Η Τεχνική και η Τέχνη ενός αντιπολεμικού βιβλίου («Ουκρανικός Πόλεμος») ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ 01 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022

 Εισήγηση του συγγραφέα του βιβλίου Ηλία Γιαννακόπουλου από την παρουσίαση του βιβλίου του

Κυρίες & Κύριοι,

Στο βιβλίο μου «Ουκρανικός Πόλεμος» υπάρχουν 22 κείμενα που γράφτηκαν από την ημέρα έναρξης του πολέμου 24/02/22 μέχρι και τις αρχές Ιουνίου.

 

Τα κείμενά μου είναι δύσκολο να καταταγούν σε κάποιο γραμματειακό είδος. Κινούνται ανάμεσα στο άρθρο, την επιφυλλίδα και το δοκίμιο. Σκοπός τους δεν είναι να επιβάλουν μία άποψη, αλλά να ενημερώσουν και φωτίσουν τις πλευρές ενός φαινομένου – γεγονότος, του Ουκρανικού πολέμου, που από την φύση του έτσι κι αλλιώς είναι πολυεπίπεδο.

Η δυσκολία μου ήταν να μπορώ να ερμηνεύω σωστά το γεγονός του συγκεκριμένου πολέμου μέσα από τις αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες από το πολεμικό μέτωπο αλλά κι από τις φανερές ή αφανείς επιδιώξεις των εμπόλεμων χωρών. Και όπως γνωρίζετε η προπαγάνδα σε έναν πόλεμο ανθοφορεί ευρέως για αυτονόητους λόγους.

Από την άλλη πλευρά υπήρχε ο φόβος να διολισθήσω σε υποκειμενικές αξιολογήσεις των γεγονότων αφού η αντικειμενική κρίση προϋποθέτει σαφή γνώση των συμβάντων αλλά και την δύναμη να υπερβαίνεις τις ιδεολογικές, πολιτικές ή εθνικές αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Το αν το κατάφερα θα το διαπιστώσετε με την ανάγνωσή του. Η αντικειμενικότητα κατέστη ακόμη πιο δύσκολη, αφού από την αρχή του πολέμου η ελληνική κοινή γνώμη διχάστηκε τόσο για τα αίτια όσο και για την θέση της Ελλάδας έναντι των εμπολέμων.

Στις παραπάνω δυσκολίες – που κάποιοι αυστηροί κριτές τις θεώρησαν ως απαγορευτικό στοιχείο για την αντικειμενική αξιολόγηση ενός πολέμου που βρίσκεται «εν τω γίγνεσθαι»- μπορεί να προστεθεί και η ανέλπιστη διάρκειά του. Όλοι υποστήριζαν πως αυτός ο πόλεμος θα ήταν για την Ρωσία ένας υγιής περίπατος, ένα παιχνίδι «εν ου παικτοίς». Γι’ αυτό πολλοί μού καταλόγισαν βιασύνη για την συγγραφή ενός βιβλίου που πραγματεύεται έναν πόλεμο εν εξελίξει που το σήμερα ακυρώνει το χθες και το αύριο μόνον εικάζεται. 

 

Πολλοί είναι αυτοί που διατείνονται πως η σωστή αντικειμενική κρίση και ερμηνεία ενός πολέμου επιτυγχάνεται κι από την χρονική απόσταση που πρέπει να υπάρχει από αυτόν. Κι αυτό γιατί έτσι αποφεύγονται οι τυχόν ενθουσιασμοί ή απογοητεύσεις από την πορεία του πολέμου. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορούν να αφεθούν όλα στο τέλος του πολέμου, χωρίς τον καθημερινό σχολιασμό που άμεσα ή έμμεσα αποτυπώνει τους ψυχικούς κραδασμούς, τις κοινωνικές ανησυχίες και τους πνευματικούς προβληματισμούς όλων εκείνων που νιώθουν πως ο πόλεμος δεν είναι κάτι που συμβαίνει «αλλού», αλλά δίπλα τους.

Οι δύο παραπάνω σχολές σκέψης και αξιολόγησης του πολεμικού γεγονότος αναδεικνύουν με ενάργεια την διαχρονική αδυναμία της ιστορικής επιστήμης να οριοθετήσει με σαφήνεια εκείνα τα standars (στάνταρς) με βάση τα οποία να περιγράφει, κατανοεί, ερμηνεύει και αξιολογεί τον πόλεμο. Μέχρι να βρεθούν αυτά τα ακλόνητα στάνταρς είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε από κοντά τα γεγονότα και να αποτυπώνουμε τις κρίσεις μας προσπαθώντας να ισορροπήσουμε στο εκκρεμές Συναίσθημα – Ορθολογισμός.

Ως βασικό ερμηνευτικό εργαλείο, αξιόπιστο αποκωδικοποιητή του «Ουκρανικού Πολέμου» και δεξαμενή σκέψης χρησιμοποίησα την Φιλοσοφία, την Ψυχολογία, την Λογοτεχνία και τις 12 «λογικές πλάνες». Φυσικά από τα παραπάνω εργαλεία δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η αρχαία ελληνική σκέψη και κατεξοχήν η θεωρία του πολέμου του Θουκυδίδη. Ο ιστορικός με την σκέψη και τις θέσεις του διαποτίζει όλο το βιβλίο μου και βοηθά τα μάλα στην ερμηνεία και του Ουκρανικού πολέμου.

         Κυρίες & Κύριοι,

Ο πόλεμος εκτός από τα αυτονόητα – απώλεια ανθρώπινων ζωών, πρόσφυγες, υλικές καταστροφές και οικονομική καθίζηση – συνιστά και μία Ηθική παρεκτροπή που σκιάζει τον πολιτισμό μας και κηλιδώνει τα πνευματικά μας επιτεύγματα.

Οι καιροί επιτάσσουν να εφεύρουμε εκείνους τους μηχανισμούς για να προλαβαίνουμε και να σταματάμε τον πόλεμο και να μην λειτουργούμε ως υπνοβάτες όπως περιγράφονται οι Μεγάλες δυνάμεις στο ομώνυμο έργο του Κρίστοφερ Κλαρκ, που δεν πρόσεξαν γεγονότα καταφανή που ήταν μπροστά τους  τα υποτίμησαν και τα έθεσαν εκτός του διπλωματικού και πολιτικού του πεδίου. Αποτέλεσμα αυτής της υπνοβασίας ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος τις συνέπειες του οποίου άργησαν να αντιληφθούν. Κάτι παραπλήσιο θυμίζουν και οι σύγχρονοι ηγέτες που οι διπλωματικοί τους ελιγμοί μοιάζουν με μία γιγαντιαία άσκηση στην «θεωρία των παιγνίων».

Είναι, λοιπόν, προφανές πως «υπνοβατούμε» όπως τότε – παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου – που κανείς δεν φανταζόταν στα σαλόνια της Βιέννης, του Βερολίνου και του Παρισιού πως η δολοφονία ενός αρχιδούκα θα οδηγούσε στο κολαστήριο του Δυτικού Μετώπου στην γραμμή αντιπαράθεσης του Μάρνη.

Η προσομοίωση με τον Ουκρανικό Πόλεμο μάς βοηθά να κατανοήσουμε πως η «ρευστότητα στο παγκόσμιο γεωπολιτικό περιβάλλον προσφέρει ευρύ πεδίο ελιγμών σε άτομα υψηλής ψυχοσυναισθηματικής επικινδυνότητας και φόρτισης». Βοηθά, επίσης, την επιστήμη της ατομικής και κοινωνικής ψυχολογίας να κατανοήσουν πως το ευρύ κοινό εκλαμβάνει ως απολύτως φυσιολογικό τον λαϊκίστικο τρόπο διάχυσης του εσωτερικού ψυχισμού με την μορφή πολιτικής παρέμβασης ατόμων και πολιτικών ηγετών που φιλοδοξούν να ποδηγετήσουν την κοινή γνώμη που ενίοτε τους ακολουθεί τυφλά και άκριτα.

 

Αμετάθετο, λοιπόν, χρέος όλων μας είναι να ξανακτίσουμε τον κόσμο σε καινούρια θεμέλια όπου ο πόλεμος θα απορρίπτεται ως μέσο επίλυσης των διαφορών λαών και κρατών. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να επιλέξουμε ή τις θέσεις του Πλάτωνα που αναζητούσε την ερμηνεία του Όντος και του κόσμου (Κόσμος των Ιδεών) ή να συνταχθούμε με την θέση του Μαρξ που διακήρυσσε πως αξιολογικά υπέρτερον είναι η αλλαγή του κόσμου και όχι η ερμηνεία του μόνον.

Εμείς ως υπέρμαχοι της διαλεκτικής και της σύνθεσης θα αναζητήσουμε την αλλαγή του κόσμου που προϋποθέτει όμως την βαθύτερη ερμηνεία του. Διαφορετικά εκείνο που μένει είναι αυτό που έγραψε ο ποιητής Κώστας Μόντης ως π ρ ο σ ε υ χ ή:

"Η μόνη λύση, Κύριε, είναι να κάνεις τα βόλια να μην σκοτώνουν, η μόνη λύση, Κύριε, είναι να τα στειρώσεις γιατί εμείς θα εξακολουθούμε οπωσδήποτε να πυροβολούμε".

 

­   * Η εισήγηση και η παρουσίαση του βιβλίου «Ουκρανικός Πόλεμος» έλαβαν χώρα την 1η Νοεμβρίου 2022 στην αίθουσα Τσιτσάνη στα Τρίκαλα. Ομιλητές οι πρώην βουλευτές: 1. Ηλίας Βλαχογιάννης, 2. Χρήστος Μαγκούφης, 3. Χρήστος Σιμορέλης.Συντονιστής ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μάμαλης.

 

ΙΔΕΟπολις

Τρίκαλα: Η “έξυπνη” πόλη και η πόλη του “πολιτικού πολιτισμού”.

Τα Τρίκαλα τελικά δεν είναι μόνον η “ έξυπνη” πόλη-όπως αυτοπροσδιορίζεται ή ετεροπροσδιορίζεται- αλλά και η πόλη του “πολιτικού πολιτισμού”. Την 1η Νοεμβρίου 2022, Ημέρα Τρίτη και ώρα 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων Τσιτσάνη τρεις πρώην βουλευτές από διαφορετικά κόμματα θα συνυπάρξουν για την παρουσίαση του βιβλίου “Ουκρανικός Πόλεμος”, του συντοπίτη φιλολόγου-συγγραφέα  Η λ ί α  Γ ι α ν ν α κ ό π ο υ λ ο υ.

Ο Χρήστος Μαγκούφης, ο Ηλίας Βλαχογιάννης και ο Χρήστος Σιμορέλης, πρώην βουλευτές Τρικάλων, θα παρουσιάσουν το βιβλίο για τον Ουκρανικό Πόλεμο που για 8 μήνες μαίνεται προκαλώντας τεκτονικές αλλαγές στο παγκόσμιο σκηνικό. Οι διαφορετικές ιδεολογικές, πολιτικές και κομματικές καταβολές των πρώην βουλευτών δεν στάθηκαν εμπόδιο γι αυτήν την “ιστορική”-για το τοπικά πολιτικά δεδομένα-πολιτική συμπαρουσία για έναν πόλεμο που από την αρχή προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί διχογνωμίες τόσο για τα αίτια όσο και για τον πραγματικό αίτιο αυτού.

Ένα “πολιτικό ταμπού” καταρρίπτεται και οι πρώην βουλευτές θα συναγωνιστούν στην έκφραση θέσεων για τις βασικές συντεταγμένες του Ουκρανικού πολέμου, όπως αυτές καταγράφονται στα 22 κείμενα του βιβλίου του συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλου. Η σύγκλιση και η ενότητα μέσα από τις αντιθέσεις συνιστά την κοσμοποιό δύναμη του σύμπαντος αλλά και της υγιούς δημοκρατίας. Ο νόμος της “εναντιοδρομίας” κυριαρχεί παντού και διαποτίζει κάθε πτυχή της ζωής μας χωρίς να την ακυρώνει.

                          “Πόλεμος πατήρ πάντων” (Ηράκλειτος)

Ο  “πολιτικός πολιτισμός” δεν στοχεύει στην ιδεολογική αφυδάτωση, ούτε στην “κοινωνία των ομοιοτήτων” αλλά στην διακονία της ισορροπίας-αρμονίας μέσα από τις αντιθέσεις και τις διαφορετικότητες. Η “παλίντονος αρμονία” του Ηράκλειτου θα περιπλανάται στην αίθουσα Τσιτσάνη την 1η Νοεμβρίου στην παρουσίαση ενός βιβλίου που πραγματεύεται τον πόλεμο ως “βίαιο διδάσκαλο” σύμφωνα και με την ρήση του Θουκυδίδη.

                                                                                                                                                                                                       Ο  “αιμύλιος”  

ΞΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΖΙΑΚΑ.

 ΞΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ 

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΞΥΛΟΠΑΡOΙΚΙΩΤΏΝ
Αμέσως μετά το Γοργογύρι και ανηφορίζοντας προς τον Κόζιακα, βρίσκεται το Ξυλοπάροικο ένα χωριό που πίσω του έχει τον Κόζιακα, που φαίνεται να το προστατεύει και στα πόδια του όλο το Θεσσαλικό κάμπο. Καθισμένος ο επισκέπτης σ΄ ένα από τα παραδοσιακά καφενιδάκια που συναντάς στην μικρή πλατεία και κάτω από τον παχύ ίσκιο του γέρικου πλατάνου που είναι ριζωμένος εκεί μπορεί για ώρες το βλέμμα του να πλανάται στον απέραντο κάμπο και όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή εντοπίζει και την κορυφή του Ολύμπου. Η μικρή αναφορά στο Ξυλοπάροικο είναι αφιερωμένη στην πιο όμορφη παρέα που ανέβηκε στο ΤΡΥΠΙΟ ΛΙΘΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΨΗΛΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟ 2010 και που σ' αυτή την παρέα συμμετείχαν πάρα πολλοί Ξυλοπαροικιώτες, ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να επαναλάβουμε αυτό που έγινε τότε, θα είναι ανεπανάληπτο. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος-Γοργογυραίος Πέπος.

Ωραίο Ξυλοπάρικο!!
Του Κόζιακα μπαλκόνι
Με τον ευρύ ορίζοντα
που λησμονιούνται οι πόνοι
Με μύλους με Νεροτριβές
Με απείρου κάλλους κοπελιές
Και με πολλά πλατάνια.
Με δυο κεφαλοπόταμους
που αν τους είχαν στη Γαλλία
Θα πότιζαν ολημερίς
Μπαστιά και Βερσαλία.
Μα όσο κι αν βρίσκομαι μακριά
Μακριά από φίλους και δικούς μου
Μακριά από την μαγική χαράδρα
Με τα τρεχούμενα νερά και με την πρασινάδα
Εγώ εσένα νοσταλγώ
Εσένα θα λατρεύω και πάντα θ' αγαπώ.
Με έργα και με ποιήματα
μόνο για σένα θα μιλώ
Ωραίο Ξυλοπάροικο!!

Φίλες και Φίλοι το πιο πάνω ποίημα το
είχε γράψει το 1936 ο δάσκαλος
Τρίτας Θωμάς όταν είχε επισκεφθεί το χωριό.
Αφορμή για να κάνω την πιο πάνω ανάρτηση
ήταν ένα γράμμα που βρήκα στο αρχείο μου
από την κ. Λ.Γ. που όπως γράφει ως γέννημα,
θρέμα Ξυλοπαροικιώτισσα όφειλε να ξέρει το πιο
πάνω ποίημα γιατί έγινε ο ύμνος των Ξυλοπαροικιωτών
και ώς παιδί τον είχε απαγείλει πολλές φορές.
Σύμπτωση; το 2010 ο καθηγητής Παναγιώτης Λαδιάς
όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι
έγραψε κι αυτός ένα καταπληκτικό ποίημα που ίσως θα
έπρεπε και οι Γοργογυραίοι να το απαγγέλουν πριν από
κάθε εκδήλωση και να γίνει ο δικός τους ύμνος.
Σας το παρουσιάζω αμέσως και ας κρίνει ο κάθε
αναγνώστης αν έχω δίκιο που λέω πως είναι ένα
αριστούργημα, παρακαλώ διαβάστε το.

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ.
Νοσταλγός και Ιδαλγός ο FUJI TOMO KAZU

Β Ι Β Λ Ι Ο κ ρ ι τ ι κ ή «Ουκρανικός Πόλεμος», (Ηλία Γιαννακόπουλου) *Γράφει ο Σίμων Ανδρονίδης.

«Ουκρανικός πόλεμος: Αναγνώσεις, ερμηνείες, διδάγματα. Απλουστεύσεις και γενικεύσεις»( Εκδόσεις γραφή)

«Πράττε έτσι ώστε ο κανόνας από τον οποίο εμπνέεται η δράση σου να μπορεί να ισχύσει ταυτόχρονα ως αρχή μιας καθολικής νομοθεσίας»

(Ιμάνουελ Καντ)

Το νέο βιβλίο του συγγραφέα και διαχειριστή του ιστότοπου «ΙΔΕΟπολις» Ηλία Γιαννακόπουλου, φέρει τον τίτλο «Ουκρανικός Πόλεμος: Αναγνώσεις, ερμηνείες, διδάγματα. Απλουστεύσεις και γενικεύσεις». Όπως ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου δηλοί, βασικό θέμα καθίσταται η Ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και οι πολλαπλές προεκτάσεις της.

Για όποιον διαθέτει μία εικόνα και γνώση των κειμένων που ανά τακτικά χρονικά διαστήματα δημοσιεύει ο συγγραφέας στο blog του, της ποιότητας της γραφής του και των ιδεών που καταθέτει, το περιεχόμενο του βιβλίου δεν αποτελεί έκπληξη.

Με έναν ψύχραιμο και τεκμηριωμένο τρόπο, ο κύριος Ηλίας Γιαννακόπουλος δεν διστάζει να θέσει στο επίκεντρο την πλέον πρόσφατη ένοπλη σύρραξη της εποχής μας, να συνδυάσει τις αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται μεταξύ ατομικών δρώντων και συλλογικών φορέων, να εξετάσει τον πόλεμο πολύπλευρα και από μία ηθική σκοπιά και δη, από μία Καντιανή ηθική σκοπιά. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ο συγγραφέας του «Ουκρανικού πολέμου» μάς υπενθυμίζει την εξής Καντιανή αρχή: «Δεν εξαρτάται ο ηθικός νόμος από την ανθρώπινη πραγματικότητα, αλλά αντίθετα η ανθρώπινη πραγματικότητα (ως έλλογη) από τον ηθικό νόμο», (Kant, 1984).

Άλλωστε, θα τονίσουμε πάλι πως όποιος διαθέτει μία εικόνα των κειμένων του κυρίου Ηλία Γιαννακόπουλου[1], μπορεί να αντιληφθεί πως πέραν του γεγονότος πως καθίσταται πολέμιος της κοινοτυπίας και των «αφόρητων» γενικεύσεων, που συνιστούν ενίοτε προϊόν της ανθρώπινης και διανοητικής επιθυμίας να προταχθεί το όλον εις βάρος του μερικού, ενσωματώνει στις αναλύσεις του μορφές και χαρακτηριστικά του Καντιανού «ηθικού νόμου» υπό την ετικέτα (δεν είναι αδόκιμος ο όρος) των κατηγορικών προσταγών.

Έτσι, επιδιώκει να ερμηνεύσει, όχι μόνο σύνθετα κοινωνικά – πολιτικά φαινόμενα, αλλά και τα βασικά κίνητρα πίσω από τις ανθρώπινες πράξεις και συμπεριφορές με βάση την Καντιανή ηθική.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του νέου βιβλίου, είναι η δια-κειμενικότητα. Και τι εννοούμε λέγοντας κάτι τέτοιο; Εννοούμε πως με εμβριθή τρόπο (είναι εξόχως πρωτότυπη η ιδέα πρόσληψης του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με άξονα την μορφή του Ρασκόλνικοβ από το Ντοστογιεφσκικό «Έγκλημα και Τιμωρία»), συμπεριλαμβάνεται στα κείμενα που συν-αποτελούν το βιβλίο, αναφορές από διαφορετικά πεδία, από τη λογοτεχνία έως τη μουσική, προκειμένου να σκιαγραφήσει το προφίλ της Ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία, να θέσει τα κατάλληλα, και ηθικού περιεχομένου ερωτήματα, δίχως όμως να εκμαιεύσει την οποιαδήποτε απάντηση, προτού λάβει χώρα η μελέτη των δεδομένων ως έχουν.

Στην προηγούμενη παράγραφο, έγινε αναφορά στην πρόσληψη του προέδρου Πούτιν, με άξονα την μορφή του Ρασκόλνικοβ από το μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Έγκλημα και Τιμωρία».

Αυτό δεν είναι το μοναδικό κείμενο που αναφέρεται στον Ρώσο πρόεδρο. Και αυτό διότι, προστίθενται άλλα τρία κείμενα σχετικά με τον Πούτιν και τις Πουτινικές αφηγήσεις και πρακτικές. Τα κείμενα είναι τα εξής: «Ο Πούτιν και η διαφαινόμενη “νέα Γιάλτα”», «Η “κατάρα” της Εκάβης και η ύβρις του Πούτιν», «Ο αναθεωρητισμός του Πούτιν και το τέλος της ευρωπαϊκής αθωότητας».

Με αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης (και ακόμη και ο αναγνώστης που ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για την συγκρότηση του μετα-σοβιετικού, Πουτινικού, αυταρχικού καθεστώτος, διαδικασία που άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 2000), μπορεί να αποκτήσει μία πληρέστερη εικόνα της πολιτικής προσωπικότητάς του, του τρόπου με τον οποίο ασκεί την εξουσία, της στρατηγικής που εφαρμόζει για την αναβάθμιση της γεω-πολιτικής θέσης της Ρωσίας στο διεθνές γίγνεσθαι, και, τελευταίο αλλά όχι έσχατο, τα ηθικά ζητήματα (πόσο «δίκαιος» είναι αυτός ο πόλεμος;), που εγείρουν οι επιλογές του.

Μάλιστα, θα επισημάνουμε πως η χρήση στοιχείων και αναφορών από τον τραγικό λόγο των αρχαίων δραματουργών για την σκιαγράφηση του Πουτινικού προφίλ (ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, μπορεί να αντιληφθεί την έλλειψη ηθικού ερείσματος στο λόγο του;), και για την αναζήτηση αναλογιών, γίνεται προσεκτικά και στοχευμένα, κάτι που συνιστά ισχυρό δείγμα επαρκούς θεωρητικής γνώσης πάνω στον τραγικό λόγο.

Που ναι δεν αποτελεί πανάκεια για την μελέτη του παρόντος, από την άλλη όμως, δε, μπορεί να συμβάλλει στην μελέτη προτύπων συμπεριφοράς, ιδίως όλων όσοι ασκούν την εξουσία με τον τρόπο του Ρώσου προέδρου. Ήτοι, συγκεντρωτικά, και δίχως την ύπαρξη των απαραίτητων θεσμικών δικλείδων ασφαλείας που θα μετρίαζαν ίσως τις επιπτώσεις των πολιτικών ή αλλιώς, για να παραμείνουμε κοντά στο πνεύμα του κυρίου Ηλία Γιαννακόπουλου, των επιλογών του.

Ο συγγραφέας στηρίζεται σε ένα επαρκώς γεω-πολιτικό, θεωρητικό υπόβαθρο, το οποίο σας επιτρέπει να αναδείξετε στην επιφάνεια τις γεω-πολιτικές αλλαγές που συντελούνται, και ακόμη εξελίσσονται (για «βίαιη διπολοποίηση», κάνει λόγο ο καθηγητής Κώστας Λάβδας), στον συσχετισμό ισχύος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, προσφέροντάς μας την πρώτη, ουσιαστικά, προσέγγιση της Ρωσικής στρατηγικής και κυρίως των σχέσεων Δύσης – Ρωσίας με βάση την «παγίδα του Θουκυδίδη».

Εύστοχα και ίσως, με έναν αδιόρατο πικρό τόνο για τη μέθη που μπορεί να προκαλέσει η ισχύ και η αναζήτησή της, ο κύριος Ηλίας Γιαννακόπουλος αναδεικνύει εναργώς την λογική της αμοιβαιότητας, η οποία υπεισέρχεται στον πυρήνα της «Θουκυδίδειας παγίδας»: Το ένα βήμα του ενός δρώντα και, σε ένα δεύτερο επίπεδο, τα πολλά βήματά του (η Κίνα) προκαλούν την ακόμη και ανακλαστική αντίδραση του έτερου παίκτη (ας πούμε με σημερινούς όρους, οι Ηνωμένες Πολιτείες) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την είσοδο σε ένα συγκρουσιακό σπιράλ. Σπιράλ το οποίο δεν μπορούν να αποτρέψουν οι διπλωματικές κινήσεις, οι συντονισμένες διπλωματικές κινήσεις της τελευταίας στιγμής.

Ό,τι ζήσαμε δηλαδή, την παραμονή της Ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία (βλέπε το κείμενο «Οι μεγάλες “διαψεύσεις” για την αποτροπή του πολέμου»). Ας δούμε τι έγραφε ο ίδιος ο συγγραφέας τις παραμονές ουσιαστικά της έναρξης της Ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία.

«Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν ο Graham Allison πιστεύει πως όταν μία χώρα – δύναμη αυξάνεται απειλητικά για την άλλη ηγεμονεύουσα δύναμη τότε προκαλεί φόβο και οδηγεί τις δύο χώρες σε πόλεμο. Για πολλούς αυτό συνιστά ένα ιστορικό φαινόμενο επαναλαμβανόμενο. Είναι μία πραγματικότητα που συναντάμε στην διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι ένας αγώνας φόβου ανάμεσα σε μία υπερδύναμη και σε μία ανερχόμενη υπερδύναμη. Ο φόβος αυτός κατασκευάζει την «παγίδα» και οδηγεί τις χώρες στον πόλεμο. Πολλοί μιλούν για μία ιστορική επιβεβαίωση της «θεωρίας πολέμου» του Θουκυδίδη, ενώ κάποιοι άλλοι διατείνονται πως η «ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε ως φάρσα κι άλλοτε ως τραγωδία που κύκλους κάνει». Μία άλλη ανάγνωση της «Θουκυδίδειας Παγίδας» θα μάς οδηγούσε στη διαπίστωση πως η συγκρότηση του σύγχρονου κόσμου και των εθνικών κρατών διαμορφώθηκε πάνω στη βάση της οικονομίας της αγοράς. Με δεδομένο, όμως, την συνεχή κινητικότητα αυτής τα κράτη κερδίζουν ή χάνουν βαθμίδες στην παγκόσμια ιεραρχία μέσα από έναν ανελέητο οικονομικό ανταγωνισμό»[2].

Το βιβλίο σας, εν συνόλω ιδωμένο, συνιστά μία πραγματεία περί πολέμου και πολεμικής φύσης που αξιοποιεί τη διαθέσιμη βιβλιογραφία ώστε να μπορέσει να αποφανθεί της φύσης της Ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης που έχει γνωστά αίτια, οικεία πλέον, πρόσωπα που πρωταγωνιστούν και στις δύο πλευρές, αλλά άδηλη κατάληξη.

        

·        Ο Σίμος Ανδρονίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και κατάγεται από το Πλατύ Ημαθίας. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.  

        *** Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την 1η Νοεμβρίου, Ημέρα  Τρίτη και Ώρα 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων Τσιτσάνη. Ομιλητές θα είναι οι πρώην βουλευτές Τρικάλων: 1.Hλίας Βλαχογιάνννης, 2.Χρήστος Μαγκούφης, 3.Χρήστος Σιμορέλης.

 

---

[1] Αν μη τι άλλο, ο Ηλίας Γιαννακόπουλος γνωρίζει τι σημαίνει «κόκκινη ρέγγα», πως λειτουργεί και πως αντιμετωπίζεται διαλεκτικά.

[2]Βλέπε σχετικά, Γιαννακόπουλος, Ηλίας, «Η “Παγίδα του Θουκυδίδη” και η Ρωσία που βρυχάται...», Ιστολόγιο «ΙΔΕΟπολις», 21/02/2022. Διαθέσιμο στο:«Η “Παγίδα του Θουκυδίδη” και η Ρωσία που βρυχάται...» (iliasgiannakopoulos.blogspot.com). Το κείμενο περιλαμβάνεται και στο βιβλίο. Ένα άλλο προσφιλές σχήμα των τελευταίων χρόνων, μέσω του οποίου επιχειρείται να ερμηνευθούν οι έντονοι γεω-πολιτικοί και περιφερειακοί ανταγωνισμοί, είναι το σχήμα των «υπνοβατών» που έχει εισαγάγει ο Βρετανός ιστορικός Cristopher Clark, στο βιβλίο του «Οι Υπνοβάτες». Στο ιστορικό πόνημα του, ο Clark αναδεικνύει στην επιφάνεια το πως οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις, κινούμενες ωσάν «υπνοβάτες» και δεν πρόσεξαν γεγονότα καταφανή, γεγονότα που ήταν μπροστά τους, και υποτίμησαν άλλα, θέτοντας τα εκτός του διπλωματικού-πολιτικού τους πεδίου, οδηγούμενες σε έναν σκληρό Παγκόσμιο Πόλεμο, τις συνέπειες του οποίου άργησαν να αντιληφθούν. Το σχήμα αυτό δεν θεωρούμε πως χάνει σε στιβαρότητα έναντι της Θουκυδίδειας παγίδας, η οποία παραμένει βέβαια πιο προσφιλής σε διεθνολόγους και όχι σε ιστορικούς και σε πολιτικούς επιστήμονες. Βλέπε και, Clark, Cristopher., «Οι Υπνοβάτες», Μετάφραση: Κουρεμένος, Κώστας, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2014.

 

 ΙΔΕΟπολις

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΧΕ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ MR ALEX 03/08/99

 Μια αληθινή ιστορία τρόμου, και απίθανων συμπτώσεων. 03 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1999 'Ο Mr Alex πήγε στον άλλο κόσμο και ευτυχώς δεν του άρεσε και επέστρεψε.

03/08/1999
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα μια φοβερή ιστορία που ο κάθε άνθρωπος δεν θα ήθελε να ζήσει ούτε στο πιο τρελό του όνειρο, και φαντάζομαι δεν θα επιθυμούσε να τη βιώσει ούτε ο χειρότερος εχθρός του. Πως θα σας φαινόταν αν βλέπατε μια ταινία τρόμου όπου  την ημέρα που η κόρη έχει τα γενέθλιά της να είναι ταυτόχρονα και η ημέρα θανάτου του πατέρα της;;;;;;;;;;; Κι όμως αγαπητοί μου Φίλοι αυτό δεν είναι κάποιο σενάριο από ταινία του μαύρου κινηματογράφου με σκηνοθέτη τον Χίτσκοκ, είναι αληθινή ιστορία που συνέβη το 1999 και δυστυχώς ήμουν εγώ ο Επικούρειος Πέπος που την έζησα ας ξεκινήσω όμως από την αρχή.
Το πρωινό της 3της Αυγούστου ξεκίνησα από τον Νέο Κόσμο στις 05.00 για το Κορωπί, κάπου εκεί στην Αναπαύσεως κατεβαίνοντας για στρίψω δεξιά προς Καλλιμάρμαρο φρουστ! μια μαύρη γάτα διέσχισε κάθετα το δρόμο και παράλληλα και τη δική μου διαδρομή!!!!!!! Αμέσως φρενάρισα και αφού είπα τα ξόρκια τρεις φορές, ξεκίνησα να κάνω όπισθεν ώστε ν' αλλάξω δρόμο για ν' ανέβω από το ΜΕΤΣ τι το ήθελα!!!!!!!!! Στα 50 μέτρα περίπου ήταν ένα φορτηγό και είχε αφήσει την πίσω πόρτα, της καρότσας ανοιχτή, κάνοντας όπισθεν κοπάνησα πάνω στην πόρτα με αποτέλεσμα να πάθω κάπου 300.000 δραχμές ζημιά, στο περίπου 900ευρώ!!!!!! Ευτυχώς ο φορτηγατζής δεν είχε πάθει καθόλου ζημιά. Έκανα μια βόλτα στα γύρω στενά μήπως και εντοπίσω την κωλόγατα αλλά δεν τα κατάφερα και έφυγα για Κορωπί. Αφού έφτασα στη σκήτη, δηλαδή στο αρχηγείο της ΟΚΡΑ λίγο σκοτουριασμένος, και αργοπορημένος σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον Mr Alex όταν θα ερχόταν να μ' αλλάξει. Αν του έλεγα την αλήθεια για τη μαύρη γάτα θα άρχιζε πάλι το φροντιστήριο πως αυτά είναι σαχλαμάρες και να σταματήσω να τα πιστεύω κ.λ.π. κ.λ.π. Αποφάσισα να του πω πώς με χτύπησε κάποιο φορτηγό ενώ ήμουν παρκαρισμένος και πως σύντομα ο άνθρωπος θα πλήρωνε τη ζημιά, ενώ ετοίμαζα αυτό το σχέδιο χτυπάει το τηλέφωνο, η ώρα θα πρέπει να ήταν μετά τις 07.30:
Άγνωστος, καλημέρα σας παρακαλώ τον κ. Γκοβίνα!
Πέπος, καλημέρα και σε σας, πείτε μου είμαι ο ίδιος!
Κύριε Γκοβίνα σας τηλεφωνώ από το Ασκληπιείο είμαι ο γιατρός ........... πρώτα απ' όλα να σας πω πως το παιδί σας είναι καλά και σε λίγο θα τον πάμε για μαγνητική ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μη σας φαίνονται πολλά τα θαυμαστικά, και λίγα είναι.
Πέπος, για κάποια λεπτά δεν άκουγα τι μου έλεγε, απλά προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πως σίγουρα δεν πρόκειται για κάποια φάρσα, η δεύτερη σκέψη που δεν μπορούσα να τη συναρμολογήσω ήταν η εξής, για ποιο παιδί μου μιλάει; εγώ το πρωί που έφυγα από το σπίτι η κόρη μου κοιμόταν του καλού καιρού, άρα τι μου λέει αυτός ο άνθρωπος; Κάποια στιγμή πριν προλάβω να ρωτήσω κάτι που ήθελα, ακούω τον συνομιλητή μου να λέει.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα μ' ακούτε;
Πέπος, ναι γιατρέ μου σας ακούω αλλά για πιο παιδί μου μιλάτε; εγώ πριν δυο ώρες άφησα την κόρη μου στο σπίτι να κοιμάται, τι είναι αυτά που μου λέτε;
Γιατρός, κ. Γκοβίνα ο Αλέξανδρος δεν είναι γιο σας;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πέπος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιατρέ αν έχετε βαλθεί να με τρελάνεται μη συνεχίζετε το έχετε ήδη πετύχει, πείτε μου επιτέλους τι συμβαίνει.
Γιατρός, πείτε μου ο Αλέξανδρος ποια σχέση έχει μ' εσάς;
Πέπος, είναι αδερφός μου γιατρέ, είναι ο μικρός μου αδερφός. Ενδιάμεσα προσπαθούσα να καταλάβω από που ως που ο μικρός να βρέθηκε στο Ασκληπιείο; Φυσιολογικά αφού εγώ ήμουν πρωινή βάρδια αυτός θα έπρεπε να βρίσκεται στο σπίτι του και να κοιμάται, μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος; Από τις σκέψεις μου μ' έβγαλε ο γιατρός.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα τον αδερφό σας μας τον έφεραν τα μεσάνυχτα με σοβαρό χτύπημα στο αυχένα, σας παρακαλώ ελάτε από το νοσοκομείο θα με βρείτε εκεί..........
Εύχομαι να μη βρεθείτε ποτέ σε παρόμοια θέση, εκείνο το πρωινό ενώ είχα λίγες άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου την επόμενη με ρωτούσαν γιατί έβαψα τα μαλλιά μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ θα πρέπει να σας πω πως λίγους μήνες πριν είχαμε μια κόντρα με το Mr Alex, όπως το αποκαλεί και ο σούπερ Γενικός, γιατί ήθελε να αγοράσει μια τεράστια μηχανή και του είχα επισημάνει πως η Λαυρίου στο κομμάτι από την διχάλα της Παιανίας έως και το Κορωπί ήταν ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ αυτοί που πάντα θα την πληρώνουν θα είναι οι δυκικλυστές. Δυστυχώς ο Mr Alex δεν μ' άκουσε, αγόρασε τη μηχανή και πηγαινοερχόταν το καλοκαίρι Κορωπί Χαλάνδρι.
Ας επιστρέψουμε σ' εκείνο το πρωινό, εννοείται πως έφυγα σφαιράτος για το Ασκληπιείο στη Βούλα, εκεί συνάντησα τον γιατρό και μου είπε το εξής ανατριχιαστικό.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα έχουμε δυο πολύ σοβαρά προβλήματα, ο αδερφός σας έχει κάταγμα στον αυχένα, και αιμάτωμα στους πνεύμονες!!!!!!!!!!!!!!!! Ελπίζουμε με την θεραπεία να απορροφηθεί το αιμάτωμα, και όσο για το κάταγμα στον αυχένα απλώς να σας πως πως ο αδερφός σας κινδύνεψε να μείνει ανάπηρος από τον λαιμό και κάτω!!!!!!!!!!! εκεί κατέρρευσα, έχασα τη λαλιά μου, με τα μάτια μου εκλιπαρούσα τον γιατρό να μου πει πως αυτό το ενδεχόμενο είχε απομακρυνθεί. Μου επέτρεψαν να τον δω για λίγο, φορούσε το κολάρο, παρεμπιπτόντως εδώ να αναφέρω πως μέσα στην ατυχία του ήταν πολύ τυχερός γιατί την ώρα του ατυχήματος το οποίο έγινε στη διχάλα που σας έλεγα πιο πριν κι ενώ ο αδερφός μου πήγαινε κανονικά στην πορεία του, ο παρ' ολίγον δολοφόνος που ερχόταν από Μαρκόπουλο έστριψε παράνομα αριστερά στη διχάλα προς Κορωπί κι εκεί έγινε το παρ' ολίγον τραγικό ατύχημα. Αυτό που έκανε ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν εγκληματικό, όσοι περνάτε από εκείνο το σημείο ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!
Όπως προείπα μέσα στην ατυχία του ήταν τυχερός γιατί εκείνη τη στιγμή του ατυχήματος βρέθηκε εκεί ένας καλός άγγελος-μοτοσικλετιστής ο οποίος πριν δυο χρόνια είχε κι αυτός ένα ατύχημα και τον έσωσε το γεγονός πως οι παρευρισκόμενοι δεν τον μετακίνησαν γιατί το ασθενοφόρο ήταν πολύ κοντά και με το που έφθασαν του έβαλαν αμέσως το κολάρο, από την πρώτη στιγμή ευτυχώς ήταν εκεί αυτό το παλικάρι που όπου και αν είναι ας είναι καλά, και δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον μετακινήσουν τον τραυματία αδερφό μου έως ότου έρθει το ασθενοφόρο που ευτυχώς είχε κολάρο γιατί αν αυτό συνέβαινε σήμερα λόγω κρίσης πολύ φοβάμαι πως ούτε γάζες δεν θα είχαν.
Αυτό μου επισήμανε και ο γιατρός, τον έσωσε η μη μετακίνηση, αν ου μη γένετο βρεθείτε σε παρόμοια κατάσταση προς Θεού μην πειράξετε τον τραυματία γιατί αν έχει κάταγμα στον αυχένα ελοχεύει ο κίνδυνος της παραλυσίας λόγω του Νωτιαίου.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα αύριο θα γνωρίζουμε τι μας περιμένει, ελπίζω ο αδερφός σας να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Όπως σας είπα ήταν 03/08/1999 η κόρη του αδερφού μου η Δήμητρα-Περσεφόνη είχε τα γενέθλιά της, Νουνούκο Χρόνια Καλά και εύχομαι να είσαι εσύ που θα μεταφράσεις τα βιβλία μου στα Γερμανικά και στ' Αγγλικά, η σύζυγος του αδερφού μου και τα παιδιά έλειπαν στο χωριό, αλήθεια τι λέμε σ' αυτές τις περιπτώσεις; Ειλικρινά δεν θυμάμαι καθόλου τι τους είπα και πότε. Την επόμενη που ξανασυναντήθηκα με τον γιατρό ήταν πιο αισιόδοξος από την προηγούμενη, την επόμενη ήταν ακόμα πιο αισιόδοξος, το αιμάτωμα άρχισε να υποχωρεί, θα χρειαζόταν βέβαια ένα αρκετά μεγάλο διάστημα σε ακινησία και πάντα βέβαια με το κολάρο, αυτό ήταν το λιγότερο το μείζων ήταν πως αποφύγαμε τα χειρότερα.
Επικούρειος Πέπος, τι λέτε έχω δίκιο η άδικο που λέω πως ο αδερφός μου έχει δυο φορές γενέθλια; στις 14/09 και φυσικά μαζί με την κόρη του στις 03/09; Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν αλλά όταν πλησιάζει αυτή η ημερομηνία ο εφιάλτης επιστρέφει.
Υ.Γ. Α' Το μόνο καλό που βγήκε απ' αυτή την ιστορία είναι το γεγονός πως γλίτωσα το σχετικό φροντιστήριο σχετικά με το τρακάρισμα γιατί όταν επέστρεψε στη σκήτη το είχα φτιάξει το αυτοκίνητο και ούτε γάτα ούτε ζημιά, τρόπος του λέγειν βέβαια γιατί και γάτα και ζημιά είχαμε.
Υ.Γ. Β' Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη της ΟΚΡΑ που εκείνη την περίοδο βοήθησαν πάρα πολύ ώστε το κενό του Mr Alex να καλυφθεί από την απαράμιλλη παρουσία τους.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

OΤΑΝ Η ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΡΑΞΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ. ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, Πρώτη ανάρτηση 2015

ΚΑΝΤΖΑ 22/03/2015 ΌΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ-ΛΟΓ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και του ανέφικτου, που γίνετε όμως εφικτό όταν ακούμε την ''άτακτη φωνούλα'', σας καλημερίζω και σας προτρέπω να επιτρέπετε σ'αυτή τη φωνούλα να σας μιλάει, και εις ό,τι με αφορά όχι απλά της επιτρέπω να μου μιλάει, αλλά κυρίως κάνω πάντα αυτό που μου ζητάει. Ίσως αναρωτηθεί κάποια/ος τι θέλει να πει ο ''ποιητής;'' έκανα αυτή την εισαγωγή απλά και μόνο για να σας πω πως αυτή ή ''άτακτη φωνούλα'' ήταν η αιτία που χθες βράδυ φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας δύο ξεχωριστούς ανθρώπους από την Γερμανία, και γιατί ξεχωριστούς; ίσως πει κάποιος άλλος. Ξεχωριστούς γιατί πήραν μια απόφαση, που κατά τη γνώμη μου έγραψαν ιστορία, γιατί το να πάς στον Δήμαρχο του ΝΑΥΠΛΙΟΥ και να του λες: είμαι Γερμανός και θέλω να πληρώσω το μεριδιό μου από τα χρήματα που έκλεψαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, είναι περίπου σα να έλεγες πως είμαι εξωγήϊνος. Περίπου μία βδομάδα πριν κι ενώ βρισκόμουν στην έδρα της ΟΚΡΑ δηλαδή στο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ, λάβαμε ένα μέϊλ -παρεμπιπτόντως να πω πως σήμερα που μίλαγα με την πεθερά μου της είπα κάποια στιγμή πως έλαβα ένα μέϊλ από τον ξάδερφό μου τον Άλκη, και μου είπε, γιατί πήρες μέλι από τον Άλκη αφού σας έχει πάρει η συμπεθέρα; Εννοούσε την μητέρα μου, και συνεχίζοντας, αλήθεια! που το βρήκε ο Άλκης το μέλι; τελικά της υποσχέθηκα πως δεν θα πάρω μέλι από τον Άλκη μιας και μας είχε πάρει η μητέρα μου κι έτσι ησύχασε η πεθερά μου. Για να επανέλθω όμως στην υπόθεση που σας έλεγα το μέϊλ που λάβαμε στο βιβλιοπωλείο ήταν από την κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΡΥΠΑΙΟΥ και είχε ως τίτλο ''Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιο του από τις... πολεμικές αποζημιώσεις.'' Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και η ''άτακτη φωνούλα'' έπιασε δουλειά, δεν χρειαζόταν δα και μεγάλη προσπάθεια γιατί όσες φορές στο παρελθόν έπραξα αυτό που επιθυμούσε η α.φ. πάντα, μα πάντα είχε δίκιο. Έτσι κι' αυτή τη φορά έπραξα αυτό που ζητούσε η α.φ. Επικοινώνησα με την πρόεδρο του κοινωφελή φορέα ''Πύλη Πολιτισμού'' στο Ναύπλιο και της εξήγησα το σκοπό του τηλεφωνήματος, είπα πως είχα συγκινηθεί πάρα πολύ από την κορυφαία πράξη ανθρωπιάς και ευθύνης των δύο Γερμανών, και θα επιθυμούσα εγώ και ή οικογένειά μου, όταν αυτοί οι άνθρωποι επιστρέψουν στη Αθήνα να τους φιλοξενήσουμε. Ήταν σειρά τής προέδρου να συγκινηθεί απ' αυτή την πρωτοβουλία και μου υποσχέθηκε πως θα μεταβίβαζε την επιθυμία μου στους Nina kai Ludwig. Αμέσως μετά το Ναύπλιο το ζευγάρι έφυγε για το Ηράκλειο της Κρήτης, από την Κρήτη ήταν που επικοινώνησαν για πρώτη φορά μαζί μου για να μου πουν πως αποδέχονται την πρόσκληση, η μόνη μέρα που θα μπορούσε αυτό να συμβεί ήταν την Κυριακή το βράδυ, θα επέστρεφαν από Κρήτη στις 18.30 και θ' αναχωρούσαν το πρωί στις 06.00 που σήμαινε πως θα πρέπει να ήταν στο Αεροδρόμιο κατά τις 04.00 Πράγματι στις 18.50 υποδεχόμασταν στο Ελευθέριος Βενιζέλος τη Nina kai ton Ludwig. Eν το μεταξύ θα γυρίσω λίγες ώρες πίσω για να πω πως η DOLENTHIA είχε αρχίσει ήδη να ετοιμάζει διάφορα σπεσιαλιτέ. Με μια πολύ όμορφη ανθοδέσμη που είχε ετοιμάσει ο Προ'ι'στάμενος της ΟΚΡΑ ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΗΜΑΣ ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως διατηρεί στο Κορωπί το πιο όμορφο λουλουδοπωλείο της Ανατολικής Αττικής, και αφού για μία ακόμα φορά αποφύγαμε τους ανθρώπους του Τύπου που ήταν εκεί, υποδεχθήκαμε τους φίλους μας. Την ώρα που πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο δέχθηκα ένα συγκινητικό τηλεφώνημα απο την μητέρα της βαπτιστήρας μου, την υπέροχη Νησιώτισσα Νίκη Βαλιούτη και όταν της εξήγησα που είμαι και ποιούς φίλους περιμέναμε μου είπε πολύ όμορφα λόγια γι'αυτή την πρωτοβουλία, ευχαριστώ Νίκη. Φίλες και Φίλοι περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ, και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν ήρθε στην παρέα ο εξαίρετος και σοφός φίλος μας ο κ. Φαίδωνας ο οποίος είναι γνώστης της Γερμανικής γλώσσας με αποτέλεσμα η συζήτηση να γίνει πιο κατανοητή. Ευχαριστούμε τον κ. Φαίδωνα.

Κάποια στιγμή ρώτησα τον Ludwig πότε πήρε την απόφαση να προβεί σ'αυτή την κορυφαία ενέργεια, ξύπνησες ένα πρωί και είπες θα πάω στη Ελλάδα να δώσω τα χρήματα; Απάντηση: Όχι δεν έγινε έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια με απασχολούσε αυτό το θέμα, το ποτήρι ξεχείλισε όταν άκουγα τελευταία τον Σόϊμπλε να μιλάει μ'αυτόν τον τρόπο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τότε είπα, είναι καιρός να κάνω εγώ αυτό που δεν κάνει η επίσημη Γερμανία.
Φίλες και Φίλοι αυτό που θα ήθελα να σας επισημάνω είναι το γεγονός πως αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι μ'αυτή τους την πράξη έγραψαν ιστορία...... ένας ακόμα λόγος που αυτή η πράξη τους γίνετε ακόμα πιο σημαντική, είναι το γεγονός πως αυτά τα χρήματα, μη φαντασθείτε πως ήταν από το πλεόνασμα τους!!! Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι μ'ενα μέσο εισόδημα. Μας είπαν κι άλλα πολλά οι φίλοι μας που δεν θέλω να τα αναφέρω γιατί εγώ θέλω να σταθώ στην κορυφαία τους πράξη, άλλωστε ό,τι είχαν να πουν το είπαν με την πράξη τους, εξάλλου δεν θα ήταν και σωστό εκ μέρους μου να καταχρασθώ τη φιλόξενο πνεύμα μιας Ελληνικής οικογένειας. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού σας να έχετε το εξής: ίσως με την επιστροφή στην πατρίδα τους να αντιμετωπίσουν ένα εχθρικό κλίμα γιατί δυστυχώς εκεί υπάρχουν πολλοί Σόϊμπλε, και επειδή μ'αυτή τους την πράξη είναι σα να λένε στην κυβερνησή τους, και σε όλους τους Γερμανούς, σταματήστε να κάνετε το κορόϊδο και αναλάβετε τις ευθύνες σας, ίσως, αν και το απεύχομαι, συναντήσουν δυσκολίες από τους εκεί ανεγκέφαλους πατριδοκάπηλους που υπάρχουν παντού. Ήδη την Τρίτη είναι καλεσμένοι στο Μόναχο απο τηλεοπτικό κανάλι μεγάλης εμβέλειας.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη ''μεζεδοτράπεζα'' που έγινε στο σπίτι της οικογένειας του Επικούρειου Πέπου. Υ.Γ. Το άρθρο που ακολουθεί είναι αυτό που διάβασα και με συγκίνησε αφάνταστα, ώστε να πάρω την απόφαση να τους συναντήσω. Εκείνο επίσης που με απασχολεί είναι οι Έλληνες που δραστηριοποιούνται στην Γερμανία, και πόσο έχουν επηρεασθεί, η ζωή τους, και οι δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων. Επίσης κάτι άλλο που με απασχολεί πολύ σοβαρά, και φαντάζομαι και πολλούς από εσάς, είναι το γεγονός της άφεσης αμαρτιών σ'αυτούς που μας οδήγησαν έως εδώ. Μήπως κάποιοι από σας γνωρίζουν ποίοι και γιατί το 2010 βράβευσαν τον λεγόμενο ΓΑΠ στην Γερμανία; το νούμερο 140.000.000.000 ή 140 δισεκατομμύρια σας λέει κάτι; Ψάξτε το, έχει πολύ ενδιαφέρον. το ξαναλέω, 140 χιλιάδες εκατομμύρια (Στο τέλος του άρθρου υπάρχουν οι φωτογραφίες από την ''τράπεζα γευσηγνωσίας όπου το βράβειο ανήκει στην κ. Λαμπρινή-Δολέντσια''.)

Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιό του από τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Το αίτημα για την καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα, που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα, εισακούστηκε από ένα ζευγάρι Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να δώσουν στην Ελλάδα το δικό τους μερίδιο μέσω δωρεάς σε κοινωνικό φορέα στο Ναύπλιο.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge επηρεάστηκαν, όπως είπαν, από τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Γερμανό ομόλογό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στο Βερολίνο, και επισκέφθηκαν, συμβολικά, το Ναύπλιο επειδή ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας, όπου ζήτησαν συνάντηση με τον δήμαρχο της πόλης, Δημήτρη Κωστούρο, στον οποίο ανέφεραν ότι θέλουν να πληρώσουν το ποσό που τους αναλογεί από το κατοχικό δάνειο.
Ο κ. Κωστούρος τούς εξήγησε ότι δεν μπορεί ο δήμος να εισπράξει χρήματα γι" αυτό τον σκοπό και τους παρότρυνε, εφόσον επιθυμούν, να δώσουν χρήματα στον κοινωφελή φορέα «Πύλη Πολιτισμού» που δραστηριοποιείται, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με τη λειτουργία κοινωνικού παντοπωλείου το οποίο προσφέρει δωρεάν τρόφιμα σε οικονομικά αδύναμους πολίτες του Ναυπλίου.
Στη συνέχεια, το ζευγάρι προσέφερε στην «Πύλη Πολιτισμού» το ποσό των 875 ευρώ, το οποίο, όπως είπε, θεωρεί ότι αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη από το συνολικό ποσό που οφείλει η Γερμανία για το κατοχικό δάνειο. Παράλληλα, εξήγησαν ότι αυτή η κίνηση είναι συμβολική και έχει στόχο να αφυπνίσει, ενώ τόνισαν πως εάν τους ζητηθεί από τη χώρα τους να πληρώσουν για τις διεκδικήσεις της Ελλάδας, θα το πράξουν.Επίσης, δήλωσαν ότι αγαπούν την Ελλάδα και συμμερίζονται όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, ενώ ντρέπονται για τον τρόπο συμπεριφοράς των μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία αλλά και των Γερμανών πολιτικών.Όπως αναφέρουν σε επιστολή τους: «Ο ελληνικός πληθυσμός δεν είναι υπεύθυνος για τα κρατικά χρέη που έγιναν παλιότερα. Λόγω των τωρινών αναμενόμενων βελτιώσεων θα έπρεπε η Ελλάδα να μην μπλοκαριστεί, αλλά να υποστηριχθεί. Η σημερινή κυβέρνηση, για πρώτη φορά, εκφράζει την πρόθεση να διαπραγματευτεί υπέρ του λαού και εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου και να εμποδίσει τη λεηλασία της οικονομίας. Εξ" αυτού και μόνο θα έπρεπε να υποστηριχθεί από την ΕΕ και να μην μπλοκάρεται. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για την παταγώδη αποτυχία προηγούμενων κυβερνήσεων. Η προηγούμενη κυβέρνηση δημιούργησε χρέη προς όφελος της ολιγαρχίας, αλλά ο λαός θα πρέπει να πληρώσει γι" αυτά». «Αντιθέτως η Γερμανία είναι που οφείλει στη χώρα σας. Καταβολή χρημάτων επανόρθωσης από την εποχή του Β" Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εξ αυτών είναι ο αναγκαστικός δανεισμός του 1942, υπολογιζόμενος σε 11 δισ. ευρώ, ο οποίος ανέρχεται σήμερα με τους τόκους στα 70 δισ. ευρώ» προσθέτουν.
Το ζευγάρι των Γερμανών υπολόγισε ότι το αναγκαστικό δάνειο είναι 70 δισ. ευρώ και το διαίρεσαν με τα 80 εκατ. του πληθυσμού της Γερμανίας. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ποσό που αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη είναι 875 ευρώ, χωρίς να υπολογίζει κανείς τα χρήματα για τις επανορθώσεις από τις καταστροφές του πολέμου. Θέλοντας, λοιπόν, να καταδείξουν το πρόβλημα στους υπόλοιπους πολίτες της χώρας τους, αποφάσισαν να καταβάλουν συμβολικά το ποσό που τους αναλογεί στην Ελλάδα από τα χρήματα του κατοχικού δανείου.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge εξήγησαν ότι δεν έχουν πολλά χρήματα, αφού ο ίδιος είναι συνταξιούχος και η σύζυγός του εργάζεται 30 ώρες την εβδομάδα, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Όμως, συγκέντρωσαν το ποσό με την ελπίδα να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και άλλοι Γερμανοί πολίτες.
Ακόμη, ανέφεραν ότι παρακολούθησαν στην τηλεόραση την κοινή συνέντευξη του κ. Βαρουφάκη και του κ. Σόιμπλε και ακούγοντας τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για παραγραφή των γερμανικών υποχρεώσεων, τους κίνησε το ενδιαφέρον να μάθουν λεπτομέρειες για την υπόθεση, τις οποίες βρήκαν στο διαδίκτυο. Όπως υπογράμμισαν, θεώρησαν ντροπιαστικό το δημοσίευμα της εφημερίδας BILD, σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία δεν χρωστάει κανένα ευρώ στην Ελλάδα.
Εκ μέρους της «Πύλης Πολιτισμού» η Βούλα Δεδέα παρέλαβε το ποσό των 875 ευρώ, δίνοντας απόδειξη στο ζευγάρι των Γερμανών, τους οποίους ευχαρίστησε για τη συμβολική κίνησή τους, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχει φιλία μεταξύ των λαών και η πολιτική είναι αυτή που διχάζει τους ανθρώπους και υποβιβάζει τους λαούς.
Ο δήμαρχος Ναυπλιέων, Δημήτρης Κωστούρος, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, σημείωσε: «Είναι εμφανές ότι η ηγεσία του γερμανικού λαού δεν μπορεί να εκπροσωπείται από δύο-τρία ανθελληνικά πρωτοσέλιδα, όπως και οι σχέσεις των δύο λαών πολλές φορές δεν αντικατοπτρίζονται από τις κινήσεις της πολιτικής σκακιέρας. Οι λαοί οφείλουν να αναλογιστούν ο καθένας την προσφορά του άλλου σε ιστορικό, πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, με αποκλειστικό στόχο τη συνεργασία και την κοινή ευημερία».
ΣΧΟΛΙΑΟ/Η Arkas είπε...
Καλησπέρα! Θα ήθελα και γω να αφήσω ένα σχόλιο για την ανωτέρω ανάρτηση, καθώς αποτελεί κάτι το ξεχωριστό, εξέχουσας σημασίας για όποιον θέλει να χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά, στο ένα σκέλος, και Ελληνικότητα στο άλλο σκέλος. Ξεκινώντας λοιπόν, δύο άνθρωποι από την Γερμανία, η κα. Νina και ο κ. Ludwig, αποφάσισαν να κάνουν το "μεγάλο" και "δύσκολο" ταξίδι, να έρθουν στην Ελλάδα, να δηλώσουν παρών και εν τέλει, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά με περισσή ταπεινότητα, να επισκεφθούν τον δήμαρχο Ναυπλίου και να εκφράσουν την επιθυμία τους προς αποζημίωση του ελληνικού δημοσίου για το κατοχικό δάνειο της ναζιστικής Γερμανίας εις βάρος της Ελλάδας. Αξίζει να τονίσουμε εδώ πως μεταπολεμικά κανένας Ελληνας πολιτικός δεν διεκδίκησε τις πολεμικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα. Δυστυχώς, η ιστορία θα γράψει με μελανά γράμματα ηγεσίες που προτίμησαν να προδώσουν τον Περήφανο Ελληνικό Λαό, όπου στα δύσκολα πάντοτε καταλάμβανε την πρώτη γραμμή, διδάσκοντας παγκοσμίως ήθος, φιλότιμο και λεβεντιά. Ο λόγος για τον οποίο χαρακτηρίζεται το ταξίδι των δύο Γερμανών μεγάλο και δύσκολο, είναι διότι ενέχει τα στοιχεία της μεγαλειότητας της πράξεως τους αφενός, αλλά και της αντιξοότητας υπό την οποία κατέστη εφικτό το εγχείρημα, αφετέρου. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια το κλίμα έναντι των Ελλήνων δεν είναι και το καλύτερο. Πολλοί έχουν παρασυρθεί από την προπαγάνδα που κυριαρχεί, ταυτίζοντας τον ελληνικό λαό με κυβερνήσεις και ολιγάρχες που τον διαφεντεύουν. Το φαινόμενο αυτό μάλλον παρατηρείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού διαβάζοντας την ανάρτηση βλέπουμε ότι το ζεύγος των Γερμανών που επισκέφθηκε την χώρα μας συχνά νιώθει θιγμένο από τις τοποθετήσεις εγχώριων πολιτικών παραγόντων και μέσων, κατ'επίφασην, ενημέρωσης. Όπως και να 'χει, η πράξη αυτή των δύο Γερμανών είναι ανυπέρβλητη, αποτελώντας παράλληλα δείγμα τεράστιας ανθρωπιάς, ορθής ανάγνωσης των γεγονότων, ευθύνης, ήθους, φιλότιμου, μεγαλειότητας και ανδρειοσύνης.
Εις ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ιστορίας, που σχετίζεται με την Ελληνικότητα ορισμένων ανθρώπων, τα συγχαρητήρια είναι μάλλον λίγα. Συγκεκριμένα, ο Μr Pepos the Great πρωτίστως και εν συνεχεία η οικογένειά του, υπό μια ευρεία διάσταση του όρου, αισθάνθηκαν την ανάγκη να φιλοξενήσουν τους δύο Γερμανούς, εκφράζοντας την τεράστια εκτίμηση και σημασία που διαδραματίζει γι'αυτούς η κίνηση του ζεύγους. Το κενό που πήγε να δημιουργηθεί από την μεγαλειώδη πρωτοβουλία των Γερμανών, βρήκε απέναντί του έναν specialίστα του είδους, τον Mr Pepos. Οφείλω να του προσάψω ότι σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής, φιλοξενίας και φιλότιμου είναι ασυναγώνιστος. Πολλά bravo, όπως επίσης και στην κα. Λαμπρινή, η οποία αποφεύγει τα λόγια, προτιμώντας να εκφραστεί από τα έργα. Αυτό θα πει να είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ, να έχεις ΦΙΛΟΤΙΜΟ, να λατρεύεις το ΩΡΑΙΟ!
ΥΓ: RESPECT RESPECT RESPECT

26 Μαρ 2015, 1:52:00 π.μ.To πιο πάνω σχόλιο είναι του Αρκά και όσοι γνωρίζουν την αγάπη που έχω για τον ''γιό μου'' τον Αρκά θα καταλάβουν γιατί βάζω εδώ σ'αυτή τη θέση το δικό του σχόλιο. Επίσης θα μου επιτρέψετε να παρουσιάσω ακόμα ένα σχόλιο ενός πολύ εκλεκτού φίλου του κ. Χρήστου Δήμα, πιστέψτε με απλά και μόνο για τα συναισθήματα που ένιωσε αυτός ο υπέροχος φίλος όταν διάβασε τα της επίσκεψης των Γερμανών, και αμέσως μετά το mail που έλαβα απο την Nina.

Σπύρο, Λαμπρινή & Βάσω,

Δεχθείτε τα Ειλικρινά Συγχαρητήριά μου, για την πρωτοβουλία σας.
Με κάνατε να αισθανθώ, πραγματικά, Εθνικά Υπερήφανος, (όχι σαν τους άλλους).
Μακάρι όλοι μας να αντιδρούμε θετικά, όπως εσείς.
Πάντα τέτοια

Hallooo,

Thank you so much for your loving kindness hosting us
and this warm-hearted letter with fotos. oh, and the great headline! My God.
We remember you for ever!!!
Talking with you all, we learnt important things. This special Greek value (we have still to learn how to print greek letters in PC)
Philotimo! - is something our con-citiziens should get to know - it will evoke respect.
We will find someone to translate, cause our Greek language skill is still weak (just about 25 words, some we understand yet)

Actually we are busy contacting people for to promote the Greek image here.
Yesterday we had to be in a studio for an interview, but the issue was changed because of the flight accident of German Wings.

So bye, we stay in contact, best and loving regards to you and all your family and friends.


























Επιμέλεια φωτογραφιών: FUJI TOMO KAZU
Επιμέλεια κειμένου Επικούρειος Πέπος. Θερμές ευχαριστίες στους: κ. Χρήστο Δήμα, στον σοφό Γεώργιο, στη Νίκη, στον κ. Φαίδωνα, και στον Αρκά που με πήρε αργά το βράδυ τηλέφωνο όταν διάβασε την ανάρτηση για να μου πει -πολύ συγκινημένος- όμορφα λόγια, και φυσικά τον Δ/ντη της ΔΕΔΗΔΕ Τρικάλων κ. Άλκη επίσης για τα γλυκόλογά τους. Λόγω της ημέρας ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821