Νομίζω πως ήταν ακόμη Ιούνιος του 2011. Ο Mr. Pepos όποτε με συναντούσε μου υπενθύμιζε: «Αρκά, μην κανονίσεις τίποτα για τις 6 Αυγούστου. Περιμένω τους Ιάπωνες και όπως επιτάσσει η παράδοση θα ακολουθήσει τράπεζα στο σπίτι. » Η απάντησή μου ήταν θετική αλλά δεν είχα επιμείνει να μάθω τον λόγο για τον οποίο ο Mr. Pepos δεν ήθελε με τίποτα να χάσω αυτό το meeting. Οι μέρες πέρασαν και μια ωραία βραδιά του Αυγούστου μαζευτήκαμε στο σπίτι του Mr. Pepos και της κυρίας Λαμπρινής για να υποδεχτούμε τους Ιάπωνες. Ήταν η πρώτη μου φορά που θα συναλλασσόμουν με άτομα προερχόμενα από τόσο μακριά, με άτομα που μιλούσαν μια τόσο παράξενη γλώσσα για μας τους Έλληνες. (διότι ούτε καν με Λατινικά δεν σχετίζονται τα Ιαπωνικά)
Ryota, Mie, Μπέμπα, Yumeta, Akiko.
Οι Ιάπωνες κατέφθασαν λοιπόν. Επρόκειτο για μια τετραμελή οικογένεια αποτελούμενη από τους Μako, Mie και τα παιδιά τους Ryota και Yumeta. Κατά την γνωριμία μας και την πορεία της βραδιάς εκείνης, μου έκανε εντύπωση η ευγένεια, η σεμνότητα και η ηρεμία αυτών των ατόμων. Ίσως βέβαια να ένιωθαν και κείνοι λίγο τρακαρισμένοι, βρισκόμενοι σε μια ξένη χώρα, με Αγγλικά πολύ περιορισμένα και γύρω από ένα τραπέζι με περίπου 30 άτομα να τους κοιτάζουν. Έτυχε να καθίσω δίπλα από τον Μako. Γρήγορα πιάσαμε την κουβέντα και γνωριστήκαμε καλύτερα. Κατάλαβα σχεδόν από την αρχή πως έχω να κάνω με έναν σπουδαίο επιστήμονα-έναν γιατρό-που ο διάλογος μαζί του του θα ήταν πολύ εποικοδομητικός.
Αφού φάγαμε, θα έλεγα υπερβολικά για τα δεδομένα μου (αυτό βέβαια οφείλεται στην κα Λαμπρινή που ως εκ θαύματος είχε καταφέρει να προετοιμάσει μια τεράστια ποικιλία από υπέροχα πιάτα), ήρθε η ώρα του Ορφέα (του χαριτωμένου σκύλου του Mr. Alex, ή μάλλον της Ηρώ και της Δήμητρας). Ο Yumeta καθόταν δίπλα από την μητέρα του και έδειχνε να ’ναι πολύ ντροπαλός. Τον πήρα λοιπόν από το χέρι και πήγαμε να χαϊδέψουμε τον Ορφέα και να βγάλουμε φωτογραφίες. Οι Ιάπωνες σιγά σιγά άρχισαν να εκδηλώνονται, να λύνονται όπως λέμε. Όλα ήταν πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ.
Mie and Εγγόνα.
Την ώρα του αποχαιρετισμού η Μie μου πρόσφερε ένα παραδοσιακό souvenir από την Ιαπωνία. Καταενθουσιάστηκα με την κίνησή της, την ευχαρίστησα και ευχήθηκα σιωπηρά να τους ξανασυναντήσω κάποια στιγμή. Η ευχή έπιασε και το ταξίδι ξεκινά...
Την άλλη μέρα με ενημερώνει ο Mr. Pepos πως πρέπει να συνοδεύσω κι εγώ τους Ιάπωνες σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Χάρηκα πολύ που θα ξανασυναντούσα και πάλι αυτούς τους τόσο ιδιαίτερους ανθρώπους. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Πέτρινο Θέατρο Δώρα Στράτου, Πλάκα, Μουσείο της Ακρόπολης, Λυκαβηττό και FuRin KaZan...και την επομένη Αττικό Πάρκο. Πραγματική απογείωση...ευχάριστος διάλογος, αστεία, γέλια, χορός, ενθουσιασμός!
Κάπως έτσι έζησα τους φίλους μας Ιάπωνες τον περασμένο Αύγουστο!
Εννοείται πως η επαφή συνεχίζεται, αυτήν την φορά ταχυδρομικά αλλά και ηλεκτρονικά.
Φίλοι μου Ιάπωνες σας χαιρετώ!
Αρκάς
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, πριν από 25 χρόνια περίπου ο Επικούρειος Pepos είχε την τύχη να γνωρίσει στον ιστορικό χώρο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το νέο μουσείο της Ακρόπολης τέσσερες κοπέλες από την Ιαπωνία. Ήταν η Μίε, η Γιουμίκο, η Χιρόκο, η Μασσαμί και η Έμι. Ήταν όλες πολύ όμορφες, πολύ ευγενικές και χαρισματικές. Ήταν αεροσυνοδοί και εργαζόντουσαν για την JAL δηλαδή την ιαπωνική αεροπορική εταιρία. Χάρη σ' αυτές τις κοπέλες είχα την τύχη να γνωρίσω την οικογένεια OGAWA και SAKAMOTO και αργότερα να επισκεφθώ την Ιαπωνία όπου για 10 μέρες έζησα συγκλονιστικές στιγμές. Domous Arigato!!!
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Την ώρα του αποχαιρετισμού η Μie μου πρόσφερε ένα παραδοσιακό souvenir από την Ιαπωνία. Καταενθουσιάστηκα με την κίνησή της, την ευχαρίστησα και ευχήθηκα σιωπηρά να τους ξανασυναντήσω κάποια στιγμή. Η ευχή έπιασε και το ταξίδι ξεκινά...
Την άλλη μέρα με ενημερώνει ο Mr. Pepos πως πρέπει να συνοδεύσω κι εγώ τους Ιάπωνες σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Χάρηκα πολύ που θα ξανασυναντούσα και πάλι αυτούς τους τόσο ιδιαίτερους ανθρώπους. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Πέτρινο Θέατρο Δώρα Στράτου, Πλάκα, Μουσείο της Ακρόπολης, Λυκαβηττό και FuRin KaZan...και την επομένη Αττικό Πάρκο. Πραγματική απογείωση...ευχάριστος διάλογος, αστεία, γέλια, χορός, ενθουσιασμός!
Κάπως έτσι έζησα τους φίλους μας Ιάπωνες τον περασμένο Αύγουστο!
Εννοείται πως η επαφή συνεχίζεται, αυτήν την φορά ταχυδρομικά αλλά και ηλεκτρονικά.
Φίλοι μου Ιάπωνες σας χαιρετώ!
Αρκάς
=====================
ΜΙΕ, ΜΑΚΟ, RYOTA, YUMETA καλώς ορίσατε στην Αθήνα.
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Μάνα γιοι και εγγόνα.
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη τους Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη τους Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου