Με την όμορφη εκδήλωση που έγινε στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια για την απονομή του βραβείου << ΧΡ. Β. ΜΗΤΣΙΑΚΗ>> έκλεισε και το 2023, << ΤΟ ΈΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΑΛΕΙΑΣ>Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο ιερέας μας πατήρ Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του χωριού κ. Β. Παφίλης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Γ. Καπέλος, Δ. Καλατζής και Ευθ. Ζάχος.
Η κ. Φ. Υφαντή, πρόεδρος του συλλόγου γυναικών, και ο κ. Κ. Κανδύλης, πρόεδρος του συλλόγου πεζοπορίας και ορειβασίας.
Πολλοί Πιαλειώτες αλλά και αρκετοί επισκέπτες μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Φιλύρας κ Παπαχαρίσης Κ, τέσσερα μέλη της ομάδας εθελοντών από το Γοργογύρι, και ο Αθ. Μπρέντας ο συγγραφέας της γενεαλογίας των Φιλυριωτών και ερευνητής αλλά και πολυτάλαντος αφού με την κιθάρα του τραγουδήσαμε το «Αρχιμηνιά»,τα «Τρίγωνα κάλαντα «κλπ''.
Τις πέντε ιστορίες-μυθοπλασίες διάβασαν με πολύ ωραία ανάγνωση οι:Σοφία Πατσιούρα, Χριστίνα Ζαρίδα, Ραφαηλία Νάκου, Ρούλα Χατζιάρα και ο Αθανάσιος Μπρέντας και τους ευχαριστούμε.
Και οι πέντε εργασίες ήταν υπέροχες και ισάξιες.
Το κοινό που ψήφισε τις κατέταξε με τη σειρά:
Α’Βραβείο (με έπαθλο 200 €):<< Η Πιάλεια, ο Ασκληπιός και ο μικρός Κερκέτης>> που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος (Σπύρος Γκοβίνας από το Γοργογύρι).
Β’ Βραβείο: << Η νεράιδα Πιάλεια>> αγνώστου συγγραφέα μέχρι στιγμής.
Γ’ Βραβείο:<< Η θεραπεία του Στρατόνικου >> του προέδρου μας Β. Παφίλη.
Δ’ Βραβείο: << Η παραμυθένια Πιάλεια>> του δασκάλου Απ. Σπαθή από τη Φιλύρα.
Ε’ Βραβείο: << Ο κότσυφας Ασκληπιός>> του Χρ.Β.Μητσιάκη που το έστειλε από τη Γερμανία (ήταν εκτός συναγωνισμού).
Ο βραβευθείς Επικούρειος Πέπος, [Σπύρος Γκοβίνας] επέστρεψε το έπαθλο των 200 € στον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που είχε τον συντονισμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης με την παράκληση να αξιοποιηθεί αυτό το ποσό για το Λαογραφικό Μουσείο ή για την Πιάλεια όπου νομίζει ο διδάσκαλος πως υπάρχει ανάγκη. Θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση για την διάθεση των χρημάτων
Το σημαντικό και άξιο συγχαρητηρίων είναι ό,τι ο κ. Χρήστος Μητσιάκης ανακοίνωσε ότι το ΒΡΑΒΕΙΟ του θα συνεχίσει να το προσφέρει κάθε χρόνο . Και για το 2024 θα δοθεί στην καλύτερη ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ είτε είναι ατομική είτε είναι ομαδική.
Έτσι, τόσο όμορφα και τόσο ελπιδοφόρα έκλεισε η εκδήλωση μαζί με το κλείσιμο του ΕΤΟΥΣ της ΠΙΑΛΕΙΑΣ
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός σύλλογος «Φίλοι του Μουσείου» Πιάλειας με τη συμμετοχή του συλλόγου Γυναικών, του συλλόγου Πεζοπορίας και Ορειβασίας και του απερχόμενου προέδρου Κ. Πατσιούρα.
Τον συντονισμό και την παρουσίαση είχε ο δάσκαλος Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος που με τον δικό του ξεχωριστό και υπέροχο τρόπο διεύθυνε μία απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση! Πηγή: pylinews.gr
----------------------------------
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 06/01/24Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη καλημέρα, Χρόνια Καλά! Καλή χρονιά! Σήμερα λόγω της ημέρας θα ήθελα να σας πω το πόσο φωτεινό παράδειγμα είσαστε, η κορυφαία πράξη σας που είχατε την τύχη να την υλοποιήσει ο κατ' εμέ κορυφαίος Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, ίσως φωτίσει και κάποιους άλλους συνανθρώπους μας ώστε να πράξουν κι αυτοί κάτι ανάλογο. Ο φίλος μου ο Δημήτρης μού έχει μιλήσει για εσάς με τα καλύτερα λόγια. Αμφιβάλω πάντως αν οι φίλοι μου οι Πιαλειώτες έχουν καταλάβει το πόσο σημαντικός είναι ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος για την Πιάλεια, τι κρίμα.. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να οργανώσει καλύτερη εκδήλωση, αν μάλιστα υπήρχαν - ως έπρεπε - αρκετοί ακόμα Πιαλειώτες θα ήταν μια τομή για τα δρώμενα της ιστορικής και πνευματικής Πιάλειας. Σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, χάρηκα που γνώρισα τα δύο ανίψια σας, ελπίζω κάποια στιγμή να σας συναντήσω. Ως αναφορά για τα χρήματα είπα στον Δημήτρη να τα διαθέσει αυτός όπου νομίζει όπου μπορούν να πιάσουν τόπο, ας επιλέξει ο Διδάσκαλος αν θα τα διαθέσει στο Μουσείο, ή για κάποιον άλλον σκοπό στην Πιάλεια, αυτός γνωρίζει καλύτερα το πως και το που. Στάθηκα τυχερός στη ζωή μου, γνώρισα υπέροχους φίλους, τα τελευταία χρόνια είχα την εύνοια των θεών και των ανθρώπων με αποτέλεσμα να γνωρίσω τον Ηλία Γιαννακόπουλο και την σύζυγό του την Αφροδίτη, τον Δημήτρη και την Γιώτα, αυτοί οι δύο δάσκαλοι έχουν γίνει οι μέντορες μου, γεμίζουν τις δεξαμενές της ύπαρξης μου και αυτό μου επιτρέπει να παραμένω Όλβιος και Ευδαίμων. Υ.Γ. Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός!
Μ' αυτό το απόφθεγμα πορεύθηκα στη ζωή μου. Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη έρρωσθε και Ευδαιμονείτε που λέει και ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος, κατά κόσμον Σπυρίδων Γκοβίνας.
------------------------------------------
Ένα ποίημα για την Μούσα του Κερκετίου όρους, την ιστορική Πιάλεια.
Μούσα, εσύ, Πιάλεια, πανταχού παρούσα/
Στίς καρδιές μας και στις σκέψεις μας/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Κερκέτια Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια/
Άνοιξε και φώτισε τις ψυχές των κατοίκων/
Ν' αστράψει μέσα τους η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά των πνευματικών ανθρώπων/
Βοήθησέ τους να υμνήσουν τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα, ιστορική Πιάλεια/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που μας κατακλύζουν/
Για να συνεχίσουμε να σε υμνούμε Πιάλεια αγαπημένη.
Το πιο πάνω, τρόπον τινά, ''ποίημα'' είναι του δόκιμου ποιητή Επικούρειου Πέπου και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
Έρρωσθε.
-------------------------------------------
Το νέο οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου.
Τα πλατάνια στο τάμπλετ.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/
Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/
Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θρόισμα και οξυγόνο.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/
Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/
θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/
Τότε όμως θα είναι αργά.
Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/
Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/
Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/
Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.
Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/
Απλά θα υπάρχουν κάποιες τρύπες/
Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/
Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες.
Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι
όπως τα πλατάνια/
Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για πλατάνια/
Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/
Θα ανατρέχουν φυσικά στα τάμπλετ.
Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής"
και είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.
-----------------------------------------
Ακολουθεί η αληθινή μυθοπλασία που πήρε το πρώτο βραβείο, αφού πρώτα σας διηγηθώ το πως προέκυψε η συμμετοχή μου. Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο, μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας Ρούλας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου, και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης, ή να το διαθέσει ο διδάσκαλος όπου υπάρχει ανάγκη αφού ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα που πρέπει να γίνει κάτι χρήσιμο για την Πιάλεια. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΧΡΗΣΤΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.
Η αληθινή ιστορία.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ
Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας παρουσιάσω σήμερα την μικρή, πλην όμως αληθινή ιστορία για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ την κόρη του ΠΙΑΛΟΥ, (δηλαδή του Γενάρχη των Πιαλαίων), την οποία, με βάση τις πληροφορίες που μετέφεραν οι Μούσες στον Επίκουρο τον Γοργογυραίο όταν τον επισκέφθηκαν στον ύπνο του ένα βράδυ με πανσέληνο, τότε που οι λέξεις πετούσαν σαν πουλιά, την ερωτεύτηκε ο Ασκληπιός και προς τιμήν της ονόμασε - το ως τότε άγνωστο και ασήμαντο χωριό Ουτοπία - με το όνομα Πιάλεια, που εκ παραδρομής κάποιοι αποκαλούσαν και αποκαλούν ακόμα και σήμερα Πιαλεία!! Χρειάστηκε να δώσει γραφειοκρατική μάχη ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος προκειμένου να επανέλθει το πραγματικό - ιστορικό όνομα Πιάλεια.
"Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι, γνωρίζει περισσότερα για αυτό, από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε". Ryo Ogawa
Έτσι κι εσύ σοφέ «Τσοπάνη», λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό, γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού, και της ιστορικής Πιάλειας είπε η μικρή Μαρίλια.
Και άρχισε ο «Τσοπάνης» την διήγηση με την παρακάτω εισαγωγή:
Θα σου διηγηθώ Μαρίλια, αφού μου το ζήτησες, την αληθινή ιστορία όπως την άκουσα από τον παππού τού πατέρα μου, ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού, όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι επτά σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια τέσσερις φορές το χρόνο, ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα.
Σύμφωνα λοιπόν με την προφορική παράδοση αλλά και την μυθολογία, και με βάση τις πληροφορίες που έδιναν παλιά οι Μούσες στους καλοπροαίρετους κατοίκους, υπάρχει η πιο κάτω εκδοχή για το «ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ», για τον Ασκληπιό και την όμορφη Πιάλεια.
Σε κάποια επίσκεψη τού Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό, στο Κερκέτιον όρος όπου συνέλεγε τα βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε, ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη ως και την άλλη και φυσικά γνώριζε πού υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, διότι τού τα είχε μάθει η γιαγιά του η Ευτέρπη η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος. Όμως και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ο Κερκέτης ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία όπου μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά του βότανα.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω των γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το βουνό.
Επειδή λοιπόν, έως εκείνη τη στιγμή, το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία, ο Ασκληπιός πρότεινε να το ονομάσουν ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού.
Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος. Αργότερα όμως και επί τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι τού έδωσαν το όνομα Κόζιακας, δηλαδή μεγάλος γιακάς. Δυστυχώς αυτό επικρατεί μέχρι σήμερα και είναι λίγοι αυτοί που το προφέρουν πια ως ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ. Γι' αυτό και η μικρή Βανέσα όταν ακούει τον παππού της να το αποκαλεί Κόζιακα τον μαλώνει.Αυτός είναι ένας, ίσως ο πιο αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που αγκαλιάζει την ιστορική και πανέμορφη Πιάλεια με όλα τα γειτονικά της χωριά που υπάρχουν στους πρόποδές του.
Τα τελευταία χρόνια ένας λαϊκός καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος - Φειδίας Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία την πανέμορφη Πιάλεια και τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά.
Έκανε τις προτομές τους στο μονοπάτι του Ασκληπιού που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, τον Κερκέτη ως φύλακας του δάσους πια, και την Πιάλεια ως Μούσα του δάσους για να βρίσκεται για πάντα κοντά στον αγαπημένο της Ασκληπιό, αυτό το μονοπάτι υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο συνδέεται με την ιστορική Πιάλεια με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς και πάνω απ’ όλα με το μονοπάτι του Ασκληπιού το οποίο ενώνει τα δυο χωριά στην υψηλότερη κορυφή του Κερκετίου, την Αστραπή.
Και ο «Τσοπάνης» συνεχίζει την διήγησή του με το ποίημα που φημολογείται πως έγραψε τότε ο μικρός Κερκέτης και το τραγουδούσαν οι Μούσες του βουνού:
Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ η σκέψη μου τριγυρίζει/
μέσα στο όμορφο βουνό με τις Μούσες και τις Νύμφες/
Όπου γροικάς πανέμορφες φωνές να σε μαγεύουν όπως οι Σειρήνες/
Οι Μούσες και οι νύμφες του δάσους και του ποταμού, χαρωπές σαν ξωτικά το νού να ξεμυαλίζουν…
Όπου γοργόφτερα πουλιά αναπετούν στ’ αστέρια/
στων αετών τ’ απάτητα στ’ απόκρημνα λημέρια/
Εκεί μεγάλωσα κι εγώ, ανάμεσα στα βότανα/
εκεί, αγάπησα την όμορφη Αηδώνα/
όταν την πρωτοαντίκρισα πίσω από τον καταρράκτη.
Εγώ αυτά είχα να σου πω, είπε ο σοφός "Τσοπάνης» στην μικρή Μαρίλια, με την παράκληση όταν μεγαλώσει να διηγηθεί κι αυτή με τη σειρά της αυτόν τον αληθινό μύθο στα παιδιά της και στους φίλους της, αν ωστόσο εσείς γνωρίζετε κάποιαν άλλη ιστορία για την Πιάλεια, τον Ασκληπιό και το Κερκέτιον όρος, θα ήθελα να την πείτε και σε μένα, η να την στείλετε στον διδάσκαλο της Πιάλειας Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που συλλέγει αυτές τις ιστορίες ώστε κάποια στιγμή να τις παρουσιάσει στο κοινό ο φιλόλογος - συγγραφέας Ηλίας Γιαννακόπουλος.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε με Σανατατί ντι άκουα.
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟ.
