Φίλες και Φίλοι καλημέρα και καλή αποκριά, δίπλα μας υπάρχουν κάποιοι ήρωες, είναι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Σήμερα, μία καλή φίλη μου έστειλε αυτό το άρθρο, και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι, ούτε καν μας περνάει από το μυαλό πως ένας κάβουρας, όπως λέει και ο Νικόλας, κάποια στιγμή μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα. Σας παρακαλώ να διαβάσετε με προσοχή αυτά που λέει ο Νικόλας. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Ο Νίκος Μαρινάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσε ανάμεσα σε Ηράκλειο, Χανιά και Ρέθυμνο, δώρο των μεταθέσεων του πατέρα του. Τον γνώρισα μέσα την πλατφόρμα του tik-tok.. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η πίστη και η αγάπη που έχει για τη ζωή, αν και καρκινοπαθής τετάρτου σταδίου όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος. Υπόδειγμα θα έλεγα θάρρους, αξιοπρέπειας και έμφυτης ευγένειας. Όταν η πλειονότητα των συνανθρώπων μας γύρω μας λιποψυχά για ασήμαντη αφορμή, εκείνος κάνει τον πόνο του δημιουργία. Αφορμή για τούτη τη συνέντευξη το βιβλίο του που φέρει τον τίτλο «Ο Χαμένος Νικητής». Πρόκειται για ένα αφηγηματικό ποίημα. -Νίκο, πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σου: «Ο Χαμένος Νικητής». Τι ήταν εκείνο που σε ώθησε να επιλέξεις το συγκεκριμένο τίτλο;
Για αρχή, θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας στο βιβλίο μου. Μέσα από αυτό θέλω να δείξω, ότι η ζωή όσο δύσκολη και αν είναι, πάντα υπάρχει κάτι που μας δίνει δύναμη να προχωράμε. Έτσι και στο « ο χαμένος νικητής» προσπαθώ να αποκαλύψω και την δεύτερη όψη των πραγμάτων. Κάποιος που, ίσως να φαίνεται χαμένος, μπορεί να είναι ο πραγματικός νικητής , απέναντι στο μεγαλύτερο εχθρό.
– «Παλεύεις» με τον καρκίνο εδώ και 27 χρόνια και μάλιστα με μια σπάνια μορφή.. Απ’ όσο γνωρίζω το βιβλίο σου γράφτηκε κατά διαστήματα, ανάμεσα σε θεραπείες και χειρουργεία. Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό και πώς γεννήθηκε η ιδέα του;
Από 20 ετών έχω πάνω μου τον κάβουρα (όπως μου αρέσει να λέω τον καρκίνο). Όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα νοσοκομεία, ανάμεσα σε χειρουργεία (και ένα παιδί που τελικά, υπήρχε μέσα μου, και άρχισε να τα μετράει, σαν να ήταν παγωτά καλοκαιριού), ανάμεσα σε θεραπείες, πόνους και νοσηλείες, έπρεπε να κάνω το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό μου. Αυτό που επιβάλλεται να κάνει ο άνθρωπος στις δυσκολίες, έπρεπε να παλέψω. Έκανα διάφορα για να ξεχνιέμαι, θυμάμαι ότι ένα από αυτά ήταν να ζητάω από τις νοσηλεύτριες ένα χαρτί και στυλό και άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου, ό, τι με φόβιζε, ό, τι με προβλημάτιζε και προσπαθούσα να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα για την ζωή. Προσπαθούσα ουσιαστικά να βρω την δύναμη του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, την δύναμη μου. Και είχε αποτέλεσμα. Όλα αυτά, πριν ένα χρόνο, στα 46 μου, θέλησα να τα μοιραστώ και ενδεχομένως με θράσος αποφάσισα να μαζέψω τις σημειώσεις, να τις βάλω στην σειρά και να δημιουργήσω το βιβλίο «Ο Χαμένος Νικητής». Και λέω με θράσος, γιατί ούτε ποιητής είμαι, ούτε συγγραφέας. Από το αποτέλεσμα χαίρομαι που πήρα αυτήν την απόφαση και ευχαριστώ τον εκδοτικό οίκο Διάνοια, που κάτι είδε στο βιβλίο μου και με εμπιστεύτηκε.
-Λένε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα παιδί μέσα του. Εσύ κατά πόσο έχεις διατηρήσει αυτό το παιδί και πόσο αυτό σε βοήθησε στη συγγραφή;
Όλοι μας έχουμε ένα παιδί, ένα μωρό μέσα μας.. που όσο μεγαλώνουμε το ξεχνάμε το κρύβουμε βαθιά στην ψυχή μας. Κοιτάζω τα παιδιά γύρω μου και βλέπω πως αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Είναι αξία θαυμασμού. Τα παιδιά ξέρετε, δεν σκέπτονται το αύριο, δεν τα νοιάζει το τι θα γίνει. Έχουν τους ίδιους πόνους με εμάς, ξέρουν καλά τι παλεύουν, αυτό όμως που τους νοιάζει είναι το σήμερα, το τώρα. Αυτό χάνουμε όσο μεγαλώνουμε, το τώρα, το σήμερα. Στις δυσκολίες λοιπόν, ας ψάξουμε να ξαναβρούμε αυτό το παιδί που έχουμε ξεχάσει. Εμένα με βοήθησε πολύ το παιδί που έχω μέσα μου, το βρήκα και αυτό άρχισε να μετράει τις επεμβάσεις μου, όπως μικροί μετρούσαμε τα παγωτά το καλοκαίρι και τις θεραπείες μου, όπως τα μπάνια στην θάλασσα και πιστέψτε με, έχει μετρήσει πολλά παγωτά και καλοκαιρινά μπάνια. Αυτό είναι μεγάλη βοήθεια σε ό, τι και αν κάνεις.
-Αν και καρκινοπαθής τετάρτου σταδίου – όπως έχεις μοιραστεί μέσα από τα video σου στο tik-tok – βγάζεις τέτοια δύναμη και όρεξη για ζωή που πραγματικά είναι αξιοθαύμαστο, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι πανικοβάλλονται με το παραμικρό και για ασήμαντα πράγματα. Από πού αντλείς όλη αυτή τη δύναμη; Οφείλεται στην ύπαρξη κάποιου ανθρώπου που καθόρισε τη ζωή σου ή μήπως στην πίστη σου στο Θεό;
Δύναμη! Πολλοί μου λένε ότι έχω δύναμη, ότι το κάνω να φαίνεται εύκολο. Τίποτα δεν είναι εύκολο όταν έχεις κατέβει στην μάχη με τον καρκίνο. Είναι έξυπνο ζώο ο κάβουρας και ξέρει το αδύναμο σημείο μας και αυτό είναι η δύναμη μας, η δύναμη της ψυχής μας, αλλά αυτό είναι και το δυνατό μας σημείο ταυτόχρονα. Όλα είναι θέμα στο πως το αντιμετωπίζουμε, στο πώς βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί. Μπορεί ένα μικρό πρόβλημα, στο μυαλό μας να γίνεται τεράστιο και να μην μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, αλλά και το αντίθετο, ένα αντικειμενικά μεγάλο πρόβλημα με την σκέψη μας να το κατεβάσουμε στο μπόι μας και να καταφέρουμε να το παλέψουμε. Η δύναμη λοιπόν. Αυτή που είναι πάντα μέσα μας, μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος, το πείσμα μας, ο εαυτός μας, κάποιο γεγονός, η πίστη μας στο Θεό; οτιδήποτε… Το μυστικό είναι να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα, να μην μοιρολατρούμε. Στην πίστη ειδικά υπάρχει μια παγίδα, να μην πεις το αφήνω στα χέρια του Θεού και ας γίνει ό, τι θέλει Αυτός. Πιστεύω δεν λειτουργεί έτσι ο Θεός, ούτε η πίστη. Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο για την ψυχή μας, αλλά θέλει και από εμάς να κάνουμε το καλύτερο για το σώμα μας. Μας έδωσε βούληση και θέληση, μας έδωσε τους γιατρούς μας, για να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Γι’ αυτό δεν σταματάμε ποτέ να παλεύουμε και προχωράμε. Αυτό είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
-Ποια είναι η πιο έντονη εικόνα που σου έρχεται στο μυαλό πριν τη νόσησή σου και ποια μετά;
Αυτό που έχω έντονο στο μυαλό μου δεν είναι το πριν και το μετά, αλλά το όριο εκείνο, η γραμμή που χωρίζει την ζωή σου στο πριν και στο μετά τον καρκίνο. Είναι δύσκολή αυτή η στιγμή, μαθαίνεις σε ένα πρωινό, σε ένα απόγευμα ότι έχεις καρκίνο και ξαφνικά αλλάζουν όλα. Κουβαλάς ότι είχες από πριν και τώρα μαζί με τον καρκίνο πρέπει να προχωρήσεις. Πολλές εικόνες, αλλά το συναίσθημα εκείνο που γίνεται η ρωγμή και χωρίζει τον χρόνο στο πριν και το μετά είναι τόσο δυνατό που αλλάζει την σκέψη. Δεν σε νοιάζει τίποτα, μόνο το τώρα. Να βιώνεις την κάθε στιγμή στο όλο της. Είναι και το μόνο πράγμα για το οποίο ευχαριστώ τον κάβουρά μου, γιατί άλλαξε τον χρόνο και από μία ευθεία γραμμή τον χώρισε σε στιγμές, γιατί μου έμαθε την αξία του τώρα.
-Κατά την άποψή σου, ποια είναι η χειρότερη «πληγή» της εποχής μας και τι μπορούμε να κάνουμε, για να την «γιατρέψουμε»;
Αυτό που με ενοχλεί στην εποχή μας είναι η έλλειψη σεβασμού, η αγένεια… αυτό φέρνει τον εγωκεντρισμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης. Με ενοχλεί πολύ η έλλειψη σεβασμού γιατί δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, είναι επιλογή να είσαι αγενής. Όλο αυτό ξεκινάει από το ότι έχουμε σταματήσει να συνομιλούμε. Όχι να μιλάμε, αλλά να συνο-μιλούμε. Να μάθουμε να ακούμε, να δούμε τι θέλει να μας πει ο διπλανός μας. Να εκτιμάμε τον συνάνθρωπο μας. Όταν το καταφέρουμε αυτό, πιστεύω θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Πολιτισμένοι, που αξίζει να ζούμε μέσα σε μία κοινωνία.
-Πιστεύεις, ότι στη ζωή εμείς κινούμε τα νήματα ή ακολουθούμε μια πορεία προδιαγεγραμμένη;
Δεν πιστεύω στην μοίρα, ούτε ότι όλα είναι προκαθορισμένα. Ο άνθρωπος έχει την δύναμη να κάνει πολλά, να κάνει υπέροχα πράγματα. Δεν είναι το πιόνι αλλά ο παίχτης και οι κινήσεις του έχουν και το ανάλογο αποτέλεσμα. Άρα για ό, τι συμβαίνει δεν ευθύνεται άλλος, μην ψάχνουμε φταίχτες, μην ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού, εμείς καθορίζουμε τι θα έρθει, ανάλογα με τις πράξεις μας.
-Τι βρίσκεις ωραίο στην Ελλάδα και τι σε ενοχλεί στην ελληνική πραγματικότητα σήμερα;
Θα ξεκινήσω από αυτό που με ενοχλεί. Και είναι ότι ανέφερα παραπάνω. Δεν έχει να κάνει με τον τόπο αλλά με τον άνθρωπο. Η αγένεια, η έλλειψη σεβασμού, ο εγωκεντρισμός και επιπλέoν η αναξιοκρατία σε όλα τις τα επίπεδα. Ιστορικά οι Έλληνες έχουμε όλα τα παραπάνω, αλλά στα δύσκολα βρίσκουμε την δύναμη και τα αλλάζουμε. Έχουμε αυτό, το μπορούμε όλοι μαζί, να τα ξεπεράσουμε όλα. Και αυτό είναι που μου αρέσει.
-Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό θα έλεγες ότι είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου και τι οραματίζεσαι για το μέλλον;
Θα σας πω ένα μήνυμα που έλαβα στα social από μία φίλη μου και το οποίο με εκφράζει απόλυτα: «εάν ο Θεός σε ρωτούσε, την ζωή που σου έκανα δώρο, της έδωσες την αξία που έχει; Την τίμησες με το παραπάνω, δεν χαράμισες ούτε στιγμούλα. Είσαι μόνο ΝΙΚΗΤΗΣ». Ήταν ένα από τα μηνύματα που με είχαν συγκινήσει πολύ. Γιατί αυτό προσπαθώ. Θέλω στο τέλος να μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι έκανα ό, τι μπορούσα. Όσο για το μέλλον δεν κάνω σχέδια. Μόνο όνειρα. Ό, τι φέρει η ζωή θα το παλέψουμε ή θα το απολαύσουμε με όλη μας την ψυχή. Για την μία και μοναδική ζωή που έχουμε.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πεις που μπορεί να προμηθευτεί κάποιος το βιβλίο σου και ποια είναι η ουσία της ζωής για σένα..
Εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια και είναι πολλοί. Να ευχαριστήσω τον εκδοτικό οίκο Διάνοια που κάτι είδε στο βιβλίο μου και με εμπιστεύτηκε καθώς και όλους που με ακολουθούν στο tik -tok και μου δίνουν δύναμη. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα μεγάλα βιβλιοπωλεία, αλλά μπορεί να αποτανθεί και σε κάθε βιβλιοπωλείο λέγοντας τον εκδοτικό οίκο Διάνοια και τον τίτλο Ο χαμένος νικητής» να το παραγγείλει. Επίσης, μέσα από την επίσημη σελίδα του εκδοτικού οίκου Διάνοια στις επιλογές βιβλίων, στα ποιήματα να βρει το βιβλίο “Ο χαμένος νικητής” και να το παραγγείλει και να έρθει σύντομα με μεταφορική στο σπίτι του. Σας ευχαριστώ για την συνέντευξη, για την ευγένεια σας και για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσα από εδώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου. Τιμή μου μεγάλη. Κλείνοντας με την ουσία της ζωής θα πω μία λέξη μόνο Αγάπη.
-Ευχαριστώ κι εγώ για τούτη τη συνέντευξη Νίκο. Η τιμή και η χαρά δική μου. Εύχομαι από καρδιάς το πρόβλημα υγείας σου σύντομα να ξεπεραστεί.
Πηγή: flactalart.gr
*Η Βάσω Β. Παππά είναι ποιήτρια, δημοσιογράφος
.JPG)
.JPG)