ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ «ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ». Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς και λοχαγέ ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΑΪΖΕΝ σας ευχαριστούμε.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, ιστορική μέρα η σημερινή για τον Ελληνισμό, τους Έλληνες ανά τον κόσμο και για τους Φιλέλληνες, θα έλεγα μάλιστα κυρίως για τους Φιλέλληνες που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα των ονείρων τους. Σήμερα θα σας διηγηθώ 2 ιστορίες, την πρώτη τη διάβασα στο τρίτο καταπληκτικό βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ με τίτλο ΄΄Μια σταγόνα Ιστορία''. Τι θα λέγατε αν σας πληροφορούσα πως το ό,τι έχουμε σήμερα τις πραγματικές μορφές, και όχι κάποιες φανταστικές μορφές των αγωνιστών του 1821 το χρωστάμε σ' έναν Γερμανό Φιλέλληνα αξιωματικό που ήρθε το 1826 να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους; Απίστευτο; Κι όμως είναι αληθινό, σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που προείπα.

''Το 1826 μετά από ένα μακρύ και επίπονο θαλάσσιο ταξίδι, ένα τσούρμο από ενθουσιώδεις νεαρούς αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο. Με τα χίλια ζόρια, καθώς δεν μιλούσαν ούτε λέξη ελληνικά, εξήγησαν ότι ήταν εθελοντές και είχαν έρθει να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων. Προέρχονταν από το Βαυαρία, αυτόνομο τότε γερμανικό κρατίδιο, και υπολοχαγός τους ήταν ένας στρατιωτικός καριέρας που είχε πολεμήσει στους Ναπολεόντειους Πολέμους εναντίον του Βοναπάρτη, ο ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ.
Οι εθελοντές προωθήθηκαν αμέσως στα σημεία των συγκρούσεων και πολλοί απ' αυτούς σκοτώθηκαν, αφού πήραν μέρος σε σημαντικές μάχες με μεγαλύτερη την πολιορκία της Αθήνας και της Ακρόπολης στα 1826 και 1827''.

(Θα μου επιτρέψετε να κάνω εδώ ένα δικό μου σχόλιο: ακούσατε κάτι σήμερα γι' αυτούς τους ήρωες; Θέλω να δηλώσω πως εις ότι με αφορά πρώτα τιμώ αυτούς τους ήρωες Φιλέλληνες και κατόπιν τους δικούς μας ήρωες γιατί για τους δικούς μας ήταν η πατρίδα τους.)
Συνεχίζω από το βιβλίο.
''Κανένας όμως δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι η προσφορά του ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ θα αφορούσε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο και θα ήταν πολύ διαχρονικότερη από τη συμμετοχή του σε κάποιες μάχες. Ο Βαβαρός υπολοχαγός ήταν αυτοδίδακτος ζωγράφος -όπου βρισκόταν λοιπόν, άνοιγε το μπλοκ του, έπαιρνε ένα μολύβι η κάρβουνο και ζωγράφιζε όσα έβλεπε. Τοπία, φορεσιές, πλοία, στιγμιότυπα και άλλα. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι σχεδίαζε τα πορτραίτα των αρχηγών της επανάστασης, τα οποία μάλιστα τους έβαζε να υπογράφουν, Τους περισσότερους τους βρήκε στα στρατόπεδα και μερικούς στη Γ' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, στην οποία παρευρέθηκε.''

Περισσότερα γι' αυτή την ιστορία, και το πως ο δικός μας ζωγράφος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ ανακάλυψε αυτούς τους θησαυρούς θα διαβάσετε στο βιβλίο που προανάφερα. Ένα μόνο θα σας πω, αν δεν υπήρχε αυτός ο ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ δεν θα είχαμε σήμερα τις μορφές των: Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, Γ. ΤΟΜΠΑΖΗ, Ν. ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΥ, Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ, Α. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ, Κ. ΝΙΚΌΔΗΜΟΥ, Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, Ι. ΜΑΚΡΗ, Α. ΖΑΪΜΗ, Κ. ΚΑΝΑΡΗ, Γ. ΣΙΣΙΝΗ, Κ. ΤΣΖΒΕΛΑ, Α. ΜΙΑΟΥΛΗ, Ι. ΜΙΛΑΪΤΗ, Δ. ΠΛΑΠΟΥΤΑ, Κ. ΑΞΙΩΤΗ, Ι. ΦΙΛΗΜΟΝΑ, Ι. ΠΕΤΑ, Κ. ΜΠΟΤΣΑΡΗ, ΚΑΡΟΛΟΥ ΦΑΒΙΕΡΟΥ, ΦΡΑΝΚ ΧΕΙΣΤΙΝΓΚΣ, και ΤΟΜΑΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ.''
Φίλες και φίλοι όπως λέει ο συγγραφέας στο τέλος της ιστορίας ''κανείς από μας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα κάδρα που μας συντρόφευαν πάνω από τα θρανία μας στο σχολείο και οι φυσιογνωμίες που μας κοίταζαν δαφνοστεφανωμένες στις εθνικές εορτές είχαν διασωθεί χάρη σε έναν Γερμανό υπολοχαγό που είχε έρθει να πολεμήσει στο πλευρό μας.''
Αυτή είναι η πρώτη συγκλονιστική ιστορία και καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα γνωρίζουμε και να τα θυμόμαστε.

Και τώρα θα έρθω στη δεύτερη ιστορία, όπως ήδη γνωρίζετε γιατί σας  έχω κοινοποιήσει την άλλη συγκλονιστική ιστορία με το μικρό δρομάκι στο Μοναστηράκι, την οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ, είναι μια μικρή πάροδος της Ερμού στον αριθμό 99, σήμερα λοιπόν 25/03/2017 ένιωσα την ανάγκη από ευγνωμοσύνη να παρευρεθώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ για να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σ' εκείνα τα παλληκάρια, σ' εκείνους τους ήρωες που ήρθαν από την Γερμανία προκειμένου να πολεμήσουν δίπλα μας για την δική μας λευτεριά. Δυστυχώς δεν υπάρχει εκεί κάποιο μνημείο η κάποια μαρμάρινη πλάκα που να μας πληροφορεί για την ιστορία του ονόματος αυτής της οδού. Μιας και βρέθηκα εκεί και λόγω της ημέρας αποφάσισα να ρωτήσω τους καταστηματάρχες αν γνωρίζουν κάτι για την ιστορία του ονόματος, αν γνωρίζουν κάτι γι' αυτόν τον Νορμάνο, η Νορμανό. Όλοι τους με χαμόγελο και καλοσύνη μίλησαν μαζί μου αλλά δυστυχώς ΟΥΔΕΙΣ γνώριζε κάτι, ουδείς γνώριζε κάτι για εκείνα τα παλληκάρια που θυσιάστηκαν για τη δική μας πατρίδα. Όταν έφθασα στο σπίτι μου σκέφτηκα να κάνω την εξής πρόταση στην πρόεδρο του Συλλόγου Αιμοδοσίας Κορωπίου, την κ. Αντιγόνη Διακάκη, να πάρει ο Σύλλογος την πρωτοβουλία να αναρτηθεί μία μαρμάρινη πλάκα στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ με την ιστορία του εν λόγω Γερμανού Αξιωματικού και φυσικά με τα ονόματα των παλληκαριών αν υπάρχουν κάπου καταγεγραμμένα. Κάποια στιγμή ελπίζω να επικοινωνήσουν μαζί μου από την πρεσβεία της Γερμανίας γιατί τους είχα ζητήσει να μ' ενημερώσουν αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης, και αν μπορώ να έρθω σε επαφή με κάποιους από τους απογόνους εκείνων των υπέροχων Φιλελλήνων ώστε να φιλοξενήσω κάποιους εξ αυτών στο σπίτι μου και να τους πω από κοντά ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε την ιστορία του.

Άποψη της οδού Νορμανού.

Η είσοδος από την Ερμού.

Επίσης μια άποψη της Νορμανού

Το νέο μέλος της ΟΚΡΑ η Φρύνη.

Αυτή η φωτογραφία ίσως πάρει το Α' βραβείο.

Φίλες και φίλοι αυτά είχα να σας πω σήμερα, σας εύχομαι Χρόνια Καλά και καλή μνήμη.

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 Τιμή και Δόξα στους Γερμανούς Φιλέλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την δική μας πατρίδα. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σ' εκείνους τους ΗΡΩΕΣ.

Φίλες και Φίλοι αυτή τη φορά θα μου επιτρέψετε ανήμερα της εθνικής μας γιορτής να αφιερώσω την ανάρτηση σε κάποια Ηρωικά Παλληκάρια Γερμανικής καταγωγής που το 1821 θυσίασαν τις ζωές τους για την ελευθερία της δικής μας πατρίδας. Στη μνήμη εκείνων των Παλληκαριών αύριο μαζί με κάποιους φίλους θα μεταβώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ στο Μοναστηράκι για να αποθέσουμε λίγα λουλούδια στο μνημείο που υπάρχει εκεί. Όταν διάβασα αυτή τη συγκλονιστική ιστορία ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω με την πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα για τους λόγους που θα διαβάσετε αμέσως μετά. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να φιλοξενήσω κάποιους από τους απογόνους εκείνων των Ηρωικών Παλληκαριών, μακάρι να με βοηθήσουν από την πρεσβεία ώστε αυτή η επιθυμία ευγνωμοσύνης να γίνει πραγματικότητα. Ακολουθεί το μέιλ που έστειλα στην πρεσβεία.

Αξιότιμοι κ.κ. της Γερμανικής Πρεσβείας σας καλημερίζω, προσπαθώ πολλές μέρες να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί σας αλλά δεν τα κατάφερα. Ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και ο λόγος που σας ενοχλώ –πάλι- είναι ο εξής. Στο Μοναστηράκι όπως θα διαβάσετε πιο κάτω υπάρχει ένας μικρός δρόμος που ονομάζεται ‘’ΝΟΡΜΑΝΟΥ’’ επίσης εκεί υπάρχει και ένα μικρό μνημείο. Δυστυχώς για μένα πολύ πρόσφατα έμαθα γι’ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Η αυταπάρνηση και η θυσία αυτών των παλληκαριών υπέρ της πατρίδας μου με συγκλόνισε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης γι’ αυτούς τους μοναδικούς φιλέλληνες, αν υπάρχει θα σας παρακαλούσα να μου την γνωστοποιήσετε. Επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα μέσω της πρεσβείας να έρθω σε επαφή με κάποια μέλη της οικογένειας από τους απογόνους  του Norman von Ehrenfels και όχι μόνο προκειμένου να τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου στην Αθήνα και στο Γοργογύρι Τρικάλων ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μετά τιμής ένας  ευγνώμων  Έλληνας  Σπυρίδων Γκοβίνας.

''ΜΙΑ  ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:  Αν  καθίσετε  στο Μοναστηράκι  σ’ ένα δρομάκι,  πάροδο της κεντρικής Ηφαίστου, στη οδό Νορμάνου  ή  Νορμανού  και  ρωτήσετε  τους  καταστηματάρχες και τους  περαστικούς «ποιος ήταν αυτός,  ρε  παιδιά,  ο Νορμάνος»; κανένας  δεν  θα  σας  απαντήσει.
Αυτός  ο  "Νορμάνος"  όμως,  που  οι  πολυάσχολοι  πραματευτάδες  της  περιοχής  δεν  γνωρίζουν,  ήταν  ένας  ξένος,  που  ήρθε  από  μακριά  και  πολέμησε  για  την ελευθερία  τους  και  σκοτώθηκε  για  δαύτους.  Κανένας  δεν  τον  εξανάγκασε   να  κάνει  κάτι  τέτοιο.  Πολέμησε   και  σκοτώθηκε,  γιατί   μία  ΙΔΕΑ  που  είχε  στο  κεφάλι  του,  η  ιδέα  ΕΛΛΑΔΑ,  του  υπενθύμιζε  ότι  άξιζε  να  κάνει  γι  αυτήν,  ό,τι  έκανε.
Ο  δρόμος  ΟΔΟΣ  ΝΟΡΜΑΝΟΥ είναι αφιερωμένος στον Norman von Ehrenfels, τον ευγενή Γερμανό αξιωματικό που έφτασε στην Ελλάδα επικεφαλής σώματος 120 επιλέκτων στρατιωτών και θυσιάστηκε για την πατρίδα μας.  

Ο  Γερμανός στρατηγός κόμης Νόρμαν Έρενφελς, διακρίθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη του Πέτα,  στις 4 Ιουλιου του 1822.  Στην  μάχη επικεφαλής  σώματος  που αποτελούνταν από  93  Γερμανούς Φιλέλληνες, γνώρισε την ήττα και τον αποδεκατισμό του σώματος του πολεμώντας ηρωικά και με αυταπάρνηση  στην  πρώτη  γραμμή.

 Από τους 93, γλύτωσαν μόνο οι 25.

«ΧΑΣΑΜΕ  ΤΑ  ΠΑΝΤΑ,  ΠΛΗΝ  ΤΗΣ  ΤΙΜΗΣ».

Ο ίδιος ο Νόρμαν πολύ βαριά πληγωμένος αναφέρθηκε στον Μαυροκορδάτο με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, λέγοντας τα εξης: «Πρίγκιπά μου, χάσαμε τα πάντα,  πλην της τιμής».

  Μετά  από  λίγο   καιρό  ξεψύχησε στο Μεσολόγγι.-

ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ  ΤΩΝ  ΤΟΥΡΚΩΝ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ο Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς (γερμ.Karl von Normann-Ehrenfels, εξελληνισμένα: Κάρολος Νόρμαν, Στουτγκάρδη, 14 Σεπτεμβρίου 1784 – Μεσολόγγι, 15 Νοεμβρίου 1822) ήταν στρατιωτικός από την Βυρτεμβέργη ο οποίος πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους. Ως Φιλέλληνας μετέβη στην Ελλάδα, προκειμένου να ενισχύσει των αγώνα των Επαναστατών κατά την Επανάσταση του 1821. 

Ο Καρλ φον Νόρμαν-Έρενφελς ήταν εκ των υιών του δικαστικού Φίλιπ Κρίστιαν φον Νόρμαν-Έρενφελς, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του Βασιλείου της Βυρτεμβέγης την περίοδο 1806–1812. Το 1799, εντάχθηκε σε ένα σύνταγμα Αυστριακών θωρακοφόρων. Σύντομα, έλαβε τίτλο διοικητή και πολέμησε μαζί με τους Αυστριακούς ως την υπογραφή της Ειρήνης της Λυνεβίλ. Με την βοήθεια του πατέρα του, στη συνέχεια, μετατοπίστηκε στο στρατό της Βυρτεμβέργης, φτάνοντας ως το αξίωμα του Αντισυνταγματάρχη και διοικητή του συντάγματος των ελαφρών ιππέων της βασιλικής φρουράς το 1810. Το 1812, ηγήθηκε του συντάγματός του στην Γαλλική εισβολή στη Ρωσία. Το 1813, ως υποστράτηγος, οργάνωσε και ηγήθηκε μιας ταξιαρχίας ιππικού, αρχικά με το μέρος των Γάλλων, αν και στις 18 Οκτωβρίου προτίμησε να ταχθεί με το μέρος των Συμμαχικών Δυνάμεων, κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Βυρτεμβέργη εξακολουθούσε να είναι σύμμαχος δύναμη του Ναπολέοντα. Η πράξη αυτή οδήγησε τον Βασιλιά Φρειδερίκο Α΄ της Βυρτεμβέργης να απαγορεύσει στον Νόρμαν την επιστροφή στη Βυρτεμβέργη. Δεν ήταν παρά μονάχα μετά τον θάνατο του Βασιλιά, τον Μάρτιο του 1817, που του επετράπη η επιστροφή του στην πατρίδα του, αν και η απαγόρευση εισόδου παρέμενε όσον αφορά την πρωτεύουσα του κρατιδίου, Στουτγκάρδη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον διαδέχτηκε ως κύριος των γαιών που διέθετε αυτός στο Έρενφελς, αλλά στις αρχές του 1822, μαζί με άλλους Φιλέλληνες, αναχώρησε για την Ελλάδα για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες Επαναστάτες κατά τον ξεσηκωμό τους ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην καταστροφική Μάχη του Πέτα στις 16 Ιουλίου 1822.  Βαριὰ πληγωμένος, κατόρθωσε νὰ φτάσει στο Μεσολόγγι, όπου και  πέθανε τον Νοέμβριο του 1822.

Πηγή: Ζήνων Παπαζάχος.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ''Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ'' ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, μετά την μοναδική χθεσινή ημέρα ποίησης που έζησα στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Ζωγράφου, (θα υπάρξει ξεχωριστή ανάρτηση) σκέφτηκα σήμερα να σας μιλήσω για τους ''ποιητές' της ζωής, φυσικά και εννοώ τους αιμοδότες. Δείτε τώρα κάποιες πληροφορίες και αμέσως μετά θα σας διηγηθώ μια ιστορία αιμοδοσίας.
Δίνοντας 450 ml αίματος, δηλαδή ποσότητα που αντιστοιχεί στο 1/20 του συνολικού όγκου του αίματος του δότη, ο οργανισμός αντιδρά ενεργοποιώντας μια αλληλουχία φυσικών μηχανισμών για να τα αναπληρώσει γρήγορα. Η αναπλήρωση αρχίζει αμέσως μετά την αιμοδοσία, αλλά για κάθε συστατικό απαιτείται διαφορετικός χρόνος για την ολοκλήρωσή της. Πιο γρήγορα (συνήθως μέσα σε 10 λεπτά) αναπληρώνεται ο όγκος του αίματος, χάρη στα υγρά που καταναλώνει ο αιμοδότης (συνήθως ένα ποτήρι πορτοκαλάδα). Το πλάσμα χρειάζεται 24 ώρες για να αναπληρωθεί πλήρως, τα αιμοπετάλια 72 ώρες, τα ερυθρά αιμοσφαίρια 2-4 εβδομάδες και ο σίδηρος 12 εβδομάδες στους άντρες και 16 στις γυναίκες. Γι’ αυτό συνιστάται να υπάρχει χρονική απόσταση τουλάχιστον τριών μηνών μεταξύ δύο αιμοδοσιών.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), Χάρις Ματσούκα, η κακοκαιρία «ασυνήθιστης δριμύτητας» και η επιδημία γρίπης που έχει ενσκήψει στη χώρα είναι οι κυριότερες αιτίες της έλλειψης αίματος που παρατηρείται όχι μόνο στα ελληνικά Νοσοκομεία, αλλά και σε άλλες ευρωπαικές χώρες.
• Η προσφορά αίματος μόνο σε έκτακτη ώρα για να σώσουμε τον συγγενή ή τον φίλο μας, δεν λύνει το πρόβλημα. Θα μένει πάντα το άγχος και στους συγγενείς και στο προσωπικό της Αιμοδοσίας «πως θα βρούμε τώρα αίμα»
• Μόνο η εθελοντική και συστηματική προσφορά αίματος από τον πληθυσμό, έτσι ώστε να υπάρχει καθημερινή εισροή αίματος στις αιμοδοσίες της χώρας, θα μας δώσει ασφάλεια για την αντιμετώπιση των αρρώστων μας και θα μας απαλλάξει από το άγχος.
Πριν συνεχίσω θέλω να σας ενημερώσω πως ήμουν αιμοδότης για αρκετά χρόνια και κάθε φορά που έδινα αίμα αισθανόμουν πάρα πολύ όμορφα, ένιωθα πως ίσως να είμαι εγώ αυτός που θα σώσει την έγκυο μητέρα που αιμορραγεί, τον νεαρό που από τροχαίο χρειάστηκε 3 με 4 φιάλες αίμα κλπ. Δυστυχώς όμως τώρα λόγω κολπικής μαρμαρυγής  δεν πρέπει πια να συνεχίσω να είμαι αιμοδότης.
Διαβάστε τώρα την μικρή ιστορία αιμοδοσίας, πριν ένα χρόνο περίπου ένα παλικαράκι 16 χρονών από το χωριό μου διαγνώστηκε με λευχαιμία... Στο Νοσοκομείο Παίδων όπου νοσηλευόταν χρειάστηκε αίμα, δυστυχώς μόνον τότε αρκετοί φίλοι και συγγενείς που προθυμοποιήθηκαν να δώσουν αίμα, κατάλαβαν το πόσο σημαντική είναι η αιμοδοσία, η αιμοδοσία που σώζει ζωές, και που ποτέ δεν ξέρουμε -αν ου μη γένοιτο- θα είμαστε εμείς αύριο που θα χρειαστούμε το πολύτιμο αίμα των εθελοντών. Μίλησα με την πρόεδρο του συλλόγου μας την κ. Διακάκη και βοήθησε. Εκ μέρους της οικογένειας και όχι μόνο ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους αιμοδότες και στην κ. Πρόεδρο για την ανταπόκριση. Φίλες και φίλοι η ψυχή στον σύλλογο αιμοδοσίας Κορωπίου '' Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ'' ήταν ο αείμνηστος πια ΗΛΙΑΣ ΚΡΑΛΛΗΣ, σήμερα συνεχίζουν με πολύ δουλειά μια ομάδα γυναικών που θα πρέπει όλοι να τις συγχαρούμε και να σταθούμε στο πλάι τους όπου μας χρειασθούν. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλες τις Κυρίες του συλλόγου για την προσφορά τους. Κατά την ταπεινή μου άποψη οι γυναίκες λόγω και ευαισθησίας που έχουν μιας και είναι συνεχιστές της ζωής στον πλανήτη, είναι πιο οργανωτικές, και πιο αποτελεσματικές απλά εμείς οφείλουμε να σταθούμε αρωγοί στην όποια προσπάθειά τους. Αυτό το μικρό άρθρο ας είναι η αφορμή ώστε να σταθούμε ποιο ενεργά δίπλα στον σύλλογο Αιμοδοσίας.
Μαρία Κωνσταντίνου

Απλά ένας τρόπος ζωής….. Ονομάζομαι Μαρία Κωνσταντίνου, ως πολυμεταγγιζόμενο άτομο έχω όλα αυτά τα χρόνια την αμέριστη βοήθεια του Κέντρου Αίματος και φυσικά όλων των αιμοδοτών που με αλτρουισμό προσφέρουν το αίμα τους χωρίς ερωτήσεις και ανταλλάγματα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όπου η έγκαιρη μετάγγιση ήταν ότι πιο σημαντικό για τη σωστή ανάπτυξη και υγεία του μωρού μου, το Κέντρο Αίματος μου παρείχε στη ώρα του το αίμα που χρειαζόμουν και γι αυτό ευχαριστώ όλους ολόψυχα. Καλή συνέχεια στο δύσκολο έργο σας που με τόση ευθύνη επιτελείτε.  Χρήστος Αποστολακούδης  Ονομάζομαι Χρίστος Αποστολακούδης. Από παιδί θυμάμαι να βλέπω σε διάφορα σημεία αφίσες ‘‘ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΩΣΕ’’ και απλά προσπερνούσα χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία και χωρίς να εμβαθύνω ποτέ το νόημα αυτών των δυο λέξεων. Πριν από δυόμιση χρόνια, έτυχε όμως και εγώ να βρεθώ στην μεγάλη ανάγκη να γίνω δέκτης απαραίτητα μετάγγισης πλάσματος επί 40 συνεχόμενες ημέρες 10-12 φιάλες την ημέρα. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας μου στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας, ποτέ μα ποτέ κανένας από τους δικούς μου μήτε και εγώ ο ίδιος δεν καταλάβαμε να υπάρχει κάποια δυσκολία εξεύρεσης πλάσματος. Όταν συνήλθα κάπως συνειδητοποίησα ότι η προσφορά αυτή ήταν από κάποιους πολλούς ανώνυμους συνανθρώπους μου εθελοντές αιμοδότες που δεν ήξερα και δεν συνάντησα ποτέ στη ζωή μου. Αλήθεια τι μεγαλείο ψυχής και τι αγάπη έχουν αυτοί οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ για τον συνάνθρωπο τους. Πως μπορεί κάποιος να κοστολογήσει την προσφορά αυτήν που είναι προσφορά ζωής; Πώς να μετρήσει κάποιος τα ευγενή αισθήματα αυτών των ανθρώπων; Πόσο σπουδαία και μεγάλη είναι η πράξη τους που δεν θέλουν ούτε προβολή ούτε δημοσιότητα ούτε αμοιβή; Όσα λόγια να προσπαθήσει κάποιος να βρει για να στολίσει την προσφορά αυτών των ανθρώπων είναι πολύ φτωχά. Όσες φορές σκέφτομαι εκείνες τις δύσκολες ημέρες ένα ρίγος διαπερνά τα σωθικά μου. Χίλια ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου σ΄ αυτούς τους υπέροχους και ταπεινούς ανθρώπους που δίνουν το αίμα τους μόνο και μόνο να βοηθήσουν αυτόν που το έχει ανάγκη χωρίς να περιμένουν τίποτα. Ότι και να πω θα είναι ελάχιστο μπροστά στην προσφορά τους. Ήταν προσφορά ζωής. Το μόνο ίσως που μπορώ να κάνω ( και το κάνω ήδη ) να ευαισθητοποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους, συγγενείς, γνωστούς, συναδέλφους, να γίνουν εθελοντές αιμοδότες και να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη . Όλοι μαζί μπορούμε. Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.