ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ μία αληθινή ιστορία. Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, συνεχίζω την αφήγηση του τρίτου μέρους, αν όλα πάνε καλά θα συνεχίσω να σας παρουσιάζω αυτή την συγκλονιστική ιστορία. Ευτυχώς ξεπεράστηκαν κάποια προβλήματα που προέκυψαν με τον εκδοτικό οίκο κι έτσι μπορώ να συνεχίσω την προδημοσίευση της ιστορίας των Διδύμων, δηλαδή της Διονυσίας και του Επικούρειου Πέπου. 

Αρχικά η πρόταση του Επίκουρου ήταν πριν γίνει η δημοσίευση να υπάρξει μία επιμέλεια του κειμένου από τον μέγιστο φιλόλογο κ. ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ αλλά λόγω κορωνοϊού δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτή η συνάντηση και ως εκ τούτου την ευθύνη ανέλαβε ο αφηγητής.

Είχαμε μείνει στον αποχαιρετισμό των φίλων του το προηγούμενο βράδυ της αναχώρησης τους πράγματι στις 10/07/82 αναχώρησαν για Σάμο. Ο DERRICK και η DENISE προσκάλεσαν τον Επικούρειο να επισκεφτεί την πατρίδα τους μαζί με την οικογένειά του. Η μικρή Τζένη δεν ξεκόλλαγε από την αγκαλιά του Επίκουρου ο οποίος την ώρα του αποχωρισμού δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. 

Κάπως έτσι έκλεισε η δεύτερη συνάντηση με τους φίλους του από τη ΝΌΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ ο καιρός περνούσε και η επαφή συνεχίζονταν με αλληλογραφία, για να καταλάβετε το πως ένιωθε ο Επικούρειος Πέπος γι' αυτούς τους ανθρώπους θα σας πω το εξής: όλα τα γράμματα που είχε λάβει από το ξεκίνημα αυτής της γνωριμίας υπάρχουν όλα στο αρχείο του!!!!!!!!! 

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1984 ο Επίκουρος δέχεται στο ''PEPOS SCOOL OF DELICATESEN'' την επίσκεψή ενός νεαρού Έλληνα γιατρού ο οποίος μαθήτευε για 2 χρόνια κοντά στον DERRICK, ήταν κι αυτός καρδιολόγος το όνομά του ήταν Θεμιστοκλής και η καταγωγή του ήταν από το Πήλιο, όσοι από σας που θα διαβάσετε αυτό το άρθρο και γνωρίζετε τη μεγάλη αγάπη του Επίκουρου για τον Αη Γιάννη στο Πήλιο σίγουρα θα σκεφτείτε πως κάποιο ρόλο θα έχει παίξει και ο Θεμιστοκλής, έτσι είναι, ο νεαρός γιατρός ήταν η αιτία που λάτρεψε το Πήλιο γιατί ένα καλοκαίρι τους είχε παραχωρήσει το σπίτι του στον Αη Γιάννη και από τότε αυτός ο προορισμός έγινε η μεγάλη αγάπη της οικογένειας. Ο νεαρός γιατρός έφερνε πολύ ευχάριστα νέα από τους φίλους της Νοτίου Αφρικής. 

Πρώτον: η DENISE είχε φέρει στον κόσμο ένα χαριτωμένο και πανέμορφο κοριτσάκι, η οικογένεια WILTON μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ. 

Δεύτερον: σ' ένα μήνα που θα επέστρεφε από το Πήλιο θα έπρεπε να του προσδιορίσω τον μήνα της επίσκεψίς μας στο Γιοχάνεσμπουργκ!!!!!

Ο Θεμιστοκλής ως νέος Στρατηγός έδινε μια μάχη και ήθελε να την κερδίσει, ήθελε πάση θυσία να πείσει τον Επίκουρο να κάνει αυτό το ταξίδι, θα ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στον μέντορά του γιατί είχε αντιληφθεί το πόσο η οικογένεια WILTON αγαπούσε τον Επίκουρο. Εξήγησε στον Επίκουρο το πόσο διάσημος καρδιολόγος ήταν ο φίλος του και πως ο ίδιος ήταν πολύ τυχερός και περήφανος που μαθήτευε κοντά σ' αυτόν τον καταπληκτικό επιστήμονα και άνθρωπο. Ακόμα θυμάται τα τελευταία λόγια του Θεμιστοκλή: 

Κύριε Γκοβίνα γνωρίζετε το πόσο σημαντικός άνθρωπος είσαστε για την οικογένεια 

WILTON;

Εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω ένα άλμα στο χρόνο, και συγκεκριμένα (το 2007) 23 χρόνια μετά για να σας αναφέρω ένα περιστατικό που κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει σχέση με τα λεγόμενα του Θεμιστοκλή, βρισκόμαστε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο  Γοργογύρι όπου o Eπικούρειος Πέπος φιλοξενεί τους εκλεκτούς του φίλους όπου  μεταξύ άλλων συναντούν και τα μέλη της νεοϊδρυθείσας ΛΟΓ και κάποια στιγμή η Τερψιχόρη λέει: 

Μίστερ Πέπο αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να σας αγαπούν πάρα πολύ!!!!!!!! 

όταν τη ρώτησε γιατί το λέει αυτό, του είπε, από τον τρόπο που σας κοιτάζουν!!!!!!!! 

το κοφτερό μυαλό της Τερψιχόρης είχε αντιληφθεί αυτό που ο Επίκουρος και η DENISE θα μαθαίνανε 3 χρόνια αργότερα; ίσως, έτσι κι αλλιώς αυτό το πλάσμα ήταν πολύ χαρισματικό. 

Ας αφήσουμε όμως την Τερψιχόρη και...

Ας επιστρέψουμε στην Αρεοπαγίτου 18 και στα λόγια του Θεμιστοκλή ο οποίος βλέποντας τον Επίκουρο να είναι τόσο προβληματισμένος του είπε, κ. Γκοβίνα μη με παρεξηγήσετε αλλά αν το θέμα είναι οικονομικό έχω εξουσιοδότηση από τους φίλους σας να σας πω πως το κόστος των εισιτηρίων το αναλαμβάνουν αυτοί!!!!!!

Εκείνη τη στιγμή ο Επίκουρος άκουσε την ''άτακτη φωνούλα'' που τον παρότρυνε να κάνει αυτό το ταξίδι, και παράλληλα θυμήθηκε και τα λόγια του Πατροκοσμά:  

''Σπύρο παιδί μου αυτοί οι άνθρωποι θα αποδειχθούν για σένα πάρα πολύ σημαντικοί''..

Κοίταξε στα μάτια τον Θεμιστοκλή και αποφασισμένος είπε, Γιατρέ να μεταφέρεις στους φίλους μου ένα τεράστιο ευχαριστώ και πως πάση θυσία τον ερχόμενο Μάρτιο θα είμαι κοντά τους για μια βδομάδα, του εξήγησε πως ο προβληματισμός του ήταν για την κόρη του που ήταν μόλις 3 ετών, και πως η απουσία του από το ''PEPOS SCOOL'' θα δημιουργούσε κάποια προβλήματα αλλά για όλα αυτά θα έβρισκε λύση. 

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο Θεμιστοκλής έκανε σαν τρελός από τη χαρά του!!!!!!!!!!!!!

Αγκάλιασε τον Επίκουρο λέγοντάς του πως ήταν πολύ χαρούμενος γατί από τώρα σκέφτονταν το πόσο μεγάλη χαρά θα έδινε στον μέντορά του όταν θα επέστρεφε, του είχε υποσχεθεί πως θα έκανε τα πάντα για να πείσει τον Επίκουρο, και τώρα που τα κατάφερε έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. 

Το κόστος τελικά των εισιτηρίων ήταν μηδαμινό γιατί ο Επίκουρος ως υπάλληλος πια της ολυμπιακής είχε μικρή συμμετοχή στο κόστος. 

Ο Θεμιστοκλής την επόμενη αναχώρησε για SOUTH AFRICA, τελικά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα γιατί εκεί διέπρεψε, και διαπρέπει ως χειρουργός καρδιολόγος.

Τους επόμενους μήνες έως ότου έρθει η ώρα της αναχώρησης ο Επικούρειος έδωσε μεγάλη διπλωματική μάχη για να πείσει την γυναίκα του να τον ακολουθήσει γιατί οι δέκα ώρες στον αέρα ήταν πάρα πολλές γι' αυτήν, τελικά με αρκετό ''μασάζ'' και πολύ μπίρι μπίρι ακολούθησε, της άρεσε μάλιστα τόσο πολύ που ακολούθησε και τις επόμενες τρεις φορές.

Ας αφήσουμε όμως σ' αυτό το σημείο τον Επίκουρο να κάνει ''μασάζ'' στη Δολέντσια και ας επιστρέψουμε στο ζευγάρι των διπλωματών, όπως σας είχα αναφέρει αποδέχθηκαν την πρόταση του γυναικολόγου για να υιοθετήσουν κάποιο μωρό, του είχαν πει πως θα προτιμούσαν να ήταν κορίτσι, κάποια στιγμή τον Μάϊο του 1955 ο γυναικολόγος τους ενημερώνει πως υπάρχει ένα νεογέννητο κοριτσάκι το οποίο είναι λίγων ημερών, οι γονείς του το εγκατέλειψαν στην είσοδο της κλινικής του αδελφού του και θα πρέπει άμεσα να πάνε να το δουν. 

Το ζευγάρι το συνόδευσε ο φίλος τους γιατρός, όταν το ζευγάρι αντίκρισε το μωρό δεν πίστευαν στα μάτια τους, το μωρό ήταν ένα  πολύ όμορφο κοριτσάκι, ήταν τόσο γλυκούλη που το αγάπησαν αμέσως. 

Ζήτησαν από τον γιατρό να κάνει άμεσα τις απαραίτητες νόμιμες ενέργειες ώστε σύντομα αυτό το κοριτσάκι να γίνει το παιδί τους. Το μόνο πρόβλημα που τους απασχολούσε ήταν το γεγονός πως  για λόγους γραφειοκρατικούς όπως τους είχε πει ο γυναικολόγος, θα έπρεπε να λένε πως το παιδί τους γεννήθηκε τον Ιανουάριο και όχι τον Μάϊο!! 

Αυτό δεν το πολυκατάλαβαν αλλά δεν έδωσαν και μεγάλη σημασία γιατί η μικρή, τους είχε ξετρελάνει, απορούσαν μάλιστα για το πως είναι δυνατόν οι γονείς να εγκατέλειψαν αυτό το αγγελούδι, το πιθανότερο σενάριο που σκέφτηκαν ήταν πως κάποιο ανύπαντρο ζευγάρι θα είχε φέρει στον κόσμο αυτό πανέμορφο πλάσμα και αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν στην είσοδο της κλινικής. Ο γυναικολόγος αφού τους ενημέρωσε πως είχε προβεί σε όλες τις απαραίτητες νόμιμες ενέργειες ήταν έτοιμοι να επιστρέψουν στην Αθήνα. 

Πριν φύγουν ενημέρωσαν τον γιατρό πως θα επιθυμούσαν να μάθουν ποια ήταν η μητέρα του παιδιού, το πιθανότερο σενάριο ήταν πως κάποια ανήλικη κοπέλα είχε μείνει έγκυος και ίσως να την εγκατέλειψε ο φίλος της οπότε αυτή μη μπορώντας να κρατήσει το παιδί αναγκάστηκε να το αφήσει στην είσοδο της κλινικής ώστε να το βρουν αμέσως και να το περιθάλψουν. Του είπαν μάλιστα πως αν βρουν την κοπέλα, ή αν η κοπέλα αναζητήσει τους ανθρώπους που υιοθέτησαν το κοριτσάκι της, να της δώσουν το τηλέφωνό τους ώστε να επικοινωνήσει μαζί τους και αν εντωμεταξύ επιθυμεί να πάρει πίσω το παιδί να της το δώσουν.  

Τους υποσχέθηκε πως αν είχε νέα από την μητέρα θα τους ειδοποιούσε, κατόπιν τούτου αναχώρησαν για την Αθήνα μαζί με το νέο μέλος της οικογένειας, κατά τη διαδρομή η γυναίκα θυμήθηκε πως τα γενέθλιά της ήταν 3 Ιανουαρίου και μιας που ο γιατρός τους είχε πει να λένε πως το μωρό είχε γεννηθεί Ιανουάριο, πρότεινε στον σύζυγό της να υιοθετήσουν την ίδια ημερομηνία γέννησης, στον σύζυγο  άρεσε πάρα πολύ αυτή η πρόταση και το μωρό φερόταν να έχει γεννηθεί στις 03/01/1955 και όχι στις 23/05/1955 που ήταν η πραγματική ημερομηνία γέννησης του κοριτσιού. 

Ο γιατρός βέβαια αυτό το έκανε σκόπιμα, αλλά το ζευγάρι δε γνώριζε τίποτα, πολύ αργότερα θα μάθαιναν την αλήθεια από την κόρη του φίλου τους. Με το που επέστρεψαν στην Αθήνα ο γιατρός τους ενημέρωσε πως το μωρό θα το πρόσεχε και θα το θήλαζε μια γνωστή του που είχε χάσει το δικό της μωρό, και την είχε παρακαλέσει να προβεί σ' αυτή την πράξη απλά και μόνο γιατί η μητέρα του κοριτσιού έχοντας κάποιο πρόβλημα με τις θηλές της δεν ήταν σε θέση προσφέρει το μητρικό γάλα στο παιδί. Αυτό βέβαια δεν ήταν αλήθεια αλλά επειδή ο γιατρός δεν επιθυμούσε να γνωρίζει αυτή η γυναίκα το τι ακριβώς είχε συμβεί σκαρφίστηκε αυτή την δικαιολογία. Μέχρι στιγμής ο γυναικολόγος με τις μηχανορραφίες του τα είχε καταφέρει μια χαρά.

Ας αφήσουμε όμως τον γυναικολόγο και τις σκηνοθεσίες του και ας επιστρέψουμε στον Επικούρειο Πέπο που ετοιμάζετε με τη Δολέντσια να ταξιδέψουν για Νότια Αφρική. Συγγνώμη όμως γιατί θα πρέπει πάλι να διακόψω λόγω του ότι ο λογογράφος παρουσιάζει πάλι πρόβλημα... Στο επόμενο ακολουθεί το τρίτο μέρος.

ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Παπανούτσου.

Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου. 

Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. 

Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία. 

Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
Η φιλίας, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας. 

Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο.
(Καταχρηστικά ονομάζουν οι ανώριμοι και οι πνευματικά υποδιαίστεροι φίλους τους ομοίους των, αυτοί μπορεί να είναι σύντροφοι του παιχνιδιού η συνέταιροι στις επιχειρήσεις, συμπολίτες, συνάδελφοι, συνταξιδιώτες, συμπότες, συνωμότες 

κ.λ.π.-όχι ''φίλοι'').
Η φιλία, λέγει ο Σταγειρίτης, ''αναγκαιότατον''. Ο φίλος είναι ο παραστάτης που θα ενθαρρύνει,  και θα βοηθήσει τον νέο άνθρωπο να μην κάνει σφάλματα (ανοησίες, αστοχίες, απρέπειες), ο οδηγός στο σωστό δρόμο, ο επίκουρος στις κακοτοπιές της ζωής.
Τέλος σ' εκείνους που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας τους ο φίλος είναι βοηθός ''προς τις καλές πράξεις'', σύμβουλος και συνεργάτης στα ''καλά'' έργα.

Τι είναι η φιλία ; ''Εύνοια'', φυσικά - λέγει ο Αριστοτέλης, να έχεις δηλαδή καλές διαθέσεις απέναντι σ' έναν άνθρωπο, να αισθάνεσαι στοργή γι' αυτόν, να επιζητείς τη συντροφιά του και να θέλεις την ευτυχία του. 

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ