Πες μου τους Φίλους σου να σου πω ποια/ποιος είσαι. ΟΙ αληθινοί φίλοι είναι το άλας της Γη. Η επιλογή έγινε από την Διονυσία.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί Μοϊκανοί!! αυτής της ιστοσελίδας σας καλημερίζω από την συνοικία των Θεών [ΠΛΑΚΑ], το μενού σήμερα έχει ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος, δηλαδή την Φιλία. Αν η φιλία δεν είναι το κράτιστο απ' όλα τα αποκτήματα ποιο είναι; Είχε πει κάποιος πολύ παλιά, πως οι Ηγεμόνες και οι Γυναίκες δεν έχουν φίλους, για τους Ηγεμόνες πράγματι έχει τη λογική του, για της Γυναίκες ισχύει; Στην φωτογραφία είναι ο Πέπος, η Διονυσία, δίδυμη αδερφή του Πεπέ, και η Λόλα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. 

Ο Μέγας Σωκράτης, όπως αναφέρει ο Ξενοφών, είχε πει: 

''Πάντων κτημάτων κράτιστον έστι φίλος σαφής και αγαθός''. Εγώ ο Επικούρειος Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Φούτζι Τόμο Κάζου το ασπάζομαι απόλυτα. Αυτό είχα σαν μότο στη ζωή μου. Αυτά τα λόγια του Σωκράτη με οδήγησαν στην πιο όμορφη, και διαχρονική φιλία, που φέτος γιορτάσαμε τα 47 χρόνια, και πάμε φούλ - ελπίζω και εύχομαι- για τα 50. Η σημερινή λοιπόν ανάρτηση είναι αφιερωμένη, που αλλού; στα υπέροχα φιλαράκια που είχα την ευλογία να αποκτήσω στο διάβα της ζωής μου. Αυτά τα φιλαράκια είναι Έλληνες, Νοτιοαφρικανοί, Ιάπωνες, Πιαλιώτες, Φινλανδοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Νορβηγοί, Κύπριοι, Αυστραλοί, Σουηδοί, και Ουτοπιστές.

''Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου. Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία. Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
Η φιλίας, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας. Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο.
(Καταχρηστικά ονομάζουν οι ανώριμοι και οι πνευματικά υποδιαίστεροι φίλους τους ομοίους των, αυτοί μπορεί να είναι σύντροφοι του παιχνιδιού η συνέταιροι στις επιχειρήσεις, συμπολίτες, συνάδελφοι, συνταξιδιώτες, συμπότες, συνωμότες κ.λ.π.-όχι ''φίλοι''). [Παπανούτσος].

Η φιλία, λέγει ο Σταγειρίτης, ''αναγκαιότατον''. Ο φίλος είναι ο παραστάτης που θα ενθαρρύνει, (π.χ. τον Αρκά να πάει στο LSE ή την Μνημοσύνη να διεκδικήσει αυτά που τις αξίζουν), και θα βοηθήσει τον νέο άνθρωπο να μην κάνει σφάλματα (ανοησίες, αστοχίες, απρέπειες), ο οδηγός στο σωστό δρόμο, και ο Επίκουρος στις κακοτοπιές της ζωής.
Τέλος σ' εκείνους που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας τους ο φίλος είναι βοηθός ''προς τις καλές πράξεις'', σύμβουλος και συνεργάτης στα ''καλά'' έργα.

Τι είναι η φιλία ; ''Εύνοια'', φυσικά - λέγει ο Αριστοτέλης, να έχεις δηλαδή καλές διαθέσεις απέναντι σ' έναν άνθρωπο, να αισθάνεσαι στοργή γι' αυτόν, να επιζητείς τη συντροφιά του και να θέλεις την ευτυχία του. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή, -λόγω μεγάλης καχυποψίας, οι σκοταδόψυχοι συνεχώς αυξάνουν- πολλοί άνθρωποι δεν βιώνουν την αληθινή φιλία. Ίσως πει κάποιος: σημεία των καιρών, ίσως.
Στην φιλία πρέπει να πηγαίνουμε με ανέφελη καρδιά, τότε τη χαιρόμαστε.
Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου. D.L.
Εκτιμώ τον φίλο που βρίσκει χρόνο για μένα στην ατζέντα του, αλλά βασίζομαι στον φίλο, που, για μένα, δεν συμβουλεύεται την ατζέντα του. R.B.
Η φιλία που δεν κρατάει μονάχα μια μέρα, πρέπει να την ποτίζεις κάθε μέρα. Πε-Πε.
Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους. Αισχύλος.

Διέκοψα τη φιλία μου με δυο ανθρώπους.
Με τον έναν γιατί μιλούσε πάρα πολύ για τον εαυτό του.
Και με τον άλλον, επειδή ποτέ δεν μου μίλησε για τον εαυτό του. Νicholas Chamfort.
Mην κάνεις φίλους αυτούς που σε κάνουν να αισθάνεσαι άνετα, αλλά αυτούς που θα σε ''αναγκάσουν'' να ανεβάσεις το επίπεδό σου. Τ.W. IBM.

Ένα ποίημα ύμνος στο αληθινό νόημα της φιλίας από τον σπουδαίο (Χόρχε Λουίς Μπόρχες), αυτόν συγγραφέα, που αναδεικνύει την αξία που έχουν οι αληθινοί φίλοι στη ζωή των ανθρώπων. Φίλοι που θα χαρούν με τη χαρά σου και θα λυπηθούν με την λύπη σου και όχι αντίστροφα. Φίλοι ειλικρινείς. Υπάρχουν άραγε; Κι όμως, η ζωή μας δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει την αληθινή φιλία. Είναι αυτοί οι μερικοί τυχεροί, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να αισθάνονται ευλογημένοι και χαρούμενοι… Ένας από αυτούς είναι και ο Επικούρειος Πέπος

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ

Ένα ποίημα ως φόρο τιμής στους υπέροχους φίλους.

Είχα την τύχη να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους/

Χωρίς ποτέ να το φανταστώ πως άξιζα τέτοιας ευλογίας/

Δεν το επεδίωξα, απλά ήταν στο πεπρωμένο μου/

Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στην πορεία έγιναν φίλοι και δάσκαλοι.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι είδους έξαρση και πόση/

Και το πόσο όμορφα συναισθήματα με πλημμύριζαν/

Και συνεχίζουν να με πλημμυρίζουν/

Κάθε φορά που συναντούσα και συναντώ τους υπέροχους φίλους μου.

Άνθρωποι από πολλά μέρη του πλανήτη μας/

Νοτιοαφρικανούς, Ιάπωνες, Φινλανδούς και Ιταλούς/

Αλλά και Γάλλους, Νορβηγούς, Αυστραλούς και Ισπανούς/

Ανάμεσα τους και Γερμανούς, Νεοζηλανδούς, Σουηδούς, Πιαλειώτες, Κορωπιώτες και Λημνιώτες.

Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/

Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/

Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/

Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.

Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
===============
Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις,
για όλα τα προβλήµατα της ζωής,
ούτε έχω απαντήσεις στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου,
αλλά µπορώ να σε ακούσω και να τα µοιραστώ µαζί σου.
Δεν µπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.
Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα ‘µαι δίπλα σου.
Δεν µπορώ να σ' αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις.
Οι χαρές σου.
Οι θρίαµβοί σου
κι οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικά µου.
Αλλά χαίροµαι ειλικρινά
να σε βλέπω ευτυχισµένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσεις
που παίρνεις στη ζωή.
Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω,
να σε παροτρύνω
και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι,
αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο, τον απαραίτητο για ν’αναπτυχθείς.
Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά, αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου και να µαζέψω τα κοµµάτια, για να τη φτιάξω από την αρχή.
Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι.
Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να ‘µαι φίλος σου.
Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα
τους φίλους και τις φίλες µου.
Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.
Δεν ήσουν στην αρχή
ούτε στο τέλος της λίστας.
Δεν ήσουν το νούµερο ένα
ούτε το τελικό,
ούτε διεκδικώ να ‘µαι πρώτος,
δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου.
Φτάνει που µε θες για φίλο.
Ευχαριστώ που ‘µαι αυτό.
Ευχαριστώ κι εγώ που τόσα χρόνια μου χαρίζεται την υπέροχη φιλία σας. W.L.P.

Ελλάς το μεγαλείο σου... Δελφοί, Ολυμπία, Επίδαυρος, Κνωσός - Φαιστός, Δίον, Βεργίνα, Μυκήνες, Δήλος, Ναός του Ποσειδώνα και Ναός της Αθηνάς στο Σούνιο, Ναός Αφαίας στην Αίγινα. Η επιλογή έγινε από την ιστορικό της παρέας.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, με ρώτησε η ιστορικός της παρέας το εξής: Επίκουρε είμαστε Έλληνες ή νομίζουμε πως είμαστε Έλληνες; Εγώ έξυσα για λίγο την κούτρα μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε η ιστορικός. Με βοήθησε λέγοντας, για ρίξε μία ματιά στο πιο κάτω κείμενο και σκέψου το πόσοι Έλληνες έχουν επισκεφθεί αυτούς τους χώρους και τότε θα καταλάβεις τι εννοώ. Η λίστα βέβαια είναι αρκετά πιο μεγάλη γιατί λείπει η ΠΝΥΚΑ, Ο ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ, Η ΝΕΜΕΑ, Ο ΛΟΦΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ, Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ, Η ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ και αρκετοί ακόμα αρχαιολογικοί χώροι. Τι έχεις να πεις Επίκουρε; Δεν είπα τίποτα, απλά θυμήθηκα τα λόγια του ΛΙΑΝΤΙΝΗ που είπε πως δεν είμαστε Έλληνες αλλά Ελληνοέλληνες. Δάσκαλε ΛΙΑΝΤΙΝΗ είχες δίκιο για μία φορά ακόμη. Σας χαιρετώ με σεβασμό και περισυλλογή για όλα αυτά που είπε η ιστορικός και που δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η Ελλάδα είναι, στην κυριολεξία ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος. Ωστόσο, κάποιους τόπους και μνημεία πρέπει κάθε Έλληνας να τα επισκεφτεί έστω μια φορά στη ζωή του. Από τη λίστα μας αφαιρούμε τον Παρθενώνα και την Αγορά –φαντάζομαι πήγατε όταν ήσασταν στο σχολείο…

Δελφοί
Στην καρδιά του Παρνασσού, ο ομφαλός της γης, ήταν κάποτε το κέντρο του σύμπαντος. Στο σημείο όπου βρίσκεται το μαντείο των Δελφών, το σπουδαιότερο της αρχαιότητας, υπήρχε προϊστορικό ιερό αφιερωμένο στη Γαία, τη Μεγάλη Μητέρα. Ο τόπος αποπνέει δύναμη και μυσταγωγία.

Ολυμπία
Κάθε 4 χρόνια, ακριβώς όπως και στην αρχαιότητα, εδώ χτυπάει η καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Στο ιερό της Ολυμπίας βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου. Η πόλη αποτέλεσε σπουδαίο πνευματικό, ιατρικό και θρησκευτικό κέντρο. Το σύμπλεγμα των κτιρίων που ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές είναι εντυπωσιακό: ο δωρικός ναός του Διός, το Φιλιππείο, το στάδιο και το γυμνάσιο.

Επίδαυρος
Το ομορφότερο «ζωντανό» αρχαίο θέατρο του κόσμου, παραμένει «ζωντανό». Από το 1955 συγκλονιστικές παραστάσεις αρχαίου δράματος βρίσκουν τη φυσική θέση τους σε αυτό. Είτε τη συνδυάσετε με την παρακολούθηση κάποιας παράστασης είτε όχι, η περιήγηση σε αυτόν τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο συνιστά, ακόμη και σήμερα, θεραπεία ψυχής και σώματος. Ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco. Εδώ και το Ασκληπιείο Επιδαύρου, που έχει πιστοποιηθεί η ύπαρξη ενός αρχαιότερου θεραπευτικού κέντρου.

Κνωσός- Φαιστός
Στο νότο του νομού Ηρακλείου, θα βρεθείτε στα ίχνη των Μινωιτών. Η Φαιστός, η έπαυλη της Αγίας Τριάδας, ο Κομμός: σταθμοί στην αρχαϊκή ιστορία της Κρήτης. Μνημεία επιβλητικά, μοναδικά στον κόσμο. Στην Κνωσό το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού.

Δίον
Στους πρόποδες του Oλύμπου, κάτω από το βουνό όπου ζούσαν οι Δώδεκα θεοί, οι Mακεδόνες έφτιαξαν ένα σπουδαίο ιερό για να λατρεύουν τον Δία. Tο Δίον εκτός από ιερός χώρος λατρείας εξελίχθηκε σε μεγάλη πόλη, ήκμασε, έλαμψε και με τους αιώνες παρήκμασε και σβήστηκε από τον χάρτη.

Βεργίνα
Ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ελλάδα και το σπουδαιότερο στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Η ανακάλυψη από τον Μανώλη Ανδρόνικο των ασύλητων τάφων του βασιλιά Φιλίππου Β' και του Αλεξάνδρου Δ', γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, συγκλόνισαν την αρχαιολογική κοινότητα. Ο τάφος του Μακεδόνα βασιλιά είναι μεγάλος, διθάλαμος και η πρόσοψή του θυμίζει ναό. Ημικίονες και παραστάδες υποβαστάζουν το δωρικό επιστύλιο και τη ζωφόρο με τα τρίγλυφα και τις μετόπες. Στη θήκη του θαλάμου βρισκόταν η περίφημη χρυσή λάρνακα με τα οστά του νεκρού βασιλιά.

Μυκήνες
Οι «πολύχρυσες Μυκήνες» του Ομήρου. Το πιο σημαντικό και πλούσιο ανακτορικό κέντρο της ύστερης εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα με τα Κυκλώπεια Τείχη και την επιβλητική πύλη των Λεόντων και ένας από τους μεγαλύτερους και τελειότερους θολωτούς τάφους που έχουν βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, η αιώνια κατοικία του μυθικού Ατρέα. Στο Μουσείο το χρυσό προσωπείο του Αγαμέμνονα.

Δήλος
Tο Ιερό των Δηλίων, ο οίκος των Ναξίων, το Αρτεμίσιο, το Πυθίο, η Εξέδρα του Διονύσου, το Θέατρο και πιο μακριά το αρχαίο θέατρο, οι κατοικίες των Δηλίων και ο ναός της Ίσιδος. Tο Άνδηρο των Λεόντων, τα πέντε μαρμάρινα λιοντάρια. Μία από τις καλύτερες συλλογές αρχαίας ελληνικής γλυπτικής στον κόσμο βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Δήλου, που χτίστηκε το 1904. Στις εννέα αίθουσές του θα δείτε αρχαία γλυπτά, μωσαϊκά, αγγεία, επιγραφές, κοσμήματα, επιτύμβια αγάλματα, στήλες. Θα ξεχωρίσετε τον κορμό κούρου από το Ιερό του Απόλλωνα, το άγαλμα του Διοσκουρίδη και της Κλεοπάτρας και το μαρμάρινο σύμπλεγμα του Βορέα που αρπάζει την Ωρείθυια.

Ναός του Ποσειδώνα και Ναός της Αθηνάς στο Σούνιο.
Και οι δύο αποτελούν σημαντικά μνημεία που εντυπωσιάζουν και προκαλούν το θαυμασμό κάθε επισκέπτη, είτε έρχεται από τη θάλασσα είτε από τη στεριά. Μάλιστα, ο Ναός του Ποσειδώνα φαίνεται από πολλά μίλια μακριά καθώς τα καράβια προσεγγίζουν. Η κατασκευή του πώρινου ναού του Ποσειδώνα χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα. Όμως ο υπό κατασκευή αυτός ναός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί καταστράφηκε από τους Πέρσες στη διάρκεια των Μηδικών πολέμων. Ένας μικρός ναός του Ποσειδώνα, κτίστηκε λίγο αργότερα , προσωρινά για να καλύπτει τις ανάγκες της λατρείας. Το 444 π.Χ οι Αθηναίοι έκτισαν τον νεότερο ναό του Ποσειδώνα. Το Σούνιο οχυρώθηκε κατά το 9ο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου για την προστασία της από εκεί διέλευσης των σιτοφορτίων και μάλιστα το οχυρό αυτό θεωρούνταν το ισχυρότερο της Αττικής.

Ναός Αφαίας στην Αίγινα.
Αν και κατασκευάστηκε περίπου το 500 π.Χ., είναι αρκετά καλοδιατηρημένος. Είναι αρχιτεκτονικού τύπου περίπτερος, δωρικού ρυθμού, από ντόπιο πωρόλιθο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αετώματα, τα οποία βρίσκονται σήμερα στην γλυπτοθήκη του Μονάχου. Είναι μαρμάρινα και έχουν αναπαραστάσεις από τον Τρωικό Πόλεμο, με πρωταγωνιστές τοπικούς ήρωες του νησιού όπως ο Τελαμώνας, ο γιος του Αιακού. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο Ναός της Αφαίας, της Ακρόπολης και του Σουνίου σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο.
Πηγή: Φαρμακόρη

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Τι αρετές πρέπει να έχεις και ποια συμπεριφορά για να σε σέβονται και να σε εκτιμούν.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητές Γοργογυρέ'ι'σσες και αγαπητοί Γοργογυραίοι καλησπέρα, προκειμένου να φανώ λίγο χρήσιμος στις υποψήφιες και τους υποψήφιους του χωριού μας, σκέφτηκα να ζητήσω βοήθεια από τον κορυφαίο καθηγητή του managmend και ηγεσίας τον κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΡΑΝΤΑ, πριν λίγο έλαβα το πιο κάτω κείμενο το οποίο σας αποστέλλω. Επειδή δεν έχω όλα τα τηλέφωνα των υποψηφίων, σας παρακαλώ να τους αποστείλετε εσείς το πιο κάτω κείμενο αν έχετε τη δυνατότητα. Σας ευχαριστώ.

Είναι σημαντικό εάν έχεις μια ηγετική θέση σε μια εταιρεία, η σε μία κοινότητα να υπάρχει σεβασμός προς το πρόσωπο σου από τους υφιστάμενους σου, η από τους κατοίκους αλλά και γενικότερα από τον κόσμο που συναναστρέφεσαι. Ο σεβασμός όμως όπως ξέρουμε δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Μπορεί ο κοντινοί σου συνεργάτες να σέβονται τον τρόπο που εργάζεσαι και λειτουργείς σαν επαγγελματίας, τον τρόπο που κλείνεις τις συμφωνίες αλλά υπάρχουν άλλα χαρακτηριστικά που καθορίζουν ένα πραγματικό ηγέτη στο σύγχρονο επαγγελματικό και διοικητικό περιβάλλον.

Αν έχεις ήδη τον σεβασμό τους τότε σίγουρα έχεις ήδη κερδίσει το παιχνίδι.
Πιο κάτω μερικοί τρόποι με τους οποίους κερδίζεται ο σεβασμός στο όποιο περιβάλλον αλλά και την καθημερινή ζωή.

Σύμφωνα λοιπόν με το Entrepreneur.com και την Jacqueline Whitmore, οι πιο κάτω συμπεριφορές μπορούν δημιουργήσουν σεβασμό γύρο από το πρόσωπο σας.

Ευγένεια.
Πρέπει πάντα να είμαστε ευγενικοί καθόλη την διάρκεια της ημέρας, από το σπίτι και την οικογένεια, τους κατοίκους, τους συνεργάτες μας, και τους πωλητές στο ταμείο του γειτονικού φούρνου.
Ακούγετε εύκολο αλλά σκεφτείτε πόσο εύκολα μπορούμε να παρασυρθούμε σε κάποια φάση της ημέρας λόγο έντασης και στρές που προήλθε από κάπου αλλού.
Όπως λοιπόν εμείς απαιτούμε σεβασμό προς το πρόσωπο μας εξού και όλοι οι άλλοι. Οφείλουμε λοιπόν πρώτα εμείς να σεβόμαστε τους γύρω μας και να βοηθούμε όταν μπορούμε με απλές κινήσεις.
Όπως για παράδειγμα να ανοίγουμε την πόρτα ή να παραχωρούμε την σειρά μας σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Πάντα να χαμογελάμε και φυσικά να λέμε ευχαριστώ όπου είναι δυνατόν.

Σεβασμός.
Πρέπει να αποφεύγουμε συμπεριφορές όπως να δυσανασχετούμε όταν μας μιλά άλλος, να κοιτάμε το κινητό μας, ή να μην αφήνουμε τον άλλο να μιλήσει. Αυτές οι πράξεις όχι μόνο δεν δείχνουν σεβασμό αλλά σίγουρα θα προκαλέσουν θέματα για μια υγιή συνεργασία στο μέλλον.
Επενδύστε στο να δημιουργήσετε μια καλή σχέση επικοινωνίας με τους κατοίκους και τους συνεργάτες σας. Πρέπει όλους να ακούγετε η άποψη τους ακόμα και αν δεν συμφωνείτε μαζί τους. Οφείλετε να τους ακούσετε προσεκτικά τι έχουν να πουν, όπως θα θέλατε να σας ακούσουν και εσάς.

Καλός ακροατής.
Σε συνέχεια με το πιο πάνω να τονίσουμε ότι το να είσαι ενεργητικός ακροατής είναι πολύ σημαντικό.
Ακούστε τον συνομιλητή σας με προσοχή για να αντιληφθείτε τι θέλει να σας πει.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα της σωστής επικοινωνία σήμερα είναι ότι ο ακροατής αντί να συγκεντρωθεί στα λεγόμενα του απέναντι του, σκέφτεται τι θα απαντήσει και πως θα πει τα δικά του.
Αντί λοιπόν να πείτε τα δικά σας, ρωτήστε περισσότερα και αφουγκραστείτε το πρόβλημα και τις ανησυχίες του συνομιλητή σας. Όταν είστε καλός ακροατής, οι άλλοι νιώθουν πιο σημαντικοί και ότι η άποψη τους μετρά.

Χρήσιμος και βοηθητικός.
Οι άνθρωποι που έχουν τον σεβασμό του κόσμου είναι συνήθως αυτοί που σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να βοηθούν τους συνανθρώπους τους. Προσπαθείτε να βοηθάτε τον κόσμο και τους συνεργάτες σας, ακόμα και με μικρές κινήσεις χωρίς να πρέπει να σας το ζητήσουν. Πάρτε πρωτοβουλία και βάλτε στόχο να βοηθάτε όποτε μπορείτε τον κόσμο γύρο σας.
Να ξέρετε θα το εκτιμήσουν και αυτό θα σας το επιστρέψουν κάποτε.

Μην δικαιολογήστε.
Η πράξεις μας είναι βασισμένες στις δικές μας επιλογές. Καμιά φορά μπορεί να βρούμε δυσάρεστες καταστάσεις, αλλά δεν υπάρχει λόγος για δικαιολογίες και μοιρολόγια. Αναλάβετε τις ευθύνες των πράξεων σας. Αν αργήσατε να τελειώσετε κάτι ή κάνατε κάποιο λάθος, μάλλον είναι γιατί δεν οργανώσατε σωστά τον χρόνο σας ή δεν είσαστε αρκετά συγκεντρωμένοι. Μπορεί να φέρει και ευθύνη η ομάδα σας αλλά και πάλι πρέπει να πάρετε την ευθύνη εσείς, ως αρχηγός.
Το να παραπονιέστε και να μοιρολογείτε για τα λάθη σας δεν θα σας πάρει πουθενά.
Να σας γίνει μάθημα και να προσπαθήσετε να βρείτε νέες ευκαιρίες μέσα από τα προβλήματα και τα λάθη, και πως θα βελτιωθείτε στο μέλλον.

Αφήστε πίσω τον θυμό και τα μούτρα.
Το να κρατάτε μούτρα και θυμό μόνο εσάς τους ίδιους βλάπτει. Αφήστε αν θέλετε τον εαυτό σας να θυμώσει για λίγο και να εκτονωθεί και μετά αφήστε το πίσω σας. Φυσικά προσπαθήστε να επιλύσετε οποιοδήποτε θέμα αλλά το να παραπονιέστε σίγουρα δεν θα βοηθήσει την κατάσταση.
Επιπλέον το να το τραβήξετε θα προκαλέσει επιπλέον στρες και άσχημα συναισθήματα που δεν ωφελούν την υγεία σας. Κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι τα κάνουν μαντάρα καμιά φορά.
Δεχτείτε τα λάθη των άλλων αλλά και του εαυτού σας και αφήστε να επανέλθετε και να συγκεντρωθείτε σε νέους στόχους και προκλήσεις.
Συγχωρέσε και μετά άφησε τα πίσω σου.

Πρόθυμος στην αλλαγή.

Ο εγωισμός δεν θα σας πάει πουθενά. Αντιληφθείτε ότι η διαδικασία για αυτόβελτίωση απαιτεί θυσίες και αλλαγές. Πάντα να προσπαθείτε να βελτιώνεστε σαν άτομο μαθαίνοντας νέες δεξιότητες, ξεκινώντας νέες δραστηριότητες και να εξετάζετε συνεχώς τον εαυτό σας και την συμπεριφορά του σε καταστάσεις.

Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου. Ελπίζω να μελετήσουν το κείμενο οι υποψήφιες και οι υποψήφιοι, εγώ απλά θα προσθέσω το εξής: καλό θα είναι στη μία τσέπη να έχουν τη ΣΥΓΓΝΩΜΗ και στην άλλη την ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ευχής έργον θα είναι να μην χρειαστεί ποτέ να τις χρησιμοποιήσουν αλλά όταν πρέπει θα είναι πρέπον να τις θυμούνται.

Πηγή: ktc

Πότε, Που, Γιατί, και Πως ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ. [ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ] Από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, μετά την ερώτηση που εισέπραττα από εκατοντάδες χιλιάδες φίλων και επισκεπτών του ιστολογίου για το τι είναι η ΟΚΡΑ, [έχω ήδη απαντήσει στο προηγούμενο άρθρο της προηγούμενης ανάρτησης], ήρθε και η σειρά να απαντήσω και στο ερώτημα του Καπτάν Φατούργου για το τι είναι η ΛΟΓ, εκτός από την δική του απορία υπάρχουν και αυτές των παιδιών του που διαμένουν στην Γερμανία και δέχονται πολλές σχετικές ερωτήσεις. Τι είναι η ΛΟΓ λοιπόν; Ο φίλος μου ο Διδάσκαλος από την Πιάλεια θα έλεγε πως είναι ένας Φάρος πολιτισμού, ο έτερος φίλος μου από τα Γιάννενα, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΔΙΑΣ φιλόλογος, είναι αυτός που έγραψε το κορυφαίο ποίημα για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ, είχε πει πως η ΛΟΓ είναι μία Όαση στην Έρημο. 

Η αγαπημένη φίλη Κατερίνα, φιλόλογος κι αυτή είχε πει πως η ΛΟΓ είναι ένα δροσερό αεράκι καταμεσής του καλοκαιριού που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας. Η πολύ αγαπημένη Βασιλική από το Κορωπί, [χαίρε Βασουλίνο] είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η ανθοφορία της άνοιξης και οι ώριμοι καρποί των οπωροφόρων δένδρων. Ο κορυφαίος ποιητής-στιχουργός κ. Λευτέρης Παπαδόπουλος είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η μελωδία υπέροχων στίχων. Ο επίσης κορυφαίος τραγουδιστής Γιώργος Νταλάρας είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η ανάγκη του ανθρώπου για αναπνοή. Ο κ. Γιώργος Στεφανόπουλος, καθηγητής στο ΜΙΤ είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η γέφυρα προς την ποιητικολογοτεχνική προσέγγιση της ζωής μέσα από δημιουργικές αναγνώσεις και αναζητήσεις. Ο κ. Νικόλαος Μαζαράκης, καθηγητής μοριακής βιοϊατρικής και επικεφαλής του τομέα γονιδιακής θεραπείας στο Τμήμα Επιστημών του Εγκεφάλου της Ιατρικής Σχολής στο Imperial College του Λονδίνου, είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η απαραίτητη πολιτισμική ντοπαμίνη του εγκεφάλου που μας παρέχει τη δυνατότητα μιας καλύτερης θεώρησης των πραγμάτων. Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί αναγνώστες αυτού του κειμένου έχω πολλές ακόμα αναφορές για το τι είναι η ΛΟΓ αλλά θα αρκεστώ μόνο σ' αυτές που έχω ήδη αναφέρει. Εγώ με δυο λόγια θα έλεγα πως ήταν μία εσωτερική ανάγκη και μία ευτυχής συγκυρία. Πάμε Λοιπόν.

ΚΑΝΤΖΑ 2006 Ιούλιος, βρισκόμουν στο ατελιέ και προσπαθούσα να ζωγραφίσω ένα θε'ι'κό κορμί, μία οπτασία, ήταν μία εθελόντρια που είχε καταλάβει πως ποζάρει σε έναν μέγιστο ζωγράφο, είχε καταλάβει πως θα έμενε μέσω αυτού του έργου στην αιωνιότητα. Απλά η συμφωνία μας ήταν η εξής: δεν θα παρουσίαζα τον πίνακα πριν περάσουν 42 χρόνια, ήταν 18 άρα στα 60της. Και όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να περάσουν ακόμα 24 χρόνια για να παρουσιάσω εκείνο το κορυφαίο έργο, άρα μιλάμε για το 2048. Δεν σας κρύβω πως κάποιες φορές αναρωτιέμαι: Επίκουρε θα ζεις το 2048; και αν ζεις πως θα είσαι; τι αξία θα έχει αν υποθέσουμε πως θα ζεις αν παράλληλα δεν θα υπάρχουν εν ζωή τα αγαπημένα πρόσωπα των φίλων σου που τώρα είναι σε μία ώριμη ηλικία; Μήπως πρέπει να παρουσιάσεις αυτό το κορυφαίο έργο όσο είσαι ακόμα ζωντανός; Αυτή η σκέψη κρατάει ευτυχώς μόνο λίγα δευτερόλεπτα, από τη στιγμή που έδωσα το λόγο μου δεν υπάρχει περίπτωση να τον αθετήσω. Αυτή λοιπόν η οπτασία που ονομαζόταν Λα'ί'δα μου είχε χαρίσει ένα βιβλίο και προφητικά είχε πει: Master, έτσι με αποκαλούσε, αυτό το βιβλίο θ' αλλάξει τη ζωή σου. ήταν ένα βιβλίο του ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ που αναφερόταν στον ποιητή ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Σε δύο εικοσιτετράωρα το είχα τελειώσει. 

Τότε ήταν που άκουσα την γνωστή εσωτερική - άτακτη φωνούλα να μου λέει:

"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!

Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής.
Μια βραδιά ποίησης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι με ποιήματα του Ν. Καββαδία στην Αυλή των Θαυμάτων, αυτό ήταν το μήνυμα, μου πήρε πολλές μέρες αλλά με την βοήθεια των Μουσών τα κατάφερα. Άρχισα να αγοράζω βιβλία για τη ζωή και το έργο του ποιητή.

13 Αυγούστου 2006

Βρισκόμουν στην αυλή των θαυμάτων και σκεφτόμουν το πως θα μπορούσα να διοργανώσω με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ιδέα που είχε φυτρώσει στο μυαλό μου, αρχικά είχα στο μυαλό μου την κόρη μου τ' ανίψια μου, τις ανιψιές μου, και τις κόρες του Χρήστου Γκόπουλου, και ξαφνικά έγινε το θαύμα! Από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών..... γύρισα προς τα εκεί και είδα καμιά δεκαριά κορίτσια που εξέπεμπαν ζωντάνια και υπέροχες μελωδίες. Κάλεσα τα κορίτσια κοντά μου και τους εξήγησα το τι έχω στο μυαλό μου και αν θα ήθελαν να συμμετέχουν σε μια βραδιά ποίησης και μουσικής, να απαγγείλουν ποιήματα του ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία. 

Στην αρχή σάστισαν, ήταν πολύ δυστακτικές όλες τους, δεν τους είχε συμβεί ποτέ ξανά, ούτε στο σχολείο, και ήταν άτολμες και συνεσταλμένες. Όλες μαζί ήταν περίπου δέκα και αν δεν κάνω λάθος η μεγαλύτερη ήταν πρώτη λυκείου και η μικρότερη έκτη η πέμπτη δημοτικού. Είπα στα κορίτσια να πάνε στα σπίτια τους να ενημερώσουν τους γονείς τους, και να επιστρέψουν να μου πούνε αν δέχονται να συμμετάσχουν γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεσή μας. Εγώ βέβαια είχα την εναλλακτική των κοριτσιών από την Αθήνα όπως προείπα αλλά εκεί είχα άλλο πρόβλημα, ήταν ντροπαλές οι ανιψιές μου και τα κορίτσια του Τάκη. Δεν πέρασε μισή ώρα και τα κορίτσια του χωριού επέστρεψαν και μου είπαν: Mr Pepo πήραμε την άδεια από τους γονείς μας και θέλουμε να συμμετέχουμε. Αυτό ήταν ο κύβος ερρίφθη.

Πήγαμε όλοι μαζί στο αρχηγείο και τους μοίρασα τα ποιήματα του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ και τους είπα να επιλέξουν από δύο το πολύ τρία ποιήματα. Παράλληλα έβαλα να ακούσουν και τα ποιήματα που είχαν μελοποιήσει διάφοροι συνθέτες και αφού κατέληξαν στο ποια ποιήματα θα απαγγείλουν τους έδωσα δύο ώρες περιθώριο να εξασκηθούν. Όταν επέστρεψαν μετά από δύο ώρες και τις άκουσα να απαγγέλουν, σ' αυτό είχε βοηθήσει πάρα πολύ η Βιβή που είχε αναλάβει τον συντονισμό, ένιωσα ευτυχής γιατί κατάλαβα πως ο σπόρος φύτρωσε και ήταν έτοιμος να μας δώσει και καρπούς. Εκείνο το βράδυ μείναμε ως αργά κάνοντας πρόβες ώστε να παρουσιάσουμε τον καλύτερο εαυτό μας γιατί την επόμενη που ήταν παραμονή της Παναγίας θα είχαμε πολλούς καλεσμένους. Όλα τα κορίτσια όσο περνούσε η ώρα τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός τους που για πρώτη φορά θα συμμετείχαν σε κάτι τόσο δημιουργικό και μάλιστα μπροστά σε κοινό.
Εκείνο το βράδυ του 2006 στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι γεννήθηκε η Λ.Ο.Γ.

Βήμα Πρώτο
Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Ηγέτης, ο Αστροτόμ, και η Μελισσάνθη. Στην συνέχεια οι Μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Κορνηλία, Αντιόπη, Ερατώ, Σύλβια,Τερψιχόρη, Ανδρομέδα, Διοτίμα, Ζαν ντ’ Αρκ, η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Άλκηστη, η Θάλεια, η Πόπη, η Ελένη και η Όλγα. Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Επικούρειου Πέπου.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί ετεροδημότες.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο πραγματοποιήσαμε την πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας. 

Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Υ.Γ. 2 Στα χρόνια που ακολούθησαν έγιναν πάρα πολλά, προστέθηκαν νέα μέλη, αρκετά μέλη τα φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας στην ΚΑΝΤΖΑ και μαζί τους επισκεφθήκαμε, την ΕΠΙΔΑΥΡΟ, ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ, ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ΤΗΝ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ, δημιουργήσαμε την Ερασιτεχνική Ομάδα Δημοσιογραφίας [ΕΟΔ] όπου συναντούσαμε σημαντικούς ανθρώπους, οι συνεντεύξεις υπάρχουν στο ιστολόγιο, στην πορεία δημιουργήσαμε την [ΟΜΑ.Σ] Ομάδα Στοχασμού με έδρα το Μουσείο της Ακρόπολης, και αυτές τις συνεντεύξεις θα τις βρείτε επίσης στο ιστολόγιο. Ως ΛΟΓ κάναμε αρκετά, θα μπορούσαμε να κάνουμε και περισσότερα, ας αρκεστούμε σ' αυτά και ας ελπίσουμε πως θα υπάρξει συνέχεια. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγης η συναρπαστική ιστορία της ΛΟΓ, ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι που ελπίζω στα μέλη που συμμετείχαν να έχει αφήσει κάποια ψήγματα πολιτισμού. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Αυτά τα μαγικά συνέβησαν κάποτε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; Από τον Μάνατζερ Επικούρειο Πέπο. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; 

Από τον Μάνατζερ Επικούρειο Πέπο. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε [Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών] Έτος ιδρύσεως 1999
Φίλες και φίλοι καλημέρα, σήμερα 10/10/24 αποφάσισα να αναδημοσιεύσω και να εμπλουτίσω αυτή την ανάρτηση που είχα κάνει το μακρινό 2007, δηλαδή 8 χρόνια μετά την ίδρυση της ΟΚΡΑ τότε και 25 σήμερα. Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι γιατί έχουν μεσολαβήσει πάρα πολλά γεγονότα και επειδή πάρα πολλοί συνάνθρωποι με ρωτούν:

''ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ''; 

Βασικά η ΟΚΡΑ είναι μία ιδέα, και όπως καλά γνωρίζετε οι ιδέες δεν δολοφονούνται. Η ιδέα λοιπόν της ΟΚΡΑ ανήκει στον Επικούρειο Πέπο ή Mr Πέπο όπως τον αποκαλούσαν τα μέλη της ΟΚΡΑ και της ΛΟΓ, για την ΛΟΓ που είναι παρακλάδι της ΟΚΡΑ θα σας μιλήσω άλλη φορά. Την ιδέα λοιπόν της ΟΚΡΑ την 'συνέλαβε' ο Mr PEPOS ένα βράδυ στον ύπνο του όταν τον επισκέφτηκαν όλες μαζί οι Μούσες!! Για να είμαι ακριβής δεν την συνέλαβε αλλά του την ενεχείρισαν οι Μούσες, κατά καιρούς οι Μούσες επισκέπτονταν και συνεχίζουν να επισκέπτονται τον Επικούρειο Πέπο, έτσι κι εκείνο το βράδυ του Μα'ί'ου 22/05/1999 οι Μούσες θεώρησαν σκόπιμο να τον επισκεφθούν προκειμένου να τον βοηθήσουν να πάρει σωστές αποφάσεις, αρχικά ο Επικούρειος Πέπος θεώρησε τυχαία την ημερομηνία, χρειάστηκε να περάσουν περίπου 17 χρόνια για να καταλάβει πως η επιλογή δεν ήταν τυχαία, η επιλογή έγινε προκειμένου να εκπληρωθούν οι γραφές, για να τιμήσουν ένα σπάνιο μέλος του μέλλοντος που ναι μεν οι Μούσες γνώριζαν πως θα γινόταν επίλεκτο μέλος μετά από 17 χρόνια, αλλά τότε ουδείς άλλος το γνώριζε, και μάλιστα δεν έγινε απλά μέλος αλλά και γραμματέας της ΟΚΡΑ που σημαίνει πάρα πολλά, π. χ. κανένα μέλος προς ένταξη δεν μπορεί να μπει στο δεύτερο στάδιο προς ένταξη αν δεν πάρει πρώτα θετική έγκριση από την γραμματέα. Ακόμα και ο ιδρυτής και CEO της ΟΚΡΑ μπορεί να παρακάμψει αυτή την διαδικασία ΜΟΝΟ μια φορά το χρόνο και ΜΟΝΟ σε ειδική περίπτωση όπως στην περίπτωση του Νικόλα Παπαγιαννόπουλου που έλαβε το χρίσμα και έγινε μέλος χωρίς να περάσει τα τρία στάδια ένταξης, μακάρι να έχουμε και στο μέλλον τόσο αξιόλογα μέλη προς ένταξη.

Σ' αυτά τα 25 χρόνια που μεσολάβησαν συνέβησαν πάρα πολλά ευχάριστα και κάποια δυσάρεστα, έτσι είναι η ζωή τα εμπεριέχει όλα, αυτή είναι και η μαγεία. Από τα πολύ ευχάριστα της τελευταίας περιόδου ήταν η απόκτηση νέων εκλεκτών φίλων και μελών, και ειδικότερα της Αφροδίτης, του φιλόλογου-συγγραφέα - λογοτέχνη - Δασκάλου - αρθρογράφου Ηλία, της Γιώτας, του σοφού Διδασκάλου Δημήτρη, του Ζήνωνα, του Γιάννη-Νέστορα, της Κασσιανής, της Στέλλας, του Πάνου, του μικρού Γιαννάκη, της Αλκυόνης, του Βασίλη Χασαπάκια, του Δευκαλίωνα, του Νικόλα, του Κώστα, της Αλέκας, της Ναυσικάς, του Θεμιστοκλή, του Στέφανου, της Μάρθας, του μικρού Ιππότη, της Πανδώρας, του Φίλιππου, του Οδυσσέα, της Αγκιούλ, του Καπτάν Φατούργου, της Αρετής Φατούργου, και πολλών ακόμα που είναι προς ένταξη.

Αρκετοί φίλοι γνωρίζουν τις ενέργειες και τις πράξεις της ΟΚΡΑ και δεν χρειάζεται να μιλήσω εδώ, αρκεί που γνωρίζουν αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν. Απλά θα αναφέρω πως υπάρχουν επίλεκτα μέλη σε όλον τον κόσμο, και τον περασμένο Μάιο αποχαιρετήσαμε έναν υπέροχο φίλο και μέλος της ΟΚΡΑ ΙΑΠΩΝΙΑΣ τον νευροχειρουργό MAKO ISHIZAWA φίλτατε Μάκο θα σε θυμόμαστε όσο ζούμε και για όσο θα μπορούμε να θυμόμαστε. Φίλες και Φίλοι μ' αυτά τα ολίγα σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι κάποια στιγμή στη ζωή σας να σας αξιώσει ο θεός να γίνετε μέλη της ΟΚΡΑ, έστω προς ένταξη.

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ - ΟΜΑΔΑ ΚΟΙΝΟΝΙΚΩΝ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Η ομάδα που έγραψε την δική της ιστορία με χρυσά γράμματα, αρχικά στο Εξωτικό Κορωπάκι, στις αγνές ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια, και φυσικά αργότερα στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι που λειτούργησε ως προπομπός της Λ.Ο.Γ. Αν δεν υπήρχε η ΟΚΡΑ δεν θα υπήρχε η Λ.Ο.Γ. και φυσικά ούτε το παρόν ιστολόγιο. Και τώρα ήρθε η ώρα να μάθετε τι είναι η ΟΚΡΑ θεωρητικά και ως φυσικό φαινόμενο.

ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ
'' Καθώς συγκρούονται
μεταξύ τους
οι κρύσταλλοι πάγου,
και οι σταγόνες νερού
του νέφους ηλεκτρίζονται
όλο και πιο πολύ,
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός, και,
ξαφνικά μία ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά
όλο το σύννεφο και το
φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα
είναι η Ο.Κ.Ρ.Α.''

Γέννηση - Έδρα: Κορωπί Αττικής.
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Έτος Ιδρύσεως 1999
Σκοπός: Μη κυβερνητική Οργάνωση
Προς Διάσωση της Φιλίας και όχι μόνο.
Ιδρυτικά Μέλη:
Επικούρειος Πέπος ως Μάνατζερ [CEO]
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΕΛΗ: Αρκάς, Γενικός, Πετράκης [αρχηγός],
Λε- Αρ Βλαχος, Μαραντόνα=Γιώργος Σεχίδης,
Μίμης, Σκουρλής Θάνος, Σκουρλής Δημήτριος,
Παύλου Νικόλαος, Παύλου Χρήστος, Ζήσης,
Γρηγόρης, Κωστής,Ορέστης Μαυρουδής, Σπύρος,
Νίκος Χατζής, Βασίλης Πολίτης, Παναγιώτης,
Αποστόλης Αναγνώστου, Γιαννάκης Αναγνώστου, 

Αντώνης και Ισίδωρος, Τρίγκας Μερκούρης,
Παπαθεοδώρου Αντώνιος, Στέλιος [Τσίου Τσίου]
Kamakotsi, Kosmix, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo,
Βάγγη, Κατερίνα, Νατάσα, Μαρία, Πέπη,
Κυριακή, Βάσια ψυχολόγος, Ηλέκτρα, Μίνα,
Διώνη, Αγγελική, Άλκηστη.
ΧΟΡΗΓΟΙ: Κος Βάιος, Κος Ρότσα.
Σύμβουλος: Dr Θωμάς ψυχολόγος.
Προπονητής: Θ. Σεχίδης.
Φυσιοθεραπευτής: ο θαυματοποιός Τζιμ Άνταμς. Στην πιο κάτω φωτογραφία όταν η ΟΚΡΑ τίμησε τον κ. ΧΟΥΑΝ ΡΟΤΣΑ.

Όλα τα μέλη του πληρώματος είναι μέλη της ΟΚΡΑ Ιαπωνίας με επικεφαλής το κυβερνήτη Mr RYO OGAWA. Kάποια στιγμή η ΟΚΡΑ θα αποκτήσει το δικό της lear JET ώστε τα μέλη της να μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν. Είναι ένα από τα όνειρα του Mr Pepou το οποίο το έχει εντάξει στο επόμενο πενταετές πρόγραμμα. 

Τα μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ μαζί με την κορυφαία Lorraina mckennitt όταν την συναντήσαμε στην Αθήνα. Ήταν μία κορυφαία στιγμή που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω πως πράγματι έγινε. Τελικά τα μέλη της ΟΚΡΑ - ΛΟΓ αν χρειαστεί κάνουν και θαύματα. Έρρωσθε. 

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ περί μουσικής, περί φιλίας, περί φιλοσοφίας κ.ο.μ. Η επιλογή έγινε από τον Δευκαλίωνα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί φολοσοφιστές και συμποσιαστές καλημέρα, από τον Δευκαλίωνα έλαβα το πιο κάτω κείμενο για τον ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ το οποίο θεωρώ πως έχει πολύ ενδιαφέρον και αποφάσισα να σας το κοινοποιήσω. Ελπίζω πως κι εσείς θα το βρείτε ενδιαφέρον, είναι λίγο μεγάλο αλλά σε σχέση με τα άρθρα του κ. ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ είναι πιο περιορισμένο. Καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς.

 1) Σε κάθε ατυχία, σε κάθε βάσανο, τη μεγαλύτερη παρηγοριά τη βρίσκουμε, παρατηρώντας την κατάσταση εκείνων πού είναι περισσότερο από μας δυστυχισμένοι.

2) Ή ανθρωπότητα μπορεί να συγκριθεί μ ένα κοπάδι, πού παίζει ήσυχο στο λιβάδι, ενώ o χασάπης διαλέγει με το μάτι μέσα απ το κοπάδι τα ζωντανά πού θα σφάξει. Τις μέρες της ευτυχίας μας, εμείς ούτε υποπτευόμαστε καν ποια συφορά κείνη την ίδια ώρα μας ετοιμάζει ή τύχη — αρρώστια, καταδίωξη, καταστροφή, ακρωτηριασμό, τύφλωση, τρέλα, θάνατο, ή ό,τι άλλο.

3) Σε κάθε τι πού θέλουμε να κάνουμε δικό μας, βρίσκουμε αντίσταση κι αντίδραση. 'Όλα έχουν μια δική τους θέληση εχθρική πού πρέπει να τη δαμάσουμε. Στη ζωή των λαών ή ιστορία δε σημειώνει παρά πολέμους και ταραχές. Τα χρόνια της γαλήνης φαίνονται σχεδόν ανάπαυλες σύντομες, διαλείμματα, τυχαία συμβάντα. Κατά τον ίδιο τρόπο ή ζωή των ατόμων είναι μια αδιάκοπη πάλη, κι όχι μόνον ενάντια σ’ αφηρημένα κακά, όπως ή φτώχεια και η πλήξη αλλά και πάλη ενός ανθρώπου εναντίον ενός άλλου. Σε κάθε περίσταση βρισκόμαστε απέναντι σ’ έναν αντίπαλο, κι όλη ή ζωή είναι ένας πόλεμος αδιάκοπος, πού σ’ αυτόν υποκύ­πτουμε κρατώντας ακόμη σφιχτά στα χέρια τα όπλα.

4) Στα βάσανα της ύπαρξής μας προσθέτεται ακόμα και το τρέξιμο τού χρόνου, πού μάς σπρώχνει χωρίς ν’ αφήνει να πάρουμε αναπνοή, χτυπώντας τον καθένα στις πλάτες με το βούρδουλα του τυράννου. Εκείνοι μόνο πού έχουν δοθεί στην πλήξη σώζονται απ’ την καταδίωξή του.

5) Ενώ ως τη μέση του δρόμου της ή ζωή είναι ένας αχόρταγος πόθος για την ευτυχία, από κει και πέρα απεναντίας είναι πάντα κυριευμένη από ένα καταθλιπτικό αί­σθημα αγωνίας, γιατί από κείνη την ώρα όλοι, ποιος λίγο και ποιος πολύ, αρχίζουν να βλέπουν καθαρά πώς ή ευτυχία είναι μια μάταιη χίμαιρα, και μονάχα ό πόνος είναι αληθινός. Για αυτό, οι άνθρωποι πού έχουν κρίση, ζη­τάνε ν αποφεύγουν να υποφέρουν μάλλον παρά να νιώθουν έντονες απολαύσεις, και να δημιουργήσουν κατά ένα κάποιο τρόπο μια κατάσταση πού τίποτα να μη τούς λαβώνει.

6) Κατά την παιδική μου ηλικία δε μπορούσα ν’ ακούσω το κουδούνι του σπιτιού να χτυπά χωρίς να αισθανθώ μια ξαφνική χαρά κι’ έλεγα από μέσα μου: «Πόσο ωραία, μα την αλήθεια! Κάτι νέο θάναι!» Με το πέρασμα τού και­ρού όμως, διδαγμένος απ’ την πείρα της ζωής, όταν άκουγα τον ίδιο θόρυβο, έμπαινα σ’ ανησυχία, τόσο πού συλλο­γιζόμουν: «Ωιμέ! Τί νέο τάχα να συμβαίνει;»

7) Στη γεροντική ηλικία, πάθη και πόθοι σβήνουν το ένα έπειτα απ’ το άλλο, όσο τα αντικείμενα τους χάνουν τη σημασία πούχαν άλλοτε. Ή ευαισθησία μετριάζεται, ή δύναμη της φαντασίας γίνεται ολοένα πιο αδύνατη, οι εικόνες ξεθωριά­ζουν, οι εντυπώσεις δεν αποτυπώνονται πια στη συνείδηση μόνο διαλύονται χωρίς ν’ αφήνουν κανένα σημάδι τους, οι μέρες κυλούν ή μια πάνω στην άλλη, τίποτα πια δεν προκαλεί ενδιαφέρον, όλα στη ζωή χάνουνε το χρώμα τους. Κάτω απ’ το βάρος των χρόνων, ό άνθρωπος δεν περπατά παρά τρικλί­ζοντας ή μαζεύεται σε μια γωνιά για ν’ αναπαυτεί, καταντών­τας ίσκιος του εαυτού του, το φάντασμα σχεδόν εκείνου πού ήταν άλλοτε, ώσπου έρχεται κι ό θάνατος. Τί του μένει να σκοτώσει; Μια μέρα ή αποκάρωση μεταβάλλεται σε στερνό ύπνο, και τα όνειρα του...

8) A! να το πρόβλημα που πάνω σ’ αυτό βασανίστηκε ο Άμλετ στον περίφημο μονόλογο. Εγώ λέω πώς από τώρα ονειρευόμαστε.

9) Όποιος βγήκε απ’ την πλάνη των πρώτων νεανικών ονείρων του, αν θησαύρισε τη δική του και την ξένη πείρα, αν μελέτησε την ιστορία των περασμένων ή είναι ενήμερος των συμβάντων της εποχής του, αν δεν έχει το νου του θο­λωμένο από ριζωμένες προλήψεις, πρέπει να φτάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα: πώς ο ανθρώπινος κόσμος είναι παραδομένος στην τύχη και στην πλάνη, κι απ’ αυτές, δίχως να γίνεται λόγος καν για αίσθημα συμπόνιας, κυριαρχείται και διευθύνεται τυχαία, ενώ ή τρέλα και ή μοχθηρία βοηθούν με το αδιάκοπο στριφογύρισμα του βούρδουλα τους.

10) Μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνο το λίγο καλό πού μπορεί να γεννηθεί μέσα στους ανθρώπους μπορεί να έρθει στο φως μόνο υστέρα από αμέτρητους πόνους. Αν υπάρχει μια ευγενι­κή και φρόνιμη ιδέα, με μεγάλο κόπο θα βρει τρόπο να γίνει γνωστή, να κατανοηθεί, να πραγματοποιηθεί, ενώ το παρά­δοξο και το ψεύτικο μέσα στη σφαίρα των ιδεών, ή αισχρότη­τα κι η χυδαιότητα στην τέχνη, η μοχθηρία κι η πονηριά στην πρακτική ζωή, απολαύουν απόλυτο κι αδιάκοπο θρίαμβο.

11) Μια ψηλή σκέψη, ένα υπέρτερο έργο φαίνονται σαν εξαί­ρεση, σαν απρόβλεπτο γεγονός, παράξενο, ανήκουστο, μεμο­νωμένο παράδειγμα, σαν αερόλιθος, δημιούργημα άλλης τάξης πραγμάτων από κείνη πού μάς κυβερνά. Αν έπειτα κοιτάξουμε την τύχη των ατόμων, βλέπουμε πώς ή ιστορία κάθε ζωής είναι πάντα ή ιστορία ενός βασανιστηρίου, γιατί, οποιοδήποτε δρόμο κι αν διαλέξει κανείς, δε θα χει παρά μια αδιάκοπη σειρά από αποτυχίες κι ατυχίες, πού καθένας κρύβει με προσοχή, γιατί ξέρει ότι, αντί να εμπνεύσει στους άλλους συμπάθεια ή συμπόνια, θα τούς έδινε την ευχαρί­στηση εκείνη πού νιώθουν όλοι σαν συλλογίζονται τις ατυχίες των άλλων, απ’ τις όποιες εκείνη τη στιγμή αυτοί δεν υποφέρουν.

12) Συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς έναν άνθρωπο, πού φτασμένος στο τέλος της ζωής του, αν θέλει νάναι συγχρόνως ειλικρινής και φρόνιμος, να εύχεται να ξαναρχίσει απ την αρχή, και να μην προτιμά απεναντίας να πέσει στο μηδέν της ανυπαρξίας.

13) Δεν υπάρχει κάτι σταθερό στην ασταθή ζωή· ούτε ατέλειω­τος πόνος, ούτε αιώνια ευχαρίστηση, ούτε εντύπωση πού ν’ αντέχει, ούτε ενθουσιασμός πού να μην ξεθυμαίνει, ούτε ψηλή ιδέα πού να στέκει ακλόνητη σαν κανόνας σ’ ολόκληρη την ύ­παρξη. Όλα διαλύονται στο χείμαρρο των χρόνων. Τα λε­πτά της ώρας, τα αναρίθμητα άτομα των μικρών πραγμάτων, θρύψαλα κάθε ενέργειας μας, είναι οι σκώροι πού τρώνε κάθε ευγενική και τολμηρή επιχείρηση. Τίποτα δεν παρουσιάζεται το σοβαρό στη ζωή. Ό βούρκος δεν αξίζει τον κόπο. Πρέπει να θεωρούμε τη ζωή σαν ένα αδιάκοπο ψέμα, στα μικρά όσο και στα σημαντικά πράματα-Υποσχέθηκε; Δε θα κρατή­σει την υπόσχεση, εκτός αν θέλει να δείξει πόσο λίγο ποθη­τό ήταν εκείνο πού ποθούσαμε. Πότε η ελπίδα παίζει με μας, και πότε το ελπιζόμενο πράμα. Μάς έδωσε κάτι; Αυτό το έκανε μόνο για να μπορέσει να μάς το ξαναπάρει. Ή απόσταση, σα με μαγική τέχνη, μάς κάνει να φανταστούμε παράδεισους. Αλλά να πού διαλύονται σαν οπτασίες μόλις αφήσουμε να κυριευτούμε απ’ τη γοητεία τους.

14) Ή ευτυχία είναι λοιπόν πάντα ή στο μέλλον ή στο πα­ρελθόν, ενώ το παρόν μοιάζει μ’ αλαφρό συννεφάκι, πού ό αγέρας το σεργιανίζει πάνω απ’ τον ηλιοφώτιστο κάμπο. Μπροστά του, πίσω του, γύρω του, όλα λάμπουν στον ήλιο. Αυτό μόνο ρίχνει παντού άπ’ όπου περνά, έναν ίσκιο.
*Σκέψεις και αποσπάσματα, Άρθουρ Σόπεναουερ, Εκδόσεις Γκοβοστή

========================

Ιδού η Μουσική στο κρεβάτι της.
1) Η μουσική εκφράζει τη εσώτερη ουσία των φαινομένων, το πράγμα καθαυτό που υπάρχει πίσω από κάθε φαινόμενο, δηλαδή αυτή καθαυτή την θέληση. Έτσι λοιπόν δεν εκφράζει μια ειδική και συγκεκριμένη χαρά, μια ορισμένη θλίψη ή οργή ή ευχαρίστηση ή κατάσταση πνευματικής γαλήνης, αλλά εκφράζει τη χαρά, τη λύπη, τον τρόμο, την παραφορά, την ευχαρίστηση, τη γαλήνη και άλλες πολλές παρόμοιες καταστάσεις, χωριστά παρμένες αυτές καθαυτές, αφηρημένα στη γενική ουσία τους, ξέχωρα από κάθε ειδική αφορμή η περίσταση. Εν τούτοις παρ' όλο ότι αυτό το αιθέριο είναι αφηρημένο μπορούμε να το νιώθουμε στην εντέλεια.

2) Το να βρίσκει κανείς τη μελωδία, φανερώνει την ορμή και την ψυχική του ευαισθησία. Ο μουσικοσυνθέτης μας φανερώνει την πιο ενδόμυχη ουσία του κόσμου και εκφράζει τη βαθύτερη σοφία με γλώσσα που το ανθρώπινο λογικό δεν μπορεί να τη νιώσει. Όμοια δηλαδή όπως ένα μέντιουμ δίνει φωτισμένες απαντήσεις για πράγματα που όταν είναι ξύπνιο δεν τα ξέρει καθόλου.

3) Το εσώτερο, το ανεξήγητο νόημα της μουσικής, εκείνο που μας γεννάει μια σύντομη και παροδική οπτασία κάποιου παραδείσου που μας είναι γνώριμος αλλά απρόσιτος συγχρόνως, εκείνο που νιώθουμε στο άκουσμα μιας μελωδίας μα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε οφείλεται στην ικανότητα που έχει η μουσική να δίνει φωνή στα πιο βαθιά κι απόκρυφα σκιρτήματα της υπόστασης μας, πέρα από κάθε πραγματικότητα και συνεπώς χωρίς οδύνη.

4) Όπως υπάρχουν μέσα μας δύο θεμελιώδεις συναισθηματικές καταστάσεις, μια της χαράς ή τουλάχιστον της φαιδρότητας και μια της θλίψης ή τουλάχιστον της μελαγχολίας, έτσι έχει και η μουσική δύο αντίστοιχους γενικούς τρόπους τονικότητας, το μείζονα τρόπο και τον ελάσσονα τρόπο, και σχεδόν πάντοτε μια σύνθεση βασίζεται στον ένα ή τον άλλο. Δεν είναι όμως παράξενο αλήθεια, να υπάρχει ένα μουσικό σημείο, η ελάσσονα, που ενώ δεν είναι θλιβερό ούτε στην ουσία του ούτε κατά συνθήκην, εν τούτοις να έχει τέτοια εκφραστικότητα ώστε κανείς να μην μπορεί να ξεγελαστεί; Απ' αυτό μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει πόσο βαθιά εισχωρεί και φτάνει η μουσική μέσα στην εσώτερη φύση του ανθρώπου και των πραγμάτων.

5) Το allegro σε ελάσσων κλίμακα συνηθίζεται πολύ στη γαλλική μουσική και είναι χαρακτηριστικό: δίνει την εντύπωση ανθρώπου που χορεύει με παπούτσια που τον στενεύουν.

6) Οι σύντομες και ευδιάκριτες φράσεις της μουσικής ενός ζωηρού χορού με γρήγορα βήματα μαρτυρούν πως το θέμα τους δεν είναι άλλο από μια συνηθισμένη ευτυχία που αποκτιέται πολύ εύκολα. Απεναντίας το allegro maestoso, με τις μεγάλες φράσεις του, τα πλατιά περάσματα και τις δαιδαλώδεις περιστροφές του εκφράζει ένα μεγάλο κι ευγενικό αγώνα για κάποιον απομακρυσμένο σκοπό που τελικά επιτυγχάνεται. Το adagio μας μιλάει για τους πόνους κάποιου επίσης μεγάλου κι ευγενικού αγώνα που περιφρονεί κάθε ταπεινή απόλαυση. Απ' όλα όμως, την πιο καταπληκτική εντύπωση την προξενεί η διαφορά ανάμεσα στη δίεση και την ύφεση. Δεν είναι τάχα αξιοθαύμαστο πως μια παραλλαγή του τρόπου κατά ένα ημιτόνιο, η εισαγωγή μιας ελάσσονος διαστήματος τρίτης αντί μείζονος διαστήματος, δίνει αμέσως και δίχως άλλο την εντύπωση πόνου και δυστυχίας και αρκεί μια δίεση για να μας διώξει αυτό το καταθλιπτικό συναίσθημα; Ο αργός ρυθμός σε ελάσσονα (adagio bemol) φτάνει ως έκφραση του ψηλότερου πόνου, είναι ένας θρήνος σπαραχτικός. Στη μουσική του Μπετόβεν, σε οποιαδήποτε συμφωνία του, διακρίνουμε κάτω από τη φαινομενική αταξία και σύγχυση που επικρατεί μια αξιοθαύμαστη τάξη. Πρόκειται για μια μανιασμένη μάχη που καταλήγει τελικά στην πιο ωραία συνδιαλλαγή. Έχουμε κι εδώ το rerum cocncordia discors, μια πιστή και πανοραματική εικόνα της ουσίας του κόσμου, που κυλάει μέσα στο διάστημα δίχως βιασύνη μα και δίχως ανάπαυση, μέσα σ' έναν αφάνταστο κυκεώνα από αναρίθμητες μορφές και που ωστόσο χάρη σ' αυτόν ακριβώς το σάλο και τον κλυδωνισμό της μάζας του μπορεί κι ακολουθεί την κανονική τροχιά του. Ταυτόχρονα όμως μέσα στη συμφωνία εκφράζονται όλα τα ανθρώπινα πάθη και συναισθήματα: χαρά, λύπη, έρωτας, μίσος, τρόμος, ελπίδα και παρουσιάζονται σε άπειρες αποχρώσεις και παραλλαγές, ωστόσο πάντοτε in abstracto (αφηρημένα), χωρίς τίποτε να μπορεί χαρακτηριστικά να τις ξεχωρίσει τη μια απ' την άλλη. Πρόκειται για την καθάρια μορφή, την άυλη που μοιάζει με τον κόσμο των αγγέλων που πλανιούνται μέσα στο διάστημα δίχως κορμιά.

7) Ύστερα από πολλή σκέψη πάνω στην ουσία της μουσικής μπορώ να σας συστήσω να την απολαμβάνετε αυτή την τέχνη όσο περισσότερο μπορείτε, γιατί είναι η πιο εξαιρετική και υπέροχη απ' όλες τις τέχνες. Δεν υπάρχει άλλη τέχνη που να μας επηρεάζει περισσότερο, που να μας εγγίζει βαθύτερα και να επενεργεί πάνω μας πιο άμεσα απ' τη μουσική. Κι αυτό γιατί η μουσική μας φανερώνει πιο άμεσα και πιο καθαρά την αληθινή ουσία του κόσμου. Όταν ακούμε υπέροχες και ωραίες αρμονίες είναι σαν να παίρνουμε ένα πνευματικό λουτρό. Μας καθαρίζουν από κάθε βρωμιά, από κάθε κακία κι από κάθε προστυχιά. Η μουσική ανυψώνει τον άνθρωπο σε αιθέρια ύψη και τον συντονίζει με τις πιο ευγενικές σκέψεις που μπορεί να περάσουν απ' το υλιστικό μυαλό του. Κι αισθάνεται τότε ο άνθρωπος τι αξίζει ή μάλλον τι θα μπορούσε να αξίζει.

8) Συχνά, όταν ακούω μουσική, παίζει η φαντασία μου με τη σκέψη, πως η ζωή όλων των ανθρώπων, κι η δική μου ακόμα, δεν είναι άλλο τίποτε από ονειροπολήσεις κάποιου αιώνιου πνεύματος, ονειροπολήσεις και καλές και κακές που κάθε θάνατός τους είναι κι ένα ξύπνημα.
======================
ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ

1) Το να εξαναγκάζεις ένα άτομο με υψηλά και σπάνια χαρίσματα να εξασκήσει ένα επάγγελμα απλώς χρήσιμο, είναι σαν να χρησιμοποιείς ένα πολύτιμο βάζο, διακοσμημένο με την ωραιότερη ζωγραφική, σαν κανάτα για την κουζίνα.

2) Οι φίλοι υποστηρίζουν ότι είναι ειλικρινείς, αλλά στην πραγματικότητα ειλικρινείς είναι οι εχθροί.
3) Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη για την επιβίωση, με τη σιγουριά της τελικής ήττας.
4) Ο χρόνος είναι αυτό, χάρη στο οποίο, καθετί σε οποιαδήποτε στιγμή μετατρέπεται σε τίποτα, οπότε χάνει κάθε αληθινή αξία.
5) Η πίστη είναι όπως ο έρωτας, δεν μπορείς να την αποκτήσεις με τη βία.
6) Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μια ηρωική ζωή.
7) Η μεγαλύτερη σοφία είναι να κάνεις υπέρτατο στόχο της ζωής την απόλαυση του παρόντος, γιατί αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα, ενώ όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του νου.
8) Η αίσθηση δύο φίλων που συναντιούνται έπειτα από μια ολόκληρη γενιά απουσίας είναι μια αίσθηση μεγάλης απογοήτευσης για τη ζωή στο σύνολό της.
9) Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει, χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου.
10) Μόνο η αρσενική διάνοια, συσκοτισμένη από τη σεξουαλική ορμή, θα μπορούσε να ονομάσει το μικροκαμωμένο φύλο, με τους στενούς ώμους, τους φαρδείς γοφούς και τα κοντά πόδια, ωραίο φύλο.
11) Αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον, υπάρχουν φορές που τα παιδιά θα έμοιαζαν με αθώους φυλακισμένους, καταδικασμένους όχι σε θάνατο, αλλά στη ζωή, και προς το παρόν εντελώς ανίδεους για το τι σημαίνει η ποινή τους.
12) Η ευθυμία και η ελαφράδα της νεότητάς μας οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι ανηφορίζουμε το βουνό της ζωής και δε βλέπουμε το θάνατο που βρίσκεται στη βάση της άλλης μεριάς.
13) Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μπορεί μια για πάντα να αποφεύγει να έχει παρτίδες με μεγάλο αριθμό συγγενικών του όντων.
14) Δεν υπάρχει τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια. Πολλά αγκάθια όμως είναι χωρίς τριαντάφυλλο.
15) Αν σωπάσω για το μυστικό μου, το κρατώ φυλακισμένο. Αν το αφήσω να ξεφύγει από τη γλώσσα μου, με κρατά εκείνο. Στο δέντρο της σιωπής κρέμονται οι καρποί της γαλήνης.
16) Το ταλέντο είναι σαν ένα σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυία είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν.
17) Η θρησκεία έχει τα πάντα με το μέρος της: την αποκάλυψη, τις προφητείες, την προστασία των κυβερνήσεων, τα υψηλώτερα αξιώματα και διακρίσεις και πάνω από όλα αυτά, το ανεκτίμητο προνόμιο να της επιτρέπεται να εντυπώνει στο νου των ανθρώπων τα δόγματά της από την τρυφερή παιδική ηλικία, ώστε να μετατρέπονται σχεδόν σε έμφυτες ιδέες.
18) Στο άπειρο σύμπαν αμέτρητες φωτεινές σφαίρες, που γύρω τους περιστρέφονται καμιά δεκαριά μικρότερες ετερόφωτες, θερμές στο κέντρο και καλυμμένες με μια κρύα σκληρή κρούστα, όπου μια μεμβράνη μούχλας δημιούργησε όντα που ζουν και γνωρίζουν – να τι είναι η πραγματικότητα, να τι είναι ο κόσμος.
19) Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πως ο άνθρωπος, εκτός από τη χειροπιαστή ζωή του, ζει πάντα μια δεύτερη, αφηρημένη ζωή. Στη σφαίρα του ήρεμου συλλογισμού, ό,τι προηγουμένως τον κατείχε ολοκληρωτικά και τον διακινούσε με ένταση μεγάλη, το παρατηρεί ως θεατής και παρατηρητής και του φαίνεται ψυχρό, άχρωμο και μακρινό.
20) Οι μεγάλες δυστυχίες δεν επιτρέπουν στις μικρότερες να γίνουν αισθητές και, αντιστρόφως, ελλείψει κάποιας μεγάλης δυστυχίας, η παραμικρή στεναχώρια κι ενόχληση μας βασανίζει.
21) Εάν αυτός ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα Θεό δεν θα ήθελα να είμαι αυτός ο Θεός. Η δυστυχία αυτού του κόσμου θα μου ράγιζε την καρδιά.
22) Κάθε έθνος ξεφτιλίζει άλλα έθνη και όλα έχουν δίκιο.
23) Η έκσταση στην πράξη του ζευγαρώματος. Αυτό είναι! Αυτή είναι η αληθινή ουσία και ο πυρήνας των πάντων, ο στόχος κι ο σκοπός κάθε ύπαρξης.
24) Πρέπει κανένας να γεράσει για να πεισθεί πόσο λιγόχρονη είναι η ζωή.
25) Πρέπει να σέβεσαι κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο εξαθλιωμένος ή γελοίος είναι. Να θυμάσαι ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο ζει το ίδιο πνεύμα που ζει και σε σένα.
26) Σε κάθε περίσταση χρειάζεται για τον καθένα κάποια ποσότητα από φροντίδες, δυστυχήματα ή αθλιότητες, όπως στο πλοίο χρειάζεται το έρμα για να κρατιέται σε ισορροπία και να προχωρεί κανονικά.
27) Το να έχουμε σταθερές αρχές και να τις ακολουθούμε παρά τις αντίθετες ορμές και τους πειρασμούς, αυτό είναι ακριβώς εκείνο που ονομάζεται εγκράτεια.
28) Από τα μικροπράγματα καταλαβαίνουμε καλύτερα τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Γιατί στα πιο μεγάλα δείχνεται πιο προσεκτικός και κρύβεται.
29) Γενικά, οι γυναίκες πολύ λίγο επηρεάζονται απ' την ωραιότητα, και ιδίως του προσώπου. Εκείνο που συντελεί στην κατάκτησή τους είναι η σωματική ρώμη και το θάρρος του άντρα.
30) Η έμφυτη ικανότητα μπορεί πολλές φορές ν' αναπληρώσει την έλλειψη μόρφωσης, αλλά καμιά πνευματική μόρφωση δεν μπορεί ν' αναπληρώσει την έλλειψη έμφυτης ικανότητας.
31) Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αγώνας για την ύπαρξη, με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος θα νικηθούμε.
32) Η λεπτότητα στη γυναίκα είναι δύναμη.
33) Η όμορφη γυναίκα είναι στολίδι και η καλή θησαυρός.
34) Κάθε ερωτικό αίσθημα, οποιαδήποτε αιθεριότητα κι αν περιβάλλεται, όλες τις ρίζες του τις έχει στο φυσικό γενετήσιο ένστικτο.
35) Και μόνη η εμφάνιση της γυναίκας δείχνει ότι δεν είναι προορισμένη για τα μεγάλα έργα, ούτε τα πνευματικά, ούτε τα χειρονακτικά. Η γυναίκα ξοφλάει το χρέος της στη ζωή, όχι με τη δράση, αλλά με την οδύνη, με τους πόνους του τοκετού και με τις αναρίθμητες φροντίδες για το παιδί.
36) Λίγοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να λάμπουν σε μια παρέα, αλλά πάρα πολλοί διαθέτουν τη δύναμη να είναι ευχάριστοι.
37) Με προσοχή να εκφέρεις κρίση, ακόμα και όταν η υπόθεση είναι καλή. Γιατί είναι εύκολο να πληγώσει κανείς ανθρώπους, αλλά αδύνατο να τους διορθώσει.
38) Ο άνθρωπος κάνει σίγουρα εκείνο που θέλει, όμως είναι δύσκολο ν' αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλει.
39) Ο εγωισμός είναι τόσο μεγάλους, που η υφήλιος ολόκληρη δεν μπορεί να τον χωρέσει. Γιατί αν έμπαινε σε καθέναν το δίλημμα να εκλέξει ανάμεσα στην εκμηδένιση του σύμπαντος και στη δική του προσωπική καταστροφή, δεν είναι ανάγκη να πω εγώ ποια θα ήταν η απάντηση.
40) Ο θάνατος είναι το δαιμόνιο που εμπνέει, ο μουσηγέτης της φιλοσοφίας. Χωρίς αυτός, δύσκολα θα μπορούσε να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος.
41) Οι γυναίκες ενδόμυχα σκέπτονται ότι οι άντρες δημιουργήθηκαν για να κερδίζουν χρήματα και αυτές για να ξοδεύουν.
42) Κάθε κοινωνική συναναστροφή απαιτεί αμοιβαία προσαρμογή και διάθεση, γι’ αυτό όσο πιο μεγάλη τόσο και πιο ανούσια. Εντελώς ο εαυτός του μπορεί να είναι κανείς μόνο εφόσον μένει μόνος του. Μόνο τότε είναι ελεύθερος.
43) Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν.
44) Οι παλιάνθρωποι είναι πάντοτε κοινωνικοί και μάλιστα όταν ένας άνθρωπος έχει μέσα του μια στάλα ευγένεια, δεν βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στη συντροφιά των άλλων.
45) Ο γιατρός βλέπει τον άνθρωπο σε όλη του την αδυναμία· ο δικηγόρος σε όλη του την κακία· και ο θεολόγος σε όλη του τη βλακεία.
46) Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.
47) Τιμή είναι η εξωτερική συνείδηση. Συνείδηση είναι η εσωτερική τιμή.
48) Η έγνοια της μετριότητας είναι πώς θα σκοτώσει τον χρόνο. Ο σοφός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο.
49) Το γενικότερο δίδαγμα της ιστορίας είναι: τα ίδια, με διαφορετικό τρόπο. Όποιος έχει διαβάσει Ηρόδοτο έχει διαβάσει σχεδόν όλη την ιστορία.
50) Κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του δικού του οπτικού πεδίου σαν τα όρια του κόσμου.
51) Οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια εξωτερική απασχόληση, επειδή είναι αδρανείς εσωτερικά.
52) Δύο είναι οι εχθροί της ανθρώπινης ευτυχίας: πόνος και ανία.
53) Ο κόσμος είναι μια δική μου ιδέα.
54) Το μίσος πηγάζει από την καρδιά, η περιφρόνηση, από το κεφάλι.
55) Η μεγαλοφυΐα στην καθημερινή ζωή είναι τόσο χρήσιμη όσο ένα αστρονομικό τηλεσκόπιο στο θέατρο.
56) Η ζωή είναι άθλιο πράγμα. Αποφάσισα να περάσω τη ζωή μου σκεπτόμενος αυτό ακριβώς.
57) Όσο πιο περιορισμένος είναι ο ορίζοντας και ο κύκλος της δραστηριότητας και των επαφών μας, τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Γιατί με το άνοιγμα του ορίζοντα πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται οι έγνοιες, οι επιθυμίες, ο τρόμος.
58) Η ζωή είναι ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ πόνου και απελπισίας.
59) Οι δημοσιογράφοι είναι σαν τα σκυλιά. Οποτεδήποτε κάτι κινείται, αρχίζουν να γαβγίζουν.
60) Για να μπορέσει κανείς να πορευτεί στη ζωή, καλό είναι να εφοδιαστεί με μεγάλα αποθέματα προνοητικότητας και επιείκειας. Με τα πρώτα θα φυλαχτεί από ζημιές και απώλειες και με τα δεύτερα από τσακωμούς και προστριβές.
61) Η ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με διαφορετικούς τίτλους.
62) Οι θρησκείες είναι σαν τις πυγολαμπίδες. Για να λάμψουν πρέπει να υπάρχει σκοτάδι.
63) Είτε πρόκειται για μουσική είτε για φιλοσοφία είτε για ζωγραφική ή ποίηση, το έργο μιας μεγαλοφυΐας δεν είναι κάτι προς χρήση. Ο χαρακτηρισμός του ανώφελου σημαδεύει τα έργα της μεγαλοφυΐας.
64) Ό,τι είναι εξαιρετικό ωριμάζει αργά.
65) Η μη-ύπαρξη μετά το θάνατο δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτήν πριν τη γέννηση.
66) Το πρωινό είναι η νεότητα της ημέρας. Είναι χαρούμενο, φρέσκο και εύκολο. Μην το χαραμίζετε ξυπνώντας αργά.
67) Με τα γνωμικά επιδεικνύει κανείς την παιδεία του θυσιάζοντας την πρωτοτυπία του.
68) Αν ο νόμος του υλισμού ήταν ο αληθινός νόμος, όλα θα ήταν ξεκάθαρα. Το «γιατί» των φαινομένων θα μειωνόταν στο «πώς».
69) Η ζωή μοιάζει με παιδικό ρούχο – είναι μικρή και χεσμένη.
70) Η ζωή δεν είναι ποτέ ωραία, μόνο κάποιες εικόνες της ζωής είναι όμορφες.
Ετικέτες: ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ: ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ, ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ, ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ, ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ
Πηγή: http://philipposphilios.com
Ανιχνευτής Επικούρειος Πέπος.