Αντιγόνη vs Κρέων: Πολιτικές αναφορές. Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «Ήδ’ εστίν η σώζουσα και ταύτης έπι/ πλέοντες ορθής

τους φίλους ποιούμεθα»1

(Κρέων)

Κάθε φορά που οι αμφισβητίες της κρατικής εξουσίας αρνούνται να πειθαρχήσουν και στο δίκαιο που απορρέει από αυτήν οι θεωρητικοί της πολιτικής συμπεριφοράς καταφεύγουν στις απαρχές αυτού του φαινομένου, όπως αυτό αναδείχτηκε από το φιλοσοφικό λόγο και τις συγκρούσεις των ηρώων στις τραγωδίες. Κι αυτό γιατί τόσο οι φιλόσοφοι – και ιδιαίτερα οι σοφιστές – όσο και οι τραγωδοί κατόρθωσαν να «παγιδεύσουν» τα διαχρονικά θέματα όχι μόνον της πολιτικής κοινωνίας αλλά και της ανθρώπινης ζωής.

Όσο κι αν η δημοκρατία απέκτησε στις μέρες μας παγκόσμιες διαστάσεις και όλοι ομνύουν στο όνομά της, εντούτοις δεν απουσιάζουν και οι ενστάσεις ή και οι διαφωνίες για το κύρος της εξουσίας και για τις προϋποθέσεις απονομιμοποίησής της και πολιτικής ανυπακοής. Σε κάθε εποχή υφέρπει μία πάλη ανάμεσα στο παλιό (συντηρητικό) και στο νέο (προοδευτικό).

Η κατάχρηση της εξουσίας, η αλαζονεία του ανθρώπου και η σύγκρουση ανάμεσα στη βία του κράτους και στην ελεύθερη βούληση του πολίτη – ως στοιχείου αυτοπροσδιορισμού – είναι το κληροδότημα των αρχαίων τραγωδιών. Κληροδότημα που καθορίζει και σήμερα τους αξιολογικούς και ερμηνευτικούς μας κώδικες για θέματα που ταλανίζουν τις σύγχρονες πολιτικές κοινωνίες. Ένα από τα θέματα είναι και το κριτήριο με το οποίο αποτιμάται η ανθρώπινη πράξη. Δηλαδή με το κριτήριο της νομιμότητας (δίκαιο της εξουσίας) ή της ηθικότητας(η ηθική ως έκφραση της θεϊκής βούλησης) πρέπει να αξιολογούνται οι ανθρώπινες πράξεις; Το χρέος προς το σύνολο – κράτος είναι αξιολογικά υπέρτερο από το χρέος προς το άτομο; Διαχρονικά ερωτήματα και διλήμματα.

 

Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή

Η τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη» αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του αρχαίου λόγου και χρησιμοποιήθηκε όσο κανένα άλλο κείμενο για να καταγγελθεί από τη μία πλευρά η αυταρχικότητα της εξουσίας (Κρέων) κι από την άλλη να προβληθεί η αξία της ανυπακοής (Αντιγόνη) απέναντι στην κρατική εξουσία. Παρουσιάστηκε κι ερμηνεύτηκε η στάση της Αντιγόνης ως πράξη δημοκρατική και επαναστατική και έγινε σύμβολο αγωνιστικότητας.

Η σύγκρουση Κρέοντα και Αντιγόνης παραπέμπει στην αιώνια σύγκρουση των δύο όρων του διωνύμου Άτομο – Αυταρχικό κράτος. Το άτομο διεκδικεί το δικαίωμα της αυτονομίας και της ελεύθερης βούλησης απέναντι στη δύναμη και τη θεσμοποιημένη βία του Κράτους. Υποστηρίζεται πως η τραγωδία «Αντιγόνη» εμπερικλείει όλη την επιχειρηματολογία για το δίκαιο της «Ηθικότητας» μιας πράξης (Αντιγόνη – ταφή νεκρού) και για το δίκαιο μιας νόμιμης πράξης (Διαταγή Κρέοντα) αλλά όχι και υποχρεωτικά ηθικής.

Όλες οι παραπάνω ερμηνείες οδήγησαν σε ανεπίτρεπτες ή αυθαίρετες γενικεύσεις με αποτέλεσμα στη συνείδηση του μέσου αναγνώστη να λειτουργεί το σχήμα: Αντιγόνη, η γυναίκα ηρωίδα (η καλή) και Κρέων, ο κακός… Η ιδεολογική εκμετάλλευση πολλών τραγωδιών οδηγεί αναπόφευκτα σε ερμηνευτικές αυθαιρεσίες και ακρότητες κατατάσσοντας άλλους ήρωες των τραγωδιών στο πάνθεο των ιδεολογικά προοδευτικών – επαναστατών (Προμηθέας – Αντιγόνη) κι άλλους στο χώρο των συντηρητικών (Κρέων).

 

Ωστόσο απέναντι στην τραγωδία – είτε ως αναγνώστες είτε ως θεατές – πρέπει να στεκόμαστε με έναν υψηλού επιπέδου θεωρητικό εξοπλισμό απαλλαγμένο από ερμηνευτικές απολυτότητες και μανιχαϊσμούς. Οι τραγωδίες ήταν και παραμένουν διδάγματα ηθικής πολιτικής και βιοθεωρίας με σκοπό το φρονηματισμό των πολιτών.

 

Νομιμότητα vs  Ηθικότητα

Ειδικότερα η τραγωδία «Αντιγόνη» είναι ένα έργο τέλεια ζυγισμένο ανάμεσα σε ένα Κρέοντα που αντιπροσώπευε την ορθολογιστική σκέψη του ηγεμόνα για την αδιασάλευτη τάξη της πόλης και μια Αντιγόνη με πίστη ακλόνητη στην παραδοσιακή ηθική. Δομικό στοιχείο της τραγωδίας αλλά και αφετηριακό σημείο της δράσης είναι αναμφισβήτητα το κήρυγμα – διαταγή του Κρέοντα (Στίχ. 195-211, απαγόρευση ταφής του Πολυνείκη: «εάν δ’ αυτόν άθαπτον δέμας και εδεστόν προς οιωνών και προς κυνών αικισθέντ’ ιδείν»2). Απέναντι στο κήρυγμα αυτοπροσδιορίζονται όλοι οι ήρωες, τόσο σε ηθικό όσο και σε ιδεολογικό – πολιτικό επίπεδο. 

Οι βασικοί ήρωες, Αντιγόνη και Κρέων, συγκρούονται και οχυρώνονται με φανατισμό στις δικές τους αλήθειες – θέσεις. Ωστόσο, η κορυφαία σύγκρουση επιτελείται στους στίχους 441-523 που θεωρούνται μνημείο λόγου – επιχειρηματολογίας: «Και φημί δράσαι… λέγειν θ’ ά βούλεται». Μέσα από τη σύγκρουση αυτή αναδύονται όχι μόνο οι δύο διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά περισσότερο η ιδεολογία των δύο πρωταγωνιστών του έργου.

Η μεν Αντιγόνη υπερασπίζεται με πάθος τους άγραφους νόμους και το εθιμικό δίκαιο. Με το ίδιο πάθος ο Κρέοντας υπερασπίζεται τους γραπτούς νόμους και το ανθρώπινο δίκαιο. Η Αντιγόνη μάχεται για τους αιώνιους ηθικούς νόμους, ενώ ο Κρέοντας για την ανθρώπινη νομιμότητα. Γενικά ο διάλογος των δύο ηρώων αισθητοποιεί τον εγκλωβισμό και των δύο σε απόλυτες θέσεις, στοιχείο που τους οδηγεί στην Ύβρη. Δεν είναι τυχαίο ότι το τέλος της τραγωδίας βρίσκει και τους δύο ηττημένους.

Η Αντιγόνη φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις και την συμπάθεια με την τόλμη της και την αποφασιστικότητά της, αν λάβουμε υπόψη και τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα. Προσωποποιεί με την στάση της την αντίσταση στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά, όμως, και ο Κρέοντας – όσο κι αν φαίνεται σκληρός και πείσμων – εντυπωσιάζει με την καθαρότητα των θέσεών του και με την αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση του ανθρώπου, ως υποκειμένου της ιστορίας. Κάπου μάς παραπέμπει στο «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα.

Έχουμε την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στην Ηθικότητα και στη Νομιμότητα μιας πράξης και στο δίλημμα, αν μία πράξη νόμιμη είναι και ηθική.

 

Το δίκαιο του Ατόμου vs Το δίκαιο της Πόλης

Βέβαια, ο Σοφοκλής μέσα από τη σύγκρουση των δύο ηρώων δεν ήθελε να μοιράσει τους ρόλους του τύπου «ο καλός» και «ο κακός», γιατί αυτό θα αναιρούσε την ίδια την ποιότητα της τραγωδίας. Η Αντιγόνη υπερασπίζεται με πάθος τα δικαιώματα του νεκρού αδελφού της, ενώ ο Κρέων το δίκαιο της πόλης. Δύσκολα θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον Κρέοντα για τη σταθερή εμμονή του στο ανθρώπινο δίκαιο και στο συλλογικό συμφέρον (πατρίδα).

«Άλλ’ όστις εύνους τήδε τη πόλει, θανών και ζων ομοίως εξ εμού τιμήσεται»3

(Στίχοι 210-211)

Ο χαρακτηρισμός της Αντιγόνης ως επαναστάτριας και προοδευτικής είναι μάλλον προϊόν λανθασμένης ερμηνείας της τραγωδίας. Αν κάποιος δικαιούται να χαρακτηριστεί προοδευτικός αυτός είναι ο Κρέοντας, γιατί είναι αυτός που εμφανίζεται πιστός όχι σε μια ασαφή θεϊκή θέληση – βούληση αλλά στους νόμους και στο δίκαιο του ανθρώπινου νου και της πόλης.

Ο Κρέων εκπροσωπεί την ώριμη φάση οργάνωσης της «πολιτικής κοινωνίας», ενώ η Αντιγόνη προβάλλει ως συντηρητικό κατάλοιπο μιας πρωτόγονης και φυλετικής κοινωνίας (δεσμοί αίματος). Ο Κρέων μυθοποιεί και προσωποποιεί τον ορθό λόγο, ενώ η Αντιγόνη τις πρωτόγονες δυνάμεις και τις διάφορες θεϊκές και μυστικιστικές δοξασίες «άγραπτα κασφαλή θεών» (Στίχ. 452). Ο Κρέων εκπροσωπεί το πέρασμα από το Μύθο στο Λόγο, ενώ η Αντιγόνη τη στενοκέφαλη εμμονή της σε παρωχημένες μορφές ερμηνείας του κόσμου.

Την πρόοδο, την εξέλιξη και τον πολιτισμό τον εκπροσωπεί η ανθρώπινη λογική, ενώ το παρελθόν και τη στασιμότητα οι θεϊκές δοξασίες. Η υποταγή στη θεϊκή βούληση συνιστά μία παραίτηση από το δικαίωμα του ανθρώπου να ορίσει αυτός τα όρια και τους όρους – κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Το ανθρώπινο δίκαιο και ο ανθρώπινος νόμος ως προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού και αυτορρύθμισης της κοινωνίας (αυτόνομη κοινωνία) αποτελούσε για τις παραδοσιακές – συντηρητικές κοινωνίες «ύβρη».

Ο Κρέων, ως φορέας του νέου κόσμου, αγωνίζεται σε πολλά επίπεδα και μάχεται το παλιό που βρυχάται. Η δημοκρατική Αθήνα είναι μία πραγματικότητα που οι συντηρητικοί δεν θέλουν να αποδεχτούν.

Ο Δίας και οι πιστοί του αρχίζουν να τρέμουν μπροστά στις νέες αλήθειες που διακηρύσσουν οι σοφιστές, ο Αναξαγόρας και ιδιαίτερα ο Πρωταγόρας. Ο Περικλής (πολιτικό υποκείμενο) κυριαρχεί στη δημοκρατική Αθήνα. Οι συντηρητικοί προσβλέπουν στην παλινόρθωση του παλιού.

Ο Κρέων υπερβάλλει με την απολυτότητά του στο ανθρώπινο δίκαιο (όσο κι αν το θεμελιώνει λογικά). Η Αντιγόνη – κακόφωνη μονωδία του δικαίου που απορρέει από την αδελφική σχέση (Στίχ. 900-904) – υπερβάλλει με την απόλυτη προσήλωση στο θεϊκό δίκαιο. Γι’ αυτό και στο τέλος της τραγωδίας και οι δύο ήρωες υποφέρουν (η Αντιγόνη νεκρή, ο Κρέοντας πολλαπλά χτυπημένος «πότμο δυσκόμιστο εισήλατο»). Η κάθαρση επήλθε (Μοίρα ακράτητη μπήκε στο νου μου).

Γι’ αυτό και ο Σοφοκλής με τα λόγια του χορού υπενθυμίζει το ρόλο της λογικής και του μέτρου.

«Πολλώ το φρονείν ευδαιμονίας πρώτον υπάρχει»4

Η ηθική και η νομική τάξη

Στην τραγωδία συγκρούεται η παραδοσιακή ηθική τάξη με τη νέα ανθρώπινη νομική τάξη. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορούν να συνυπάρξουν η παραδοσιακή ηθική τάξη με τους θεσπισμένους νόμους και το δίκαιο της πόλης; Σε ποιο βαθμό το ανθρώπινο δίκαιο στο όνομα του συμφέροντος της πόλης μπορεί να παραβιάζει περιοχές της προσωπικής ηθικής; Νομιμοποιητικός παράγοντας των ανθρώπινων επιλογών και πράξεων ποιος μπορεί να θεωρηθεί, το ανθρώπινο – κρατικό δίκαιο ή το θεϊκό δίκαιο;

Πολλές φορές δίκαιο και ηθική δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές, αντίθετα μάλιστα το δίκαιο  υποχρεώνεται να επικυρώσει τις ισχύουσες ηθικές αντιλήψεις μιας κοινωνίας. Πολλές φορές, όμως, το ανθρώπινο δίκαιο διαμορφώνει εκείνες τις συνθήκες για την ανάπτυξη μιας νέας ηθικής συμπεριφοράς ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας. Ωστόσο δίκαιο και ηθική δεν πρέπει να θεωρούνται εννοιολογικά ταυτόσημα. Λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία και αλληλονοηματοδοτούνται.

Οι Σοφόκλειοι ήρωες κινούνται στα όρια της ορθολογικής τάξης των πραγμάτων – όπως την υφαίνουν οι ιδέες των σοφιστών – και της παλιάς αριστοκρατικής ηθικής (φυλετικές κοινωνίες). Ο Σοφοκλής προσπαθεί να ορίσει το νέο πρότυπο του ιδανικού πολίτη με αναφορές στον «Υψίπολιν» και τον «Άπολιν».

«νόμους παρείρων χθονὸς θεῶν τ᾽ ἔνορκον δίκαν ὑψίπολις· ἄπολις ὅτῳ τὸ μὴ καλὸν ξύνεστι τόλμας χάριν»5

(Στίχοι 368-371)

Η Ευβουλία…

Ο Σοφοκλής φαίνεται να κινείται καθαρά προς το χώρο των νέων ιδεών που εκφράζουν οι σοφιστές (σχετικότητα της γνώσης και της αλήθειας, προβολή της δύναμης του λόγου…), αλλά αδυνατεί να απεμπλακεί με απόλυτο τρόπο από την αριστοκρατική ηθική. Ένα μεγάλο κομμάτι της αθηναϊκής κοινωνίας (όπως και σήμερα…) αντλεί δύναμη από το παλιό και το δοκιμασμένο.

Το ζητούμενο είναι η Ευβουλία ως προϋπόθεση της πολιτικής συμπεριφοράς του ανθρώπου.

α.«Όσω κράτιστον κτημάτων Ευβουλία»6

(Σοφοκλής)

β.«Όσωπερ, οίμαι, μη φρονείν πλείστη βλάβη»7

(Σοφοκλής)

γ.«Το δε μάθημα έστιν ευβουλία περί των οικείων, όπως αν άριστα την αυτού οικίαν διοικοί και περί των της πόλεων, όπως τα της πόλεως δυνατώτατος αν είη και πράττειν και λέγειν»8

(Πλάτων, «Πρωταγόρας»)

 

­Σημειώσεις:

1..    1.    Αυτή η πόλη είναι που μας σώζει, κι αν πλέουμε το πλοίο πάνω σ’ αυτήν, όσο είναι σώα, μόνον τότε μπορούμε να αποκτούμε τους φίλους μας.

2.     2.     Να αφήσουν αυτόν (Πολυνείκη) άθαπτον και τροφή για τα όρνια και τα σκυλιά.

3.    3.    Αλλά όποιος είναι ευνοϊκός στην πόλη αυτή νεκρός ή ζωντανός όμοια θα τιμηθεί από εμένα.

4.     4.  Η φρόνηση είναι το πρώτο καλό για την ευτυχία.

5.    5.   Όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο και του θεού το δίκαιο… άξιος πολίτης… όποιος προτιμά το άδικο αλήτης και φυγάς.

6.     6.  Το πιο ισχυρό απόκτημα είναι η σωστή σκέψη – απόφαση.

7.    7.   Όπως και η λανθασμένη σκέψη είναι το μεγαλύτερο κακό.

8.   8.  Το μάθημά μου είναι ευβουλία, η σωστή σκέψη και λήψη αποφάσεων τόσο για θέματα που αφορούν τα οικεία, την ιδιωτική ζωή, πως δηλαδή να διευθετεί κανείς με τον καλύτερο τρόπο τα ζητήματα του οίκου του, όσο και για τα θέματα που αφορούν την πόλη, ώστε να είναι κανείς πιο ικανός να πράξει και να μιλήσει για τα πολιτικά θέματα.

 ΙΔΕΟπολις

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΚΟΡΩΠΙ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ''Οι ικανοί τοξότες ξέρουν πως για να πετύχουν το στόχο τους πρέπει να στοχεύουν πολύ ψηλότερα από αυτόν'' Machiavelli.

 Λίγα επίθετα για τον αρχηγό της Ο.ΚΡ.Α. Στέλιο Πετράκη.

Έξυπνος, Γελαστός, Ενθουσιώδης, Λογικός, Τρυφερός, Αδιάφθορος, Γνήσιος, Αισθηματίας, Διεκδικητικός, Αγωνιστής, Ταλαντούχος, Προσιτός, Ριψοκίνδυνος, Ελεύθερος, Αδέσμευτος, Άφοβος, Πονετικός, Πιστός, Χαλκέντερος, Εργατικός, Πολύπλευρος, Αποφασιστικός, Επιθετικός, Αλάνι, Καταφερτζής, Σεμνός, Έμπιστος, Ζόρικος, Ασυγκράτητος, Επαναστάτης, Αυθεντικός, Ονειροπόλος, Παράξενος, Παρορμητικός, Ανατρεπτικός, Εκπληκτικός, Ενστικτώδης, Αξιόλογος, Πολύπλοκος, Καλλιτέχνης, Τολμηρός, Ζωηρός, Δημιουργικός, Οδηγητής, Σκληροτράχηλος, Φωτεινός, αγαπητοί μου φίλοι αυτά είναι τα λίγα επίθετα που χαρακτήριζαν τον φίλο μας τον Στέλιο συμφωνείτε;

Ως φαίνεται είχε όμως ακόμα ένα πολύ σοβαρό, ήταν ΚΡΥΨΙΝΟΥΣ!! με αποτέλεσμα να μην πάρουμε είδηση το τι έκρυβε στο μυαλό του.

Σας χαιρετώ. Επικούρειος Πέπος.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητά φιλαράκια μου από την Χρυσή εποχή της ΟΚΡΑ σας καλησπερίζω.

Πριν λίγο [6/4/21 ώρα 18:00] επέστρεψα από την κηδεία (αν είναι δυνατόν) του φίλου Στέλιου Πετρακη, αρχηγού της ομάδας εκείνη την όμορφη και αξέχαστη περίοδο.

Απευθύνω αυτό το μήνυμα κυρίως στα νέα παιδιά για να τους πως πως για κανέναν λόγο δεν αξίζει να βάζει τέλος στη ζωή του κάποιος και ειδικότερα όταν είσαι νέος άνθρωπος και έχεις μπροστά σου την ουσία της ζωής. Δυσκολίες σαφώς και θα υπάρχουν πάντα, ποτέ όμως δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα.

Επίσης, αν στην παρέα σας υπάρχει κάποιος γνωστός ή φίλος και διαπιστώσετε πως έχει μία διαφορετική - πεσιμιστική στάση για τη ζωή μην διστάσετε να σημάνετε διακριτικά συναγερμό και να τον βοηθήσετε, και αν χρειαστεί να ζητήσετε και βοήθεια από γνωστούς, φίλους και ειδικούς.

Δεν γνωρίζω τους λόγους που οδήγησαν το φιλαράκι μας τον Στέλιο στην απονενοημένη πράξη αλλά αναρωτιέμαι το εξής: πώς είναι δυνατόν να έκρυβε τόσο καλά αυτά που είχε στο μυαλό του; άραγε εξωτερίκευσε ποτέ τις μύχιες σκέψεις σε κάποιους φίλους του; αν το έκανε, μήπως δεν έδωσαν την ανάλογη σημασία ενώ έβλεπαν κάποια σημάδια; 

Εις ό,τι με αφορά τουλάχιστον τα τελευταία 3  χρόνια δεν είχα την επικοινωνία που είχα μαζί του πιο πριν -λόγω διαφόρων δικών μου προβλημάτων- και γι' αυτό δεν είμαι σε θέση να μιλήσω για το πώς και το γιατί.

Πολύ θα ήθελα να μάθω τι ήταν αυτό που οδήγησε αυτόν τον δυναμικό μαχητή, κατά γενική ομολογία όλων όσων των γνωρίζαμε, να φθάσει σ' αυτό το σημείο.

Αρχηγέ Στέλιο Πετράκη γιατί δεν άνοιξες την καρδιά σου σε κάποιο από τα φιλαράκια σου; 

Τι ήταν αυτό που έκρυβες με τόση επιμέλεια τι στιγμή που όπως έμαθα δύο μέρες πριν που είχες συναντηθεί με καλούς φίλους ήσουν μέσα στη τρελή χαρά; 

Ήσουν τόσο καλός ηθοποιός που έπαιζες τόσο καλά τον ρόλο του χαρούμενου; Έτσι κι αλλιώς τώρα δεν μπορούμε να σε φέρουμε πίσω, θα σεβαστούμε την επιλογή σου -θα το πω και πάλι βέβαια πως την βρίσκω εντελώς παράλογη - και απλά θα συνεχίσουμε να  θυμόμαστε εκείνον τον Στέλιο που είχαμε γνωρίσει, τον μαχητή, τον σκληροτράχηλο μαχητή κατ' ομολογία όλων όσων σε είχαν γνωρίσει, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής; Τελικά σε είχαμε γνωρίσει;

Στην κηδεία παραβρέθηκε πάρα πολύς κόσμος παρά τα απαγορευτικά μέτρα γιατί ο αρχηγός ήταν πολύ αγαπητός, εγώ είχα την ευκαιρία να συναντήσω παλιούς καλούς φίλους από τα παιδιά που ήταν στην ΟΚΡΑ αλλά μας έλειπε ο αρχηγός. Ένα τεράστιο γιατί κρεμόταν στα χείλη όλων μας και ίσως δεν λάβουμε ποτέ απάντηση.

Καλό ταξίδι αρχηγέ. . .

Πιο κάτω ακολουθεί ένα ποίημα του

Κωνσταντίνου Καβάφη που ίσως έχει κάποια σχέση με την μοναξιά του φίλου μας του Στελάκη.

🤔🤔🤔

«Μονοτονία»

Την μια μονότονην ημέραν άλλη

μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν

τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —

η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.

Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.

Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει. 

🤔🤔🤔

Το ποίημα «Μονοτονία» έχει έναν εμφανώς απαισιόδοξο τόνο, αλλά δεν αφορά όλους τους ανθρώπους, ούτε και ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του ποιητή: «Το ποίημα δεν πραγματεύεται περίοδον βίου ολόκληρου, αλλά [...] περίοδον εν τω βίω», επίσης, «Το ποίημα είναι μερικόν. Δεν πρόκειται περί της τύχης, της μοίρας της ανθρωπότητος, αλλά περί της τύχης και μοίρας μερικών ανθρώπων».

Ο Καβάφης επιχειρεί να εκφράσει το συναίσθημα που κυριαρχεί κάποιες περιόδους της ζωής μας, όπου είναι σα να ζούμε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Συνεχόμενες μέρες που χαρακτηρίζονται από μηχανική σχεδόν επανάληψη των ίδιων ενεργειών και από την αναγκαστική εκπλήρωση των ίδιων εργασιακών υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα να μας δημιουργείται μια πικρή αίσθηση παγίδευσης. Η ζωή μοιάζει να χάνει την ομορφιά της και όλα φαίνονται μονότονα και βαρετά, αφαιρώντας μας ολοένα και περισσότερο τη διάθεση να συνεχίσουμε την επαναλαμβανόμενη αυτή διαδικασία. Προτού καν ξεκινήσει η επόμενη ημέρα, γνωρίζουμε ήδη πως θα πρέπει να κάνουμε πάλι τα ίδια πράγματα, χωρίς να διαφαίνεται καν η προοπτική μιας ευχάριστης αλλαγής ή μιας ουσιαστικής βελτίωσης της κατάστασής μας. Το αύριο χάνει τη μοναδικότητά του και το στοιχείο του απρόοπτου, χάνει την ιδιαίτερη εκείνη υπόσχεση νέων προοπτικών και δυνατοτήτων, και καθίσταται αναμενόμενο και βαρετό.

Οι υποχρεώσεις, που με το πέρασμα των χρόνων αυξάνονται, καταλήγουν σταδιακά να δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα, στο οποίο εγκλωβίζεται ο άνθρωπος κι αρχίζει να αισθάνεται τη ζωή του να τον βαραίνει.

Ανάλυση ποιήματος Κωνσταντίνος Μάντης.

Και ένα ακόμα ποίημα του Μπωντλαίρ αφιερωμένο στο Άλμπατρος της Ο.ΚΡ.Α.

Άλμπατρος

Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί

άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,

που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί

καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν

αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,

τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν

να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής αγέρωχος!

Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό τι αδέξιο που απομένει!

Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά

κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.

Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί

που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,

σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή

μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματα του.

Σαρλ Μπωντλαίρ

Διάβασε τώρα και την ανάλυση του ποιήματος, σου θυμίζει κάτι;

Θεματικός πυρήνας: ο ποιητής εκφράζει τη συναισθηματική του κατάσταση στοχαζόμενος τη σχέση του με την πραγματικότητα και τους άλλους συνταξιδιώτες της ζωής. Ο ποιητής διαφέρει από αυτούς και το γνωρίζει. Το αίσθημα της απογοήτευσης, όμως, κυριαρχεί, όταν είναι αναγκασμένος να ενταχθεί στην καθημερινή ζωή. Τότε, γίνεται δέκτης της χλεύης και της αποδοκιμασίας των άλλων και υποφέρει από τη στάση τους. Ο ποιητής, που βιώνει τη μετριότητα της ανθρώπινης κοινωνίας, αισθάνεται µέσα σ’ αυτήν ξένος και εξόριστος, γιατί βλέπει πως αυτή δεν µπορεί ν’ ακολουθήσει τα οράµατά του. Συνειδητοποιεί, με πικρή ειρωνεία πως είναι μόνιμη ιδιότητα της ποιητικής  φύσης να έρχεται σε διάσταση με το συμβατικό, καθημερινό κόσμο.

Η σχέση του με το πλήθος: Ο ποιητής, φτιαγμένος, όπως ο άλμπατρος, για τα μεγάλα ύψη θα αισθάνεται πάντα αποξενωμένος από τις μικρότητες και αθλιότητες του κόσμου, ενώ παράλληλα αυτές θα αποτελούν διαρκώς το έναυσμα για τη ποίησή του τάση και έκφραση.

Επικούρειος Πέπος ιδρυτικό μέλος και MANAGER της Ο.ΚΡ.Α.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΟΚΡΑ [Όταν σβήνει η μέρα και χαμηλώνουν τα φώτα, παίζουν τα παιδιά στους ουρανούς σαν και πρώτα με αρχηγό τον Στέλιο Πετράκη. Δ. ΓΚ.]

 Αρχηγέ είμαι σίγουρος πως εκεί που θα πας θα δημιουργήσεις την ΟΚΡΑ των αγγέλων, μόλις θα τους ετοιμάσεις κλείσε έναν αγώνα με την παλιά σου αγάπη την ΟΚΡΑ της γης, εννοείται πως θα παίξεις ένα ημίχρονο μαζί τους και ένα μαζί μας. 

ΟΚΡΑ… 15 χρόνια μετά...

Κορωπί 16/9/2013

ΗΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΗΣ ΟΚΡΑ!

Όλα ήταν μαγικά!!! Όλα ήταν υπέροχα!!!
Όλοι οι ΟΚΡΙΤΕΣ ήταν καταπληκτικοί!!! Κατά διαστήματα χανόταν η μπάλα!!! Δεν θα ήθελα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να είμαι στη θέση των παικτών της αντίπαλης ομάδας. Απλά για τον ιστορικό του μέλλοντος να αναφέρω το σκορ ΟΚΡΑ 12- ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ 2.

Κείμενο Mr Pepou

Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή, εδώ και αρκετούς μήνες, μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μίμη Κυριακού (ιδρυτικό μέλος της ΟΚΡΑ) υπήρχε μια δημιουργική αλλαγή, ένας αέρας δροσιάς άρχισε πάλι να φουσκώνει τα πανιά του καραβιού της ΟΚΡΑ. 

Με την ορκωμοσία του νέου προέδρου που έγινε στην νέα έδρα της ΟΚΡΑ στο Καλειδοσκόπιο, ήρθε στο προσκήνιο η επιθυμία όλων μας να γίνει ένας αγώνας ποδοσφαίρου στη μνήμη της αείμνηστης πια, Τασίας Χατζή. Το θέμα το ανέλαβε ο νέος πρόεδρος ο οποίος με επιμονή και υπομονή κατάφερε να συντονίσει ξανά τα παλαιά μέλη της ΟΚΡΑ και να βρεθούμε όλοι την Δευτέρα 16-09-13 και ώρα 19.30 στο Καλειδοσκόπιο τα μέλη που παρευρέθηκαν ήταν οι: Αρκάς, Μπιλάκος, Lear, ΄΄Μαραντόνα΄΄ νέος, Πετράκης, Δημ. Σκουρλής, Γιώργος Γούλας, Νίκος Χατζής, Γκοτζιλάκος, Γενικός, Μίμης Κ. (πρόεδρος), Θέμης, και φυσικά ο Μάνατζερ και συνιδρυτής της Ο.ΚΡ.Α Mr Pepos και ο Mr Alex. 

Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές γιατί όλα αυτά τα παιδιά έχουν κλείσει στην ψυχή τους πολύ όμορφες στιγμές από τη χρυσή εποχή (1999-2005) της ΟΚΡΑ. Τότε η ΟΚΡΑ ήταν ο φόβος και ο τρόμος στα γήπεδα, 5χ5, 7χ7 και 11χ11. Ο κύριος Χουάν Ρότσα είχε χαρακτηρίσει εκείνη την ομάδα φόβητρο των αντιπάλων! Η ΟΚΡΑ κατά δική του ομολογία ήταν η ομάδα όνειρο, η ομάδα που όλοι ήθελαν να κερδίσουν, η ομάδα που χειροκροτούσαν και οι φίλαθλοι των αντιπάλων της. Ο μάνατζερ δεν θα ξεχάσει ποτέ τη δήλωση που είχε κάνει ο κ. Ρότσα (τον οποίο θα τιμήσει η ΟΚΡΑ προσεχώς για τη βοήθειά που μας πρόσφερε παραχωρώντας μας τα γήπεδα που είχε τότε στην Ανθούσα. Ευχαριστούμε κύριε Χουάν.  Είχε πει λοιπόν ο κ.Ρότσα τότε στον δημοσιογράφο Μ.Κ όταν τον ρώτησε να του πει τι θυμάται από τους αγώνες που έπαιζε η ομάδα του με την ΟΚΡΑ, απάντησε:  «Είχαμε μεγάλο άγχος και αγωνία κάθε φορά που ήταν να παίξουμε με την ΟΚΡΑ. Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσαμε παίκτες και προπονητές να κοιμηθούμε, ήταν ο εφιάλτης μας!! Είχε φοβερούς παικταράδες»! Όταν ο δημ/φος του ζήτησε να θυμηθεί ποιόν παίκτη φοβόντουσαν πιο πολύ, χωρίς να σκεφτεί, απάντησε «τον Γενικό»!!!

Και συνέχισε: «Μαζί με τον Γρ. Παπαβασιλείου καταστρώναμε σχέδια για το πώς θα «εξοντώναμε» ποδοσφαιρικά τον Γενικό, δυστυχώς δεν το καταφέραμε ποτέ»!

 Αυτή ήταν η ΟΚΡΑ της χρυσής πενταετίας, 99-04.

Μερικά παιδιά από εκείνη την ομάδα ήταν αυτά που μαζεύτηκαν το βράδυ της Δευτέρας για να ξανα θυμηθούν τα παλιά!

Στις 20.00 ήταν έτοιμοι για να ξεκινήσει ο αγώνας. Αφού κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της υπέροχης κυρίας Τασίας Χατζή, ο διαιτητής σφύριξε για την έναρξη του αγώνα. Ο Μάνατζερ της ΟΚΡΑ Mr Pepos, στην αρχική εξάδα επέλεξε τους:  Βασίλη Πολίτη (τερματοφύλακα), Αρκά και Lear άμυνα, Πετράκη και Μαραντόνα ΄΄Ν΄΄ κέντρο και φουνταριστό επιθετικό τον Δημ. Σκουρλή! 

Αναπληρωματικοί: Γενικός, Μίμης, Χατζής και Γούλας!

Οι εξέδρες κατάμεστες από κόσμο, μάλιστα 2 φίλαθλοι φανατικοί της ΟΚΡΑ, είχαν κρεμαστεί από τα συρματοπλέγματα και φώναζαν το παλιό σύνθημα «Με βροχή και χιόνι, η ΟΚΡΑ δεν κολώνει»!

Ξέχασα να αναφέρω πως πριν αρχίσει ο αγώνας οι παικταράδες της ΟΚΡΑ μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου για το καθιερωμένο ζντό, για λίγα δευτερόλεπτα όσο η κραυγή ΟΚΡΑ δονούσε την ατμόσφαιρα «το φεγγάρι σταμάτησε τη διαδρομή του και όσοι έπαιζαν στα διπλανά γήπεδα προς στιγμήν σταμάτησαν να παίζουν, η κραυγή τους είχε κάνει να τρομάξουν και να ανατριχιάσουν! Ήταν για αυτούς ένα σοκ! Κατάλαβαν πως δίπλα τους κάτι φοβερό θα συμβεί. Ήταν επίσης το πρώτο σοκ και για τους αντιπάλους οι οποίοι έντρομοι κοίταζαν ο ένας τον άλλον, τώρα όμως ήταν αργά για να αποχωρήσουν…! Ενώ την καταιγίδα όπως είχε προβλέψει η ΕΜΥ την περίμεναν από τον ουρανό, αυτή ήρθε από την ΟΚΡΑ. Πράγματι η ΕΜΥ, πρόβλεψη για την ΟΚΡΑ δεν είχε κάνει! Ο αγώνας ξεκίνησε και τα πολυβόλα της ΟΚΡΑ άρχισαν να πυροβολούν 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12!!!!! Κάπου εκεί ο Μάνατζερ έδωσε εντολή στους πολυβολητές του να μην βάλουν άλλα γκολ, γιατί οι αντίπαλοι έδειχναν σημάδια αποσύνθεσης και παραζάλης! Πράγματι κατά διαστήματα οι Πετράκης και Μαραντόνα ΄΄Ν΄΄ στο κέντρο (ενώ ο Μάνατζερ δεν τους είχε δώσει τέτοια εντολή) έκρυβαν τη μπάλα και υπήρχε φόβος να μας κατηγορήσουν για ταχυδακτυλουργούς! Στην άμυνα οι Αρκάς,  Lear και Μπιλάκος απαγόρευαν αυστηρά να περάσουν οι αντίπαλοι και προς στιγμήν ο Μάνατζερ φοβήθηκε μήπως μας κατηγορήσουν πως χτίζουμε τοίχος! Στην επίθεση ο Δημήτρης έκανε διάφορα σλάλομ με αποτέλεσμα η υπόθεση γκολ να είναι για αυτόν εύκολη δουλειά! Ένας Δημήτρης βγαλμένος από τα παλιά, σαν το παλιό καλό κρασί! Όταν ο Μάνατζερ αποφάσισε να ρίξει στον αγώνα τους αναπληρωματικούς Μίμη, Χατζή, Γούλα, Γενικό, οι αντίπαλοι προς στιγμήν νόμισαν πως είναι ώρα να κάνουν και αυτοί κάτι, ειδικά όταν από συγκυρία έβαλαν τα δυο μοναδικά γκολ, πήραν τα μυαλά τους αέρα, αυτό όμως κράτησε πολύ λίγο γιατί με το που αγρίεψαν οι ΟΚΡΙΤΕΣ, οι αντίπαλοι κατάλαβαν πως οι δήθεν αναπληρωματικοί έτρωγαν σίδερα και ως εκ τούτου δεν είχε νόημα να προσπαθούν! Απλά παραδόθηκαν στην ανωτερότητα των παικταράδων της Ο.ΚΡ.Α. Τον αγώνα μετέδιδαν σε απευθείας σύνδεση το Αχ καζούρα!!! Το ITT tv!!! Το C N Μαϊνεμ tv!  και φυσικά το ΝΟΤΕ tv και από Ιαπωνία το ΟΧΑΓΙΟ tv. Ανάμεσα στους φιλάθλους μπορέσαμε να διακρίνουμε τους fan της ΟΚΡΑ, Μπέμπη, Λαμπρινή, Μαριάνα, Λάκη, Γιώργο, Γκοτζίλα, Θέμη και φυσικά τον Mr Alex.  Ο τίτλος που θα βάλει στο αυριανό της φύλλο η εφημερίδα της Ιταλίας, Καριόλα Ντε λα Σπόρια είναι ο εξής: «Και οι δέκα ήταν υπέροχοι»!

Η ΚΡΑΧ-ΑΧ-ΒΑΧ της Αιγύπτου θα κυκλοφορήσει με τον τίτλο: «Δεν  ήξερες, δεν ρώταγες;!!!». Και η «Ακιχαμπάρα» της Ισπανίας θα έχει τον τίτλο «Οι μάγοι της ΟΚΡΑ έκρυψαν το τόπι»!

Ο Μάνατζερ της ΟΚΡΑ, ευχαριστεί θερμά τους ΟΚΡΙΤΕΣ που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κυρίως για το γεγονός του ότι έχουν κρατήσει στην καρδιά τους όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε στο παρελθόν και που συνεχίζουν να μας ενώνουν. Επίσης ελπίζει πως θα ζήσει ανάλογες στιγμές στο μέλλον και με τα μέλη της ΛΟΓ! Άραγε να σημαίνει κάτι πως τα μέλη της ΟΚΡΑ ήταν αγόρια, ενώ τα μέλη της ΛΟΓ κορίτσια; Θέλω να πιστεύω πως όχι! Έτσι θέλω να πιστεύω και ελπίζω να μην διαψευστώ! 

Μίμαρε, Γενικέ, Στελάκη, Γιώργο, Βασίλη, Γιώργο, Δημήτρη, Νίκο, Λευτέρη, Αρκά, Γρηγόρη, σας ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε. Όταν πριν από 15 χρόνια δημιουργούσαμε με τον Mr Alex, την ΟΚΡΑ, δεν φανταζόμασταν πως εκείνη η όμορφη παρέα θα συνέχιζε να είναι παρούσα μετά από 15 χρόνια! Προφανώς για να συμβεί αυτό, κάτι πολύ καλό έγινε τότε, δεν θα ξεχάσω τα όμορφα λόγια των παιδιών για αυτό που έζησαν τότε και που τους συνοδεύει και τους συντροφεύει και σήμερα. Φιλαράκια μου Carpe Diem. Προσεχώς τα μέλη της ΟΚΡΑ, θα επισκεφθούν την Πλάκα, για να τους ξεναγήσει ο Μάνατζερ στα λημέρια του.

Κείμενο Προέδρου ΟΚΡΑ Μίμη Κυριακού

«Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλα τα μέλη της ΟΚΡΑ, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας, για έναν αγώνα συμβολικής σημασίας όπως ο χθεσινός! Αυτό που έγινε χθες, θα μείνει στην Ιστορία! Όχι γιατί έγινε ένας αγώνας μετά από 12 χρόνια με τα ίδια άτομα παρόντα, αλλά γιατί μπήκαν οι βάσεις του σχεδιασμού, για όσα σπουδαία θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον! 

Πριν από 8 περίπου μήνες, όταν και βρέθηκα στο τιμόνι αυτής της μεγάλης παρέας, έδωσα μια υπόσχεση σε όλους τους ΟΚΡΙΤΕΣ: Επανασύνταξη και αναγέννηση της ΟΚΡΑ! Τώρα, έγινε το πρώτο μόλις, αλλά σημαντικό βήμα! Από εδώ και στο εξής, ο δρόμος μας είναι ευθύς! Το νερό μπήκε στο αυλάκι, προκειμένου να πραγματώσουμε το όνειρό μας, τους στόχους μας. Όλοι μαζί, όπως πάντα από το 1999 και μετά! Με την Ψυχή που χαρακτηρίζει αυτήν την παρέα! Με αυτό το όπλο την ΨΥΧΗ, και με αγάπη για την ΟΚΡΑ, θα καταφέρουμε και τα υπόλοιπα! Ζήτω η ΟΚΡΑ και οι απανταχού ΟΚΡΙΤΕΣ!»

Στιγμές Χαλάρωσης με Αρκά και Χατζή

Γούλας και Βάς

Ο Αρχηγός της ΟΚΡΑ και ψυχή της ομάδας Στέλιος Πετράκης

Θέμης σε στιγμές χαλάρωσης

Αρκάς - Γενικός - Γούλας - Χατζής

Όλη η ομάδα

Δημήτρης Σκουρλής

Γιώργος "Μαραντόνα" Σεχίδης

Γενικός - Αρκάς

Βάς - Γενικός - Αρκάς - Πρόεδρος ΟΚΡΑ ( Also known as Μίμης )

Φίλαθλοι χουλιγκάνοι.

Η μασκότ μας ο Μπέμπης

Βάς - Mr Pepos

Godzilla - Μαριάννα - Αρχηγός - Mr Pepos - Λεάρ - Κυρία Λαμπρινή

Mr Pepos - Γενικός

Βάς - Χατζής - Γούλας - Godzilla

Γενικός - Μπέμπης

Βάς - Χατζής - Mr Alex - Γενικός - Γούλας

Κείμενο Γενικού

Θυμάμαι πριν 15 χρόνια τον εαυτό μου παιδάκι , χωρίς έννοιες … Με το μυαλό να σκέφτεται  το πώς θα παίξει ποδόσφαιρο και το πώς θα περνάει όλη του την ημέρα στο περίπτερο με ανθρώπους που αγαπάει… Τα χρόνια όμως πέρασαν… Αλλά η αγάπη αυτή δεν σταμάτησε στιγμή… Στα 28 μου χρόνια πλέον και με τον τίτλο του Γενικού να με συντροφεύει για πολλά χρόνια. Ακόμα θα ήθελα να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που ήρθαν σε αυτό τον αγώνα που μου ξύπνησε αναμνήσεις και ζούσα στιγμές όπως τότε… Μακάρι το ματς να κράταγε παραπάνω από μία ώρα που ήταν πραγματικά πολύ λίγος χρόνος!

Πετράκης

Αρκάς

Μαραντόνα

Αλεξίου Στέλιος.

Άκης

Χατζης

Γούλας

Λεάρ

Γκοτζίλα

Βασίλης

Μίμης

Σκουρλής

Γενικός

Ορέστης

Δημήτρης

Γιωργάκης 

Απόστολος

Σπύρος

Αδερφός του Σπύρου.

Νινικόσκι

Καμακότσι

Αντωνάκης

Τσουκαλάς

Κοσμιχ

Κατσίρος

Μια όμάδα , μια ιδέα , μια παρέα!

Ευχαριστώ πολύ παίδες!

1999 - 2013 και συνεχίζουμε

Υ.Γ. Λυπάμαι άμα ξέχασα κάποιον/α !

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ 1987 -- 2021 Ο πρώην αρχηγός της ομάδας 0.ΚΡ.Α. [έτος ιδρύσεως 1999] μας αποχαιρέτησε με ανορθόδοξο τρόπο το Σάββατο 03/04/21 ανήκε κι αυτός στους νέους της χαμένης γενιάς.

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ Ο.ΚΡ.Α. ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΊ ΜΑΣ...  ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΡΧΗΓΕ... Η Ο.ΚΡ.Α. ΠΕΝΘΕΙ.

Φίλες και φίλοι καλησπέρα, αν η σημερινή μέρα ήταν την ημέρα της πρωταπριλιάς θα έλεγα στον αγαπητό μου φίλο τον Βάιο πως το αστείο ήταν πολύ κακόγουστο, δυστυχώς όμως δεν είναι πρωταπριλιά και ως εκ τούτου τα νέα του φίλου μου ήταν τραγικά. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή, κατά τις 10:00 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Βάιο τον ισόβιο χορηγό της Ο.ΚΡ.Α. όπου, άκουσον! άκουσον! άρχισε να μου λέει πως κάποιος γνωστός πελάτης που ήταν εκεί πριν λίγο του είπε πως ένας φίλος του γιού του περίπου 35 ετών μας αποχαιρέτησε με ανορθόδοξο τρόπο!!! [Κορωπί.] Όταν μάλιστα αυτός ο άνθρωπος περιέγραψε τον φίλο του γιού του και το που έμεινε, ο Βάιος έπεσε από τα σύννεφα.... Όταν κατάλαβε πως επρόκειτο για τον ΣΤΕΛΙΟ ΠΕΤΡΑΚΗ το μυαλό του πήγε αυτόματα σε μένα γιατί γνώριζε τη σχέση που είχα με τον Στελάκη, ήταν σειρά δική μου να πέσω από τα σύννεφα όταν ο Βάιος μου ξεφούρνισε τα τραγικά μαντάτα. Αρχικά το θεώρησα αδιανόητο γιατί όταν μιλάμε για ΣΤΕΛΙΟ ΠΕΤΡΑΚΗ μιλάμε για κάτι ξεχωριστό, αρκεί να σας πω πως αν υποθέσουμε πως από έναν πυρηνικό πόλεμο θα είχε επιζήσει μόνο ένα άτομο αυτός θα ήταν ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ.

Γι αυτό άλλωστε όταν υπηρετούσε ως αξιωματικός στις ειδικές δυνάμεις ήταν ο πρώτος και καλύτερος, όλα τα παιδιά της Ο.ΚΡ.Α. κατά την διάρκεια των αγώνων τον αποκαλούσαμε ''μαντρόσκυλο'' όπως το μαντρόσκυλο φυλάει το κοπάδι έτσι και ο Στέλιος Πετράκης ως αρχηγός της ομάδας θεωρούσε υποχρέωσή του να δίνει την ψυχή του για την ομάδα και για τα φιλαράκια του τους συμπαίχτες του. Παρ' ό,τι ο Βάιος ήταν σχεδόν σίγουρος, εγώ δεν μπορούσα να δεχθώ πως αυτός ο σκληροτράχηλος μαχητής θα έφθανε ποτέ στο σημείο να δώσει τέλος στη ζωή του. Εδώ ας μου επιτρέψετε να σας πω το εξής, ο εγκλεισμός και η ανεργία που βιώνουν οι νέοι, και όχι μόνο οι νέοι, έχει τραγικές συνέπειες στον ψυχισμό τους και δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα, αν δεν γίνει κάτι σύντομα, πολύ σύντομα εννοώ, η κατάσταση θα ξεφύγει εντελώς. Πόσα νέα παιδιά δεν έχουν καν εισόδημα; πόσα νέα παιδιά είχαν ξεκινήσει να κάνουν όνειρα και ξαφνικά γκρεμίστηκαν όλα και έχουν μείνει μετέωρα; πόσα νέα παιδιά νιώθουν πως έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους επειδή αναγκάζονται να ζουν με δανικά; πόσα νέα παιδιά βλέπουν πως δεν υπάρχει μέλλον γι αυτούς και φτάνουν στο σημείο να κάνουν μαύρες σκέψεις και κάποιοι να περάσουν την κόκκινη γραμμή;

Όπως σας είπα με το που μου είπε ο Βάιος τα κακά μαντάτα από το κινητό μου κάλεσα τον Στέλιο, όταν πήρα απάντηση στην κλήση η καρδιά μου πήγε στη θέση της... Δυστυχώς αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί στην άλλη άκρη άκουσα τη φωνή μιας κοπέλας που μου είπε: κύριε Σπύρο η Σοφία είμαι!! Στο άκουσμα της φωνής της πάγωσα... όταν την ρώτησα πως και απάντησε αυτή στο τηλέφωνο, μου είπε αυτό που δεν ήθελα και δεν περίμενα ν' ακούσω, κύριε Σπύρο ο Στέλιος μας αποχαιρέτησε!!! χθες το πρωί έβαλε τέλος στη ζωή του, το τελευταίο διάστημα είχε κλειστεί πολύ στον εαυτό του, ο εγκλεισμός, η ανεργία, το ζοφερό μέλλον, το οικονομικό τον είχαν καταβάλει ψυχολογικά, όπως κι εσείς γνωρίζετε ο Στέλιος ήταν πολύ περήφανος και αξιοπρεπής και όλη αυτή η κατάσταση του είχε ρίξει το ηθικό στα τάρταρα. Φίλες και φίλοι αυτό το παιδάκι το είχα γνωρίσει όταν ήταν 11 χρονών, τον αγαπούσαμε όλοι στην Ο.ΚΡ.Α. γιατί ήταν εκτός των άλλων και πολύ μπεσαλής, με τιμούσε με την φιλία του όλα αυτά τα χρόνια, και ήμουν υπερήφανος γι αυτόν γιατί ήταν μαχητής, καλό παιδί, καλός φίλος και κυρίως ήταν ένα νέο παιδί, ήταν μόνο 34!! καταλαβαίνετε σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκομαι σήμερα κι εγώ. Κυρία Θεανώ, Σοφία, Κώστα συλλυπητήρια!! εύχομαι να μπορέσετε να βρείτε μέσα σας εκείνες τις δυνάμεις που θα σας βοηθήσουν να συνεχίσετε. Με όλα τα παιδιά της Ο.ΚΡ.Α. που μίλησα σήμερα, όλοι τον θυμούνται με τις περιγραφές που έχω κάνει πιο πάνω. Αγαπημένε φίλε ΣΤΕΛΙΟ ΠΕΤΡΑΚΗ σ' ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισες στο παρελθόν και για την αφοσίωσή σου στα ιδανικά της φιλίας, της ομάδας και του εμείς. Δεν γνωρίζω τι ήταν αυτό που σε οδήγησε σ' αυτή την πράξη και μακάρι να μπορούσα να σε αποτρέψω γιατί ρε φίλε δεν μας είχες συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, θα σεβαστώ την απόφασή σου και θα σε θυμάμαι πάντα μ' εκείνες τις παλιές καλές μνήμες. Ούτε κατά διάνοια δεν φανταζόμουν πως θα έκανα ποτέ μια τέτοια ανάρτηση σαν την σημερινή. Καλό ταξίδι φίλε στη μνήμη όλων εκείνων που σ' αγάπησαν. Τα συλλυπητήρια στην οικογένεια εκφράζουν αρκετοί φίλοι του Στελάκη που μίλησα σήμερα μαζί τους.

ΤΡΙΤΗ 16:30 στο β' νεκροταφείο Κορωπίου ο αποχαιρετισμός στο φιλαράκι μας τον Στέλιο Πετράκη.

Επικούρειος Πέπος.

Ελευθερώστε τα γλυπτά του Παρθενώνα (ανοιχτή επιστολή του Ηλία Γιαννακόπουλου στον Άγγλο Πρωθυπουργό)

Ο Άγγλος Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα απέκλεισε κατηγορηματικά την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ειδικότερα ο «Φιλέλλην» πρωθυπουργός δήλωσε:

«Ωστόσο η βρετανική κυβέρνηση έχει μία σταθερή και μακροχρόνια θέση για τα Γλυπτά: Αποκτήθηκαν νομίμως από τον λόρδο Έλγιν, σύμφωνα με τους νόμους που ίσχυαν εκείνη την εποχή. Ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους είναι οι Επίτροποι του Βρετανικού Μουσείου από τότε που περιήλθαν στην κατοχή τους».

Οι αντιδράσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού, των πνευματικών ανθρώπων της χώρας μας και της κοινής γνώμης ήταν άμεσες και έντονες. Στην επιχειρηματολογία για την επιστροφή των Γλυπτών θα μπορούσε να προστεθεί και η παρακάτω ανοικτή επιστολή προς τον Άγγλο Πρωθυπουργό:

Κύριε  Πρωθυπουργέ,

Τα τελευταία χρόνια στη μικρή μας χώρα που βρίσκεται στην επικαιρότητα και προκαλεί το ενδιαφέρον όλων είναι αυτό της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, γνωστά και ως «Ελγίνεια Μάρμαρα». Η επιστολή μου αυτή αισθητοποιεί το ενδιαφέρον αλλά και την ευαισθησία της νέας γενιάς των Ελλήνων προς την πνευματική τους κληρονομιά.

Όπως γνωρίζετε πριν από χρόνια η αείμνηστη υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη υπέβαλε αίτηση στο αρμόδιο  υπουργείο και μουσείο της χώρας σας ζητώντας την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Τα Μάρμαρα αυτά βρίσκονται σε μουσείο της Αγγλίας από το 1816, αφότου δηλαδή ο Έλγιν τα αφαίρεσε από το «φυσικό» τους χώρο (Παρθενώνα). Η Ελλάδα τότε ήταν υποδουλωμένη και δεν υφίστατο ως ελεύθερο και αυτοδιοικούμενο κράτος. Η αδιαφορία των Τούρκων απέναντι στην ελληνική παράδοση (αρχαίοι ναοί), η άγνοια των υποδουλωμένων Ελλήνων σε θέματα αρχιτεκτονικής και η υποκριτική «ευαισθησία» του συμπατριώτη σας σε θέματα αρχαίας τέχνης στέρησαν από τη χώρα μας ένα λαμπρό κομμάτι από τον περίτεχνο ναό του Παρθενώνα. Η ενέργεια αυτή του Έλγιν από τους Έλληνες χαρακτηρίζεται ως «κλοπή» και από τους συμπατριώτες σας ως «νόμιμη» πράξη.

Επειδή όμως, κύριε πρωθυπουργέ, η αντιπαράθεση γύρω από τους χαρακτηρισμούς μιας πράξης του παρελθόντος δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί εντάσεις, έκρινα ως Έλληνας Πολίτης να σάς εκθέσω τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να επιστραφούν στη χώρα μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Α. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας των Γλυπτών ανήκουν στη χώρα - δημιουργό

Πρωτίστως η επιστροφή συνιστά μια πράξη σεβασμού στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Η επιχειρηματολογία ότι τα μάρμαρα τα κατέχει «νόμιμα» το Αγγλικό κράτος, αφού η ενέργεια του Έλγιν έγινε κατόπιν συμφώνου γνώμης και της Οθωμανικής κυβέρνησης, δεν ευσταθεί∙ αφενός μεν γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία (σχετικά έγγραφα) και αφετέρου επειδή η αφαίρεση έγινε σε μια εποχή και με έναν τρόπο που περισσότερο προσεγγίζει την «κλοπή» και λιγότερο μια πράξη «εμπορική» - «αγοραπωλησία». Εξάλλου κανείς δεν διανοείται σήμερα να υποστηρίξει ότι κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας αρχαιολογικών θησαυρών ξένων χωρών. Τα πολιτιστικά προϊόντα βέβαια ανήκουν σε όλον τον κόσμο αλλά οι «τίτλοι» ιδιοκτησίας ανήκουν στο δημιουργό και στο λαό του.

Β. Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στις αρχές της Ηθικής

Πέρα όμως από το σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς δικαίου η επιστροφή συνιστά και μια πράξη σεβασμού στις αξίες και αρχές της ηθικής. Αισθητοποιεί, δηλαδή, την πειθαρχία και συμμόρφωση σε κανόνες και αξίες που υπερβαίνουν την κυρίαρχη οικονομική και εθνικιστική λογική και αναδεικνύουν την αυταξία του σεβασμού απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού.

 

Γ. Η καλύτερη διαφήμιση των Γλυπτών είναι ο φυσικός τους χώρος – ο Παρθενώνας

Σε ένα δεύτερο επίπεδο η επιχειρηματολογία ότι τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ευρισκόμενα στο Μουσείο της χώρας σας συνιστούν μια διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι διάτρητη. Η χώρα μας διαφημίζεται αποτελεσματικότερα, αν τα αρχαιολογικά της ευρήματα βρίσκονται στην πατρίδα τους. Κάθε καλλιτεχνικό ιστορικό δημιούργημα φωτίζεται καλύτερα στο χώρο που γεννήθηκε και ανάλογα λαμπρύνει αυτόν. Οι επισκέπτες και οι τουρίστες κατανοούν καλύτερα το «μέγεθος» και την αξία ενός γλυπτού, όταν το δουν στο φυσικό του χώρο και όχι ως «έκθεμα» στα ψεύτικα φώτα μιας αίθουσας.

Επί πλέον, στις μέρες μας οι ανταλλαγές και οι διακρατικές εκθέσεις αριστουργημάτων της τέχνης είναι σύνηθες φαινόμενο (έργα Picasso στην Αθήνα…) κι αυτό δίνει την ευκαιρία σε ντόπιους και ξένους να θαυμάσουν όλα τα εκθέματα της παγκόσμιας τέχνης (αρχαίας και νεότερης). Η καλύτερη διαφήμιση λοιπόν μιας χώρας είναι όταν ο επισκέπτης γνωρίζει και το λαό όπως και το φυσικό περιβάλλον αυτής, τμήμα και προϊόν της οποίας είναι και το άγαλμα ή το γλυπτό.

Δ. Το μουσείο Ακρόπολης

Τα επιχειρήματα,επίσης, των υπεύθυνων του μουσείου, όπου βρίσκονται τα γλυπτά του Παρθενώνα, περί κινδύνων καταστροφής λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας δεν ευσταθούν, γιατί είναι υπερβολικοί οι φόβοι για την «μολυσμένη» ατμόσφαιρα της Αθήνας. Εξάλλου και στη δική σας χώρα, όπως ομολόγησαν οι υπεύθυνοι συντήρησης αρχαιολογικών ευρημάτων, τα μάρμαρα υπέστησαν ζημιές (1938) κατά τη διάρκεια της συντήρησής τους. Οι Έλληνες έχουν περισσότερους επίσης λόγους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί τόσο στη συντήρηση και προστασία από τη μόλυνση του περιβάλλοντος όσο και στην ασφαλή φύλαξή τους.

Αν η δυσπιστία των Άγγλων αρχαιολόγων για την ασφαλή φύλαξη ήταν δικαιολογημένη κατά το παρελθόν, σήμερα είναι χωρίς περιεχόμενο, γιατί ήδη στη χώρα μας λειτουργεί το μουσείο της Ακρόπολης, όπου εκτίθενται όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα του Ιερού βράχου.

 

Ε. Το επιχείρημα της Ολισθηρής Πλαγιάς

(Οι φόβοι για οικονομική ζημιά)

Ωστόσο θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τους φόβους σας για τυχόν οικονομική ζημιά από την επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα. Η οικονομική όμως και καλλιτεχνική ζημιά του μουσείου – ων σας θα μπορούσε να ελαχιστοποιηθεί, αν στη θέση των αυθεντικών γλυπτών τοποθετούσατε αντίγραφα. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Στους παραπάνω φόβους σας ίσως προστίθεται κι ένας άλλος, κατανοητός μεν αλλά όχι και ικανός να αποτρέψει την επιστροφή των γλυπτών, και αφορά στην απογύμνωση πολλών ξακουστών μουσείων από διεκδικήσεις παρόμοιες με τις Ελληνικές θα αποτελέσει, δηλαδή, «άλλοθι» για πολλές χώρες μια τυχόν επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Σε αυτούς τους ενδοιασμούς μπορούμε να αντιτείνουμε πως ο σεβασμός της πατρότητας – εθνικότητας των έργων τέχνης υπερτερεί έναντι οποιασδήποτε σκοπιμότητας από την πλευρά των χωρών που εκθέτουν στα μουσεία τους έργα τέχνης που ανήκουν σε άλλους λαούς. Μπορεί τα διάφορα έργα τέχνης της Ελληνικής αρχαιότητας που κοσμούν τα ξένα μουσεία να είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας στο Εξωτερικό, αυτό όμως δεν νομιμοποιεί και τη «μόνιμη απουσία» τους από το φυσικό τους χώρο.

ΣΤ. Τα Γλυπτά είναι η Ταυτότητά μας

Πέρα όμως από όλους τους παραπάνω λόγους, κ. Πρωθυπουργέ, που επιχειρηματολογούν υπέρ της επιστροφής των «Μαρμάρων του Παρθενώνα», υπάρχει κι ένας άλλος που συνθέτει όλους αυτούς.

Για τους σύγχρονους Έλληνες τα γλυπτά αυτά αποτελούν κομμάτι της εθνικής μας παράδοσης και με την έννοια αυτή η αξία τους είναι καταλυτική στη διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότητας μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης. Η ατομική και εθνικής μας αυτογνωσία προϋποθέτει – χωρίς αυτό να συνιστά εθνικιστική συμπεριφορά – τη συνεχή επαφή με έργα τέχνης που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον πνευματικό μας πολιτισμό. Η παρουσία των γλυπτών του Παρθενώνα σε Ελληνικό Μουσείο προβάλλει την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού σε μια εποχή που διάφοροι εχθροί απεργάζονται την παραχάραξη της ιστορίας μας.

Για τους Έλληνες το «λαξευμένο μάρμαρο» δεν είναι ένα ψυχρό υλικό αλλά μια «πανοπλία» που μας προστατεύει από το σύγχρονο πνεύμα της παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας και αλλοίωσης των εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Οι θεσπέσιες μορφές των αγαλμάτων, πέρα από την αισθητική τους αξία, αισθητοποιούν και προβάλλουν τη μοναδικότητα ενός λαού αλλά και τη δυναμική αυτού – ικανότητα να γονιμοποιεί με νέους τρόπους το σύγχρονο παγκόσμιο πολιτισμό.

Τα γλυπτά είναι η εθνική μας μνήμη – Το πρόσωπό μας

κ. Πρωθυπουργέ,

Η αίτησή μας για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα δεν πηγάζει λοιπόν από μια ανομολόγητη επιθυμία να «ξεχωρίσουμε» από τα άλλα έθνη, αλλά από την αταλάντευτη απόφασή μας να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε στο νέο παγκόσμιο τοπίο μαζί με τους άλλους, χωρίς να χάσουμε το «πρόσωπό» μας. Δεν είναι λόγοι μιας «τραγικής» εθνικής υπεροψίας αλλά η θέληση ενός μικρού και ειρηνικού λαού να έχει ταυτότητα σε ένα απρόσωπο ομογενοποιημένο κόσμο.

Ως ηγέτης ενός ιστορικού λαού με ευαισθησία σε θέματα εθνικής παράδοσης μπορείτε να βοηθήσετε στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Μια τέτοια απόφαση θα τιμήσει της χώρα σας και θα αναδείξει το σεβασμό σας προς το διεθνές δίκαιο και την ηθική.

Είμαστε όλοι Έλληνες…

Ο Άγγλος ποιητής Persy Shelley είχε διακηρύξει πως:

«Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».

Ένας άλλος Άγγλος, κ. Πρωθυπουργέ, ο Λόρδος Βύρων, αγωνίστηκε και πέθανε στη χώρα μας υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της ελευθερίας του λαού μας. Ο θάνατός του συγκίνησε το πανελλήνιο και αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή του Φιλελληνισμού του 19ου αιώνα. Μια θετική πρότασή σας για επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα θα σας κατατάξει – αναβιβάσει στο βάθρο του πρώτου Φιλέλληνα του 21ου αιώνα.

Τα μάρμαρα του Παρθενώνα 206 χρόνια «ζουν» κάτω από το τεχνητό φως των προβολέων του μουσείου σας. Είναι καιρός να επιστρέψουν στο Ελληνικό Φως που ύμνησαν και πολλοί Άγγλοι ποιητές. Ο Φειδίας θα μπορούσε να συγχωρέσει τον Έλγιν. Μπορεί τα πολιτιστικά προϊόντα να μην έχουν «ιδιοκτήτες» αλλά σίγουρα έχουν έναν τόπο που τα γέννησε. Ένα χώμα κι ένα φως που τα ανέδειξε και προ πάντων έναν λαό που τα αγκάλιασε…-

 

Με τιμή,

Ηλίας Γιαννακόπουλος

Έλληνας Πολίτης

ΙΔΕΟπολις