Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

24.12.15

BRIAN McGOWAN 1935-1994

24/12/2015 Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνοδοιπόροι της Επικούρειας Φιλοσοφίας καλημέρα, σήμερα για δεύτερη μέρα -μένουν ακόμα επτά- θα σας παρουσιάσω ξανά κάρτες από την 35χρονη συλλογή μου, που και που θα βάζω και μερικές φωτογραφίες των ευλογημένων φίλων μου. Τη σημερινή ανάρτηση θα μου επιτρέψετε να την αφιερώσω σε κάποιον εκλεκτό φίλο από την μακρινή Αυστραλία, έναν καταπληκτικό άνθρωπο, σας μιλάω για τον BRIAN McGOWAN που είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω αρχές του 90; και που δυστυχώς έφυγε από κοντά μας το 1994 σε ηλικία μόλις 59ετών χτυπημένος από τον καρκίνο. Ήδη από χθες αναζητώ τα παιδιά του και ελπίζω πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρω. Σας χαιρετώ, με σεβασμό, και κυρίως με Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.


Brian McGowan (23 September 1935 - 8 March 1994) was an Australian politician, elected as a member of the New South Wales Legislative Assembly.[1]
Brian McGowan was born in the Sydney suburb of Stanmore. Leaving school at 14, he worked as an office boy, telephone technician, tram conductor, and professional fireman. After training at Wagga Wagga Teachers College, McGowan worked at Tocumwal Primary School, Shepardstown Small School in 1961, Nowra High School, and was promoted to The Entrance High School to take up the position of English and History Master.[1]
His political career began when he joined the Australian Labor Party in 1968. He was elected President of the Nowra-Bomaderry Branch in 1971, and stood in the State election for Gosford in 1973. Though defeated in that year, McGowan gained election in 1976 by a mere 74 votes, and held the seat of Gosford until 1988. While in Parliament he was concerned with social and educational issues.[1]
Upon his defeat in the 1988 election he subsequently entered Gosford Council where he served one and half years. His wife Margaret stood for the seat at the by-election and served the remainder of Brian's term, and was re-elected for a second term.
Following McGowan's death from cancer, a condolence motion was moved in the New South Wales Parliament on 10 March 1994.[2]
A bridge linking Gosford to West Gosford was named in honour of Brian McGowan on 10 December 1995.[3]
He married Margaret Jackson in 1958; they had one son, Stewart, and two daughters Megan and Meredith










Ευλογημένοι φίλοι μου προχθές βράδυ μου συνέβη κάτι συγκλονιστικό, πάντα αυτή την περίοδο ανοίγω το σεντούκι των αναμνήσεων όπου εκεί μέσα κρατώ τις πολύτιμες αναμνήσεις 38 χρόνων!! Νtenice, Nterrick, Ian, Laurris, Mie, Mako, Yumiko, Akira, Mashami, Takashi, Noriko, Keiko, Kimiyo, Ryo, Hiroko, Sanna, Moira, Pekka, Mikko, Monik, Nina, Λούντβιχ, Μilo, Sakamoto family, Rittha, Monika, Rikarndo, Raivi, Ninikoski Family, Kaily, Armony,
ο λόγος που ανοίγω αυτό το σεντούκι είναι για να πάρω τις κάρτες που μας έχετε στείλει όλα αυτά τα χρόνια για να στολίσω το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Την ώρα λοιπόν που διάβαζα ένα γράμμα από τη δίδυμη αδερφή μου που μένει στη Νότια Αφρική χτύπησε το τηλέφωνο, και ποιός ήταν στο τηλέφωνο; Ήταν η αδερφή μου η Διονυσία!!!!!!!!!!!!!!! Απίστευτο κι όμως αληθινό!!! Σας θυμάμαι πάντα, σας αγαπώ, σας έχω επιθυμήσει πάρα πολύ, και προσεύχομαι στους δικούς σας Θεούς, και στον δικό μου, (που εδώ που τα λέμε ένας είναι και εμείς απλά του δίνουμε διαφορετικά ονόματα) να σας φωτίσει την επόμενη χρονιά να μας επισκεφθείτε. Με αγάπη Επικούρειος Πέπος-Fuji Tomo Kazu.
Blessed friends yesterday night happened something amazing, always this time of year I open the chest of memories within I hold precious memories 38 years old
The reason I keep opening this chest is because I want to keep the cards which you have sent all these years. I decorate my Christmas tree!!!
The time I was searching  and reading a letter, the phone rung...... 
It was my sister from South Africa!!!! Denise!!!!!
I always remember you, love you, I have missed you so much.
I hope that God will hear my  prayers and make you come to Greece this year. With love Epikourios Pepos-Fuji Tomo Kazu.




23.12.15

MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR!!!!!!! part one ένα μικρό αφιέρωμα στους εκλεκτούς μου φίλους σε όλον τον πλανήτη.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της μνήμης, της φιλοξενίας, της φιλίας, της αγάπης, και της τέχνης, σας καλημερίζω και σας εύχομαι καλές γιορτές, μη ξεχνάτε πως ίσως δίπλα σας κάποια συγγενικά, φιλικά, γειτονικά κλπ. άτομα να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από σας για ένα χαμόγελο, και μια ζεστή αγκαλιά. Ιδιαίτερα τα άτομα που δεν μπορούν να σας το πουν, να μην τα ξεχνάτε. Χθες επικοινώνησε μαζί μου η δίδυμη αδερφή μου, η Διονυσία, από τη Νότια Αφρική και μεταξύ άλλων μου έκανε μια πρόταση την οποία και αποδέχθηκα αμέσως. Και για να γίνω πιο σαφής σας εξηγώ, το 2014 που φιλοξενούσα την αδερφή μου τις έδειξα το αρχείο με τις κάρτες που διατηρώ εδώ και 35 χρόνια και είχε ξετρελαθεί, αυτό το αρχείο είχε στο μυαλό της και χθες που μιλήσαμε, και μου είπε πως θα ήταν πολύ όμορφο να φωτογραφίσω αυτές τις κάρτες και να τις αναρτήσω στο ιστολόγιο. 
Η ιδέα ήταν πολύ ελκυστική και μ' άρεσε, πιστέψτε με λόγω του ό,τι οι κάρτες ήταν πάνω από 500!!!!!!!! ήταν αρκετά δύσκολο να καταλήξω στις 150 ώστε να βάζω ανά μέρα 20 κάρτες έως και την πρώτη του νέου έτους. Ελπίζω να σας αρέσουν, οι πιο πολλές είναι από Ιαπωνία, και όπως θα δείτε μιλάμε για έργα τέχνης. Χθες βράδυ η μνήμη πήγε πολύ πίσω και δε σας κρύβω πως η συγκίνησή μου ήταν πολύ μεγάλη γι' αυτό σήμερα ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω με αρκετούς φίλους στην Ιαπωνία, και στην Αυστραλία. Η ανάρτηση που έκανα με τίτλο ''το θαύμα της Μελβούρνης'' της ΣΕΛΑΝΑ ΒΡΟΝΤΗ είχε μεγάλη απήχηση ξεπέρασε τις 2.000 επισκέψεις. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.












EmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmoji
Beloved friends - I send you some beautiful pictures! from the past, (Mνήμη.)
With Love Epikourios Pepos-Fuzi Tomo Kazu


17.12.15

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΟΦΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ άραγε πόσοι ελληνοέλληνες γνωρίζουμε για τον Αναξαγόρα;

Μέγας σοφός της αρχαιότητος. Γεννήθηκε στις Κλαζομενές της Ιωνίας περί το 500 π.Χ. Ήταν γιος του Ηγησίβουλου και ανήκε σε πλούσιο και αριστοκρατικό γένος.  Ο Αναξαγόρας μετέφερε τη φιλοσοφία από την Ιωνία στην Αθήνα, όπου και εγκαταστάθηκε σε ηλικία 20 ετών, για να γίνει οικείος και φίλος του Περικλέους, του οποίου έγινε και δάσκαλος. Προσπάθησε να ανανεώσει την ιωνική φυσιολογία και να τη συνδυάσει με τις πνευματικές κατακτήσεις του Παρμενίδη και τουΕμπεδοκλή. Τα ενδιαφέροντά του Αναξαγόρα ήταν πολλά και ασχολήθηκε με πολλούς κλάδους της επιστήμης (μαθηματικά,αστρονομία, ιατρική) και με την κοσμογονία, όπου διαμόρφωσε δική του θεωρία γύρω από την ύλη και τα στοιχεία που την απαρτίζουν.

Στη βάση του στοχασμού του φιλόσοφου Αναξαγόρα βρίσκεται η άρνηση της γένεσης και της φθοράς, καθώς "...τίποτα δεν γίνεται ούτε χάνεται, αλλά συντίθεται και διαχωρίζεται από προϋπάρχοντα όντα". Με άλλα λόγια ο Αναξαγόρας δεν δέχεται τη δυνατότητα δημιουργίας όντων από τη μείξη των τεσσάρων βασικών ριζωμάτων του Εμπεδοκλή, αλλά πιστεύει ότι κάθε επιμέρους υπόσταση υπήρχε εξαρχής στον κόσμο.Κατηγορήθηκε όμως για αθεΐα από τους αντιπάλους του μεγάλου πολιτικού, και αναγκάσθηκε λίγο πριν από την έκρηξη του Πελοποννησιακού πολέμου, να εγκαταλείψει την Αθήνα και να επιστρέψει στην Ιωνία, όπου ίδρυσε φιλοσοφική σχολή, πιθανώς στη Λάμψακο.

Πρώτος ο Αναξαγόρας εξέτασε το ζήτημα του τετραγωνισμού του κύκλου. Δυστυχώς από το έργο του «Περί φύσεως» ελάχιστα αποσπάσματα διεσώθησαν, στα οποία ο σοφός περιγράφει ορθά το φαινόμενο των εκλείψεων της σελήνης. Σύμφωνα λοιπόν με τον Αναξαγόρα η ύλη δεν αποτελείται από ένα ή από μερικά στοιχεία, αλλά από άπειρα σπέρματα που κανένα απ' αυτά δεν εξαφανίζεται, παρά μόνο με διαφορετικούς συνδυασμούς και που αποτελούν κάθε φορά και ένα καινούριο αντικείμενο. Οι κύριες ιδιότητές τους δε μένουν πάντα αναλλοίωτες. Η ποσότητά τους μένει πάντα ίδια.

Διετύπωσε πρώτος την αντίληψη ότι η αδιαμόρφωτη και ανάμικτη ύλη του Σύμπαντος ετέθη σε τάξη από ένα «Νουν», ο οποίος δημιούργησε την ενότητα και την αρμονία. Δηλαδή, ότι η κίνηση της ύλης δεν υπήρχε πάντοτε και πως τα στοιχεία της από μόνα τους είναι ανίκανα να τη βάζουν σε κίνηση. Αυτή τη δυνατότητα την έχει μόνο ο νους, μια ουσία που διαφέρει από τις άλλες. Η ουσία αυτή είναι διάχυτη στο σύμπαν και ομοιογενής, ανεξάρτητη και ελεύθερη, είναι η πηγή κάθε ζωής. Ο νους είναι ο γνώστης των πάντων, αιώνιος και παντοδύναμος.

Περί Αστρονομίας ο Αναξαγόρας πίστευε ότι η Γη έχει τυμπανοειδές σχήμα, και πως συγκρατείται στον αέρα (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη), ότι ο Ήλιος, είναι διάπυρος λίθος, ενώ το μέγεθός του είναι μεγαλύτερο από την Πελοπόννησο, ότι η Σελήνη, είναι ετερόφωτη, και τη θεωρεί ως μια δεύτερη Γη που κατοικείται από ανθρώπους και άλλα όντα. Ακόμη πιστεύει ότι τα άστρα έχουν όμοια μορφή με αυτή του Ηλίου, ότι οι κομήτες είναι πλανήτες, οι οποίοι εκπέμπουν φλόγες, ότι οι διάττοντες αστέρες είναι "σπινθήρες" που εκτινάσσονται από τον αέρα, και ότι οι μετεωρίτες είναι λίθοι που στροβιλίζονται και έλκονται από τη Γη.

Στην ιατρική ήταν αυτός που έλεγε ότι το έμβρυο, όταν είναι στη μήτρα, τρέφεται δια του ομφαλού, καθώς και ότι όλες οι αρρώστιες προέρχονται από τη χολή.

"Οτιδήποτε υπάρχει στον τον Μεγάκοσμο υπάρχει και στον Μικρόκοσμο. Κάθε ένα όμως πράγμα γίνεται αισθητό ανάλογα με το στοιχείο που μέσα σ' αυτό υπάρχει". Καθώρισε κατά τρόπο καταπληκτικό για την εποχή του τις αιτίες που προκαλούν τις εκλείψεις του Ήλιου και της Σελήνης και με τις κοσμογονικές θεωρίες του προανάγγειλε τις θεωρίες των Μπυφόν, Λαπλάς και Καντ. Ο Αναξαγόρας μπορεί να θεωρηθεί ο πρόδρομος της συγκριτικής φυσιολογίας. Πέθανε στην Ιωνία το 428 π.Χ., ασχολούμενος κυρίως με τα μαθηματικά, τη φυσική, την αστρονομία και την Ιατρική.
Ανιχνευτής: Eνδυμίων

15.12.15

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ του κ. Χρήστου Μιχαηλίδη.

Το άγιο χαμομηλάκι!... ειδικά όσοι έχετε τη δυνατότητα να προμηθευτείται χαμομήλι από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι κάντε το άμεσα, είναι καταπληκτικό, τύφλα να έχουν τα  βότανα που αγοράσαμε από το Λούβρο. Ευχαριστώ τον κ. Χρήστο Μιχαηλίδη που ανάδειξε το άγιο χαμομήλι. Στην υγειά σας αγαπητοί Φίλες και Φίλοι. Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.

Ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω πως γίνεται να ζούμε σε έναν τόπο τόσο προικισμένο, αν μη τι άλλο, από τη φύση, κι όμως πολλές φορές λες και σαμποτάρουμε τα δώρα που μας χαρίζει αυτή η φύση και αγοράζουμε άλλα, τυποποιημένα, εξωτερικά, που Θεός ξέρει από πού έρχονται, πόσο καιρό «ταξιδεύουν» για να φτάσουν εδώ, σε τι κατάσταση καταλήγουν στα ράφια και στα στομάχια μας, πόσο μας κοστίζει όλο αυτό το αχρείαστο «παγκοσμιοποιημένο πράγμα» μακρινές χώρες που τα παράγουν.

Αυτή η σκέψη πέρασε τη περασμένη Κυριακή από τα μυαλό μου, απολαμβάνοντας σε μία συμπαθητική καφετέρια στη Γλυφάδα ένα χαμομήλι ζεστό, που επιτέλους είχε μυρωδιά και γεύση χαμομηλιού!

Σου το φέρνουν χύμα μέσα σε ένα δοχείο, και μαζί ένα χάρτινο φίλτρο που αφού το γεμίσεις με όσο φρέσκο χαμομήλι θες, το κρεμάς από το χείλος του φλιτζανιού με το βραστό νερό. Ένα τόσο απλό πράγμα, μια τόσο απλή ιδέα, ομόρφυνε το δειλινό της Κυριακής μου, που συνήθως είναι βαρύ και ασήκωτο.

Χαμομήλι από τον τόπο σου. Άγιο χαμομηλάκι! Που να μυρίζει σαν τον τόπο σου, όχι σαν ναφθαλίνη ή σαν «τίποτα» που μυρίζει μια φημισμένη αγγλική μάρκα που, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να πουλάει τέτοια ροφήματα σε χώρες όπου τα βότανα του βουνού και του κάμπου είν’ μεσ’ τα πόδια μας! 

Χωρίς «μαγκιές» λοιπόν για «σαμποτάζ» και «εμπάργκο», απλώς προτρέπω τους φίλους μου, και εκλιπαρώ τους ντόπιους παραγωγούς, τα δώρα που έχουμε, πριν τα χαρίσουμε σε άλλους, να τα χαρούμε πρώτα εμείς. Και, πιστέψτε με, σαν το χαμομήλι υπάρχουν άπειρα!

13.12.15

ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΕΛΕΑΤΗΣ άραγε οι ελληνοέλληνες γνωρίζουν κάτι για τον Παρμενίδη.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ 
Ο Παρμενίδης, γεννημένος στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας, υπήρξε ο πρώτος προσωκρατικός φιλόσοφος που διατύπωσε τη σκέψη του σε ποίημα γραμμένο σε εξαμέτρους στίχους. Στο σωζόμενο προοίμιο του ποιήματός του ο Παρμενίδης περιγράφει σε γλώσσα σχεδόν θρησκευτική ένα φανταστικό ταξίδι με αλληγορικό περιεχόμενο: ο ίδιος ο ποιητής ταξιδεύει πάνω σε ένα άρμα -σύμβολο της ποιητικής έμπνευσης αλλά και της φιλοσοφικής αναζήτησης της γνώσης- που το συνοδεύουν οι κόρες του Ήλιου· καταφέρνουν να περάσουν τις πύλες απ᾽ όπου ξεκινά το μονοπάτι της Ημέρας και της Νύχτας ξεγελώντας τη Δίκη, η οποία κρατάει τα κλειδιά (που σημαίνει: είναι επιφορτισμένη με την επίβλεψη του χρόνου Ημέρας και Νύχτας), και φτάνουν σε μια φανταστική χώρα, όπου τους υποδέχεται μια ανώνυμη θεά· η θεά προσφωνεί τον ποιητή και υπόσχεται να τον ξεναγήσει στον κόσμο της αλήθειας (του ὄντος) και της φαινομενικής πραγματικότητας (της δόξης). Στους δύο αυτούς δρόμους αντιστοιχούν τα δύο μέρη του ποιήματος, τα οποία παρουσιάζονται ως συμβουλές της θεάς. Σκοπός του προοιμίου είναι να δείξει ότι ο ποιητής κατέχει μια υπερβατική γνώση, άγνωστη και δυσπρόσιτη στους κοινούς θνητούς. . . .
(Απόσπασμα) Οι φοράδες που με πάνε όσο μακριά ποθεί η ψυχή μου μ᾽ εκτόξευσαν μπροστά, σαν μ᾽ έφεραν στου θεού το ξακουστό στρατί, που σηκώνει τον άνθρωπο τον γνώστη όλων των πόλεων. Σ᾽ αυτόν λοιπόν βρέθηκα το δρόμο, όπου μ᾽ έφεραν τ᾽ άτια τα σοφά σέρνοντας το άρμα μου, και μπροστά μου κόρες πήγαιναν. Κι ο άξονας στους τόρμους τσίριζε σα σφυρίχτρα, αναμμένος (γιατί ήταν στριμωγμένος ανάμεσα στις τορνευτές τις ρόδες), καθώς του Ήλιου οι θυγατέρες σπεύδαν να με συνοδέψουν, αφού άφησαν τα δώματα της Νύχτας για το φως και με τα χέρια τους έβγαλαν τα πέπλα απ᾽ τα κεφάλια τους. Εκεί είναι οι πύλες των μονοπατιών της Νύχτας και της Μέρας, ανάμεσα σ᾽ ένα ανώφλι και ένα κατώφλι πέτρινο. Ψηλά ορθωμένες στον αέρα, κλείνουν με μεγάλες πόρτες, κι η τιμωρός Δικαιοσύνη κρατάει τους διπλοσύρτες. Μα οι κόρες την ξεγέλασαν με τα όμορφά τους λόγια και πονηρά την έπεισαν γρήγορα να τραβήξει το μάνταλο απ᾽ τις πύλες. Κι οι πύλες, όταν άνοιξαν, άφησαν ανάμεσά τους ένα τεράστιο χάσμα, διαδοχικά στρίβοντας μες στις θήκες τους τους χαλκόδετους ρεζέδες, τους στερεωμένους με ξυλοκάρφια και πριτσίνια. Κι ευθύς ανάμεσά τους, στον πλατύ τον δρόμο, πέρασε τ᾽ άρμα οδηγημένο απ᾽ τις κόρες. Κι η θεά με καλοδέχτηκε, πήρε το χέρι το δεξί μου στο δικό της και με τούτα τα λόγια με προσφώνησε: «Καλώς όρισες, νέε, εσύ που έρχεσαι στο σπίτι μου συνοδευμένος από αθάνατους ηνίοχους, με τ᾽ άλογα που σε κουβαλούν. Δεν σ᾽ έβαλε μοίρα κακή σ᾽ αυτό το δρόμο, που τόσο μακριά είναι απ᾽ των ανθρώπων τα βήματα, αλλά η δικαιοσύνη. Πρέπει όλα να τα μάθεις, την ήσυχη καρδιά της στρογγυλής Αλήθειας και τις ιδέες των θνητών τις ψεύτικες. Αλλά θα μάθεις και πώς πρέπει να ᾽ναι οι γνώμες των ανθρώπων για να έχουν βάση και να διαπερνούν τα πάντα. (απόδοση Δ. Κούρτοβικ)
ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ: ΕΝΔΥΜΙΩΝ
Copy and WIN : http://ow.ly/KNICZ