ΙΑΠΩΝΙΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ Πεπέ. Μία ενεργός πολίτης και ένας δήμαρχος παράδειγμα προς μίμηση και οι δύο. Υπάρχουν άραγε στην Ελλάδα ανάλογοι δημοτικοί άρχοντες;

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί αναγνώστες του πιο πλουραλιστικού ιστολογίου σας χαιρετώ. Κάποια φίλη με ρώτησε γιατί γράφω; εννοούσε βέβαια και γιατί γράφω μεγάλα κείμενα στα οποία απ' ό,τι μου είπε δεν μπορεί να αντισταθεί και τα διαβάζει όλα με αποτέλεσμα να μπαίνει σε περισυλλογή γιατί τα πιο πολλά είναι άρθρα προβληματισμού. Της έδωσα την πιο κάτω απάντηση.

Αγαπητή φίλη:

Γράφω γιατί η προσπάθεια της δημιουργίας και η ανάγκη έκφρασής της είναι συστατικά στοιχεία του πυρήνα της ύπαρξής μου.

Γράφω γιατί με έλκει το ταξίδι και με συνεπαίρνει η περιπέτεια από το μηδέν στο κάτι. Γιατί πίσω από το θολό μηδέν κρύβεται ο κόσμος όλος. (...)

Γράφω γιατί με προκαλεί το στοίχημα ανάμεσα στη σύλληψη μιας κεντρικής ή μερικής ιδέας και στη μετάπλασή τους σε μυθιστορία. Γιατί η έμπνευση και η επινόηση σαν μάγισσες με κυνηγούν, με προκαλούν, με ερεθίζουν.

Γράφω για να βιώσω αυτή τη διαδρομή, αλλά και τις στιγμές που αυτό το κάτι συμπυκνώνεται και κορυφώνεται σε διάφορες εκδοχές πριν έρθει το προαναγγελμένο στο μυαλό μου τέλος και το οποίο ορθώνεται ως ένα άλλο που με ξεπερνάει.

Γράφω παρόλο που γνωρίζω πια την απίστευτη μοναξιά που αισθάνομαι μετά το κάθε «τέλος».

Γράφω γιατί στην άλλη μου ζωή θέλω να επιστρέψω ως Ηλίας Γιαννακόπουλος ώστε να είμαι έτοιμος.

Γράφω ίσως και για να δραπετεύω, όταν η απαντοχή με γονατίζει.

Γράφω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να αναστοχαστούμε για ένα παρελθόν ολοκληρωμένο, όμως όχι και πεπερασμένο. Γιατί ήταν χωλή η παιδεία που μας προσέφεραν για να πορευτούμε και ανέκαθεν με ενοχλούσαν, στην πραγματικότητα που ζούσα, ιδέες και αντιλήψεις που τις θεωρούσα υπεύθυνες για τις κάθε λογής υστερήσεις και μας εμπόδιζαν «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

Γράφω γιατί δεν μπορώ να αρκεστώ στα όσα άλλα έχω κατακτήσει ή ακόμα επειδή ίσως νιώθω κάποιο έλλειμμα απ’ όσα επιδίωξα και δεν κατάφερα να επιτύχω, π.χ. να γίνω δάσκαλος, να γίνω ποιητής, να γίνω ζωγράφος, να κάνω θέατρο, να μάθω πιάνο, να ανοίξω περισσότερο τις γνώσεις μου και τα μυαλά μου.

Γράφω γιατί δεν έχω χρόνο, γιατί με κυνηγά ο χρόνος και γράφοντας έχω την αίσθηση ότι προλαβαίνω να χωρέσω αυτά που αλλιώς δεν θα μπορούσα να βιώσω.

Γράφω γιατί αυτά που γράφω αρέσουν πάρα πολύ στην βαπτιστήρα μου, στην Μούσα Καλλιόπη, στον Δημήτρη, στην Κορνηλία, στον διδάσκαλο, στην Φαίη, στην Γοργόνα, στην Αφροδίτη, στην Γιώτα, στην Σταματίνα, στον Γιάννη, στο Κοριτσάκι, στην Διοτίμα, στην Στεφανία, στην Ελένη, στον Αρκά, στην Χριστίνα, στον Παναγιώτη, στην Αριάδνη, στον Τάκη, στον Ασκληπιό κ.σ.π.α. 

Δεν γράφω πάντως για να αρέσω. Μου αρκεί ότι μπορώ κάποια πράγματα να τα επικοινωνήσω, επειδή κάποιους μπορεί να ενδιαφέρουν και άλλους ίσως να ψυχαγωγούν, όπως  και μερικούς ανθρώπους ακόμα, γι' αυτό, άλλωστε, πάντα αμφίθυμα εκτίθεμαι και τα δημοσιεύω. Αυτή την απάντηση έδωσα στην αγαπητή φίλη  Αλκμήνη η οποία μου είπε: συνέχισε σε παρακαλώ.

Σε χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ. Ευχαριστώ όσες και όσους κάνουν τον κόπο και διαβάζουν αυτά τα κείμενα που σας στέλνω. Καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. 

Υ.Γ. 2 Σύντομα ο Πέπος, η Λόλα, η Αφροδίτη και ο Ηλίας θα επισκεφθούν την ΙΑΠΩΝΙΑ την απόφαση πήρε η γραμματέας της ΟΚΡΑ.

Παρακαλώ διαβάστε τώρα μία συγκλονιστική ιστορία που συνέβη στην Ιαπωνία, συγκρίνετε αυτή την ιστορία και την προηγούμενη που σας έστειλα σχετικά με την Φινλανδία με τις δικές μας συμπεριφορές, με τους δικούς μας δημάρχους, με τους δικούς μας πολίτες και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα, να γιατί γράφω αγαπητή Αλκμήνη. ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΚΕΡΑΣΙΕΣ ΙΑΠΩΝΙΑ

Μία ενεργός πολίτης και μια δημοτική αρχή παράδειγμα προς μίμηση.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, παρακαλώ διαβάστε την πιο κάτω ιστορία.

Μια ιστορία για δημάρχους και όχι μόνο!!

Πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ'' [που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;

''Ένα τελευταίο άνθισμα.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω από τους ανθούς της κερασιάς,
κάποιον λογικών ανθρώπων.

ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας
από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο
πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνιτή λίμνη,
το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα
προχωρούσαν μόνο σημειωτόν.

Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να
διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει από το πριόνι των εργατών.

Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι σύντροφοί του,
και θα έπρεπε να ήταν πάνω από 50 χρόνων.

Την επόμενη μέρα, μια κάρτα
ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι
ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιά των ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη από ένα κλαδί του διπλανού δέντρου.
Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:

"Προς τον φύλακα των

Δένδρων της Κερασιάς,

τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:

Λυπήσου τα λουλούδια.

Παρακαλώ σε, χάρισέ τους

δεκαπέντε ημερών ζωή,

ώστε ν 'ανθίσουν μια

τελευταία άνοιξη".

Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ 'ενα
διπλανό κλαδί.
Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπαινε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:

"H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς

είναι η ευγενής και πιστή

καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]

Είθε αυτό το ευγενικό

πνεύμα πάντα να επικρατεί".

Φύλακας των

Δένδρων Κερασιάς

της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]

Καζούμα-Σίντο.

Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες
οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που
επευφημούσαν τον δήμαρχο για την απόφασή του.

Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγιναν ένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανό της Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.

Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια.
Άλλαξαν τη χάραξη του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία από κερασιές έμεινε ανέπαφη.

Όταν εγώ το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα από τους
φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της
Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές.
Επισκέφτηκα την περιοχή και άφησα κι εγώ εκεί ένα δικό μου ποίημα το οποίο υπέγραψα ως Fuji Tomo Kazu.
Μ' αυτή την μικρή αλλά αληθινή και συγκινητική ιστορία σας στέλνω την καλημέρα μου.

Υ.Γ. Για να καταλάβετε την διαφορά που υπάρχει μεταξύ των Ιαπώνων και των Ελλήνων δημάρχων, με σπάνιες εξαιρέσεις βέβαια, θα σας διηγηθώ την δική μου εμπειρία από τον νυν δήμαρχο Τρικαιών τον κ. Σακκά. Πέρυσι τον Οκτώβριο του 2023 όταν δημιουργήθηκε το θέμα με την δεξαμενή που πίνει νερό όλο το χωριό, [είχα την ατυχία να το αναδείξω εγώ και κάποια νέα παιδιά], είχα στείλει τότε στην δημοτική αρχή 5!! πέντε παρακαλώ επιστολές, μέχρι σήμερα, 12 μήνες μετά δεν έχω λάβει καμία μα ΚΑΜΙΑ απάντηση, αυτό σας λέει κάτι; Βγάλτε σας παρακαλώ τα δικά σας συμπεράσματα. Τις επιστολές που είχα στείλει μπορείτε να τις αναζητήσετε στο παρόν ιστολόγιο. Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο. [ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ επιστολές προς Έλληνες αξιωματούχους]. https://filomatheia.blogspot.com/2024/04/blog-post_19.html
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Σπύρος - Επίκουρος Γκοβίνας.