ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021 ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 

Κωστής Παλαμάς

ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου, χαρίσματα θεϊκά, ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια μυστικά.

🍋🍎

Δεν τα φωτίζει ο ήλιος που λάμπει για τη γη και παίρνουν φως απ’ άλλη πιο καθαρή πηγή.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά δεν έχουν τόπο, νιώθω δυο μάτια φωτεινά.

🍋🍎

Και βλέπω τα κρυμμένα, τ’ αθώρητα θωρώ, τον άνθρωπο, την πλάση, τ’ αστέρια, τον καιρό.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου κι εκεί που δεν μπορείς ποτέ σου νά μπεις —νιώθω δυο μάτια ολημερίς.

🍋🍎

Χειροπιαστά ξανοίγω τα πλάσματα του νου κι απάνου μου σκυμμένους αγγέλους τ’ ουρανού.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου τα μαύρα —μη σκιαχτείς! —ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια ολονυχτίς.

🍋🍎

Και χώρα ξαντικρίζω μ’ ασύγκριτη ομορφιά μακριά απ’ την τρικυμία κι από τη συγνεφιά.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου τα μυστηριακά ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια αρμονικά.

🍋🍎

Κι όλο μ’ εκείνα βλέπω μια λύρα μαγική… Οϊμέ! τα δάχτυλά μου δε φτάνουν ώς εκεί.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά δεν έχουν τόπο, βρίσκω δυο μάτια φωτεινά.

🍋🍎

Και βλέπω αγάλια αγάλια μπροστά μου να περνά ο κόσμος των ονείρων με τα χρυσά φτερά.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου δυο μάτια μυστικά τα νιώθω ολανοιγμένα, χαρίσματα θεϊκά.

🍋🍎

Διαβάζω στο βιβλίο της φύσης το τρανό κάθε σβηστό ψηφίο και νόημα σκοτεινό.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου, στα βάθη τα ιερά, ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια λαμπερά.

🍋🍎

Τα περασμένα εμπρός μου διαβαίνουνε ξανά, και δέχοντ’ άλλο σχήμα και φως τα τωρινά.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου τ’ αμόλυντα, γλυκά γλυκά ανοιγμένα νιώθω δυο μάτια μυστικά.

🍋🍎

Και δείχνεται το μέλλον ακόμα το κρυφτό στα μάτια της ψυχής μου σαν αστραπή κι αυτό.

🍋🍎

Εκεί που η σκύλα η Έγνοια δεν πάει, δεν αλυχτά, μες στην ψυχή μου κρύβω δυο μάτια ολανοιχτά.

🍋🍎

Μια μέρα τ’ άλλα μάτια, που είναι από γη πλαστά, θα λιώσουν μες στο μνήμα με το κορμί κλειστά.

🍋🍎

Στα βάθη της ψυχής μου που πάθη κοσμικά δεν έχουν τόπο, νιώθω δυο μάτια μυστικά.

🍋🍎

Αυτά δε θα κλειστούνε ποτέ, δε θα χαθούν, ελεύθερα μια μέρα γοργά θα φτερωθούν.

🍋🍎

Τα μάτια της ψυχής μου, τα μάτια τα θεϊκά που μέσα μου ανοιγμένα τα νιώθω μυστικά,

🍋🍎

ψηλότερ’ απ’ τ’ αστέρια, στον έβδομο ουρανό θα τ’ ανταμώσουν πάλι το Φως το αληθινό!

🍋🍎

Σε χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος 🎨

Κωστής Παλαμάς.

Ο Σάτυρος ή το γυμνό τραγούδι

🍎🍋🍎🍋

Όλα γυμνά τριγύρω μας, όλα γυμνά εδώ πέρα, κάμποι, βουνά, ακροούρανα, ακράταγ’ είναι η μέρα. Διάφαν’ η πλάση, ολάνοιχτατα ολόβαθα παλάτια·το φως χορτάστε, μάτια, κιθάρες, το ρυθμό.

🍎🍋

Εδώ είν’ αριά κι αταίριαστα λεκιάσματα τα δέντρα, κρασί είν’ ο κόσμος άκρατο, εδώ είν’ η γύμνια αφέντρα. Εδώ είν’ ο ίσκιος όνειρο, εδώ χαράζει ακόμα στης νύχτας τ’ αχνό στόμα χαμόγελο ξανθό.

🍎🍋

Εδώ τα πάντα ξέστηθα κι αδιάντροπα λυσσάνε· αστέρι είν’ ο ξερόβραχος, και το κορμί φωτιά ’ναι. Ρουμπίνια εδώ, μαλάματα, μαργαριτάρια, ασήμια, μοιράζει η θεία σου γύμνια, τρισεύγενη Αττική!

🍎🍋

Εδώ ο λεβέντης μάγεμα , η σάρκα αποθεώθη, οι παρθενιές, Αρτέμιδες, Ερμήδες είναι οι πόθοι. Εδώ κάθε ώρα ολόγυμνη, θάμα στα υγρόζωα κήτη, πετιέται κι η Αφροδίτη και χύνεται παντού.

🍎🍋

—Παράτησε το φόρεμα, και με τη γύμνια ντύσου, Ψυχή, της γύμνιας ιέρισσα, ναός είναι το κορμί σου. Μαγνήτεψε τα χέρια μου, της σάρκας κεχριμπάρι, τ’ ολύμπιο το νεχτάρι της γύμνιας δώσ’ να πιω.

🍎🍋

Σκίσε τον πέπλο, πέταξε τον άμοιαστο χιτώνα και με τη φύση ταίριασε την πλαστική σου εικόνα. Λύσε τη ζώνη, σταύρωσε τα χέρια στην καρδιά σου· πορφύρα τα μαλλιά σου,μακρόσυρτη στολή.

🍎🍋

Και γίνε ατάραχο άγαλμα, και το κορμί σου ας πάρει της τέχνης την εντέλεια που λάμπει στο λιθάρι· και παίξε και παράστησε με της ιδέας τη γύμνια τα λυγερά τ’ αγρίμια, τα φίδια, τα πουλιά.

🍎🍋

Και παίξε και παράστησε τα ηδονικά, τα ωραία, λαγάρισε τη γύμνια σου και κάμε την ιδέα. Τα στρογγυλά, τα ολόισα, χνούδια, γραμμές, καμπύλες, ω θείες ανατριχίλες, χορεύτε ένα χορό.

🍎🍋

Μέτωπο, μάτια, κύματα μαλλιά, γλουτοί, λαγόνες, κρυφά λαγκάδια, του Έρωτα ρόδα, μυρτιές, κρυψώνες, πόδια που αλυσοδένετε, βρύσες του χάιδιου, ω χέρια, του πόθου περιστέρια, γεράκια του χαμού!

🍎🍋

Και ολόκαρδα, κι αμπόδιστα λογάκια, ω στόμα, ω στόμα, σαν το κερί της μέλισσας,σαν του ροδιού το χρώμα. Τα κρίνα τ’ αλαβάστρινα, του Απρίλη θυμιατήρια, ζηλεύουν τα ποτήρια του κόρφου σου.— Ω! να πιω,

🍎🍋

να πιω στα ροδοχάραγα, στα ορθά, στα σμαλτωμένα, το γάλα που ονειρεύτηκα της ευτυχίας· εσένα. Εγώ είμαι ιεροφάντης σου, βωμοί τα γόνατά σου, στην πύρινη αγκαλιά σου θεοί θαματουργούν.

🍎🍋

Μακριά μας όσα αταίριαστα, ντυμένα και κρυμμένα,τα μισερά και τ’ άσκημα και ακάθαρτα και ξένα. Ορθά όλα· ξέσκεπα, άδολα, γη, αιθέρες, κορμιά, στήθια. Γύμνια είναι κι η αλήθεια,και γύμνια κι η ομορφιά.

🍎🍋

—Στη γύμνια την ηλιόκαλη της αθηναίισσας μέρας κι ανίσως και φαντάξει σου κάτι άντυτο σαν τέρας, κάτι σα δέντρο αφύλλιαστο και δίχως ίσκιου χάρη, αδούλευτο λιθάρι, ξεραγκιανό κορμί,

🍎🍋

κάτι γυμνό και ξέσκεπο στα ολανοιγμένα πλάτια, που ζωντανό θα το ’δειχναν μόνο δυο φλόγες μάτια, κάτι που από τους σάτυρους κρατιέται, και είν’ αγρίμι, και είν’ η φωνή του ασήμι,—μη φύγεις· είμ’ εγώ, ο Σάτυρος. Και ρίζωσασαν την ελιά εδώ πέρα, λιγώνω τους αγέρηδες με τη βαθιά φλογέρα. Και παίζω και παντρεύονται, λατρεύονται, λατρεύουν, και παίζω και χορεύουν, ανθρώποι, ζα, στοιχειά.

🍎🍋

ΠΗΓΉ https://www.greek-language.gr/

Καλή Ανάσταση και καλή πνευματική ανάταση.