Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

30.12.20

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ μία αληθινή ιστορία μέρος δεύτερο. Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

 Μέρος δεύτερο.

Καλημέρα και καλησπέρα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ταυτόχρονα κάπου βραδιάζει και κάπου ξημερώνει, ακριβώς το ίδιο δεν συμβαίνει και στους ανθρώπους; Για  κάποιους νυχτώνει και για κάποιους ξημερώνει. 'Ετσι λέει ο Επίκουρος. Ας συνεχίσω όμως την αφήγησή μου μιας και από αυτά που μου είπε ο Επίκουρος υπήρξε μεγάλη έκπληξη σε πολλούς φίλους του και δέχθηκε πολλά τηλεφωνήματα που ανυπομονούν να μάθουν τη συνέχεια αυτής της αληθινής ιστορίας των διδύμων.

Όπως σας είχα αναφέρει στην πρώτη ανάρτηση όταν ο Πλακιώτης Πατροκοσμάς μίλησε στον Επίκουρο για τη δική του θεωρία σκέφτηκε να ρωτήσει την DENICE για την ημερομηνία γέννησής της, αυτό όμως για να γίνει έπρεπε πρώτα να λάβει  κάποιο γράμμα, αυτό έγινε περίπου τρεις βδομάδες αργότερα όταν έλαβε την πρώτη τους επιστολή την οποία και σας προσκομίζω. Έπ' ευκαιρία, τι ωραία εποχή ήταν εκείνη με την αλληλογραφία; Αν δείτε τις κάρτες και τα γράμματα που έχει ό Επίκουρος μόνο τότε θα καταλάβετε τι εννοώ, μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το θέμα ενός Μουσείου.
Ελάτε για λίγο στη θέση του όταν διαβάζοντας το γράμμα φθάνει στο σημείο όπου υπήρχε η πιο κάτω παράγραφος.

''Σπύρο, (τότε είχε αυτό το όνομα o Eπίκουρος) θα πρέπει να σου πω πως κι εγώ όταν συναντηθήκαμε είχα νιώσει το ίδιο συναίσθημα, και γι' αυτό σε ρωτούσα για το πότε γεννήθηκες γιατί είχα διαβάσει κάπου!!!!!!!!!!! πως όταν δυο, η και πιο πολλά άτομα γεννηθούν την ίδια στιγμή!!!!!!!!! συμβαίνει το εξής: αν κάποια από αυτά τα άτομα, κάποια στιγμή συναντηθούν νιώθουν αυτό το παράξενο συναίσθημα λες και η φύση κάτι θέλει να τους πει με τον δικό της κώδικα.......!!!''
 Όταν ο Επίκουρος διάβασε αυτή την παράγραφο έχασε τη λαλιά του!!!!!!!!!!! 
Ο Πατροκοσμάς έμενε ένα στενό πιο πάνω στην οδό Βάκχου, πήγε στο σπίτι του και του διάβασε το γράμμα, το μόνο που είπε ο Πτροκοσμάς ήταν: φρόντισε πάση θυσία να ξανασυναντηθείς μ' αυτούς τους ανθρώπους, ίσως αποδειχθούν πάρα πολύ σημαντικοί για σένα. 

Αχ βρε Πατροκοσμά μα πόσο σοφός ήσουν; που να ζούσες το 2010!!!. Ποιο κάτω του έγραφε την ημερομηνία γέννησής της που ήταν η 3τη Ιανουαρίου του 1955, άρα το μόνο κοινό που είχαν ήταν το 1955 αυτό δεν τον  βοηθούσε να προσεγγίσει τη θεωρία του Πατροκοσμά.
Ωστόσο ήταν  πολύ χαρούμενος που είχε νέα από τους νέους φίλους του και είχε την προαίσθηση πως κάποια στιγμή θα τους ξαναέβλεπε, έτσι του έλεγε η εσωτερική του ''άτακτη φωνούλα''. Συνεχίζουν την αλληλογραφία και κάποια στιγμή αρχές Απριλίου του 1982 λαμβάνει ένα ακόμα γράμμα όπου τα νέα είναι ευχάριστα, οι φίλοι του έχουν προγραμματίσει να επισκεφθούν της Ελλάδα και ειδικότερα τη Σάμο, πριν όμως πάνε Σάμο έχουν κανονίσει να παραμείνουν δυο μέρες στην Αθήνα για να τον δουν και να τους δει. Η άφιξή τους ήταν προγραμματισμένη για τις 08/07/82 δηλαδή η πρώτη φορά ήταν στις 07/07 και η δεύτερη στις 08/07 άραγε η τρίτη θα ήταν στις 09/07;

Ας αφήσουμε εδώ για λίγο τους φίλους του Επίκουρου και ας επιστρέψουμε λίγα χρόνια πριν, όταν ο Επίκουρος γνώρισε το ζευγάρι ήταν ανύμφευτος (και όχι ανύπαντρος όπως συνήθως λέμε) αυτό είχε συμβεί το 1977 το 1979 νυμφεύεται τη Δολέντσια και το 1981 αποκτούν το πρώτο τους παιδί που είναι κορίτσι και που δυστυχώς γι' αυτήν και γι' αυτούς έμειναν εκεί στο ένα παιδί, άρα το 1982 που οι φίλοι του σκοπεύουν να επισκεφτούν την Αθήνα -εκτός απροόπτου- θα γνωρίσουν και τα δυο νέα μέλη της οικογένειας του Επίκουρου. 
Πράγματι στις 08 Ιουλίου του 1982 με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ προσγειώνονται στο Δυτικό Αεροδρόμιο οι φίλοι του που έχουν μαζί τους και τα δυο παιδιά την πανέμορφη Τζένη και τον μικρό γόη Νίκολα, εννοείται πως ο Επίκουρος πετάει από τη χαρά του, η μόνη του στεναχώρια ήταν που δεν ήταν στην Αθήνα η γυναίκα του και το παιδί του γιατί η γυναίκα του είχε μια πτώση στα σκαλιά της εισόδου στην οδό Δεινοστράτου όπου έμειναν εκείνη την περίοδο και ο γιατρός της συνέστησε να παραμείνει τουλάχιστον για ένα μήνα σε ακινησία γι' αυτό και έκριναν πως το καλύτερο γι' αυτήν θα ήταν να παραμείνει ένα μήνα στο Γοργογύρι, [που τότε δει είχε αποκτήσει ακόμα τους τίτλους Μαγευτικό και Πανέμορφο, αυτό συνέβη αργότερα χάρη στον Θεόφραστο], ώστε να έχει τη φροντίδα της πεθεράς και της μάνας. 
Και φυσικά τη μητέρα ακολούθησε και η κόρη που ήταν μόνο 15 μηνών. Η μόνη του στεναχώρια ήταν αυτή. Την πρώτη μέρα της φιλοξενίας ο Επίκουρος πήγε τους φίλους του στο θέατρο της Δώρα Στράτου στο Λόφο των Μουσών. 

Το μεσημέρι που είχαν ξανασυναντηθεί είχε χαρίσει στην μικρή Τζένη ένα δαχτυλίδι -όχι πολύ ακριβό- αλλά ήταν πολύ όμορφο και η μικρή Νεράϊδα ήταν ξετρελαμένη συνέχεια το έβγαζε από το δαχτυλάκι της και το έδειχνε στον αδερφό της. 
Αυτό έκανε και κατά  τη διάρκεια της παράστασης ώσπου κάποια στιγμή της πέφτει το δαχτυλίδι κάτω από τις εξέδρες!!! αν μάζευε κάποιος τα δάκρυα της Τζένης εκείνο το βράδυ θα γέμιζε τη λίμνη Κάρλα, ήταν απαρηγόρητη, της υποσχέθηκε ο Επίκουρος πως μετά την παράσταση θα κοίταζε κάτω από τις εξέδρες για να το βρει, πράγματι μετά την παράσταση εξήγησε στους υπεύθυνους το τι είχε συμβεί και του επέτρεψαν να δει μήπως και βρει τον χαμένο θησαυρό της μικρής Τζένης, αν δεν το έβρισκε του πρότειναν να πάει την επόμενη κατά τις 10.00 που θα ήταν μέρα ώστε να μπορέσει να δει καλύτερα. 
Όσο και αν έψαξε εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσε να το βρει και εξήγησε στην Τζένη πως θα έψαχνε ξανά την επόμενη, το κοριτσάκι επέμενε να πάει κι αυτό μαζί του πράγμα που έγινε την άλλη μέρα, και κατά τις 10.30 έψαχναν και οι δυο κάτω από τις εξέδρες, το αετίσιο μάτι της ήταν αυτό που το πρωτοαντίκρισε και η χαρά της ήταν ανείπωτη, συνέχεια του έλεγε, θείε Σπύρο σ' αγαπώ πολύ, σ' αγαπώ πολύ!! 
Επέστρεψαν στο ξενοδοχείο μες τη τρελή χαρά, αυτή ήταν η τελευταία φορά -από τις επόμενες 30 που ήρθαν στην Αθήνα- που έμειναν σε ξενοδοχείο, το σπίτι τους πια ήταν το σπίτι του Επικούρειου Πέπου.

Την επόμενη τους πρότεινε να πάνε στο Ηρώδειο γιατί είχε μια καταπληκτική μουσική παράσταση, αποδέχθηκαν την πρότασή του και πέρασαν άλλο ένα καταπληκτικό βράδυ. Όταν επέστρεψαν στο γαστρονομικό εργαστήριο για να δειπνήσουν,  η DENICE κάποια στιγμή απευθύνθηκε στον Επίκουρο λέγοντάς του, πως νιώθεις; 
Ο ίδιος κατάλαβε φυσικά πως δεν τον ρωτούσε γενικά και αόριστα, γι' αυτό αφού σκέφτηκε λίγο, απάντησε. 
Φίλοι μου αν δεν με ρωτούσε η DENICE δεν θα αναφερόμουν καθόλου σε 'κείνο το συναίσθημα, αφού όμως με ρωτήσατε θα σας πω την αλήθεια, τους εξήγησε το περιστατικό με τον Πατροκοσμά, και εξεπλάγησαν ;όλοι πάρα πολύ, ζήτησαν μάλιστα την επόμενη πριν αναχωρήσουν για Σάμο αν ήταν δυνατόν να συναντήσουν αυτόν τον σημαντικό άνθρωπο, την επόμενη που τον συνάντησαν εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τον Πατροκοσμά που σε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν πάντα ρωτούσαν γι' αυτόν.

Τους εξήγησε λοιπόν πως και τώρα νιώθει ξανά το ίδιο, και πως όλα αυτά τα 5 χρόνια δεν υπήρχε μέρα που να μην τους σκέφτεται, όταν δε και η DENICE του είπε πως κι αυτή συνεχίζει να νιώθει αυτό το παράξενο συναίσθημα, το λόγο πήρε ο DERRICK ο οποίος μεταξύ αστείου και σοβαρού είπε πως η περίπτωσή μας δεν άπτεται της κλασσικής ιατρικής, αλλά ίσως της παραϊατρικής. 
Το λόγο πήρε ξανά η DENICE η οποία είπε πως παρ' ότι τα παιδιά γνώριζαν τον Έπίκουρο μόλις δυο μέρες είχαν δεθεί κι αυτά τόσο πολύ μαζί του λες και τον γνώριζαν από χρόνια. Και ο Επίκουρος έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τα παιδιά των φίλων του.

Εκείνο το βράδυ τους μίλησε από την καρδιά του λέγοντας: το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως σας αγάπησα υπερβολικά και στεναχωριέμαι που δεν είναι μαζί μου και η γυναίκα μου, γιατί είμαι σίγουρος πως κι αυτή θα σας αγαπούσε το ίδιο, δεν μπορώ αυτό να το εξηγήσω γι' αυτό θα εφαρμόσω τα λόγια του σοφού Πατροκοσμά ο οποίος μου είπε: 

''Σπύρο παιδί μου, (πάντα έτσι τον αποκαλούσε,) μην προσπαθείς σε όλα τα πράγματα να βρίσκεις μια λογική εξήγηση γιατί έτσι οι χαρές της ζωής θα περνούν από δίπλα σου και δεν θα τις προσέχεις, όσο για τους φίλους σου να θυμάσαι αυτό που σου είχα ξαναπεί, αυτοί οι άνθρωποι θα αποδειχθούν για σένα πολύ σημαντικοί, λίγο που τους γνώρισα με κέρδισαν αμέσως, είναι σπάνιοι άνθρωποι, και ιδιαιτέρως χαρισματικοί''.

Σοφέ Πατροκοσμά σ' ευχαριστώ, είχε δίκιο όπως πάντα, σκέφτηκε ο Επίκουρος. 
Αποφασίσαν να μη δώσουνε συνέχεια και να χαρούνε την όμορφη συντροφιά. Την επόμενη αναχώρησαν για τη Σάμο, σχετικά μ' αυτό το νησί όταν έρθει η ώρα θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που πιθανόν να αποκαλέστε τον Έπίκουρο μυθομανή, υπομονή όμως γιατί έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, πιστέψτε με όμως πως αξίζει τον κόπο γιατί η περιπέτεια δεν άρχισε ακόμα, σε κάθε βήμα από δω κι εμπρός θα διαβάζετε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουν τα μάτια σας. Κάπου εδώ θα σταματήσω το δεύτερο μέρος, για το τρίτο μέρος έχει ο Θεός..
Ακολουθεί, το ύστερο απόγευμα το τρίτο μέρος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: