκαλο όπου έγινε ο πιο κάτω διάλογος.
Διδάσκαλος:
Πέπο καλημέρα σε σένα και σε όσους το αξίζουν.
Πέπος:
Καλημέρα Διδάσκαλε, να χαιρόμαστε την αγαπημένη μας καλή Νεράιδα που σήμερα έχει τα γενέθλιά της.
Διδάσκαλος:
Να την χαιρόμαστε και να μας χαίρετε, λοιπόν Πέπο έχω καλά νέα, ορίστηκε η ημερομηνία 05/07/24 και ώρα 20:00 τής εκδήλωσης για την ψηφιακή παρουσίαση του Μουσείου και όπως με ενημέρωσε η οργανωτική επιτροπή θα με βραβεύσουν για την συνεισφορά στο Μουσείο και όχι μόνο. Θα ήθελα εκείνη την ημέρα να είσαι εκεί μαζί με την Λόλα, την Φαίη, τον Αλέξανδρο και την Ράνια.
Πέπος:
Διδάσκαλε, εγώ και η Λόλα θα είμαστε εκεί πάση θυσία, ακόμα και αν χρειαστεί να κάνω χρήση του ελικοπτέρου της ΟΚΡΑ για να παραστούμε μαζί με την Λόλα και μετά την εκδήλωση να επιστρέψουμε, ελπίζω όμως πως δεν θα χρειαστεί γιατί θα φροντίσω να είμαστε στο Μαγευτικό το αργότερο δύο μέρες πριν την εκδήλωση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα απουσιάζω από την βράβευσή σου, θα είναι τιμή μας να είμαστε εκεί.
Διδάσκαλος:
Να είσαι καλά Πέπο και σας περιμένουμε να τα πούμε από κοντά.
Σημαντική Παρατήρηση:
Επειδή όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία βράβευσης η Αφροδίτη και ο Ηλίας είχαν ήδη κλείσει εισιτήρια για την κρουαζιέρα στο Αιγαίο ζήτησαν από εμένα και την Λόλα να τους εκπροσωπήσουμε, αυτό και πράξαμε.
Η εκδήλωση ξεκίνησε πράγματι στην ώρα της, σπάνιο πράγμα γιατί όπως καλά γνωρίζετε στο θέμα της ώρας έχουμε πολλά κουσούρια εμείς οι Έλληνες με αποτέλεσμα να λέμε οκτώ και να ξεκινάμε στις εννέα. Για μία τόσο σημαντική εκδήλωση και για έναν τόσο ξεχωριστό Δάσκαλο περίμενα πως θα ήταν εκεί όλο το χωριό και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, ως φαίνεται ο αγώνας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας και μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας κράτησε πάρα πολλούς στο σπίτι. Ενυ γουέη όπως λέει και η Ευαγγελική ρήση "ουκ εν τω πολλώ το ευ." Τον λόγο πήραν οι: κ. Κώστας Μαράβας Δήμαρχος Πύλης, ο κ. Χρήστος Νάκος, ο κ. Βασίλης Παφίλης πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η κ. Ρούλα Χαντζιάρα, ο κ. Αχιλέας Κωστούλας, η κ. Κατερίνα Πανδρεμένου, και ο κ. Σωτήρης Μαγειρίας, όταν οι ομιλητές ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους κάλεσαν τον Δάσκαλο να του απονείμει την τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος κ. Μαράβας και αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διδάσκαλος, ήταν ένας χείμαρρος! Έχετε δει τον Κεφαλοπόταμο τον χειμώνα μετά από νεροποντή; Έτσι έρρεε και ο λόγος του Δασκάλου, δεν χρειαζόταν χαρτιά ο Δάσκαλος γιατί όλα υπήρχαν γραμμένα στον σκληρό δίσκο του μυαλού του. Για μένα δύο άνθρωποι, και οι δύο τέκνα της Πιάλειας, έχουν αυτό το χάρισμα να βγάζουν φτερά τα λόγια τους και να πετούν σαν πουλιά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους στις φιλολογικές σπηλιές του εγκεφάλου, ο ένας είναι ο Ηλίας Γιαννακόπουλος και ο άλλος ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, αυτοί είναι οι Διόσκουροι της Πιάλειας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά που είχαν αυτούς τους δασκάλους, ελπίζω κάποια παιδιά να το είχαν καταλάβει. Φίλες και φίλοι έστω και αργά αυτή η βράβευση ήταν μία αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει πάρα πολλά στον τόπο του και κυρίως στην παιδεία των μαθητών του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση που δεν παραβρέθηκε κάνεις από τον δήμο Τρικκαίων και κανείς βουλευτής και ειδικότερα ο πρώην δήμαρχος και νυν υπουργός κ. Παπαστεργίου, ίσως να μην κατάλαβαν ποιος ήταν ο αποδέκτης της βράβευσης, ή ίσως οι συνεργάτες τους να μην τους ενημέρωσαν. Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί η αποχή έφθασε στο 60% ας ψάξουν και λίγο αυτές τις απουσίες γιατί αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικοί τις συμπεριφορές τους ίσως στις επόμενες εκλογές να βρεθούν προ μεγαλύτερης έκπληξης.
Σας έχω φυλάξει για το τέλος μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο ονόματα: Κώστας Πουλιανίτης, Στέφανος Ντάκος και Θανάσης Μπρέντας. Ειδικά γι' αυτούς τους τρεις σημαντικούς ανθρώπους θα κάνω άλλες αναρτήσεις γιατί έχω πολλά να σας πω. Πάρτε μία μικρή γεύση, μετά την εκδήλωση ο Δάσκαλος μάς κάλεσε στο συμπόσιο που είχε κανονίσει σε ταβέρνα του χωριού όπου μεταξύ οίνου και μεζέδων ο βουκολικός ποιητής Στέφανος Ντάκος απάγγειλε ποιήματά του και ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης και συγγραφέας Θανάσης Μπρέντας με την κιθάρα και την μελωδική του φωνή μας ταξίδεψαν στην Ουτοπία της ποίησης και της μουσικής.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=========================
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΝΤΑΚΟΣ ΕΝΑΣ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ [Όταν τα έγραφα έκλαιγα γιατί ήταν τα βιώματά μου, ήταν τα άνθη της ψυχής μου''. Λόγια του ποιητή.
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 12/07/24
Φίλες και φίλοι αγαπητοί συνοδοιπόροι της κοινής λογικής, της Ποίησης, της Λογοτεχνίας, του ορθού λόγου, του εθελοντισμού και της Ζωγραφικής καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν βουκολικό ποιητή, τέκνο κι αυτός της Πνευματικής και Ιστορικής Πιάλειας, αναφέρω με στον ποιητή ΣΤΕΦΑΝΟ ΝΤΑΚΟ. Τον Στέφανο τον είχα συναντήσει κάποια στιγμή στην Πιάλεια εδώ και αρκετούς μήνες, για το ποιητικό του έργο όμως έμαθα στις 05/07/24 στο συμπόσιο που έκανε ο Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος μετά την βράβευσή του από τον δήμαρχο Πύλης. Εκείνο το βράδυ ως ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και συνεσταλμένα, μας απάγγειλε μερικά ποίηματά του από την ποιητική συλλογή με τίτλο "ΘΥΜΗΣΕΣ" και κάποια από την νέα του συλλογή την οποία θα παρουσιάσει - στο ευρύ κοινό - προσεχώς. Ο Στέφανος είχε την καλοσύνη να μού χαρίσει το βιβλίο με τα ποιήματά του, όταν γύρισα στο σπίτι ξεκίνησα να διαβάζω τα ποιήματα σε λίγο το μυαλό μου ταξίδευε στο παρελθόν, προφανώς τα κοινά βιώματα ήταν αυτά που μ' έκαναν να ζήσω νοερά μέσω της ποίησης τού Στεφάνου στιγμές από την παιδική μου ηλικία, στιγμές που λίγο ως πολύ είχαμε ζήσει όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής. Μόνο κάποιος που έχει αυτά τα βιώματα θα μπορέσει να βιώσει συναισθηματικά αυτόν τον πλούτο που κρύβουν τα ποιήματα τού Στεφάνου. Το Κερκέτιον όρος είναι και δικό τους και δικό μας που λέει και το τραγούδι, όσοι ζήσαμε και περπατήσαμε στα μονοπάτια του Κερκετίου όρους αγαπήσαμε αυτό το βουνό και με τον Α' ή τον Β' τρόπο προσπαθούμε να μιλήσουμε γι' αυτό του βουνό είτε ποιητικά είτε λογοτεχνικά. Απλά η Πιάλεια ευτύχησε να έχει πολλά πνευματικά τέκνα που με τα γραπτά τους έχουν υμνήσει την Πιάλεια και το Κερκέτιον όρος. Θα μου επιτρέψετε να κάνω ειδική αναφορά στον φίλο και συμμαθητή του Στέφανου που ζει στην ΑΜΕΡΙΚΗ, μιλάω για τον ΜΕΝΈΛΑΟ ΠΑΤΣΙΟΥΡΑ ο οποίος ήταν αυτός που ανέλαβε τα έξοδα της έκδοσης αυτού του βιβλίου. Άρα η Πνευματική και Ιστορική Πιάλεια εκτός από ανθρώπους του πνεύματος έχει και τον Μαικήνα της. Αγαπητέ κ. Πατσιούρα σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γι' αυτή σας την πράξη. Φίλες και φίλοι σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και να μην ξεχνάτε η Ποίηση μας βοηθάει να ζούμε ευδαιμονικά και επικούρεια.
Λίγα λόγια για τον Στέφανο Ντάκο από το βιογραφικό που υπάρχει στην σελίδα 3 του βιβλίου: το πέμπτο κατά σειρά αγόρι της οικογένειας του Κωνσταντίνου Ντάκου, γεννήθηκε το 1956 στην Πιάλεια Τρικάλων. Από μικρός περιδιαβαίνει τα μονοπάτια του Κερκετίου όρους και ακολουθεί το γρήγορο βήμα του πατέρα του, τον βοηθάει στις αγροτικές και κτηνοτροφικές δουλειές. Τα παιδικά του μάτια, παρακολουθούν με δέος τη μάνα που μετατρέπει την καλοκαιρινή καλύβα στο βουνό, σε εργαστήριο τυροκομίας φτιάχνοντας πεντανόστιμα τυριά, βούτυρο, μυζήθρα και ξυνόγαλο.
Στα δεκαεπτά του, εγκαταλείπει το χωριό και εγκαθίσταται στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο την Αθήνα, για αναζήτηση καλύτερης ζωής. Εργάζεται ως τεχνίτης μαρμάρου σε οικοδομές και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα στο Β' "Εσπερινό Γυμνάσιο" Αμπελοκήπων όπου αποφοιτεί το 1975. Υπηρετεί στον ελληνικό στρατό 28 μήνες και επιστρέφει στην Αθήνα.
Το 1981 επαναπατρίζεται στην Πιάλεια και εργάζεται ως τεχνίτης οικοδομών.
Η οικονομική κρίση τον βρίσκει άνεργο. Βρίσκει καταφύγιο σε μια καινούργια δημιουργία. Τώρα τα βιώματα της παιδικής του και εφηβικής του ηλικίας, η απέραντη αγάπη για την φύση, τα ζώα, τα πουλιά και τα δέντρα, τον κατακλύζουν... τον καθοδηγούν...
Οι λέξεις έρχονται στο μυαλό του και η μία δένει με την άλλη... γίνονται στίχοι, ποιήματα... ύμνοι, φόρος τιμής για τον όμορφο τόπο που μεγάλωσε.
Ο Στέφανος Ντάκος, των δύσκολων χρόνων, των χαμηλών τόνων και της σκληρής δουλειάς, αυτοδίδακτος γράφει ποιήματα.
Αυτά έγραψε η Πολυξένη Παπαγιαννοπούλου για την Στέφανο Ντάκο.
Ακολουθεί το πρώτο ποίημα το οποίο είναι αφιερωμένο στον αδελφικό του φίλο Μενέλαο Πατσιούρα.
''ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ''
Μία ιστορία θα σας πω
Για φίλο καρδιακό μου
Που στο μυαλό μου, στη σκέψη μου
Τον έχω αδερφό μου.
Φτωχό παιδί γεννήθηκε
Εδώ μες στο χωριό μου
Σ' ένα σπιτάκι πέτρινο
Όπως και το δικό μου.
Εφτά παιδιά στη φαμελιά
Κι αυτός το στερνοπαίδι
Κι ήτανε λίγο το ψωμί
Στην τάβλα, στο τραπέζι.
Μ' ένα κοντοπαντέλονο
Στο σπίτι, στο σχολείο,
Με παγωνιές, με κάματα,
Με χιόνια και με κρύο.
Είχε μεράκι από παιδί
Στο λιγοστό το βιος του
Μέσα στον κάμπο, στο βουνό
Έσβηνε ο καημός του.
Στο Λαύρο καλοκαίριαζε
Στην Κόια ξεδιψούσε
Της κρύας Βρύσης το νερό
Τα νιάτα του ανθούσε.
Τότε που σ' όλο το βουνό στου Κερκετίου τα μέρη
Ήταν λακούλα και χωριό
Όλο το καλοκαίρι.
Όλους τους τόπους γύρισε
Με ρούχα μπαλωμένα
Ώσπου μια μέρα γύρεψε
Το μισεμό στα ξένα.
Και πάει και ξενιτεύτηκε
Σε κύματα μεγάλα
Σ' αρμυριστούς ωκεανούς
Κι ήταν παιδί μια στάλα.
Κάθε που φουρτούνιαζε
Χτυπούσε η καρδιά του
Μάνα, πατέρα έφερνε
Στη σκέψη, στα μυαλά του.
Τ' αδέρφια του, τους φίλους του
Την μακρινή πατρίδα
Της Παναγίας βοήθεια
Σε κάθε καταιγίδα.
Έδενε η αλμύρα το κορμί
Έθρεψε το μυαλό του
Σε ξένη γη ξεμπάρκαρε
Να βρει το ριζικό του.
----------------------------
"ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ"
Πως μου 'ρχονται στη σκέψη μου
Τα χρόνια τα φευγάτα
Με μάνα μία καμάρωνα
Πατέρα όλο νιάτα.
Της μάνας μου ολόγιομο
Φεγγάρι η καρδιά της
Λιμάνι απάνεμο γλυκό
Τα χείλη, η αγκαλιά της.
Πέρδικα ηλιοστόλιστη
Με δύο μακριές πλαξούδες
Ασημί ατόφιο ακριβό
Είχε τις χαρές ούλες.
Θυμάμαι τον πατέρα μου
Με μια γλυκιά συνήθεια
Με κοίμιζε στα γόνατα
Με χίλια παραμύθια.
Μύθους για φτώχεια μου 'λεγε
Ατέλειωτες αράδες
Για πλούσιους τσιγκούνηδες
Μα και για κουβαρδάδες.
Τ' ήξερα εγώ από ζωή
Τ' ήξερα από χιόνια
Πότε δεν φανταζόμουνα
Πως δεν θα ζουν αιώνια.
=======================
"Η ΛΑΦΙΝΑ"
Του Κόζιακα οι κορυφές
Οι χούνες και τα πλάγια βουρκώσανε από θυμό
Θρηνούν και τα λαγκάδια.
Δακρύσανε τα διάσελα
Κλαίνε τα κουρφοβούνια
Πεισμώσανετα σύννεφα
Πέρα ως τα Καμβούνια.
Λαφίνα σημαδέψανε
Με βόλια και με σκάγια
Και ψάχνει ολομόναχη
Της φαμελιάς τα χνάρια.
Φτάνει εκεί στο διάσελο
Στου ελάτου τις μπάτζες
Και σκούπισε τα δάκρυα
Που πέφταν στάλες στάλες.
Φώναξε τότε δυνατά
Κι αντιλαλούσε ως πέρα
Και όλα τα λαφόπουλα
Άκουσαν την μητέρα.
Ξεπρόβαλαν από παντού
Λαφίνες και λαφάκια
Μητέρα μας τι έπαθες
Και έχεις τόσα δάκρυα;
Προσπάθησα η καψερή
Νεράκι για να φτάσω
Που έτρεχε και χάνονταν
Μες στις σχισμής το βράχο.
Με πέτυχε ο κυνηγός
Την ώρα που έσκυβα να πιω,
Δεν έχω άλλες αντοχές
Σώθηκαν τα κουράγια.
Χίλια καλά στο διάβα σας
Κακό ποτέ μην δείτε
Και τώρα την αγάπη μου
Όλη να μοιραστείτε.
Έγειρε το κεφάλι της
Κατάχαμα στο πλάι
Χαθήκανε οι πόνοι της
Και έφυγε και πάει.
Του Πύργου το ανάστημα
Του Κερκετιού η χάρη
Ο δόλιο γέρο Έλατος
Βγάζει φωνή μεγάλη.
Τον έπιασε παράπονο
Και άρχισε να κλαίει
Με κεχιμπαρένια δάκρυα
Μονολογώνας λέει.
Πέρασαν χρόνια δεκαοκτώ
Λαφίνα πρωτογέννα
Εκαν' εδώ στον ίσκιο μου
Την πρώτη της την γέννα.
Την αγαπούσα σαν παιδί
Την είχα συντροφιά μου
Και τώρα πόνεσα πολύ
Που φεύγει από κοντά μου.
Σίγησαν τότε τα πουλιά
Και χάσανε την λαλιά τους
Γιατί αισθάνονταν βαριά
Τα γρήγορα φτερά τους.
Ξάφνου κουδούνια και κυπριά
Γκεσέμια και κριάρια
Μαζί με τα κοπάδια τους
Σταμάτησαν στα πλάγια.
Αρκούδες, λύκοι και σκυλιά
Στυλ σαν τα ποδάρια
Και όλοι οι τσοπάνηδες
Κρέμασαν τα ταγάρια
Μαζεύτηκαν τα σύννεφα
Και κάνουν συμφωνία
Του ελάτου τα δάκρυα
Να πάρουν με τη μία.
Ανοίξανε οι ουρανοί
Μαζί βροχή κι αγέρα
Του ελάτου τα δάκρυα
Ξεπλέναν όλη μέρα.
Μην ξανακλάψεις ελάτε
Είναι τιμή για σένα
Κοίτα λαφάκια γύρω σου
Θα κάνουν κι άλλη γέννα.
Φίλες και φίλοι σας παρουσίασα τρία από τα ποιήματα του Στέφανου Ντάκου, μπορείτε να διαβάσετε όλα τα ποιήματα στο βιβλίο που φέρει τον τίτλο "Θύμησες", εύχομαι σύντομα να διαβάσουμε και την δεύτερη ποιητική συλλογή του Στέφανου, ως τότε σας χαιρετώ με επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. ελπίζω σύντομα να έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω τον ποιητή ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΙΑΝΙΤΗ και τον πολυτάλαντο ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ.
==============
Ένα ακόμη ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο. Ο τίτλος του ποιήματος και μόνο ο τίτλος ανήκει στον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό που είχα την τύχη να γνωρίσω στο PEPOS RESTAURANT.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αυτούς που σας λένε κούφια λόγια με ξύλινη γλώσσα.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίνουμε.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.
Ἀντισταθεῖτε: πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.
Αντισταθείτε: στὶς κολακεῖες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.
Ἀντισταθεῖτε: σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ ο τόπος έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.
Αντισταθείτε: σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τους υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.
"Αντισταθείτε": Β' μέρος.
Αντισταθείτε στην Γιουροβίζιον της ασχήμιας και τον κάθε λογής Το Της Τα που υποβιβάζουν την αισθητική μας και θέλουν με το ζόρι να μπούνε στο μυαλό μας με τα σκατά τους.
Αντισταθείτε στους κυβερνήτες και στα κόμματα με τους κομματικούς στρατούς που αρέσκονται να λένε πως βρίσκονται εκεί δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στους ανεπάγγελτους, επαγγελματίες πολιτικούς που η μόνη τους έγνοια είναι η εξουσία που τους επιτρέπει την "αρμεγή" των κονδυλίων και του εύκολου πλουτισμού, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι ξενιτεύονται για να βρουν σωστή εργασία.
Αντισταθείτε στους βιαστές του περιβάλλοντος και της αισθητικής όπου και αν σταυλίζονται, όσο μεγάλους σταυρούς και αν κάνουν, όσο και αν προσποιούνται τους αγαθούς γιατί και στον παράδεισο - αν υπάρχει - θα κάνουν τα ίδια.
Αντισταθείτε όταν ακούτε πως ο κρατικός μηχανισμός είναι σε ετοιμότητα γιατί ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι. Βλέπε πυρκαγιές και πλημμύρες.
Αντισταθείτε στους σιωπιστές που είναι λαλίστατοι μόνο όταν δεν υπάρχει κομματική γραμμή.
Αντισταθείτε στα δήθεν ανεξάρτητα ΜΜΕ που είναι φουλ εξαρτημένα από τα κονδύλια των κομμάτων και των κυβερνώντων γιατί στο τέλος της ημέρας, αντί για ενημερωμένος πολίτης, θα έχεις καταντήσει ανημέρωτο όργανό τους και άμισθος πωλητής τους.
Αντισταθείτε στην παρούσα κυβέρνηση και στην παρούσα αντιπολίτευση γιατί δεν υπάρχει αξιοκρατία, γιατί οι μετακλητοί υπάλληλοι από 5.000 έχουν φθάσει στις 8.000, γιατί δεν υπάρχει αξιολόγηση, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για σωστή παιδεία, γιατί αντί για εκπαιδευτικούς και νοσηλευτικό προσωπικό προσλαμβάνουν αστυνομικούς για την πάρτη τους και όχι για την ασφάλεια των πολιτών.
Αντισταθείτε σε όλους τους παρτάκηδες, τους Χαμουστεράκηδες, τους δήθεν και τους τάχαμ και στους αχάριστους που υπάρχουν γύρω μας και με το εγώ τους μολύνουν το περιβάλλον και την υγεία μας.
Αντισταθείτε στους ανάξιους πολίτες που δεν επιτρέπουν στους άξιους να φθάσουν στα κέντρα αποφάσεων για ένα καλύτερο μέλλον.
Αντισταθείτε στον εαυτό σας που λέει: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο;
Αντισταθείτε στους πολίτες που σιωπούν ενώ δίπλα τους διαπράττονται οικολογικά εγκλήματα και όχι μόνο.
Αντισταθείτε στους δήθεν ευαίσθητους που ενώ βλέπουν την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας απλά σιωπούν.
Αντισταθείτε στους βλάκες που παριστάνουν τους έξυπνους και ειδικά σ' αυτούς που τους χειροκροτούν.
Αντισταθείτε εν γένει στα κακώς κείμενα, στους
ανέραστους, σε όλα αυτά που σας πληγώνουν και φυσικά στους άπληστους γιατί ποτέ τους δεν χορταίνουν.
Αντισταθείτε στον εκμαυλισμό των μικρών κομμάτων που κάποια στιγμή θα γίνουν ουρά σε κάποιο μεγάλο κόμμα και θα εξαργυρώσουν την δική σου ψήφο προς όφελός τους.
Αντισταθείτε στον διχαστικό λόγο και στην κενολογία των φαύλων και των αυλοκολάκων απ' όπου και αν προέρχεται γιατί βλάπτει σοβαρά την πορεία της πατρίδας μας.
Αντισταθείτε σε όλους τους καρεκλοκένταυρους που άλλα σας είπαν πριν τις εκλογές, και άλλα πράττουν μετά, ανερυθρίαστα και χωρίς ντροπή δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στα υπόγεια ρεύματα συμφερόντων στις μικρές κοινωνίες όλων των αποχρώσεων που δεν συνάδουν με το καλό και το δίκαιο των πολλών.
Αντισταθείτε στους θρησκόληπτους και στους δογματικούς γιατί στην ουσία είναι συγκοινωνούντα κενά δοχεία.
Αντισταθείτε στους ανόητους; ψηφοφόρους που αντί να επιλέξουν τον καλύτερο για εκπρόσωπό τους, έναν άξιο διδάσκαλο, προτιμούν κάποιον από τον σωρό για να νιώθουν όμορφοι! και ωραίοι! μέσα στην ανοησία τους.
Αντισταθείτε στους πάσης φύσεως χριστιανούς που δεν γνωρίζουν την ουσία των ρήσεων του ιδρυτή: "αγαπάτε αλλήλους" και "ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν", και στους δήθεν δημοκράτες που νομίζουν πως η Πνύκα είναι καφετέρια ή χώρος καπνίσματος.
Μην αντισταθείτε στους ποιητές, στους συγγραφείς, στους λογοτέχνες, στους δημιουργικούς, στους σχολαστικούς, στους οραματιστές, στους αληθινούς, στους εικαστικούς, στους σκεπτόμενους, στους ευαίσθητους, στους ευγενείς, στους άξιους, στους δασκάλους, και στους ανιδιοτελείς, δηλαδή σε όλους αυτούς που δίνουν νόημα στη ζωή μας γιατί όλοι αυτοί μας προσφέρουν μεταξύ άλλων και πνευματική τροφή, και η μόνη τους έγνοια είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ας επιλέξουμε λοιπόν που και σε ποιους πρέπει να αντισταθούμε.
Αντισταθείτε όχι απλά για την αντίσταση - ανυπακοή αλλά για την ουσία, για την δημιουργία, για την αυτογνωσία, για να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να ντρεπόμαστε, μόνο τότε έχει αξία ο τίτλος του ποιήματος.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
======================
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΕΔΩ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.
Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./
Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα,
στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./
Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι/
που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις/
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./
Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Γιατί το φυλάω για την Υπέροχη φίλη μας, την Αφροδίτη τ Πιάλειας.
====================================
Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την Αφροδίτη της Πιάλειας.
Οι καλοί φίλοι,
όπως η Αφροδίτη/
Χωρούν παντού/
Τους κουβανείς μαζί σου/
Στην καρδιά
Και στο νου.
Ταξιδεύεις από άκρη σ' άκρη/
Με λίγες αποσκευές/
Όπως οι πειρατές/
Νησιών και Ουρανών/
Αρκεί να βρεθείς κοντά τους.
Το βλέμμα/
Και η αγκαλιά των φίλων/
Όταν σε αντικρίσουν/
Θα σε αποζημιώσουν/
Πλουσιοπάροχα γιατί σ' αγαπούν.
Με τους Υπέροχους φίλους/
Δίπλα - δίπλα/
Θα υφάνεις μαζί τους/
Τα υφαντά του λόγου/
Και της διαχρονικής φιλίας.
Στην αγαπημένη μας φίλη με σεβασμό και αγάπη.
===============================
Φίλες και φίλοι καλημέρα, τις πρώτες πρωινές ώρες, κι ενώ βρισκόμουν στα λιβάδια του Μορφέα, απολαμβάνοντας τον δίκαιο ύπνο μου, δέχθηκα μία επίσκεψη, η Μούσα Κλειώ με όλο της το κλέος ήρθε για να μ' ενημερώσει πως εγώ ήμουν αυτός που επέλεξαν οι Μούσες για μία πολύ σημαντική αποστολή.
Σαν σήμερα το 1244 π.Χ. δηλαδή πριν 3268 χρόνια γεννήθηκε η όμορφη Πιάλεια στους πρόποδες του Κερκετίου όρους, η Μούσα Κλειώ μού είπε πως όταν αυτή αποχωρήσει θα μ' επισκεφθεί η Μούσα της Ποίησης, η Ερατώ προκειμένου να μου υπαγορεύσει το ποίημα που θα έπρεπε να γράψω για την γενέθλια ημέρα της Πιάλειας. Όπως καλά γνωρίζετε από άλλον μύθο, την Πιάλεια την είχε ερωτευτεί ο Ασκληπιός, και, η σημερινή ιστορική Πιάλεια, οφείλει την ονομασία της στην όμορφη κόρη του Πίαλου.
Όταν ήρθε η Ερατώ και μου υπαγόρευσε το ποίημα, τής ζήτησα μία χάρη, να μ' επισκέπτεται πιο τακτικά ώστε να έχω την βοήθειά της, να μπορώ κι εγώ που, και που, να γράφω κάποια ποιήματα για να κάνω περήφανους τους δασκάλους μου Ηλία Γιαννακόπουλο και Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Η Κλειώ χαμογέλασε και μου υποσχέθηκε πως θα το κάνει.
Όταν αναχώρησε σηκώθηκα αμέσως και κατέγραψα το ποίημα.
Αφιερωμένο στην όμορφη Πιάλεια την κόρη του Κερκετίου όρους.
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Εκεί που η ματιά αντέχει/
Να βλέπει το ευλογημένο βουνό/
Το Κερκέτιον όρος όπου στους πρόποδες/
Γεννήθηκες εσύ, η πιο όμορφη κόρη/
Και παρακάλα τους θεούς να ευσπλαχνισθούν/
Την σημερινή Πιάλεια που φέρει το όνομά σου/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Αλλά να μην ξεχνάς να επιστρέφεις που και που/
Στον τόπο που γεννήθηκες/
Στον τόπο που γνώρισες τον έρωτα/
Στον τόπο που συνάντησες τον Ασκληπιό/
Στον ευλογημένο τόπο των θεραπευτικών βοτάνων.
Στον τόπο που στις μέρες μας γεννήθηκαν/
Σοφοί διδάσκαλοι, όπως ο Ηλίας και ο Δημήτρης/
Στον τόπο που επέλεξε η αγαπημένη μας Αφροδίτη να γίνει νύφη/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς.
Το ποίημα ανήκει στην Μούσα Ερατώ, την μεταγλώττιση έκανε
ο Επικούρειος Πέπος.
=============================
Ακόμη ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για την Μούσα της ποίησης.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα είναι του μέγιστου ποιητή Επικούρειου Πέπου και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
Έρρωσθε.
===================================
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΥΛΗΣ κ. ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΑΒΑ.
Φίλες και φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, στην σημερινή μου ανάρτηση δεν θα σας μιλήσω για το Μαγευτικό αλλά για την Ιστορική - Πνευματική Πιάλεια και συγκεκριμένα για την βράβευση - κάλλιο αργά παρά ποτέ - του Δασκάλου Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου από τον Δήμαρχο Πύλης κ. Μαράβα για την πολύπλευρη προσφορά τού Δασκάλου στην Ιστορική και Πνευματική Πιάλεια, δηλαδή στην γενέτειρά του, και ειδικότερα για την δημιουργία του Μουσείου το οποίο εκτός από την φυσική μας παρουσία στους χώρους του μουσείου τώρα πια μπορεί κάποια/κάποιος να το επισκεφθεί διαδικτυακά και να ξεναγηθεί στα εκθέματα. Η συνεισφορά του δασκάλου ήταν καταλυτική, όπως ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές, το Μουσείο της Πιάλειας οφείλει την ύπαρξή του στον Δάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.
Πριν συνεχίσω θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά στην σημερινή μέρα γιατί ή 07/07/77 υπήρξε για μένα σταθμός στην ζωή μου, τότε μπήκαν τα θεμέλια για την Π.Η.Ε.Φ. (Παγκόσμια Ημέρα Εκλεκτών Φίλων) και γι' αυτό 47 χρόνια μετά είμαι πολύ συγκινημένος που κάνω την σημερινή ανάρτηση. Εκείνη η σημαντική ημερομηνία ήταν η έναρξη μιας Υπέροχης και Μοναδικής φιλίας και σήμερα είμαι διπλά χαρούμενος που θα αναφερθώ στην βράβευση ενός εκλεκτού φίλου που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσω των επίσης εκλεκτών φίλων Ηλία Γιαννακόπουλου και Αφροδίτης Μαργαρίτη. Ας επανέλθω στην μαγική βραδιά της βράβευσης, πριν 20 μέρες περίπου δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον διδάσκαλο όπου έγινε ο πιο κάτω διάλογος.
Διδάσκαλος:
Πέπο καλημέρα σε σένα και σε όσους το αξίζουν.
Πέπος:
Καλημέρα Διδάσκαλε, να χαιρόμαστε την αγαπημένη μας καλή Νεράιδα που σήμερα έχει τα γενέθλιά της.
Διδάσκαλος:
Να την χαιρόμαστε και να μας χαίρετε, λοιπόν Πέπο έχω καλά νέα, ορίστηκε η ημερομηνία 05/07/24 και ώρα 20:00 τής εκδήλωσης για την ψηφιακή παρουσίαση του Μουσείου και όπως με ενημέρωσε η οργανωτική επιτροπή θα με βραβεύσουν για την συνεισφορά στο Μουσείο και όχι μόνο. Θα ήθελα εκείνη την ημέρα να είσαι εκεί μαζί με την Λόλα, την Φαίη, τον Αλέξανδρο και την Ράνια.
Πέπος:
Διδάσκαλε, εγώ και η Λόλα θα είμαστε εκεί πάση θυσία, ακόμα και αν χρειαστεί να κάνω χρήση του ελικοπτέρου της ΟΚΡΑ για να παραστούμε μαζί με την Λόλα και μετά την εκδήλωση να επιστρέψουμε, ελπίζω όμως πως δεν θα χρειαστεί γιατί θα φροντίσω να είμαστε στο Μαγευτικό το αργότερο δύο μέρες πριν την εκδήλωση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα απουσιάζω από την βράβευσή σου, θα είναι τιμή μας να είμαστε εκεί.
Διδάσκαλος:
Να είσαι καλά Πέπο και σας περιμένουμε να τα πούμε από κοντά.
Σημαντική Παρατήρηση:
Επειδή όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία βράβευσης η Αφροδίτη και ο Ηλίας είχαν ήδη κλείσει εισιτήρια για την κρουαζιέρα στο Αιγαίο ζήτησαν από εμένα και την Λόλα να τους εκπροσωπήσουμε, αυτό και πράξαμε.
Η εκδήλωση ξεκίνησε πράγματι στην ώρα της, σπάνιο πράγμα γιατί όπως καλά γνωρίζετε στο θέμα της ώρας έχουμε πολλά κουσούρια εμείς οι Έλληνες με αποτέλεσμα να λέμε οκτώ και να ξεκινάμε στις εννέα. Για μία τόσο σημαντική εκδήλωση και για έναν τόσο ξεχωριστό Δάσκαλο περίμενα πως θα ήταν εκεί όλο το χωριό και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, ως φαίνεται ο αγώνας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας και μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας κράτησε πάρα πολλούς στο σπίτι. Ενυ γουέη όπως λέει και η Ευαγγελική ρήση "ουκ εν τω πολλώ το ευ." Τον λόγο πήραν οι: κ. Κώστας Μαράβας Δήμαρχος Πύλης, ο κ. Χρήστος Νάκος, ο κ. Βασίλης Παφίλης πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η κ. Ρούλα Χαντζιάρα, ο κ. Αχιλέας Κωστούλας, η κ. Κατερίνα Πανδρεμένου, και ο κ. Σωτήρης Μαγειρίας, όταν οι ομιλητές ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους κάλεσαν τον Δάσκαλο να του απονείμει την τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος κ. Μαράβας και αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διδάσκαλος, ήταν ένας χείμαρρος! Έχετε δει τον Κεφαλοπόταμο τον χειμώνα μετά από νεροποντή; Έτσι έρρεε και ο λόγος του Δασκάλου, δεν χρειαζόταν χαρτιά ο Δάσκαλος γιατί όλα υπήρχαν γραμμένα στον σκληρό δίσκο του μυαλού του. Για μένα δύο άνθρωποι, και οι δύο τέκνα της Πιάλειας, έχουν αυτό το χάρισμα να βγάζουν φτερά τα λόγια τους και να πετούν σαν πουλιά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους στις φιλολογικές σπηλιές του εγκεφάλου, ο ένας είναι ο Ηλίας Γιαννακόπουλος και ο άλλος ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, αυτοί είναι οι Διόσκουροι της Πιάλειας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά που είχαν αυτούς τους δασκάλους, ελπίζω κάποια παιδιά να το είχαν καταλάβει. Φίλες και φίλοι έστω και αργά αυτή η βράβευση ήταν μία αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει πάρα πολλά στον τόπο του και κυρίως στην παιδεία των μαθητών του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση που δεν παραβρέθηκε κάνεις από τον δήμο Τρικκαίων και κανείς βουλευτής και ειδικότερα ο πρώην δήμαρχος και νυν υπουργός κ. Παπαστεργίου, ίσως να μην κατάλαβαν ποιος ήταν ο αποδέκτης της βράβευσης, ή ίσως οι συνεργάτες τους να μην τους ενημέρωσαν. Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί η αποχή έφθασε στο 60% ας ψάξουν και λίγο αυτές τις απουσίες γιατί αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικοί τις συμπεριφορές τους ίσως στις επόμενες εκλογές να βρεθούν προ μεγαλύτερης έκπληξης.
Σας έχω φυλάξει για το τέλος μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο ονόματα: Κώστας Πουλιανίτης, Στέφανος Ντάκος και Θανάσης Μπρέντας. Ειδικά γι' αυτούς τους τρεις σημαντικούς ανθρώπους θα κάνω άλλες αναρτήσεις γιατί έχω πολλά να σας πω. Πάρτε μία μικρή γεύση, μετά την εκδήλωση ο Δάσκαλος μάς κάλεσε στο συμπόσιο που είχε κανονίσει σε ταβέρνα του χωριού όπου μεταξύ οίνου και μεζέδων ο βουκολικός ποιητής Στέφανος Ντάκος απάγγειλε ποιήματά του και ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης και συγγραφέας Θανάσης Μπρέντας με την κιθάρα και την μελωδική του φωνή μας ταξίδεψαν στην Ουτοπία της ποίησης και της μουσικής.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=========================
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΝΤΑΚΟΣ ΕΝΑΣ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ [Όταν τα έγραφα έκλαιγα γιατί ήταν τα βιώματά μου, ήταν τα άνθη της ψυχής μου''. Λόγια του ποιητή.
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 12/07/24
Φίλες και φίλοι αγαπητοί συνοδοιπόροι της κοινής λογικής, της Ποίησης, της Λογοτεχνίας, του ορθού λόγου, του εθελοντισμού και της Ζωγραφικής καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν βουκολικό ποιητή, τέκνο κι αυτός της Πνευματικής και Ιστορικής Πιάλειας, αναφέρω με στον ποιητή ΣΤΕΦΑΝΟ ΝΤΑΚΟ. Τον Στέφανο τον είχα συναντήσει κάποια στιγμή στην Πιάλεια εδώ και αρκετούς μήνες, για το ποιητικό του έργο όμως έμαθα στις 05/07/24 στο συμπόσιο που έκανε ο Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος μετά την βράβευσή του από τον δήμαρχο Πύλης. Εκείνο το βράδυ ως ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και συνεσταλμένα, μας απάγγειλε μερικά ποίηματά του από την ποιητική συλλογή με τίτλο "ΘΥΜΗΣΕΣ" και κάποια από την νέα του συλλογή την οποία θα παρουσιάσει - στο ευρύ κοινό - προσεχώς. Ο Στέφανος είχε την καλοσύνη να μού χαρίσει το βιβλίο με τα ποιήματά του, όταν γύρισα στο σπίτι ξεκίνησα να διαβάζω τα ποιήματα σε λίγο το μυαλό μου ταξίδευε στο παρελθόν, προφανώς τα κοινά βιώματα ήταν αυτά που μ' έκαναν να ζήσω νοερά μέσω της ποίησης τού Στεφάνου στιγμές από την παιδική μου ηλικία, στιγμές που λίγο ως πολύ είχαμε ζήσει όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής. Μόνο κάποιος που έχει αυτά τα βιώματα θα μπορέσει να βιώσει συναισθηματικά αυτόν τον πλούτο που κρύβουν τα ποιήματα τού Στεφάνου. Το Κερκέτιον όρος είναι και δικό τους και δικό μας που λέει και το τραγούδι, όσοι ζήσαμε και περπατήσαμε στα μονοπάτια του Κερκετίου όρους αγαπήσαμε αυτό το βουνό και με τον Α' ή τον Β' τρόπο προσπαθούμε να μιλήσουμε γι' αυτό του βουνό είτε ποιητικά είτε λογοτεχνικά. Απλά η Πιάλεια ευτύχησε να έχει πολλά πνευματικά τέκνα που με τα γραπτά τους έχουν υμνήσει την Πιάλεια και το Κερκέτιον όρος. Θα μου επιτρέψετε να κάνω ειδική αναφορά στον φίλο και συμμαθητή του Στέφανου που ζει στην ΑΜΕΡΙΚΗ, μιλάω για τον ΜΕΝΈΛΑΟ ΠΑΤΣΙΟΥΡΑ ο οποίος ήταν αυτός που ανέλαβε τα έξοδα της έκδοσης αυτού του βιβλίου. Άρα η Πνευματική και Ιστορική Πιάλεια εκτός από ανθρώπους του πνεύματος έχει και τον Μαικήνα της. Αγαπητέ κ. Πατσιούρα σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γι' αυτή σας την πράξη. Φίλες και φίλοι σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και να μην ξεχνάτε η Ποίηση μας βοηθάει να ζούμε ευδαιμονικά και επικούρεια.
Λίγα λόγια για τον Στέφανο Ντάκο από το βιογραφικό που υπάρχει στην σελίδα 3 του βιβλίου: το πέμπτο κατά σειρά αγόρι της οικογένειας του Κωνσταντίνου Ντάκου, γεννήθηκε το 1956 στην Πιάλεια Τρικάλων. Από μικρός περιδιαβαίνει τα μονοπάτια του Κερκετίου όρους και ακολουθεί το γρήγορο βήμα του πατέρα του, τον βοηθάει στις αγροτικές και κτηνοτροφικές δουλειές. Τα παιδικά του μάτια, παρακολουθούν με δέος τη μάνα που μετατρέπει την καλοκαιρινή καλύβα στο βουνό, σε εργαστήριο τυροκομίας φτιάχνοντας πεντανόστιμα τυριά, βούτυρο, μυζήθρα και ξυνόγαλο.
Στα δεκαεπτά του, εγκαταλείπει το χωριό και εγκαθίσταται στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο την Αθήνα, για αναζήτηση καλύτερης ζωής. Εργάζεται ως τεχνίτης μαρμάρου σε οικοδομές και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα στο Β' "Εσπερινό Γυμνάσιο" Αμπελοκήπων όπου αποφοιτεί το 1975. Υπηρετεί στον ελληνικό στρατό 28 μήνες και επιστρέφει στην Αθήνα.
Το 1981 επαναπατρίζεται στην Πιάλεια και εργάζεται ως τεχνίτης οικοδομών.
Η οικονομική κρίση τον βρίσκει άνεργο. Βρίσκει καταφύγιο σε μια καινούργια δημιουργία. Τώρα τα βιώματα της παιδικής του και εφηβικής του ηλικίας, η απέραντη αγάπη για την φύση, τα ζώα, τα πουλιά και τα δέντρα, τον κατακλύζουν... τον καθοδηγούν...
Οι λέξεις έρχονται στο μυαλό του και η μία δένει με την άλλη... γίνονται στίχοι, ποιήματα... ύμνοι, φόρος τιμής για τον όμορφο τόπο που μεγάλωσε.
Ο Στέφανος Ντάκος, των δύσκολων χρόνων, των χαμηλών τόνων και της σκληρής δουλειάς, αυτοδίδακτος γράφει ποιήματα.
Αυτά έγραψε η Πολυξένη Παπαγιαννοπούλου για την Στέφανο Ντάκο.
Ακολουθεί το πρώτο ποίημα το οποίο είναι αφιερωμένο στον αδελφικό του φίλο Μενέλαο Πατσιούρα.
''ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ''
Μία ιστορία θα σας πω
Για φίλο καρδιακό μου
Που στο μυαλό μου, στη σκέψη μου
Τον έχω αδερφό μου.
Φτωχό παιδί γεννήθηκε
Εδώ μες στο χωριό μου
Σ' ένα σπιτάκι πέτρινο
Όπως και το δικό μου.
Εφτά παιδιά στη φαμελιά
Κι αυτός το στερνοπαίδι
Κι ήτανε λίγο το ψωμί
Στην τάβλα, στο τραπέζι.
Μ' ένα κοντοπαντέλονο
Στο σπίτι, στο σχολείο,
Με παγωνιές, με κάματα,
Με χιόνια και με κρύο.
Είχε μεράκι από παιδί
Στο λιγοστό το βιος του
Μέσα στον κάμπο, στο βουνό
Έσβηνε ο καημός του.
Στο Λαύρο καλοκαίριαζε
Στην Κόια ξεδιψούσε
Της κρύας Βρύσης το νερό
Τα νιάτα του ανθούσε.
Τότε που σ' όλο το βουνό στου Κερκετίου τα μέρη
Ήταν λακούλα και χωριό
Όλο το καλοκαίρι.
Όλους τους τόπους γύρισε
Με ρούχα μπαλωμένα
Ώσπου μια μέρα γύρεψε
Το μισεμό στα ξένα.
Και πάει και ξενιτεύτηκε
Σε κύματα μεγάλα
Σ' αρμυριστούς ωκεανούς
Κι ήταν παιδί μια στάλα.
Κάθε που φουρτούνιαζε
Χτυπούσε η καρδιά του
Μάνα, πατέρα έφερνε
Στη σκέψη, στα μυαλά του.
Τ' αδέρφια του, τους φίλους του
Την μακρινή πατρίδα
Της Παναγίας βοήθεια
Σε κάθε καταιγίδα.
Έδενε η αλμύρα το κορμί
Έθρεψε το μυαλό του
Σε ξένη γη ξεμπάρκαρε
Να βρει το ριζικό του.
----------------------------
"ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ"
Πως μου 'ρχονται στη σκέψη μου
Τα χρόνια τα φευγάτα
Με μάνα μία καμάρωνα
Πατέρα όλο νιάτα.
Της μάνας μου ολόγιομο
Φεγγάρι η καρδιά της
Λιμάνι απάνεμο γλυκό
Τα χείλη, η αγκαλιά της.
Πέρδικα ηλιοστόλιστη
Με δύο μακριές πλαξούδες
Ασημί ατόφιο ακριβό
Είχε τις χαρές ούλες.
Θυμάμαι τον πατέρα μου
Με μια γλυκιά συνήθεια
Με κοίμιζε στα γόνατα
Με χίλια παραμύθια.
Μύθους για φτώχεια μου 'λεγε
Ατέλειωτες αράδες
Για πλούσιους τσιγκούνηδες
Μα και για κουβαρδάδες.
Τ' ήξερα εγώ από ζωή
Τ' ήξερα από χιόνια
Πότε δεν φανταζόμουνα
Πως δεν θα ζουν αιώνια.
=======================
"Η ΛΑΦΙΝΑ"
Του Κόζιακα οι κορυφές
Οι χούνες και τα πλάγια βουρκώσανε από θυμό
Θρηνούν και τα λαγκάδια.
Δακρύσανε τα διάσελα
Κλαίνε τα κουρφοβούνια
Πεισμώσανετα σύννεφα
Πέρα ως τα Καμβούνια.
Λαφίνα σημαδέψανε
Με βόλια και με σκάγια
Και ψάχνει ολομόναχη
Της φαμελιάς τα χνάρια.
Φτάνει εκεί στο διάσελο
Στου ελάτου τις μπάτζες
Και σκούπισε τα δάκρυα
Που πέφταν στάλες στάλες.
Φώναξε τότε δυνατά
Κι αντιλαλούσε ως πέρα
Και όλα τα λαφόπουλα
Άκουσαν την μητέρα.
Ξεπρόβαλαν από παντού
Λαφίνες και λαφάκια
Μητέρα μας τι έπαθες
Και έχεις τόσα δάκρυα;
Προσπάθησα η καψερή
Νεράκι για να φτάσω
Που έτρεχε και χάνονταν
Μες στις σχισμής το βράχο.
Με πέτυχε ο κυνηγός
Την ώρα που έσκυβα να πιω,
Δεν έχω άλλες αντοχές
Σώθηκαν τα κουράγια.
Χίλια καλά στο διάβα σας
Κακό ποτέ μην δείτε
Και τώρα την αγάπη μου
Όλη να μοιραστείτε.
Έγειρε το κεφάλι της
Κατάχαμα στο πλάι
Χαθήκανε οι πόνοι της
Και έφυγε και πάει.
Του Πύργου το ανάστημα
Του Κερκετιού η χάρη
Ο δόλιο γέρο Έλατος
Βγάζει φωνή μεγάλη.
Τον έπιασε παράπονο
Και άρχισε να κλαίει
Με κεχιμπαρένια δάκρυα
Μονολογώνας λέει.
Πέρασαν χρόνια δεκαοκτώ
Λαφίνα πρωτογέννα
Εκαν' εδώ στον ίσκιο μου
Την πρώτη της την γέννα.
Την αγαπούσα σαν παιδί
Την είχα συντροφιά μου
Και τώρα πόνεσα πολύ
Που φεύγει από κοντά μου.
Σίγησαν τότε τα πουλιά
Και χάσανε την λαλιά τους
Γιατί αισθάνονταν βαριά
Τα γρήγορα φτερά τους.
Ξάφνου κουδούνια και κυπριά
Γκεσέμια και κριάρια
Μαζί με τα κοπάδια τους
Σταμάτησαν στα πλάγια.
Αρκούδες, λύκοι και σκυλιά
Στυλ σαν τα ποδάρια
Και όλοι οι τσοπάνηδες
Κρέμασαν τα ταγάρια
Μαζεύτηκαν τα σύννεφα
Και κάνουν συμφωνία
Του ελάτου τα δάκρυα
Να πάρουν με τη μία.
Ανοίξανε οι ουρανοί
Μαζί βροχή κι αγέρα
Του ελάτου τα δάκρυα
Ξεπλέναν όλη μέρα.
Μην ξανακλάψεις ελάτε
Είναι τιμή για σένα
Κοίτα λαφάκια γύρω σου
Θα κάνουν κι άλλη γέννα.
Φίλες και φίλοι σας παρουσίασα τρία από τα ποιήματα του Στέφανου Ντάκου, μπορείτε να διαβάσετε όλα τα ποιήματα στο βιβλίο που φέρει τον τίτλο "Θύμησες", εύχομαι σύντομα να διαβάσουμε και την δεύτερη ποιητική συλλογή του Στέφανου, ως τότε σας χαιρετώ με επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. ελπίζω σύντομα να έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω τον ποιητή ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΙΑΝΙΤΗ και τον πολυτάλαντο ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ.
==============
Ένα ακόμη ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο. Ο τίτλος του ποιήματος και μόνο ο τίτλος ανήκει στον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό που είχα την τύχη να γνωρίσω στο PEPOS RESTAURANT.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αυτούς που σας λένε κούφια λόγια με ξύλινη γλώσσα.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίνουμε.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.
Ἀντισταθεῖτε: πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.
Αντισταθείτε: στὶς κολακεῖες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.
Ἀντισταθεῖτε: σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ ο τόπος έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.
Αντισταθείτε: σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τους υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.
"Αντισταθείτε": Β' μέρος.
Αντισταθείτε στην Γιουροβίζιον της ασχήμιας και τον κάθε λογής Το Της Τα που υποβιβάζουν την αισθητική μας και θέλουν με το ζόρι να μπούνε στο μυαλό μας με τα σκατά τους.
Αντισταθείτε στους κυβερνήτες και στα κόμματα με τους κομματικούς στρατούς που αρέσκονται να λένε πως βρίσκονται εκεί δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στους ανεπάγγελτους, επαγγελματίες πολιτικούς που η μόνη τους έγνοια είναι η εξουσία που τους επιτρέπει την "αρμεγή" των κονδυλίων και του εύκολου πλουτισμού, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι ξενιτεύονται για να βρουν σωστή εργασία.
Αντισταθείτε στους βιαστές του περιβάλλοντος και της αισθητικής όπου και αν σταυλίζονται, όσο μεγάλους σταυρούς και αν κάνουν, όσο και αν προσποιούνται τους αγαθούς γιατί και στον παράδεισο - αν υπάρχει - θα κάνουν τα ίδια.
Αντισταθείτε όταν ακούτε πως ο κρατικός μηχανισμός είναι σε ετοιμότητα γιατί ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι. Βλέπε πυρκαγιές και πλημμύρες.
Αντισταθείτε στους σιωπιστές που είναι λαλίστατοι μόνο όταν δεν υπάρχει κομματική γραμμή.
Αντισταθείτε στα δήθεν ανεξάρτητα ΜΜΕ που είναι φουλ εξαρτημένα από τα κονδύλια των κομμάτων και των κυβερνώντων γιατί στο τέλος της ημέρας, αντί για ενημερωμένος πολίτης, θα έχεις καταντήσει ανημέρωτο όργανό τους και άμισθος πωλητής τους.
Αντισταθείτε στην παρούσα κυβέρνηση και στην παρούσα αντιπολίτευση γιατί δεν υπάρχει αξιοκρατία, γιατί οι μετακλητοί υπάλληλοι από 5.000 έχουν φθάσει στις 8.000, γιατί δεν υπάρχει αξιολόγηση, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για σωστή παιδεία, γιατί αντί για εκπαιδευτικούς και νοσηλευτικό προσωπικό προσλαμβάνουν αστυνομικούς για την πάρτη τους και όχι για την ασφάλεια των πολιτών.
Αντισταθείτε σε όλους τους παρτάκηδες, τους Χαμουστεράκηδες, τους δήθεν και τους τάχαμ και στους αχάριστους που υπάρχουν γύρω μας και με το εγώ τους μολύνουν το περιβάλλον και την υγεία μας.
Αντισταθείτε στους ανάξιους πολίτες που δεν επιτρέπουν στους άξιους να φθάσουν στα κέντρα αποφάσεων για ένα καλύτερο μέλλον.
Αντισταθείτε στον εαυτό σας που λέει: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο;
Αντισταθείτε στους πολίτες που σιωπούν ενώ δίπλα τους διαπράττονται οικολογικά εγκλήματα και όχι μόνο.
Αντισταθείτε στους δήθεν ευαίσθητους που ενώ βλέπουν την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας απλά σιωπούν.
Αντισταθείτε στους βλάκες που παριστάνουν τους έξυπνους και ειδικά σ' αυτούς που τους χειροκροτούν.
Αντισταθείτε εν γένει στα κακώς κείμενα, στους
ανέραστους, σε όλα αυτά που σας πληγώνουν και φυσικά στους άπληστους γιατί ποτέ τους δεν χορταίνουν.
Αντισταθείτε στον εκμαυλισμό των μικρών κομμάτων που κάποια στιγμή θα γίνουν ουρά σε κάποιο μεγάλο κόμμα και θα εξαργυρώσουν την δική σου ψήφο προς όφελός τους.
Αντισταθείτε στον διχαστικό λόγο και στην κενολογία των φαύλων και των αυλοκολάκων απ' όπου και αν προέρχεται γιατί βλάπτει σοβαρά την πορεία της πατρίδας μας.
Αντισταθείτε σε όλους τους καρεκλοκένταυρους που άλλα σας είπαν πριν τις εκλογές, και άλλα πράττουν μετά, ανερυθρίαστα και χωρίς ντροπή δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στα υπόγεια ρεύματα συμφερόντων στις μικρές κοινωνίες όλων των αποχρώσεων που δεν συνάδουν με το καλό και το δίκαιο των πολλών.
Αντισταθείτε στους θρησκόληπτους και στους δογματικούς γιατί στην ουσία είναι συγκοινωνούντα κενά δοχεία.
Αντισταθείτε στους ανόητους; ψηφοφόρους που αντί να επιλέξουν τον καλύτερο για εκπρόσωπό τους, έναν άξιο διδάσκαλο, προτιμούν κάποιον από τον σωρό για να νιώθουν όμορφοι! και ωραίοι! μέσα στην ανοησία τους.
Αντισταθείτε στους πάσης φύσεως χριστιανούς που δεν γνωρίζουν την ουσία των ρήσεων του ιδρυτή: "αγαπάτε αλλήλους" και "ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν", και στους δήθεν δημοκράτες που νομίζουν πως η Πνύκα είναι καφετέρια ή χώρος καπνίσματος.
Μην αντισταθείτε στους ποιητές, στους συγγραφείς, στους λογοτέχνες, στους δημιουργικούς, στους σχολαστικούς, στους οραματιστές, στους αληθινούς, στους εικαστικούς, στους σκεπτόμενους, στους ευαίσθητους, στους ευγενείς, στους άξιους, στους δασκάλους, και στους ανιδιοτελείς, δηλαδή σε όλους αυτούς που δίνουν νόημα στη ζωή μας γιατί όλοι αυτοί μας προσφέρουν μεταξύ άλλων και πνευματική τροφή, και η μόνη τους έγνοια είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ας επιλέξουμε λοιπόν που και σε ποιους πρέπει να αντισταθούμε.
Αντισταθείτε όχι απλά για την αντίσταση - ανυπακοή αλλά για την ουσία, για την δημιουργία, για την αυτογνωσία, για να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να ντρεπόμαστε, μόνο τότε έχει αξία ο τίτλος του ποιήματος.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
======================
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΕΔΩ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου