Ο μικρός Απόλλωνας ρωτάει και ο Πεπέ απαντάει.

ο Απόλλωνας σε μικρή ηλικία.

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω, με το που έστειλα στην μητέρα του Απόλλωνα το άρθρο για τους ποιοτικούς ανθρώπους, έκρινε ως φαίνεται σκόπιμο να του το διαβάσει αμέσως με αποτέλεσμα να του δημιουργηθούν καινούριες απορίες. Κατ' αρχάς όταν μιλάμε για τον Απόλλωνα να σας ενημερώσω πως είναι πανέξυπνος γι' αυτό μην σας φαίνεται παράξενο που έχει πολλές απορίες και θέτει τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα. το νέο τηλεφωνικό ερώτημα του μικρού Απόλλωνα ήταν το εξής: Πεπέ δύο ψυχές με πολλά κοινά μπορεί να συναντηθούν τυχαία; Πάλι δεν ήμουν έτοιμος για να του δώσω τη σωστή απάντηση και ζήτησα πάλι πίστωση χρόνου, για μία ακόμα φορά ο Απόλλωνας ήταν λάρτζ και μου είπε: Πέπε επειδή μ' αρέσουν οι απαντήσεις που μου δίνεις πάρε το χρόνο σου εγώ μπορώ να περιμένω. Αφού σκέφτηκα αρκετή ώρα τελικά τη λύση μού την έδωσε η Λόλα η οποία με ύφος καθηγήτριας με παρότρυνε να ρίξω μία ματιά στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες!!! Αυτό και έκανα και ιδού το αποτέλεσμα. Καλή ανάγνωση Απόλλωνα, μάλλον καλή ακρόαση αφού το κείμενο θα σου το διαβάσει η μητέρα σου.

🌜🌹🏡🌛

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας…

που μας κάνουν ευτυχισμένους…

απ΄την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…

🍂

Κάποιους τους έχουμε σε ολη τη διαδρομή στο πλάι μας…

βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε…

ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας…

🍂

Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας…

🍂

Επιπλέον…

η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους…

αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας…

🍂

Πολλούς από αυτούς…

τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς…

🍂

Είναι ειλικρινείς…

είναι αληθινοί…

Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά…

ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!!

🍁

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι…

αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές…

ή για λίγες μέρες ή ώρες…

🍁

Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα…

για όσο καιρό είμαστε κοντά τους…

🍁

Μιλώντας για κοντά…

δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους…

εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών…

και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα…

μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου…

🍁

Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει…

πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας…

μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι…

και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές…

🍁

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό…

Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς…

🍁

Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά…

αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα…

🍁

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας…

και η πιο προφανής απόδειξη…

🍁💌🍂🎻🎷📚

πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν Π ο τ έ τυχαία!!

Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος 🎨