Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα μιλάει στο filomatheia.blogspot.com

Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό και λίγο πριν την αναχώρηση του για την Αργεντινή, σε κλίμα συγκίνησης και αμοιβαίας εκτίμησης, λόγω της φιλίας του με ανθρώπους της Ο.KΡ.Α. και της Λ.Ο.Γ.,ο Χουάν Ραμόν Ρότσα μίλησε στο ιστολόγιο μας για όλους και για όλα!

Θα θέλαμε να μας πείτε τί αναμνήσεις σας άφησαν τα παιχνίδια με αντίπαλο την

Ο.KΡ.Α. πριν από 5-6 χρόνια.
Μόνο καλές μπορεί να είναι οι αναμνήσεις! Το ωραίο ήταν ότι η Ο.ΚΡ.Α ήταν μια παρέα καλών φίλων που είχε χόμπι το ποδόσφαιρο. Ήταν ομάδα που διέθετε ψυχή και είχε υψηλούς στόχους. Αυτό την έκανε ξεχωριστή!

Ήταν η Ο.KΡ.Α. το αντίπαλο δέος για την ομάδα σας;
Σαφώς και ήταν! Ήταν τόσο δύσκολος και δυνατός αντίπαλος που παραμονές των αγώνων με αντίπαλο την Ο.ΚΡ.Α δεν κοιμόμασταν τα βράδια (γέλια)! Αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που μπορώ να δώσω. Επίσης, ως ομάδα είχε έναν πολιτισμό, καθώς ακόμα και μετά από ήττες μπορεί να βράβευε!

-Για τη σύναψη συμφωνίας με τη διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τις νέες του αρμοδιότητες.

Είναι νομίζουμε η είδηση της εβδομάδας. Μετά από 9 χρόνια επιστρέφετε και επίσημα στον Παναθηναϊκό. Ποιες θα είναι ακριβώς οι αρμοδιότητές από το νέο σας πόστο;
Μετά από 9 χρόνια οι δρόμοι μας συναντιούνται με τον ΠΑΟ. Μετά από 2,5 μήνες διαπραγματεύσεων ήρθε η τελική συμφωνία. Αναλαμβάνω μεγάλες ευθύνες και δύσκολο έργο. Πιστεύω πως είμαι κατάλληλος γι’ αυτή τη θέση, γιατί ξέρω "από μέσα" τον ΠΑΟ και την αγορά της Ν. Αμερικής. Θα ταξιδέψω σε πολλές χώρες για να βρω καλούς παίχτες για τον ΠΑΟ, σε σχετικά μικρή ηλικία. Η βάση μου θα είναι η Αργεντινή και συγκεκριμένα το Μπουένος Άϊρες.
Η αγορά της Αργεντινής πιστεύω πως είναι η καλύτερη, όμως είναι και δύσκολο να διαλέξεις λόγω πληθώρας καλών παικτών. Έχω όμως γνωριμίες που μπορούν να με βοηθήσουν στο έργο μου. Πάντως χρειάζεται προσοχή στην επιλογή ποδοσφαιριστών.

-Για την κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα.

Υπάρχει προοπτική στο Ελληνικό ποδόσφαιρο με βάση την εμπειρία σας και τη θητεία σας σε αυτό;
Υπάρχει σίγουρα προοπτική. Το Ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο. Όσο τα χρόνια περνάνε, τόσο πιο καλοί γίνονται οι Έλληνες παίκτες. Υπάρχουν επίσης και καλύτερες υποδομές σε σχέση με το παρελθόν. Η οργάνωση είναι καλύτερη σε όλες τις κατηγορίες. Υπάρχουν βέβαια και ιδιαιτερότητες! Το παρασκήνιο υπάρχει αλλά όχι στον βαθμό που ισχυρίζονται πολλοί. Γενικά η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα oi 14 αθλητικές εφημερίδες στην Αττική. Στην Αργεντινή δεν υπάρχει αυτό.

Τελευταία παρατηρούμε το φαινόμενο, ομάδες θεωρητικά μικρομεσαίες, όπως ο Αστέρας Τρίπολης, να παίρνουν αποτελέσματα από τις 3 "μεγάλες" ομάδες του κέντρου. Έχουν δυναμώσει οι "μικροί" ή έχουν αποδυναμωθεί οι "μεγάλοι";
Έχουν δυναμώσει οι "μικροί". Ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ήξεραν την δυσκολία της κάθε κατηγορίας κι έτσι με κατάλληλη προετοιμασία τα κατάφεραν. Έχει ισχυρούς επενδυτές, υποδομές και βεβαίως ποιοτικούς παίκτες. Σίγουρα δεν είναι τυχαία η πορεία του. Πάντως και άλλες ομάδες είναι αξιόμαχες και στέκονται καλά κόντρα στους "μεγάλους".

-Για το ποδόσφαιρο γενικά.

Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές ανάμεσα σε έναν Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή κι έναν Αργεντινό;
Κατ’ αρχάς πιστεύω πως η Βραζιλία πρέπει να χωριστεί στα δύο. Υπάρχει ένα κομμάτι της Βραζιλίας από το Σάο Πάολο και κάτω, Ρίο Γκράντε λέγεται, που οι κάτοικοι που ζουν εκεί έχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο και διαφέρουν σε όλα με τους κατοίκους του βορείου τμήματος της χώρας, που έχουν χαμηλό επίπεδο διαβίωσης. Έχουν το Αφρικανικό στοιχείο.
Σχετικά με την ερώτηση τώρα, η βασική διαφορά ανάμεσα σε έναν Αργεντινό και έναν Βραζιλιάνο είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά. Οι Αργεντινοί είναι λευκοί, οι Βραζιλιάνοι μελαμψοί. Παίζει ρόλο σε αυτό και το γεγονός ότι η Αργεντινή δεν είχε ποτέ προσμίξεις με άλλους λαούς. Είναι τεχνίτες αμφότεροι, οι ποδοσφαιριστές που προέρχονται από τις δύο χώρες. Αλλά οι Αργεντινοί έχουν μια άλλη κουλτούρα.

Είναι καλό να συνυπάρχουν πολλοί ομοεθνείς παίκτες σε μια ομάδα, όπως στον ΟΣΦΠ με τους 4 Αργεντινούς ή αυτό δημιουργεί και προβλήματα απειθαρχίας;
Όχι δεν νομίζω να δημιουργεί τέτοια προβλήματα. Προσωπικά σαν προπονητής εγκρίνω κάτι τέτοιο. Είναι καλό για κάποιον παίκτη να μπορεί να μιλάει εύκολα σε κάποιον άλλον και να κάνει εύκολα φιλίες. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν απαγορεύονται. Χώρια που δεν χρειάζεται μια ομάδα να έχει πολλούς μεταφραστές.

Τελικά τι κάνει έναν ποδοσφαιριστή να ξεχωρίζει, το ταλέντο ή η πολλή δουλειά;
Το ταλέντο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει ένας παίκτης. Δεν αγοράζεται με τίποτα. Και να δουλεύει ένας ποδοσφαιριστής πολύ, αν δεν έχει τα φυσικά χαρίσματα, δεν θα φτάσει ποτέ σε κορυφαίο επίπεδο. Αυτό που χάλασε από ένα σημείο και μετά το ποδόσφαιρο, είναι το αποτέλεσμα. Έτσι στόχος του κάθε παίκτη είναι να έχει δύναμη, αντοχές και να εφαρμόζει σωστή τακτική. Όμως το ταλέντο κάνει ένα παίκτη star, από το να χαρακτηρίζεται εργάτης.

-Για τις ακαδημίες που διατηρεί.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με τα νέα παιδιά, δημιουργώντας την Ακαδημία;
Η διάθεσή μου να βοηθήσω τα νέα παιδιά να μάθουν τα μυστικά του αθλήματος. Παράλληλα κάνω και αυτό που μου αρέσει. Παραμένω κοντά στο ποδόσφαιρο, έστω από άλλο πόστο.

Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που δίνετε στα παιδιά μόλις έρχονται στην Ακαδημία;
Δεν τους δίνω κάποια συμβουλή. Αυτό που επιδιώκω είναι να έρθω με τη συμπεριφορά και τη στάση μου στην ηλικία τους. Γίνομαι κι εγώ παιδί. Έτσι μπορώ να κατανοήσω τις αγωνίες και τα όποια προβλήματά τους. Αυτό που δίνω στα παιδιά να καταλάβουν είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι μονάχα ένα παιχνίδι. Σημαντικό θέμα επίσης είναι και αυτό που έχει να κάνει με την συμπεριφορά των γονέων και την αντίληψή τους γύρω από τον αθλητισμό. Νομίζω πως είτε ωθούν τα παιδιά τους στον πρωταθλητισμό και όχι στην άθληση, είτε δεν θεωρούν σημαντικό τον αθλητισμό και δεν στέλνουν τα παιδιά τους να αθληθούν.

-Για τη ζωή γενικά (ασχολίες, απόψεις, προτιμήσεις).

Τι κοινό έχουν οι Έλληνες με τους Αργεντινούς;
Έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Οι Αργεντινοί συμπεριφέρονται σαν μεσογειακός λαός, σαν τους Έλληνες. Είναι εξωστρεφείς ως άνθρωποι. Γι’ αυτό το λόγο έρχονται πολλοί Αργεντινοί στην Ελλάδα. Επίσης κοινή τους αγάπη είναι το ποδόσφαιρο.

Ποιοι Έλληνες τραγουδιστές σας αρέσουν;
Ο Πάριος και η Μαρινέλλα ανεπιφύλακτα! Τους έχω δει συνολικά εφτά φορές στα κέντρα που τραγουδούσαν! Είναι εκπληκτικοί στο είδος τους. Νομίζω επίσης ότι από τους νέους καλλιτέχνες δεν βλέπουμε μεγάλα πράγματα!

Ποιο μουσικό συγκρότημα της Αργεντινής σας αρέσει και ποιοι τραγουδιστές;
Δεν μου αρέσει η Latin μουσική. Μια εξαίρεση θα έκανα για τον Μεξικανό Luis Miguel. Είναι μεγάλος κιθαρίστας. Από τη χώρα μου ακούω φανατικά μόνο λαϊκά τραγούδια.

Ποιο Ελληνικό φαγητό σας ξετρελαίνει και ποιο Αργεντίνικο μας προτείνετε;
Να σας πω την αλήθεια δεν με ξετρελαίνει κάποιο (γέλια)! Προτιμώ το ψητό κρέας. Φαγητό που προτείνω από την Αργεντινή είναι το Asajo. Είναι ψητό χοιρινό. Ακόμα προτείνω για απεριτίφ το ποτό Mate. Μοιάζει με το τσάι και σερβίρεται πριν ή μετά το φαγητό.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να ταξιδέψετε στον Κρόνο ποιο βιβλίο θα παίρνατε μαζί σας, ποιο μουσικό cd και ποια φωτογραφία;
Δεν είμαι και πολύ καλός φίλος της λογοτεχνίας. Θα διάλεγα πάντως ένα βιβλίο του Χόρχε Βαλντάνος "Τα άπαντα του ποδοσφαίρου".
Όσον αφορά την μουσική θα έπαιρνα μαζί μου cd των Luis Miguel, Πάριου και Μαρινέλλας.
Φωτογραφία δεν θα επέλεγα μόνο μία αν πήγαινα ζήσω στον Κρόνο, αλλά θα έπαιρνα μαζί μου όλο το φωτογραφικό άλμπουμ της οικογένειάς μου που το φυλάει η μητέρα μου.

Όταν τον ρωτήσαμε για την γνώμη του σχετικά με τον πρώην ποδοσφαιριστή Νίκο Τσιαντάκη, ο οποίος κατάγεται από το Γοργογύρι Τρικάλων, τόπο προέλευσης της Λ.Ο.Γ. και κατά το ήμισυ της Ο.ΚΡ.Α, δήλωσε:
Ο Νίκος Τσιαντάκης είναι ένας άνθρωπος με ήθος. Ήταν πολύ καλός ποδοσφαιριστής και νομίζω πως ταίριαζε περισσότερο στον Παναθηναϊκό απ’ ότι στον Ολυμπιακό, όσον αφορά στο στυλ του ποδοσφαίρου που έπαιζε αλλά και σαν χαρακτήρας ήπιων τόνων που είναι. Το ίδιο πιστεύω και για τον Σάββα Κωφίδη.

Τέλος στο ερώτημά μας για το ποιος είναι πιο….. ερωτικός λαός οι Έλληνες ή οι Αργεντινοί μας απάντησε πως είναι με διαφορά οι Αργεντινοί και οι …… Ελληνίδες!
Σαφέστατα διπλωματική απάντηση!!!!

Εκ μέρους όλης της Ο.ΚΡ.Α. και της Λ.Ο.Γ. σας ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και γενικότερα για την βοήθειά σας.

Mίμης Κυριακού

Η Ηρώ Παπαμόσχου μιλάει στο filomatheia.blogspot.com

Mια απλή, καταξιωμένη και αξιόλογη γυναίκα και συγγραφέας μας ανοίγει την καρδιά της.
"Η επιτυχία είναι πέρα από τα σύνορα!"
Η συνέντευξη είναι της Ευθυμίας Παληγιάννη (εκλεκτού μέλους της Λ.Ο.Γ.).

Γιατί επιλέξατε το μονοπάτι της συγγραφής; Τι πιστεύατε ότι θα σας πρόσφερε;
Δεν το επέλεξα. Ήρθε από μόνο του εντελώς αυθόρμητα. Κι ούτε σκέφτηκα ποτέ αν θα μου πρόσφερε κάτι. Ξεκίνησα βέβαια από το ….διάβασμα. Από πολύ μικρή. Στο σπίτι μου, στη Σάμο, όλοι διάβαζαν. Οι γονείς μου, οι θείοι μου, τα ξαδέλφια μου. Φαίνεται πως ζήλεψα κι αποφάσισα να μάθω να διαβάζω όντας μαθήτρια του νηπιαγωγείου. Και τα κατάφερα. Έτσι δεν ήμουνα πια υποχρεωμένη να παρακαλάω «διάβασέ μου….και διάβασέ μου»!
Τα πρώτα κείμενα που διάβασα ήταν κάποια μικρά διηγήματα για πολύ μικρά παιδιά που δημοσίευε ένα παιδικό περιοδικό που κυκλοφορούσε τότε και λεγόταν «Η Διάπλασις των παίδων». Ίσως είναι το καλύτερο παιδικό περιοδικό που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Έγραφαν αξιόλογοι άνθρωποι και διευθυντής ήταν ο ίδιος ο Γρηγόρης Ξενόπουλος.
Εκεί γύρω στα 12, έχοντας καταβροχθίσει αρκετά βιβλία, αποφάσισα να γράψω τις δικές μου ιστορίες, που τις κρατούσα πάντα αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Δεν τις διάβαζα σε κανέναν. Όμως οι ώρες που περνούσα γράφοντας ήταν σκέτη απόλαυση. Έτσι μπήκε το νερό στ’ αυλάκι και μ’ απόμεινε η συνήθεια.

Ποιο δικό σας βιβλίο σας συγκίνησε ή ακόμα σαν έκανε να εκπλαγείτε με τον εαυτό σας;
Δεν νομίζω ότι έχω εκπλαγεί με κανένα. Συγκίνηση ναι, υπάρχει πάντα όταν γράφεις ένα βιβλίο. Πάντως τη μεγαλύτερη συγκίνηση μου την έδωσε «Το γεφύρι της Ανατολής». Με κούρασε κιόλας γιατί όντας ιστορικό μυθιστόρημα έπρεπε να διαβάσω αρκετά. Όμως την πιο μεγάλη χαρά μου την έδωσε το πρώτο μου βιβλίο «Οι μεγάλες διακοπές», γιατί με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου και γιατί είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τις επιθυμίες σου να εκπληρώνονται.

Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλατε να σταματήσετε το επάγγελμά σας;
Πρώτον, ποτέ δεν λογάριασα τη δουλειά αυτή σαν επάγγελμα (άλλωστε εγώ στην Εθνική Τράπεζα δούλευα). Ήταν κάτι που το έκανα και το κάνω γιατί το αγαπώ ή πες καλύτερα γιατί το έχω ανάγκη. Είναι κάτι που με γεμίζει και ποτέ δεν σκέφτηκα αν σταματήσω. Άλλο τώρα αν πολλές φορές χρονοτριβώ γιατί έχω κι ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις.

Τι είδους βιβλία προτείνετε στους λεγόμενους «βιβλιο-φάγους»;
Το είδος του βιβλίου εξαρτάται από την ηλικία και την ωριμότητα του αναγνώστη. Δεν θέλω να απαριθμήσω ούτε συγγραφείς ούτε βιβλία. Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι να διαλέγετε – όσο γίνεται – τα βιβλία. Να έχουν μια κάποια ποιότητα.

Πιστεύετε ότι τα βιβλία έχουν την δύναμη να αλλάξουν τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον για παράδειγμα;
Και βέβαια το πιστεύω. Τα βιβλία έχουν μια κρυφή δύναμη και μπορούν ν’ αλλάξουν το «πιστεύω» ενός ατόμου και δεν μιλώ μόνο για το περιβάλλον.

Ο Χάρι Πότερ είναι ένα πρόσφατο βιβλίο που έχει συναρπάσει κυρίως τις νεαρές ηλικίες. Τι γνώμη έχετε για το περιεχόμενό του;
Έχω διαβάσει μόνο τον πρώτο τόμο. Προσωπικά δεν με συγκίνησε. Όμως για να έχει τέτοια απήχηση σε όλα τα παιδιά του κόσμου φαίνεται πως τους προσφέρει κάτι που τους έχει λείψει. Ίσως τη μαγεία που έχει χαθεί στην πεζή μας πραγματικότητα.

Πιστεύετε ότι τα βιβλία πρέπει να βασίζονται πάνω σε αληθινές ιστορίες ή σε πάνω σε φανταστικά σενάρια?
Και στα δύο. Στη συγγραφή δεν υπάρχουν κανόνες. Ο συγγραφέας είναι ελεύθερος να καταπιαστεί με όποιο θέμα θέλει. Το ζήτημα είναι αυτά που γράφει να έχουν κάποιο νόημα, να είναι όμορφα ειπωμένα, αν βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία να είναι σωστά, κι όταν απευθύνεται σε παιδιά να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό. Όσο για την φαντασία…. σίγουρα είναι απαραίτητη. Το σκέφτεστε πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς φαντασία;

Είστε μια γυναίκα με πολλές διακρίσεις, εννοώ τα βραβεία σας. Πιστεύετε ότι έχετε αγγίξει την επιτυχία; Και πως νιώθετε κάθε φορά που διακρίνεστε;
Ας απαντήσω πρώτα στην δεύτερη ερώτηση. Σίγουρα όταν διακρίνομαι νιώθω μια βαθειά ικανοποίηση. Όσο για το αν έχω αγγίξει την επιτυχία, όχι δε το νομίζω, πάντα υπάρχει και κάτι περισσότερο να κάνεις.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη Λ.Ο.Γ.;
Δεν την έχω συναντήσει από κοντά, πράγμα που πολύ το θέλω. Όμως σύμφωνα μ’ αυτά που έχω ακούσει νομίζω πως ότι είναι μια πολύ αξιόλογη ομάδα, με μεράκι, κέφι και διάθεση για μάθηση. Και ξέρω πόσο δύσκολο είναι σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό να κάνεις όλη αυτή την προσπάθεια. Γι’ αυτό έχει και διπλή αξία. Μπράβο τους!

Ποια είναι η πολιτιστική κληρονομιά για τα παιδιά, κατά τη γνώμη σας;
Είναι η γλώσσα μας, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας κι ο τόπος μας. Ιδιαίτερα για τη γλώσσα μας πρέπει όλοι να νοιαστούν περισσότερο γιατί φοβάμαι πως πολύ την έχουμε κακοποιήσει. Όμως θέλω να πιστεύω πως μια γλώσσα σαν τη δική μας, τόσο πλούσια, με τόση διάρκεια (από τη εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα την ίδια γλώσσα μιλάμε) τελικά θα αντέξει και θα ξαναβρεί την ομορφιά της.

Μπορείτε να μου περιγράψετε με λίγα λόγια τη ζωή σας, ξεκινώντας από τα παιδικά σας χρόνια;
Λοιπόν, γεννήθηκα στη Σάμο και έζησα εκεί μέχρι το τέλος των γυμνασιακών μου σπουδών. Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν μέσα σε χρόνια ηρωικά και δύσκολα που σίγουρα άφησαν πάνω μου τα σημάδια τους.
Είχα την τύχη να μεγαλώσω μέσα σε μια οικογένεια δημοκρατική και φιλελεύθερη. Θυμάμαι τα βράδια να καθόμαστε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και να συζητάμε για διάφορα θέματα από τα πολύ απλά ως τα πολύ σοβαρά. Στο σπίτι μας είχαμε πολλά βιβλία. Δεν ήταν όλα βέβαια για παιδιά. Μέχρι τα 12 διάβαζα εκείνα που ταίριαζαν στην ηλικία μου. Από εκεί και μετά όμως μάλλον τα καταβρόχθισα όλα. Πάντως ότι βιβλίο κι αν κρατούσα στα χέρια μου εγώ νόμιζα ότι κρατούσα θησαυρό. Και δεν είχα άδικο. Γιατί, έτσι που ταυτιζόμουνα με τους ήρωες του κάθε βιβλίου, μπορούσα ν’ απολαμβάνω και να συμπάσχω μαζί τους, να αγωνίζομαι, να ταξιδεύω, να χαίρομαι, να δυσανασχετώ και να πλουτίζω τις γνώσεις μου και τους ορίζοντές μου.
Το κουσούρι αυτό – δηλαδή να ταυτίζομαι με τους ήρωες μου – το κρατώ και με τα δικά μου βιβλία. Έτσι ένιωθα….. εντελώς γάτα όταν έγραφα «Το πέρασμα της γάτας» κι όταν έγραφα «Το χθες του Έρωτα» κατάφερα να ερωτευτώ τον πρωταγωνιστή.
Η υπόλοιπη ζωή μου κύλησε στην Αθήνα, με σπουδές και δουλειά. Έχω δυο παιδιά μεγάλα, τον Δημήτρη και την Τατιάνα κι έναν εγγονό το Νικόλα. Έχοντας έναν άντρα πιλότο, τον Άλκη (που εδώ και 6 χρόνια έφυγε για το ταξίδι που δεν έχει γυρισμό) ταξίδεψα σε πολλά μέρη της γης μας. Τώρα μένω σ’ ένα αγρόκτημα στο Κορωπί, κοντά στη φύση, χωρίς να εγκαταλείπω όλες τις δραστηριότητές μου.

Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο σας που περιμένουμε να μας συναρπάσει;
Αυτό τον καιρό δεν ξέρω πώς τα έχω καταφέρει κι όλα έχουν πάει πίσω. Ότι ετοιμάζω κάτι, ναι ετοιμάζω. Πότε θα τελειώσει δεν ξέρω. Και μην περιμένετε να σας αποκαλύψω τίποτα περισσότερο.

Νομίζετε πως η κίνηση συνεργασίας για τι περιβάλλον έχει καμιά αξία τώρα που ο πλανήτης μας «πεθαίνει»;
Πιστεύω πως έχει σημασία ακόμα και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Αυτές τις κινήσεις που δεν κάναμε εδώ και χρόνια ας τις κάνουμε τώρα. Ίσως με χαρακτηρίσετε παράλογα αισιόδοξη αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι δε είναι τελικά αδιάφοροι. Κάτι θα γίνει. Κάτι πρέπει να γίνει.

Τι γνώμη έχετε για το διαδίκτυο;
Νομίζω ότι είναι η επανάσταση της εποχής μας. Είναι ένα πολύτιμο και χρήσιμο εργαλείο. Φτάνει να μην γίνεται κατάχρηση. Τότε από πολύτιμο μπορεί να γίνει βλαβερό. Χρειάζεται μέτρο και υπευθυνότητα.

Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους;
Να είναι αισιόδοξοι και να αγωνίζονται. Και να διαβάζουν. Να διαβάζουν και Λογοτεχνία. Μπορεί να τους προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ αυτά που φαντάζονται.

Βιβλία της ιδίας: "Οι μεγάλες διακοπές", "To πέτρινο σπίτι", "Το πέρασμα της γάτας", "Το γεφύρι της Ανατολής", "Φύλακες γρηγορείτε", "Το χθες του έρωτα", "Ένα μωρό χωρίς όνομα", "Διηγήματα δημοσιευμένα σε βιβλία και περιοδικά".

Pengirl

Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά. Aπό την Μίρκα που δυστυχώ άφησε το ΚΟΡΩΠΙ για το αχανές Λονδίνο.

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

(Λίγο πριν το τέλος, προς φίλους: Περί έρωτος, αγάπης και ζωής)

-Αν ο Θεός ξεχνούσε για μία στιγμή ότι είμαι μία μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά ασφαλώς θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
-Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι΄αυτό που αξίζουν, αλλά γι΄αυτό που σημαίνουν.
-Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, διότι για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
-Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
-Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ΄ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ΄ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
-Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους που αγαπώ, οτι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν οτι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. -Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
-Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πώς ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
-Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ΄αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
-Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
-Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ΄έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ΄ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω α φύλακας της ψυχής σου.
-Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ΄έβλεπα να βγαίνεις απ΄την πόρτα, θα σ΄ αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά, για να σου δώσω κι άλλα. -Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
-Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα «σ' αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
-Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θά 'θελα να σου πω πόσο σ᾿ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. -Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
-Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
-Γι΄ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν΄ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία.
-Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ», κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
-Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ΄ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Gabriel Garcia Marquez

Μίρκα

Καλό μήνα με λίγες "Σταγόνες σοφίας" από τον Αστροτόμ.

Φίλοι είναι αυτοί οι σπάνιοι άνθρωποι που μας ρωτάνε "Τι κάνεις;" κι έπειτα περιμένουν να ακούσουν με ενδιαφέρον την απάντησή μας.
Eric Hoffer, Working and Thinking on the Waterfront
Δοκιμάστε την τύχη σας! Όλη η ζωή βασίζεται στο τυχαίο και όχι μόνο. Κι ο άνθρωπος που συνήθως προχωρεί περισσότερο είναι εκείνος που είναι πρόθυμος να δράσει και να τολμήσει.
Dale Carnegie’s Scrapbook
Το χιούμορ είναι μεγάλη δύναμη. Αν το έχεις είσαι ασφαλής – τουλάχιστον από τον εαυτό σου.
Cesare Rodi, Il Giorno
Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ είναι σαν τον αέρα στα λάστιχα: δεν κοστίζει τίποτα, αλλά κάνει το ταξίδι πιο άνετο.
Μ.Α.Κ.
Μάθετε να είστε μόνοι. Μη χάνετε το πλεονέκτημα της μοναξιάς.
Sir Thomas Brownie
Όταν ο συνομιλητής σας κουνάει το κεφάλι του καταφατικά χωρίς να λέει τίποτα, ήρθε η στιγμή να σταματήσετε να μιλάτε.
Henry S. Haskins, Meditations in Wall Street
Η αγάπη δεν είναι κάτι που στέκει ακίνητο σαν πέτρα. Πρέπει να την φτιάχνεις σαν το ψωμί και να την ξαναφτιάχνεις συνεχώς, ώστε να διατηρεί πάντα την φρεσκάδα της.
Ursula K. Le Guin, The Lathe of Heaven
Η παράκαμψη που κόβει δρόμο είναι τις πιο πολλές φορές ο συντομότερος δρόμος για να φτάσετε εκεί που δεν πηγαίνετε.
Classic Crossword Puzzles
Μόνον εκείνο το δέντρο που το δέρνει αλύπητα η μανία του ανέμου είναι στ’ αλήθεια γερό και δυνατό, γιατί ο συνεχής αγώνας σφίγγει τις ρίζες και τις δυναμώνει.
Σενέκας

Περί φαντασίας.

H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα, πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται, ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός, έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.

Italo Calvino. ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ

• Χαμόγελο δεν είναι να δείχνεις τα δόντια σου αλλά την ψυχή σου.Μ.Σ.Π.
• Για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση που είναι απλή, απέριττη και απολύτως εσφαλμένη.H.L. Menken
• Πολλοί λένε συχνά για τον έναν ή τον άλλον άνθρωπο ότι δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό του. Αλλά ο εαυτός μας δεν είναι κάτι που το βρίσκουμε. Είναι κάτι που το δημιουργούμε.Thomas Szasz, The second sin
• Υπάρχουν τρία είδη μνήμης – καλή, κακή κι αυτή που μας συμφέρει.Bob Herguth, Chicago Tribune
• Υπάρχουν δύο είδη μορφωμένων – εκείνοι που θυμούνται (πάνω – κάτω) ότι έχουν διαβάσει κι εκείνοι που ξέρουν που να βρουν ότι τους χρειαστεί.
  Κ.Τ.
• Όποιος ζει με τις αναμνήσεις του, γερνάει. Όποιος ζει κάνοντας σχέδια για το μέλλον, παραμένει νέος.
  Bruno Munari, Domenica del Corriere
• Η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη τακτική, αν και μερικές φορές το να κρατάς το στόμα σου κλειστό είναι ακόμα καλύτερη.
  United Feature Syndicate
• Αν με ρωτήσουν τι είναι η ποίηση μου, πρέπει να πω πως δεν ξέρω. Αν όμως ρωτήσουν την ποίησή μου ποιος είμαι, εκείνη θα τους πει.
  Pablo Neruba, Antologia Esencial
• Το καλύτερο σχολείο είναι το παραγώνι της φαμίλιας.
  Arnold H. Glascow
• Κανείς ποτέ δεν τιμήθηκε για κάτι που έλαβε. Οι τιμές είναι η ανταμοιβή γι’ αυτό που έδωσε.Calvin Coolidge
• Τα πουλιά κελαηδούν ακόμη κι αν το κλαδί τους ραγίσει, γιατί γνωρίζουν πως έχουν φτερά.Salvador Diaz Miron
• Η μέση ηλικία είναι εκείνη η περίοδος της ζωής σου που ένα ρομαντικό δείπνο υπό το φως των κεριών δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να μπορείς να διαβάσεις το μενού υπό το φως της λάμπας.
  Sydney J. Harris
• Η απουσία μικραίνει τα ασήμαντα πάθη και μεγαλώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τη φλόγα του κεριού και δυναμώνει την πυρά.
  La Rochefoucauld
• Η ζωή έχει έναν δικό της τρόπο να εξισορροπεί τα πράγματα. Εμείς διασπάσαμε το άτομο – τώρα μας διασπά εκείνο.
  Orben’s Current Comedy
• Η ανεκτικότητα είναι θυμός συγκρατημένος από τη λογική.
  Peter Ustinov
• Ο τσιγκούνης στερείται αυτά που έχει αλλά και αυτά που δεν έχει.Maria Louisa da Costa Henriques
• Ανάμεσα στους ανθρώπους τα αντίγραφα είναι κατά πολύ περισσότερα από τα πρωτότυπα.Pablo Picasso
• Ο περισσότερος κόσμος παραβλέπει τα ελαττώματα του καλόκαρδου ανθρώπου.2700 Quotes for Sermons and Addresses
• Τα παλιά κτίρια είναι σαν τους φίλους: καθησυχάζουν τους ανθρώπους σε εποχές αλλαγής.Nancy Hanks
• Τα βιβλία είναι φάροι μέσα στο πέλαγος του χρόνου.
  Edwin P. Whipple
• Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μαθαίνει να εκτιμά περισσότερο τη φωνή της εμπειρίας από τη φωνή των προφητών.Bits & Pieces

hijo de la luna

Μια φορά ένας Πέρσης αυτοκράτορας είχε βγει για κυνήγι και συνάντησε έναν παππούλη την ώρα που φύτευε μια καρυδιά. Ο αυτοκράτορας σταμάτησε και τον ρώτησε πόσων χρονών ήταν. "Τεσσάρων", απάντησε ο παππούλης και σαν είδε τον αυτοκράτορα να συνοφρυώνεται, πρόσθεσε: "Δεν αστειεύομαι άρχοντα. Οι συνετοί δεν μετράνε τη ζωή τους με τα χρόνια που σπατάλησαν ανόητα. Γι’ αυτό και εγώ θεωρώ ως πραγματική μου ηλικία μόνο τον χρόνο που διέθεσα στην υπηρεσία του αυτοκράτορά μου και στο να είμαι χρήσιμο μέλος της κοινωνίας". Εντυπωσιασμένος τότε ο αυτοκράτορας παρατήρησε: "Έτσι όπως μετράς τα πράγματα, δεν θα ζήσεις αρκετά για να δεις την καρυδιά σου να δίνει καρπούς." "Ναι" απάντησε ο σοφός , "αλλά μια και οι παλαιότεροι φύτεψαν δέντρα για να χαρούμε εμείς τους καρπούς τους, έτσι κι εγώ φυτεύω για να φάνε οι μεταγενέστεροι." "Εξαίρετα!" έκανε ο αυτοκράτορας και, όπως απαιτούσε το έθιμο την εποχή εκείνη, έβγαλε ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα και το έδωσε στον παππούλη. Πανευτυχής ο σοφός, έκανε μια βαθιά υπόκλιση και είπε "Ω, άρχοντα μου, ενώ τα άλλα δέντρα χρειάζονται σαράντα χρόνια για να καρποφορήσουν, το δικό μου δέντρο απέδωσε αμέσως καρπούς." "Μπράβο!" αναφώνησε ο αυτοκράτορας και έδωσε στον παππούλη άλλο ένα πουγκί νομίσματα. "Ω, τι ευτυχία," φώναξε συγκινημένος ο παππούλης. "Των άλλων τα δέντρα δίνουν καρπούς μία φορά τον χρόνο, ενώ το δικό μου μού χάρισε δύο πλούσιες σοδειές μέσα σε λίγα λεπτά!" "Θαυμάσιο!" ανέκραξε ο αυτοκράτορας και την ώρα που ένα τρίτο πουγκί άλλαζε χέρια, γύρισε και είπε συνωμοτικά στην ακολουθία του: "Κύριοι, λέω να του δίνουμε προτού ο πάνσοφος παππούλης από δω ξετινάξει το βασιλικό ταμείο!"
ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ

Η ψυχή μου μού μίλησε και μ'έμαθε να πίνω το κρασί

που δεν μπορεί να βγει από το ποτήρι

και δεν μπορεί να χυθεί από κούπες που τα χέρια μπορούν να

σηκώσουν ή τα χείλη ν'αγγίξουν.

Πριν η ψυχή μου μού μιλήσει, η δίψα μου ήταν σα μια σβησμένη

σπίθα κρυμμένη κάτω από την στάχτη που μπορεί να σβήσει

με μια γουλιά νερό.

Αλλά τώρα η λαχτάρα μου έγινε η κούπα μου, το αίσθημα της

αγάπης το κρασί μου, κι η μοναξιά μου η μέθη μου.. κι ωστόσο

σ'αυτή την άσβεστη δίψα υπάρχει αιώνια χαρά.
Η ψυχή μου μού μίλησε και μου είπε, ¨Μη μετράς το Χρόνο

λέγοντας, Υπήρξε το χθες και θα υπάρξει το αύριο!"

Μα πριν η η ψυχή μου μού μιλήσει, φανταζόμουν το Παρελθόν σα

μια εποχή που ποτέ δεν ξαναγύριζε και το Μέλλον σα μια εποχή

που ποτέ δεν μπορούσα να την φτάσω.

Τώρα καταλαβαίνω ότι η τωρινή στιγμή περιέχει όλο το χρόνο,

και μέσα σ'αυτήν υπάρχουν όλα όσα μπορεί να ελπίζει κανείς,

να κάνει και ν'αντιληφθεί.

khalil gibran

Να είσαι χαρούμενος

• Να παρουσιάζεσαι
• Να ακολουθείς την καρδιά σου
• Βρες νέα προοπτική
• Να έχεις την αίσθηση του θαυμασμού
• Να βρίσκεις ανθρώπους που αγαπάς
• Να θέτεις στόχους
• Να βοηθάς τους άλλους
• Να χορεύεις
• Να καλομαθαίνεις τον εαυτό σου
• Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου
• Να πηγαίνεις στα μουσεία
• Να γυμνάζεσαι
• Περιορίσε την τηλεόραση
• Να έρχεσαι σε επαφή με την φύση
• Να χαλαρώσεις
• Να κοιμάσαι καλά το βράδυ
• Να διαβάζεις βιβλία
• Να αγοράζεις λουλούδια
• Να μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους
• Να μην εξαντλείσαι
• Να είσαι ανοιχτός σε νέες ιδέες
• Να μην επικεντρώνεσαι σε αρνητικές σκέψεις
• Να επικεντρώνεσαι στο πως θα δημιουργήσεις αυτό που επιθυμείς
• Να έχεις χρόνο για να διασκεδάζεις
• Διατήρησε τον ρομαντισμό στη ζωή σου
• Φτιάξε μια λίστα "ευγνωμοσύνης"
• Να αγαπάς την Μητέρα Γη
• Να επιθυμείς οτι έχεις
• Να είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου
•  Οι καρχαρίες έχουν 8 αισθήσεις, οι άνθρωποι έχουν μόνο 5
  § Είναι αδύνατον να αναπνεύσεις και να καταπίνεις ταυτόχρονα
  § Το πρόσωπο στη Μόνα Λίζα δεν έχει φρύδια
  § Οι αστροναύτες δεν μπορούν να σφυρίξουν στη σελήνη
  § Το μηριαίο οστό του ανθρώπου είναι πιο ανθεκτικό και από τσιμέντο
  § Ένας τυφώνας που ξέσπασε πριν από 300 χρόνια στο Δία δεν έχει ακόμη κοπάσει
  § Το 1/3 της δραστηριότητας του εγκεφάλου ξοδεύεται για να βλέπεις
  § Για να φτάσεις στο φεγγάρι θα χρειαζόταν να κάνεις συνεχώς ποδήλατο επί 3 χρόνια
  § Το χαρτονόμισμα ενός δολαρίου μπορεί να διπλωθεί στο ίδιο σημείο 4.000 φορές προτού σχιστεί
  § Τα μάτια μας κινούνται 80 φορές το δευτερόλεπτο
  § Στη Σιβηρία κάνει τόσο κρύο που η αναπνοή μας γίνεται αμέσως πάγος
  § Τα αυτιά των αφρικανικών ελεφάντων έχουν το σχήμα της Αφρικής
  § Περίπου 10.000 κύτταρα του σώματος χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας
  § Το φτάρνισμα ταξιδεύει με ταχύτητα 161 χλμ την ώρα
  § Στην Ιαπωνία πουλιούνται καρπούζια σε σχήμα πυραμίδας

Jim Adams

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; Από τον Μάνατζερ. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών]

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ η ομάδα που έγραψε την δική της χρυσή ιστορία στο Εξωτικό Κορωπάκι και στις ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια.

"Καθώς συγκρούονται μεταξύ τους
οι κρύσταλλοι πάγου και οι
σταγόνες νερού του νέφους
ηλεκτρίζονται όλο και πιο πολύ
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός
ξαφνικά μια ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά όλο
το σύννεφο και το φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα είναι η Ο.ΚΡ.Α!"

Γέννηση – Έδρα: Κορωπί Αττικής
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Σκοπός: Μη κυβερνητική οργάνωση προς διάσωση της φιλίας
Ιδρυτικά Μέλη:
Μr. Pepos ως MANAGER,
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Αρκάς, Γενικός, Μίμης, Θάνος, Σκουρλής, Πετράκης (Αρχηγός), Λε-Αρ, Γ. Σεχίδης, Ν&Χ Παύλου, Ορέστης, Χατζούλης, Bilakos, Τσίου Τσίου, Νατάσα, Βάγγη, Κατερίνα, Μαρία, Πέπη, Κοσμίχ, Kamakotsi, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo.
Χορηγοί: Κος Βάγιος, Κος Ρότσα
Σύμβουλος: Dr Θωμάς
Προπονητής: Θ. Σεχίδης
Φυσιοθεραπευτής: Ο Θαυματοποιός

Εκ του Manager

Έτσι απλά..... Γοργογύρι 2006 Η χρονιά που στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ.

Ιούλιος '06,
όταν έκλεισα το βιβλίο του Μ. Κασόλα που αναφερόταν στον ποιητή Ν. Καββαδία άκουσα την γνωστή φωνή να μου λέει:
"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!
Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής. Μια βραδιά ποίησης στο Γοργογύρι με ποιήματα του Ν. Καββαδία.
13 Αυγούστου '06
Βρισκόμουν στην αυλή των θαυμάτων όταν από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών.....
ο κύβος ερρίφθη!!!
Η Λ.Ο.Γ. γεννήθηκε στις 14/8/2006 στο Γοργογύρι
Poof

Βήμα Πρώτο

Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Kolakis και ο Jim Adams. Στην συνέχεια οι εφτά μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Ρία, Δήμητρα, Βασιλική, Κατερίνα, Ζωή, Έλενα και Κωνσταντίνα. Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλες 6 μούσες: η Ερατώ, η Σύλβια, η Τερψιχόρη, η Ανδρομέδα, η Αντιόπη και η Ζαν ντ’Αρκ. Νέες μούσες και το 2007: η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Ελένη και η Όλγα.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Mr. Pepou.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο η πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας.

Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι "αποκαλύπτεται"...! Εκεί ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ. στον κήπο του Επικούρειου Πέπου.

Το Γοργογύρι είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά της οροσειράς του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ [Κόζιακα] σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 19 χλμ από την πόλη των Τρικάλων. Ανήκει στον δήμο Τρικαίων και συνορεύει με τα χωριά Ξυλοπάροικο, Πρόδρομος, Πρίνος και Δενδροχώρι. Το Γοργογύρι έχει πάρει το όνομα του από τα νερά του ποταμού Κεφαλοπόταμος - που το διασχίζει -, τα μαντάνια και τις δριστέλες που δούλευαν με τη δύναμη του νερού. Ο μεγαλύτερος όγκος των κατοίκων που ήρθαν στο χωριό, προέρχεται από την ορεινή Πίνδο, ως και την Ήπειρο, και εικάζεται ότι ως κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία. Η καθημερινή διατροφή των οικογενειών προερχότανε και συνεχίζει να προέρχεται από προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι. Στην κορυφή του βουνού και σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, η περιοχή ανήκει στην μονή Δουσικού και έχει καλή ξυλεία από οξιά και έλατα. Στο Γοργογύρι, όπως προκύπτει από επίσημο μεταφρασμένο έγγραφο, που αναφέρεται σε χαραγμένη γραφή επί της πέτρινης πλάκας που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του Ιερού Ναού «Το Γενέσιο της Θεοτόκου» - γιορτάζει την 8η Σεπτεμβρίου - , το 1857 υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός ατόμων τα οποία, με την προσωπική τους εργασία και με τη συνδρομή των μοναχών της Ι.Μ. Δούσικου, άρχισαν να κτίζουν την εκκλησία αυτή. Το πρώτο σχολείο του χωριού πιθανολογείται πως άρχισε να λειτουργεί την περίοδο 1920-28 όχι όμως σε μόνιμη βάση. Το 1955 κτίστηκε ένα διθέσιο σχολείο το οποίο το 1994 γκρεμίστηκε για να κτιστεί ένα σύγχρονο κτίριο, το σημερινό νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Σε απόσταση 1200 μέτρων από το χωριό, πάνω προς το βουνό, έχει τις πηγές του ο Κεφαλοπόταμος, ο οποίος ξεχύνεται προς το χωριό διασχίζοντάς το ορμητικά. Η παράδοση λέει πως την ονομασία του την πήρε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού οι οποίοι βρήκαν στην κοίτη του ανθρώπινα κρανία. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκε έτσι γιατί έχει τις πηγές του ψηλά στο βουνό. Υπάρχει ακόμα ένας μύθος τον οποίο υπαγόρευσαν οι Μούσες και οι Νύμφες κάποιο βράδυ στον ύπνο του Επικούρειου Πέπου, αυτός ο μύθος υπάρχει στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής ομάδας Γοργογυρίου. Το νερό του ποταμού βγαίνει γάργαρο και δροσερό μέσα από τα σπλάχνα του Κερκέτιου Όρους [Κόζιακα] και ορμητικά κυλάει στον Θεσσαλικό κάμπο., αποτελώντας πηγή ζωής και οικονομίας. Σε όλη τη διαδρομή του υπάρχει πυκνή βλάστηση, πλατανιών και θάμνων, που συντελεί στην δημιουργία ενός μαγευτικού τοπίου.
Απόσπασμα από την τοπική εφημερίδα της Λ.Ο.Γ. Τεύχος Μάιος-Ιούνιος '07

• Όπως ο άνεμος φυσάει όπου κι όποτε θέλει, έτσι και η ευτυχία θα εμφανιστεί από μόνη της όποτε εκείνη το θελήσει. Αφήστε τη φωνή σας και τον άνεμο να σας πάνε όπου θέλουν!
• Καλλιέργησε τη διαίσθησή σου ώστε με αυτήν και μόνο με αυτή να πορεύεσαι στη ζωή!
• Τα πουλιά πετούν, τα ψάρια κολυμπούν, τα αγρίμια τρέχουν. Ότι τρέχει πέφτει στο δόκανο, ότι κολυμπά πιάνεται στο δίχτυ, ότι πετά το πετυχαίνει η σαϊτα. Μόνο οι ιδέες, η αγάπη προς τον πλησίον και όχι μόνο είναι αλεξίσφαιρες.
• Έχε την αγάπη στην καρδιά σου. Η ζωή χωρίς αυτή είναι ένας κήπος χωρίς ήλιο όπου τα άνθη του είναι νεκρά.
• Το να ονειρεύεται κάποιος είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όπως ακριβώς το να τρώει και να πίνει. Αφήστε τη φαντασία ελεύθερη και σύντομα οι άλλοι θα σκέφτονται: Να ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει. Ένας άνθρωπος που ατενίζει το μέλλον. Μόνο ατενίζοντας το μέλλον μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο.
• Δεν έχει σημασία πόσο ψηλός είσαι. Το αληθινό ύψος καθορίζεται από το πόσο ψηλοί είναι οι στόχοι σου.
• Το κείμενο επιμελήθηκε η  πρώτη πρόεδρος της ΛΟΓ, Κωνσταντίνα Ντακούλα [Διοτίμα].

 '' ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ''   

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.

Π.Λ.

Ζαν Ντ' Αρκ