Ποίηση και Ποιητές ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ Από τον ανιχνευτή Επικούρειο Πέπο.

Πάντα γυρίζω
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ
Πάντα γυρίζω ἐκεῖ πρὸς τὰ χαράματα
τῆς ὄμορφης ἀγάπης μας. Μὴν τύχη,
φοβᾶμαι, τὸ μοιραῖο νὰ συντύχη
καὶ φύγουν γιὰ τ᾿ ἀγύριστα περάματα.
Θαρρῶ ζωὴ τῆς δίνω ἀνακαλώντας
τὰ πρωτινὰ φεγγοβολήματά της,
τὸ ἀνόθευτο μεθύσι μας κοντά της
τὰ δῶρα της περίσσια σπαταλώντας.
Κι᾿ ἀναζητῶ τὸ βλέμμα σου γεμάτο
μίαν ἀφοσίωση ἀστέρευτη, σὰν ἔννοια,
σὰν ἕλξη νἄταν ὅλο μαγνητένια,
τόσο ὄμορφο ἦταν, τόσο ἦταν γεμάτο.
Ἄχ! ὁ κρυφὸς καημὸς ποὺ μοῦ κρατάει
τὴ σκέψη σκλαβωμένη στὸ πρωτάνθι,
ἐνῶ γύρα μας περισσεύουν τἄνθη
ποὺ ἀμέριμνα ἡ ἀγάπη μας σκορπάει.

Γιατί μ΄αγάπησες
Δὲν τραγουδῶ παρὰ γιατὶ μ᾿ ἀγάπησες
στὰ περασμένα χρόνια.
Καὶ σὲ ἥλιο, σὲ καλοκαιριοῦ προμάντεμα
καὶ σὲ βροχή, σὲ χιόνια,
δὲν τραγουδῶ παρὰ γιατὶ μ᾿ ἀγάπησες.
Μόνο γιατὶ μὲ κράτησες στὰ χέρια σου
μία νύχτα καὶ μὲ φίλησες στὸ στόμα,
μόνο γι᾿ αὐτὸ εἶμαι ὡραῖα σὰν κρίνο ὁλάνοιχτο
κ᾿ ἔχω ἕνα ρίγος στὴν ψυχή μου ἀκόμα,
μόνο γιατὶ μὲ κράτησες στὰ χέρια σου.
Μόνο γιατὶ τὰ μάτια σου μὲ κύτταξαν
μὲ τὴν ψυχὴ στὸ βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τὸ ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τὰ μάτια σου μὲ κύτταξαν.
Μόνο γιατὶ ὅπως πέρναα μὲ καμάρωσες
καὶ στὴ ματιά σου νὰ περνάη
εἶδα τὴ λυγερὴ σκιά μου, ὡς ὄνειρο
νὰ παίζει, νὰ πονάη,
μόνο γιατὶ ὅπως πέρναα μὲ καμάρωσες.
Γιατὶ δισταχτικὰ σὰ νὰ μὲ φώναξες
καὶ μοῦ ἅπλωσες τὰ χέρια
κ᾿ εἶχες μέσα στὰ μάτια σου τὸ θάμπωμα
- μία ἀγάπη πλέρια,
γιατὶ δισταχτικὰ σὰ νὰ μὲ φώναξες.
Γιατὶ, μόνο γιατὶ σὲ σέναν ἄρεσε
γι᾿ αὐτὸ ἔμεινεν ὡραῖο τὸ πέρασμά μου.
Σὰ νὰ μ᾿ ἀκολουθοῦσες ὅπου πήγαινα,
σὰ νὰ περνοῦσες κάπου ἐκεῖ σιμά μου.
Γιατὶ, μόνο γιατὶ σὲ σέναν ἄρεσε.
Μόνο γιατὶ μ᾿ ἀγάπησες γεννήθηκα,
γι᾿ αὐτὸ ἡ ζωή μου ἐδόθη.
Στὴν ἄχαρη ζωὴ τὴν ἀνεκπλήρωτη
μένα ἡ ζωὴ πληρώθη.
Μόνο γιατὶ μ᾿ ἀγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα γιὰ τὴ διαλεχτὴν ἀγάπη σου
μοῦ χάρισε ἡ αὐγὴ ρόδα στὰ χέρια.
Γιὰ νὰ φωτίσω μία στιγμὴ τὸ δρόμο σου
μοῦ γέμισε τὰ μάτια ἡ νύχτα ἀστέρια,
μονάχα γιὰ τὴ διαλεχτὴν ἀγάπη σου.
Μονάχα γιατὶ τόσο ὡραῖα μ᾿ ἀγάπησες
ἔζησα, νὰ πληθαίνω
τὰ ὀνείρατά σου, ὡραῖε ποὺ βασίλεψες
κ᾿ ἔτσι γλυκὰ πεθαίνω
μονάχα γιατὶ τόσο ὡραῖα μ᾿ ἀγάπησες.

Σεμνότης
Τὴν ὀμορφιὰ ποὺ κλείνω μέσα μου
κανεὶς δὲν θέλω νὰ τὴ νοιώσῃ.
Δὲ θὰ μποροῦσε νὰ τὴ σίμωνε
χωρὶς γι᾿ αὐτὸ νὰ τὴ πληγώσῃ.
Ἔχω ἕνα κρίνο, κρίνο ὁλάνοιχτο
χωρὶς καμμιὰ σκιὰ στὴν ὄψη.
Καμμιὰ ἡδονὴ δὲν ἐπεθύμησε
νὰ τὸ φιλήση, νὰ τὸ κόψη.
Ἔχω ἕνα ρόδο ποὺ ζυγιάζεται
πάνω στὴν ἴδια του τὴ φλόγα
κ᾿ εἶναι σὰ νἄγινε ὁλοκαύτωμα
καὶ νὰ σιωποῦσε καὶ νὰ εὐλόγα.
Μία μαργαρίτα ποὖνε ἀμφίβολη
μ᾿ ὅλο τὸ ναὶ ποὺ λέει ἡ καρδιά της.
Μόνον ἀφήνει νὰ λικνίζεται
παθητικὰ τὴν ὀμορφιά της.
Κι᾿ ἄλλα λουλούδια ποὖνε σύμβολα
κι᾿ ἄλλα μονάχα ποὺ μεθοῦνε,
μὰ τόσο εἶνε ὅλα λεπτοκάμωτα,
φανταστικὰ μόνον ἀνθοῦνε.
Τὴν ὀμορφιὰ ποὺ κλείνω μέσα μου
κανεὶς ποτὲ δὲ θὰ τὴ νοιώση.
Κι᾿ ἂν τὴν πληγώση θἆναι ἀνίδεος
κι᾿ οὔτε γι᾿ αὐτὸ θὰ μετανοιώση.

«Σωτηρία»

Ἂς περάσει πιὰ ἡ μέρα μὲ τὸ φῶς της.
Ἡ νύχτα γιατί τόσο ἀργοπορεῖ;
Στῶν πεύκων τὶς σκιὲς μία πολυθρόνα
μὲ καρτερεῖ.
Τῶν θαλάμων θὰ σβήσουνε τὰ φῶτα
κι᾿ ὁ ὕπνος θἄρθη σὰ λιγοθυμιά.
Ἕνα ἀδειανὸ κρεββάτι, ἐδῶ δίνει
ἐντύπωση καμμιά.
Θὰ μὲ διπλώση τὸ σκοτάδι κι᾿ ὅπως
μεσ᾿ στὶς βαθιὲς σκιὲς θὰ μπερδεφτῶ,
πὼς εἶμαι θὰ πιστέψω πάλι κάτι
ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό.
Μέσα στὸ φόβο θὰ βαθαίνη ἡ νύχτα
ὅταν ὁ ἄνεμος θἄρθη ξαφνικά.
Ὁ εὐκάλυπτος τὰ μαλλιά του θὰ τινάξη
καὶ τῶν ὀνείρων μαζὶ τὰ μυστικά.
Τὸ μυστικὸν ἀγώνα θὰ γροικάω
τοῦ φθινοπώρου, ἀνίκητος ἐχθρός.
Θὰ μὲ λικνίζη χαρωπὸ τραγούδι
ὁ ἀπελπισμένος θρός.
Κι᾿ ἂν δὲν τὴν καρτερῶ, ξέρω πὼς θἄρθη
ἡ γάτα αὐτὴ ποὺ νυχτοπερπατεῖ,
μία γάτα ποὺ δὲν ξέρει τί εἶνε χάδι
καὶ δὲν τὸ δίνει καὶ δὲν τὸ ζητεῖ.
Στὰ πόδια μου κοντὰ κάθεται μόνο,
ἀδιάφορη στὸ κρύο τὸ παγερό,
διακριτικὰ τὸ βλέμμα μου ἀποφεύγει
κ᾿ εἶνε σὰ νὰ μὲ ξέρη ἀπὸ καιρό.
 Πηγή: http://dimitriosgogas.blogspot.gr
Aνιχνευτής Επικούρειος Πέπος.
 

Ποίηση και Ποιητές ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ Από τον ανιχνευτή Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι συνεχίζουμε τις αναρτήσεις στους Ποιητές και σήμερα θα αναφερθούμε στον ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ξεκινώντας μ' ενα απόσπασμα από το ''ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ'' σας εύχομαι καλή ανάγνωση και καλή Επικούρεια διάθεση, με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω 

Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος 

Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή σεντόνια 

Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη 

Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω 

Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές 

Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε 

Ακουστά σ’έχουν τά κύματα 

Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς 

Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ" 

Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο 

Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά 

Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο 

Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά 

Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά 

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες 

Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει 

Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει 

Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ 

Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ 

Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει: 

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο 

Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά 

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική 

Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα 

Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή 

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο 

Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα 

Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου 

Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι 

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο 

Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς 

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου 

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα. 

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς 

Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα, μ’ακούς 

Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ’ακούς 

Μαχαίρι 

Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς 

Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ’ακούς 

Είμ’εγώ,μ’ακούς 

Σ’αγαπώ,μ’ακούς 

Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ 

Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας,μ’ακούς 

Πού μ’αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ’ακούς 

Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’τούς κατακλυσμούς 

Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες 

Θά’ρθει μέρα,μ’ακούς 

Νά μάς θάψουν , κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι 

Λαμπερά θά μάς κάνουν περώματα,μ’ακούς 

Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά,μ’ακούς 

Τών ανθρώπων 

Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει 

Στά νερά ένα ένα , μ’ακούς 

Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ,μ’ακούς 

Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία,μ’ακούς 

Όπου κάποτε οί φιγούρες 

Τών Αγίων 

Βγάζουν δάκρυ αληθινό,μ’ακούς 

Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά,μ’ακούς 

Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω 

Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς 

Πουθενά δέν πάω ,μ’ακους 

Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί,μ’ακούς 

Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ακούς 

Τής αγάπης 

Μιά γιά πάντα τό κόψαμε 

Καί δέν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς,μ’ακούς 

Σ’άλλη γή,σ’άλλο αστέρι,μ’ακούς 

Δέν υπάρχει τό χώμα , δέν υπάρχει ο αέρας 

Πού αγγίξαμε,ο ίδιος,μ’ακούς 

Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ’άλλους καιρούς 

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ’ακούς 

Νά τινάξει λουλούδι,μόνο εμείς,μ’ακούς 

Μές στή μέση τής θάλασσας 

Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης,μ’ακούς 

Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ’ακούς 

Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς 

Άκου,άκου 

Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει -- ακούς; 

Είμ’εγώ πού φωνάζω κι είμ’εγώ πού κλαίω,μ’ακούς 

Σ’αγαπώ,σ’αγαπώ,μ’ακούς. 

ΕΛΥΤΗΣ ΞΑΝΑ
ΤΗ γλωσσα μού δωσαν ελληνικη·
το σπιτι φτωχικο στις αμμουδιες του Ομηρου.
Μοναχη εγνοια η γλωσσα μου στις αμμουδιες του Ομηρου.
Εκει σπαροι και περκες
ανεμοδαρτα ρηματα20
ρευματα πρασινα μες τα γαλαζια
οσα ειδα στα σπλαχνα μου ν' αναβουνε
σφουγγαρια, μεδουσες
με τα πρωτα λογια των Σειρηνων
οστρακα ροδινα με τα πρωτα μαυρα ριγη.
Μοναχη εγνοια η γλωσσα μου με τα πρωτα μαυρα ριγη.
Εκει ρόδια, κυδωνια
θεοι μελαχρινοι, θειοι και εξάδελφοι
το λαδι αδειαζοντας μες στα πελωρια κιουπια·
και πνοες απο τη ρεματια ευωδιαζοντας
λυγαρια και σχινο
σπαρτο και πιπεροριζα
με τα πρωτα πιπισματα των σπινων,
ψαλμωδιες γλυκες με τα πρωτα-πρωτα Δοξα Σοι !
Εκει δαφνες και βαγια
θυμιατο και λιβανισμα
τις πάλες ευλογωντας και τα καριοφιλια.
Στο χωμα το στρωμενο με τ' αμπελομαντιλα
κνισες21, τσουγκρισματα
και Χριστος Ανεστη
με τα πρωτα σμπαρα των Ελληνων.
Αγαπες μυστικες με τα πρωτα λογια του ΥΜΝΟΥ22.
Μοναχη εγνοια η γλωσσα μου, με τα πρωτα λογια του Υμνου !

ΕΛΥΤΗΣ ΞΑΝΑ

ΕΝΑ το χελιδονι * κι η Ανοιξη ακριβη
Για να γυρισει ο ηλιος * θελει δουλεια πολλη
Θελει νεκρους χιλιαδες * να 'ναι στους Τροχους
Θελει κι οι ζωντανοι * να δινουν το αιμα τους.
Θε μου Πρωτομαστορα * μ' εχτισες μεσα στα βουνα
Θε μου Πρωτομαστορα * μ' εκλεισες μες στη θαλασσα!
Παρθηκεν απο Μαγους * το σωμα του Μαγιου
Το 'χουνε θαψει σ' ενα * μνημα του πελαγου
Σ' ενα βαθυ πηγαδι * το 'χουνε κλειστο
Μυρισε το σκοτα * δι κι ολη η Αβυσσο.
Θε μου Πρωτομαστορα * μεσα στις πασχαλιες και Συ
Θε μου Πρωτομαστορα * μυρισες την Ανασταση!
Σαλεψε σαν το σπερμα * σε μητρα σκοτεινη
Το φοβερο της μνημης * εντομο μες στη γη
Κι οπως δαγκωνει αραχνη * δαγκωσε το φως
Ελαμψαν οι γιαλοι * κι ολο το πελαγος.
Θε μου Πρωτομαστορα * μ' εζωσες τις ακρογιαλιες
Θε μου Πρωτομαστορα * στα βουνα με θεμελιωσες!

ΕΛΥΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ηλιε νοητε * και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας μη * λησμοναται τη χωρα μου!
Αετομορφα εχει τα ψηλα βουνα * στα ηφαιστεια κληματα σειρα
και τα σπιτια πιο λευκα * στου γλαυκου το γειτονεμα!
Της Ασιας αν αγγιζει απο τη μια * της Ευρωπης λιγο αν ακουμπα
στον αιθερα στεκει να * και στη θαλασσα μονη της!
Και δεν ειναι μητε ξενου λογισμος * και δικου της μητε αγαπη μια
μονο πενθος αχ παντου * και το φως ανελεητο!
Τα πικρα μου χερια με τον Κεραυνο * τα γυριζω πισω απ' τον Καιρο
τους παλιους φιλους καλω * με φοβερες και μ' αιματα!
Μα 'χουν ολα τα αιματα ξαντιμεθει * κι οι φοβερες αχ λατομηθει
και στον εναν ο αλλος μπαι * νουν εναντιον οι ανεμοι!
Της Δικαιοσυνης ηλιε νοητε * και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας μη * λησμονατε τη χωρα μου ! 

ΕΛΥΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αιματα * με πορφυρωσαν
Και χαρες ανειδωτες * με σκιασανε
Οξειδωθηκα μες στην * νιοτια
των ανθρωπων
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Στ' ανοιχτα του πελαγου * με καρτερεσαν
Με μπομπαρδες τρικαταρτες * και μου ριξανε
Αμαρτια μου νά 'χα * κι εγω
μιαν αγαπη
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Τον Ιουλιο καποτε * μισανοιξανε
Τα μεγαλα ματια της * μες στα σπλαχνα μου
Την παρθενα ζωη μια * στιγμη
να φωτισουν
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Κι απο τοτε γυρισαν * καταπανω μου
Των αιωνων οργητες * ξεφωνιζοντας
"Ο πού σ' ειδε, στο αιμα * ζει
και στην πετρα"
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Της πατριδας μου παλι * ομοιωθηκα
Μες στις πετρες ανθισα * και μεγαλωσα
Των φονιαδων το αιμα * με φως
ξεπληρωνω
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο 

ΕΛΥΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρωτη
χαραγμενη στην πετρα ευχη του ανθρωπου
η αλκη32 μες στο ζωο που οδηγει τον ηλιο
το φυτο που κελαηδησε και βγηκε η μερα

Η στερια που βουτα και υψωνει αυχενα
ενα λιθινο αλογο που ιππευει ο ποντος
οι μικρες κυανες φωνες μυριαδες
η μεγαλη λευκη κεφαλη Ποσειδωνος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χερι της Γοργονας
που κρατα το τρικαταρτο σα να το σωζει
σα να το κανει ταμα στους ανεμους
σα να λεει να τ' αφησει και παλι οχι

Ο μικρος ερωδιος33 της εκκλησιας
η εννια το πρωι σαν περγαμοντο
ενα βοτσαλο απεφθο μεσα στο βαθος
τ' ουρανου του γλαυκου φυτειες και στεγες

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργουνε
που σηκωνουν το πελαγος σα Θεοτοκο
που φυσουν και αναβουνε τα πορτοκαλια
που σφυριζουν στα ορη κι ερχονται
Οι αγενειοι δοκιμοι της τρικυμιας
οι δρομεις που διανυσαν τα ουρανια μιλια
οι Ερμηδες με το μυτερο σκιαδι
και του μαυρου καπνου το κηρυκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβαντες, ο Γαρμπης
ο Πουνεντες, ο Γραιγος, ο Σιροκος
η Τραμουντανα, η Οστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξυλινο τραπεζι
το κρασι το ξανθο με την κηλιδα του ηλιου
του νερου τα παιχνιδια στο ταβανι
στη γωνια το φυλλοδεντρο που εφημερευει

Οι λιθιες και τα κυματα χερι με χερι
μια πατουσα που συναξε σοφια στην αμμο
ενας τζιτζικας που επεισε χιλιαδες αλλους
η συνειδηση παμφωτη σαν καλοκαιρι.

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το καμα που κλωτσαει
στο γιοφυρι απο κατω τα ωραια κοτρονια
τα σκατα των παιδιων με την πρασινη μυγα
ενα πελαγος βραζοντας και διχως τελος
Οι δεκαεξι νοματοι που τραβουν την τρατα
ο ακαθιστος γλαρος ο αργοπλευστης
οι φωνες οι αδεσποτες της ερημιας
ενος ισκιου μεσα στον τειχο

ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μινιο και με το φουμο
τα νησια με το σπονδυλο καποιανου Δια
τα νησια με τους ερημους ταρσαναδες
τα νησια με τα ποσιμα γαλαζια ηφαιστεια

Στο μελτεμι τα ορτσαροντας με κοντρα-φλοκο
Στο γαρμπη τ' αρμενιζοντας ποντζα-λαμπαντα
εως ολο το μακρος τους τ' αφρισμενα
με λιτριδια μαβια και με ηλιοτροπια

Η Σιφνος, η Αμοργος, η Αλοννησος
η Θασος, η Ιθακη, η Σαντορινη
η Κως, η Ιος, η Σικινος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πετρινο πεζουλι
αντικρυ του πελαγους η Μυρτω να στεκει
σαν ωραιο οκτω ή σαν κανατι
με την ψαθα του ηλιου στο ενα χερι
Το πορωδες και ασπρο μεσημερι
ενα πουπουλο υπνου που ανεβαινει
το σβησμενο χρυσαφι μες στους πυλωνες
και το κοκκινο αλογο που δραπετευει

Του κορμου του αρχαιου του δεντρου η Ηρα
ο δαφνωνας ο απεραντος ο φωτοφαγος
ενα σπιτι σαν αγκυρα κατω στο βαθος
η Κυρα-Πηνελοπη με την ηλακατη

Της αντιπερα οχθης των πουλιων ο βοσπορος
ενα κτιριο απ' οπου ο ουρανος εχυθηκε
η γλαυκη ακοη μιση κατω απ' το πελαγος
μακροσυσκιοι ψιθυροι νυμφών και σφένταμων

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορταζοντας τη μνημη
των αγιων Κηρυκου και Ιουλιτης
ενα θαυμα να καιει στους ουρανους τ' αλωνια
ιερεις και πουλια να τραγουδουν το χαιρε :

ΧΑΙΡΕ η Καιομενη και χαιρε η Χλωρη
Χαιρε η Αμεταμελητη με το πρωραιο σπαθι

Χαιρε η που πατεις και τα σημαδια σβηνονται
Χαιρε η που ξυπνας και τα θαυματα γινονται

Χαιρε του παραδεισου των βυθων η Αγρια
Χαιρε της ερημίας των νησων η Αγια

Χαιρε η Ονειροτοκος χαιρε η Πελαγινη
Χαιρε η Αγκυροφορος και η Πενταστέρινη

Χαιρε με τα λυτα μαλλια η χρυσιζοντας τον ανεμο
Χαιρε με την ωραια λαλια η δαμαζοντας τον δαιμονα

Χαιρε που καταρτιζεις τα Μηναια των κηπων
Χαιρε που αρμοζεις τη ζωνη του Οφιουχου

Χαιρε η ακριβοσπαθιστη και σεμνη
Χαιρε η προφητικια και δαιδαλικη
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χωμα που ανεβαζει
μιαν οσμη κεραυνου σαν θειαφι
του βουνου ο πυθμενας οπου θαλλουν
οι νεκροι ανθη της αυριον

Ο χωρις δισταγμους ενστικτος νομος
ο σφυγμος ο ταχυς παικτης του βιου
ο αιματινος θρομβος ο σωσιας του ηλιου
κι ο κισσος ο αλτης των χειμωνων

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο ροπτρο-σκαραβαιος34
το παρατολμο δοντι μες στο ψυχος του ηλιου
ο Απριλης που ενιωσε ν' αλλαζει φυλο
της πηγης το μπουμπουκι ο,τι που ανοιγει

Το χειραμαξο γερνοντας με τό 'να πλάι
μια χρυσομυγα που αναψε φωτια στο μελλον
του νερου η αορατη αορτη που παλλει
και γι ' αυτο ζωντανη κρατα η γαρδενια

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ τα οικοσιτα της Νοσταλγιας
τα λουλουδια τα νηπια της βροχης που τρεμουν
τα μικρα και τετραποδα στο μονοπατι
Τ' αψηλα στους ηλιους και τα ρεμβοκινητα
Τα σεμνα με την κοκκινη αρρεβωνα
τα κομπαζοντας εφιππα μες στους λειμωνες
τα σε καθαρο ουρανο εργασμενα
τα στοχαστικα και τα χιμαιροποικιλτα
Το κρινο, το Τριανταφυλλο, το Γιασεμι
ο Μενεξες, η Πασχαλια, ο Υακινθος
το Γιουλι, το Ζαμπακι, το Αστρολουλουδο
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το συννεφο στη χλοη
στο βρεμενο αστραγαλο το "φρτ" της σαυρας
το βαθυ της Μνησαρετης βλεμμα
που δεν ειναι αρνιου και αφεση δινει
Της καμπανας ο ανεμος ο χρυσεγερτης
ο ιππεας που παει ν' αναληφτει στη δυση
και ο αλλος ιππεας ο νοητος που παει
της φθορας τον καιρο ν' ανασκολισει
Μιας νυχτος Ιουνιου η νηνεμια
γιασεμια και φουστανια στοπεριβολι
το ζωακι των αστρων που ανεβαινει
της χαρας η στιγμη λιγο πριν κλαψει
Ενας κομπος ψυχης κι ουτε πια λεξη
σαν παραθυρο αδειο η Αρετουσα
και ο ερωτας ελθοντ' εξ' οράνω
πορφυριαν παρθεμενον χλαμυν35
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπιας
τα κοριτσια οι παραπλανημενες Πλειαδες
τα κοριτσια τ' Αγγεια των Μυστηριων
τα γεματα ωσ πανω και τ' απυθμενα
Τα στυφα στο σκοταδι και ομως θαυμα
τα γραμμενα στο φως και ομως μαυριλα
τα στραμμενα επανω τους οπως οι φαροι
τα ηλιοβορα και τα σεληνοβαμονα
Η Ερση, η Μυρτω, η Μαρινα
η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη
η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια
Των ψιθυρων η επωαση μες στα κοχυλια
μια χαμενη σαν ονειρο : η Αριγνώτα36
ενα φως μακρινο που λεει : κοιμησου
σαστισμενα φιλια σαν πληθος δεντρα
Το λιγακι πουκαμισο που τρωει ο αερας
το χνουδακι το χλόινο πανω στην κνημη
του αιδοιου το μενεξεδενιο αλατι
και το κρυο νερο της Πανσεληνου
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το μακρινο τραγουδι
ο μυχός της Ελενης με το κυματακι
τα φραγκοσυκα φεγγοντας μες στη μασχαλη
ερειπιωνες37 του μελλοντος και της αραχνης
Τα νυχτερια τ' ατελειωτα μεσα στα σπλαχνα
το ρολόι το άυπνο που δεν φελαει
ενα μαυρο κρεβατι που ολο πλεει
στα τραχια τα παραλια του Γαλαξια
ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ τα ορθια με το μαυρο ποδι
τα καραβια οι αιγες των Υπερβορειων38
τα βια οι πεσσοι39 του Πολικου και του Υπνου
τα καραβια οι Νικοθοες κι οι Ευαδνες
Τα γεματα βοριαδες και φουντουκι του Ορους
τα μυριζοντας μουργα και χαρουπι αρχαιο
τα γραμμενα στη μασκα τους καθως οι Αγιοι
τα την ιδια στιγμη λοξα και ακινητα
Η Αγγελικα, ο Πολικος, οι Τρεις Ιεραρχαι
Ο Ατρομητος, η Αλκυων, η Ναυκρατουσα
το Μαρακι, το Εχει ο Θεος, η Ευαγγελιστρια
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το κυμα που αγριευει
και σηκωνεται πεντα οργιες επανω
τα χυμενα μαλλια στο ορνεο που γυριζει
και χτυπιεται στα τζαμια με την καταιγιδα
Η Μαρινα καθως προτου να υπαρξει
με του σκυλου το καυκαλο και τα δαιμονια
η Μαρινα το κερας της Σεληνης
η Μαρινα ο χαλασμος του κοσμου
Τα μουραγια ξεσκεπαστα στη σοροκαδα
ο παπας των νεφων που αλλαζει γνωμη
τα καημενα τα σπιτια που το ενα στο αλλο
ακουμπουνε γλυκα και αποκοιμιουνται
Της μικρης βροχης το λυπημενο προσωπο
η παρθενα ελια το λοφο ανηφοριζοντας
ουτε μια φωνη στα κουρασμενα συννεφα
της πολιχνης το σαλιγγαρακι που εσπασε
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο πικρος και μονος
ο απο πριν χαμενος εσυ νά 'σαι
Ποιητης που δουλευει το μαχαιρι
στο ανεξιτηλο τριτο του χερι:
ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ο Θανατος και αυτος η Ζωη
Αυτος το Απροβλεπτο και αυτος οι Θεσμοι
Αυτος η ευθεια του φυτου η το σωμα τεμνοντας
Αυτος η εστια του φακου η το πνευμα καιγοντας
Αυτος η διψα η μετα την κρηνη
Αυτος ο πολεμος ο μετα την ειρηνη
Αυτος ο θεωρος των κυματων ο Ιων
Αυτος ο Πυγμαλιων40 πυρος και τερατων
Αυτος η θρυαλλιδα41 που απο τα χειλη αναβει
Αυτος η αορατη σηραγγα που υπερκερα42 τον Αδη
Αυτος ο Ληστης της ηδονης που δε σταυρωνεται
Αυτος ο Οφις που με το Σταχυ ενωνεται
Αυτος το σκοτος και αυτος η ομορφη αφροσυνη
Αυτος των ομβρων του φωτος η εαροσυνη
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το γυρισμα του Λυκου
στο ρυγχος του ανθρωπου και αυτο στου αγγελου
τα εννεα σκαλια που ανεβηκε ο Πλωτινος43
το χασμα του σεισμου που εγιομισε ανθη
Το λιγακι που αγγιζοντας αφηνει ο γλαρος
και φωτιζει τα βοτσαλα σαν αθωοτης
η γραμμη που χαραζεται μες στην ψυχη σου
και το πενθος μηνα του Παραδεισου
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πριν της οπτασιας
αχερουσιο σαλπισμα και πυρινη ωχρα
το καιουμενο ποιημα και ηχειο θανατου
οι δορυαιχμες λεξεις και αυτοκτονες
Το ενδομυχο φως που ασπρογαλιαζει
κατ' εικονα και ομοιωση του απειρου
τα χωρις εκμαγειο44 βουνα που βγαζουν
απαραλλαχτες οψεις οψεις του αιωνιου
ΤΑ ΒΟΥΝΑ με την οιηση45 των ερειπιων
τα βουνα τα βαρυθυμα, τα μαστοφορα
τα βουνα τα σαν υφαλα μιας οπτασιας
τα κλεισμενα ολουθε και τα σαρανταπορα
Τα γεματα ψιλοβροχο σαν μοναστηρια
τα χωμενα στο πουσι46 των προβατων
τα ηρεμα πηγαινοντας καθως βουκολοι
με το μαυρο ζιμπουνι και με το πανωμαντιλο
Η Πινδος, η Ροδοπη, ο Παρνασσος
ο Ολυμπος, η Τυμφρηστος, ο Ταϋγετος
η Διρφυς, ο Αθως, ο Αινος
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το διασελο που ανοιγει
αιωνιου γαλαζιο οδο στα νεφη
μια φωνη που παραπεσε μες στην κοιλαδα
μια ηχω που σαν βαλσαμο την ηπιε η μερα
Των βοδιων η προσπαθεια που σερνουν
τους ελαιωνες προς τη δυση
ο καπνος ο αταραχος που παει
των ανθρωπων τα εργα να διαλυσει
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το περασμα του λυχνου
το γεματο χαλασματα και μαυρους ισκιους
η σελιδα που γραφτηκε κατω απ' το χωμα
το τραγουδι που ειπε η Λυγερη στον Αδη
Τα ξυλογλυπτα τερατα πανω σρο τεμπλο
οι αρχαιες οι λευκες οι ιχθυοφορες
οι ερασμιες Κορες με το πετρινο χερι
ο λαιμος της Ελενης ωσαν παραλια
Τ' ΑΣΤΕΡΟΕΝΤΑ δεντρα με την ευδοκια
η παρασηματικη ενος αλλου κοσμου
η παλια δοξασια οτι υπαρχει παντα
το πολυ σιμα και ομως αορατο
Η σκια που τα γερνει με το πλάι στο χωμα
ενα κατι του κιτρινου στη θυμηση τους
η αρχαια τους ορχηση πανω απο τους ταφους
η σοφια τους η αδιατιμητη
Η Ελια, η Ροδια, η Ροδακινια
το Πευκο, η Λευκα, ο Πλατανος
ο Δρυς, η Οξυα, το Κυπαρισσι
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναιτιο δακρυ
ανατελλοντας αργα στα ωραια ματια
των παιδιων που κρατιουνται χερι-χερι
των παιδιων που κοιταζουνται και δε μιλιουνται
Των ερωτων το τραυλισμα πανω στα βραχια
ενας φαρος που εκτονωσεν αιωνων θλιψη
το τριζονι το επιμονο καθως η τυψη
και το μαλλινο ερημο μεσα στ' αγιαζι
Ο στυφος μες στα δοντια επιορκος δυοσμος
δυο χειλη που αδυνατο να στερξουν - και ομως
το "αντιο" στα τσινορα που λιγο λαμπει
και μετα ο για παντοτε θολος κοσμος
Το αργο και βαρυ των καταιγιδων οργανο
στην καταστραμμενη του φωνη ο Ηρακλειτος
των φονιαδων η αλλη πλευρα η αθεατη
το μικρο "γιατι" που εμεινε αναπαντητο
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χερι που επιστρεφει
απο φονο φριχτον και τωρα ξερει
ποιος αληθεια ο κοσμος που υπερεχει
ποιο το "νυν" και ποιο το "αιεν" του κοσμου :
ΝΥΝ το αγριμι της μυρτιας Νυν η κραυγη του Μαη
ΑΙΕΝ η ακρα συνειδηση Αιεν η πλησιφαη
Νυν νυν η παραισθηση και του υπνου η μιμική
Αιεν αιεν ο λογος και Τροπις η αστρικη
Νυν των λεπιδοπτερων το νεφος το κινουμενο
Αιεν των μυστηριων το φως το περιιπταμενο
Νυν το περιβλημα της Γης και η Εξουσια
Αιεν η βρωση της Ψυχης και η Πεμπτουσια
Νυν της Σεληνης το μελαγχρωμα το ανιατο
Αιεν το χρυσοκυανο του Γαλαξια σελαγισμα47
Νυν των λαων το αμαλγαμα και ο μαυρος Αριθμος
Αιεν της Δικης το αγαλμα και ο μεγας Οφθαλμος
Νυν η ταπεινωση των Θεων η σποδος του Ανθρωπου
Νυν Νυν το μηδεν
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Ποίηση και Ποιητές ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ Από τον ανιχνευτή Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα από σήμερα και έως την Ημέρα Παγκόσμιας Ποίησης δηλαδή και την 21/03/2016 οι αναρτήσεις θα είναι όλες σχετικές με την Ποίηση και τους Ποιητές. Όλες οι αναρτήσεις θα είναι αφιερωμένες στα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου που έλαβαν μέρος στις βραδιές Ποίησης στην Αυλή των Θαυμάτων-Επικούρειο Κήπο. Θα ξεκινήσουμε σήμερα με τον Κώστα Βάρναλη. Σας ευχομαι καλή ανάγνωση, με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.

Η Μάνα του Χριστού
Πῶς οἱ δρόμοι εὐωδᾶνε μὲ βάγια στρωμένοι,
ἡλιοπάτητοι δρόμοι καὶ γύρω μπαξέδες!
Ἡ χαρὰ τῆς γιορτῆς ὅλο πιότερο αυξαίνει
καὶ μακριάθε βογγάει καὶ μακριάθε ἀνεβαίνει.
Ἄ! πὼς εἶχα σὰ μάνα κι᾿ ἐγὼ λαχταρήσει
(ἦταν ὄνειρο κι᾿ ἔμεινεν, ἄχνα καὶ πάει)
σὰν καὶ τ᾿ ἄλλα σου ἀδέρφια νὰ σ᾿ εἶχα γεννήσει
κι᾿ ἀπὸ δόξες ἀλάργα κι᾿ ἀλάργα ἀπὸ μίση!
Κατεβάζω στὰ μάτια τὴ μάβρην ὀμπόλια,
γιὰ νὰ πάψη κι᾿ ὁ νοῦς μὲ τὰ μάτια νὰ βλέπῃ. . .
Ξεφαντώνουν τ᾿ ἀηδόνια στὰ γύρω περβόλια,
λεϊμονιᾶς σὲ κυκλώνει λεφτὴ μοσκοβόλια.
Φεύγεις πάνου στὴν ἄνοιξη, γιέ μου, καλέ μου,
ἄνοιξή μου γλυκιά, γυρισμὸ ποὺ δὲν ἔχεις.
Ἡ ὀμορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιέ μου,
δὲ μιλᾷς, δὲν κοιτᾷς, πῶς μαδιέμαι, γλυκέ μου!
Μὰ γιατί νὰ σταθῇς νὰ σὲ πιάσουν! Κι᾿ ἀκόμα
σὰ ρωτήσανε: «Ποιὸς ὁ Χριστός;» τί ῾πες «Νά με!»
Ἄχ! δὲν ξέρει τί λέει τὸ πικρό μου τὸ στόμα!
Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δὲ σ᾿ ἔμαθ᾿ ἀκόμα!
 
ΞΑΝΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου
Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
 
ΞΑΝΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Να σ' αγναντεύω, θάλασσα
Να σ' αγναντεύω, θάλασσα,
να μη χορταίνω απ' το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ' τα μαλάματά σου τα πολλά.
Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο,
όντας μετ' άξαφνη νεροποντή
χυμάει μες απ' τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ.
Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια,
οι κάβοι, τ' ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ' ένα καράβι
ν' ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.
Ξανανιωμένα απ' το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορευτικά τα πεύκα,
τα χρυσόπευκα, κι' ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.
Κι' αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό τα ερημικά χιονόσπιτα-
κι' αυτά μες στ' όνειρό τους να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ μακρυά απ' τη μαύρη τούτη Κόλαση,
μακρυά πολύ κι' από τους μαύρους κολασμένους
Πηγή: http://dimitriosgogas.blogspot.gr
Aνιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος.

Ένα μικρό αφιέρωμα στο λάτρη των καφενείων Γεώργιο-Διόνυσο Παπανικολάου.

12 πανέμορφα παραδοσιακά καφενεία στην Ελλάδα! που έχει επισκεφθεί ο τρισάγιος φίλος μου Διόνυσος ο οποίος έχει σπουδάσει ''Καφενειολόγος'' και ταβλολόγος.

Ευαγγελία Αναστασάκη |

Το παραδοσιακό ελληνικό καφενείο είναι ένας θεσμός που μετράει χρόνια στην ελληνική κοινωνία. Ξεκίνησε αφιερωμένος σχεδόν αποκλειστικά στους άνδρες και παραμένει έτσι στα περισσότερα μέρη της επαρχίας αν και πλέον οι γυναίκες δίνουν εκεί δυναμικό "παρών". Τόπος συνάντησης για ξερή, δηλωτή, ποδοσφαιρική και πολιτική συζήτηση, τάβλι αλλά και απόλαυση ελληνικού καφέ, χειροποίητων γλυκών και νόστιμων μεζέδων συνοδεία τσίπουρου. Χώρος ζωντανός και πολύβουος, που τα πάντα είναι εν κινήσει, βαβούρα από τις κουβέντες, τις διαφωνίες των πελατών αλλά και τόπος όπου όλοι αναπολούν τα παλιά, θυμούνται τα περασμένα. Μαγαζιά που έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο, κρυμμένα σε πλατείες, σοκάκια ή ακόμα ολοφάνερα σε κεντρικότατα σημεία πόλεων και οικισμών. Από την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά, παντού τα καφενεία κάνουν δήλωση φιλοξενίας, προσφέροντας απλόχερα σε ντόπιους και ξένους όλα εκείνα τα πολιτιστικά και κοινωνικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για να γνωρίσει κανείς καλύτερα έναν τόπο. Γιατί οι αστικοί μύθοι εκεί γεννήθηκαν, εκεί θέριεψαν και εκεί επεξηγούνται κιόλας. Κι αν κάποιο απουσιάζει από τη λίστα του perierga.gr, αυτό θα έγινε χωρίς λόγο, αφού η Ελλάδα είναι γεμάτη παραδοσιακά καφενεία και ένα μόνο άρθρο ποτέ δεν είναι αρκετό. Δειτε λοιπόν στη συνέχεια τα 12 παραδοσικά καφενεία που επιλέξαμε και ονειρευτείτε.
1. Μεγάλο Καφενείο, Τρίπολη

Σήμα-κατατεθέν της πόλης, με ιστορία και αναμνήσεις ετών. Στέκι της αριστοκρατίας και της υψηλής κοινωνίας απόόπου παρέλασαν σπουδαίες προσωπικότητες όπως οΚαζαντζάκης.
2. Πανελλήνιον, Άμφισσα

Ο χρόνος εδώ σταμάτησε το 1936 οπότε δημιουργήθηκε ο καφενές, ενώ η θεατρική σκηνή που υπάρχει στο χώρο έχει φιλοξενήσει σπουδαίους θεατρίνους σε επιθεωρήσεις και πρόζες όπως οι Αυλωνίτης, Μακρής και Φωτόπουλος.
3. Άκανθος, Καλαρρύτες

Το καλύτερο χειροποίητο γλυκό του κουταλιού σε διάφορες γεύσεις σερβίρεται εδώ από το 1960. Τσίπουρο και μεζέδες αλλά και αυτοσχέδια γλέντια με κλαρίνα έχουν την τιμητική τους συχνά-πυκνά.
4. Καφενείο Δρακάκη, Απολλωνία, Σίφνος

Κομμάτι της ιστορίας του νησιού και τόπος συνάντησης πολιτικών, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Η Ελλάδα των ασπρόμαυρων ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου αναβιώνει εδώ μέσα από πλήθος φωτογραφιών στους τοίχους.
5. Παραδοσιακό Καφενείο, Χώρα Αστυπάλαιας

Σε έναν χώρο που θυμίζει σαλόνι δεκαετίας του '50, οι θαμώνες έχουν την ευκαιρία να δουν φωτογραφίες από μαζώξεις και συναντήσεις στο καφενείο πολιτικών, καλλιτεχνών αλλά και οργανοπαιχτών που έδιναν ρέστα με τη μουσική τους.
6. Η Πλατεία του Συντάγματος, Μανώλης Σκουλάς, Ανώγεια, Κρήτη

Ο ιδιοκτήτης, αρχέτυπος τύπος κρητικής λεβεντιάς και ο χώρος του καφενείου παραδοσιακός όσο δεν παίρνει. Πλήρης αναμνήσεων από ανθρώπους που άφησαν εδώ το στίγμα αλλά και την αύρα τους.
7. Πλάτανος, Φυλακή Αποκορώνου, Κρήτη

Λειτουργεί από το 1924 και υπήρξε αγαπημένο καφενείο του Ελ. Βενιζέλου. Με 10 μόλις τραπεζάκια, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι κουβαλούν επάξια την ιστορία του.
8. Κυρα-Βούλη, Άνω Δολιανά, Πάρνωνας

Με απρόσκοπτη θέα στο βουνό και τα καλύτερα γλυκά του κουταλιού που φάγατε ποτέ αλλά και σπιτίσιο λικέρ από τα λίγα! Δίπλα στην ξυλόσομπα θα σκούσεις ιστορίες του τόπου υπό τους ήχους παλιών ελληνικών τραγουδιών, ενώ χειροποίητες κρέμες από βότανα της περιοχής για κάθε θεραπεία αποτελούν αξεπέραστη αξία.
9. Ώπως Παλιά, Πάτρα

Με πίστη στην παράδοαση και με διακόσμηση που θυμίζει κάτι από παλιές εποχές, ο κόσμος απολαμβάνει τις αναμνήσεις του αλλά και άριστο καφέ στη χόβολη.
10. Άννα να ένα Μήλο, Μηλιές, Πήλιο

Εικόνες από παλιά αναγνωστικά Δημοτικού, φιλόξενος χώρος και ζεστή παρεΐστικη διάθεση αποτελούν τα ατού σε ένα κατά τα άλλα σκηνικό βγαλμένο απόταινία του '70.
11. Μπουρνάος, Παξοί

Παλιά μουσικά όργανα, φωτογραφίες πολυκαιρισμένες, κοχύλια και βασιλικοί σε γλάστρες συνθέτουν ένα παραδοσιακό νησιώτικο σκηνικό με ιστορικές καταβολές ετών.
12. Το Καφενείο του Φορλίδα, Λαύκος, Πήλιο

Λειτουργεί από το 1785 και όλα περιστρέφονται γύρω από την ξυλόσομπα που δεσπόζει στο κέντρο του. Εκεί οι θαμώνες ψήνουν κάστανα το χειμώνα και λένε ιστορίες ή διαφωνούν για τα. πολιτικά!
Πηγή: http://perierga.gr/category/weird-photos/

Είναι η πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης;

Η πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης;

Periergos

Το Colmar είναι μια μικρή πόλη στη βορειοανατολική Γαλλία, με πληθυσμό περίπου 65.000 κατοίκους. Είναι γνωστή για τα μουσεία της αλλά και για τα πολλά αρχιτεκτονικά της μνημεία.
Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Colmar είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη. Και βλέποντας κανείς τις φωτογραφίες που ακολουθούν, είναι δύσκολο να διαφωνήσει με αυτό!
https://www.youtube.com/watch?v=9_6i34XFFLY
https://www.youtube.com/watch?v=tDugmCjjBm0

photy by:   flickriver.com
Πηγή: http://perierga.gr/category/weird-photos/
Ελπίζω κάποια στιγμή, όταν περάσει η κρίση, να μπορέσουμε να επισκεφτούμε αυτή την υπέροχη πόλη.

Μια συνέντυξη του κ. Μανώλη Μητσιά στην Ελένη Βασιλοπούλου που αξίζει να διαβάσετε.

Μανώλης Μητσιάς: "Αυτά που δεν έδωσα στο γιο τα δίνω τώρα στον εγγονό μου"

«…σαν πατέρας δεν είχα τον ιδανικό ρόλο λόγω της φύσης της δουλειάς μου… Τον απέτρεψα από την πρώτη στιγμή, παρόλο που ο γιος μου έκανε 8 χρόνια πιάνο, όταν ήθελε να ασχοληθεί με την λαϊκή μουσική που ασχολιόμουν εγώ του είπα: ¨Σταμάτα, θα κάνεις κάτι άλλο γιατί θα πρέπει να είσαι δυο φορές καλύτερος από εμένα για να πετύχεις¨… 40 χρόνια είμαι με την γυναίκα μου. Δεν πρέπει να υπάρχει εγωισμός, να μην επεμβαίνει πολύ η γυναίκα στη δουλειά του άντρα της… Υπήρξαν στιγμές και στη σκηνή πάνω που τραγούδια που με είχαν φορτίσει… διάττοντες αστέρες και έχουν την ανυπομονησία να γίνουν γνωστοί ή να βγάλουν κάποια χρήματα… Το γρήγορο κέρδος βγαίνει μέσα από ένα ευτελές, εύκολο και καμιά φορά προσβλητικό για τον ίδιο τον άνθρωπο…»

Λίγα λόγια πριν...https://www.youtube.com/watch?v=ooCF0iYg0zE

https://www.youtube.com/watch?v=gN5vna_UZsI

https://www.youtube.com/watch?v=ZSBfI93v9QM

https://www.youtube.com/watch?v=g1ARCE87oos

https://www.youtube.com/watch?v=Dvv2fKilKv0

https://www.youtube.com/watch?v=hI6h7z6XrWo 

https://www.youtube.com/watch?v=Zf-xgOu8n3Q

https://www.youtube.com/watch?v=kVaUK1UBWg8

https://www.youtube.com/watch?v=1xQDi2guvlg 

Μερικές φορές, αρκεί μια συνάντηση, μία συνομιλία χωρίς καλουπωμένες απαντήσεις, για να εκτιμήσεις έναν άνθρωπο. Το Μανώλη Μητσιά τον θαύμαζα ως ερμηνευτή, αλλά τώρα κέρδισε και τον σεβασμό μου. Υπέροχος άνθρωπος! Έξω καρδιά, με ειλικρινές βλέμμα και ανδρική κορμοστασιά. Θα μπορούσαμε να μιλάμε ακούραστα για ώρες. Ο Μανώλης Μητσιάς, έχει τη στόφα του καλού ανθρώπου, του άρχοντα, του άνδρα που μπορείς να εμπιστευτείς.

Η συνέντευξη...

1.Κύριε Μητσιά, έχετε διαγράψει μια σημαντική μουσική πορεία με τραγούδια που έγιναν διαχρονικές επιτυχίες. Επειδή, κανένας δρόμος δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα, υπήρχε στιγμή που απογοητευτήκατε τόσο ώστε να επηρεαστείτε αρνητικά και να σκεφτείτε να σταματήσετε; 

1. Όχι ποτέ δεν το είπα αυτό, αντιθέτως ανέκαθεν πίστευα σ’ αυτό το οποίο επέλεγα να κάνω και με σκοπό πάντα κάποια στιγμή να δικαιωθώ. Ξέρετε αυτή η απογοήτευση που λέτε πολλές φορές πήγε να με επηρεάσει, αλλά δεν με επηρέασε γιατί ήξερα ότι πάντα όταν κάνεις κάτι που έχει αξία και είναι αληθινό και σοβαρό, κάποια στιγμή θα λάμψει αυτό και θα με δικαιώσει και αυτό έγινε. Πολλά από τα τραγούδια που έχω πει δεν έγιναν επιτυχία από την πρώτη στιγμή, μετά από καιρό γινόταν και αυτό με ενδιέφερε, να υπάρχω πάντα, να μην υπάρχω για ένα μήνα μόνο και μετά να εξαφανιστώ.

2. Κάτι που συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια, διάττοντες αστέρες εμφανίζονται με ύφος υπεροπτικό, δέχονται όλη την προσωρινή γεύση της υποτιθέμενης επιτυχίας και μετά εξαφανίζονται. Ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό; 

2. Να ξεκινήσουμε από τους καλλιτέχνες, οι οποίοι είναι αυτοί οι διάττοντες αστέρες και έχουν την ανυπομονησία να γίνουν γνωστοί ή να βγάλουν κάποια χρήματα. Εγώ δεν την είχα ποτέ αυτή τη βιασύνη παρόλο που ήμουν από φτωχή οικογένεια, με το ζόρι επιβίωνα στα πλαίσια της αξιοπρέπειας και χωρίς να εκβιάσω να γίνει κάτι επιτυχία. 

Δεύτερον τους πιέζουν οι εταιρείες δίσκων οι οποίες δυστυχώς δεν είναι αυτές οι εταιρείες που ήταν παλιά, δεν είναι μεγάλοι παραγωγοί όπως ο Λαμπρόπουλος κ.α. Τώρα έχουν εξαγοραστεί από πολυεθνικές που θέλουν στην Ελλάδα να ξεπλύνουν χρήματα και οτιδήποτε άλλο και θέλουν γρήγορα κέρδη, σήμερα βάζουν 5 και αύριο να πάρουν 10. 

Το γρήγορο κέρδος βγαίνει μέσα από ένα ευτελές, εύκολο και καμιά φορά προσβλητικό για τον ίδιο τον άνθρωπο, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δυστυχώς υπάρχουν δημοσιογράφοι και κανάλια που ποντάρουν σε αυτά γιατί είτε έχουν συμφέρον ή οι ίδιοι δημοσιογράφοι βγάζουν κάποια λεφτά κάθε μήνα, πληρώνονται, λαδώνονται. 

Πρέπει να μπει τέλος σε αυτά τα πράγματα και με τη σιωπή σου και με τα λιτά τραγούδια και όχι αυτά που φτιάχνουν από το κομπιούτερ σήμερα, από αληθινούς δημιουργούς που κάθονται στο πιάνο μέρα-νύχτα και ματώνουν για να γράψουν ένα τραγούδι. Αυτό επεδίωκα πάντα και γι’ αυτό όλοι αυτοί που συνεργάστηκα, Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Γκάτσος, Ξαρχάκος, Μικρούτσικος, Μούτσης, Λεοντής ήταν άνθρωποι που μάτωσαν για να βγάλουν ένα τραγούδι.

3. Όταν ερμηνεύετε στη σκηνή ένα τραγούδι δημιουργούνται και τα ανάλογα συναισθήματα. Έχετε νιώσει ιδιαίτερη φόρτιση με κάποιο τραγούδι που σας θύμιζε κάτι; 

3. Το τραγούδι πέρα από την σωστή έννοια του στίχου, το αναπλάθεις μέσα σου και το δημιουργείς με τα δικά σου συναισθήματα. Υπήρξαν στιγμές και στη σκηνή πάνω που τραγούδια που με είχαν φορτίσει, είχα συγκινηθεί γιατί τα είχα ταυτίσει με αγαπημένα μου πρόσωπά, με τον εαυτό μου, είναι τραγούδια που δεν τα βαριέσαι και κάθε μέρα να τα τραγουδάς, όπως  η ¨Πιρόγα¨ του Θάνου Μικρούτσικου, όσες φορές και να την πω δεν την βαριέμαι ποτέ.

4. Τραγούδια που έχετε αφιερώσει σε αγαπημένα πρόσωπα;

4. Αρκετές φορές σε πρόσωπα αγαπημένα. Έλεγα κάποιο τραγούδι και σκεφτόμουν το αντίστοιχο πρόσωπο, τη γυναίκα μου πολλές φορές, το γιό μου, οικογενειακά πρόσωπα συνήθως. Το τραγούδι ¨Ελευσίνα¨ το έχω αφιερώσει στη γυναίκα μου.

5. Πως παραμείνατε αναλλοίωτος στη σχέση σας, με το ήθος και την ευγένεια που σας χαρακτηρίζουν, ενώ εργάζεστε σε έναν χώρο που είναι πολύ προκλητικός, επιρρεπής στην φθορά;

5. Βεβαίως είναι προκλητική δουλειά και πρέπει η σύζυγος να έχει υπομονή και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο της και τότε όλα πάνε καλά. Η σύζυγος να είναι νοικοκυρά στο σπίτι της, να μην ξοδεύει τα χρήματα του άντρα της, γιατί αν ο καλλιτέχνης δεν είναι οικονομικά αυτάρκης (όχι να είναι πλούσιος), αλλά νη μην χρειάζεται κάθε μέρα να εξαρτάται από τη δουλειά του για να εξασφαλίσει τα του οίκου του, έτσι θα πέσει σε λάθη, η γυναίκα πρέπει να είναι αυτής της λογικής.

6. Έχετε μια μακροχρόνια πορεία ζωής με τη σύζυγο σας, πάνω από 30 έτη συμβίωσης. Ποια στοιχεία κρατούν δυο ανθρώπους, τόσα χρόνια μαζί;

6. 40 χρόνια είμαι με την γυναίκα μου. Δεν πρέπει να υπάρχει εγωισμός, να μην επεμβαίνει πολύ η γυναίκα στη δουλειά του άντρα της. Δέχομαι τη γνώμη της γυναίκας μου, αλλά ποτέ δεν παρεμβαίνει για το τι θα κάνω, τι τραγούδια θα κάνω.

7. Ως πατέρας συμβάλατε στο μεγάλωμα του γιού σας; 

7. Στο παιδί είχε το ρόλο η μητέρα πιο πολύ, σαν πατέρας δεν είχα τον ιδανικό ρόλο λόγω της φύσης της δουλειάς μου, ξενυχτούσα, έκανα περιοδείες δεν μπορούσα να έχω μαζί μου και το γιό μου, τη γυναίκα μου, δεν ήταν δυνατόν.Άλλες ώρες οι δικές μου, άλλες ώρες του γιού μου, εκεί η γυναίκα μου έκανε τη δουλειά του άντρα.Σήμερα όμως έχω τον εγγονό μου που τον καμαρώνω και θέλω να είμαι κοντά του συνέχεια και είμαι ευτυχής. Έχει αλλάξει η ζωή μου και αυτά που δεν έδωσα στο γιό τα δίνω τώρα στον εγγονό μου.

8. Ο γιος σας, δεν ακολούθησε τα χνάρια σας. Μήπως τον αποτρέψατε εσείς να ασχοληθεί με τον χώρο της τέχνης; 

8. Ο γιός μου είναι σπουδαίος επιστήμονας, σπούδασε στην Ελλάδα, στην οδοντιατρική Αθηνών. Μόλις τελείωσε πήγε Αμερική πήρε master, πήρε ειδικότητα, έκανε διδακτορικό στην Γερμανία και έχει ιατρείο στην Αθήνα και φιλοδοξεί να πάει στο Πανεπιστήμιο όπου και διδάσκει. Τον απέτρεψα από την πρώτη στιγμή, παρόλο που ο γιός μου έκανε 8 χρόνια πιάνο, όταν ήθελε να ασχοληθεί με την λαϊκή μουσική που ασχολιόμουν εγώ του είπα: ¨Σταμάτα, θα κάνεις κάτι άλλο γιατί θα πρέπει να είσαι δυο φορές καλύτερος από εμένα για να πετύχεις¨.

9. Εσείς μεγαλώσατε σε μια φτωχή οικογένεια. Σήμερα πολλά σπίτια ζουν υπό οικονομική εξαθλίωση. Κάποιοι άνθρωποι λυγίζουν και καταφεύγουν ακόμα στο απονενοημένο διάβημα. Εσείς που έχετε βιώσει δύσκολες εποχές, πως βλέπετε σήμερα την κατάσταση;

9. Είμαι υπερήφανος για την οικογένεια μου, ήταν φτωχοί, αλλά ποτέ δεν πέσαμε σε λοβιτούρες για να βγάλουμε χρήματα. Νιώθω άσχημα άνθρωποι να μην έχουν τα προς το ζην, τα έχω περάσει, ξέρω τι βιώνει ο καθένας. Δεν ξέρω αν θα ήθελα ποτέ να αυτοκτονήσω όμως αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ, φεύγεις εσύ, αλλά αφήνεις ανθρώπους δικούς σου, αυτοί πως θα τα βγάλουν πέρα; Βέβαια έχει ευθύνη η κοινωνία μας, όλοι έχουμε ευθύνη και οι πολιτικοί και τα Μ.Μ.Ε. που ποτέ δεν κάτσανε οι δημοσιογράφοι στην Αθήνα, των μεγάλων καναλιών, να ενημερώσουν τον κόσμο και να πουν: ¨λαέ τι κάνεις;¨ Κολάκευαν τους πολιτικούς γιατί είχαν οικονομικά οφέλη, την κύρια ευθύνη την έχει η ενημέρωση και μετά η πολιτική.

10. Διατηρείτε μια φιλική σχέση με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Του έχετε μιλήσει ποτέ για το πώς βλέπετε εσείς τον τρόπο που χειρίζεται τις διαπραγματεύσεις; 

10. Εγώ τη γνώμη μου την λέω πάντα, δεν προσκύνησα ποτέ κανέναν, δεν έγλειψα κανέναν, κανένας δεν με βοήθησε. Με τον πρωθυπουργό είμαστε φίλοι από το 1971, νέοι και οι δύο και ερχόταν κάθε βράδυ να με ακούσει στην καλοκαιρινή μπουάτ, στην πλάκα. Τότε σπούδαζε στην Αμερική και όταν τελείωνε το Χάρβαρντ ερχόταν να με ακούσει.

Πολλές φορές έχω γίνει σκληρός απέναντι του. Πολιτικά διαφέραμε πάντα, όμως η φιλία μας είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί καμιά πολιτική ιδεολογία να μας χωρίσει. Πιστεύω ότι κυβερνάει σωστά. Αν μου πείτε γιατί έκλεισε η ΕΡΤ, διαφωνώ με τον τρόπο κλεισίματος και εγώ, όμως ας μου πει κάποιος τον τρόπο εξυγίανσης της ΕΡΤ;

Γιατί το να λειτουργεί και να απολύει κάθε μέρα κάποιους, δεν θα υγίαινε ποτέ. Αν τα πράγματα γίνουν με δικαιοσύνη και χωρίς φιλοκομματικές προσλήψεις, θα πάνε όλα μια χαρά. Πιστεύω στον Πρωθυπουργό γιατί ξέρω σαν άνθρωπος τι είναι. Ξέρω ότι είναι δίκαιος και νοιάζεται και πονά την Ελλάδα.

11. Έχετε τη δύναμη να πείτε ¨Σταματάω¨ όταν διακρίνετε ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει; Είναι εύκολο να το αντιληφθείτε αυτό;

11. Γιατί όχι, αν έρθει η ηλικία και δεν λειτουργούν οι πνευματικές μου δυνάμεις. Δεν είναι κανείς άτρωτος, αιώνιος, ούτε μπορεί να κατέχει μια θέση και να φθείρεται συνέχεια και να απομυθοποιεί το όνομα του που το έχτισε με κόπο.

Από τον κόσμο θα το κρίνω. Όταν μου πουν οι φίλοι μου, ότι η φωνή μου έσπασε ή χάλασε, έφυγα κατευθείαν. 

12. Έχουν γραφτεί υπέροχα μουσικά κομμάτια. Έχετε ζηλέψει κάποιο, το οποίο θα θέλατε να έχετε ερμηνεύσει εσείς;

12. Έχουν γραφτεί αριστουργήματα που δεν τα έχω πει και τα έχω ζηλέψει. Πολλά τραγούδια, πολλά έργα. Ποιος δεν θα ήθελε να τραγουδήσει τον ¨Μεγάλο Ερωτικό¨ του Χατζηδάκι και άλλα… Υπάρχουν πολλά.

13. Αγαπημένος σας ποιητής

13. Αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Γκάτσος, που πάντα ήταν δίπλα μου σε ότι έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Είχα την τύχη και χαρά να γνωρίσω μέσω Γκάτσου και να φάω μαζί με τον Ελύτη αρκετές φορές. Επίσης, είναι αγαπημένος ποιητής και ο Ελύτης, ενώ έχω τραγουδήσει και Σεφέρη.

14. Πιστεύετε πως αντίστοιχους πνευματικούς ανθρώπους, τέτοιου βεληνεκούς με τόσο σπουδαία έργα, θα ξαναγεννήσει αυτός ο τόπος; 

14. Αυτό με έχει προβληματίσει πολύ, αλλά η ζωή κάνει κύκλους, πάντα κάτι χάνεται, κάτι νέο αναπληρώνεται, μπορεί να περάσουν χρόνια, αλλά η ανάγκη της ζωής θα δημιουργήσει αυτούς τους νέους μύθους.

15. Εσείς ως λαϊκός τραγουδιστής, έχετε ερμηνεύσει μοναδικά, βυζαντινούς στίχους.

Πως συνδυάζεται το ένα μουσικό είδος με το άλλο; 

15.  Η λαϊκή μουσική είναι άρρηκτα δεμένη με την βυζαντινή μουσική, από εκεί πηγάζει η έμπνευση ενός πραγματικού δημιουργού, μέσα από το παρελθόν του, από την παράδοση. Αν δεν εμπνευστείς από την παράδοση για να φτάσεις στο σήμερα δεν θα είναι ελληνικό, τραγούδι λαϊκό. 

16. Κυκλοφορεί ένα cd, όπου ερμηνεύετε Καβάφη;

16. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα καταπληκτικό cd σε μουσική Γιάννη Σπανού σε ποιήματα του Καβάφη, από την εφημερίδα τα ΝΕΑ. Και σωστά γράφει ο Γεωργουσόπουλος, ότι επιτέλους μελοποιήθηκε ο Καβάφης. Αξίζει να το πάρει ο κόσμος να το ακούσει.

Κυρία Βασιλοπούλου σας ευχαριστώ, φίλες και φίλοι σας εύχομαι καλή ακρόαση, εις με αφορά λατρεύω αυτόν τον υπέροχο καλλιτέχνη και σεμνό άνθρωπο. Ελπίζω κάποια στιγμή να δω σε κάποα σκηνή μαζί τον κ. Μητσιά και τον κ. Νταλάρα θα είναι μια κορυφαία συνάντηση. Mε σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.

Πηγή: http://www.patrasevents.gr/article/73643-manolis-mitsias 

ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΤΗΝ Κ. Natasha Fuller.

Από τη γέννησή της η μικρούλα Natasha πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια. Χρόνια περίμενε να βρεθεί συμβατός δότης για να κάνει μεταμόσχευση νεφρού.

Αναγκάστηκε πριν από δύο χρόνια να μετακομίσει στους παππούδες της στο για να βρίσκεται πιο κοντά στο Νοσοκομείο Παίδων και να λαμβάνει εξειδικευμένη περίθαλψη. Οι γονείς της και η δίδυμή αδερφή της Brookelynn ζουν στην Οκλαχόμα.
Βρήκε τον δότη στον πιο απρόσμενο άνθρωπο. Η δασκάλα της Natasha Fuller αποφάσισε να της κάνει ένα μοναδικό δώρο ζωής. "Πραγματικά το σκέφτηκα και προσευχήθηκα πολύ". Ενώ οδηγούσε, έκανε μια στάση και τηλεφώνησε στον άντρα της. "Rich, θέλω να δώσω το νεφρό μου σε μια μαθήτριά μου".

ΘΕΕ ΜΟΥ! ΠΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΑΡΑΞΕΙΣ! ΕΥΓΕ! ΕΥΓΕ! ΕΥΓΕ!

Αφού έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις για να εξακριβωθεί αν είναι συμβατός δότης, ζήτησε άδεια 8 εβδομάδων από το σχολείο. Οι υπεύθυνοι του σχολείου κάλεσαν τη γιαγιά της μικρούλας στο σχολείο για να της ανακοινώσουν τα υπέροχα νέα με έναν ξεχωριστό τρόπο. "Της δώσαμε ένα κουτί όπου μέσα είχε μια κάρτα με τις λέξεις "it's a match".
Η γιαγιά της 8χρονης πίστευε ότι την είχαν καλέσει στο σχολείο για να μιλήσουν για τους βαθμούς της ή την κατάσταση της υγείας της. Η συγκινητική στιγμή που ανοίγει το δώρο βιντεοσκοπήθηκε σε βίντεο και όταν το είδαν στο σχολείο έκλαιγαν όλοι.

Πηγή: usatoday