Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

27.9.22

ΟΤΑΝ Η ΟΚΡΑ ΒΡΑΒΕΥΣΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΘΑ ΤΖΑΝΕΑ - ΚΑΡΔΟΥΛΑ δηλαδή την αγαπημένη μας δασκάλα το 2013 και από την συνάντηση που έγινε τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 2022 στον κήπο του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

 Η δασκάλα μας

Στους γονείς μου οφείλω το ζην
Στους δασκάλους μου το ευ ζην.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, θα συμπληρώσω σήμερα 27/09/2022 λίγα λόγια για την δασκάλα μου την Κυρία Μάρθα, λίγο πριν φύγουμε από το χωριό, δηλαδή προς το τέλος Αυγούστου έκανα μία πολύ ωραία σκέψη την οποία και υλοποίησα άμεσα. Κάλεσα ένα απόγευμα την δασκάλα μου στο σπίτι, και χωρίς να της έχω αναφέρει κάτι, είχα προσκαλέσει και κάποιες κοπέλες που ήταν μαθήτριές της και έναν μαθητή της. Παραβρέθηκαν οι: Χριστίνα Βερβέρα - Ντακούλα, κορυφαία μαθήτρια με ειδική αποστολή, η Μαρία Γκοβίνα - Τσιούνη, κι αυτή κορυφαία, ο πατέρας της την προόριζε για το πολυτεχνέιο αλλά ο έρωτας την κράτησε στο χωριό, η Φαίη Γκοβίνα -Τσίρκα, δεν ήταν κορυφαία αλλά ήταν εύστροφη και ειδικότερα στα μαθηματικά ήταν το κάτι άλλο, όλοι οι μαθητές όταν είχαν δυσκολία στα μαθήματα πήγαιναν στην Φαίη για να τους λύσει τις ασκήσεις, η Βαγγελιώ Τσίρκα - Γιαννιού ήταν όντως πάρα πολύ καλή, και φυσικά η οικοδέσποινα Λαμπρινή, η οποία μαζί με τον Γκοτζιό ήταν τα φαινόμενα του σχολείου, και ο μαθητής της Θωμάς Ντακούλας ο αγαπημένος μαθητής της κυρίας Μάρθας γιατί ήταν πολύ σεμνός και υπάκουος.
Ήταν πολύ συγκινητικές οι στιγμές που ζήσαμε, όλοι μας είχαμε πολλά να θυμηθούμε από τα μαθητικά μας χρόνια που ζήσαμε κοντά σ' αυτή την υπέροχη δασκάλα. Το χάρηκε ιδιαίτερα η κ. Μάρθα και γι' αυτό όταν την μετέφερα στο σπίτι της με το αυτοκίνητο μου είπε: Σπύρο, εγώ θα σε αποκαλώ Σπύρο γιατί μ' αυτό το όνομα σε είχα γνωρίσει, σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό που έκανες σήμερα. Σ' ευχαριστώ επίσης και για τα βιβλία που μου δανείζεις κάθε φορά που έρχεσαι στο χωριό. ΥΓ. Επειδή η δασκάλα μας είναι βιβλιοφάγος -το μετέδωσε και σε μένα αυτό- λίγο πριν φύγω από το χωριό της αφήνω 10 βιβλία για την χειμερινή περίοδο.


Κάντζα 24-06-13 όταν ο μαθητής mr pepos μετά από σαρανταεννιά χρόνια συνάντησε τη δασκάλα του, την Κυρία Μάρθα Τζανέα-Καρδούλα. Την αγαπημέ του του δασκάλα.


Θα επιστρέψω λίγα χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1964, σ’ ένα χωριό των Τρικάλων το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι έφτασε μια νεράιδα από την Μάνη. Όταν πληροφορηθήκαμε από τον κύριο Καραμίτζιο πως αυτή θα είναι η νέα μας δασκάλα πετάξαμε από τη χαρά μας.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2022
Ήταν Ιανουάριος του 1964 και η νέα μας δασκάλα ήταν μόλις 24 ετών πανέμορφη και ψηλή,[φέρτε στη μνήμη σας την Ειρήνη Παππά για να καταλάβετε τι εννοώ] ήταν ένα λουλούδι μέσα στον χειμώνα, σ’ έναν βαρύ χειμώνα που  ο ερχομός όμως της νέας δασκάλας-νεράιδας ήταν για εμάς τα παιδιά όπως οι αλκυονίδες μέρες που περιμέναμε και που με τον ερχομό της ήρθαν πιο νωρίς. Η δασκάλα – νεράιδα με το μαγικό της ραβδάκι άγγιξε όλα τα παιδιά και ενώ ήμασταν στην αδράνεια και στην αμάθεια ξαφνικά το κλίμα άλλαξε για αρκετά παιδιά και γίναμε ενεργοί και φιλομαθείς.
Είχαμε βρει την δασκάλα των ονείρων μας, στο δικό μας σχολείο έτυχε να έρθει η εκπαιδευτικός που θα κοσμούσε την εκπαιδευτική κοινότητα. Αν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα η πλειονότητα  ήταν όπως η κυρία Μάρθα Τζανέα ο τόπος μας δεν θα είχε τα χάλια που έχει σήμερα, η παιδεία μας θα ήταν πολύ διαφορετική. Πόσους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς είχαμε και έχουμε? Πολύ φοβάμαι ελάχιστους, σίγουρα πάντως είναι μειονότητα. 

Ας επιστρέψω όμως πίσω στο 1964, πλησιάζοντας το καλοκαίρι είχε αρχίσει να φωλιάζει μέσα μας ο φόβος μήπως στην επόμενη σεζόν δεν θα είχαμε ξανά μαζί μας την δασκάλα μας. Την αγωνία μας αυτή την έλυσε ο έρωτας!!! Ναι καλά διαβάσατε ο έρωτας, αυτός ο μικρός φτερωτός θεός με τα βέλη του «πλήγωσε» την καρδιά της δασκάλας μας και ενός συγχωριανού μας του Βασίλη Καρδούλα. Σε έξι μήνες έγινε ο γάμος, τώρα πια ο φόβος έφυγε από την ψυχή μας ήμασταν ευτυχείς που θα ήταν για πάντα κοντά μας.
Η δασκάλα μας ήταν από τους Γαργαλιάνους και είχε άλλα τρία αδέρφια αγόρια και τα τρία. Η μητέρα της μετά το θάνατο της μητέρας της, δηλαδή τη γιαγιά της δασκάλας μας είχε αναγκαστεί να διακόψει τις σπουδές της και να επιστρέψει στην οικογένεια. Το ανεκπλήρωτο όνειρο της μητέρας της δασκάλας μας ήταν που συνέδραμε και παρότρυνε την κόρη της να σπουδάσει και να γίνει δασκάλα, ευτυχώς για μας τα παιδιά του Γοργογυρίου. 

Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω εδώ τα λόγια του LWittgenstein «τα έργα των μεγάλων δασκάλων είναι ήλιοι που δύουν και ανατέλλουν ολόγυρά μας. Θά ‘ρθει καιρός για κάθε μεγάλο έργο, που τώρα βρίσκεται στη δύση του, να ανατείλει ξανά». Αυτό ήταν για μας η νέα δασκάλα μας, ήταν ο ανατέλλων ήλιος. Και θα μου ξαναεπιτρέψετε αυτή τη φορά να παραθέσω τα λόγια ενός πολύ φωτισμένου δασκάλου του Αλέξανδρου Δελμούζου «μορφώνω ένα άτομο θα πει δίνω μορφή στον ψυχικό του κόσμο, σε κάτι άμορφο ακόμα. Στο άτομο όμως δεν μπορούμε να δώσουμε αυθαίρετα όποια μορφή εμείς θέλουμε, παρά μόνο να το βοηθήσουμε να πάρει με τον καιρό την μορφή που ορίζουν, όσα ζωντανά και διαλεχτά στοιχεία κλείνει μέσα του. Αυτά με τη συστηματική ανάπτυξη και καλλιέργεια δίνουν στον καθένα τον ατομικό του τύπο». Αυτό ξεκίνησε να κάνει η νέα μας δασκάλα, το κατά πόσο θα την άφηναν οι δυνάμεις της αδράνειας και της αντίδρασης ήταν ένα ζητούμενο. 

Αυτή λοιπόν την καταπληκτική δασκάλα, τη δασκάλα μας είχαμε αποφασίσει να την τιμήσουμε το 2007 στην ανεπανάληπτη εκδήλωση που είχαμε διοργανώσει ως Λ.Ο.Γ στην αυλή των θαυμάτων αλλά που δυστυχώς δεν μπόρεσε να παραβρεθεί. Κάλλιο αργά λοιπόν παρά ποτέ γι’ αυτό χθές 23-06 που είχαμε πανσέληνο [ το πιο μεγάλο φεγγάρι εδώ και πενήντα χρόνια] μαζευτήκαμε στην Κάντζα κάποιοι από τους μαθητές της και με πολύ συγκίνηση της απονέμαμε μια αναμνηστική πλακέτα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στην εκπαιδευτικό της καρδιά μας. 

Παρόντες ήταν η Βούλα Λιατίφη, η καλύτερη μαθήτριά της, ο Αριστοτέλης, η Ράνια, ο Αλέκος, η Βασιλική-Μελισσάνθη, η Λαμπρινή, η Ντόνα καθώς επίσης και ο «κορυφαίος» Χρήστος-Μποράτος και στα λίγα υπόλοιπα ο mr pepos. Ήταν μία πολύ ξεχωριστή μέρα γεμάτη από μνήμες και συγκίνηση. Κυρία Μάρθα σας ευχαριστούμε γιατί χάρη σ' εσάς αρκετά παιδιά μπόρεσαν να ξετρυπώσουν τα γράμματα. Σας ευχόμαστε να συνεχίσετε να έχετε σωματική και πνευματική υγεία.

ΥΓ. Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα. Έμερσον
Με αγάπη οι μαθητές σας.
Γραμματειακή υποστήριξη κειμένου Ερατώ της Κορίνθου.
Επιμέλεια κειμένου mr pepos.
Επιμέλεια ανάρτησης αυτού του συγγράμματος Γενικός 




Δασκάλα μου τη γνώση σου εμπιστεύομαι,
αφήνομαι  να με διδάξεις.
Και τον κόσμο της ψυχής μου
με τη γνώση σου να αλλάξεις.

Δασκάλα μου τα μάτια σου κοιτάζω
και γαληνεύω εντός μου.
Κάθε μου φόβος φεύγει
γιατί είσαι ένας άνθρωπος δικός μου.

Δασκάλα μου πολλές φορές
με αγαπάς πιο πολύ από παιδί σου.
Πολλές φορές θέλω μαμά να σε φωνάξω,
όταν αντικρίζω το μεγαλείο της ψυχής σου.



Δασκάλα μου πολλές φορές
την αγάπη σου περιμένω.
Πόσο  δακρύζεις για εμένα!
για καθετί που  πετυχαίνω.

Τα μάτια σου δασκάλα μου
ήλιος είναι και ουρανός.
Όπου όταν τα κοιτάζω
μέσα μου γεμίζω από φως.

Δασκάλα μου μαζί σου
τα πρώτα μου βήματα έκανα στη γνώση.

Σε ευχαριστώ για όλα,
από πόσους φόβους την ψυχή μου έχεις λυτρώσει!

Η μορφή σου αγγελική
και τα μάτια σου γαλάζια.
Όσες φορές στην αγκαλιά σου έχω κλάψει,
κάθε μου πόνος φεύγει μακριά.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

26.9.22

Τα Χα'ι'κού της ανάρτησης είναι όλα αφιερωμένα στην κόρη μου την Θάλασσα, και στα εγγόνια μου την Mia!!! και τον Rei. Επικούρειος Πέπος - FUJI TOMO KAZU

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, μετά από την ολιγοήμερη απουσία λόγω του συνεδρίου της ΟΚΡΑ που έγινε στην όμορφη πόλη των Τρικάλων ξανά μαζί για τη συνέχεια  του αθλήματος, ενός αθλήματος που σκοπό έχει να παρουσιάζει τη δημιουργική πλευρά των ανθρώπων, και τη θετική πλευρά των πραγμάτων με ποίηση, με λογοτεχνία, με μνήμες, με προτάσεις, και κυρίως με θετική ενέργεια. Tο μενού του filomatheia.blogspot.gr έχει ξανά για σήμερα ποίηση, τα πιο κάτω χάϊκου τα έστειλε η Θάλασσα (προς πείσμα της Κορνηλίαςκαι είναι ενός κορυφαίου Ιάπωνα Ποιητή του Ματσούο Κινσάκου Μπασό (Ματσούο Μονεφούσα) ο οποίος γεννήθηκε στο Ουένο της επαρχίας Ίγκα της Ιαπωνίας και πέθανε στην Οζάκα. Μετά το 1680 αποτραβιόταν


συχνά σε μια καλύβα στα περίχωρα του Έντο (σημερινό Τόκιο), όπου ζούσε σαν ερημίτης με τη συντροφιά μιας μπανανιάς (basho) που φύτεψε στο κατώφλι του. Έτσι καθιερώθηκε και το όνομα Μπασό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ταξιδεύοντας και ζωγραφίζοντας για να αντλήσει έμπνευση, αντιλαμβανόμενος την ποίηση σαν Κάντο (ιδιαίτερο δρόμο) και σαν πηγή της φώτισης (Σατόρι). Θεωρείται δημιουργός του χαϊκού και ο μεγαλύτερος, μαζί με τον Γιατάρο Κομπαγιάσι Ίσσα (1763-1827) εκπρόσωπός του. Τα ποιήματά του συγκεντρώθηκαν από τους μαθητές του στις "Εφτά συλλογές της σχολής του Μπασό" (1774).
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος
Υ.Γ.  Θάλασσα σ' ευχαριστώ, είσαι υπέροχη και αξιαγάπητη, όλοι μας έχουμε ενθουσιαστεί και σ' αγαπάμε πολύ.

Ένα  ζευγάρι χελιδόνια ετοιμάζουν τη φωλιά τους.
Καλώς ορίσατε απεσταλμένοι αγγελιαφόροι
της Άνοιξης.

Βουνίσιο μονοπάτι στον Κόζιακα.
Μοκασίνια της Λενάρας.
Ξαφνικά ο Ήλιος ανατέλλει.

Θεέ βουνίσιε, θα' σουν καλός
αν θωρούσα το πρόσωπό σου
μές απ' τ' άνθη της αυγής.

Μάταιοι θνητοί.
Γιατί τόσο μίσος?
από τους οπαδούς τού''Αγαπάτε Αλλήλους?

Φούρου ίκε για.
Κάβαζου τόμπι
κομού μίζου νο οτό.

Παλιά λιμνούλα.
Ένας βάτραχος βουτά.
Ήχος του νερού.


Παίρνοντας δανεικό
το σπίτι μου απ' τα έντομα
κοιμήθηκα.
*
Μην το ξεχνάς:
βαδίζουμε στην κόλαση
κοιτάζοντας λουλούδια.
*
Όταν θα φύγω,
φύλα καλά τον τάφο
μου, ακρίδα.
*
Γυναίκα ερωτική
τι ζεστό το δέρμα
που κρύβει.
*
Άνθη δαμασκηνιάς
ο έρωτας, η ματιά
η καρδιά.
*
Να κλέψω ματιές;
το ξέχασα εντελώς
με τη δροσιά.
*
Σελήνη Αυγούστου.
Μαγική νύχτα στην αυλή
των θαυμάτων.
*
Ένας άνθρωπος είμαι
που το ρύζι του τρώει
μπρος στη βαλανιδιά.
*
Φεύγει μια μέλισσα
απ' το βαθύ κάλυκα μιας παιωνίας.
Τι αποχαιρετισμός!
*
Πάνω στη βάρκα
έχω εναποθέσει τα
Όνειρά μου σ' ένα μπουκάλι.
*
Με τέτοιο φεγγάρι
ο ερωτευμένος
παύει το τραγούδι.
*
Χαμένο στα καλάμια
μα όταν βγαίνει το φεγγάρι
λάμπει το κατάλυμα μου.
*
Στέκομαι εδώ
και σκέφτομαι
και το χιόνι συνεχίζει.
*
Απόψε ως κι εσύ
πας βιαστική
στη βραδιά ποίησης.
*
Το μήνυμα του Φωτισμένου
λάμπει στη δροσιά
ενός φύλλου.
*
Μην κλαις Ενδυμίωνα
έντομα, εραστές, αστέρια
κι αυτά θα φύγουν.
*
Το πρώτο μερμήγκι
μας δείχνει το δρόμο
μ' ένα ραπάνι.
*
Το πρώτο τζιτζίκι:
Η ζωή είναι
σκληρή, σκληρή, σκληρή.
*
Πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο σπίτι μου
μην τις υποτιμάτε.
*
Να κρατάτε στη μνήμη
ανοιξιάτικα άνθη κερασιάς
αγνά και λαμπερά.
*
Από το πρόσωπο των ανθών
να είναι τρομαγμένη
η λεπτή σελήνη;
*
Θα τη ρωτήσω για τα
ποιήματα του Pepe την
πεταλούδα αυτή που πετάει.
*
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωί
ο ανθός του πεπονιού.
*
Του κότσυφα τα τιτιβίσματα
έγιναν πιο ερωτικά
στα μέσα Μαρτίου. 
*
Ούτε καν ένας
χαιρετισμός ένα σκιάδι
αχ! πόση στεναχώρια.
*
Από το βάθος της παιωνίας
με κακή διάθεση
προβάλλει η μέλισσα.
*
Μια λαμπερή στιγμή
αργεί πάνω στα άνθη
η ζήλια της σελήνης. 
*
Τα μαλλιά μου αραίωσαν
το πρόσωπο χλόμιασε
βροχές του Μαΐου
*
Από όλα τα μέρη
ρίχνονται τα άνθη
πάνω στο νερό της λίμνης.
*
Το άρωμα από τις ορχιδέες
στα φτερά των πεταλούδων
μπουχτίζει.
*
Ξεριζώνω άσπρες τρίχες
κάτω από το μαξιλάρι
γελούν τα όνειρά μου.

`Απόψε τ' άστρα
το 'να με τ' άλλο μοιάζει
να ψιθυρίζουν. (Kobayashi Issa)

Μόνη στο σπίτι
κι αυτή θα βλέπει τώρα
την πανσέληνο.  (Kobayashi Issa)

Περπατήσαμε 
μέσα στα χρυσάνθεμα
πίνοντας σάκε. (Kobayashi Issa)

Έλα κοντά μου,
μαζί με μένα παίξε
σπουργίτι ορφανό (Kobayashi Issa)

Μια πεταλούδα 
γλιστρά στα φύλλα της
ιτιάς· Απρίλης. (Matsuo Basho) 

Το πεσμένο λουλούδι 
γυρίζει στο κλαδί!
Ήταν πεταλούδα. 

«καυχησιάρικο» 
λέει η χιονονιφάδα 
στ΄ άσπρο γιασεμί (Martin Berner) 

Μια πεταλούδα στον κήπο. 
Το παιδάκι μπουσουλάει, εκείνη πετάει. 
Μπουσουλάει-πετάει…

Νύχτα. Φεγγάρι. 
Τα σαλιγκάρια τραγουδούν στο τσουκάλι.

Στο φρέσκο χορτάρι αφήνει 
η μοντέρνα γυναίκα τον τύπο των γλουτών της.
Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία το δέκατο έκτο αιώνα και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού. Από εκεί πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν να γίνουν πολύ δημοφιλή σε όλο το Δυτικό κόσμο. Στην αυθεντική στιχουργική μορφή τους, τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα από 17 συλλαβές σε ένα ενιαίο στίχο. Τα χαϊκού συμπυκνώνουν ευφυΐα και σοφία, που εκφράζονται με λυρική, ή άλλοτε, χιουμοριστική διάθεση, ενώ συχνά υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Στα χαϊκού σημαντική θέση έχουν η φύση, οι εποχές και τα χρώματα, η ομορφιά των λέξεων και των αντιθέσεων, ενώ το νόημα κάποιες φορές αποκτά δευτερεύουσα σημασία.
Ο γνωστότερος Ιάπωνας ποιητής των χαϊκού ήταν ο Ματσούο Μπασό (Matsuo Basho, 1644-1694). Το πιο φημισμένο από όλα τα χαϊκού είναι δικό του:
Στην Ευρωπαϊκή εκδοχή τους συνήθως υποδιαιρούνται σε 3 στίχους από 5, 7 και 5 συλλαβές, στους οποίους η ομοιοκαταληξία αποφεύγεται. Στις πιο σύγχρονες απόπειρες δημιουργίας χαϊκού, είναι συχνές οι μικρές αποκλίσεις από τον αυστηρό αυτό στιχουργικό κανόνα. Στην Ευρώπη πρωτοεμφανίζεται στις αρχές του 20ού αι. Επηρεάζονται ή και γράφουν χαϊκού από τον Έζρα Πάουντ μέχρι τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ και τον Χ. Λ. Μπόρχες. Ο Ε. Πάουντ έλεγε πως το χαϊκού είναι ένα ποίημα εικόνων.
Το χαϊκού είναι ουσιαστικά κάτι παραπάνω από ένα απλό ποίημα είναι περισσότερο μια πνευματική άσκηση: ομορφιά ίσον αφαίρεση, λιτότητα, γαλήνη, περισυλλογή. Γι" αυτό κι η φόρμα του είναι τόσο κλειστή και παραδοσιακή. Έχει το χαρακτηριστικό ενός ευχάριστου ξαφνιάσματος για κάτι οικείο και καθημερινό, που λέγεται ήρεμα και ευγενικά, αγγίζοντας τα πράγματα στην ουσία τους. Ποίηση εμπνευσμένη από τη σοφία Ζεν, μία πνευματική πορεία πρακτικής άσκησης στην καθημερινή ζωή. Και επειδή στους ποιητές των χαϊκού υπάρχει η συνείδηση ότι η ζωή είναι πάνω από τις λέξεις, τα λόγια είναι ελάχιστα, αφήνοντας τον αναγνώστη να «συμπληρώσει» αυτή την γεύση του αιώνιου. Έτσι γίνεται προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να περάσει στο απυρόβλητο του χρόνου:
Σύμφωνα με τον Donald Keene, «πρέπει να περιέχει δυο στοιχεία που συνήθως διαχωρίζονται με μία τομή, δηλαδή λέξη που κόβει. Το ένα από τα δύο στοιχεία αντιπροσωπεύει μια γενική κατάσταση και το άλλο, τη στιγμιαία αντίληψη την αποκάλυψη. 
Σε κάθε σχεδόν χαϊκού υπάρχει μια λέξη ή μια έκφραση που δηλώνει την εποχή του έτους. Αυτό δε σημαίνει ότι τα χαϊκού ασχολούνται αποκλειστικά με την φύση. Απλώς ο ποιητής ψάχνει κάθε φορά να εκφραστεί. Η περιγραφή της φύσης είναι ένα
άλλοθι για να εικονογραφηθούν ανθρώπινα συναισθήματα.
Ο σκηνοθέτης Αντρέυ Ταρκόφσκυ στο βιβλίο του Σμιλεύοντας το Χρόνο μάς λέει για ποιο λόγο γοητεύεται από το χαϊκού: «Σ" αυτήν την ποίηση με γοητεύει ιδιαίτερα η άρνηση του καλλιτέχνη να υπαινιχθεί έστω το τελικό νόημα της εικόνας, που το αφήνει να αποκρυπτογραφηθεί σταδιακά, σαν συλλαβόγριφος. Το χαϊκού επεξεργάζεται τις εικόνες του έτσι που να μη σημαίνουν τίποτα πέρα από τις ίδιες, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν τόσα πολλά, που είναι αδύνατον να συλλάβει κανείς το τελικό τους νόημα. Όσο πιο πιστά ανταποκρίνεται μια εικόνα στη λειτουργία της, τόσο πιο δύσκολα περιορίζεται σε μια σαφή εγκεφαλική διατύπωση. Ο αναγνώστης του χαϊκού πρέπει να απορροφηθεί, να βυθιστεί μέσα στο ποίημα όπως μέσα στη φύση, να χαθεί στα βάθη του όπως μέσα στο σύμπαν, όπου δεν υπάρχει βυθός ούτε επιφάνεια».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ
ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΑΝΝΑ Η ''ΘΑΛΑΣΣΑ'' η τρίτη!!! κόρη του Πεπέ, μετά την Φινλανδία σειρά έχει η Ιαπωνία; [Μόνο ο Γκοτζιό γνώριζε την ύπαρξή της για ευνόητους λόγους].

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και των ρομαντικών ιστοριών καλημέρα-ohayo! σας μιλάει ο Poof!

ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω στον Επικούρειο Πέπο
που δέχθηκε να φιλοξενήσει στο filomatheia.blogspot.com
αυτή την απίστευτη μεν, αλλά αληθινή ιστορία αγάπης που
ο κύκλος της θα κλείσει στις 23/05/23 ανοίγοντας έναν άλλο
κύκλο πιο συναρπαστικό, πιο γοητευτικό και σίγουρα με πολλές όμορφες ανατροπές, σήμερα λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία, -που θα μπορούσε να είναι και δική σας- θα σας διηγηθώ λοιπόν την ιστορία της Θάλασσας όχι δεν μιλάω για τη γνωστή Θάλασσα, μιλάω για την Θάλασσα της καρδιά μου, μιλάω για την πανέμορφη τρίτη τελικά κόρη που έχω στην Ιαπωνία και το όνομά της το γράφει ακριβώς έτσι ''Θάλασσα'' ήταν επιλογή της μητέρας της. Πριν παντρευτώ την Δολέντσια, είχα ερωτευθεί μια πανέμορφη νεράιδα από την Ιαπωνία, την σαγηνευτική Miyoko-Κέικο san
ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, και καρπός αυτής της σχέσης, μιας θεϊκής σχέσης, είναι η νεράιδα που γεννήθηκε στις 18/04/91 Εκείνη την περίοδο είχαμε δύο επιλογές, 
α' να πάω εγώ στην Ιαπωνία, 
β' να έρθει η Μiyoko san στην Ελλάδα, 
οι γονείς της ως μοναχοκόρη δεν της το επέτρεψαν αυτό-και πολύ σωστά έκαναν- εγώ δυστυχώς δεν τόλμησα τότε να πάρω τη μεγάλη απόφαση κι έτσι ένας  μεγάλος έρωτας δεν είχε αίσιο τέλος. Η Miyoko san όπως έμαθα πολύ αργότερα -από την κόρη μας- έμαθε άπταιστα Ελληνικά, και ήταν αυτή που επέλεξε να δώσει στην κόρη μας το όνομα Θάλασσα! Δίδαξε επίσης στην κόρη μας τα Ελληνικά, και της διάβαζε Όμηρο, Πλάτωνα, Επίκουρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο και Σαπφώ.
Λίγο πριν πεθάνει, -πέθανε στις 26/04/2014ζήτησε από την Θάλασσα να της υποσχεθεί πως τον φάκελο που της παρέδωσε θα τον άνοιγε μετά το θάνατό της, γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε,
ήταν άλλωστε γιατρός και γνώριζε πως η αρρώστια της δεν θα της επέτρεπε να ζήσει για πολύ.

Αυτό και έπραξε. Σ' εκείνη την επιστολή είχε ζητήσει από την Θάλασσα να με βρει και να μου παραδώσει την επιστολή, που ήταν για μένα υπό μία προϋπόθεση, να την ανοίξω
24 ώρες μετά τη συνάντησή μας!!!!!!!!!!
 Αυτή η συνάντηση έγινε στις 23 Μαϊου του 2019 στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, η ΚΕ'Ι'ΚΟ έτσι μου είπε τότε πως ήταν τ' όνομά της, μου ζήτησε το άνοιγμα της επιστολής να γίνει στον ίδιο χώρο!!! Και το κυριότερο να είμαι μόνος μου!!!!!!!!!! ήταν τόσο γλυκιά που δεν τόλμησα ν' αντισταθώ, αλλά ούτε και να ρωτήσω πολλά,
άλλωστε ο χρόνος ήταν τόσο λίγος. Σ' εκείνη, τη μιας ώρας συνάντηση είχα μπροστά μου
ένα θεϊκό πλάσμα που είπε πως κάποιοι φίλοι από Ιαπωνία ήθελαν να μου κάνουν μια πολύ μεγάλη έκπληξη!!!!!!!!
 
που να φαντασθώ πως εκείνη τη στιγμή είχα μπροστά μου την
κόρη μου την Θάλασσα και όχι την Κέ'ι'κο που μου είπε;

Πράγματι της έδωσα το λόγο μου πως θ' ανοίξω τον φάκελο την επόμενη της συνάντησης!!!!!!!!!!!!
 (Γιατί να κρατάω πάντα το λόγο μου;) 
Όλα αυτά, και άλλα πολλά, τα έμαθα όταν διάβασα την επιστολή της Miyokο την επόμενη μέρα, και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι.
Φαντασθείτε τώρα αγαπητοί μου φίλοι το σοκ που έπαθα όταν άρχισα να διαβάζω την επιστολή. Ήταν μια απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία, η νεράιδα που ήταν κοντά μου πριν 24 ώρες
ήταν κόρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η επιθυμία της Miyoko san ήταν πως έπρεπε να σεβαστώ αυτά που ζητούσε από μένα, ένα από αυτά ήταν πως δεν έπρεπε πριν την 07/07/19 να ανακοινώσω σε κανέναν το περιεχόμενο της επιστολής, ούτε καν στην οικογένειά μου, ούτε και να προσπαθήσω να βρω την κόρη μας στο μεσοδιάστημα εκτός, και αν η ίδια  έπαιρνε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου πιο πριν!!! Καταλαβαίνετε ελπίζω την αναστάτωσή μου, και την αγωνία μου. Τότε ήταν που ξεκίνησα τη ζωγραφική, και την ξυλογλυπτική προκειμένου να ''εξαερώσω'' την αγωνία μου, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει κάτι -εκτός από τη δίδυμη αδερφή μου- που όταν ήρθε τον Αύγουστο του 2019 κάποια στιγμή που ήμασταν στον κήπο με ρώτησε: ''Spirospero αδερφέ μου, αυτό που σε απασχολεί θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί δεν μου ανοίγεις τη καρδιά σου;''

Αυτό και έκανα, όταν έφυγε της έδωσα αντίγραφο της επιστολής για να της το διαβάσει στο GERMISTON η Ελληνίδα φίλη της. Αν η απόφαση τής Θάλασσας ήταν θετική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες της κόρης μας που θα σήμαινε πως επιθυμούσε να συναντηθούμε, και να ζήσει μαζί μας,  αν ήταν αρνητική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες δικές της, δηλαδή της
Miyoko san
.
Ποιός μπορούσε εκείνη την περίοδο να καταλάβει γιατί ο Επικούρειος Πέπος επισκεπτόταν τόσο συχνά τη θάλασσα; Ποιός μπορούσε τότε να καταλάβει γιατί  ο Pepe ζωγράφιζε πολλά θαλασσινά τοπία; Ποιος μπορούσε εκείνη την περίοδο της μεγάλης αγωνίας να καταλάβει γιατί ο Poof ήταν τακτικός θαμώνας του καφέ στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Ελάτε τώρα για λίγο στη θέση μου όταν στις 00.30 ενώ ήμουν συνεπαρμένος από το βιβλίο που διάβαζα με τίτλο ''ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ'' στο πρωτότυπο παρακαλώ!!!  με την βοήθεια φυσικά λεξικού, ακούω τον θόρυβο που κάνει το ipad όταν λαμβάνει κάποιο μήνυμα, και ανοίγοντάς το βλέπω τις δύο φωτογραφίες της Θάλασσας!!!!


Εννοείται πως δεν είχα κλείσει μάτι όλη τη νύχτα γιατί δε χώρταινα να θαυμάζω τις δύο φωτογραφίες, και τη χαρά μου για την απόφαση της
 Θάλασσας.

Φίλες και Φίλοι της μεϊλοπαρέας αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ μου χαρά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας και παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν σας ζάλισα.
Όταν με το καλό γίνει το επόμενο βήμα, δηλαδή ο ερχομός της στη Ελλάδα, και η ένταξή της στη οικογένεια, ελπίζω χωρίς προβλήματα, οπότε θα έχω δυο κόρες θα ήθελα να παραστεί τε στη μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για τον ερχομό της Θάλασσας. [αυτό τελικά θα γίνει στις 26 Απριλίου του 2022 εκτός απροόπτου]

Η Miyoko san είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να κρατήσει τον καρπό αυτής της ολιγοήμερης σχέσης γιατί μου είχε πει πως έπαιρνε τότε κάποιο χάπι αντισυλληπτικό
γι' αυτό και δεν είχαμε λάβει κάποιο
 μέτρο προφύλαξης, άρα από την πρώτη στιγμή είχε πάρει μια απόφαση πολύ τολμηρή. Όπως μου είπε η
 Θάλασσα η μητέρα της δεν ανακοίνωσε ποτέ
σε μένα αυτή της την απόφαση γιατί εφόσον
 είχα αποφασίσει να μην την ακολουθήσω στην πατρίδα της, δεν ήθελε να αναστατώσει τη ζωή μου.
 

Miyoko san ήσουν Υπέροχη! ήσουν Μοναδική! ήσουν Ερωτική, και κυρίως ήσουν η τέλεια Μητέρα, η τέλεια Παιδαγωγός. Σ' ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω σύντομα, εκτός απροόπτου, να έχουμε κοντά μας την δική μας Θάλασσα για να κολυμπήσουμε στην αγκαλιά της.

Υ.Γ. Poof, Αν γνώριζα πως η συνεύρεση μου με Ιαπωνέζες θα έφερνε στον κόσμο τόσο όμορφα αγγελούδια θα γινόμουν fun αυτού του αθλήματος 
Είμαι ερωτευμένος!!!    
Παντού κυκλοφορεί!!!
Τούτη εδώ η φήμη...
Μα όταν αγαπώ αληθινά!! 
κανείς δεν το μαθαίνει!!!
Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα Χαϊκού της Miyoko san, πριν όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, ''την υπερηφάνεια που νιώθουμε στην Ελλάδα για τους
μεγάλους ποιητές μας,-και πολύ καλά κάνουμε- τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Ευριπίδη, την Σαπφώ τον Σοφοκλή, τον Ρωμανό το Μελωδό, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α., μπορούμε να τη συναντήσουμε και σε άλλους λαούς, που νιώθουν το ίδιο υπερήφανοι για τους δικούς τους μεγάλους ποιητές.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε εξαρχής ότι πολλές φορές εδώ στην πατρίδα μας βαυκαλιζόμαστε με περισσή κομπορρημοσύνη και σοβινιστική διάθεση για την ''τεράστια πνευματική συνεισφορά της Ελλάδας στα παγκόσμια πράγματα'' επειδή συνήθως αγνοούμε στην κυριολεξία, τη συμβολή άλλων λαών στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αναρωτιόμαστε, για παράδειγμα, πόσα πράγματα γνωρίζουμε για την ιαπωνική ποίηση και τους Ιάπωνες ποιητές, όταν σήμερα η ελληνική και η παγκόσμια αγορά κατακλύζεται από παντός είδους προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας της Ιαπωνίας? 

Και πρόκειται για ποίηση υψηλής ευαισθησίας, από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ιχνογραφεί περίλαμπρα την ψυχοσύνθεση του Ιάπωνα, του ανθρώπου που με την παιδεία του έκανε τη χώρα του... παγκόσμια οικονομική δύναμη.'' πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ''[που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο αν συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;


''Ένα τελευταίο άνθισμα.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω απο τους ανθούς της κερασιάς, κάποιον λογικών ανθρώπων.

ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη, το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα προχωρούσαν μόνο σημειωτόν. Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει απο το πριόνι των εργατών. Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι συντροφοί του, και θα έπρεπε
να ήταν πάνω από 50 χρόνων. Την επόμενη μέρα, μια κάρτα ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιάτων ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη απο ένα κλαδί του διπλανού δέντρου. Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:
Προς τον φύλακα των
Δένδρων της Κερασιάς,
τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:
Λυπήσου τα λουλούδια.
Παρακαλώ σε, χάρισέ τους
δεκαπέντε ημερών ζωή,
ώστε ν'ανθίσουν μια
τελευταία άνοιξη.

Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ'ενα διπλανό κλαδί. Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπενε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:

H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς
είναι η ευγενής και πιστή
καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]
Είθε αυτό το ευγενικό
πνεύμα πάντα να επικρατεί.
Φύλακας των
Δένδρων Κερασιάς
της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]
Καζούμα-Σίντο.

Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που επευφημούσαν τον δήμαρχο για την αποφασή του. Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγινανένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανότης Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.EmojiEmojiEmojiEmoji
Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια. Άλλαξαν τη χάραξει του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία απο κερασιές έμεινε ανέπαφη, όταν το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα απο τους φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές, (εκεί ήταν που αντίκρισα
 για πρώτη φορά την ΜIYOKO kai o έρωτας ήταν μπαμ και κάτω!!! δεν πίστευαν τα μάτια μου σ' αυτό που έβλεπαν, αρχικά νόμιζα πως ήταν κάποια Νεράϊδα! νόμιζα πως ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού μου! αρκεί να σας πω πως και όταν επ;eστρεψα δεν πίστευα πως όλα αυτά που είχα ζήσει με την Μiyoko ήταν στην πραγματικότητα!!! Είχα φθάσει στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα φαντασθεί!

Σ'αυτές τις Κερασιές οφείλω τη γνωριμία μου με την πιο όμορφη, την πιο Ελκυστική, την πιο Ερωτική, την πιογλυκολάλητη, την πιο Ποιητική γυναίκα της Ιαπωνίας.)

Όταν μάλιστα τους εξήγησα πως γνώριζα την ιστορία για τις Κερασιές, και πως ήρθα από την Ελλάδα για να επισκεφθώ αυτό το σημείο, έγινε ο χαμός!! δεν πίστευαν στ'αυτιά τους. Τότε ήταν που η Μiyoko με τρόπο μου έβαλε στο χέρι ένα διπλωμένο χαρτάκι -το οποίο θα παραδώσω στη
Θάλασσα όταν συναντηθούμε- μ' αυτό λοιπόν το μικρό χαρτάκι ξεκίνησε η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο απρόβλεπτη, η πιο άδολη, η πιο απίστευτη, η πιο ρομαντική, η πιο φλογερή,
ιστορία αγάπης. Αγαπητοί αναγνώστες αν πάτε στην Ιαπωνία την περίοδο που είναι ανθισμένες οι Κερασιές πιθανόν και να γίνετε σόγαμπρος Ιαπωνέζων. Είναι μαγεία
!!!


ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ MIYOKO SAN που είχε γράψει για τον Pepe

Τούτο το βουνό                      
Δύσκολο να το ανεβείς
Εγώ σαν το διασχίζω
Κρατώντας την αγάπη μου
Το νιώθω κλίνη αναψυχής..


Να γυρίσεις περιμένω
Και μαραίνομαι απο τον πόθο
Η καρδιά μου χτυπάει τρελά
Τρεμοπαίζει σαν σεισμικός παλμογράφος
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι


Νύχτα θα 'ρθω σε σένα
Στ' όνειρο να με συναντήσεις
Δεν θα με ιδεί κανείς
Της πόρτας σου το πέπλο
μην τραβήξεις!


Είναι σαν πεύκο ο έρωτας
Και να τον κρύψεις δεν μπορείς
Αυτό που βγαίνει φανερά
Σαν την ολόγιομη σελήνη μοιάζει
Πίσω από κορυφή βουνού!


Και σήμερα όπως και χθές
Στέκομαι και σε  περιμένω
Τι περιμένεις? λένε κάποιοι
Βρίσκεται πολλά μίλια μακριά
Βρίσκεται με τα κοχύλια...


Γλυκά μου όνειρα
Μη με φέρνετε πολύ κοντά
Στον άνθρωπο που αγαπώ
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω
Πάλι μοναξιά θα νιώσω


Τα πιο πάνω ΧΑ'Ι'ΚΟΥ τα έγραψε η Miyoko san kαι τα παρέδωσε στην κόρη μας για να μου τα
παραδώσει, αν αποφάσιζε να με συναντήσει. Μαζί λοιπόν με το mail των φωτογραφιών που
έλαβα υπήρχαν και τα ΧΑ'Ι'ΚΟΥ της Miyoko. 

Y.Γ. Με νέο mail της τελευταίας στιγμής που
έλαβα από την Θάλασσα αποφάσισε πως στις 26/07/22
 και ώρα 11.00 θα αφιχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον συζυγό Θεέ μου! σ' ευχαριστώ!
 Στις δύο φωτογραφίες είναι η Θάλασσα με το παραδοσιακό Ιαπωνέζικο Κimono!!! Mia ιστορία αγάπης που δεν μπόρεσε τότε να ευδοκιμήσει, έρχεται σήμερα το πλήρωμα του χρόνου, να γεμίσει αυτό το κενό με τον καλύτερο τρόπο. Ίσως ρωτήσει κάποιος και ποια είναι η στάση της γυναίκας σου και της κόρης σου; Θα δείξει ο χρόνος, για την ώρα τηρώ σιγήν ιχθύος, ελπίζω πως θα δείξουν κατανόηση και θα υποδεχθούμε τα νέα μέλη με χαρά ώστε να μεγαλώσει η ευτυχία μας και τα μέλη της οικογένειας. 
Ελπίζω να σας ταξίδεψα -έστω για λίγο- στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, σας περιμένω στη μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουμε για την αγαπημένη μας Θάλασσα!!
Με σεβασμό και εκτίμηση, Poof o Mαγεμένος, ο τρισευτυχισμένος!!!!!!!!!! ΥΓ. πρόσφατα στις 01/04/22 η Θάλασσα μας χάρισε και το δεύτερο εγγονάκι που το ονόμασαν Rei!!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

WITH LOVE EPIKOURIOS PEPOS-FUJI TOMO KAZU