ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΑ Χα'ι'κο'υ του FUJI TOMO KAZU αφιερωμένα στις Μούσες της Ιαπωνίας: Keiko, Mie, Emi, Yumiko, Massami, Hiroko, Noriko, Thalassa, Akiko.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνβροχοποιητές!!! καλησπέρα. Σήμερα θα σας παρουσιάσω την κορυφαία συλλογή με Χαϊκού του φίλου μας του Fuji Tomo Kazu, που κυκλοφόρησε αρχές του χρόνου στην ΙΑΠΩΝΙΑ, τα έχει ονομάσει βρεγμένα χαϊκού γιατί την ώρα που τα έγραφε έβρεχε ασταμάτητα για δύο μέρες και ήταν βρεγμένος ως το κόκαλο. Μόλις είχε επιστρέψει από το ατελιέ και με το που βγήκε στον σταθμό της Κάντζας άνοιξαν οι ουρανοί. Έφθασε στο σπίτι βρεγμένος έως το κόκαλο, να λοιπόν γιατί τα ονόμασε βρεγμένα χαϊκού. Τα πιο κάτω χαϊκού είναι αφιερωμένα στην Νορίκο, στην Μασσαμί, στην Χιρόκο, στην Γιουμίκο, στην Μίε, στην Έμι, στην Θάλασσα, στην Akiκο και στην Κέ'ι'κο, δηλαδή στις 9 Μούσες της Ιαπωνίας. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Τα χα'ι'κού περιγράφουν τα πάντα , αλλά συχνά είναι δυσνόητα ή δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς. Απευθύνονται στις 5 αισθήσεις και όχι στη λογική. Αυτή είναι η μαγεία των χα'ι'κού , μια συγκλονιστική μαγεία , ένας ποιητικός ιμπρεσσιονισμός , μια αίσθηση της στιγμής , μια zen αποκάλυψη και ένωση με τη φύση και την πνευματικότητα. Τα χα'ι'κού αλλάζουν τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
Σαν σήμερα μία μέρα του Μα'ί'ου, ήταν η 23τη, Δευτέρα, αρχή της εβδομάδας ήρθε στον κόσμο ο Fuji Tomo Kazu. 1955-2024 ήδη έχουν περάσει 69!!!! χρόνια και αναρωτιέται ο F.T.K. για ποιον λόγο ήρθε; Ποιος είναι; Που θα πάει; Πότε θα πάει; Τι έπρεπε να είχε κάνει; Πως πρέπει να συνεχίσει; Ποιους έπρεπε να συναντήσει; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Απορίες που μάλλον θα παραμείνουν απορίες. Fuji Tomo Kazu σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία στα δίκαια όνειρα σου. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Τ' ολόγιομο φεγγάρι
κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ
που θα το χαρίσει άραγε;

Στο ποτάμι του χωριού
πέφτει ένα πλατανόφυλλο
σεμνά και ταπεινά χωρίς κραβγές.

Κερκέτιος αγέρας φύσηξε
άρωμα κερασιάς φέρνει
στα ρουθούνια μας.

Βροχερή μέρα
στο Γοργογύρι
Χαρά θεού, το ποτάμι γέμισε.

Λόγια αγάπης στην άμμο
μα η βροχή που πέφτει
σβήνει τα πάντα.

Πρωινό καφεδάκι δια χειρός Poof
στην αυλή των θαυμάτων
μοναχός και γαλήνιος.

Αχαριστία;
όχι ευχαριστώ
δεν θα πάρω.

Tα άνθη της Μανόλιας
τον Μα'ί'ο ανθίζουν
προς χάριν του Πεπέ.

Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς, δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις;

Στάξε στην ψυχή μου
μια στάλα καλοσύνης
κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα

Σε σκέφτομαι ξανά και ξανά
κι αναρωτιέμαι,
θα’ ρθεις άραγε;

Στην καρδιά σου Πεπέ
τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν
θα τα χαρίσει άραγε στην Λόλα;

Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Μάταια άραγε;

Να 'ναι άραγε η ''άτακτη φωνούλα''
που μας καλεί
σε αόρατους χορούς;

Γράφω χαϊκού
Για να ξεχνώ πως λείπεις
Και με την ελπίδα πως θα γυρίσεις.

Τα μαλλιά σου τα πλεγμένα
στου πατέρα μου τα όνειρα
όλα ήταν μαγεμένα.

Γιατί άραγε τα όνειρα ταράζουν
του ύπνου τη γαλήνη
χωρίς την άδεια μας;

Ήχος και βλέμμα
οι διαφορές τους λύθηκαν
και πάλι φίλοι ως πότε άραγε;

Οι μνήμες είναι
οι πιο πολύτιμες αποσκευές μας
φροντίστε τες.

Στ' ανθισμένο βλέμμα σου
λουλούδια μαζεύω
θα τα χαρίσω στον Πεπέ.

Ο Poof και ο Fuji Tomo Kazu
την καλοσύνη μάταια γυρεύουν
ανταπόκριση δεν θα 'βρουν.

Καθώς γράφω τα Χα'ι'κού
Τρέμω μη φύγεις πάλι
Αερικό μου και μείνω μόνος.

Η Μέλισσα και το Μερμήγκι
παράδειγμα προς μίμηση
και όχι προς αποφυγή.

Ουράνιο πέπλο εχέμυθο
όλα τα μυστικά γνωρίζεις
και τα κρατάς για σένα.

Ένταση κι απογοήτευση αντικρίζω
στα βλέμματα των νέων
έχασαν την ελπίδα;

Μηδέν Άγαν!
Γνώθι σαυτόν!
Τα πάντα ρεί!
αυτό είναι το Πεπρωμένο μας.

Μάτια ελκυστικά
'Εφεγγαν μόνο για μένα
τώρα σκοτάδι παντού.

Έκλαψα σαν άκουσα
Την πιο κάτω φράση:
Πέπο, θα με θυμάσαι όταν πεθάνω;

Ξυπνώ γεμάτος αγωνία
κοιτώντας σε
Ευτυχώς είσαι δίπλα μου

Όταν ανοίγει
η πόρτα της καρδιάς σου
Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.

Ένα φιλί σου Φρύνη αρκεί
για να κηρυχτεί ο τρίτος παγκόσμιος,
θα το δώσεις;

Λάμπεις απόψε
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα.

Διαβάζω τα χείλη
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;

Σε φαντάζομαι που και που
Για να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.

Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.

Η φύση χαμογελά
Σαν με κοιτάς στα μάτια
Αγαπημένη.

Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.

Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν τον δικό μας.

Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
Εξανεμίστηκε.

Astrotom-Τζιμ Άνταμς
ο μόνος αισιόδοξος
μήπως κάτι γνωρίζει;

Η Dolentsia στο ατελιέ της
ζωγραφίζει ντολμαδάκια και τουρλού,
χαρά θεού και ουρανίσκου.

Κρατιέμαι σφιχτά
Από ένα όνειρο,
Αχ! ας μην ξυπνήσω.

Έτρεξα, έψαξα,
Ανακάλυψα, θυσιάστηκα,
Τώρα πια σε τι να ελπίζω;

Σαμουρά'ι', Θεταλλό, Γοργογυραίο,
όπως και να τον αποκαλέσεις θα σ' ακούσει.

Μαλλιά λευκά
άρα σοφές σκέψεις
και σοφά λόγια;

Ταξίδι στην Λευκάδα,
όμορφη παρέα,
όμορφες μνήμες.

Ναι, αλλοπρόσαλλος
Σαν είδε συμπεριφορές
απαράδεκτες..

Ξυπνώ μονάχος
κι αναρωτιέμαι,
θα έρθεις άραγε;

Ατελείωτες
οι ώρες μοναξιάς
ανάμεσα σε κόσμο.

Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Ανυπόμονα.

Κρυφή αγάπη
Δυνατή σα το βοριά
μνήμη αφήνει

Πέρασε, δεν χαιρέτησε
ξέχασε άραγε;
κρίμα, δεν έπρεπε.

Ομίχλη στα μάτια
πίκρα στην καρδιά μου
πως θα σε βλέπω πια;

Αν μ' αγαπάει;
Δεν αμφιβάλλω
απλά δεν είμαι σίγουρος.

Στροβιλίστηκε
Το σήκωσε αέρας
Κι έφυγε μακριά.

Μάτια ελκυστικά
έφεγγαν μόνο για μένα
τώρα πια σκοτάδι παντού.

Ανατολής φως
Πορτοκαλοκίτρινο
Όμορφος κόσμος
γεμάτος ελπίδα.

Ανοίγει ξανά το παράθυρο
Ο γαλάζιος ουρανός
Ήλιος για να φανεί.

Λάμπεις απόψε
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα

Διαβάζω τα χείλη σου
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;

Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.

Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.

Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.

Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν το δικό μας.

Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
έγινε κομμάτια σκόρπια.

Ποια ήταν η πιο όμορφη μέρα

της ζωή μου με ρώτησες,

κι εγώ γεμάτος απορία
πρόφερα τ' όνομά σου.

Αναρωτιέμαι
Αν ακόμα μ’ αγαπάς
Έχει άραγε νόημα;

Κρατιέμαι σφιχτά
Από ένα όνειρο
Ας μην ξυπνήσω.

Η καταιγίδα ήρθε
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.

Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.

Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.

Σαν ερωτευτούμε
τι μας νοιάζει αν θα μας δει
τ' ολόγιομο φεγγάρι;

Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.

Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;

Αγαπημένη μου Dolentsia
με μια ματιά σου

ομορφαίνεις τη ζωή μου.

Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση
αντικατοπτρισμός;

Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.

Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.

Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.

Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;

Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;

Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;

Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα της καρδιάς της.

Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.

'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.

Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.

Την επιμέλεια της ανάρτησης και την μετάφραση από τα Ιαπωνικά στα Ελληνικά έκανε ο Επικούρειος Πέπος.