Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω. Σήμερα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Φαίη, όχι αυτή που νομίζετε, αλλά την δική μας Φαίη που εδρεύει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, δηλαδή την πρώτη μου ξαδέρφη η οποία μου είπε το εξής: Πέπο, μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι για το ιστορικό του γάμου σου με την Λόλα; Μου έχει πει κάποια πράγματα ο αδερφός μου [εννοούσε τον Γκοτζιό] αλλά αυτός τώρα τελευταία έχει κάποιο πρόβλημα με την μνήμη του και δεν πολυθυμάται. Ρώτησα και τον αδερφό μου τον διευθυντή [Αμίγκος] και μου είπε το εξής: τράβα να ρωτήσεις τον πατέρα σου που ήταν εκεί γιατί εγώ ήμουν μικρός, και δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός πως ο Πέπος δεν μ' έβαλε μπράτυμο!! Αυτός είναι ο λόγος που ανέβασα αυτή την ανάρτηση, για να κάνω το χατήρι της Φαίης. To Σωτήριο έτος 1979/25/04 ημέρα Τετάρτη νυμφεύθηκα την κόρη του Κυρ Φώτη και της Βίκης Ντακούλα την Δολέντσια, ο γάμος έγινε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στην Εκκλησία του χωριού ''Γεννέσιον της Θεοτόκου''. Κουμπάροι ο αντιστράτηγος Λάμπρος Σταθόπουλος και η σύζυγός του Στυλιανή, σύντεκνος η κ. Ελένη Θώμου. Το γλέντι έγινε στην αυλή του σπιτιού. Και για να έχει κάτι ο Ιστορικός του μέλλοντος να πει και να γράψει θα αναφέρω το πιο κάτω περιστατικό, ο θείος Μιχάλης, ο οποίος είχε το παραδοσιακό καφενείο δίπλα από το σπίτι μου απ' όπου δανειστήκαμε τα διάφορα πράγματα -τραπέζια, καρέκλες, πιάτα κλπ, παρ' ό,τι το γλέντι έγινε στο ένα σπίτι, το δικό μου, η χρέωση ήταν διπλή!!!!!!!!!!! γιατί είχε τη φαεινή ο ιδέα ο θείος πως αν η νύφη, -[την οποία στην πιο κάτω φωτογραφία συνοδεύουν οι: Πίκατσου και ο γνωστός Λούης, αριστερά οι γονείς Φώτιος κ Βίκυ-Βασιλική] έκανε ξεχωριστό γλέντι στο σπίτι της δεν θα πλήρωνε κι αυτή; ε! το ό,τι το γλέντι έγινε στην αυλή του γαμπρού ήταν μια απλή λεπτομέρεια, άρα η χρέωση έπρεπε να είναι διπλή!!!!!!!!! ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό αυτός ήταν ο θείος Μιχάλης και τον αγαπούσαμε όλοι, ποτέ δεν θα ξεχάσω τις πολύ όμορφες στιγμές που περάσαμε στη δική του αυλή τότε που το κατάστημά του ήταν σημείο συνάντησης για όλους μας, και που οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν πιο ζεστές και πιο αγαθές. Εκεί έγιναν ομηρικές μάχες στη δηλωτή, στην κοντσίνα και όχι μόνο. Ένα άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα ήταν το εξής: είχα πει στους μουσικάντηδες πως σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιζαν τραγούδια που να παραπέμπουν σε κόμματα, βασιλιάδες κλπ. Κάποια στιγμή ενώ βρισκόμουν μέσα στο σπίτι ακούω έξω να παίζουν το Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς!!!!! κατάλαβα αμέσως ποιος ήταν η αιτία, βγήκα έξω και έκανα νόημα στους μουσικούς να σταματήσουν αμέσως, αυτό και έκαναν, κατόπιν πήγα στον θείο μου και τον παρακάλεσα να χορέψει, αν θέλει, κάποιο άλλο τραγούδι έχει καλώς, το κατάλαβε και ζήτησε κάποιο άλλο. Στην πρώτη φωτογραφία εικονίζονται οι τρεις καμπαλιέρος!!! εν ζωή σήμερα 05/03/24 δεν είναι κανένας, ο πιο μικρός πρώτος αριστερά, μας αποχαιρέτησε το 2021, τα ονόματα αυτών είναι: Γιάννης, Ηλίας, και Νικόλαος, το μικρό κοριτσάκι είναι η Γιούλα, η μητέρα του Μπαμπινή και του πανύψηλου 2,10; Γιαννάκη ο θείος Γιάννης εκείνη την εποχή είχε επιστρέψει από το Χόλιγουντ όπου είχε λάβει μέρος σε μια καουμπόικη ταινία όπου έπαιζε το ρόλο του κακού πιστολέρο, τον καλό τον έπαιζε ο Μοντκμόμερυ Γούντ-Τζουλιάνο Τζέμα, ήταν μια φοβερή ταινία που είχε ως τίτλο Ο '''''ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΤΖΙΟ!!!!!!!!!!!!''''' απ' αυτή την ταινία πήρε το όνομα ο Γκοτζιό, η υπόθεση του έργου είχε ως εξής: Ο κακός -ο θείος Γιάννης- ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα που το όνομά της ήταν HELLEN την οποία αποφάσισε να την απαγάγει γιατί οι γονείς τις κοπέλας δεν τον ήθελαν γιατί δεν ήταν ''ευγενής'' που σημαίνει τίτλους κλπ. Οι γονείς προσέλαβαν έναν πιστολά για να βγάλει από τη μέση τον κακό, στο τέλος υπάρχει μονομαχία μεταξύ των δυο. Μιλάμε για μια ταινία που άφησε εποχή. Σε κάποιο διάλειμμα των γυρισμάτων ο θείος Γιάννης πήρε το αερόπλανο και ήρθε στο χωριό για να παρευρεθεί στον γάμο, είχε φέρει μαζί του και κάτι μπιστόλες από τα γυρίσματα. Ο μικρός του γιος είχε πάει κι αυτός στο Χόλιγουντ για να λάβει μέρος σε κάποια ταινία αλλά ερωτεύτηκε μια Ελληνοαμερικάνα πολύ πλούσια την οποία κάποια στιγμή την είχε φέρει και στο χωριό, ήταν κατακαλόκαιρο και λόγω ζέστης η κοπέλα έκανε γυμνή ηλιοθεραπεία στο χωράφι με αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο στο Γοργογύρι να πουληθούν τα πιο πολλά κιάλια, και σε εννέα μήνες να γεννηθούν τα πιο πολλά παιδιά.
Ήταν μια φοβερή κορμάρα αλλά τελικά διέκοψαν τη σχέση τους γιατί ο Γκοτζιό της είχε πει πως είναι από νησί και όταν η κοπέλα κατάλαβε πως το μόνο νερό που υπήρχε ήταν αυτό του ποταμού τον παράτησε και πήγε στη Σκιάθο. Τελικά ο θείος Γιάννης ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό με μεγάλη περιουσία και παρέμεινε στο χωριό με αποτέλεσμα το Χόλιγουντ να στερηθεί ένα μεγάλο ταλέντο που θα άφηνε εποχή στις Καουμπόϊκες ταινίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει ένα σπαγέτι γουέστερν με κομπάρσους τους χωριανούς και συμπρωταγωνιστή τον Φώτη Ντακούλα αλλά τελικά ο χρηματοδότης έκανε πίσω και όλα ματαιώθηκαν.
Περισσότερα στις κινηματογραφικές αίθουσες, την ταινία μπορείτε να την δείτε στην αυλή του Γκοτζιό κάθε καλοκαίρι.
Στη δεύτερη φωτογραφία, και στην τρίτη ο Μαστορίκας όπως τον αποκαλούσε και η πεθερά μου, παραδίδει μαθήματα χορού, το κακό είναι πως κανένα από τα τρία του παιδιά δεν μπόρεσε να γίνει τόσο καλός χορευτής όσο ο ανυπέρβλητος Μαστορίκας. Το τραγούδι που λάτρευε ο πατέρας μου ήταν το πιο κάτω https://www.youtube.com/watch?v=hov2QVUPaIE to ίδιο τραγούδι από τον Στελάρα https://www.youtube.com/watch?v=me9slEViWpc αυτό το τραγούδι και ο τσακώνικος όταν τ' ακούω, αυτόματα το μυαλό μου πάει στον χορευταρά τον πατέρα μου.https://www.youtube.com/watch?v=OVW814MV7W4 Ο νεαρούλης που εικονίζεται πίσω από τους χορευτές με τη φράντζα είναι ο γόης της περιοχής Θεσσαλίας, ο γλυκοαίματος και μέγιστος καλλιτέχνης Γκοτζιό με τ' όνομα.
Από τότε είχα αποφασίσει πως δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη όλων αυτών που ήταν ταγμένοι με παρωπίδες στον έναν η στον άλλο χώρο, άσχετα αν για κάποια εποχή υπήρξα βλάξ όταν πίστεψα πως το Θασοκ θα άλλαζε το σκηνικό, και πιο πρόσφατα ο ΘΥΡΙΖΑ μα πόσο δίκιο είχε ο σοφός Γεώργιος. Ενυ γουέι που λέει ο φοβερός και τρομερός Γκοτζιό, μπόρα ήταν και πέρασε. Στο γάμο παρευρέθηκαν πάρα πολλοί φίλοι από το Στρατό, Θώμος, Αγορίτσας, Σκανδάλης, Τρισμπιώτης, Εμιρζάς, Γράβας, Παπαναστασίου, Λαδιάς, Ράπτης, κ.α. Μετά το γάμο επιστρέψαμε στο σπίτι όπου συνεχίστηκε το γλέντι ενώ εμείς κάποια στιγμή αναχωρήσαμε με τον φίλο μας τον Τρισμπιώτη με το δικό του αυτοκίνητο έως τη Λαμία και μετά με ΤΑΞΙ για Αθήνα. Φθάσαμε ξημερώματα και ίσα-ίσα που ξεκουραστήκαμε λίγο γιατί στις 08.00 έπρεπε να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο προκειμένου να πετάξουμε με τα φτερά της αγαπημένης μας Ο.Α. για Ρόδο. Φθάσαμε στη Ρόδο στις 11.30 και από το αεροδρόμιο για Φαληράκι-FALIRAKI BEACH δείτε τις εικόνες με ΤΑΞΙ παρ' ό,τι είχαμε ακόμα άνοιξη ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και γι' αυτό το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο. Πιο μετά κάναμε τη βόλτα μας για να γνωρίσουμε το Φαληράκι, και για να βολιδοσκοπήσουμε που θα φάμε το βράδυ, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί με το που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας ενημέρωσαν πως το δείπνο ήταν προσφορά από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στους νεόνυμφους!!!!!!!!!!!! οφείλω να ομολογήσω πως μας εξέπληξαν ευχάριστα. Πράγματι το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο και φυσικά το ποτό που μας ξεκίνησαν ήταν το γνωστό αφρώδες!!!!!!!!!! μιλάμε για μεγαλεία, η Δολέντσια νόμιζε πως όλα αυτά ήταν στο όνειρό της και όχι στην πραγματικότητα. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ, όλα ξεκίναγαν μαγικά, εννοείται πως κι εγώ ήμουν πολύ λάρτζ με τους σερβιτόρους. Μετά το φαγητό κάναμε τη βόλτα μας στο μαγευτικό Φαληράκι και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου παίξαμε το παιχνίδι της Κάμασούτρατονατάλο!!!
Κατά τις 08.30 ακούσαμε διακριτικό χτύπημα στην πόρτα και θεωρήσαμε πως μας ειδοποιούσαν για να κατέβουμε για το πρωινό, όταν όμως το χτύπημα συνεχίστηκε αναγκάστηκα να σηκωθώ και ν' ανοίξω, ω! του θαύματος η κοπέλα με το καροτσάκι μας είχε φέρει το πρωινό στο δωμάτιο!!!!!! οι άνθρωποι ήταν πολύ προχώ!!!!!!! τα εδέσματα του πρωινού ήταν το κάτι άλλο όταν αποφασίσαμε να βγούμε καταλήξαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο, η θάλασσα ήταν αρκετά ζεστή για την εποχή και κάναμε τις βουτιές μας σαν δελφίνια. Η παραλία είχε πάρα πολύ κόσμο, το ξενοδοχείο είχε δική του παραλία, οι πιο πολλοί ήταν αλλοδαποί που απολάμβαναν τον ήλιο κάνοντας ηλιοθεραπεία, αρκετά κορίτσια ήταν γυμνόστηθα γιατί ήθελαν να μαυρίσουν παντού, είπα και στη Δολέντσια να κάνει κι αυτή το ίδιο γιατί εκείνη την εποχή τα βυζάκια της ήταν σαν τα νεράτζια αλλά δεν το αποφάσισε γιατί ντρεπόταν.
Αρκετές αλλοδαπές είχαν και τα οπίσθια γυμνά στον ήλιο και ήταν σαν τα φραντζολάκια που έβγαζε ο Τάκης στη Μυσαραλιώτου και που αργότερα τα είχε ο γείτονας σε φωτογραφίες στην Αρεοπαγίτου. Κάναμε κι εμείς ηλιοθεραπεία και το μεσημέρι βουρ για το γεύμα όπου υπήρχε μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα. το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πόλη της Ρόδου για ψώνια, και για βόλτα. Περάσαμε ξανά υπέροχο βράδυ τρώγοντας θαλασσινά, επιστρέψαμε τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο με ΤΑΞΙ η απόσταση είναι 13 χιλιόμετρα. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γυμναζόμασταν στο Κάμασούτρατονατάλο!!!!!!!!κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας τα καβαλαράκια η δεύτερη μέρα ήταν περίπου το ίδιο με την προηγούμενη με το πρωινό στο δωμάτιο κλπ. κλπ. Σήμερα αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα ποδήλατο για να πάμε μια βόλτα πιο βαθιά, ξανά η θάλασσα ήταν ''λάδι'' που λέμε και στα Τρίκαλα!!!!! αν με ρωτήσετε από που βγήκε αυτό τι στιγμή που στα ΤΡΙΚΑΛΑ δεν υπάρχει ούτε Θάλασσα ούτε Λάδι αυτό είναι ένα άλλο θέμα που άπτεται της ψυχοθεραπείας των Τρικαλινών
Μετά τη βόλτα επιστρέψαμε για ηλιοθεραπεία και η Δολέντσια άρχισε να ξεψαρώνει, σιγά σιγά έβγαζε κι αυτή το πάνω μέρος του μαγιού της, τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν να λιάσει κάποια στιγμή και τα φραντζολάκια της τελικά αυτό δεν το τόλμησε. Το βράδυ είχαν στο ξενοδοχείο γλέντι τρικούβερτο μας πήρε 03.00 το πρωί. Ξέχασα να αναφέρω το όνομα του ξενοδοχείου, ήταν το FALIRAKI BEACH το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και χλιδάτο η παραμονή μας ήταν σούπερ, χαλάλι τα χρήματα που δίναμε γιατί το άξιζαν και με το παραπάνω. Αφορμή για να επισκεφθούμε τη Ρόδο και όχι κάποιον άλλο προορισμό ήταν ο πολύ καλός μας φίλος ΜΑΡΙΟΣ ΡΙΑΛΛΑΣ που αργότερα παντρεύτηκε τη δική μας Σούλα και που τώρα βρίσκονται στην Κύπρο. Κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα. Τρίτη μέρα στη Ρόδο και σε συνεννόηση με την υπεύθυνο των δωματίων ετοίμασα μια πολύ όμορφη έκπληξη για τη Δολέντσια, είχα πει με το πρωινό να μας φέρουν μια σαμπάνια και μια ανθοδέσμη
Πράγματι όταν η κοπέλα το πρωί στις 08.30 χτύπησε διακριτικά την πόρτα και πήγε ν' ανοίξει η Δολέντσια βρέθηκε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, σαμπάνια! ίσως κάποιος ρωτήσει: όλα αυτά τα εκτίμησε η Δολέντσια; Εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα!! ήταν σαν πεινασμένο τιγράκι!!! Συνεχίζω, καταλαβαίνετε το τι έγινε εκείνο το πρωινό στο δωμάτιο αρκεί να σας πω πως εκείνη την ημέρα κατεβήκαμε από το δωμάτιο στις 14.30 για φαγητό. Το απόγευμα ξαναεπισκεφθήκαμε την πόλη της Ρόδου για βόλτα-ξενάγηση-ψώνια η Δολέντσια ξετίναξε το πορτοφόλι, τελικά δεν είναι να δίνεις το πορτοφόλι στις γυναίκες, τις περισσότερες φορές θα στο επιστρέψουν με λίγα κέρματα, ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό επιστρέψαμε στην έδρα μας αφού για δεύτερη φορά δειπνίσαμε στην ταβέρνα ''ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ''
όπου φάγαμε την πιο νόστιμη κακαβιά και διάφορα θαλασσινά, θα πρέπει να σας πω εδώ πως ήμουν πολύ λάρτζ στα οικονομικά γιατί είχα σκεφτεί το εξής: αφού δεν πρόκειται να κάνω δεύτερο γάμο ας κάνω όλα τα έξοδα μια και καλή στον πρώτο!!!!!!!!!!! φοβερό ε! στην ακτή Μιαούλη θα μας θυμούνται για πολλά χρόνια. Και τώρα κάτι απίστευτο, εκείνη την ημέρα μεταξύ άλλων είχαμε αγοράσει και κάποιες φιάλες 2λιτρες, ακόμα έχουμε τις δυο!!!!!!!!!!!!!!! γεμάτες παρακαλώ!!!!!!!
Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στην παραλία για μπάνιο και ηλιοθεραπεία, ήταν ημέρα ξεκούρασης γιατί με τα σούρτα φέρτα και τα ξενύχτια ήμασταν κομμάτια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σ' ένα ταβερνάκι (Κρόνος)στο ΦΑΛΗΡΑΚΙ όπου η Δολέντσια έφαγε μεταξύ των άλλων τρεις μερίδες γαρίδες!!!!!!!!!!!!! θυμήθηκε τις γαρίδες που τις έπιανε στο ρέμα ο πατέρας της!!!!!!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και λόγω του ότι είχαμε φάει από 3 μερίδες γαρίδες, δηλαδή 3χ12=36 γαρίδες έκαστος, που να μας πάρει ο ύπνος αποφασίσαμε να ρεμβάσουμε από τη βεράντα τη θάλασσα όπου ο ήχος από τα παφλάζοντα κύματα μας γαργαλούσε τ' αυτιά μας, το βλέμμα μου προσπαθούσε να τρυπήσει το σκοτάδι για να ταξιδέψει νοερά σε κάποια άλλη θάλασσα όπου ταξίδευε ο Καπτάν Αλέξανδρος, έπιασα κουβέντα μαζί του και τον ρώτησα αν εκεί που ήταν είχε φουσκοθαλασσιά, η νηνεμία, μου είπε πως ανεβαίνουν προς Καναδά και τα κύματα έφθαναν τα 12 μέτρα!!!!!!!!!! ήταν βάρδια και είχε παρέα τον Μαρκόνι ο οποίος ήταν από την Νάξο κι ένα καμαρωτάκι από την Κρήτη. Πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα συναισθήματα, και πόσο μεγάλη η αγάπη, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στο Μακρυγιαννέικο καθόμουν εγώ η Λαμπρινή, και ο Μητσάκης αργά το βράδυ μετά τη δουλειά και κάναμε αφιερώσεις στον ερασιτεχνικό σταθμό '' Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ''https://www.youtube.com/watch?v=4XBeP78kbNI για τον Καπτάν Αλέξανδρο, ακόμα τις έχω αυτές τις κασέτες γιατί μαγνητοφωνούσα την εκπομπή, τι ωραία χρόνια Θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!! πόσο ανιδιοτελή, πόσο αλτρουιστικά, γεμάτα από αληθινή αγάπη, μας πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι Αθηνά Παλλάδα μου; Το ρέμβασμα και η νοερή επικοινωνία διακόπηκαν από τη φωνή της Δολέντσιας όπου με καλούσε να συνεχίσουμε τις ασκήσεις στην Καμασούτρα-Τονατάλο βεράντα δωματίου 192 Hotel Faliraki Beach 29/04/1979
Την επόμενη 30/04/1979 το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην ΛΙΝΔΟ η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν φανταστική, πριν φτάσουμε κάναμε μια μικρή στάση
σε κάποιο σημείο για να παρακολουθήσουμε τους αγγειοπλάστες να δίνουν μορφή στα έργα τους, ευτυχώς που εκείνη την εποχή ήμουν αετός στ' Αγγλικά και καταλάβαινα αυτά που έλεγε η ξεναγός γιατί οι μόνοι Έλληνες στο γκρούπ ήμασταν εμείς και η ενημέρωση γινόταν στ' Αγγλικά. Σε λίγο αναχωρήσαμε ξανά και σε λίγη ώρα φθάσαμε στη Λίνδο όπου δέσποζε το κάστρο της. Ευτυχώς που φθάσαμε εγκαίρως γιατί η Δολέντσια ήταν έτοιμη για να ταΐσει τα γατάκια.
Με γαϊδουράκια ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μείναμε άφωνοι από τη μαγευτική θέα, δείτε τις σχετικές φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Το δικό μου γαϊδουράκι το ονόμασα Ποθύκαρπο, και της Δολέντσιας Γκοτζιλίνα παραμείναμε στο κάστρο για 3/4 περίπου, εκεί άκουσα μια καταπληκτική ιστορία που δυστυχώς δεν θυμάμαι για να σας τη μεταφέρω, θυμάμαι λίγα πράγματα, ελπίζω κάποια στιγμή αυτή την καταπληκτική ιστορία να σας την κοινωνήσω. Εκείνη την ημέρα είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω τα πιο άχρηστα παπούτσια γι' αυτή τη βόλτα και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Και λίγα λόγια για τη Λίνδο.
Η Λίνδος βρίσκεται στα ανατολικά του νησιού, 55 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ρόδου. Είναι ένας οικισμός που σώζεται αμετάβλητος από την εποχή των πλούσιων Λίνδιων καραβοκύρηδων του 15ου αιώνα. Τα άσπρα σπιτάκια με τα επίπεδα δώματα διασώζουν ακόμη τα ανάγλυφα περιθυρώματα, τα βοτσαλωτά δάπεδα, τους σοφράδες και τους πιατελότοιχους. Η Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγίας της Λίνδου με τα ιπποτικά οικόσημα ενσωματωμένα στην τοιχοδομία της υπαινίσσεται τη μεσαιωνική ιστορία του νησιού.
Η Λίνδος έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Ήταν γνωστή ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια ως μία από τις τρεις δωρικές πολιτείες, η μόνη που συνέχισε να ακμάζει ακόμη και μετά την ίδρυση του νέου συνοικισμού της πόλης της Ρόδου στα 408 π.Χ. Διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο ήταν το ιερό της Λινδίας Αθηνάς, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα στην αρχαία Ακρόπολη, στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου που αρχίζει αμέσως από τη θάλασσα, ύψους 116 μέτρων.
Η επίσκεψη ήταν καταπληκτική παρά την κούραση λόγω υποδημάτων. Κάποια στιγμή σε κάποια σκάλα γλίστρησα και ευτυχώς το τραύμα στο πόδι δεν ήταν πολύ σοβαρό. Τελικά ως φαίνεται έχω κάποιο θέμα με τις σκάλες γιατί από τότε είχα ακόμα τρεις πτώσεις εκ των οποίων η τελευταία ήταν τον Ιούλιο του 2015 στο χωριό η οποία ευτυχώς δεν είχε τραγικά αποτελέσματα γιατί ήταν Φοβερή, η προηγούμενη στο Μακρυγιαννέικο μ' άφησε χωρίς νύχι πια στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας είναι που λέει και η κ. Αθηνά, παρεμπιπτόντως να πω πως την αντιγραφή αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο την ξεκίνησα σήμερα 12/12/2015 δηλαδή 36 χρόνια μετά!!!!!!!!!!!! για φαντάσου
ποια ανάγκη άραγε με οδήγησε σ' αυτό; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00 και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε μιας και ήταν η τελευταία βραδιά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Φαληράκι, για φαγητό καταλήξαμε στην υπέροχη ταβέρνα ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' να λοιπόν γιατί η ''ατακτη φωνούλα'' έφερε σήμερα στο προσκήνιο αυτό το ταξίδι, ίσως η αιτία να ήταν η ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας οι οποίες είχαν παραφουσκώσει από τα πολλά ψώνια. Εντωμεταξύ τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα, χαρούμενοι που θα επιστρέφαμε στη βάση μας, και πολύ λυπημένοι που αφήναμε αυτόν τον παράδεισο, ήταν όμως ένα πενταήμερο φανταστικό και οι μπαταρίες μας ξεχείλιζαν από ενέργεια. Είχαμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι στο Μακρυγιαννέικο, το ''PEPOS YARD'' μας περίμενε στη Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε στους προνομιούχους γιατί το να πας γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο εκείνη την περίοδο ήταν πολύ σπάνιο, άρα εμείς θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που κάναμε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
01/05/1979 ημέρα αναχώρησης από Ρόδο για Αθήνα ξανά με τα φτερά της Ολυμπιακής.
Αφού αποχαιρετήσαμε το προσωπικό του ξενοδοχείου που όλες αυτές τις μέρες φρόντιζαν για μας, επιβιβαστήκατε στο λεωφορείο και στις 10.45 φθάσαμε στο Αεροδρόμιο και στις 11.45 πετούσαμε για Αθήνα, στην επιστροφή είχαμε ένα πολύ καλό ταξίδι, κάπου εδώ παίρνει τέλος το γαμήλιο ταξίδι. Επειδή από τότε ήμουν , όπως με αποκαλεί ο Ηγέτης ''λογιστάκος'' πιο κάτω θα σας παρουσιάσω και τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.
30.800+20.700+5.000+37.790=σύνολο 94.290δραχμές σα να λέμε σήμερα τουλάχιστον 3.500,00ευρώ Αυτά έγραψε σήμερα στις 12/12/2015 ο Σπυρίδωνας- Καραβίδας-Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Fuji Tomo Kazu-Eπικούρειος Πέπος. Υ.Γ. Για να δείτε τις φωτογραφίες από τον γάμο και το ταξίδι στην Ρόδο αντιγράψτε το πιο κάτω λινκ της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΡΥΝΗ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Αγαπημένη Φρύνη σ' ευχαριστώ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές, Φιλοκαλλιστές, Φιλότεχνοι σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε καλή τύχη και καλή υγεία. Η σημερινή ανάρτηση ίσως σε κάποιους να μην αρέσει, και ίσως κάποιους να τους ξενίσει!!!!!!!! σε όλες και όλους αυτούς θα πω το εξής: Σήμερα έμαθα ένα δυσάρεστο γεγονός, έμαθα πως πέθανε μια ΚΥΡΙΑ!!!!!!! ίσως κάποιοι από σας πείτε μας πως είναι δυνατόν να το λες αυτό για μια γυναίκα που στα νιάτα της, στα 23της όταν εσύ την είχες γνωρίσει ήταν ιερόδουλος; Πράγματι όταν πρωτογνώρισα την πανέμορφη Φρύνη είχε ήδη ξεκινήσει το άθλημα, εγώ όμως θα θυμάμαι για πάντα μερικά πράγματα από εκείνη τη Θεά, το τέλειο σώμα της, και τους πιο ερωτικούς μαστούς που γνώρισα στη ζωή μου, και κυρίως την ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ. Αυτή η ΚΥΡΙΑ που πέθανε χθες άφησε ένα γράμμα σ' έναν κοινό μας φίλο όπου μέσα υπήρχε μια μικρή φράση, ''Σ' ευχαριστώ για όλα'' σίγουρα θα έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί μου έγραψε αυτή τη λέξη, θα σας το πω, σιγά σιγά όμως για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Αφιερωμένο στην ΦΡΥΝΗ την επίγεια θεά του Έρωτα.
Το λουσμένο στον πόθο
γλυκό προσωπάκι της Φρύνης
που συχνά προβάλει στα όνειρά μου
με κάνει να επιστρέφω στον μικρό Θπύρο
και να τον ακούω να λέει:
Με τρελαίνανε τα ρόδινα χείλη σου,
προπύλαια ενός στόματος γεμάτου νέκταρ.
Κι οι κόρες των ματιών σου , έτσι που άστραφταν
πίσω από τις βλεφαρίδες σου.
Και οι κατάλευκοι στητοί μαστοί,
οι άκρως ερωτικά αρμονικοί
και ποθεινότατοι, οι όμορφα πλασμένοι.
Τερπνότεροι κι απ' άνθος!!!!!!!
(Διοσκουρίδης)
Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά.
Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ! γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ' αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις τρυγήσουμε καταλήγαμε στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα, οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Οι Μούσες δέσανε το Έρωτα
αλλά τους ξέφυγε μέσα απ' τα μάτια
τα δικά σου!!!!!!!!!
Στ ' άστρα είσαι τώρα αστέρι μου!
Μακάρι να 'μουν ουρανός
''να 'χα χίλια μάτια για να σε θωρώ''!!!
(Πλάτων)
Το τι θα συμβεί αύριο να μη με ρωτάς
και μήτε να σε μέλει.
Όποιας λογής σου δίνει η τύχη να είναι
η μέρα σου, να τη νομίζεις κέρδος.
Και όσο έχεις τη νεότητα, να μην υποτιμάς
τους έρωτες και τους χορούς. (Φρύνη)
Αυτά μου έλεγες τότε, αλλά εγώ δεν μπορούσανα
σε καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένος
Επίσης μου είχες πει:
Ποθώ μαζί με σένα να παίξω
την εφηβεία σου
διότι οι τρόποι σου
έχουν μια χάρη μοναδική!!
Αυτά και άλλα πολλά όμορφα λόγια
μου έλεγες ομορφούλα μου όταν κράταγα
στην αγκαλιά μου το δαντελένιο σώμα σου.
Τα μάτια σου τα πράσινα που μ'άρεσε
να τα φιλώ συνέχεια, κι όμως ποτέ μου
δεν τα χόρτασα, εσύ θυμάμαι έλεγες:
Μην τα φιλάς τα μάτια μου!!!
Γιατί θα τα μισήσω
Μην τύχει κι είναι η αφορμή
Με σένα να χωρίσω!!!!!!!!!!!!
Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10 χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του γιού του τού Θωμά και εγώ έκλαιγα γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Φρύνη τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε, περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Φρύνη, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ, μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με κρέας!!!!!!! Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο δωμάτιό της που για την ακρίβεια ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε μόνο για μας.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Μετά έμαθα πως:
Το νου αδειάζω απ' τα γιατί
και την καρδιά απ' τα πρέπει
άγραφος χάρτης η ψυχή
στου κόσμου τον καθρέφτη.
Ξόδεψα την Ανατολή
σ' όνειρα προδομένα
και ήρθε η Δύση να μου πει
όσα καλά κρυμμένα
είχε η μοίρα φυλακτό
στου ποτηριού τον πάτο
μέλι πικρό ο
στεναγμός
κι' η θύμηση κανέλα
κι ο ψίθυρος μου σ' αγαπώ
στου ανέμου την κορδέλα.
Με χαμένο
στο πέλαγο βλέμμα
τη ζωή μου
ξεπλένω απ' το ψέμα
κι' ούτε μια σκέψη πια
σκοτεινή στης ψυχής το τοπίο
κύμα, γέλιο κι αρμύρα
δαχτυλίδι μου,
ένα βότσαλο πήρα
και σου λέω... αντίο
με του ήλιου το πλοίο.
«Στην αγκαλιά μου κράτησα τ' αταίριαστα του κόσμου
και φύλαξα το σ' αγαπώ για το ταξίδι φως μου...»
Ζωή Δικταίου
Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα που σας προείπα και με την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο ''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή είχα παρακολουθήσει 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού. Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο ΣΙΝΕ ΕΡΕΧΘΕΙΟ χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ' έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια.
Ερώτηση πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι απόψε, άλλο βράδυ σε παρακαλώ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου κρατάς ξανά το χέρι!! αν και 15 πονηρός ο βλάχος. Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ' έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε ν' αλλάξει πάση θυσία. [κάποια στιγμή πλαστογράφησα ένα πιστοποιητικό ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.] Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου'' χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια να πάμε ξανά στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ. Μου υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 07/07/70 μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις 12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι.
Όταν άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και το καμπαρέ ''the B.G''[Beautiful girls] κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρεπε ένα βράδυ να πάω κι εγώ εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου είπε ΟΚ!!! Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!! για την ακρίβεια η κυρία στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα της είπε: Ρε συ Τάνια τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ό,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Φρύνη!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε ήταν η Φρύνη.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ήσουν εσύ Φρύνη. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου.
Εκείνο το βράδυ που σε είδα εκεί ήταν για μένα ένα μεγάλο σοκ, γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με τη νοσηλευτική, επειδή όμως δεν ήμουν σίγουρος λόγω του χαμηλού φωτισμού αποφάσισα πως έπρεπε να σιγουρευτώ γι' αυτό την επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ με περίμενε εκεί η Τάνια και μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός μικρός στο μάτι αλλά ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ' εκείνο το τραπέζι, δηλαδή για σένα, με το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!! βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα στην Πηνελόπη, [άρα σκέφτηκα η Πηνελόπη ήταν η επικεφαλής], εγώ, προκειμένου να μπορέσω να μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας την πείτε μου τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η κυρία Πηνελόπη χθες όταν με αποκάλεσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα; για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ' την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Όταν άκουσα να έει το όνομά σου με χτύπησε καραυνός, ήταν ίσως η πιο δυνατή ψυχολογική σφαλιάρα που δέχθηκα στα 15μου. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα η Φρύνη άκουγε με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα. Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η ΦΡΥΝΗ είχε μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!!
Στο άκουσμα αυτής της λέξης ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε: ''όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής'' και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη ΦΡΥΝΗ''. Χριστούγεννα 1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ........... μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου, ευτυχώς που η συνάντηση με την ΦΡΥΝΗ έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη δεύτερη φορά που η ΦΡΥΝΗ πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ ΦΡΥΝΗ, η δική μου ΦΡΥΝΗ εκείνη η κοπέλα που με μύησε στα μυστική της ερωτικής πράξης και όχι μόνο, πως να την ξεχάσεις; Για όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ' αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ. Της χρωστούσα πολλά.
Υπήρξε μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική γιαγιά την αξίωσε μάλιστα ο Θεός ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε αρκετές φορές μέσω του κοινού μας φίλου να βρεθούμε γιατί γνώριζε την αγάπη μου και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της, αυτό τελικά συνέβη τυχαία όταν κάποιο βράδυ βρισκόμουν στον θερινό κινηματογράφο ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, ήταν και η ίδια εκεί με τα δύο παιδιά της, μιλήσαμε μόνο με τα μάτια μας, ήταν προφανής ο λόγος που είχε έρθει στον συγκεκριμένο κινηματογράφο. Καταλάβαινε πως ήθελα πάρα πολύ να την πάρω στην αγκαλιά μου αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, έτσι ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές. Μου αρκούσε που είχε έρθει εκεί που υπήρχαν οι κοινές μας μνήμες. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα''. Αγαπημένη ΦΡΥΝΗ σ' ευχαριστώ για όλα. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
Ήταν μια φοβερή κορμάρα αλλά τελικά διέκοψαν τη σχέση τους γιατί ο Γκοτζιό της είχε πει πως είναι από νησί και όταν η κοπέλα κατάλαβε πως το μόνο νερό που υπήρχε ήταν αυτό του ποταμού τον παράτησε και πήγε στη Σκιάθο. Τελικά ο θείος Γιάννης ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό με μεγάλη περιουσία και παρέμεινε στο χωριό με αποτέλεσμα το Χόλιγουντ να στερηθεί ένα μεγάλο ταλέντο που θα άφηνε εποχή στις Καουμπόϊκες ταινίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει ένα σπαγέτι γουέστερν με κομπάρσους τους χωριανούς και συμπρωταγωνιστή τον Φώτη Ντακούλα αλλά τελικά ο χρηματοδότης έκανε πίσω και όλα ματαιώθηκαν.
Περισσότερα στις κινηματογραφικές αίθουσες, την ταινία μπορείτε να την δείτε στην αυλή του Γκοτζιό κάθε καλοκαίρι.
Στη δεύτερη φωτογραφία, και στην τρίτη ο Μαστορίκας όπως τον αποκαλούσε και η πεθερά μου, παραδίδει μαθήματα χορού, το κακό είναι πως κανένα από τα τρία του παιδιά δεν μπόρεσε να γίνει τόσο καλός χορευτής όσο ο ανυπέρβλητος Μαστορίκας. Το τραγούδι που λάτρευε ο πατέρας μου ήταν το πιο κάτω https://www.youtube.com/watch?v=hov2QVUPaIE to ίδιο τραγούδι από τον Στελάρα https://www.youtube.com/watch?v=me9slEViWpc αυτό το τραγούδι και ο τσακώνικος όταν τ' ακούω, αυτόματα το μυαλό μου πάει στον χορευταρά τον πατέρα μου.https://www.youtube.com/watch?v=OVW814MV7W4 Ο νεαρούλης που εικονίζεται πίσω από τους χορευτές με τη φράντζα είναι ο γόης της περιοχής Θεσσαλίας, ο γλυκοαίματος και μέγιστος καλλιτέχνης Γκοτζιό με τ' όνομα.
Από τότε είχα αποφασίσει πως δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη όλων αυτών που ήταν ταγμένοι με παρωπίδες στον έναν η στον άλλο χώρο, άσχετα αν για κάποια εποχή υπήρξα βλάξ όταν πίστεψα πως το Θασοκ θα άλλαζε το σκηνικό, και πιο πρόσφατα ο ΘΥΡΙΖΑ μα πόσο δίκιο είχε ο σοφός Γεώργιος. Ενυ γουέι που λέει ο φοβερός και τρομερός Γκοτζιό, μπόρα ήταν και πέρασε. Στο γάμο παρευρέθηκαν πάρα πολλοί φίλοι από το Στρατό, Θώμος, Αγορίτσας, Σκανδάλης, Τρισμπιώτης, Εμιρζάς, Γράβας, Παπαναστασίου, Λαδιάς, Ράπτης, κ.α. Μετά το γάμο επιστρέψαμε στο σπίτι όπου συνεχίστηκε το γλέντι ενώ εμείς κάποια στιγμή αναχωρήσαμε με τον φίλο μας τον Τρισμπιώτη με το δικό του αυτοκίνητο έως τη Λαμία και μετά με ΤΑΞΙ για Αθήνα. Φθάσαμε ξημερώματα και ίσα-ίσα που ξεκουραστήκαμε λίγο γιατί στις 08.00 έπρεπε να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο προκειμένου να πετάξουμε με τα φτερά της αγαπημένης μας Ο.Α. για Ρόδο. Φθάσαμε στη Ρόδο στις 11.30 και από το αεροδρόμιο για Φαληράκι-FALIRAKI BEACH δείτε τις εικόνες με ΤΑΞΙ παρ' ό,τι είχαμε ακόμα άνοιξη ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και γι' αυτό το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο. Πιο μετά κάναμε τη βόλτα μας για να γνωρίσουμε το Φαληράκι, και για να βολιδοσκοπήσουμε που θα φάμε το βράδυ, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί με το που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας ενημέρωσαν πως το δείπνο ήταν προσφορά από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στους νεόνυμφους!!!!!!!!!!!! οφείλω να ομολογήσω πως μας εξέπληξαν ευχάριστα. Πράγματι το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο και φυσικά το ποτό που μας ξεκίνησαν ήταν το γνωστό αφρώδες!!!!!!!!!! μιλάμε για μεγαλεία, η Δολέντσια νόμιζε πως όλα αυτά ήταν στο όνειρό της και όχι στην πραγματικότητα. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ, όλα ξεκίναγαν μαγικά, εννοείται πως κι εγώ ήμουν πολύ λάρτζ με τους σερβιτόρους. Μετά το φαγητό κάναμε τη βόλτα μας στο μαγευτικό Φαληράκι και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου παίξαμε το παιχνίδι της Κάμασούτρατονατάλο!!!
Κατά τις 08.30 ακούσαμε διακριτικό χτύπημα στην πόρτα και θεωρήσαμε πως μας ειδοποιούσαν για να κατέβουμε για το πρωινό, όταν όμως το χτύπημα συνεχίστηκε αναγκάστηκα να σηκωθώ και ν' ανοίξω, ω! του θαύματος η κοπέλα με το καροτσάκι μας είχε φέρει το πρωινό στο δωμάτιο!!!!!! οι άνθρωποι ήταν πολύ προχώ!!!!!!! τα εδέσματα του πρωινού ήταν το κάτι άλλο όταν αποφασίσαμε να βγούμε καταλήξαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο, η θάλασσα ήταν αρκετά ζεστή για την εποχή και κάναμε τις βουτιές μας σαν δελφίνια. Η παραλία είχε πάρα πολύ κόσμο, το ξενοδοχείο είχε δική του παραλία, οι πιο πολλοί ήταν αλλοδαποί που απολάμβαναν τον ήλιο κάνοντας ηλιοθεραπεία, αρκετά κορίτσια ήταν γυμνόστηθα γιατί ήθελαν να μαυρίσουν παντού, είπα και στη Δολέντσια να κάνει κι αυτή το ίδιο γιατί εκείνη την εποχή τα βυζάκια της ήταν σαν τα νεράτζια αλλά δεν το αποφάσισε γιατί ντρεπόταν.
Αρκετές αλλοδαπές είχαν και τα οπίσθια γυμνά στον ήλιο και ήταν σαν τα φραντζολάκια που έβγαζε ο Τάκης στη Μυσαραλιώτου και που αργότερα τα είχε ο γείτονας σε φωτογραφίες στην Αρεοπαγίτου. Κάναμε κι εμείς ηλιοθεραπεία και το μεσημέρι βουρ για το γεύμα όπου υπήρχε μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα. το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πόλη της Ρόδου για ψώνια, και για βόλτα. Περάσαμε ξανά υπέροχο βράδυ τρώγοντας θαλασσινά, επιστρέψαμε τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο με ΤΑΞΙ η απόσταση είναι 13 χιλιόμετρα. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γυμναζόμασταν στο Κάμασούτρατονατάλο!!!!!!!!κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας τα καβαλαράκια η δεύτερη μέρα ήταν περίπου το ίδιο με την προηγούμενη με το πρωινό στο δωμάτιο κλπ. κλπ. Σήμερα αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα ποδήλατο για να πάμε μια βόλτα πιο βαθιά, ξανά η θάλασσα ήταν ''λάδι'' που λέμε και στα Τρίκαλα!!!!! αν με ρωτήσετε από που βγήκε αυτό τι στιγμή που στα ΤΡΙΚΑΛΑ δεν υπάρχει ούτε Θάλασσα ούτε Λάδι αυτό είναι ένα άλλο θέμα που άπτεται της ψυχοθεραπείας των Τρικαλινών
Μετά τη βόλτα επιστρέψαμε για ηλιοθεραπεία και η Δολέντσια άρχισε να ξεψαρώνει, σιγά σιγά έβγαζε κι αυτή το πάνω μέρος του μαγιού της, τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν να λιάσει κάποια στιγμή και τα φραντζολάκια της τελικά αυτό δεν το τόλμησε. Το βράδυ είχαν στο ξενοδοχείο γλέντι τρικούβερτο μας πήρε 03.00 το πρωί. Ξέχασα να αναφέρω το όνομα του ξενοδοχείου, ήταν το FALIRAKI BEACH το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και χλιδάτο η παραμονή μας ήταν σούπερ, χαλάλι τα χρήματα που δίναμε γιατί το άξιζαν και με το παραπάνω. Αφορμή για να επισκεφθούμε τη Ρόδο και όχι κάποιον άλλο προορισμό ήταν ο πολύ καλός μας φίλος ΜΑΡΙΟΣ ΡΙΑΛΛΑΣ που αργότερα παντρεύτηκε τη δική μας Σούλα και που τώρα βρίσκονται στην Κύπρο. Κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα. Τρίτη μέρα στη Ρόδο και σε συνεννόηση με την υπεύθυνο των δωματίων ετοίμασα μια πολύ όμορφη έκπληξη για τη Δολέντσια, είχα πει με το πρωινό να μας φέρουν μια σαμπάνια και μια ανθοδέσμη
Πράγματι όταν η κοπέλα το πρωί στις 08.30 χτύπησε διακριτικά την πόρτα και πήγε ν' ανοίξει η Δολέντσια βρέθηκε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, σαμπάνια! ίσως κάποιος ρωτήσει: όλα αυτά τα εκτίμησε η Δολέντσια; Εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα!! ήταν σαν πεινασμένο τιγράκι!!! Συνεχίζω, καταλαβαίνετε το τι έγινε εκείνο το πρωινό στο δωμάτιο αρκεί να σας πω πως εκείνη την ημέρα κατεβήκαμε από το δωμάτιο στις 14.30 για φαγητό. Το απόγευμα ξαναεπισκεφθήκαμε την πόλη της Ρόδου για βόλτα-ξενάγηση-ψώνια η Δολέντσια ξετίναξε το πορτοφόλι, τελικά δεν είναι να δίνεις το πορτοφόλι στις γυναίκες, τις περισσότερες φορές θα στο επιστρέψουν με λίγα κέρματα, ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό επιστρέψαμε στην έδρα μας αφού για δεύτερη φορά δειπνίσαμε στην ταβέρνα ''ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ''
όπου φάγαμε την πιο νόστιμη κακαβιά και διάφορα θαλασσινά, θα πρέπει να σας πω εδώ πως ήμουν πολύ λάρτζ στα οικονομικά γιατί είχα σκεφτεί το εξής: αφού δεν πρόκειται να κάνω δεύτερο γάμο ας κάνω όλα τα έξοδα μια και καλή στον πρώτο!!!!!!!!!!! φοβερό ε! στην ακτή Μιαούλη θα μας θυμούνται για πολλά χρόνια. Και τώρα κάτι απίστευτο, εκείνη την ημέρα μεταξύ άλλων είχαμε αγοράσει και κάποιες φιάλες 2λιτρες, ακόμα έχουμε τις δυο!!!!!!!!!!!!!!! γεμάτες παρακαλώ!!!!!!!
Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στην παραλία για μπάνιο και ηλιοθεραπεία, ήταν ημέρα ξεκούρασης γιατί με τα σούρτα φέρτα και τα ξενύχτια ήμασταν κομμάτια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σ' ένα ταβερνάκι (Κρόνος)στο ΦΑΛΗΡΑΚΙ όπου η Δολέντσια έφαγε μεταξύ των άλλων τρεις μερίδες γαρίδες!!!!!!!!!!!!! θυμήθηκε τις γαρίδες που τις έπιανε στο ρέμα ο πατέρας της!!!!!!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και λόγω του ότι είχαμε φάει από 3 μερίδες γαρίδες, δηλαδή 3χ12=36 γαρίδες έκαστος, που να μας πάρει ο ύπνος αποφασίσαμε να ρεμβάσουμε από τη βεράντα τη θάλασσα όπου ο ήχος από τα παφλάζοντα κύματα μας γαργαλούσε τ' αυτιά μας, το βλέμμα μου προσπαθούσε να τρυπήσει το σκοτάδι για να ταξιδέψει νοερά σε κάποια άλλη θάλασσα όπου ταξίδευε ο Καπτάν Αλέξανδρος, έπιασα κουβέντα μαζί του και τον ρώτησα αν εκεί που ήταν είχε φουσκοθαλασσιά, η νηνεμία, μου είπε πως ανεβαίνουν προς Καναδά και τα κύματα έφθαναν τα 12 μέτρα!!!!!!!!!! ήταν βάρδια και είχε παρέα τον Μαρκόνι ο οποίος ήταν από την Νάξο κι ένα καμαρωτάκι από την Κρήτη. Πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα συναισθήματα, και πόσο μεγάλη η αγάπη, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στο Μακρυγιαννέικο καθόμουν εγώ η Λαμπρινή, και ο Μητσάκης αργά το βράδυ μετά τη δουλειά και κάναμε αφιερώσεις στον ερασιτεχνικό σταθμό '' Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ''https://www.youtube.com/watch?v=4XBeP78kbNI για τον Καπτάν Αλέξανδρο, ακόμα τις έχω αυτές τις κασέτες γιατί μαγνητοφωνούσα την εκπομπή, τι ωραία χρόνια Θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!! πόσο ανιδιοτελή, πόσο αλτρουιστικά, γεμάτα από αληθινή αγάπη, μας πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι Αθηνά Παλλάδα μου; Το ρέμβασμα και η νοερή επικοινωνία διακόπηκαν από τη φωνή της Δολέντσιας όπου με καλούσε να συνεχίσουμε τις ασκήσεις στην Καμασούτρα-Τονατάλο βεράντα δωματίου 192 Hotel Faliraki Beach 29/04/1979
Την επόμενη 30/04/1979 το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην ΛΙΝΔΟ η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν φανταστική, πριν φτάσουμε κάναμε μια μικρή στάση
σε κάποιο σημείο για να παρακολουθήσουμε τους αγγειοπλάστες να δίνουν μορφή στα έργα τους, ευτυχώς που εκείνη την εποχή ήμουν αετός στ' Αγγλικά και καταλάβαινα αυτά που έλεγε η ξεναγός γιατί οι μόνοι Έλληνες στο γκρούπ ήμασταν εμείς και η ενημέρωση γινόταν στ' Αγγλικά. Σε λίγο αναχωρήσαμε ξανά και σε λίγη ώρα φθάσαμε στη Λίνδο όπου δέσποζε το κάστρο της. Ευτυχώς που φθάσαμε εγκαίρως γιατί η Δολέντσια ήταν έτοιμη για να ταΐσει τα γατάκια.
Με γαϊδουράκια ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μείναμε άφωνοι από τη μαγευτική θέα, δείτε τις σχετικές φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Το δικό μου γαϊδουράκι το ονόμασα Ποθύκαρπο, και της Δολέντσιας Γκοτζιλίνα παραμείναμε στο κάστρο για 3/4 περίπου, εκεί άκουσα μια καταπληκτική ιστορία που δυστυχώς δεν θυμάμαι για να σας τη μεταφέρω, θυμάμαι λίγα πράγματα, ελπίζω κάποια στιγμή αυτή την καταπληκτική ιστορία να σας την κοινωνήσω. Εκείνη την ημέρα είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω τα πιο άχρηστα παπούτσια γι' αυτή τη βόλτα και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Και λίγα λόγια για τη Λίνδο.
Η Λίνδος βρίσκεται στα ανατολικά του νησιού, 55 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ρόδου. Είναι ένας οικισμός που σώζεται αμετάβλητος από την εποχή των πλούσιων Λίνδιων καραβοκύρηδων του 15ου αιώνα. Τα άσπρα σπιτάκια με τα επίπεδα δώματα διασώζουν ακόμη τα ανάγλυφα περιθυρώματα, τα βοτσαλωτά δάπεδα, τους σοφράδες και τους πιατελότοιχους. Η Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγίας της Λίνδου με τα ιπποτικά οικόσημα ενσωματωμένα στην τοιχοδομία της υπαινίσσεται τη μεσαιωνική ιστορία του νησιού.
Η Λίνδος έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Ήταν γνωστή ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια ως μία από τις τρεις δωρικές πολιτείες, η μόνη που συνέχισε να ακμάζει ακόμη και μετά την ίδρυση του νέου συνοικισμού της πόλης της Ρόδου στα 408 π.Χ. Διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο ήταν το ιερό της Λινδίας Αθηνάς, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα στην αρχαία Ακρόπολη, στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου που αρχίζει αμέσως από τη θάλασσα, ύψους 116 μέτρων.
Η επίσκεψη ήταν καταπληκτική παρά την κούραση λόγω υποδημάτων. Κάποια στιγμή σε κάποια σκάλα γλίστρησα και ευτυχώς το τραύμα στο πόδι δεν ήταν πολύ σοβαρό. Τελικά ως φαίνεται έχω κάποιο θέμα με τις σκάλες γιατί από τότε είχα ακόμα τρεις πτώσεις εκ των οποίων η τελευταία ήταν τον Ιούλιο του 2015 στο χωριό η οποία ευτυχώς δεν είχε τραγικά αποτελέσματα γιατί ήταν Φοβερή, η προηγούμενη στο Μακρυγιαννέικο μ' άφησε χωρίς νύχι πια στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας είναι που λέει και η κ. Αθηνά, παρεμπιπτόντως να πω πως την αντιγραφή αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο την ξεκίνησα σήμερα 12/12/2015 δηλαδή 36 χρόνια μετά!!!!!!!!!!!! για φαντάσου
ποια ανάγκη άραγε με οδήγησε σ' αυτό; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00 και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε μιας και ήταν η τελευταία βραδιά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Φαληράκι, για φαγητό καταλήξαμε στην υπέροχη ταβέρνα ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' να λοιπόν γιατί η ''ατακτη φωνούλα'' έφερε σήμερα στο προσκήνιο αυτό το ταξίδι, ίσως η αιτία να ήταν η ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας οι οποίες είχαν παραφουσκώσει από τα πολλά ψώνια. Εντωμεταξύ τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα, χαρούμενοι που θα επιστρέφαμε στη βάση μας, και πολύ λυπημένοι που αφήναμε αυτόν τον παράδεισο, ήταν όμως ένα πενταήμερο φανταστικό και οι μπαταρίες μας ξεχείλιζαν από ενέργεια. Είχαμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι στο Μακρυγιαννέικο, το ''PEPOS YARD'' μας περίμενε στη Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε στους προνομιούχους γιατί το να πας γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο εκείνη την περίοδο ήταν πολύ σπάνιο, άρα εμείς θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που κάναμε αυτό το υπέροχο ταξίδι.01/05/1979 ημέρα αναχώρησης από Ρόδο για Αθήνα ξανά με τα φτερά της Ολυμπιακής.
Αφού αποχαιρετήσαμε το προσωπικό του ξενοδοχείου που όλες αυτές τις μέρες φρόντιζαν για μας, επιβιβαστήκατε στο λεωφορείο και στις 10.45 φθάσαμε στο Αεροδρόμιο και στις 11.45 πετούσαμε για Αθήνα, στην επιστροφή είχαμε ένα πολύ καλό ταξίδι, κάπου εδώ παίρνει τέλος το γαμήλιο ταξίδι. Επειδή από τότε ήμουν , όπως με αποκαλεί ο Ηγέτης ''λογιστάκος'' πιο κάτω θα σας παρουσιάσω και τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.
30.800+20.700+5.000+37.790=σύνολο 94.290δραχμές σα να λέμε σήμερα τουλάχιστον 3.500,00ευρώ Αυτά έγραψε σήμερα στις 12/12/2015 ο Σπυρίδωνας- Καραβίδας-Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Fuji Tomo Kazu-Eπικούρειος Πέπος. Υ.Γ. Για να δείτε τις φωτογραφίες από τον γάμο και το ταξίδι στην Ρόδο αντιγράψτε το πιο κάτω λινκ της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.
''25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1979 Όταν ο Επικούρειος Πέπος νυμφεύφθηκε την Λόλα - Δολέντσια - Λαμπρινή Ντακούλα''.
==========================
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΡΥΝΗ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Αγαπημένη Φρύνη σ' ευχαριστώ.
Αφιερωμένο στην ΦΡΥΝΗ την επίγεια θεά του Έρωτα.
Το λουσμένο στον πόθο
γλυκό προσωπάκι της Φρύνης
που συχνά προβάλει στα όνειρά μου
με κάνει να επιστρέφω στον μικρό Θπύρο
και να τον ακούω να λέει:
Με τρελαίνανε τα ρόδινα χείλη σου,
προπύλαια ενός στόματος γεμάτου νέκταρ.
Κι οι κόρες των ματιών σου , έτσι που άστραφταν
πίσω από τις βλεφαρίδες σου.
Και οι κατάλευκοι στητοί μαστοί,
οι άκρως ερωτικά αρμονικοί
και ποθεινότατοι, οι όμορφα πλασμένοι.
Τερπνότεροι κι απ' άνθος!!!!!!!
(Διοσκουρίδης)
Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά.
Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ! γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ' αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις τρυγήσουμε καταλήγαμε στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα, οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Οι Μούσες δέσανε το Έρωτα
αλλά τους ξέφυγε μέσα απ' τα μάτια
τα δικά σου!!!!!!!!!
Στ ' άστρα είσαι τώρα αστέρι μου!
Μακάρι να 'μουν ουρανός
''να 'χα χίλια μάτια για να σε θωρώ''!!!
(Πλάτων)
Το τι θα συμβεί αύριο να μη με ρωτάς
και μήτε να σε μέλει.
Όποιας λογής σου δίνει η τύχη να είναι
η μέρα σου, να τη νομίζεις κέρδος.
Και όσο έχεις τη νεότητα, να μην υποτιμάς
τους έρωτες και τους χορούς. (Φρύνη)
Αυτά μου έλεγες τότε, αλλά εγώ δεν μπορούσανα
σε καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένος
Επίσης μου είχες πει:
Ποθώ μαζί με σένα να παίξω
την εφηβεία σου
διότι οι τρόποι σου
έχουν μια χάρη μοναδική!!
Αυτά και άλλα πολλά όμορφα λόγια
μου έλεγες ομορφούλα μου όταν κράταγα
στην αγκαλιά μου το δαντελένιο σώμα σου.
Τα μάτια σου τα πράσινα που μ'άρεσε
να τα φιλώ συνέχεια, κι όμως ποτέ μου
δεν τα χόρτασα, εσύ θυμάμαι έλεγες:
Μην τα φιλάς τα μάτια μου!!!
Γιατί θα τα μισήσω
Μην τύχει κι είναι η αφορμή
Με σένα να χωρίσω!!!!!!!!!!!!
Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10 χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του γιού του τού Θωμά και εγώ έκλαιγα γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Φρύνη τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε, περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Φρύνη, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ, μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με κρέας!!!!!!! Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο δωμάτιό της που για την ακρίβεια ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε μόνο για μας.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Μετά έμαθα πως:
Το νου αδειάζω απ' τα γιατί
και την καρδιά απ' τα πρέπει
άγραφος χάρτης η ψυχή
στου κόσμου τον καθρέφτη.
Ξόδεψα την Ανατολή
σ' όνειρα προδομένα
και ήρθε η Δύση να μου πει
όσα καλά κρυμμένα
είχε η μοίρα φυλακτό
στου ποτηριού τον πάτο
μέλι πικρό ο
στεναγμός
κι' η θύμηση κανέλα
κι ο ψίθυρος μου σ' αγαπώ
στου ανέμου την κορδέλα.
Με χαμένο
στο πέλαγο βλέμμα
τη ζωή μου
ξεπλένω απ' το ψέμα
κι' ούτε μια σκέψη πια
σκοτεινή στης ψυχής το τοπίο
κύμα, γέλιο κι αρμύρα
δαχτυλίδι μου,
ένα βότσαλο πήρα
και σου λέω... αντίο
με του ήλιου το πλοίο.
«Στην αγκαλιά μου κράτησα τ' αταίριαστα του κόσμου
και φύλαξα το σ' αγαπώ για το ταξίδι φως μου...»
Ζωή Δικταίου
Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα που σας προείπα και με την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο ''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή είχα παρακολουθήσει 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού. Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο ΣΙΝΕ ΕΡΕΧΘΕΙΟ χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ' έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια.
Ερώτηση πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι απόψε, άλλο βράδυ σε παρακαλώ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου κρατάς ξανά το χέρι!! αν και 15 πονηρός ο βλάχος. Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ' έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε ν' αλλάξει πάση θυσία. [κάποια στιγμή πλαστογράφησα ένα πιστοποιητικό ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.] Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου'' χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια να πάμε ξανά στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ. Μου υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 07/07/70 μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις 12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι.
Όταν άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και το καμπαρέ ''the B.G''[Beautiful girls] κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρεπε ένα βράδυ να πάω κι εγώ εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου είπε ΟΚ!!! Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!! για την ακρίβεια η κυρία στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα της είπε: Ρε συ Τάνια τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ό,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Φρύνη!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε ήταν η Φρύνη.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ήσουν εσύ Φρύνη. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου.
Εκείνο το βράδυ που σε είδα εκεί ήταν για μένα ένα μεγάλο σοκ, γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με τη νοσηλευτική, επειδή όμως δεν ήμουν σίγουρος λόγω του χαμηλού φωτισμού αποφάσισα πως έπρεπε να σιγουρευτώ γι' αυτό την επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ με περίμενε εκεί η Τάνια και μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός μικρός στο μάτι αλλά ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ' εκείνο το τραπέζι, δηλαδή για σένα, με το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!! βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα στην Πηνελόπη, [άρα σκέφτηκα η Πηνελόπη ήταν η επικεφαλής], εγώ, προκειμένου να μπορέσω να μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας την πείτε μου τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η κυρία Πηνελόπη χθες όταν με αποκάλεσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα; για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ' την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Όταν άκουσα να έει το όνομά σου με χτύπησε καραυνός, ήταν ίσως η πιο δυνατή ψυχολογική σφαλιάρα που δέχθηκα στα 15μου. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα η Φρύνη άκουγε με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα. Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η ΦΡΥΝΗ είχε μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!!
Στο άκουσμα αυτής της λέξης ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε: ''όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής'' και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη ΦΡΥΝΗ''. Χριστούγεννα 1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ........... μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου, ευτυχώς που η συνάντηση με την ΦΡΥΝΗ έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη δεύτερη φορά που η ΦΡΥΝΗ πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ ΦΡΥΝΗ, η δική μου ΦΡΥΝΗ εκείνη η κοπέλα που με μύησε στα μυστική της ερωτικής πράξης και όχι μόνο, πως να την ξεχάσεις; Για όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ' αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ. Της χρωστούσα πολλά.
Υπήρξε μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική γιαγιά την αξίωσε μάλιστα ο Θεός ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε αρκετές φορές μέσω του κοινού μας φίλου να βρεθούμε γιατί γνώριζε την αγάπη μου και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της, αυτό τελικά συνέβη τυχαία όταν κάποιο βράδυ βρισκόμουν στον θερινό κινηματογράφο ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, ήταν και η ίδια εκεί με τα δύο παιδιά της, μιλήσαμε μόνο με τα μάτια μας, ήταν προφανής ο λόγος που είχε έρθει στον συγκεκριμένο κινηματογράφο. Καταλάβαινε πως ήθελα πάρα πολύ να την πάρω στην αγκαλιά μου αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, έτσι ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές. Μου αρκούσε που είχε έρθει εκεί που υπήρχαν οι κοινές μας μνήμες. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα''. Αγαπημένη ΦΡΥΝΗ σ' ευχαριστώ για όλα. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
========================
SANNA - Σάννα η πρώτη κόρη του Πεπέ. Μια συγκλονιστική - αληθινή ιστορία.
Χθες σας έστειλα μία φωτογραφία, σήμερα θα σας παρουσιάσω όλη την ιστορία, μια καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε 47!!! χρόνια πριν. Πάμε λοιπόν.
Αθήνα Ιανουάριος 1975
Εγώ, ο Πέπος, τότε δεν γνώριζα ακόμα πως είμαι και Επίκουρος, βρισκόμουν στο ατελιέ του δασκάλου μου στην ζωγραφική του Γιώργου Σαββάκη προκειμένου να τον αποχαιρετήσω γιατί σε λίγες μέρες θα έπρεπε να παρουσιαστώ στο κέντρο εκπαίδευσης προκειμένου να υπηρετήσω την θητεία μου που τότε ήταν 28 μήνες, δηλαδή μία ζωή, πήγαινες στο στρατό και σε ξεχνούσε ο κόσμος.
Εκείνη την σημαδιακή ηλιόλουστη ημέρα, οι Αλκυονίδες μέρες ήταν παρούσες και ο κόσμος τις απολάμβανε με βόλτα στην συνοικία των Θεών (Πλάκα) και στην Ακρόπολη. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετοί τουρίστες και πολλά σχολεία από το εξωτερικό, παιδιά της τρίτης λυκείου και όχι μόνο.
Ο φίλος μου και δάσκαλος μου Γιώργος Σαββάκης προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έκανε και πορτραίτα και σε κάποιους ενδιαφερόμενους που περνούσαν από το δρόμο που υπήρχε το ατελιέ.
Το ατελιέ του Σαββάκη ήταν στα σκαλάκια της οδού Θέσπιδος που οδηγούσαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Εκείνο το πρωινό, ήταν κατά τις 10:00 ανέβαιναν περίπου 30 παιδιά από κάποια Σκανδιναβική χώρα, μετά μάθαμε πως ήταν από Φινλανδία. Τρία κορίτσια και ένα αγόρι εξέφρασαν το ενδιαφέρον να τους φιλοτεχνήσει ο δάσκαλος το πορτραίτο.
Αρχικά έφτιαξε του αγοριού, στην πορεία της πρώτης κοπέλας, εγώ εν το μεταξύ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από την δεύτερη κοπέλα. Ήταν τόσο πολύ όμορφη, με σγουρά μακριά μαλλιά και πράσινα μάτια που ένιωσα την καρδιά μου να θέλει να σπάσει να γίνει χίλια κομμάτια!! Το παρατήρησε ο δάσκαλος και όταν ήρθε η σειρά της συγκεκριμένης κοπέλας για το πορτραίτο ζήτησε να πάρω εγώ τη θέση του!!!
Εγώ του εξήγησα πως δεν ήμουν σε θέση να το κάνω γιατί έτρεμε το χέρι μου, αυτός επέμενε και κουτσά στραβά ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες μολυβιές. Το πορτραίτο το ολοκλήρωσα με την βοήθεια του δασκάλου και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής κατάφερα να μιλήσω και να της πω πως το πορτραίτο είναι δώρο από μένα. Τόλμησα μάλιστα να της ζητήσω το όνομα και να της πω πως την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα!!! Είχε προσέξει το όνομά μου (Pepos) που είχα υπογράψει στο έργο και μου είπε: Ευχαριστώ πολύ Pepos και συνέχισε λέγοντας:
Όταν επιστρέψουμε από την Ακρόπολη, θα ζητήσω από την υπεύθυνη καθηγήτρια να μου επιτρέψει να κάνουμε μία βόλτα μαζί αν θέλεις!!
Όταν το άκουσα αυτό αυθόρμητα την αγκάλιασα την Ritha και τον δάσκαλό μου από την ευτυχία μου, της είπα πως θα την περιμένω εκεί, αν χρειαστεί θα βγάλω και ρίζες!! Πέρασαν περίπου δύο ώρες που εμένα μου φάνηκαν 200 χρόνια και όταν την αντίκρισα να έρχεται, έφθασα κοντά της με μια ανθοδέσμη που είχα φροντίσει να αγοράσω πιο πριν, χωρίς καν να πατάω στη γη!! Ήταν φοβερό, έφθασα κοντά της περπατώντας στον αέρα!!
Αφού χαιρετήσαμε τον δάσκαλο πλησιάσαμε την υπεύθυνη καθηγήτρια όπου της έδωσα τα στοιχεία μου και το τηλέφωνο μου. Για λίγο συνομίλησε και με τον δάσκαλό μου ώστε να πάρει περαιτέρω πληροφορίες γιατί ήταν υπεύθυνη για τα παιδιά. 'Όταν έπιασα το χέρι της Rithas και ξεκινήσαμε την βόλτα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος εικοσάχρονος του πλανήτη.
Την ξενάγησα στην συνοικία των Θεών και ειδικότερα στ' Αναφιώτικα και φυσικά καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα η Σπηλιά του Σωκράτη. Κατά τις 15:00 όπως είχα υποσχεθεί στην υπεύθυνη επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο Philippos, το γεγονός πως ήμασταν πίσω στην ώρα μας το εκτίμησε δεόντως η καθηγήτριά της και όταν ρώτησα αν θα μπορούσα να περάσω να την πάρω στις οκτώ δεν μας έφερε καμία αντίρρηση. Ακριβώς στις 20:00 ήμουν εκεί, πήρα την Ritha από το χέρι και αρχικά την πήγα στον Διόνυσο για παγωτό και μετά στην Δώρα Στράτου όπου παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς χορούς. Επειδή συμμετείχε και η ίδια στην πατρίδα της σε σύλλογο του σχολείου με παραδοσιακούς χορούς της άρεσε πάρα πολύ. Κατά τις 23:30 όπως είχα υποσχεθεί στην καθηγήτρια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Πριν φθάσουμε, στο ξενοδοχείο και συγκεκριμένα έξω από το Ηρώδειο, της πήρα το πρώτο φιλί!!!
Από εκείνη τι στιγμή και μετά ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν οι αισθήσεις μου, ήταν όλες φευγάτες!!! Σε μία μίνι σύσκεψη που έκανε με την καθηγήτριά της κατάφερε να την πείσει ώστε το ερχόμενο πρωί να περάσω να την πάρω στις 09:00 για να την πάω στον Λυκαβηττό. Άγνωστο γιατί η δασκάλα της με είχε συμπαθήσει, οι δε φίλες της άρχισαν να με συμπαθούν και αυτές. Όταν μάλιστα είπα στην Ritha να προσκαλέσει τις τρεις κολλητές της φίλες το βράδυ να μας συνοδεύσουν στην ντισκοτέκ "Καρυάτιδες" πέταξαν από τη χαρά τους. Εννοείται πως εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για την Ritha. Εννοείται επίσης πως εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, το πρωί στις 09:00 ήμουν στο ξενοδοχείο, η Ritha με περίμενε και όταν μου είπε πως το βράδυ δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου γιατί ανυπομονούσε να βρεθούμε μ' έστειλε στα ουράνια. Εκείνη τη στιγμή λόγω ευτυχίας μ' επισκέφθηκε η εσωτερική άτακτη φωνούλα και μου είπε: πράξε τα δέοντα!!! Πάντα η άτακτη φωνούλα μιλούσε με γρίφους, αυτή τη φορά κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και αφού ζήτησα συγγνώμη τους είπα πως θα επιστρέψω σε πέντε λεπτά. Πράγματι επέστρεψα σύντομα κρατώντας δύο ανθοδέσμες, μία για την Ritha και μία για την δασκάλα της!! Όταν έδωσα την ανθοδέσμη στην δασκάλα της δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά και την συγκίνησή της.
Φεύγοντας από το ξενοδοχείο με την Ritha στο πίσω κάθισμα της βέσπας άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν της ήμουν αδιάφορος. Από το αγκάλιασμα διέκρινα πως ένας μεγάλος έρωτας βρήκε ανταπόκριση. Φθάσαμε στον Λυκαβηττό και με το τρενάκι ανεβήκαμε στην κορυφή, κατά την διαδρομή είχα σταματήσει σε τέσσερα ανθοπωλεία για να της προσφέρω από μία ανθοδέσμη!! Αυτή η πράξη την συγκλόνισε, το αγκάλιασμα γινόταν όλο και πιο έντονο. Καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο που υπήρχε στον Λυκαβηττό και πήρα την απόφαση να της πω πως την είχα ερωτευτεί και πως το μυαλό μου ήταν συνέχεια σ' εκείνη. Μου είπε πως κι εκείνη νιώθει την ίδια έλξη και πως θα ήθελε να της δώσω λίγο χρόνο ώστε να είναι σίγουρη. Θα έμεναν ακόμα 4 μέρες στην Αθήνα, θεώρησα πως ήταν η στιγμή να της αναφέρω τα περί στρατού. Της εξήγησα πως την Δευτέρα, βρισκόμασταν ήδη στο Σάββατο, θα έπρεπε να παρουσιαστώ και πως για 40 μέρες θα ήμουν εσώκλειστος. Αυτό δεν της πολυάρεσε γιατί σήμαινε πως θα ήμασταν μαζί εκείνη την ημέρα και την επόμενη που ήταν Κυριακή. Της έδωσα την ταχυδρομική διεύθυνση, τότε εμένα στην οδό Τυμφρηστού, στην πλατεία Κυνοσάργους μαζί με τον αδερφό μου τον Βασίλη και την νύφη μου την Ελένη. Έχει σημασία που το αναφέρω αυτό γιατί ο αδερφός μου υπήρξε σημαντικός αρνητικός παράγοντας στην επικοινωνία μου αργότερα με την Ritha. Ας το αφήσουμε όμως αυτό το θέμα για αργότερα και ας επιστρέψουμε στον Λυκαβηττό, μετά το φαγητό πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από το ατελιέ του δασκάλου μου προκειμένου να μας κάνει αυτός τα πορτραίτα μας, ήταν δική της η επιθυμία και κράτησε αυτόν τον πίνακα για πάντα κοντά της. Από την Σάννα έμαθα το πόσο περίοπτη θέση κατείχε αυτός ο πίνακας με τα δύο πορτραίτα στο σπίτι τους και ειδικότερα στη ζωή της Rithas.
Ο δάσκαλος μετά χαράς φιλοτέχνησε τα πορτραίτα μας και επειδή κατάλαβε πως υπήρχε αμοιβαία ερωτική έλξη αποχώρησε διακριτικά λέγοντας πως είχε κάποιο ραντεβού και θα έλειπε για τρεις ώρες. Κατάλαβα πως ο Σαββάκης έλεγε ψέματα και πως ο λόγος που έφευγε ήταν για να μας αφήσει μόνους για τα περαιτέρω αν προέκυπταν. Ωραίος ο δάσκαλος, τα ίδια έκανα κι εγώ αργότερα με τον Πλάτωνα αλλά αυτός δεν εκτίμησε τον δικό του δάσκαλο. Το ατελιέ ήταν ας πούμε ένα σπίτι με δύο δωμάτια εκ των οποίων το ένα ήταν για την αποθήκευση των πινάκων και το άλλο για ύπνο. Το σαλόνι που ήταν πολύ φωτεινό ήταν το εργαστήριο. Άρχισα να της κάνω ξανά το πορτραίτο, ήταν και η τελευταία φορά που φιλοτέχνησα πορτραίτο γιατί λόγω της τροπής που πήρε η υπόθεση εν άγνοια μου και εν αγνοία της Rithas δεν θέλησα να ξαναπιάσω παλέτα και πινέλα στα χέρια μου. Για να μην λέω πολλά όταν τελείωσα το πορτραίτο της έγινε αυτό που επιθυμούσαμε και οι δύο, βρεθήκαμε στο καλό δωμάτιο όπου ζήσαμε ανείπωτες στιγμές ερωτικής ευτυχίας. Όταν ο δάσκαλος επέστρεψε μετά από τρεις ώρες εμείς είχαμε φύγει ήδη για το ξενοδοχείο.
Πριν φθάσουμε στο ξενοδοχείο πέρασα από το ανθοπωλείο που υπήρχε στην Βεΐκου και αγόρασα μία τεράστια ανθοδέσμη με 18 υπέροχα κόκκινα τριαντάφυλλα. Η Ritha ήταν 18 χρόνων και ήταν η πρώτη της φορά, αν με ρωτήσει κάποια/κάποιος αν ήταν συνειδητή η πράξη της μη προφύλαξης θα του απαντήσω ευθέως: Ναι ήταν συνειδητή γιατί νιώθαμε και οι δύο τα ίδια συναισθήματα και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Αν μάλιστα κρίνουμε εκ του αποτελέσματος νιώθουμε απόλυτα δικαιωμένοι.
Το βράδυ του Σαββάτου πέρασα και πήρα την Ritha και τις φίλες της και πήγαμε στην ντισκοτέκ Καρυάτιδες όπου περάσαμε πολύ όμορφα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο στις 02:30 όλα τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα κι εγώ εντελώς φευγάτος. Κάτι οικονομίες που είχα για τον στρατό άρχισαν να εξανεμίζονται αλλά εμένα ουδόλως με απασχολούσε αυτό το θέμα. Απασχολούσε όμως τον Βασιλάκη και γι' αυτό άρχισε να ανησυχεί. Εγώ έκανα πως άκουγα το κήρυγμά του στωικά αλλά εγώ ήμουν αλλού, όποιος έχει ζήσει μεγάλους έρωτες μόνο αυτός/η μπορούν να με καταλάβουν.
Την επόμενη μέρα πέρασα από το ξενοδοχείο στις 10:30 ξανά με δύο ανθοδέσμες και πήρα την Ritha για να πάμε στο Σούνιο. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ατελιέ.
Ο δάσκαλος μας είπε πάλι πως είχε ένα ενδιαφέρον ραντεβού και θα έλειπε λίγες ώρες. Φίλε και δάσκαλε Γιώργο Σαββάκη όπου και αν βρίσκεται η ψυχούλα σου σ' ευχαριστώ πολύ, ήσουν μοναδικός καλλιτέχνης, άνθρωπος, φίλος. Το βράδυ έξω από το ξενοδοχείο αφού ανταλλάξαμε ξανά τις ταχυδρομικές μας διευθύνσεις και όρκους αγάπης ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω κάτι που έχει σημασία, όσο περνούσε η ώρα και δεν επέστρεφα στο σπίτι ο αδερφός μου καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα γιατί φοβόταν πως την επόμενη μέρα δεν θα παρουσιαζόμουνα στο κέντρο εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να με θεωρήσουν λιποτάκτη!!! Εν μέρη είχε δίκιο γιατί μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό να μην παρουσιαστώ και να φύγω μαζί της. Στις 23:30 έφυγα από την αγκαλιά της με κρύα καρδιά ❤️εδώ φθάνει στο τέλος το πρώτο σκέλος αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης, θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος το οποίο ίσως να είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό.
Κατ' αρχάς πριν συνεχίσω τις αποκαλύψεις για την πιο συγκλονιστική ιστορία κεραυνοβόλου έρωτα να αναφέρω κάποια σχόλια.
Α) πατέρας Ευθύμιος:
Συγκινημένος επικοινώνησε μαζί μου και μου έδωσε την ευλογία του, με παρακάλεσε επειδή αύριο το βράδυ θα αναχωρήσει για την Λήμνο αν είναι δυνατόν να μπορέσει να πληροφορηθεί την συνέχεια απόψε!! Έχω μεγάλη αγωνία μου είπε να μάθω ποιος ήταν ο ρόλος του αδερφού σου και το πότε έμαθες την αλήθεια.
Β) Διευθυντής ΔΕΔΑΔΕ Τρικάλων:
Δάσκαλε συγχαρητήρια!! Σε θαυμάζω για το αποτέλεσμα, πες μας μόνο να ξέρουμε τι άλλο να περιμένουμε και αν χρειαστεί να κάνεις τα χαρτιά για πολύτεκνος!! Ωραίος ο διευθυντής και πρακτικός.
Γ) Πλάτωνας:
Μπορεί να μην σε αποκαλώ δάσκαλο φωναχτά αλλά ξέρεις πως από μέσα μου έτσι σε αποκαλώ, πως να ξεχάσω αφού κοντά σε σένα έκανα τα πρώτα μου βήματα; Εσύ ήσουν αυτός που με παρότρυνες που να ορμάω και που απλώς να κοιτάζω.
Δ) Πριγκιπέσσα:
Η Πριγκιπέσσα των Φαρσάλων ως καχύποπτη έχει την εντύπωση πως αυτή η ιστορία αφορά το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο. Παρ' ό,τι της εξήγησα αυτή επιμένει πως αφορά το νέο μου μυθιστόρημα. Όταν βέβαια είδε τις φωτογραφίες άρχισε να μιλάει Φαρσαλινά και δεν την καταλάβαινα.
Ε) Θεόφραστος:
Δάσκαλε τα νέα έχουν φθάσει και στην Γερμανία, χθες με πήρε ο Λούις και ο Λαμπρακιάς και άρχισαν να με ρωτάνε αν έμαθα τα νέα για τον δάσκαλο!!
Πάμε τώρα στην συνέχεια της υπόθεσης.
Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκα κανονικά στο κέντρο εκπαίδευσης, φεύγοντας από το σπίτι ο Βασιλάκης άρχισε το κήρυγμα. Να προσέχεις, να είσαι υπάκουος, και προς θεού μη σου περάσει από το μυαλό να φύγεις πριν την ορκομωσία γιατί θα περάσεις στρατοδικείο!! Φοβόταν πως λόγω της Rithas θα το έσκαγα, είχε καταλάβει πως ήμουν με τα μπούνια ερωτευμένος. Παρουσιάστηκα και δεν θυμάμαι στις πόσες βδομάδες; επέτρεψαν το επισκεπτήριο, εγώ ήμουν γεμάτος αγωνία να παραλάβω τα γράμματα της Rithas, εγώ εντωμεταξύ της έγραφα κάθε μέρα από ένα γράμμα, 365 μέρες ο χρόνος 365 γράμματα εγώ. Όταν ήρθε στο επισκεπτήριο ο αδερφός μου και η νύφη μου και τους ρώτησα που είναι τα γράμματα με κοιτούσαν παράξενα, ποια γράμματα με ρώτησαν;
Πήγα να τρελαθώ, δεν είχε πάει κανένα γράμμα στο σπίτι!! Υπέθεσα πως κάτι θα είχε συμβεί στο ταχυδρομείο και του είπα να πάει την επόμενη στο ταχυδρομείο και όταν ξανάρθει να μ' ενημερώσει.
Την επόμενη Κυριακή είχε πάλι επισκεπτήριο και περίμενα πως και πως να έρθουν για να μάθω τι έγινε με τα γράμματα. Με το που τους είδα οι πρώτες λέξεις που τους είπα ήταν που είναι τα γράμματα; Το λόγο πήρε ο Βασίλης και μου είπε πως δεν είχε έρθει κανένα γράμμα και αναρωτήθηκε μήπως δεν είχα γράψει σωστά την διεύθυνση. Κοίταξα στα μάτια τη νύφη μου η οποία δεν έλεγα ποτέ ψέματα και κατάλαβα πως δεν υπήρχαν αλήθεια γράμματα!! Τον παρακάλεσα να ρωτήσει τον ταχυδρόμο μήπως κατά λάθος τα άφηνε κάπου αλλού οπότε να το ελέγξει. Μου υποσχέθηκε πως θα το έκανε, εμένα όμως άρχισαν να με τρώνε τα φίδια.
Τότε ήταν που έφαγα την πρώτη καμπάνα, σε λίγες μέρες πλησίαζε η ορκομωσία και ο επιλοχίας με ενημέρωσε πως δεν θα ήμουν εξοδούχος!! Με είχαν τιμωρήσει με 10 μέρες στέρηση εξόδου. Για να μην τα πολυλογώ βγήκα για πρώτη φορά στις 50 μέρες, απίστευτο κι όμως αληθινό. 50 μέρες χωρίς γράμμα, ήμουν στα όρια της κατάθλιψης. Προς στιγμήν σκέφτηκα να το σκάσω και να πάω Φινλανδία, ο αδερφός μου το κατάλαβε και συνέταξε κάποια επιστολή την οποία θα καταθέταμε στο ταχυδρομείο για να ελέγξουν το θέμα των επιστολών. Αυτή η επιστολή εννοείται πως δεν έφθασε ποτέ στο ταχυδρομείο αφού αυτός που θα την πήγαινε ήταν αυτός που είχε δημιουργήσει το θέμα. Οι λίγες μέρες της άδειας πέρασαν και επέστρεψα στο κέντρο εκπαίδευσης όπου η κατάσταση λόγω της επιστράτευσης που είχε προηγηθεί με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ συνέχιζα βέβαια να της στέλνω κάθε μέρα και ένα γράμμα αλλά απάντηση στο σπίτι δεν πήγαινε. Εκτός και αν πήγαινε και δεν έφθανε παρά μόνο στα χέρια του αδερφού μου. Αυτό βέβαια δεν μου περνούσε τότε από το μυαλό μου.
Μετά από 5 μήνες σκληρής εκπαίδευσης πήρα μετάθεση για την Φλώρινα. Όταν έφυγα για Φλώρινα έφυγα με χάλια ψυχολογία, ένα τεράστιο γιατί υπήρχε μέσα μου και δεν υπήρχε απάντηση. Μετά την Φλώρινα στην Κοζάνη και μετά την Κοζάνη στην Λάρισα και στο Πεντάγωνο. Τα χρόνια εντωμεταξύ περνούσαν κι εγώ είχα στείλει συνολικά 910 επιστολές και δυστυχώς έβαζα πάντα την διεύθυνση Τυμφρηστού 16 Νέος Κόσμος. Μετά από σχεδόν 30 μήνες απολύθηκα αλλά δεν τόλμησα να φύγω για την Φινλανδία.
Δεν το έκανα γιατί θεωρούσα πως δεν υπήρχε λόγος πια, με είχε ξεχάσει, δυστυχώς δεν σκέφτηκα ο βλαξ κάτι πολύ απλό, γιατί τα γράμματα μου δεν τα επέστρεφαν αφού δεν υπάρχει παραλήπτης;
Άμα είσαι θολωμένος το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά. Τρία χρόνια μετά την απόλυση μου γνώρισα την Λαμπρινή και αυτό λειτούργησε ως φάρμακο και η ζωή μου πήρε νέα πορεία. Έλα όμως που κάποια πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς και να τι έγινε πριν περίπου έναν χρόνο. Ο ανιψιός μου ο Ηγέτης (Νίκος) αποφάσισε να απογαλακτιστεί και νοίκιασε καινούριο σπίτι. Ως εκ τούτου αποφάσισε να πάρει μαζί του και όλα τα δικά του πράγματα, ανάμεσα σε όλα που πήρε ήταν και κάτι κούτες με τα βιβλία του από το λύκειο. Όλα καλά και ωραία, τα πήρε, τα πήγε στο καινούργιο σπίτι και κάποια στιγμή αποφάσισε να ανοίξει τις κούτες για να δει τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει. Στις πρώτες δύο κούτες όλα πήγαν καλά, πέταξε πολλά πράγματα, όταν όμως έφθασε στην τρίτη κούτα έμεινε άφωνος!!
Απ' έξω η κούτα έγραφε: ΒΙΒΛΙΑ ΝΙΚΟΣ στο περιεχόμενο υπήρχαν μόνο δύο βιβλία πάνω πάνω!! Και όλα τα υπόλοιπα ήταν γράμματα με παραλήπτη εμένα. Ο Ηγέτης τα έχασε, όταν έπιασε τα γράμματα στα χέρια του και είδε πως όλα, μα όλα 900 περίπου ήταν όλα κλειστά μουγκάθηκε!! Του είχα διηγηθεί πιο παλιά την ιστορία και γνώριζε τη σχέση που είχα τότε με την Ritha. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα τελικά που δεν είχαν φθάσει ποτέ στα δικά μου χέρια η αιτία ήταν ο πατέρας του. Και τώρα; Τι να έκανε τώρα;
Τηλεφώνησε στον πατέρα του και τον ενημέρωσε πως είχε βρει τα γράμματα που είχε κρύψει, ο ίδιος έπεσε από τα σύννεφα γιατί νόμιζε πως τα είχε πετάξει σε κάποια μετακόμιση που είχαν κάνει. Αρχικά του εξήγησε πως αυτό που έκανε, το έκανε για δικό μου καλό γιατί είχε διαπιστώσει πως εγώ είχα σκοπό να φύγω για την Φινλανδία, ήμουν πολύ ερωτευμένος και φοβόταν πως δεν θα πήγαινα ούτε στον στρατό οπότε θα ήμουν λιποτάκτης και μάλιστα σε περίοδο επιστράτευσης που σήμαινε πως θα σάπιζα στη φυλακή. Ζήτησε μάλιστα από τον Ηγέτη να καταστρέψει τα γράμματα έστω και τώρα γιατί φοβόταν τις συνέπειες. Ο Ηγέτης είχε διαβάσει κάποια γράμματα και γνώριζε για την ύπαρξη της κόρης, δεν ήταν σίγουρος αν αυτό το γνώριζε ο πατέρας του γι' αυτό τον ρώτησε αν γνώριζε για την ύπαρξη της Σάννας. Ο πατέρας του εξεπλάγην από αυτή την πληροφορία και τον διαβεβαίωσε πως δεν το γνώριζε γιατί δεν είχε ανοίξει κανένα γράμμα. Ο Ηγέτης ήταν σε δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως αυτό που έκανε ο πατέρας του ήταν απαράδεκτο, όταν του το επισήμανε επικαλέστηκε την δύσκολη κατάσταση που θα βρισκόμουν και πως ότι έκανε το έκανε για το καλό μου. Στην ερώτηση του Ηγέτη και τι θα πεις όταν βρεθείς με την κόρη του Πούφ δεν είπε τίποτα, ίσως αργά να κατάλαβε τι είχε κάνει αλλά δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Είχε κολλήσει στις συνέπειες του στρατού.
Ο Ηγέτης φυσικά και δεν συμφώνησε με την ιδέα του πατέρα του να καταστρέψουν τα γράμματα και του είπε πως θα σκεφτεί πως θα χειριστεί το θέμα. Ως Ηγέτης που είναι σκέφτηκε να ανοίξει όλα τα γράμματα για να δει το περιεχόμενο. Αν διαπίστωνε πως η κοπέλα μετά την αναχώρηση από την Αθήνα είχε φτιάξει τη ζωή δεν θα μου έλεγε τίποτα. Έλα όμως που η Ritha μιλούσε για εγκυμοσύνη, και σε κάποια άλλα γράμματα για ένα χαριτωμένο και Πανέμορφο κορίτσι που έφερε στον κόσμο εννέα μήνες μετά την αναχώρηση!!!
Όταν ο Ηγέτης με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να βρεθούμε μόνο οι δυο μας κατάλαβα πως κάτι σοβαρό συμβαίνει αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ αυτά που θα αντίκριζαν τα μάτια μου. Όταν του είπα να βρεθούμε στο Μουσείο μου το ξεκόψει λέγοντας: σε περιμένω στο σπίτι. Είπα στην Λαμπρινή πως έχω ένα ραντεβού με τον εκδότη μου και αναχώρησα για το Γκάζι. Όταν έφθασα ήμουν γεμάτος αγωνία, προς στιγμήν σκέφτηκα πως ήθελε να μου πει πως επιτέλους αποφάσισε να νυμφευθεί και πως επιθυμούσε να γνωρίσω την κοπέλα. Αμ δε!! Όταν μου άνοιξε την πόρτα κατάλαβα πως κάτι πιο σοβαρό συμβαίνει και η αγωνία μου χτύπησε κόκκινο, το κατάλαβε ο Ηγέτης και προς στιγμήν σκέφτηκε να μην μου πει τίποτα. Κατάλαβε πως εγώ δεν θα έφευγα από εκεί χωρίς να μάθω την αλήθεια και άρχισε να μου εξιστορεί το τι είχε ανακαλύψει.
Ήταν Σάββατο, βρέθηκα εκεί στις 10:00 το πρωί και έφυγα στις 23:00 το βράδυ πελαγωμένος, αν ο αδερφός μου δεν ήταν στο χωριό θα τον είχα τουφεκίσει. Το θέμα που τέθηκε ήταν αν θα έπρεπε να μάθει σ' αυτή τη φάση την αλήθεια η Λαμπρινή και η Βασιλική. Αποφασίσαμε να μην πούμε τίποτα προς ώρας και βλέποντας και κάνοντας. Αποφασίσαμε επίσης να πάει ο Νίκος να συναντήσει την Ritha, να μάθει ποια ήταν η κατάσταση της ίδιας και του κοριτσιού, να της εξηγήσει το τι είχε συμβεί και να συλλέξει όποιες πληροφορίες μπορούσε για την κόρη που όπως έγραφε η Ritha στο γράμμα τής είχε δώσει το όνομα Sanna!!
Πράγματι πριν έναν χρόνο ο Ηγέτης ταξίδεψε στην Φινλανδία δήθεν για επαγγελματικό ταξίδι και συναντήθηκε με την Ritha. Την αναζήτησε στο πατρικό της, εκεί που έστελνα τα γράμματα και οι γονείς της την κάλεσαν στο σπίτι. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν έμαθε το τι είχε συμβεί. Εξήγησε στον Ηγέτη πως είχε παντρευτεί και πως είχε εκτός από την Sanna και δύο αγόρια, τον Pekka και τον Mikko. Η Sanna είχε παντρευτεί και είχε ένα αγοράκι 12 ετών!! Το όνομά του ήταν Frans και το όνομα του συζύγου της jurky!! Έμαθε ο Ηγέτης πως η Sanna γνώριζε όλη την ιστορία και ρώτησε την Ritha αν θα μπορούσε να την δει. Ο Ηγέτης καιγόταν από περιέργεια να γνωρίσει την νέα του ξαδέρφη. Όταν η Ritha ενημέρωσε την Sanna για το ποιος ήταν στο σπίτι και πως θα ήθελε να την γνωρίσει δεν το σκέφτηκε καθόλου, σε λίγη ώρα έφθασε κι αυτή. Επειδή ήταν ώρα για μεσημεριανό κάλεσαν τον Ηγέτη να πάνε για φαγητό και να συζητήσουν περαιτέρω την υπόθεση. Ο Ηγέτης τούς εξήγησε την όλη κατάσταση και επειδή η Sanna εξέφρασε την έντονη επιθυμία να γνωρίσει τον βιολογικό της πατέρα, την αδερφή της και την Λαμπρινή ζήτησε λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσει το έδαφος. Ρώτησε τη Sanna αν θα ήθελε να μιλήσει μαζί μου, εκείνη την περίοδο η Λαμπρινή βρισκόταν στα Τρίκαλα γιατί ο πατέρας της ήταν στο νοσοκομείο κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μιλήσω άνετα. Ο Ηγέτης το γνώριζε αυτό και με κάλεσε στο σταθερό, τώρα ό,τι και να σας πω δεν θα μπορέσω να σας περιγράψω τα συναισθήματα εκείνης της συνομιλίας.
Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μία επικοινωνία μέσω email αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα να εξηγήσω στα κορίτσια την όλη ιστορία. Τον περασμένο μήνα η Sanna πληροφορήθηκε από τον Ηγέτη την περιπέτεια της Λαμπρινής και το γεγονός πως στις 22 Ιουνίου θα πρέπει να χειρουργηθεί και προς τιμήν της πήρε την εξής απόφαση. Ενημέρωσε τον Ηγέτη πως ζήτησε από το υπουργείο εξωτερικών της χώρας της όπου και εργάζεται στο διπλωματικό σώμα, να την στείλουν στην πρεσβεία της Φινλανδίας στην Ελλάδα προκειμένου να είναι εδώ για να συμπαρασταθεί στην Λαμπρινή κυρίως, στην αδερφή της και στον πατέρα της. Είπε μάλιστα στον Ηγέτη πως φθάνει στις 13 Ιουνίου στην Αθήνα και πως είχε αποστείλει και ενημερωτικό email σε μένα. Ο Ηγέτης μας αναζήτησε την ημέρα του Αγίου Πνεύματος αλλά λείπαμε στην Νεμέα. Βρέθηκε όμως με την Μελισσάνθη και της εξήγησε όλα όσα είχαν προηγηθεί. Εξεπλάγην ευχάριστα που άκουσε την ξαδέρφη του να του λέει γεμάτη ενθουσιασμό πως την περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές!!! Επικοινώνησαν μάλιστα τηλεφωνικά και έτσι έγινε η πρώτη γνωριμία των δύο κοριτσιών.
Την επόμενη που επιστρέψαμε από το Λουτράκι, είχαμε παραβρεθεί στα Νέμεα όπου ως CEO της ΟΚΡΑ μίλησα στο συνέδριο για τον κορυφαίο καθηγητή Στέφανο Μίλερ παρουσία και του μεγαλοεπιχειρηματία Μανδραγόρα και της συζύγου του, μας περίμενε στο σπίτι ο Ηγέτης. Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο άρχισε να εξηγεί στην Λαμπρινή όλη την ιστορία που ξεκίνησε πριν 47!! χρόνια. Όταν της έδειξε το email όπου η Sanna ρητά δήλωνε πως θέλει να βρίσκεται κοντά της μαζί με την αδερφή της όταν θα χειρουργηθεί, η Λαμπρινή λύγισε, δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια της. Το βράδυ στις 20:00 κλείναμε στην αγκαλιά μας το νέο μέλος της οικογένειας. Εισέπραξε αμέσως την αγάπη όλων μας και ήταν σαν να μην είχε λήψη ποτέ.
Ως επίλογο θα σας στείλω αυτό που συνέβη το 1989 στο Pepos school of delicatessen. Λίγη υπομονή πατέρα Ευθύμιε. Να σας ανακοινώσω και κάτι σημαντικό. Ο ξάδερφος μου ο διευθυντής με πήρε πριν λίγο και συγκινημένος μου είπε το εξής: δάσκαλε με το που έμαθα τα ευχάριστα κερνούσα όλους τους συναδέλφους, μπορεί να πλήρωσα και 100€ σε κεράσματα αλλά χαλάλι για την καινούργια ανιψιά. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Πλάτωνας, εγώ βέβαια από λεπτότητα τους είπα πως ό,τι έξοδα κάνετε θα τα καλύψω εγώ. Εννοείται πως αυτό δεν το δέχθηκαν και μάλιστα ο διευθυντής είπε: δάσκαλε σε παρακαλώ μη μας προσβάλεις. Ωραίος ο διευθυντής. Ο δε Πλάτωνας αυτός κι αν ήταν ανένδοτος αλλά τελικά τα πήρε τα χρήματα για να βάλει αέριο, έτσι είπε.
Κάποια στιγμή θα σας στείλω και τον επίλογο.
ΥΓ. Η Πριγκιπέσσα από τα Φάρσαλα δεν μπορεί να πιστέψει ακόμα όλα αυτά που διάβασε, ενώ τα ξαδέρφια στο Γοργογύρι κερνάνε αυτή ακόμα βρίσκεται στο πως θα μοιραστεί τώρα η περιουσία αφού υπάρχουν πλέον δύο παιδιά. Το μυαλό της στο χρήμα. Κάνε υπομονή Πριγκιπέσσα γιατί πριν λίγο που μίλησα με τον διευθυντή είπε κάτι σοφό.
Αυτή είναι η συγκλονιστική της κόρης που ήρθε από το παρελθόν και ομόρφυνε περαιτέρω τη ζωή μας. έμεινε μαζί μας έναν μήνα και ζήσαμε καταπληκτικά όμορφες και συγκινητικές στιγμές. Τα ερχόμενα Χριστούγεννα ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον μικρό Frans δηλαδή τον εγγονό μας!!!
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος
=========================
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΑΝΝΑ Η ''ΘΑΛΑΣΣΑ'' η τρίτη!!! κόρη του Πεπέ, μετά την Φινλανδία σειρά έχει η Ιαπωνία; [Μόνο ο Γκοτζιό γνώριζε την ύπαρξή της για ευνόητους λόγους].
.JPG)
ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω στον Επικούρειο Πέπο
που δέχθηκε να φιλοξενήσει στο filomatheia.blogspot.com
αυτή την απίστευτη μεν, αλλά αληθινή ιστορία αγάπης που
ο κύκλος της θα κλείσει στις 23/05/23 ανοίγοντας έναν άλλο
κύκλο πιο συναρπαστικό, πιο γοητευτικό και σίγουρα με πολλές όμορφες ανατροπές, σήμερα λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία, -που θα μπορούσε να είναι και δική σας- θα σας διηγηθώ λοιπόν την ιστορία της Θάλασσας όχι δεν μιλάω για τη γνωστή Θάλασσα, μιλάω για την Θάλασσα της καρδιά μου, μιλάω για την πανέμορφη τρίτη τελικά κόρη που έχω στην Ιαπωνία και το όνομά της το γράφει ακριβώς έτσι ''Θάλασσα'' ήταν επιλογή της μητέρας της. Πριν παντρευτώ την Δολέντσια, είχα ερωτευθεί μια πανέμορφη νεράιδα από την Ιαπωνία, την σαγηνευτική Miyoko-Κέικο san
ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, και καρπός αυτής της σχέσης, μιας θεϊκής σχέσης, είναι η νεράιδα που γεννήθηκε στις 18/04/91 Εκείνη την περίοδο είχαμε δύο επιλογές,
α' να πάω εγώ στην Ιαπωνία,
β' να έρθει η Μiyoko san στην Ελλάδα,
οι γονείς της ως μοναχοκόρη δεν της το επέτρεψαν αυτό-και πολύ σωστά έκαναν- εγώ δυστυχώς δεν τόλμησα τότε να πάρω τη μεγάλη απόφαση κι έτσι ένας μεγάλος έρωτας δεν είχε αίσιο τέλος. Η Miyoko san όπως έμαθα πολύ αργότερα -από την κόρη μας- έμαθε άπταιστα Ελληνικά, και ήταν αυτή που επέλεξε να δώσει στην κόρη μας το όνομα Θάλασσα! Δίδαξε επίσης στην κόρη μας τα Ελληνικά, και της διάβαζε Όμηρο, Πλάτωνα, Επίκουρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο και Σαπφώ.
Λίγο πριν πεθάνει, -πέθανε στις 26/04/2014- ζήτησε από την Θάλασσα να της υποσχεθεί πως τον φάκελο που της παρέδωσε θα τον άνοιγε μετά το θάνατό της, γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε,
ήταν άλλωστε γιατρός και γνώριζε πως η αρρώστια της δεν θα της επέτρεπε να ζήσει για πολύ.
Αυτό και έπραξε. Σ' εκείνη την επιστολή είχε ζητήσει από την Θάλασσα να με βρει και να μου παραδώσει την επιστολή, που ήταν για μένα υπό μία προϋπόθεση, να την ανοίξω
24 ώρες μετά τη συνάντησή μας!!!!!!!!!! Αυτή η συνάντηση έγινε στις 23 Μαϊου του 2019 στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, η ΚΕ'Ι'ΚΟ έτσι μου είπε τότε πως ήταν τ' όνομά της, μου ζήτησε το άνοιγμα της επιστολής να γίνει στον ίδιο χώρο!!! Και το κυριότερο να είμαι μόνος μου!!!!!!!!!! ήταν τόσο γλυκιά που δεν τόλμησα ν' αντισταθώ, αλλά ούτε και να ρωτήσω πολλά,
άλλωστε ο χρόνος ήταν τόσο λίγος. Σ' εκείνη, τη μιας ώρας συνάντηση είχα μπροστά μου
ένα θεϊκό πλάσμα που είπε πως κάποιοι φίλοι από Ιαπωνία ήθελαν να μου κάνουν μια πολύ μεγάλη έκπληξη!!!!!!!! που να φαντασθώ πως εκείνη τη στιγμή είχα μπροστά μου την
κόρη μου την Θάλασσα και όχι την Κέ'ι'κο που μου είπε;
Πράγματι της έδωσα το λόγο μου πως θ' ανοίξω τον φάκελο την επόμενη της συνάντησης!!!!!!!!!!!! (Γιατί να κρατάω πάντα το λόγο μου;)
Όλα αυτά, και άλλα πολλά, τα έμαθα όταν διάβασα την επιστολή της Miyokο την επόμενη μέρα, και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι.
Φαντασθείτε τώρα αγαπητοί μου φίλοι το σοκ που έπαθα όταν άρχισα να διαβάζω την επιστολή. Ήταν μια απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία, η νεράιδα που ήταν κοντά μου πριν 24 ώρες
ήταν κόρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η επιθυμία της Miyoko san ήταν πως έπρεπε να σεβαστώ αυτά που ζητούσε από μένα, ένα από αυτά ήταν πως δεν έπρεπε πριν την 07/07/19 να ανακοινώσω σε κανέναν το περιεχόμενο της επιστολής, ούτε καν στην οικογένειά μου, ούτε και να προσπαθήσω να βρω την κόρη μας στο μεσοδιάστημα εκτός, και αν η ίδια έπαιρνε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου πιο πριν!!! Καταλαβαίνετε ελπίζω την αναστάτωσή μου, και την αγωνία μου. Τότε ήταν που ξεκίνησα τη ζωγραφική, και την ξυλογλυπτική προκειμένου να ''εξαερώσω'' την αγωνία μου, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει κάτι -εκτός από τη δίδυμη αδερφή μου- που όταν ήρθε τον Αύγουστο του 2019 κάποια στιγμή που ήμασταν στον κήπο με ρώτησε: ''Spirospero αδερφέ μου, αυτό που σε απασχολεί θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί δεν μου ανοίγεις τη καρδιά σου;''
Αυτό και έκανα, όταν έφυγε της έδωσα αντίγραφο της επιστολής για να της το διαβάσει στο GERMISTON η Ελληνίδα φίλη της. Αν η απόφαση τής Θάλασσας ήταν θετική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες της κόρης μας που θα σήμαινε πως επιθυμούσε να συναντηθούμε, και να ζήσει μαζί μας, αν ήταν αρνητική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες δικές της, δηλαδή της
Miyoko san.
Ποιός μπορούσε εκείνη την περίοδο να καταλάβει γιατί ο Επικούρειος Πέπος επισκεπτόταν τόσο συχνά τη θάλασσα; Ποιός μπορούσε τότε να καταλάβει γιατί ο Pepe ζωγράφιζε πολλά θαλασσινά τοπία; Ποιος μπορούσε εκείνη την περίοδο της μεγάλης αγωνίας να καταλάβει γιατί ο Poof ήταν τακτικός θαμώνας του καφέ στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Ελάτε τώρα για λίγο στη θέση μου όταν στις 00.30 ενώ ήμουν συνεπαρμένος από το βιβλίο που διάβαζα με τίτλο ''ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ'' στο πρωτότυπο παρακαλώ!!! με την βοήθεια φυσικά λεξικού, ακούω τον θόρυβο που κάνει το ipad όταν λαμβάνει κάποιο μήνυμα, και ανοίγοντάς το βλέπω τις δύο φωτογραφίες της Θάλασσας!!!!
Εννοείται πως δεν είχα κλείσει μάτι όλη τη νύχτα γιατί δε χώρταινα να θαυμάζω τις δύο φωτογραφίες, και τη χαρά μου για την απόφαση της Θάλασσας.
Φίλες και Φίλοι της μεϊλοπαρέας αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ μου χαρά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας και παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν σας ζάλισα.
Όταν με το καλό γίνει το επόμενο βήμα, δηλαδή ο ερχομός της στη Ελλάδα, και η ένταξή της στη οικογένεια, ελπίζω χωρίς προβλήματα, οπότε θα έχω δυο κόρες θα ήθελα να παραστεί τε στη μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για τον ερχομό της Θάλασσας. [αυτό τελικά θα γίνει στις 26 Απριλίου του 2022 εκτός απροόπτου]
Η Miyoko san είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να κρατήσει τον καρπό αυτής της ολιγοήμερης σχέσης γιατί μου είχε πει πως έπαιρνε τότε κάποιο χάπι αντισυλληπτικό
γι' αυτό και δεν είχαμε λάβει κάποιο μέτρο προφύλαξης, άρα από την πρώτη στιγμή είχε πάρει μια απόφαση πολύ τολμηρή. Όπως μου είπε η Θάλασσα η μητέρα της δεν ανακοίνωσε ποτέ
σε μένα αυτή της την απόφαση γιατί εφόσον είχα αποφασίσει να μην την ακολουθήσω στην πατρίδα της, δεν ήθελε να αναστατώσει τη ζωή μου.
Miyoko san ήσουν Υπέροχη! ήσουν Μοναδική! ήσουν Ερωτική, και κυρίως ήσουν η τέλεια Μητέρα, η τέλεια Παιδαγωγός. Σ' ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω σύντομα, εκτός απροόπτου, να έχουμε κοντά μας την δική μας Θάλασσα για να κολυμπήσουμε στην αγκαλιά της.
Υ.Γ. Poof, Αν γνώριζα πως η συνεύρεση μου με Ιαπωνέζες θα έφερνε στον κόσμο τόσο όμορφα αγγελούδια θα γινόμουν fun αυτού του αθλήματος
Είμαι ερωτευμένος!!!
Παντού κυκλοφορεί!!!
Τούτη εδώ η φήμη...
Μα όταν αγαπώ αληθινά!!
κανείς δεν το μαθαίνει!!!
Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα Χαϊκού της Miyoko san, πριν όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, ''την υπερηφάνεια που νιώθουμε στην Ελλάδα για τους
μεγάλους ποιητές μας,-και πολύ καλά κάνουμε- τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Ευριπίδη, την Σαπφώ τον Σοφοκλή, τον Ρωμανό το Μελωδό, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α., μπορούμε να τη συναντήσουμε και σε άλλους λαούς, που νιώθουν το ίδιο υπερήφανοι για τους δικούς τους μεγάλους ποιητές.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε εξαρχής ότι πολλές φορές εδώ στην πατρίδα μας βαυκαλιζόμαστε με περισσή κομπορρημοσύνη και σοβινιστική διάθεση για την ''τεράστια πνευματική συνεισφορά της Ελλάδας στα παγκόσμια πράγματα'' επειδή συνήθως αγνοούμε στην κυριολεξία, τη συμβολή άλλων λαών στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αναρωτιόμαστε, για παράδειγμα, πόσα πράγματα γνωρίζουμε για την ιαπωνική ποίηση και τους Ιάπωνες ποιητές, όταν σήμερα η ελληνική και η παγκόσμια αγορά κατακλύζεται από παντός είδους προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας της Ιαπωνίας?
Και πρόκειται για ποίηση υψηλής ευαισθησίας, από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ιχνογραφεί περίλαμπρα την ψυχοσύνθεση του Ιάπωνα, του ανθρώπου που με την παιδεία του έκανε τη χώρα του... παγκόσμια οικονομική δύναμη.'' πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ''[που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο αν συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;
''Ένα τελευταίο άνθισμα''.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω απο τους ανθούς της κερασιάς, κάποιον λογικών ανθρώπων.
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη, το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα προχωρούσαν μόνο σημειωτόν. Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει απο το πριόνι των εργατών. Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι συντροφοί του, και θα έπρεπε
να ήταν πάνω από 50 χρόνων. Την επόμενη μέρα, μια κάρτα ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιάτων ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη απο ένα κλαδί του διπλανού δέντρου. Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:
Προς τον φύλακα των
Δένδρων της Κερασιάς,
τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:
Λυπήσου τα λουλούδια.
Παρακαλώ σε, χάρισέ τους
δεκαπέντε ημερών ζωή,
ώστε ν'ανθίσουν μια
τελευταία άνοιξη.
Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ'ενα διπλανό κλαδί. Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπενε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:
H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς
είναι η ευγενής και πιστή
καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]
Είθε αυτό το ευγενικό
πνεύμα πάντα να επικρατεί.
Φύλακας των
Δένδρων Κερασιάς
της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]
Καζούμα-Σίντο.
Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που επευφημούσαν τον δήμαρχο για την απόφασή του. Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγινανένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανό τής Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.
Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια. Άλλαξαν τη χάραξει του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία απο κερασιές έμεινε ανέπαφη, όταν το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα απο τους φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές, (εκεί ήταν που αντίκρισα για πρώτη φορά την ΜIYOKO kai o έρωτας ήταν μπαμ και κάτω!!! δεν πίστευαν τα μάτια μου σ' αυτό που έβλεπαν, αρχικά νόμιζα πως ήταν κάποια Νεράϊδα! νόμιζα πως ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού μου! αρκεί να σας πω πως και όταν επ;eστρεψα δεν πίστευα πως όλα αυτά που είχα ζήσει με την Μiyoko ήταν στην πραγματικότητα!!! Είχα φθάσει στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα φαντασθεί!
Σ'αυτές τις Κερασιές οφείλω τη γνωριμία μου με την πιο όμορφη, την πιο Ελκυστική, την πιο Ερωτική, την πιογλυκολάλητη, την πιο Ποιητική γυναίκα της Ιαπωνίας.)
Όταν μάλιστα τους εξήγησα πως γνώριζα την ιστορία για τις Κερασιές, και πως ήρθα από την Ελλάδα για να επισκεφθώ αυτό το σημείο, έγινε ο χαμός!! δεν πίστευαν στ'αυτιά τους. Τότε ήταν που η Μiyoko με τρόπο μου έβαλε στο χέρι ένα διπλωμένο χαρτάκι -το οποίο θα παραδώσω στη
Θάλασσα όταν συναντηθούμε- μ' αυτό λοιπόν το μικρό χαρτάκι ξεκίνησε η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο απρόβλεπτη, η πιο άδολη, η πιο απίστευτη, η πιο ρομαντική, η πιο φλογερή,
ιστορία αγάπης. Αγαπητοί αναγνώστες αν πάτε στην Ιαπωνία την περίοδο που είναι ανθισμένες οι Κερασιές πιθανόν και να γίνετε σόγαμπρος Ιαπωνέζων. Είναι μαγεία!!!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ MIYOKO SAN που είχε γράψει για τον Pepe
Τούτο το βουνό
Δύσκολο να το ανεβείς
Εγώ σαν το διασχίζω
Κρατώντας την αγάπη μου
Το νιώθω κλίνη αναψυχής..
Να γυρίσεις περιμένω
Και μαραίνομαι απο τον πόθο
Η καρδιά μου χτυπάει τρελά
Τρεμοπαίζει σαν σεισμικός παλμογράφος
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι
Νύχτα θα 'ρθω σε σένα
Στ' όνειρο να με συναντήσεις
Δεν θα με ιδεί κανείς
Της πόρτας σου το πέπλο
μην τραβήξεις!
Είναι σαν πεύκο ο έρωτας
Και να τον κρύψεις δεν μπορείς
Αυτό που βγαίνει φανερά
Σαν την ολόγιομη σελήνη μοιάζει
Πίσω από κορυφή βουνού!
Και σήμερα όπως και χθές
Στέκομαι και σε περιμένω
Τι περιμένεις? λένε κάποιοι
Βρίσκεται πολλά μίλια μακριά
Βρίσκεται με τα κοχύλια...
Γλυκά μου όνειρα
Μη με φέρνετε πολύ κοντά
Στον άνθρωπο που αγαπώ
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω
Πάλι μοναξιά θα νιώσω
Τα πιο πάνω ΧΑ'Ι'ΚΟΥ τα έγραψε η Miyoko san kαι τα παρέδωσε στην κόρη μας για να μου τα
παραδώσει, αν αποφάσιζε να με συναντήσει. Μαζί λοιπόν με το mail των φωτογραφιών που
έλαβα υπήρχαν και τα ΧΑ'Ι'ΚΟΥ της Miyoko.
Y.Γ. Με νέο mail της τελευταίας στιγμής που
έλαβα από την Θάλασσα αποφάσισε πως στις 26/07/22 και ώρα 11.00 θα αφιχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον συζυγό Θεέ μου! σ' ευχαριστώ! Στις δύο φωτογραφίες είναι η Θάλασσα με το παραδοσιακό Ιαπωνέζικο Κimono!!! Mia ιστορία αγάπης που δεν μπόρεσε τότε να ευδοκιμήσει, έρχεται σήμερα το πλήρωμα του χρόνου, να γεμίσει αυτό το κενό με τον καλύτερο τρόπο. Ίσως ρωτήσει κάποιος και ποια είναι η στάση της γυναίκας σου και της κόρης σου; Θα δείξει ο χρόνος, για την ώρα τηρώ σιγήν ιχθύος, ελπίζω πως θα δείξουν κατανόηση και θα υποδεχθούμε τα νέα μέλη με χαρά ώστε να μεγαλώσει η ευτυχία μας και τα μέλη της οικογένειας.
Ελπίζω να σας ταξίδεψα -έστω για λίγο- στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, σας περιμένω στη μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουμε για την αγαπημένη μας Θάλασσα!!
Με σεβασμό και εκτίμηση, Poof o Mαγεμένος, ο τρισευτυχισμένος!!!!!!!!!! ΥΓ. πρόσφατα στις 01/04/22 η Θάλασσα μας χάρισε και το δεύτερο εγγονάκι που το ονόμασαν Rei!!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
WITH LOVE EPIKOURIOS PEPOS-FUJI TOMO KAZU
=========================
29 Απριλίου 1979 - 29 Απριλίου 2024
44 χρόνια μετά!!
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι επετειακή, πριν λίγες μέρες έλαβα ένα mail όπου μία φίλη του ιστολογίου της Λ.ΟΓ. όπου μου έλεγε τα εξής:
"Αγαπητέ χειριστή του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου διαβάζω τα κείμενα σας εδώ και αρκετά χρόνια. Οφείλω να ομολογήσω πως σας κατατάσσω μέσα στα τρία καλύτερα sites που διαβάζω''.
Παρατήρησα πως έχετε μεγάλο ταλέντο στην αφήγηση αληθινών ιστοριών, αυτός είναι και ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω - με το αζημίωτο φυσικά - να παρουσιάσετε την ιστορία του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είναι, κατά την άποψη μου ίσως η πιο συγκλονιστική ιστορία αγάπης ενός πειρατή και μιας νησιωτοπούλας.
Εγώ θα σας στείλω την ιστορία όπως την έχω ακούσει από τους γονείς μου, από την γιαγιά μου, και τους γέροντες του νησιού που έχουν να μολογάνε ακόμα για την ιστορία του Μανδραγόρα.
Αυτή βέβαια είναι η δική μου εκτίμηση, θα ήθελα να αφιερώσετε σας παρακαλώ λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας ώστε να διαβάσετε αυτά που θα σας στείλω και αν βρείτε κι εσείς πως αξίζει τον κόπο ένας διεθνούς φήμης ιστοριογράφος, όπως εσείς, να ασχοληθεί, πράξτε παρακαλώ τα δέοντα, και όπως σας είπα είμαι διαθέσιμη να πληρώσω όσο όσο αρκεί να υπάρξει η φιλολογική επιμέλεια εκ μέρους σας.
Απλά θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν είναι δυνατόν να κάνετε την ανάρτηση για την 29τη Απριλίου για τους λόγους τους που θα διαβάσετε στο κείμενο.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να δεχθείτε την πρόταση μου".
Φίλες και φίλοι για να είμαι ειλικρινής δεν είναι το οικονομικό όφελος που με οδήγησε στο να δεχθώ να καταγράψω την ιστορία των γονιών αυτής της κοπέλας, κάθε άλλο, είναι η περιέργεια που έχω για πειρατικές ιστορίες.
Αυτό είναι που με εξιτάρισε, όταν άκουσα τη λέξη πειρατική ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει στα ύψη.
Κάποια άλλη στιγμή θα σας διηγηθώ και την δική μου θαλασσινή ιστορία τότε που για ένα διάστημα ταξίδευα ως Μαρκόνης.
Την ίδια μέρα επικοινώνησα με την κόρη του πειρατή, η οποία -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως έχει ένα καταπληκτικό όνομα, μπράβο στον Νονό της που της έδωσε αυτό το γλυκύτατο όνομα, Μαριάνθη!!! της ανακοίνωσα λοιπόν πως αποδέχομαι την πρόταση της και ζήτησα να μου στείλει τα χειρόγραφα.
Η ίδια επειδή είχε ακούσει από φήμες, πως για να ασχοληθώ και να έχω την επιμέλεια κάποιας αληθινής ιστορίας και παράλληλα να την αναρτήσω στο κορυφαίο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου εισπράττω μεγάλα ποσά, προθυμοποιήθηκε να μου βάλει σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό ως αρχή 1.500€ και τα υπόλοιπα με την ολοκλήρωση του έργου.
Εγώ της είπα πως αυτό δεν το κάνω για τα χρήματα και καλό θα είναι να μην ακούει τις φήμες και τα fake news.
Απλά της είπα πως όταν δημοσιευθεί η ιστορία και της αρέσει ας αποφασίσει τότε για την αμοιβή μου.
Η κοπέλα Φαινόταν πάντως πως ήταν λαρτζ οικονομικά, το φύσαγε το χρήμα. Φίλες και Φίλοι όταν ήρθαν στα χέρια μου τα χειρόγραφα δεν πίστευαν τα μάτια σ' αυτά που διάβαζαν, επικοινώνησα τρεις φορές με την κόρη του πειρατή για να την ρωτήσω αν όντως ήταν αλήθεια όλα αυτά που έγραφε.
Να σκεφτείτε πως αναγκάστηκα να επισκεφθώ το νησί της Καλύμνου για να επιβεβαιώσω όλα αυτά που διάβαζα γιατί δεν ήθελα να γράψω κάτι που δεν ήμουν σίγουρος 100%
Όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα στο νησί γνώριζαν για αυτή την ιστορία και ως εκ τούτου δεν είχα πλέον ενδοιασμούς να δημοσιεύσω την πιο συγκλονιστική πειρατική ιστορία του τελευταίου αιώνα.
Όλοι οι πειρατές την ημέρα της 29 Απριλίου την γιορτάζουν παγκοσμίως για να τιμήσουν τον αρχιπειρατή Μανδραγόρα τον Α'
Σαν σήμερα λοιπόν έγινε η μεγαλύτερη απαγωγή στο νησί της Καλύμνου.
Ο τότε φοβερός!! και τρομερός!! πειρατή με το όνομα Μανδραγόρας!!! Με καταγωγή από την Μυτιλήνη, έκανε την απαγωγή του αιώνα!!
Φόβος και τρόμος ήταν αυτός ο σκληροτράχηλος πειρατής με το ασκέρι του, εκτός από τα αγαθά υλικά που άρπαζε από τους νησιώτες, άρπαζε και οποία κοπέλα του γούσταρε, ειδικά αυτές που είχαν μεγάλα βζιά!! ήταν η αδυναμία του.
Αφού τις κράταγε κάμποσο καιρό στο πειρατικό καΐκι, στο οποίο είχε δώσει το όνομα, ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ!! και κάνανε τόνατάλλο!! και όχι μόνο!!! τις επέστρεφε πίσω στο νησί.
Εκείνη την χρονιά το 1979 σε ένα γιουρούσι που είχε κάνει στην Κάλυμνο του γυάλισε στο μάτι η πιο τσαχπίνα του νησιού.
Η κοπέλα ήταν μεν χαμηλοβλεπούσα, λόγω της μητέρας της η οποία ήταν πολύ αυστηρών αρχών, αλλά όταν έβρισκε ευκαιρία έκανε τα σκέρτσα της.
Παρ' ό,τι η μητέρα της δεν την πολυέβγαζε εκτός σπιτιού γιατί πάντα είχε τον φόβο του πειρατή, αυτός την εντόπισε μια μέρα στο πανηγύρι του χωριού και αποφάσισε, επειδή ήταν καιρός επιτέλους να βρει μια μόνιμη σύζυγο, πως αυτή η κοπέλα ήταν η καταλληλότερη.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η μητέρα της κοπέλας γιατί είχε ακούσει από κάποιους νησιώτες πως την προόριζε για κάποιον μεγαλέμπορα με είδη υγιεινής.
Αυτό βέβαια δεν τον πολυπείραζε γιατί αν αποφάσιζε να την κουρσέψει δεν μπορούσε να του αντισταθεί ολόκληρος στρατός.
Στις 29 Απριλίου του σωτηρίου έτους 1979 αποφασίζει να κουρσέψουν το νησί της Καλύμνου και παράλληλα να απαγάγει την κοπέλα που το όνομα της ήταν Νίκη και μάλιστα αυτός ο τρομερός πειρατής έλεγε χαριτολογώντας πως η Νίκη θα γίνει δική του!!!
Η μάνα της κοπέλας επειδή είχε τους φόβους της, έβλεπε πως η κόρη της σιγά σιγά όλο και ομόρφυνε, και το ματάκι της είχε αρχίσει να παίζει δεξιά και αριστερά, και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα έφτανε και στα μάτια του Μανδραγόρα αυτή η τσαχπινιά της κόρης, σκέφτηκε επειδή ήταν θεούσα, να την κλείσει σε κάποιο μοναστήρι.
Μετά όμως το καλοσκέφτηκε γιατί είχε ακούσει πως τα κορίτσια που πήγαιναν στο μοναστήρι εκτός από προσευχές ο Ηγούμενος τις έβαζε να κάνουν πολλές μετάνοιες και πάρτι με ούζα!! οπότε είπε μέσα της:
Καλύτερα με τον πειρατή; ή με τον Ηγούμενο;
Κι ο πειρατής κακό χειρόβολο, κι ο Ηγούμενος κακό δεμάτι.
Αυτή είχε στο μυαλό της άλλα για την κόρη της, είχε ακούσει για κάποιον μεγαλέμπορα από κάποιο άλλο νησί που γύριζε το Αιγαίο για να βρει σε κάποιο νησί την κατάλληλη κοπέλα για να την νυμφεφθεί και ήλπιζε πως όταν θα αντίκριζε την κόρη της θα τον θάμπωνε η ομορφιά της και η τσαχπινιά της.
Εκείνη λοιπόν την ημέρα που ο Μανδραγόρας όρμησε στο νησί με τους πειρατές του στους οποίους είχε δώσει τις πιο κάτω εντολές.
Α) Να μην πλησιάσει κανείς στο σπίτι που ήταν δίπλα στην εκκλησία.
Β) Να μην πειράξουν τους νησιώτες, να πάρουν μόνο τα απαραίτητα και να αποσυρθούν.
Γ) Στον υπασπιστή του, έναν ψηλό γεροδεμένο που τον αποκαλούσαν Στράτο, έδωσε εντολή να απαγάγει έναν παπά γιατί σκόπευε πάνω στο πειρατικό να τελέσει το μυστήριο του γάμου με την κοπέλα αν όλα πήγαιναν καλά.
Πράγματι έτσι και έγινε, ο ίδιος με άλλους δύο πειρατές πήγε στο σπίτι της κοπέλα για να την απαγάγει.
Η μάνα της όμως την είχε κρύψει μέσα στο αποξηραμένο πηγάδι που είχαν στην αυλή του σπιτιού και της είπε να μην βγάλει κιχ.
Ο Μανδραγόρας πήρε στην αρχή με το καλό την μητέρα της κοπέλας για να του πει που βρισκόταν αλλά η μάνα σκληρό καρύδι δεν ομολόγησε.
Ο πειρατής σκέφτηκε να την βασανίσει αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσει κακή εντύπωση στην μέλλουσα πεθερά του και έβαλε τους πειρατές να ψάξουν όλο το σπίτι.
Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόταν κοντά στο πηγάδι με την μητέρα της κοπέλας στην οποία εξηγούσε πως την κόρη την ήθελε για καλό σκοπό και όχι μόνο για τόνατάλλο, γυρίζει η μητέρα και του λέει:
Εγώ την κόρη μου θέλω να την παντρέψω με νοικοκύρη και όχι με κάποιον σαν του λόγου σου.
Είσαι ανάξιος εσύ για την κόρη μου!!
Ο πειρατής για μια στιγμή σκέφτηκε να τραβήξει το σπαθί του και να της κόψει το κεφάλι αλλά δεν ολοκλήρωσε την κίνηση γιατί δεν ήθελα να στεναχωρήσει την κοπέλα.
Αυτή απτόητη συνέχισε.
Σε ξέρουμε καλά εσένα τι μουρντάρης είσαι, έρχεσαι παίρνεις τα κορίτσια περνάς καλά και μετά τις φέρνεις πίσω στο νησί γκαστρωμένες.
Ο πειρατής πήρε το λόγο λέγοντας:
Καλύτερα γκαστρωμένες από μένα παρά από τον Ηγούμενο, τουλάχιστον τα παιδιά που θα βγάλουν από μένα θα είναι όλοι πειρατές, και καπεταναίοι.
Άμα ήταν τώρα εδώ η κόρη σου και την ρωτούσες με ποιον θα ήθελε να κάνει τόνατάλλο εσύ τι λες; θα έλεγε με τον Ηγούμενο ή με μένα;
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή μέσα από το ξεροπήγαδο να λέει:
Με σένα!
Με σένα!
Η κόρη ήταν τσαχπινογαργαλιάρα και σκέφτηκε πως επειδή της άρεσε πολύ η θάλασσα, η καλύτερη επιλογή θα ήταν να πάει κοντά στον Μανδραγόρα και ό,τι ήθελε προκύψει.
Όσο για τον μεγαλέμπορα που της έλεγε η μητέρα σκέφτηκε πως αν έπαιρνε αυτόν μια ζωή θα κουβαλούσε είδη υγιεινής και λέβητες, αυτό δεν το ήθελε με τίποτα, αυτή ήταν γεννημένη για την θάλασσα.
Ήθελε να γίνει κι αυτή πειρατής.
Αν και είχε ακούσει από άλλες κοπέλες πως αυτός ο πειρατής έκανε αχαλίνωτο σεξ αυτό δεν την πτόησε γιατί κι αυτή γούσταρε να κάνει τόνατάλλο.
Επομένως η λύση του πειρατή θεώρησε πως ήταν η πλέον κατάλληλη για αυτήν γι' αυτό ζήτησε να την βγάλουν από το πηγάδι, και να πάει κοντά στον πειρατή.
Άμεσα ο Μανδραγόρας κάλεσε κοντά του τους άνδρες του και έβγαλαν την κοπέλα από το πηγάδι.
Η κοπέλα πράγματι ήταν πολύ όμορφη και ερωτική, δεν ήταν βέβαια πολύ ψηλή αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε και πολύ γιατί σκέφτηκε πως αυτό μπορεί να ήταν και πλεονέκτημα, θα μπορούσε καλύτερα να εφαρμόσει το Κάμα σούτρα!! Οπειρατής όταν είχε επισκεφθεί την ΙΝΔΙΑ είχα μάθει εκεί το Κάμα Σούτρα.
Έδωσε ο Μανδραγόρας στην μητέρα της κοπέλας ένα μικρό σακουλάκι με χρυσό, το οποίο στην αρχή έκανε αυτή, πως δεν το ήθελε, αλλά τελικά το πήρε, και έφυγαν για το πειρατικό.
Αργότερα βέβαια που διαπίστωσε πως η κόρη της ζούσε σαν αρχόντισσα, έλεγε στις γνωστές της πως χάρη σ' αυτήν έγινε ό,τι έγινε. Αυτή ήταν που κάλεσε στο σπίτι τον πειρατή. Αυτό το έμαθε κάποια στιγμή ο πειρατής και έσκασε στα γέλια.
Θα περίμενε κάποιος πως η κοπέλα θα ήταν κάπως στεναχωρημένη, κάθε άλλο, ήταν μέσα στην τρελή χαρά.
Όταν έφθασαν στο πειρατικό βρισκόταν ήδη εκεί ο παπάς ο οποίος τέλεσε και το μυστήριο του γάμου.
Στην πορεία ο Μανδραγόρας αφού διαπίστωσε πως η κοπέλα ήταν τζετ σε όλα της και ειδικότερα στόνατάλλο!! αποφάσισε να σταματήσει την πειρατεία και να αποσυρθεί σε κάποιο μέρος της Αττικής.
Άλλωστε όλα αυτά που είχε συλλέξει από τις πειρατείες όλων των χρόνων ήταν αρκετά για να ζήσει τα επόμενα χρόνια της ζωής του χωρίς άγχος.
Εντωμεταξύ, τα προηγούμενα χρόνια είχε φροντίσει να αγοράσει κάποια οικόπεδα κοντά στην Ελευσίνα.
Αργότερα η περιοχή πήρε το όνομα του και από το Μανδραγόρας ονομάστηκε Μάνδρα!!
Είναι η σημερινή Μάνδρα.
Φίλες και Φίλοι ας ευχηθούμε όλοι μαζί να έχουν καλή υγεία η Νίκη, ο Μανδραγόρας και οι απόγονοι τους γιατί ξέχασα να σας πως πως η κοπέλα χάρισε στον Μανδραγόρα 3 παιδιά, δύο γιους και μία κόρη.
Εγώ αυτή την ιστορία όπως σας προείπα την άκουσα από την κόρη του πειρατή η οποία μου ορκίστηκε πως όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Μανδραγόρα και της Νίκης της Καλύμνου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος
=======================
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ 23/11/23 επανάληψη για ευνόητους λόγους.
O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.
''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Η κόκκινη σημαία Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. Αν όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Στο βιβλίο του Τσάρλς Τζόνσον «Γενική ιστορία των πειρατών», δυο πειρατές ανύψωσαν στο κατάρτι δυο σημαίες Τζόλυ Ρότζερ, αλλά καμία τους δεν είχε το γνωστό σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα οστά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ δεν συνδεόταν αποκλειστικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά γενικότερα με οποιαδήποτε πειρατική σημαία. Διάφορα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους πειρατές. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα σχέδια όπως απλή ολόμαυρη ή κατακόκκινη σημαία ή με ποικίλα σχέδια όπως σκελετούς, όπλα, αίμα, καρδιές Ο θρύλος του ερωτευμένου λόρδου που έγινε ιππότης Κάποιες πηγές αποδίδουν το κλασικό σχέδιο με τη νεκροκεφαλή και τα οστά σε έναν θρύλο που σχετίζεται με το τάγμα των Ναϊτών. Ο Φίλιπ Γκάρντινερ γράφει στο βιβλίο του ότι ένας ιππότης του τάγματος των Ναϊτών, ο λόρδος της Σιδώνας, αγαπούσε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή όμως πέθανε σε νεαρή ηλικία και τη νύχτα της ταφής της ο ιππότης της ξέθαψε το σώμα της για να βρεθεί ερωτικά μαζί της. Τότε μια φωνή τον κάλεσε να επιστρέψει σε 9 μήνες για να βρει τον γιο του. Αυτός υπάκουσε και όταν επέστρεψε μετά από 9 μήνες βρήκε ένα κρανίο στα πόδια του σκελετού (νεκροκεφαλή και οστά). Η ίδια φωνή τον κάλεσε τότε να προσέχει το κρανίο γιατί αυτό θα του έφερνε καλή τύχη. Ο ιππότης το πήρε μαζί του και με τη βοήθειά του κατάφερνε να νικά τους εχθρούς του απλά δείχνοντας τους το «μαγικό κρανίο». Αυτό αργότερα πέρασε στην κατοχή του Τάγματος. Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής». Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Αγάνας Χρήστος [Μποράτος]
Β') Ερυσίχθωνας Σκεπαρνιώτης
Γ') Αδαμάντιος Δάμωνας
Δ') Παναγιώτατος Κοντάξιος
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Μανιάς Πάνος
Θ') Ντίνος Προβατάς
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Στέλιος Μαντρόσκυλος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κοντοφάκας
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Γογούλης Κουσταρλιώτης
Υ'] Μ'α'ι'κ Νυχτόβιος Άρχοντας.
Φ] Γκουσγκούνης Αγάς
Χ] Ζάγαρος
Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, ο κάπα βρακάκιας, ο Ντάφυ, ο φοβερός Theo, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Φίλες και φίλοι το πιο πάνω κείμενο το επιμελήθηκα εγώ η Περικτιόνη, γραμματέας του Αρχιπειρατή Poof.
=====================
Η ΑΛΗΘΙΝΗ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΄΄ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΑ'' Από τον συγγραφέα κ.ο.μ. Επικούρειο Πέπο.
.jpg)
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι: ζωγράφοι, συγγραφείς, ιδαλγοί, ποιητές, νεφελοταξιδευτές, ουτοπιστές, αναρριχητές, φυσιολάτρες, περιπατητές, επικούρειοι, εθελοντές, θαλασσοπόροι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραμυθάδες, βοτανολόγοι, Οκρίτες, λογίτισσες, κ.ο.μ. καλησπέρα.
Σκέφτηκα σήμερα να σας στείλω την πιο συγκλονιστική ιστορία του φετινού καλοκαιριού.
Ας αρχίσω όμως την υπόθεση από την αρχή.
Εδώ και αρκετά χρόνια επισκεπτόμουν τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, έψαχνα να βρω παλιές γκραβούρες σχετικές με την Οδύσσεια, την Ιλιάδα και την παλιά Αθήνα.
Κάποια στιγμή ο φίλος που είχε το παλαιοπωλείο μου πρότεινε να ρίξω μία ματιά σε κάτι παλιά ημερολόγια.
Αρχικά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν ξαναπήγα, ο παλαιοπώλης επέμενε να ρίξω ξανά μία ματιά στα παλιά λευκώματα γιατί κατά την άποψη του έκρυβαν θησαυρούς.
Πιο πολύ το έκανα για να μην του χαλάσω το χατίρι, πάρα από ενδιαφέρον για να αποκτήσω κάποιο από τα λευκώματα.
Ο ίδιος το κατάλαβε και μου πρότεινε ο ίδιος ένα που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση για τα πολύ ωραία γράμματα και για τις ζωγραφιές που είχε.
Όταν άκουσα για καλλιγραφία και ζωγραφική κάτι μου έκανε κλικ και αποφάσισα να το κρατήσω.
Δεν μου πήρε χρήματα, μου το έκανε δώρο για δύο λόγους απ' ό,τι μου είπε:
Α) επειδή ήμουν καλός πελάτης αφού τακτικά αγόραζα διάφορες γκραβούρες και..
Β) γιατί θεωρούσε πως λόγω της αγάπης και του θαυμασμού που έτρεφα για τους καλλιγράφους και για τους ζωγράφους μπορούσα να εκτιμήσω το περιεχόμενο.
Το κράτησα, και κάποια στιγμή το ξεφύλλισμα του μ' έκανε να νιώσω μεγάλο θαυμασμό για την κοπέλα, κοπέλα ήταν αφού υπέγραφε ως "Αμαρυλλίδα" και δεν σας το κρύβω πως είχα αισθανθεί έντονα την επιθυμία να την γνωρίσω.
Δυστυχώς όμως - όπως καλά γνωρίζετε - στα λευκώματα όλα τα κορίτσια υπέγραφαν με ψευδώνυμο που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση ανεύρεσης της κοπέλας που είχε γράψει ένα τόσο υπέροχο λεύκωμα με τις καταπληκτικές ζωγραφιές και κυρίως τις πλατωνικές ερωτικές περιπέτειες.
Την μεγάλη μου απορία για το πώς βρέθηκε στα χέρια του αυτός ο λογοτεχνικοζωγραφικός θησαυρός δεν μπόρεσε να μου την λύσει ο παλαιοπώλης γιατί το είχε εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν θυμόταν το πώς το απέκτησε.
Εκείνο που εισέπραττε κάποιος που διάβαζε -αδιάκριτα μεν, αλλά όχι παράνομα- το συγκεκριμένο λεύκωμα ήταν η αίσθηση πως η συγγραφέας θα πρέπει να είχε σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στην επιλογή συζύγου.
Μη έχοντας τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της την θαύμαζα για τα ταλέντα της και ευχόμουνα να είχε καλή τύχη.
Διάβασα πολλές φορές εκείνο το λεύκωμα και κάποια στιγμή όταν συναντήθηκα με τον κορυφαίο φιλόλογο - συγγραφέα - δοκιμιογράφο Ηλία Γιαννακόπουλου τού το έδωσα, και τον παρακάλεσα να αποφανθεί αν όντως είναι ένας μικρός θησαυρός.
Η γνώμη του ειδικού μ' έκανε να εκτιμήσω την επιμονή του παλαιοπώλη και να κρατήσω αυτό το λεύκωμα ως κάτι σημαντικό.
Όταν ο Ηλίας Γιαννακόπουλος ως κορυφαίος φιλόλογος δίνει εύσημα για ένα λογοτεχνικό κείμενο αυτό σημαίνει πως κρατάς στα χέρια σου κάτι σημαντικό.
Εις ό,τι αφορά τις ζωγραφιές έδειξα το λεύκωμα στην καταξιωμένη ζωγράφο διεθνούς φήμης την Αφροδίτη της Πιαλείας!!
Οι πίνακες της Αφροδίτης της Πιαλείας στολίζουν πολλά σαλόνια ψυχιάτρων γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Όταν η Αφροδίτη της Πιαλείας είδε της ζωγραφιές του λευκώματος έμεινε βουβή για πολύ ώρα, σχεδόν είχε χάσει τη λαλιά της από τις ευρηματικές και εξαίσιες ζωγραφιές.
Ακόμα θυμάμαι τη φράση που μου είπε:
Επίκουρε κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο!!
Και η δική της απορία ήταν για το πώς βρέθηκε αυτό το διαμάντι στα χέρια του παλαιοπώλη, μου πρότεινε και η ίδια να μου δείξει το δικό της λεύκωμα το οποίο όπως μου είπε δεν θα αποχωριζόταν ποτέ. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι το όνομα "Αμαρυλλίδα" κατάλαβε πως ήταν ανέφικτο να ελπίζουμε.
Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να πάμε στην εκπομπή "έχεις πακέτο" αλλά γρήγορα το βγάλαμε από το μυαλό μας γιατί δεν γνωρίζαμε το πώς θα το εισέπραττε η "Αμαρυλλίδα" και αν θα επιθυμούσε να πάρει το θέμα δημοσιότητα.
Η Αφροδίτη της Πιαλείας ως ειδική στη ζωγραφική μου επισήμανε την αξία των ζωγραφικών θεμάτων που κοσμούσαν το λεύκωμα, θεωρούσε πως η κοπέλα είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως θα έπρεπε να ψάξουμε στο λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών να δούμε μήπως κάποια ζωγράφος υπέγραφε με το όνομα "Αμαρυλλίδα".
Αυτό και έκανα, αγόρασα τους τρεις τόμους και ξεφύλλισα όλες τις σελίδες αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ζωγράφος με το ψευδώνυμο "Αμαρυλλίδα".
Αφού δεν κατάφερα τίποτα σχετικά με την έρευνα που έκανα αποφάσισα να κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου αυτό το μικρό διαμάντι.
Επειδή αυτό το όνομα στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου πρότεινα στον αγαπητό μου φίλο από την εποχή της αγαπημένης ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον ογκόλιθο της άμυνας τότε που η ΟΚΡΑ σάρωνε τα κύπελλα να ονομάσει την κόρη του "Αμαρυλλίδα" του Λευτέρη του άρεσε το όνομα, το συζήτησε και με την Βασιλική, πήραν και τις ευλογίες από το πατέρα Ευθύμιο και την ευλογημένη Βαγγελιώ και αποφάσισαν να την ονομάσουν Αμαρυλλίδα!!
Τελικά ο παπάς έκανε το θαύμα του και αντί για Αμαρυλλίδα έδωσε στο γλυκύτατο κοριτσάκι το όνομα Μαρίλια!!
Ενυ γουευ κάπου εδώ κλείνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του λευκώματος, κι εμένα με βρίσκει να έχω στην βιβλιοθήκη μου το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο μιας άγνωστης κοπέλας η οποία άραγε πως να ήταν τώρα; Πόσο χρονών να ήταν άραγε σήμερα η Αμαρυλλίδα; Αυτά σκεφτόμουν κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το λεύκωμα, και ειδικότερα το φετινό καλοκαίρι όπου με αρκετά βιβλία που πήρα μαζί μου στο χωριό ανάμεσα τους ήταν και το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας.
Διαβάστε τώρα τη συνέχεια αυτής της αδιαπραγμάτευτα συγκλονιστικής ιστορίας.
Μέσα Αυγούστου μας επισκέφθηκαν στο χωριό ο Δήμαρχος "Μ" με την ψαροντουφεκού σύζυγό του και για λίγες μέρες αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν πολύ αγαπημένο μας προορισμό, τον Άη Νικόλα στη Νάουσα.
Εννοείται πως τους έδειξα κι αυτούς το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας και η πρώτη τους αντίδραση ήταν η κλασική!!
Ενθουσιασμός και απορία για το πώς κατέληξε αυτό το υπέροχο λεύκωμα στο παλαιοπωλείο.
Επίκουρε πρέπει να ψάξεις να βρεις αυτήν την κοπέλα, θα είναι σημαντικό να της το παραδώσεις, ήλπιζαν κι αυτοί, όπως κι εγώ πως ήταν καλά στην υγεία της και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα την έβρισκα.
Αυτό το ταξίδι στη Νάουσα έκρυβε τελικά πολλές χαρές και όμορφες εκπλήξεις.
Στη Σιάτιστα συναντήσαμε την αγαπημένη μας Στέλλα, φίλη από την εποχή Μακρυγιάννη, ήταν τότε φοιτήτρια, σήμερα είναι καθηγήτρια στη Σιάτιστα.
Στην Κοζάνη συναντήσαμε τον φίλο μας τον Γιάννη, φίλος από την εποχή της θητείας στο Α' Σώμα Στρατού.
Στο πάρκο του Άη Νικόλα συναντήσαμε την Μνημοσύνη όπου μας ξενάγησε στο πάρκο και ζήσαμε μαγικές στιγμές.
Στην Βέροια συναντήσαμε τον στρατόφιλο Ντίνο Ράπτη, εκπληκτικός και διαχρονικός φίλος, και εξαιρετικός άνθρωπος.
Σε γενικές γραμμές αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο από μνήμες και όμορφες στιγμές.
Με τον δήμαρχο "Μ" είχαμε γνωριστεί στην Κοζάνη, στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, του βάπτισα την γλυκιά, τρυφερή, ρομαντική, καλλιτέχνιδα κόρη, την πολυαγαπημένη μας Μαριάνθη.
Στην επιστροφή αποφασίσαμε να πάμε από Κατερίνη για να συναντήσουμε την γυναίκα του φίλου μας του Γιάννη που παραθέριζε στο εξοχικό τους στο Βαρικό.
Μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά, αν και βλεπόμασταν για πρώτη φορά, είχε ετοιμάσει για μας, (τέσσερα άτομα) μεγάλη τράπεζα!!
Ευχαριστούμε Λένα, δεν είχαμε όμως αρκετό χρόνο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε μια καινούργια συνάντηση στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου θα ερχόταν μαζί με τον Γιάννη.
Πράγματι αυτό συνέβη στα τέλη Αυγούστου, η Λένα είχε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά θετικά σχόλια για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τις δύο εγγονές που σπουδάζουν στην όμορφη πόλη των Τρικάλων και θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία.
Σαν ψέμα μου είχε φανεί πως θα υποδεχόμουν στο Μαγευτικό τον φίλο μου τον Γιάννη και την σύζυγό του.
1976 - 2020!!
42!! Χρόνια μετά..
Υποδεχθήκαμε τους φίλους με μεγάλη χαρά και το βράδυ συμφάγαμε στην διεθνούς φήμης ταβέρνα που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 🎨
"ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ"
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι το φεγγάρι λαμπερό και στολισμένο μας περίμενε πάνω από την αυλή των θαυμάτων.
Καθίσαμε και πίνοντας λίγο οίνο που είχα προμηθευτεί από τον κορυφαίο κρασοπαραγωγό Θανάση Τρικαλιώτη αρχίσαμε να λέμε πολλά και διάφορα.
Οι γυναίκες τα δικά τους, κι εμείς τα δικά μας.
Κάποια στιγμή ενώ μιλούσα με τον Γιάννη έπιασε το αυτί μου κάτι για λεύκωμα και νόμισα πως η Λαμπρινή ιστορούσε στη Λένα την ιστορία του δικού μας λευκώματος.
Πριν προλάβω να παρέμβω για να τους προτείνω να πάμε στην βιβλιοθήκη του ξενώνα για να τους δείξω το "δικό μας" λεύκωμα με προλαβαίνει η Λαμπρινή λέγοντας.
Επίκουρε, άκου την ιστορία της Λένας.
Όσο προχωρούσε η εξιστόρηση της Λένας εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!!
Διαβάστε τώρα αυτά που είπε η Λένα.
"Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, όπως όλα τα κορίτσια έτσι κι εγώ κρατούσα ημερολόγιο - λεύκωμα.
Είχα μια πολύ καλή φίλη που μοιραζόμασταν τα πάντα, αυτή γνώριζε το τι γράφω εγώ στο δικό μου λεύκωμα, κι εγώ τι έγραφε αυτή στο δικό της.
Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα στη φίλη μου κάποια σημάδια ζήλιας!!
Στην αρχή δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί, από κοινή μας φίλη έμαθα πως ο λόγος ήταν καλλιτεχνικός!!
Ζήλευε η Κατερίνα που το δικό μου λεύκωμα ήταν καλύτερα στολισμένο με εικόνες, σίγουρα τα δικά της γράμματα ήταν πιο καλλιγραφικά από τα δικά μου αλλά υστερούσε στη ζωγραφική. Εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία, και θεώρησα πως ήταν ένα καπρίτσιο ακόμα της κακομαθημένης φίλης μου.
Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα και την επόμενη μέρα από μια μονοήμερη εκδρομή διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως δεν έβρισκα το λεύκωμα μου!!
Μίλησα στην Κατερίνα και στ' αλλά κορίτσια μήπως βρήκαν κάτι στην εκδρομή και η απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές...
Όσο περνούσαν οι μέρες έπαψα πια να ελπίζω πως θα το βρω, ήμουν απογοητευμένη, ήταν για μένα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της στεναχώριας ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια εκείνη τη χρονιά είχα μεγάλη πτώση.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω την απώλεια εκείνου του λευκώματος, αυτή ήταν και η αιτία που δεν συνέχισα. Δύο πράγματα με βασάνιζαν,
Α) το έχασα από δική μου αμέλεια;
Β) ή μου το έκλεψαν; Όταν κατέληγα στην δεύτερη περίπτωση το μυαλό μου αυτόματα πήγαινε στην Κατερίνα, αυτό όμως ήταν άδικο γιατί δεν είχα αποδείξεις και προσπαθούσα άμεσα να διώχνω αυτή τη σκέψη.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ πληγωμένη όταν θυμάμαι εκείνη την ιστορία.
Δυστυχώς η σκέψη που έκανα τότε πως μου το είχε κλέψει η Κατερίνα λόγω της ζήλειας της βγήκε αληθινή, πολύ αργότερα έμαθα από κάποιο αγόρι που ήταν τότε στην παρέα, πως αυτή ήταν η κλέφτρα.
-Για όση ώρα μιλούσε η Λένα εγώ και η Λαμπρινή είχαμε χάσει τη φωνή μας, στο μυαλό μας δύο λέξεις είχαν στρογγυλοκαθήσει για τα καλά:
είναι δυνατόν;
Όταν η Λένα έκανε ένα μικρό διάλειμμα λόγω της συγκίνησης της δεν άντεξα και την ρώτησα.
-Λένα με ποιο ψευδώνυμο υπέγραφες στο Λεύκωμα;
"Α! Ξέχασα να σας το πω, υπέγραφα ως Αμαρυλλίδα!!!
Πέρασαν κάμποσα λεπτά μέχρι να συνέλθουμε εγώ και η Λαμπρινή, εντωμεταξύ οι φίλοι μας ανησύχησαν που μας έβλεπαν στην κατάσταση που ήμασταν και φώναξαν τον αδερφό μου για βοήθεια.
Όλη αυτή την ώρα κοιτούσαμε τη Λένα λες και ήταν εξωγήινη!!
Όταν ψιλοσυνήλθαμε πήραμε την Λένα και τον Γιάννη και τους πήγαμε στην βιβλιοθήκη.
Όταν τράβηξα από το ράφι το λεύκωμα και το αντίκρισε η Λένα ήταν σειρά της να χάσει τη φωνή της και τις αισθήσεις της.
Ευτυχώς πρόλαβε ο Γιάννης και την κράτησε στην αγκαλιά του γιατί θα σωριαζόταν στο πάτωμα.
Όταν συνήλθε δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε, όταν δε τις εξήγησα το πώς βρέθηκε το δικό της λεύκωμα στα χέρια μου σταυροκοπιόταν όλο το βράδυ.
Θα σας πω μόνο τούτο, σήμερα ξαναβρήκα το τρίτο μου παιδί μας είπε η Λένα με δάκρυα στα μάτια.
Τελικά με έναν μαγικό τρόπο αποκαταστάθηκε η τάξη.
ΥΓ. Όταν επέστρεψε στην Κοζάνη και συνάντησε την Κατερίνα, της διηγήθηκε το περιστατικό και η Κατερίνα βουρκωμένη της ζητούσε συγγνώμη, ομολόγησε πως αυτή το είχε κλέψει. Δεν γνώριζε όμως το πως είχε καταλήξει στο παλαιοπωλείο, είχε αργότερα μια σχέση με κάποιο αγόρι όταν φοιτούσε στην Αθήνα και ίσως αυτός να το είχε πουλήσει στον παλαιοπώλη.
Φίλες και φίλοι να γιατί λέω πως στο Μαγευτικό, Υπέροχο και Πανέμορφο Γοργογύρι συμβαίνουν μεταφυσικά και μαγικά πράγματα.
Τώρα πια η φίλη μας η Λένα κρατάει στην αγκαλιά της πιο πολλές ώρες εκείνο το λεύκωμα απ' ό,τι τον Γιάννη.
Ελπίζω πως ο φίλος μου ο Γιάννης δεν ζηλεύει ώστε να φθάσει στο σημείο να εξαφανίσει για δεύτερη φορά το περιπετειώδες λεύκωμα.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε αυτή την συγκλονιστική ιστορία μιας θερινής νυκτός.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
.jpg)
======================
ΕΡΡΩΣΘΕ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΤΕ ΩΣ ΕΔΩ, ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου