[ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δονκιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].

Τα Χα'ι'κού της ανάρτησης είναι όλα αφιερωμένα στην κόρη μου την Θάλασσα, και στα εγγόνια μου την Mia!!! και τον Rei. Επικούρειος Πέπος - FUJI TOMO KAZU

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, μετά από την ολιγοήμερη απουσία λόγω του συνεδρίου της ΟΚΡΑ που έγινε στην όμορφη πόλη των Τρικάλων ξανά μαζί για τη συνέχεια του αθλήματος, ενός αθλήματος που σκοπό έχει να παρουσιάζει τη δημιουργική πλευρά των ανθρώπων, και τη θετική πλευρά των πραγμάτων με ποίηση, με λογοτεχνία, με μνήμες, με προτάσεις, και κυρίως με θετική ενέργεια. Tο μενού του filomatheia.blogspot.com έχει ξανά για σήμερα ποίηση, τα πιο κάτω χάϊκου τα έστειλε η Θάλασσα (προς πείσμα της Κορνηλίας) και είναι ενός κορυφαίου Ιάπωνα Ποιητή του Ματσούο Κινσάκου Μπασό (Ματσούο Μονεφούσα) ο οποίος γεννήθηκε στο Ουένο της επαρχίας Ίγκα της Ιαπωνίας και πέθανε στην Οζάκα. Μετά το 1680 αποτραβιόταν συχνά σε μια καλύβα στα περίχωρα του Έντο (σημερινό Τόκιο), όπου ζούσε σαν ερημίτης με τη συντροφιά μιας μπανανιάς (basho) που φύτεψε στο κατώφλι του. Έτσι καθιερώθηκε και το όνομα Μπασό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ταξιδεύοντας και ζωγραφίζοντας για να αντλήσει έμπνευση, αντιλαμβανόμενος την ποίηση σαν Κάντο (ιδιαίτερο δρόμο) και σαν πηγή της φώτισης (Σατόρι). Θεωρείται δημιουργός του χαϊκού και ο μεγαλύτερος, μαζί με τον Γιατάρο Κομπαγιάσι Ίσσα (1763-1827) εκπρόσωπός του. Τα ποιήματά του συγκεντρώθηκαν από τους μαθητές του στις "Εφτά συλλογές της σχολής του Μπασό" (1774).

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος
Υ.Γ. Θάλασσα σ' ευχαριστώ, είσαι υπέροχη και αξιαγάπητη, όλοι μας έχουμε ενθουσιαστεί και σ' αγαπάμε πολύ.

Ένα ζευγάρι χελιδόνια ετοιμάζουν τη φωλιά τους.
Καλώς ορίσατε απεσταλμένοι αγγελιαφόροι
της Άνοιξης.

Βουνίσιο μονοπάτι στο Κερκέτιο όρος.
Μοκασίνια της Λενάρας.
Ξαφνικά ο Ήλιος ανατέλλει.

Θεέ βουνίσιε, θα' σουν καλός
αν θωρούσα το πρόσωπό σου
μές απ' τ' άνθη της αυγής.

Μάταιοι θνητοί.
Γιατί τόσο μίσος?
από τους οπαδούς τού''Αγαπάτε Αλλήλους?

Φούρου ίκε για.
Κάβαζου τόμπι
κομού μίζου νο οτό.

Παλιά λιμνούλα.
Ένας βάτραχος βουτά.
Ήχος του νερού.

Παίρνοντας δανεικό
το σπίτι μου απ' τα έντομα
κοιμήθηκα.

Μην το ξεχνάς:
βαδίζουμε στην κόλαση
κοιτάζοντας λουλούδια.

Όταν θα φύγω,
φύλα καλά τον τάφο
μου, ακρίδα.

Γυναίκα ερωτική
τι ζεστό το δέρμα
που κρύβει.

Άνθη δαμασκηνιάς
ο έρωτας, η ματιά
η καρδιά.

Να κλέψω ματιές;
το ξέχασα εντελώς
με τη δροσιά.

Σελήνη Αυγούστου.
Μαγική νύχτα στην αυλή
των θαυμάτων.

Ένας άνθρωπος είμαι
που το ρύζι του τρώει
μπρος στη βαλανιδιά.

Φεύγει μια μέλισσα
απ' το βαθύ κάλυκα μιας παιωνίας.
Τι αποχαιρετισμός!

Πάνω στη βάρκα
έχω εναποθέσει τα
Όνειρά μου σ' ένα μπουκάλι.

Με τέτοιο φεγγάρι
ο ερωτευμένος
παύει το τραγούδι.

Χαμένο στα καλάμια
μα όταν βγαίνει το φεγγάρι
λάμπει το κατάλυμα μου.

Στέκομαι εδώ
και σκέφτομαι
και το χιόνι συνεχίζει.

Απόψε ως κι εσύ
πας βιαστική
στη βραδιά ποίησης.

Το μήνυμα του Φωτισμένου
λάμπει στη δροσιά
ενός φύλλου.

Μην κλαις Ενδυμίωνα
έντομα, εραστές, αστέρια
κι αυτά θα φύγουν.

Το πρώτο μερμήγκι
μας δείχνει το δρόμο
μ' ένα ραπάνι.

Το πρώτο τζιτζίκι:
Η ζωή είναι
σκληρή, σκληρή, σκληρή.

Πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο σπίτι μου
μην τις υποτιμάτε.

Να κρατάτε στη μνήμη
ανοιξιάτικα άνθη κερασιάς
αγνά και λαμπερά.

Από το πρόσωπο των ανθών
να είναι τρομαγμένη
η λεπτή σελήνη;

Θα τη ρωτήσω για τα
ποιήματα του Pepe την
πεταλούδα αυτή που πετάει.

Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωί
ο ανθός του πεπονιού.

Του κότσυφα τα τιτιβίσματα
έγιναν πιο ερωτικά
στα μέσα Μαρτίου.

Ούτε καν ένας
χαιρετισμός ένα σκιάδι
αχ! πόση στεναχώρια.

Από το βάθος της παιωνίας
με κακή διάθεση
προβάλλει η μέλισσα.

Μια λαμπερή στιγμή
αργεί πάνω στα άνθη
η ζήλια της σελήνης.

Τα μαλλιά μου αραίωσαν
το πρόσωπο χλόμιασε
βροχές του Μαΐου

Από όλα τα μέρη
ρίχνονται τα άνθη
πάνω στο νερό της λίμνης.

Το άρωμα από τις ορχιδέες
στα φτερά των πεταλούδων
μπουχτίζει.

Ξεριζώνω άσπρες τρίχες
κάτω από το μαξιλάρι
γελούν τα όνειρά μου.

'Απόψε τ' άστρα
το 'να με τ' άλλο μοιάζει
να ψιθυρίζουν. (Kobayashi Issa)

Μόνη στο σπίτι
κι αυτή θα βλέπει τώρα
την πανσέληνο. (Kobayashi Issa)

Περπατήσαμε
μέσα στα χρυσάνθεμα
πίνοντας σάκε. (Kobayashi Issa)

Έλα κοντά μου,
μαζί με μένα παίξε
σπουργίτι ορφανό (Kobayashi Issa)

Μια πεταλούδα
γλιστρά στα φύλλα της
ιτιάς· Απρίλης. (Matsuo Basho)

Το πεσμένο λουλούδι
γυρίζει στο κλαδί!
Ήταν πεταλούδα.

«καυχησιάρικο»
λέει η χιονονιφάδα
στ΄ άσπρο γιασεμί (Martin Berner)

Μια πεταλούδα στον κήπο.
Το παιδάκι μπουσουλάει, εκείνη πετάει.
Μπουσουλάει-πετάει…

Νύχτα. 

Φεγγάρι.
Τα σαλιγκάρια τραγουδούν στο τσουκάλι.


Στο φρέσκο χορτάρι αφήνει
η μοντέρνα γυναίκα τον τύπο των γλουτών της.

Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία το δέκατο έκτο αιώνα και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού. Από εκεί πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν να γίνουν πολύ δημοφιλή σε όλο το Δυτικό κόσμο. Στην αυθεντική στιχουργική μορφή τους, τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα από 17 συλλαβές σε ένα ενιαίο στίχο. Τα χαϊκού συμπυκνώνουν ευφυΐα και σοφία, που εκφράζονται με λυρική, ή άλλοτε, χιουμοριστική διάθεση, ενώ συχνά υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Στα χαϊκού σημαντική θέση έχουν η φύση, οι εποχές και τα χρώματα, η ομορφιά των λέξεων και των αντιθέσεων, ενώ το νόημα κάποιες φορές αποκτά δευτερεύουσα σημασία.
Ο γνωστότερος Ιάπωνας ποιητής των χαϊκού ήταν ο Ματσούο Μπασό (Matsuo Basho, 1644-1694). Το πιο φημισμένο από όλα τα χαϊκού είναι δικό του:


Στην Ευρωπαϊκή εκδοχή τους συνήθως υποδιαιρούνται σε 3 στίχους από 5, 7 και 5 συλλαβές, στους οποίους η ομοιοκαταληξία αποφεύγεται. Στις πιο σύγχρονες απόπειρες δημιουργίας χαϊκού, είναι συχνές οι μικρές αποκλίσεις από τον αυστηρό αυτό στιχουργικό κανόνα. Στην Ευρώπη πρωτοεμφανίζεται στις αρχές του 20ού αι. Επηρεάζονται ή και γράφουν χαϊκού από τον Έζρα Πάουντ μέχρι τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ και τον Χ. Λ. Μπόρχες. Ο Ε. Πάουντ έλεγε πως το χαϊκού είναι ένα ποίημα εικόνων.
Το χαϊκού είναι ουσιαστικά κάτι παραπάνω από ένα απλό ποίημα είναι περισσότερο μια πνευματική άσκηση: ομορφιά ίσον αφαίρεση, λιτότητα, γαλήνη, περισυλλογή. Γι" αυτό κι η φόρμα του είναι τόσο κλειστή και παραδοσιακή. Έχει το χαρακτηριστικό ενός ευχάριστου ξαφνιάσματος για κάτι οικείο και καθημερινό, που λέγεται ήρεμα και ευγενικά, αγγίζοντας τα πράγματα στην ουσία τους. Ποίηση εμπνευσμένη από τη σοφία Ζεν, μία πνευματική πορεία πρακτικής άσκησης στην καθημερινή ζωή. Και επειδή στους ποιητές των χαϊκού υπάρχει η συνείδηση ότι η ζωή είναι πάνω από τις λέξεις, τα λόγια είναι ελάχιστα, αφήνοντας τον αναγνώστη να «συμπληρώσει» αυτή την γεύση του αιώνιου. Έτσι γίνεται προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να περάσει στο απυρόβλητο του χρόνου:

Σύμφωνα με τον Donald Keene, «πρέπει να περιέχει δυο στοιχεία που συνήθως διαχωρίζονται με μία τομή, δηλαδή λέξη που κόβει. Το ένα από τα δύο στοιχεία αντιπροσωπεύει μια γενική κατάσταση και το άλλο, τη στιγμιαία αντίληψη την αποκάλυψη.
Σε κάθε σχεδόν χαϊκού υπάρχει μια λέξη ή μια έκφραση που δηλώνει την εποχή του έτους. Αυτό δε σημαίνει ότι τα χαϊκού ασχολούνται αποκλειστικά με την φύση. Απλώς ο ποιητής ψάχνει κάθε φορά να εκφραστεί. Η περιγραφή της φύσης είναι ένα
άλλοθι για να εικονογραφηθούν ανθρώπινα συναισθήματα.

Ο σκηνοθέτης Αντρέυ Ταρκόφσκυ στο βιβλίο του Σμιλεύοντας το Χρόνο μάς λέει για ποιο λόγο γοητεύεται από το χαϊκού: «Σ" αυτήν την ποίηση με γοητεύει ιδιαίτερα η άρνηση του καλλιτέχνη να υπαινιχθεί έστω το τελικό νόημα της εικόνας, που το αφήνει να αποκρυπτογραφηθεί σταδιακά, σαν συλλαβόγριφος. Το χαϊκού επεξεργάζεται τις εικόνες του έτσι που να μη σημαίνουν τίποτα πέρα από τις ίδιες, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν τόσα πολλά, που είναι αδύνατον να συλλάβει κανείς το τελικό τους νόημα. Όσο πιο πιστά ανταποκρίνεται μια εικόνα στη λειτουργία της, τόσο πιο δύσκολα περιορίζεται σε μια σαφή εγκεφαλική διατύπωση. Ο αναγνώστης του χαϊκού πρέπει να απορροφηθεί, να βυθιστεί μέσα στο ποίημα όπως μέσα στη φύση, να χαθεί στα βάθη του όπως μέσα στο σύμπαν, όπου δεν υπάρχει βυθός ούτε επιφάνεια».

===================

''Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Έστί Φίλος Σαφής Και Αγαθός'' [απ' όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το καλύτερο είναι ο πιστός και αγαθός φίλος].

Ένα ποίημα ως φόρο τιμής στους υπέροχους φίλους.



Είχα την τύχη να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους/

Χωρίς ποτέ να το φανταστώ πως άξιζα τέτοιας ευλογίας/

Δεν το επεδίωξα, απλά ήταν στο πεπρωμένο μου/

Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στην πορεία έγιναν φίλοι και δάσκαλοι.



Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι είδους έξαρση και πόση/

Και το πόσο όμορφα συναισθήματα με πλημμύριζαν/

Και συνεχίζουν να με πλημμυρίζουν/

Κάθε φορά που συναντούσα και συναντώ τους υπέροχους φίλους μου.


Άνθρωποι από πολλά μέρη του πλανήτη μας/

Νοτιοαφρικανούς, Ιάπωνες, Φινλανδούς και Ιταλούς/

Αλλά και Γάλλους, Νορβηγούς, Αυστραλούς και Ισπανούς/

Ανάμεσα τους και Γερμανούς, Νεοζηλανδούς, Σουηδούς, Πιαλειώτες, Κορωπιώτες και Λημνιώτες.


Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/

Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/

Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/

Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.



Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

======================

ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΙΕ, ΜΑΚΟ, ΡΥΟΤΑ, ΚΑΙ ΓΙΟΥΜΕΤΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ φιλοξενούμενοι του Επικούρειου Πέπου και της Λόλας.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, πριν από 25 χρόνια περίπου ο Επικούρειος Pepos είχε την τύχη να γνωρίσει στον ιστορικό χώρο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το νέο μουσείο της Ακρόπολης τέσσερες κοπέλες από την Ιαπωνία. Ήταν η Μίε, η Γιουμίκο, η Χιρόκο, η Μασσαμί και η Έμι. Ήταν όλες πολύ όμορφες, πολύ ευγενικές και χαρισματικές. Ήταν αεροσυνοδοί και εργαζόντουσαν για την JAL δηλαδή την ιαπωνική αεροπορική εταιρία. Χάρη σ' αυτές τις κοπέλες είχα την τύχη να γνωρίσω την οικογένεια OGAWA και SAKAMOTO και αργότερα να επισκεφθώ την Ιαπωνία όπου για 10 μέρες έζησα συγκλονιστικές στιγμές. Domous Arigato!!!
Δέος και Ευγνωμοσύνη!!
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη τους Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ.2 Έκαναν 18.000 χιλιόμετρα, περίπου 17 ώρες στο αεροπλάνο για να έρθουν να δούνε τον FUJI TOMO KAZU [PEPOS SAN] και την οικογένειά του!!!! Τι να πεις γι' αυτούς τους ανθρώπους;

====================

Λίγα χάικου από τον Ιαπωνολόγο Fuji Tomo Kazu [Επικούρειο Πέπο] αφιερωμένα σε όσους αγαπούν την Ιαπωνία και την Ποίηση. Έρρωσθε.

Φίλες και Φίλοι καλησέρα, όπως καλά γνωρίζετε ο μήνας Μάρτιος είναι ο μήνας της ποίησης αφού στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Να λοιπόν γιατί κι εγώ αποφάσισα να σας κοινοποιήσω λίγα από τα Χάϊκού που είχε γράψει ο διεθνούς φήμης Ιαπωνολόγος Fuji Tomo Kazu, [Επικούρειος Πέπος], τα πιο πολλά τα είχε γράψει το 2017 στον προθάλαμο ενός χειρουργείου ως αντίδοτο σε στιγμές μεγάλης αγωνίας και προσμονής θετικού αποτελέσματος. ANDRE RIEU ο άνθρωπος φαινόμενο, ακούστε τον και δείτε τις συναυλίες του, όσοι παρακολούθησαν την προχθεσινή ή την χθεσινή συναυλία φύγαμε όλοι μαγεμένοι, ειδικά ο φίλος μου ο Κώστας Νότ. παρακαλούσε να μην είχε τελειώσει ποτέ, μακάρι να επιστρέψει σύντομα γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη από τέτοιες μουσικές πανδαισίες. ANTRE σ' ευχαριστούμε, καθώς επίσης και όλους τους συντελεστές των παραστάσεων.
Τι είναι τα χάικου Πεπέ; ρώτησε η Μαρίλια.
Το χάικου είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χάικου είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Τα πιο κάτω Χαϊκού τα έχει ευλογήσει και ο πατέρας Ευθύμιος.


Ανθρώπινα πλάσματα,

εφήμερα άνθη,

καλού και κακού.


Άσπρη μπλούζα

σύνδρομο φόβου

καλά μαντάτα άραγε;


Άνοιξη, καλοκαίρι,

φθινόπωρο, χειμώνας

πολλές αλλαγές και τρεις απουσίες.


Πράσινη μπλούζα,

μαχαίρι, φόβος,

ελπίδα.


Αναμονή!!!

προθάλαμος χειρουργείου

καρκίνος τέλος;


Γυναικείος μαστός

πηγή ερωτισμού

φωλιά καρκίνου;


Να κλέψω χρόνια;

από που

και πόσα;


Γαλαξίας,

το στίγμα του ανθρώπου;

κόκκος στην άμμο.


Τέλος προβλημάτων

αρχή ταξιδιού

αντίο.


Ένας άνθρωπος

γράφει χαϊκού χάρη στην

άτακτη φωνούλα.


Λουλούκα

σπαρτό μαλλί

φτερό στο άνεμο.


Αλκυονίδες μέρες

γλυκές ματιές

μαγεία!


Μια μέλισσα

μεταφράζει άνθη

μεταφέρει γύρη

Νινί.


Πως να ήταν άραγε η ποίηση

σε μικρή ηλικία;

ρωτήστε την Μαρίνα.


Πάνω στη βάρκα

καλοπερασάκιας,

χαρά θεού,

ηγέτης.


Ο ποιητής

το πρώτο τζιτζίκι

λαλιά του Poof.



Ένα καράβι στ' ανοιχτά

γιατί χασομεράει;

θα φτάσει άραγε

ο Μr Alex;


Δεν ανήκει ούτε

στη νύχτα ούτε στο πρωϊ

ο πιστός φίλος.


Θα τη ρωτούσα την ποίηση

αν την έβλεπα,

μπορώ να σ' αγαπώ;


Αχ πως μοιάζει

η καρδιά μου

με το ρολόι του τοίχου

Τικ τακ Τικ τακ!


Σαν πυγολαμπίδες

μπαίνουν στο μυαλό μου

οι στίχοι και το φωτίζουν.


Ολόγιομο φεγγάρι,

μην τρομάζεις

απ' την ομορφιά των ανθών.


Ο ποιητής μας δείχνει

το δρόμο

ακολουθούν οι λέξεις.


Μην κλαις άνθρωπε

άνθη, έρωτες, αστέρια

κι αυτά θα χαθούν.


Απόψε ως κι εσύ Μούσα

πας βιαστική

στην Αυλή των θαυμάτων;


Στέκομαι εδώ

και σκέπτομαι,

γιατί άραγε; τι προσφέρω;

Τι προσμένω;


Ούτε καν

ένα νεύμα

απ' τις

Αλκυονίδες νύχτες.


Η λάμψη της σελήνης

αργεί πάνω στα άνθη

γυρεύει τον έρωτα;


Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός.

====================

20 ΧΑ'Ι'ΚΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ από τον Πεπέ ΣΤΗΝ ΜΙΕ, ΣΤΗΝ
ΓΙΟΥΜΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΚΕ'Ι'ΚΟ, ΣΤΗΝ ΝΟΡΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΜΑΣΑΜΙ, ΣΤΗΝ ΕΜΙ και στην ΘΑΛΑΣΣΑ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνβροχοποιητές!!! καλησπέρα. Σήμερα θα σας παρουσιάσω 20 Χαϊκού του φίλου μας του Fuji Tomo Kazu, τα έχω ονομάσει ''20 βρεγμένα χαϊκού'' γιατί την ώρα που έλαβα το πιο κάτω μέιλ έριχνε ''καρέκλες'' και ήμουν βρεγμένος ως το κόκαλο. Μόλις είχα επιστρέψει από το ατελιέ και με το που βγήκα στον σταθμό της Κάντζας άνοιξαν οι ουρανοί. Έφθασα στο σπίτι βρεγμένος έως το κόκαλο, να λοιπόν γιατί τα ονόμασα βρεγμένα χαϊκού. Τα πιο κάτω χαϊκού είναι αφιερωμένα στην Περικτιόνη. Ελπίζω σύντομα να την έχουμε ξανά κοντά μας. Όσοι από σας δεν έχετε επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι φροντίστε να το επισκεφτείτε σύντομα. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.



1)Η καταιγίδα ήρθε
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.

2)Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.

3)Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.

4)Σαν ερωτευτούμε
θα κάτσουμε να δούμε
τ' ολόγιομο φεγγάρι.

5)Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.

6)Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;

7)Αγαπημένη μου
με μια ματιά
μου ομορφαίνεις ζωή.

8)Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση
αντικατοπτρισμός;

9)Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.

10)Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.

11)Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.

12)Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;

13)Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;

14)Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;

15)Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα της καρδιάς της.

16)Ανοιξιάτικος καιρός,
ας φορέσουμε τον έρωτα,
το Κερκέτιον όρος
μας περιμένει.

17)Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.

18)'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.

19)Φέτος ξανάρθε
γιατί άραγε;
ήταν άραγε το ίδιο χιόνι
με το προηγούμενο;


20)Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.

WITH LOVE FUJI TOMO KAZU.

======================

Χα'ι'κού που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για το φιλαράκι του τον FUJI TOMO KAZU.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι! νοερά τώρα, και ελπίζω σε λίγες μέρες να βρεθούμε εκεί πραγματικά επιτέλους. Άραγε το περιβάλλον είναι αυτό που διαμορφώνει τους ανθρώπους, οι οι άνθρωποι διαμορφώνονται από τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς την επέμβαση του περιβάλλοντος; Ένυ γουέι που λένε και στο Κορωπί, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όσους σήμερα έχουν τα γενέθλιά τους και ειδικότερα στον φιλαράκο μου τον Fuji Tomo Kazu. Φίλε διαχρονικέ και πιστέ είθε τα δίκαια όνειρά σου να τα δεις σύντομα να παίρνουν τη μορφή που εσύ επιθυμείς, και παράλληλα σου εύχομαι καλή και Επικούρεια αντοχή στα δύσκολα που έρχονται. Ειλικρινά δικό σου ο Επικούρειος Πέπος.


Τρία χρόνια απουσίας Τ' ολόγιομο φεγγάρι
Μεγάλο το κενό κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ
Μεγάλος και ο πόνος. που θα το χαρίσει άραγε;

Στο ποτάμι του χωριού
πέφτει ένα πλατανόφυλλο
Επικούρειε Πέπο, σεμνά και ταπεινά χωρίς κραβγές.

Μαλλιά λευκά Κερκέτιος αγέρας φύσηξε
άρα σοφές σκέψεις άρωμα κερασιάς φέρνει
και σοφά λόγια; στα ρουθούνια μας.

Βροχερή μέρα
στο Γοργογύρι
Χαρά θεού, το ποτάμι γέμισε.

Κύκλους στην άμμο 
μα η βροχή που πέφτει στην αυλή των θαυμάτων
σβήνει τα πάντα. 

Αχαριστία; 
όχι ευχαριστώ 
δεν θα πάρω. 

Tα άνθη της Μανώλιας

τον Μά'ι'ο ανθίζουν

προς χάρην του Πεπέ.

Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς, δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις;

Ναι, αλλοπρόσαλλος 
Σαν είδε συμπεριφορές 
απαράδεκτες..

Στάξε στην ψυχή μου

μια στάλα καλοσύνης

κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα

Σε σκέφτομαι ξανά και ξανά
κι αναρωτιέμαι,
θα’ ρθεις άραγε;

Ατελείωτες 
οι ώρες μοναξιάς 
ανάμεσα σε κόσμο.

Στην καρδιά σου Πεπέ

τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν

που θα τα χαρίσει;

Στο ραντεβού μας 
Περιμένω να φανείς 
Μάταια πια!!! σε αόρατους χορούς;

Να 'ναι άραγε η ''άτακτη φωνούλα''

που μας καλεί

σε αόρατους χορούς;

Γράφω χαϊκού 
Για να ξεχνώ πως λείπεις 
Μiyoko san

Τα μαλλιά της τα πλεγμένα

στου πατέρα μου τα όνειρα

όλα ήταν μαγεμένα.

Κρυφή αγάπη 
Δυνατή σαν το βοριά 
πληγή αφήνει.

Ναι τα όνειρα ταράζουν
του ύπνου τη γαλήνη

χωρίς την άδεια μας.

Μέρα όμορφη 
είναι άραγε 
λύση η φυγή; 
Και πού να πάω;

Ήχος και βλέμμα

οι διαφορές τους λύθηκαν

και πάλι φίλοι, ως πότε άραγε;

Πέρασε, δεν χαιρέτησε 
ξέχασε άραγε; 
κρίμα, δεν έπρεπε.

Οι μνήμες είναι

οι πιο πολύτιμες αποσκευές μας

πρέπει να τις φροντίζουμε.

Ομίχλη στα μάτια 
πίκρα στην καρδιά μου 
κι όμως θέλω να σε δω.

Στ' ανθισμένο βλέμμα σου

λουλούδια μαζεύω

να τα χαρίσω στον Πεπέ;

Σε κοιτώ ξανά και ξανά 
Τα μαλλιά σου άσπρισαν 
κράτα γερά Pepe.

Ο Poof και ο Fuji Tomo Kazu
την καλοσύνη μάταια γυρεύουν

ανταπόκριση δεν θα 'βρουν.

Καθώς μιλάμε 
Τρέμω μη φύγεις πάλι 
Αερικό μου.

Η Μέλισσα και το Μερμήγκι

παράδειγμα προς μίμηση

και όχι προς αποφυγή.

Αν μ' αγαπάει; 
Δεν αμφιβάλλω 
απλά δεν είμαι σίγουρος.

Ουράνιο πέπλο εχέμυθο

όλα τα μυστικά γνωρίζεις

 και τα κρατάς για σένα.

Στροβιλίζεται η ψυχή μου 
Σαν φτερό στον άνεμο 
Και φεύγει μακριά. 

Ένταση κι απογοήτευση αντικρίζω

στα βλέμματα των νέων

έχασαν την ελπίδα;

Κόκκινη γραμμή 
Χωρίζει τις ζωές μας
αυτό είναι το Πεπρωμένο μας. 

Μάτια ελκυστικά 
'Εφεγγαν μόνο για μένα 
Σκοτάδι γύρω.

Τίποτα το υπερβολικό

απλά φρόντισε να γνωρίσεις τον εαυτό σου

γιατί όλα αλλάζουν.

Ανατολής φως 
Πορτοκαλοκίτρινο 
Όμορφος κόσμος 
γεμάτος ελπίδα.

Συνέβη κι αυτό

Έκλαψα σαν άκουσα

Την πιο κάτω φράση:

Πέπο, θα με θυμάσαι όταν πεθάνω;

Την πιο πάνω φράση την είπε

η μάνα στο παιδί της

και του ράγισε την καρδιά.

Ξυπνώ με αγωνία 
κοιτώντας σε 
Ευτυχώς είσαι δίπλα μου

Όταν ανοίγει
η πόρτα της καρδιάς σου
Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.

Ελένη, όσο περνάει
ο καιρός
όλο και πιο πολύ μας λείπεις.

Λάμπεις απόψε Λόλα
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα

Διαβάζω χείλη
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;

Σε φαντάζομαι που και που
Για να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.

Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.

Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.

Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.

Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν τον δικό μας.

Τα γενέθλια μου
Θα τα γιορτάσω νοερά μαζί σου
Όπως πάντα.

Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
Εξανεμίστηκε.

Τζιμ Άνταμς
ο μόνος αισιόδοξος
μήπως κάτι γνωρίζει;

Όμορφη μέρα η 23τη Η Dolentsia στο ατελιέ της
Έφυγε η καταχνιά ζωγραφίζει ντολμαδάκια, τουρλού τουρλού,
η επόμενη τι θα φέρει; κ.ο.μ. χαρά θεού και ουρανίσκου.

Κρατιέμαι σφιχτά Πατρίτσια Je taime!
Από ένα όνειρο, Peinew d' amoyr perdoues
Αχ! ας μην ξυπνήσω. Une femme heureuse en ammor,
elle fait bruler son soufflé.
Έτρεξα, έψαξα,
Ανακάλυψα, θυσιάστηκα, Πέπο, Πουφ, Πεπέ, Fuji Tomo Kazu,
Τώρα πια σε τι να ελπίζω; Eπίκουρο, Καραβίδα, Ουτοπιστή Ονειροπόλο, Καλλιτέχνη, Ποιητή, Συγγραφέα
Αρχή, μέση, τέλος, Σαμουρά'ι', Θεταλλό, Γοργογυραίο,
Ελπίδες, όνειρα, αναμονή, όπως και να τον αποκαλέσεις θα σ' ακούσει.
Όλα μάταιος κόπος;

Τα χαικού περιγράφουν τα πάντα , αλλά συχνά είναι δυσνόητα ή δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς. Απευθύνονται στις 5 αισθήσεις και όχι στη λογική. Αυτή είναι η μαγεία των χαικού , μια συγκλονιστική μαγεία , ένας ποιητικός ιμπρεσσιονισμός , μια αίσθηση της στιγμής , μια zen αποκάλυψη και ένωση με τη φύση και την πνευματικότητα. Τα χαικού αλλάζουν τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
Σαν σήμερα μία μέρα του Μαϊου, ήταν η 23τη, Δευτέρα, αρχή της εβδομάδας ήρθε στον κόσμο ο Fuji Tomo Kazu. 1955-2024 ήδη έχουν περάσει 69!!!! χρόνια και αναρωτιέται ο F.T.K. για ποιον λόγο ήρθε; Ποιος είναι; Που θα πάει; Πότε θα πάει; Τι έπρεπε να είχε κάνει; Πως πρέπει να συνεχίσει; Ποιους έπρεπε να συναντήσει; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Απορίες που μάλλον θα παραμείνουν απορίες. Fuji Tomo Kazu σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία στα δίκαια όνειρα σου. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

=====================

Ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου για την μοναξιά.


Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα/
Δωμάτια.


Πολλές ντουλάπες/
Γεμάτες με ρούχα/
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές.


Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/
Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;


Κάποτε δεν είχαμε τίποτα
Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά.


Τον σεβασμό, την εκτίμηση,
την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία/
και την καλοσύνη.
===================

Ένα διαχρονικό ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για τους λύκους με δύο πόδια.

Κράτα τους λύκους μακριά!


Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/


Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/


Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας


και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.


Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου


γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι.


Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου


και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.


Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων


μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.


Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού


μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι


δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.


Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα


κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.


Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους


γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.


Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις


γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.


Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι


θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.
========================

ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΕΡΡΩΣΘΕ.