Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

26.9.22

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ Άλλη μία βόλτα πολιτισμού.

 

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της περιπατητικής σχολής, της Επικούρειας φιλοσοφίας, και λάτρεις της ιστορίας σας χαιρετώ, η σημερινή μέρα η 26/04/15 ήταν έτσι κι αλλιώς για τα μέλη της Π.Η.Ε.Φ. ανά τον κόσμο σημαντική. Όταν λέω ανά τον κόσμο μιλάω για ΝΟΡΓΗΓΙΑ, ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ, ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ είναι όπως προείπα σημαντική γιατί οι φίλοι από τις πιο πάνω χώρες έχουμε ορίσει αυτή την ημέρα για να γιορτάζουμε τη φιλία μας, αυτή την ημέρα την έχουμε ονομάσει Επικούρεια μέρα και το μεσημέρι στις 15.00 ώρα Ελλάδος ο καθ' ένας στην πατρίδα του διοργανώνει ένα γεύμα, η δείπνο ανάλογα με τη χώρα γιατί π.χ. στις 15.00 ώρα Ελλάδος στην Ιαπωνία είναι συν 7, και επικοινωνούμε μεταξύ μας, σαν σημείο αναφοράς έχουν την Ελλάδα γιατί θεωρούν πως όλα αυτά ξεκίνησαν από τον φίλο τους στην Ελλάδα τον Επικούρειο Πέπο-Θπύρο-Pepe-Poof-Fuji Tomo Kazu. Aυτό φυσικά έγινε και σήμερα στις 15.00 πριν όμως μιλήσω γι' αυτό θα μου επιτρέψετε να σας πω το τι έγινε σήμερα στην μικρή εκδρομή που είχε προγραμματίσει το ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α. και που είχαν την καλοσύνη εκτός από μένα που είμαι μέλος να δεχθούν και τη συμμετοχή φίλων από την Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ Ευχαριστούμε τον πρόεδρο κ. Βασίλη Τσατσαράγκο και την κ. Μυλώνα, ένα διπλό ευχαριστώ στην κ. Μυλωνά γιατί ήταν και η καταπληκτική μας ξεναγός. Το ραντεβού ήταν στον σταθμό του Θησείου στις 10.30 περίπου στις 10.45 αναχωρήσαμε για την Πνύκα. 

Και τώρα μία απορία, γιατί η Αποστόλου Παύλου και η Αρεοπαγίτου να μην ονομάζονται  η μία Ικτίνου, και η άλλη Καλλικράτη? τις πταίει? Ο λόφος του Φιλοπάππου ονομαζόταν λόφος των Μουσών και όσοι θέλουμε να τιμούμε την ιστορία μας και τον τόπο μας θα πρέπει να συνεχίσουμε να τον αποκαλούμε λόφο των Μουσών και όχι του Φιλοπάππου, μπορεί ο εν λόγω νεόπλουτος της εποχής εκείνης να ήταν λάτρης του Ελληνικού Κάλλους αλλά δεν ήταν Έλληνας, απλά όταν πέθανε ζήτησε να τον θάψουν εκεί -αυθαίρετα βέβαια γιατί αυτό απαγορευόταν- επομένως εκεί απλά ήταν το μνήμα του. Τώρα το γιατί επικράτησε το Φιλοπάππου και όχι των Μουσών είναι καθαρά θέμα των τότε κατακτητών, εκείνο που με ανησυχεί είναι η σημερινή κατάσταση που δυστυχώς πολύ μοιάζει με την τότε εποχή. Πρώτος σταθμός η Εκκλησία του Δήμου (ΠΝΥΚΑ) Όταν τελείωσε την ενημέρωση η ''ξεναγός μας'' κ. Μυλωνά τον λόγο πήρε το μέλος της Λ.Ο.Γ. η πρωτοετής φοιτήτρια της Ψυχολογίας Άλκηστη-Έφη Παληγιάννη 
και μας διάβασε το πιο κάτω κείμενο περι δανεισμού του ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ.
Ο Πλούταρχος γράφει για τις «συμφορές του δανεισμού»
Το έργο του «Περί του μη δανείζεσθαι» κυκλοφορεί σε νέα έκδοση
Ο Πλούταρχος γράφει για τις «συμφορές του δανεισμού»
Οικονομικά προβλήματα της αρχαιότητας -που μοιάζουν ωστόσο επίκαιρα- πραγματεύεται ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του μη δανίζεσθαι»





«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του. «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...
Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο. «Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.
Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «... κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος. Και τι προτείνει;
«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα...».
Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές. Και ας μη βιαστούν οι αναγνώστες του να βγάλουν εύκολα συμπεράσματα κάνοντας βολικούς συσχετισμούς. Δεν φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωστίστως ο δανειζόμενος με την άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή ζωή (μας θυμίζει κάτι αυτό;), φωνάζει ο συγγραφέας. «Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα... ». Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για... τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές». Και το αποτέλεσμα ποίο είναι; «Για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».
Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, όπως θεωρείται ο Πλούταρχος από τους μελετητές του είναι τόσο αυστηρός σ΄ αυτό το έργο και δείχνει τόσο πάθος καταδικάζοντας το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού αφ΄ ενός και της απληστίας και βαναυσότητας των δανειστών από την άλλη είχε οδηγήσει στον παρελθόν στην υπόθεση ότι το έγραψε σε νεαρή ηλικία. Πράγμα λανθασμένο, όπως απέδειξε η σύγχρονη έρευνα. Η αδυναμία των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα δεινά του δανεισμού φαίνεται ότι απασχολούσε πολύ τον μεγάλο βιογράφο της αρχαιότητας. «Άνθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον», γράφει.




Όταν η Άλκηστη τελείωσε το διάβασμα όλοι οι παραβρισκόμενοι αναρωτηθήκαμε αν ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ αυτά που είχε γράψει τότε, αν, προφητικά μιλούσε για το σήμερα, δυστυχώς είναι πάρα πολύ επίκαιρο το πιο πάνω άρθρο και θα πρέπει όλοι, μα όλοι όσοι στη ζωή τους αποφασίσουν να ασχοληθούν με τα κοινά να είναι υποχρεωτική η ανάγνωση σε καθημερινή βάση από τους υποψήφιους προς τους πολίτες. Στην πορεία ανεβήκαμε στον λόφο των Μουσών αφού περάσαμε από τα Κιμώνεια Μνήματα για να βρεθούμε στο επτάθρονο και αμέσως μετά στο μνημείο του Φιλοπάππου. Ντρέπομαι που θα το πω αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα εκεί βρέθηκα για πρώτη φορά, εννοώ στην περιοχή που είναι το μνημείο, ό, τι και αν σας πω θα είναι λίγο για τη θέα από το συγκεκριμένο σημείο, και τα συναισθήματα που ένιωσα καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της μικρής εκδρομής σ' αυτούς τους γεμάτους ιστορία και μνήμες χώρους. Αναρωτήθηκα πολλές φορές τί σόϊ Έλληνες είμαστε εμείς που δεν γνωρίζουμε που ήταν η Εκκλησία του Δήμου? τί σόϊ Έλληνες είμαστε εμείς που δεν επισκεπτόμαστε τον χώρο όπου γεννήθηκε η μεγαλύτερη ''θρησκεία'' του πλανήτη? είτε είσαι χριστιανός, είτε είσαι μουσουλμάνος, είτε είσαι βουδιστής κ.λ.π. όλοι, μα όλοι οι λαοί σε μία ''θρησκεία'' πιστεύουν, στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!!!!!!!! προσοχή, όχι τη μαϊμού, δηλαδή την αντιπροσωπευτική, αλλά τη γνήσια, αυτή που γεννήθηκε πριν 2500χρόνια περίπου στην ΠΝΥΚΑ μιλάμε για την άμεση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην πορεία κατηφορήσαμε προς το μνημείο του Μουσαίου και αμέσως μετά στη φυλακή του Σωκράτη όπου ξανά η Άλκηστη μας διάβασε ένα κείμενο για τον μεγαλύτερο και πιο διάσημο φιλόσοφο του Πλανήτη Γη, τον λόγο πήρε και ο μικρός Νικόλας? και μας θύμησε αυτό που είχε πει ο ΣΤΗΒ ΤΖΟΜΠΣ πως θα έδινε τα πάντα αρκεί να είχε την ευκαιρία στη ζωή του να έκανε έναν διάλογο με τον Σωκράτη!!!!!!!!!!!!!! Και τώρα θα σας διηγηθώ την ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ-ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ-ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ-ΜΟΝΑΔΙΚΗ-ΚΟΡΥΦΑΙΑ-ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΗ 

πρωτοβουλία των πολύ αγαπημένων φίλων μου ΑΛΚΗΣΤΗ, ΑΡΚΑ, και ΓΕΝΙΚΟΥ πριν ξεκινήσω είναι απαραίτητο για να σας βάλω στο κλίμα να πω το εξής: όταν συναντηθήκαμε επειδή ο ΑΡΚΑΣ κρατούσε μια τσάντα σχολική όπως κρατάει κάποιος ένα μωρό στα δυό του χέρια, τον ρώτησα γιατί δεν κρεμάει την τσάντα στην πλάτη του όπως εγώ και μου είπε πως επειδή έχει μέσα το λάπτοπ φοβόταν μη γίνει κάποια ζημιά!!! όταν φθάσαμε στο μνημείο του Φιλοπάππου του το ξαναείπα πάλι γιατί μου φαινόταν παράξενο να τον βλέπω να κρατάει μ' αυτόν τον τρόπο την τσάντα, από μέσα μου μάλιστα μονολόγησα: βρε κοίτα κάτι χούγια που βγάζει ο ΑΡΚΑΣ!!!!!! Που να φαντασθώ τι κουβάλαγε ο ΑΡΚΑΣ στην μυστηριώδη τσάντα? Ένυ γουέϊ που λέμε και στο Γοργογύρι όταν περάσαμε την Αρεοπαγίτου και προχωρούσαμε προς τον Άρειο Πάγο ο ΑΡΚΑΣ, Η ΑΛΚΗΣΤΗ

 και ο ΓΕΝΙΚΟΣ έμειναν λίγο πίσω και κάθησαν κάτω από τον ίσκιο μιας ελιάς, με κάλεσαν να μείνω κι εγώ μαζί τους γιατί υπήρχε λόγος!!!!!!! εγώ υπέθεσα πως είχαν κουρασθεί και επέστρεψα για να τους αποχαιρετήσω, και μετά να ακολουθήσω τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους. Κάποια στιγμή έχουν μαζευτεί και οι τρεις πάνω από την τσάντα, και χωρίς εγώ να έχω οπτικό πεδίο για να δω τι κάνουν γυρίζουν και οι τρεις ταυτόχρονα και αρχίζουν το τραγούδι ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!! respec Φίλες και Φίλοι είναι αδύνατον να σας περιγράψω το τι επακολούθησε, απλά θα σας ευχηθώ να ζήσετε κι εσείς ανάλογες στιγμές στη ζωή σας, είχαν φροντίσει για όλα, είχαν μαζί τους κουταλάκια, πηρουνάκια, πιατάκια, χαρτοπετσέτες, νερό, και φυσικά μια καταπληκτική τούρτα!!!!! ελπίζω να καταλάβατε τι κουβάλαγε ο ΑΡΚΑΣ στην τσάντα μυστήριο!!!!!!! για δυο ώρες.  
Άλκηστη, Αρκά, Γενικέ, σας ευχαριστώ από καρδιάς για την έκπληξη, ήταν ό,τι πιο όμορφο θα μπορούσα να ζήσω αυτή την τόσο σημαντική μέρα, θα μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου, είμαι περήφανος και πολύ τυχερός που εδώ και δεκαπέντε χρόνια είσαστε φιλαράκια μου, σας αγαπώ πάρα πολύ. Μετά απ' αυτό το συμβάν δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την παρέα και παρέμεινα μαζί με τα παιδιά, για καλή μας τύχη τρεις κυρίες του ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α που είχαν μείνει πίσω τις καλέσαμε να έρθουν κοντά μας για να τους κεράσουμε. Στην πορεία κατευθύνθηκα μαζί με τα υπέροχα παιδιά στο ΚΑΦΕ του ΜΟΥΣΕΙΟΥ για ένα κέρασμα και λίγη κουβεντούλα. 
Ευχαριστώ ξανά το ΠΟΛ.ΚΕ.Ο.Α. που δέχτηκε να συνοδοιπορήσουμε σ' αυτή την υπέροχη εκδρομή.
Από την Ο.ΚΡ.Α-Λ.Ο.Γ ήταν μαζί μας οι εξής φίλοι: ο Πανμέγιστος με την κόρη και τη σύζυγο, ο Κώστας Πετράκης και η Θεανώ, ο Παύλος, ο α-σοφός Γεώργιος, η Άλκηστη, ο Αρκάς, ο Γενικός και ο Επικούρειος Πέπος, δεν ήταν μαζί μας η Όλγα, ο Τάκης, και ο Γογούλης. Σύντομα θα ξανακάνουμε αυτή τη διαδρομή ώστε να είναι μαζί μας ο Mr Alex, η Διώνη, η Μυρτώ, η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, η Κωνσταντίνα, η Όλγα η Λυδία και ο μικρός Δαμιανός. Γιά καλή μας τύχη είχαμε μαζί μας και τρεις σοφούς, Παύλος, Γιώργος, Κώστας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

Πέντε Επίλεκτα Μέλη της ΟΚΡΑ που αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τις απόψεις τους τότε ήταν φοιτητές σήμερα είναι: Διώνη=Δασκάλα, Μυρτώ=βιολόγος, Αρκάς=ΑΑΔΕ, Ασκληπιός=Διδάκτωρ ψυχολογίας στην Αμερική, και 'Αλκηστη=Ψυχολόγος και τα 5 είναι Υπέροχα.

 

Όταν τα ιδρυτικά μέλη της Λ.Ο.Γ συνάντησαν τα μέλη της δημιουργικής ομάδας δημοσιογραφίας της Λ.Ο.Γ!!!!!! Έφη-Άλκηστη Παληγιάννη, Μίνα-Μυρτώ Μαγαλιού, Δέσποινα-Διώνη Γκίκα, Παναγιώτη-Αρκά Κονταξή και Ιωάννη-Ασκληπιό Γακόπουλο στο μουσείο Ακροπόλεως για μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Manager. Αυτά τα υπέροχα πλάσματα κατά περιόδους συμμετείχαν στις διάφορες συνεντεύξεις-συναντήσεις που είχαμε με σημαντικούς ανθρώπους, τις συνεντεύξεις μπορείτε να της αναζητήσετε στο filomatheia.blogspot.gr (Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου). Κάποια στιγμή λοιπόν σκέφτηκα (ο Επικούρειος Πέπος) πως ο κόσμος που διαβάζει τις συνεντεύξεις θα πρέπει να γνωρίσει αυτά τα υπέροχα παιδιά που έχουν αναλάβει το ρόλο των δημοσιογράφων, ο τρόπος για να τα γνωρίσει ήταν ο ίδιος μ' αυτό που έκαναν τα παιδιά όταν έπαιρναν τις συνεντεύξεις, τώρα θα ήταν η σειρά τους να βρεθούν αυτά στη θέση των συνεντευξιαζομένων. Αρχικά τους είπα πως θα συναντήσουμε στο Μουσείο κάποιο πολύ σημαντικό πρόσωπο, το οποίο ζήτησε να μην αποκαλύψω το όνομά του πριν τη συνάντηση. Αφού καθίσαμε και ετοιμαστήκαμε για να υποδεχθούμε το πρόσωπο μυστήριο!!! τους αποκάλυψα το μεγάλο μυστικό που ήταν πως το σημαντικό πρόσωπο ήταν 5 πρόσωπα και ήταν αυτοί στην αρχή ένιωσαν λίγο άβουλα γιατί μέχρι στιγμής είχαν μάθει να κάνουν αυτά τις ερωτήσεις, τώρα έπρεπε ν' απαντήσουν αυτά σε ερωτήσεις. Τελικά μετά την έκπληξη πήγαν όλα καλά. Σήμερα 2015 αυτά τα υπέροχα παιδιά βρίσκονται στο εξής στάδιο: η Άλκηστη στο πρώτο έτος της Ψυχολογίας, και παράλληλα διδάσκει Πιάνο, η Μυρτώ έχει τελείωσε τις σπουδές της στο κλασικό μπαλέτο, και τώρα είναι στο δεύτερο έτος της Βιολογίας στην Αθήνα, ο Ασκληπιός έχει πάρει το πτυχίο στην Ψυχολογία, αυτή την περίοδο υπηρετεί την θητεία του στο Ναυτικό και σύντομα φεύγει για μεταπτυχιακό στην Αμερική, η Διώνη τελείωσε το παιδαγωγικό και είναι η πιο γλυκιά δασκάλα, το μόνο που μένει είναι να διορισθεί σε κάποιο σχολείο, μακάρι να είχα μικρά παιδιά και να ήταν η δασκάλα τους. Ο πέμπτος της παρέας, o Αρκάς έχει τελειώσει την ΑΣΟΕΕ έχει ήδη τελειώσει το πρώτο μεταπτυχιακό και μετά από πάρα πολύ δύσκολες εξετάσεις όπου και θριάμβευσε, τον έχουν δεχθεί ήδη στο καλύτερο οικονομικό πανεπιστήμιο του κόσμου, μιλάω για το LSE στο Λονδίνο, συν πτυχία, Αγγλικά και Γαλλικά. Φίλες και Φίλοι αξίζει να διαβάσετε τις απαντήσεις των παιδιών, ειδικά αυτών των παιδιών που είχα τη μεγάλη χαρά να τα συναντήσω από τότε που ήταν στο δημοτικό, και συνεχίζω ακόμα και σήμερα να συνεργάζομαι μαζί τους και να απολαμβάνω τη φιλία τους. Καλή ανάγνωση, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. Ευχαριστώ όλα αυτά τα σπουδαία παιδιά, ήμουν τυχερός που συνεργάστηκα μαζί τους, ΟΛΑ τους ξεχωριστά και ταλαντούχα, από χαρακτήρες; 12 ΑΣΤΕΡΩΝ!!!


Ποια είναι η γνώμη σας για την παιδεία μας;
Ασκληπιός-Γιάννης: Η γνώμη μου είναι πως υπάρχουν πάρα πολλές ελλείψεις, ειδικότερα στις τάξεις του λυκείου, οι μαθητές γίνονται βαθμοθήρες, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να περάσουν κάπου χωρίς παράλληλα να φροντίζουν να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες. Σε αυτό βέβαια δεν φταίνε οι ίδιοι γιατί το σύστημα δεν είναι δική τους επιλογή. Όσον αφορά το πανεπιστήμιο πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερο πρακτική εξάσκηση και λιγότερη θεωρία και οι καθηγητές να έχουν πιο καλή συνεργασία με τους φοιτητές. Επίσης θα έπρεπε να υπάρχουν πιο κατάλληλα κτήρια, πιο καταρτισμένοι καθηγητές και ισάξια εκπαίδευση σε όλα τα ιδρύματα της χώρας.
Διώνη-Δέσποινα: Η ελληνική παιδεία είναι τελείως άκαμπτη, δηλαδή προσπαθεί να προσαρμόσει τα παιδιά σε ένα συγκεκριμένο τρόπο αντί να τα βοηθήσει να αναπτύξει το καθένα το ταλέντο του. Στο δημοτικό είναι πιο εύκολα τα πράγματα αλλά ξεκινώντας το γυμνάσιο και ειδικότερα το λύκειο μοναδικό μέλημα είναι η επίτευξη του στόχου που είναι η εισαγωγή σε κάποιο Α.Ε.Ι. . Αυτό που νομίζω πως θα έπρεπε να γίνετε ουσιαστικά είναι το να έχουν τα παιδιά την ευκαιρία να είναι δημιουργικά. Λείπουν τα κίνητρα τα οποία θα έδιναν στα παιδιά άλλη όρεξη και άλλους προσανατολισμούς.

Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα όπου ανάφερε πως τα ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη. Τι νομίζετε πως φταίει για αυτό;
Άλκηστη-Έφη: Θα σας θυμίσω το "νους υγιής εν σώματι υγιή" που δυστυχώς έχει πάψει πλέον να εφαρμόζετε και πιστεύω πως ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι αντιγράφουμε τα αμερικάνικα πρότυπα. Εκτός από αυτό θεωρώ πως είναι κ θέμα ψυχολογίας, οι άνθρωποι πιστεύουν πως με το να τρώνε περισσότερο θα ξεφύγουν από τα προβλήματα που έχουν. Άρα η μη άσκηση και ο τρόπος διατροφής μας είναι οι βασικοί παράγοντες.

Αρκάς-Παναγιώτης:
 Δυστυχώς ήμαστε ένας μεσογειακός λαός χωρίς μεσογειακή διατροφή. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής των Ελλήνων απέχει πάρα πολύ από την μεσογειακή διατροφή. Όπως είπε και η Έφη έχουμε εισάγει λάθος πρότυπα με τα γνωστά αποτελέσματα. Ειδικότερα ο καθιστικός τρόπος ζωής που έχουμε ως κοινωνία υιοθετήσει ήταν επόμενο να μας κάνει να βρεθούμε στην πρώτη θέση. Ένας άλλος λόγος είναι η έλλειψη ελεύθερων χώρων για άσκηση, ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Αυτό είναι μείζων πρόβλημα, επίσης ή έλλειψη ελεύθερου χρόνου είναι και αυτό μια αιτία και φυσικά η έλλειψη προγραμμάτων από την πολιτεία.
Μυρτώ-Μίνα: Για μένα η καίρια αιτία της παχυσαρκίας είναι η λανθασμένη νοοτροπία.
Οι Έλληνες ήταν ο κατ' εξοχήν μεσογειακός λαός που ακολουθούσε μεσογειακή διατροφή, επειδή όμως ως λαός δεν εμπιστευόμαστε ότι είναι δικό μας αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουμε -για μια ακόμη φορά- ξένα πρότυπα θεωρώντας τα καλύτερα με αποτέλεσμα να συμβεί το τελείως αντίθετο και τώρα αρκετοί εκτός Ελλάδος έχουν υιοθετήσει το παλιό δικό μας τρόπο διατροφής, εμείς τον έχουμε απαρνηθεί. Θεωρώ πάντως πολύ δύσκολη την επιστροφή μας.

Ασκληπιός-Γιάννης: Επειδή από την Έφη τέθηκε το θέμα της ψυχολογίας θα ήθελα να πω πως με τις πολύ λίγες γνώσεις που διαθέτω μιας και είμαι στο πρώτο έτος, σύμφωνα με έρευνες οι γυναίκες σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς παίρνουν βάρος, επομένως ας το λάβουμε και αυτό υπόψη ίσως το πρόβλημα χειροτερέψει. Πέρα από αυτό νομίζω πως η έλλειψη χρόνου λόγω ωραρίου γιατί υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν πως οι Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη οδηγεί τον κόσμο στην αποχή από την άσκηση και στο πρόχειρο φαγητό με τα γνωστά αποτελέσματα.
Διώνη-Δέσποινα: Νομίζω πως τα παιδιά έχουν αναφέρει σχεδόν όλους τους λόγους, εγώ απλά να προσθέσω πως υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης για το τι πρέπει να τρώμε και κυρίως αναφέρομαι στα παιδιά. Ρίξτε μια ματιά στα κυλικεία των σχολείων και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική και τους πολιτικούς;
Άλκηστη-Έφη: Δεν μπορώ λόγω ηλικίας να εκφέρω ιδιαίτερη γνώμη απλά θα πω πως αν υπήρχε περισσότερη ειλικρίνεια, περισσότερο ενδιαφέρον και λιγότερη απληστία από τους πολιτικούς η χώρα θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που είναι σήμερα.
Αρκάς-Παναγιώτης: Η άποψή μου για τους πολιτικούς δεν είναι η καλύτερη. Με δική τους ευθύνη εμμέσως και με δική μας αφού εμείς τους επιλέγουμε έχουμε φθάσει στο σημερινό κατάντημα. Η πολιτική πλέον έλκει ανθρώπους για ιδίων όφελος και όχι με γνώμονα την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Θα αναφερθώ εδώ σε κάτι που είχε πει ο ζωγράφος κύριος Π. Τέτσης: παλιά οι πολιτικοί έτρωγαν τις προίκες των γυναικών τους και ψόφαγαν στην ψάθα, ενώ τώρα τις προικίζουν και ζουν πλουσιοπάροχα. Πάντως θα πρέπει να επισημάνω πως ο κόσμος είναι πολύ αγανακτισμένος με τους πολιτικούς για αυτό και τελευταία παρατηρούμε κάποιες ακραίες συμπεριφορές οι οποίες βέβαια δεν οδηγούν σε λύσεις, μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Από την άλλη νομίζω πως το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει φθάσει στο τέλος του, τολμώ επίσης να πω πως ο αριθμός των 300 βουλευτών για τα δεδομένα της χώρας μας είναι ένας υπέρογκος αριθμός.

Μυρτώ-Μίνα: Θα επαναλάβω πως και εδώ το πρόβλημα είναι ο λανθασμένος
τρόπος σκέψης, ιδίως των πολιτικών αλλά και γενικότερα των Ελλήνων. Δηλαδή οι άνθρωποι που εμείς έχουμε ορίσει να ηγηθούν αυτού του τόπου έχουν κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνης που τους έχουμε δείξει, έχουν επιλέξει να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και από εκεί ξεκινάνε όλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτοί οι άνθρωποι με την εξουσία που τους έχουμε δώσει εμείς, ίσως λανθασμένα ίσως όχι, να έχουν αποφασίσει να κυβερνήσουν έτσι τη χώρα, χωρίς ουσιαστικά να μας έχουν ρωτήσει, χωρίς να έχουν πάρει την έγκριση τη δική μας και να μας έχουν φέρει σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη. Με την διαφθορά που υπάρχει πιστεύω πως σχεδόν όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου.

Ασκληπιός-Γιάννης:
 Συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν. Πράγματι η διαφθορά είναι παρούσα αυτό άλλωστε προκύπτει και από διάφορες έρευνες που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας και κυρίως από πράξεις διαφθοράς των πολιτικών που αναφέρουν τα ΜΜΕ. Παρόλα αυτά πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να παλέψουμε, ειδικά εμείς οι νέοι, για να κάνουμε την αλλαγή.
Διώνη-Δέσποινα: Πράγματι οι πολιτικοί μας έχουν φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα διαφθοράς ίσως όχι όλοι αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι είναι και ένα μεγάλο μέρος του λαού μας. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ΄΄εγώ κατάφερα να προσληφθώ γιατί είχα τον τάδε πολιτικό μέσο.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις των 3 μελών (Παναγιώτης, Δέσποινα, Γιάννης) για τα Α.Ε.Ι. μιας και είναι ήδη στην ΑΣΟΕΕ, στην Παιδαγωγική και στο Πάντειο στο τμήμα Ψυχολογίας αντίστοιχα ;

Διώνη-Δέσποινα: Εξ' αρχής δεν είχα μεγάλες προσδοκίες λίγο ως πολύ γνώριζα τι θα βρω. Οι κτηριακές εγκαταστάσεις δεν είναι ότι καλύτερο και φυσικά οι αφίσες των κομμάτων δεν κάνουν καλύτερη την κατάσταση. Σε ότι αναφορά το ανθρώπινο δυναμικό έχουμε εξαιρετικούς καθηγητές, τουλάχιστον αυτούς που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Έχω πάντως την εντύπωση πως στα περιφερειακά ιδρύματα γίνετε καλύτερη δουλεία από αυτά των Αθηνών. Εννοείται πως πολλά πράγματα θα πρέπει να τα ψάξεις μόνος σου, γενικά πρέπει να ενδιαφέρεσαι γιατί ότι αφήνεις σε αφήνει.
Ασκληπιός-Γιάννης: Γνώριζα και εγώ από την αρχή σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα πανεπιστήμια και δεν ένιωσα καμία έκπληξη. Αν ξαναγύριζα πίσω θα έκανα την ίδια επιλογή γιατί αυτό ήθελα να σπουδάσω, ψυχολογία ήταν αυτό που αγαπούσα. Σχετικά με την υποδομή θα αναφέρω τα εξής. Πολλές φορές ακυρώνονται μαθήματα γιατί δεν υπάρχουν αίθουσες!! Δεν υπάρχει θέρμανση! Σε σχέση με πέρυσι φέτος έχουμε 20 μαθήματα λιγότερο λόγω έλλειψης προσωπικού Δ.Ε.Π.. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα σίγουρα θα πήγαινα να σπουδάσω στο εξωτερικό.
Αρκάς-Παναγιώτης
Όσον αφορά την απάντηση του Παναγιώτη ο δαίμων του μαγνητοφώνου μας "μάσησε" την απάντηση, Αρκά συγγνώμη.

Ποια η γνώμη σας για το περιβάλλον, για τον πολιτισμό και τι είναι αυτό που θα θέλατε να υπάρχει στα σχολεία και τις σχολές.
Άλκηστη-Έφη: Να πω πως βρισκόμαστε σε έναν χώρο πολιτισμού, ήμαστε στο Μουσείο Ακροπόλεως. Απέναντί μας βλέπουμε τον Παρθενώνα και ήμαστε τυχεροί που γεννηθήκαμε σε αυτόν τον τόπο. Ήμαστε όμως άτυχοι γιατί δεν έχουμε μάθει αρκετά, ούτε αυτά που έπρεπε. Έχουμε έναν πολιτισμό που αρκετοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο θέλουν να γνωρίζουν, θέλουν να επισκεφθούν και δυστυχώς εμείς που ζούμε εδώ γνωρίζουμε πολύ λίγα. Η γνώμη μου είναι πως στα σχολεία δεν μας μαθαίνουν αρκετά και πολλά από αυτά τα μαθαίνουμε με λάθος τρόπο. Όσο για το περιβάλλον θα έλεγα πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση αλλά απέχουμε πάρα πολύ από χώρες της Ευρώπης. Στα σχολεία π.χ. θα μπορούσαν να γίνονται πιο πολλές ομιλίες πάνω σε αυτό το θέμα ίσως και με την παρουσία ειδικών.

Αρκάς-Παναγιώτης: Η προσπάθεια που γίνεται στα σχολεία νομίζω πως δεν είναι επαρκής και θα πρόσθετα πως γίνεται και με τρόπο ανορθόδοξο. Αρκούμαστε σε κάποιες επισκέψεις δηλαδή στο τυπικό μέρος και αγνοούμε την ουσία.
Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ σε κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση λόγω ποιοτικής διαφοράς. Πρόσφατα στις διακοπές των Χριστουγέννων βρισκόμουν στο Παρίσι και επισκέφθηκα το μουσείο Orsay, κάποια στιγμή το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε από έναν ζωντανό πίνακα! Ήταν μια ομάδα περίπου 12 παιδιών, θα έπρεπε να ήταν του δημοτικού, τα οποία παρακολουθούσαν με απόλυτη προσοχή την δασκάλα τους που τους εξηγούσε το θέμα των εκθεμάτων. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η πειθαρχεία τους, ο σεβασμός τους προς τον χώρο και φυσικά η δίψα τους για όσα τους έλεγε η δασκάλα. Κάτι αντίστοιχο δεν έχω ζήσει σαν μαθητής γιατί προφανώς δεν είχαν φροντίσει οι υπεύθυνοι να μας μυήσουν από νωρίς στις τέχνες. Όσο για το περιβάλλον ως Έλληνες δεν θα πρέπει να ήμαστε και πολύ περήφανοι. Ζούμε σε μια πάρα πολύ όμορφη χώρα όπου το φυσικό περιβάλλον θα έπρεπε να το προσέχουμε σαν τα μάτια μας αλλά δυστυχώς και εδώ υπάρχει τεράστια έλλειψη παιδείας. Κάποια βήματα τελευταία γίνονται αλλά είναι σταγόνες στον ωκεανό.

Μυρτώ-Μίνα:
Κανονικά θα έπρεπε να ήμαστε πολύ υπερήφανοι για τον πολιτισμό μας και πολύ τυχεροί για το περιβάλλον της χώρας μας. Όπως είπε και ο Παναγιώτης ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα και θα έπρεπε πολιτισμός και περιβάλλον στα σχολεία μας να είναι κυρίαρχα. Είναι όμως; Κατά την γνώμη μου όχι. Τι φταίει; Σίγουρα δεν φταίνε τα παιδιά. Υπάρχουν χώρες με λιγότερο σημαντικό πολιτισμό από εμάς που όμως έχουν τον τρόπο να τον προβάλλουν και αυτό συμβαίνει πιστεύω για 2 λόγους. Α) γιατί γνωρίζουν και αγαπάνε τον πολιτισμό τους και β) γιατί έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να προβάλλεις το καλύτερο "προϊόν" της χώρας σου. Δυστυχώς οι Έλληνες δεν δείχνουμε ενδιαφέρον άρα με τις αντιλήψεις που έχουμε δεν βλέπω να υπάρχει κάποια σημαντική αλλαγή. Τα πιο πολλά μνημεία μας είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Όσο για το περιβάλλον όλα γίνονται θυσία στον βωμό του χρήματος.
Ασκληπιός-Γιάννης: Αν οι Έλληνες αγαπούσαμε τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον δεν θα ασελγούσαμε πάνω τους. Τα τελευταία χρόνια πράγματι υπάρχει μια ευαισθητοποίηση αλλά φοβάμαι πως δεν αρκεί.
Διώνη-Δέσποινα: Αν δεν βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε οι λέξεις πολιτισμός και περιβάλλον να γίνουν ελκυστικές και απαραίτητες στην ζωή μας δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Αυτό βέβαια για να γίνει θα χρειασθεί χρόνος, γιατί με το να πούμε σε κάποιον σεβάσου τα μνημεία, αγάπα το περιβάλλον δεν κερδίζουμε τίποτα. Θέλει δουλειά σε βάθος. Πρέπει να υπάρξει μια πιο βιωματική σχέση και με τον πολιτισμό και με το περιβάλλον. Ένα πρώτο βήμα θα ήταν και η συμμετοχή σε δενδροφυτεύσεις.

Σίγουρα θα έχετε ακούσει τους γονείς σας να μιλάνε για την οικονομική κρίση. Θέλω να σας ρωτήσω αν κάποιες ή κάποιοι από εσάς έχουν αναπροσαρμόσει τα οικονομικά τους και αν έχετε κάτι να μας πείτε σχετικά με αυτό;
Άλκηστη-Έφη: Πράγματι αυτή την περίοδο όλο και πιο συχνά στην οικογένειά μου γίνεται κουβέντα για την οικονομική κρίση. Εννοείται πως και στα ΜΜΕ αυτό που κυριαρχεί είναι η οικονομία. Σαφώς και έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μας γιατί έτσι και αλλιώς δεν ανήκω σε οικογένεια με υψηλό εισόδημα πόσο μάλλον τώρα που η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Σκεφτόμαστε καλύτερα πια την διαχείριση των χρημάτων μας. Μέχρι στιγμής δεν έχουν αναγκασθεί οι γονείς μου να περικόψουν κάτι από τα παιδιά τους δηλαδή φροντιστήριο, ωδείο κλπ και ελπίζω αυτό να μην συμβεί. Πριν λίγες μέρες συνειδητοποίησα την τραγικότητας κατάστασης όταν είδα ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για υπολείμματα φαγητών, αυτό με συγκλόνισε.

Αρκάς-Παναγιώτης: Τεράστιο πρόβλημα έχει επηρεάσει όλους τους Έλληνες, θα τολμούσα να πως έχει ταρακουνήσει όλους μας, ήταν ένα τσουνάμι που μέχρι στιγμής μετράμε απώλειες σε υλικό επίπεδο με άγνωστες ακόμα επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων. Και το θέμα είναι πως γνωρίζουμε αν αυτό που ζούμε είναι ο πάτος ή υπάρχει και κάτι ακόμα πιο κάτω. Με τις γνώσεις που έχω ως τελειόφοιτος της ΑΣΟΕΕ όπως είναι γνωστό στην οικονομία υπάρχει ένας κύκλος, μετά την ύφεση ξεκινάει η ανάκαμψη. Αυτό βέβαια κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και αυτό που με ανησυχεί είναι πως αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν στην δική μας οικονομία. Άρα ο χρονικός ορίζοντας της ανάκαμψης είναι ένα ερωτηματικό για το πώς και το πότε θα ξεφύγουμε από την ύφεση. Η Ελλάδα έχει μπει στην δύνη του Δ.Ν.Τ το οποίο είναι για εμάς πρωτόγνωρο και το θέμα είναι πόσο τραυματισμένοι θα βγούμε από αυτή την δύνη. Υπάρχει τεράστια ευθύνη για αυτό στους πολιτικούς και φυσικά σε εμάς τους πολίτες γιατί γνωρίζαμε πως ζούμε με δανεικά, γνωρίζαμε πως οι όποιες αυξήσεις έδινε το κράτος τις έδινε με χρήματα που δανειζόταν, δεν υπήρχε το βασικό εργαλείο δηλαδή η παραγωγή. Έχουμε πάψει να παράγουμε ότι παράγαμε τέλος πάντων εδώ και αρκετά χρόνια. Εμείς βλέπαμε το τσουνάμι να έρχεται και καθόμασταν και μετρούσαμε το ύψος των κυμάτων.

Μυρτώ-Μίνα: Ο Παναγιώτης ως ποιο αρμόδιος παρουσίασε τα πράγματα ως έχουν εγώ απλά να προσθέσω πως υπεύθυνους κατ' αρχήν θεωρώ τους πολιτικούς γιατί αυτοί είναι που έπρεπε να πάρουν τις αποφάσεις και εκ του αποτελέσματος κρίνουμε πως αυτές ήταν λανθασμένες. Το χειρότερο είναι πως δεν έχουν ακόμη ικανοποιήσει την απληστία τους και ούτε έχουν καταλάβει το πόσο δύσκολα ζει πλέον μια Ελληνική οικογένεια. Μας έφθασαν εδώ γιατί πάντα κοίταζαν πρώτα το δικό τους συμφέρον χωρίς να σκεφτούν ποτέ τις συνέπειες που θα υπήρχαν τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα. Φυσικά η κρίση έχει επηρεάσει και εμένα, στο πλαίσιο της οικογένειας οι γονείς προσπαθούν να μην στερήσουν από τα παιδιά τουλάχιστον τα απαραίτητα σίγουρα όμως οι ίδιοι στερούνται αρκετά. Μας ζητάνε να κάνουμε θυσίες χωρίς να μας έχουν πει το κυριότερο, δηλαδή την αλήθεια. Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση μας δημιουργεί κακή ψυχολογία και ανασφάλεια για το μέλλον μας. Ήδη η ανεργία έχει φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Πάντως έχουμε πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά μας και το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη πλέον των πολιτών προς τους πολιτικούς και το κράτος.

Ασκληπιός-Γιάννης: Σαφώς η κρίση έχει επηρεάσει και το δικό μου εισόδημα. Πάρα πολλές από τις ανέσεις που υπήρχαν στο παρελθόν έχουν εκλείψει. Αυτό δεν το θεωρώ και τόσο τραγικό γιατί όντως υπήρχε μια υπερβολή. Αυτό που με τρομάζει είναι η κάθετη πτώση της ψυχολογίας των ανθρώπων γιατί δεν ήταν έτοιμοι να πέσουν χωρίς αλεξίπτωτο από τόσο ψηλά. Όπως ανέφερε και η Μίνα τώρα πια είναι αργά.. πώς να έχει εμπιστοσύνη ο πολίτης στο πολιτικό σύστημα;

Διώνη-Δέσποινα: 
 Προς το παρόν δεν έχουμε δει τραγικές καταστάσεις σε μεγάλο αριθμό πολιτών αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν, και το κακό είναι πως δεν γνωρίζουμε ακόμα πόσο βαθιά είναι η κρίση. Θα ήθελα να μας λένε την αλήθεια για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και η κυβέρνηση και οι γονείς μας. Σίγουρα το μεγάλο πανηγύρι έχει τελειώσει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε όλοι μας τόσο το καλύτερο θα είναι. Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος τώρα που πέσαμε στην αγκαλιά του Δ.Ν.Τ να παραμείνουμε εκεί για πολύ καιρό με ότι αυτό σημαίνει. Θεωρώ πως ήμαστε ακόμα στην αρχή αυτής της ιστορίας και θα χρειασθεί να δούμε και τα άλλα κεφάλαια για να αποφανθούμε αν και πότε θα ζητήσουμε διαζύγιο από τον Δόκτωρ Νοου Τρουθ (Δ.Ν.Τ).

Ποιοι είναι οι ήρωες σας και ποια τα ινδάλματα σας;
Άλκηστη-Έφη: Μιας και τα ενδιαφέροντά μου είναι αρχικά η μουσική και μετά έχω μια τρέλα με την ψυχολογία όποιους ανθρώπους γνωρίζω και έχουν σχέση με αυτά τα δύο είναι για μένα τα ινδάλματά μου. Οι ήρωες της ζωής μου είναι οι γονείς μου γιατί βλέπω κάθε μέρα τον αγώνα που δίνουν για να τα βγάλουν πέρα, για να προσφέρουν στα παιδιά τους ότι καλύτερο ναι στα δικά μου μάτια αυτοί είναι οι ήρωες μου.
Αρκάς-Παναγιώτης: Οι δικοί μου ήρωες είναι αυτοί που το όνομά τους δεν έχει αναφερθεί κάπου, μιλάω λοιπόν για τους αφανείς ήρωες της κοινωνίας και θα αναφερθώ σε ένα πρόσφατο περιστατικό των ανθρώπων που εργάζονται στους πυρηνικούς σταθμούς της Φουκοσίμα στην Ιαπωνία με άμεσο κίνδυνο της ζωή τους από της ραδιενέργεια προκειμένου να πετύχουν την μη έκρηξη των αντιδραστήρων που θα είχε τραγικές συνέπειες για όλο τον κόσμο. Ίσως για αυτούς τους ήρωες να μην μάθουμε ούτε τα ονόματά τους.
Μυρτώ-Μίνα: Ίσως ακουστεί περίεργο αλλά πρότυπα δεν έχω. Σε καθημερινή βάση θαυμάζω κάποιες θυσίες που κάνουν οι κοντινοί μου άνθρωποι και λέω μπράβο αυτή την πράξη θα ήθελα να την κάνω και εγώ.
Ασκληπιός-Γιάννης: Ούτε και εγώ έχω συγκεκριμένα ονόματα για πρότυπα, απλά θαυμάζω τους ανθρώπους που πιστεύουν σε κάτι και δίνουν μάχες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους. Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν η Μελίνα Μερκούρη που πάλευε χρόνια για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και την ίδρυση του μουσείου για την στέγαση τους.

Διώνη-Δέσποινα: Αυτοί που αξίζουν να λέγονται πρότυπα για μένα είναι οι άνθρωποι που μας εκπλήσσουν θετικά και σου δίνουν την ελπίδα πως μπορεί και εσύ να κάνεις κάτι ανάλογο.

Ποιο τραγούδι τραγουδάτε στο μπάνιο και ποια η ποιος τραγουδιστής ή συγκρότημα σας αρέσει;
Άλκηστη-Έφη: 
Για μένα αυτό είναι κάτι που στην ηλικία μου μεταβάλετε συνεχώς. Αυτή την περίοδο είμαι λάτρης του λαϊκού ρεπερτορίου και γενικότερα της καλής και ποιοτικής μουσικής. Ως προς το μπάνιο προτιμώ να τραγουδάω τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. "Οι φίλοι μου χαράματα" είναι αυτό που κυριαρχεί στις επιλογές μου.
Αρκάς-Παναγιώτης: Εγώ βασικά δεν τραγουδάω στο μπάνιο όμως όσο μου το επιτρέπει ο χώρος κάνω χορευτικές φιγούρες μιας και ανήκω στον χορευτικό σύλλογο "Χοροστάσι Γλυφάδας". Είμαι πολυσυλλεκτικός ως προς την μουσική, ακούω τα περισσότερα είδη κυρίως ροκ και ποπ και φυσικά παραδοσιακή μουσική. Παρεμπιπτόντως να πω πως υπάρχει πάρα πολύ καλή ποιότητα στην παραδοσιακή μουσική από ανθρώπους που είναι άριστοι καλλιτέχνες που δυστυχώς δεν πολύ ακούγονται από τα ΜΜΕ για ευνόητους λόγους.
Μυρτώ-Μίνα: Εγώ αγαπώ πολλές μουσικές και από το ελληνικό ρεπερτόριο και από το ξένο. Από έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζω τους ΠΥΞ ΛΑΞ γιατί συνδυάζουν τον καλό στίχο με την καλή μουσική. Από ξένο ρεπερτόριο ακούω πολύ Linkin Park και όσον αφορά το μπάνιο το αποφεύγω όταν είναι και άλλοι στο σπίτι γιατί είμαι φάλτσα.

Ασκληπιός-Γιάννης:
Όπως ο Παναγιώτης έτσι και εγώ δεν τραγουδάω στο μπάνιο γιατί δεν έχει καλή μόνωση καιενοχλούνται οι υπόλοιποι στο σπίτι. Τελευταία προτιμώ να ακούω μουσικές του '80.
Διώνη-Δέσποινα: Ακούω σχεδόν τα πάντα. Νομίζω πως υπάρχουν μουσικές για κάθε περίσταση. Ιδιαίτερα μ' αρέσουν οι Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Μπιθικώτσης και ακούω επίσης πολύ κλασική μουσική. Στο μπάνιο συνήθως τραγουδάω ότι έχω ακούσει τελευταία.
Αρκάς-Παναγιώτης: Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε μια φοβερή εμπειρία που έζησα στην αλλαγή του χρόνου όταν βρισκόμουν στο Παρίσι με παρέα εκλεκτών φίλων και ο Τζιμ Ανταμς μας έβαλε να ακούσουμε την εκπομπή που θα μετέδιδε ο Flash στην Ελλάδα με την Μαρίνα Ρήγου όπου ο ίδιος ως καλεσμένος είχε κάνει την μουσική επιμέλεια της εκπομπής και άκουσα μαγικά κομμάτια της jazz και όχι μόνο. Ήταν για μένα το καλύτερο μουσικό χαλί για να περάσω από το 2010 στο 2011!
 
Αν συναντούσατε τον πρωθυπουργό τι θα τον ρωτάγατε και τι θα τον συμβουλεύατε;
Άλκηστη-Έφη:Θα τον ρώταγα αν έχει κάνει τον κόπο να μπει στην θέση ενός απλού πολίτη για να δει το κόστος που έχει η εφαρμογή της πολιτικής του. Ακόμα θα τον ρώταγα αν γνωρίζει πόσα όνειρα των νέων παιδιών έχει γκρεμίσει.
Αρκάς-Παναγιώτης: Με βάση όσα έχω δει μέχρι σήμερα θα τον προέτρεπα να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, π.χ. με την ποδηλασία, το τρέξιμο ίσως εκεί να έχει ταλέντο και να διακριθεί, γιατί στην πολιτική τον θεωρώ ερασιτέχνη και η Ελλάδα αυτή την περίοδο δεν είναι για πειραματισμούς.
Μυρτώ-Μίνα: Επειδή από μικρή έχω μια ιδιοτροπία να ρωτάω συνέχεια "γιατί" θα τον ρώταγα λοιπόν γιατί κ. πρωθυπουργέ μας φέρατε ως εδώ; Γιατί δεν μας είπατε την αλήθεια; Επίσης θα τον συμβούλευα να φερθεί σαν άνθρωπος που νοιάζεται για τους γύρω του και όταν λέω γύρο τους δεν εννοώ την αυλή του. Καθώς επίσης αν τελικά έχει σχέδιο για να βγούμε από την κρίση ή απλά πάμε στα τυφλά. Αν και πιστεύω πως το θέμα δεν είναι τι θα τον ρωτάγαμε αλλά το τι θα απαντούσε και αν κρίνουμε από τις μέχρι σήμερα απαντήσεις δεν περιμένω να αλλάξει κάτι.
Ασκληπιός-Γιάννης: Θα τον ρώταγα πόσο υπερήφανος είναι για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδος και γιατί ενώ γνώριζε την αλήθεια μας έλεγε ψέματα. Θα τον συμβούλευα να μας πει επιτέλους την αλήθεια.
Διώνη-Δέσποινα: Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω αν πράγματι ο πρωθυπουργός κάνει ότι μπορεί ή απλά δεν γίνεται να πετύχει κάτι καλύτερο. Θα τον ρώταγα να μας πει ειλικρινά που βρισκόμαστε, ποια λάθη έχει κάνει και όπως είπαν και τα άλλα παιδιά γιατί δεν μας λέει την αλήθεια ώστε να γνωρίζουμε τι μας περιμένει.

Αν ήταν στο χέρι σας να αλλάξετε τρία πράγματα στην Ελλάδα ποια θα ήταν αυτά;
Άλκηστη-Έφη: Θα άλλαζα την δομή της παιδείας, τους πολιτικούς κυρίως και το τρίτο θα ήταν τη μανία του υπερκαταναλωτισμού. Στον βωμό του χρήματος προκειμένου να μπορούμε να καταναλώνουμε πιο πολλά έχουμε θυσιάσει πάρα πολλά και κυρίως το να βρισκόμαστε και να ανταλλάσουμε απόψεις.
Αρκάς-Παναγιώτης: α) το εκπαιδευτικό σύστημα β)το πολιτικό σύστημα γ)την διοίκηση γιατί το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, ο ωχαδερφισμός έχουν γίνει συνώνυμα της διοίκησης με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετεί τον πολίτη αλλά να τον δυναστεύει.
Μυρτώ-Μίνα: Εγώ θα άλλαζα μόνο ένα το οποίο θα τα άλλαζε όλα. Είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Αν αλλάζαμε τρόπο σκέψης θα άλλαζε και η παιδεία και οι πολιτικοί και οι συμπεριφορά μας. Αυτόματα πιστεύω θα έφευγε από μπροστά μας το πέπλο της ομίχλης που μας εμποδίζει να δούμε την πραγματική εικόνα.
Ασκληπιός-Γιάννης: Θα άλλαζα την μιζέρια με αισιοδοξία, τον ωχαδελφισμό με την δημιουργικότητα και φυσικά όπως επισήμαναν και τα άλλα παιδιά το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Διώνη-Δέσποινα: Θα άλλαζα την ανευθυνότητα με περίσσια υπευθυνότητα γιατί αν ο καθένας μας είχε αναλάβει τις ευθύνες τους σίγουρα δεν θα είχαμε φθάσει εδώ που φθάσαμε σήμερα.

Τώρα πείτε μας τι θα αλλάζατε σε εσάς γιατί οι άλλοι ήμαστε εμείς, επομένως αν αλλάξουμε εμείς τότε ίσως αλλάξει και ο κόσμος.
Άλκηστη-Έφη: Θα άλλαζα την απαισιοδοξία μου, την εσωστρέφειά μου και την ανασφάλεια μου γιατί τα έχω και τα τρία σε υπερβολικό βαθμό.
Μυρτώ-Μίνα: Την αδιαφορία και τον ωχαδελφισμό μου γιατί αυτά μου στερούν την δημιουργία.
Διώνη-Δέσποινα: Την αδράνεια μου γιατί θέλω να είμαι περισσότερο ενεργητική.
Αρκάς-Παναγιώτης: Το άγχος μου γιατί είμαι υπερβολικά αγχώδης με αποτέλεσμα πολλές φορές να κάνω ζημιά στον εαυτό μου και την αναβλητικότητα μου γιατί θα ήθελα να παίρνω πιο πολλές πρωτοβουλίες.

Ασκληπιός-Γιάννης: Το υπερβολικό άγχος, να σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Μόλις μας είπατε πως δεν υπάρχει ραντεβού με κάποιο άτομο για συνέντευξη και πως εμείς, τα μέλη θα ήμαστε αυτοί που θα δώσουμε συνέντευξη αγχώθηκα πάρα πολύ. Την ανασφάλεια μου και την αναβλητικότητά μου.

Τζίμ Άνταμς: θα μου επιτρέψετε εδώ να σας αναφέρω ένα περιστατικό γιατί είναι σχετικό με αυτό που συζητάμε. Είχα παραβρεθεί στην παρουσίαση του 2ου βιβλίου του κ. Μπουραντά όπου ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και μια κυρία που είχε μια εταιρία που διεξήγαγε έρευνες στατιστικές και είχε αναφέρει σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα την οικολογική συνείδηση των Ελλήνων και είχαν παρατηρήσει το εξής. Σε ερωτήσεις που είχαν να κάνουν με τον γενικό πληθυσμό δηλαδή πόσο ενδιαφέρεστε για το περιβάλλον, πόσο το προσέχετε, πόσο συνειδητοποιημένοι ήμαστε όλοι, έβαζαν πολύ χαμηλό βαθμό, όταν όμως οι ερωτήσεις έρχονταν σε προσωπικό επίπεδο αυτό το ποσοστό ανέβαινε κατακόρυφα!!! Όλοι έλεγαν, εγώ προσέχω το περιβάλλον, εγώ κάνω ανακύκλωση, εγώ συμμετέχω σε πρωτοβουλίες για το περιβάλλον κλπ. Δεν είναι παραλογισμός αυτή η διαφορά από προσωπικό σε γενικό επίπεδο ; δηλαδή ότι έχει να κάνει με εμάς ήμαστε όλοι καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί, έλα όμως που οι άλλοι ήμαστε εμείς. Άρα υπάρχει λάθος εκτίμηση. Εδώ κλείνει η παρέμβασή μου.

Μυρτώ-Μίνα: Είχα ακούσει μια φράση στο σχολείο και μου έκανε εντύπωση γιατί την άκουσα στο σχολείο! Μας την είχε πει μια καθηγήτρια μας και ήταν η εξής: εγώ έχω χρέος να σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω. Από την στιγμή που εμείς ήμαστε τα δομικά στοιχεία της κοινωνίας όλα από εμάς ξεκινάνε αλλά δυστυχώς για όλα τα κακά φταίνε οι άλλοι. Αυτή η "αλλοίτιδα" είναι πολύ μεταδοτική ασθένεια.

Από τον Παναγιώτη - Αρκά θα ήθελα να μας πει 2 λόγια για την Ο.ΚΡ.Α.:
Η Ο.ΚΡ.Α για τα παιδιά που συμμετείχαν - και ήταν πολλά - ήταν κάτι μαγικό, ήταν ευλογία για μας που ήμασταν εκείνη την περίοδο το 1999 στο σωστό σημείο τη σωστή ώρα για να επιβιβαστούμε στο τραίνο της δημιουργίας, της φιλίας, της παρέας, της προσφοράς, της εμπειρίας, της ανθρωπιάς, του ενθουσιασμού, ήμασταν τα πιο τυχερά παιδιά ηλικίας 11 έως 15. Η Ο.ΚΡ.Α ιδρύθηκε στο Κορωπί στην σκήτη - περίπτερο της πλατείας Δημαρχείου από τα αδέλφια Αλέξανδρο και Σπύρο Γκοβίνα. Εκεί είχαμε το αρχηγείο μας. Εκείνη την εποχή συντελέσθηκαν μαγικά πράγματα, λες και είχε συνωμοτήσει όλο το σύμπαν για να δημιουργηθεί η Ο.ΚΡ.Α τι να πρωτοθυμηθώ! Τα ποδοσφαιρικά ραντεβού που δίναμε στην ακαδημία του κ. Ρότσα μιας και αναφέρθηκα στον κ. Ρότσα θέλω να πω πως είναι τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο που είχε στις τάξεις του αυτόν τον καταπληκτικό ποδοσφαιριστή και κυρίως εξαίρετο άνθρωπο, εμείς τα παιδιά της Ο.ΚΡ.Α του χρωστάμε πάρα πολλά, τον ευχαριστούμε για όλα και ελπίζω να μας έχει συγχωρέσει που πάντα τους νικάγαμε και να μη ξεχνάμε πως η πρώτη συνέντευξη του ιστολογίου της Λ.Ο.Γ. ανήκει στον κ. Χουάν Ρότσα και την είχε πάρει ο δημοσιογράφος της Ο.ΚΡ.Α Μίμης Κυριάκου - Μίμαρος που τώρα αρθρογραφεί στον Πρωταθλητή. Κύριε Ρότσα δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Πέραν από αυτό η Ο.ΚΡ.Α δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο, ήταν κυρίως διαπαιδαγώγηση, φιλία μεταξύ μας. Υπάρχουν ακόμη παιδιά που παραμένουν φίλοι και αυτό το χρωστούν στην Ο.ΚΡ.Α γιατί αν δεν υπήρχε πιθανόν με πολλά παιδιά να μην είχαμε γνωριστεί θα σας αναφέρω και κάτι ακόμη για να καταλάβετε τι ήταν η Ο.ΚΡ.Α. μετά τον σεισμό του 1999 μια ομάδα παιδιών είχαμε επισκεφθεί τους σεισμοπαθείς και τους διανείμαμε διάφορα πράγματα που είχαμε αγοράσει. Μια άλλη φορά είχαμε επισκεφθεί τον Δήμο Περιστερίου για να παραδώσουμε βιβλία στα παιδιά που φιλοξενούσε ο Δήμος από τα κατεχόμενα της Κύπρου, νομίζω το χωριό λεγόταν Ριζοκάρπασο. Αυτά και άλλα πολλά ήταν η Ο.ΚΡ.Α και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συμμετείχα σε εκείνη την υπέροχη ομάδα παιδιών που πιστεύω πως μας έχει σημαδέψει όλους θετικά. Το σύνθημα μας ήταν "με βροχή και χιόνι η Ο.ΚΡ.Α δεν κολώνει. Με το που το άκουγαν αυτό τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας ήταν ήδη χαμένοι. Αυτή την στιγμή πολλά παιδιά της Ο.ΚΡ.Α φοιτούν σε διάφορα πανεπιστήμια και άλλα δραστηριοποιούνται ήδη επιτυχημένα ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Επίσης 2 μέλη εκείνης της ομάδας είναι σήμερα πετυχημένοι ποδοσφαιριστές και αγωνίζονται στον Α.Ο.Κ. (Αλεξίου) και στην Παιανία (Πετράκης). Αυτή ήταν η Ο.ΚΡ.Α με λίγα λόγια.

Πότε γελάσατε για τελευταία φορά και τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε;
Άλκηστη-Έφη:Την περασμένη Τρίτη και ο λόγος ήταν ο εξής: είχα τα γενέθλια μου και είχα κανονίσει να βγω με τους φίλους μου. Ήμασταν λοιπόν στο μαγαζί που τους είχα καλέσει και κάποια στιγμή μια από τις φίλες μου βγήκε από το κατάστημα γιατί από ότι μας είπε την είχε πάρει τηλ. ο μπαμπάς της. Μετά από λίγα λεπτά επέστρεψε κρατώντας μια τούρτα για τα γενέθλια μου! Γέλασα με την ψυχή μου με την πράξη των φίλων μου και τους ευχαριστώ.

Αρκάς-Παναγιώτης:
 Εγώ γελάω πολύ εύκολα αρκεί να δω τον φίλο μου τον "Γενικό" και βάζω αμέσως τα γέλια. Η τελευταία φορά πάντως ήταν πριν λίγες μέρες που μου τηλεφώνησε ο Γενικός και μου είπε να πάμε να δούμε τον αγώνα Ολυμπιακού- ΑΕΚ που είχε γίνει την προηγούμενη μέρα!!!
Μυρτώ-Μίνα:Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω μια υπέροχη φίλη την Μαρία που φροντίζει να μην χάνω το γέλιο μου, άλλωστε εγώ δεν θέλω και πολύ για να γελάσω είμαι σαν τον Παναγιώτη.
Ασκληπιός-Γιάννης: Εγώ η τελευταία φορά που γέλασα ήταν πριν από λίγο όταν ο Σπύρος μας είπε πως αυτοί που θα δώσουν συνέντευξη θα ήμαστε εμείς, αυτό βέβαια αρχικά γιατί μετά που κατάλαβα πως σοβαρολογούσε αγχώθηκα. Ήταν αστείο και ταυτόχρονα τρομαχτικό.
Διώνη-Δέσποινα: Ήταν την περασμένη εβδομάδα στο πανεπιστήμιο όταν ο καθηγητής μας μας αφηγήθηκε μια ιστορία ενός συμφοιτητή του ο οποίος πήγε να διδάξει πρώτη φορά και είχε την πρώτη τάξη του δημοτικού. Καθώς έκανε το μάθημα χτύπησε το κουδούνι οπότε τα παιδιά έπρεπε να φύγουν. Αλλά αντί για αυτό τα παιδιά σχημάτισαν μια ουρά μπροστά από τον δάσκαλο και τον κοιτάζανε, τα έχασε ο δάσκαλος νέος ακόμη 25 χρονών και τους ρωτάει τι συμβαίνει παιδιά θέλετε κάτι ; εκείνα όλα μαζί δείχνουν το μάγουλο τους και του λένε "φιλάκι!!!!!". Ο δάσκαλος τρελάθηκε, όχι δεν δίνω φιλάκι, δημοτικό ήμαστε όχι προνήπιο. Τα παιδιά όμως δεν αποχωρούσαν και έτσι τους έδωσε το φιλάκι.

Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;
Άλκηστη-Έφη: Ήταν πριν από ένα μήνα περίπου όταν διάβασα στο ιστολόγιο μας την ανάρτηση που έκανε ο Τζιμ Ανταμς για το νόημα της ζωής, συγκινήθηκα πάρα πολύ!
Αρκάς-Παναγιώτης: Πριν από μια εβδομάδα όταν παρακολουθούσα έναν αγώνα μπάσκετ της ΑΕΚ και κάποια στιγμή οι φίλαθλοι της ομάδας άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Γιώργους Αμερικάνου ό οποίος είναι στο νοσοκομείο και περνάει δύσκολες ώρες. Ο Γιώργος Αμερικάνος για όσους δεν γνωρίζουν είναι μια εμβληματική προσωπικότητα στο χώρο του μπάσκετ και μέλος της χρυσής ομάδας της ΑΕΚ που κέρδισε στο Παναθηναϊκό Στάδιο το πρώτο πανευρωπαϊκό κύπελλο.
Μυρτώ-Μίνα:Βασικά είμαι πολύ ευάλωτη και κλαίω συχνά, η τελευταία φορά ήταν την Τρίτη γιατί την Δευτέρα είχα δώσει εξετάσεις στο μπαλέτο και δεν πήγα όσο καλά περίμενα και στο μάθημα της Τρίτης δεν άντεξα και έβαλα τα κλάματα. Ήταν ένα ξέσπασμα που με βοήθησε να νιώσω καλύτερα.
Ασκληπιός-Γιάννης: Ήταν την τελευταία φορά που είδα τον Τιτανικό, πραγματικά κρίμα για τον Τζακ...!

Διώνη-Δέσποινα:Στην Τρίτη λυκείου όταν κάποια στιγμή είχα ξεπεράσει τα όρια μου και το κλάμα με βοήθησε να ξεδώσω και να προχωρήσω παρακάτω.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να θυμώνετε στην καθημερινότητά σας;
Άλκηστη-Έφη:Το ψέμα και η υποκρισία που δυστυχώς υπάρχει και σε άτομα της ηλικίας μου.
Αρκάς-Παναγιώτης:Η εγωπάθεια και η ασέβεια εννοώ τον σεβασμό στους συνανθρώπους μας.
Μυρτώ-Μίνα: Από τους συνομηλίκους μου το ψέμα την υποκρισία την έλλειψη κατανόησης και από τους καθηγητές μου -αρκετές φορές- την μη αναγνώριση των προσπαθειών μου.
Ασκληπιός-Γιάννης: Η αδιαφορία, η αγένεια, ο μη σεβασμός και γενικότερα οι συμπεριφορές των "εξυπνάκιδων" που θα μπουν μπροστά από εσένα αν και ήρθαν μετά.

Διώνη-Δέσποινα: Η μιζέρια, η ανευθυνότητα και η επιπολαιότητα.

Τι σημαίνει για εσάς η λέξη φιλία;
Άλκηστη-Έφη: Το άλφα και το ωμέγα της ζωής μας, φίλος είναι αυτός που χαίρεται με την χαρά μας.
Αρκάς-Παναγιώτης: Σπάνιο είδος για αυτό όταν την βρούμε πρέπει να την διαφυλάττουμε σαν τα μάτια μας.
Μυρτώ-Μίνα: Η φίλια είναι υπέρβαση, τους φίλους τους επιλέγουμε ενώ τους συγγενείς τους βρίσκουμε. Οι φίλοι μας είναι ο καθρέφτης μας.
Ασκληπιός-Γιάννης: Αμοιβαία εκτίμηση, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια. Αν η φιλία είχε χρώμα πιστεύω πως θα ήταν το πράσινο.
Διώνη-Δέσποινα: Ο Πυθαγόρας είχε πει πως φιλία είναι να βρίσκεις τον άλλο σου εαυτό. Αυτό πιστεύω και εγώ.

Ποιο βιβλίο έχετε διαβάσει τελευταία και ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;
Άλκηστη-Έφη: Του Λέο Μπουσκάλια το "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" το αγαπημένο μου χρώμα είναι το γαλάζιο.
Αρκάς-Παναγιώτης: Την βιογραφία του του Yanni (Yanni in words)και το χρώμα που μου αρέσει είναι το μπλε.
Μυρτώ-Μίνα:Είναι το Νησί της Hislop και το χρώμα είναι το γαλάζιο.
Ασκληπιός-Γιάννης:Ο μικρός Χανς είναι ένα βιβλίο το οποίο μιλάει για την ψυχολογία ενός 5 χρονου παιδιού. Μου αρέσουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Διώνη-Δέσποινα: Το θεώρημα του παπαγάλου είναι ένα βιβλίο που έχει σχέση με την ιστορία των μαθηματικών. Μου αρέσουν το πράσινο και το πορτοκαλί.

Κάπου εδώ έλαβε τέλος μια ομολογουμένως ανατρεπτική συνέντευξη την οποία επιμελήθηκαν τα ιδρυτικάμέλη της συντονιστικής επιτροπής Μελισσανθη-Πενθεσίλεια, Jim Adams-Αstrotom και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος  Pepos.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ στους τάφους των προγόνων μας

 

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της περιπατητικής σχολής καλησπέρα, σας φέρνω χαιρετίσματα απο τους προγόνους!!!!! που τους βρήκα; μα που αλλού, στον Κεραμεικό, με ρώτησαν πολλά και διάφορα, μεταξύ άλλων με ρώτησαν γιατί δεν είχαν έρθει μαζί μου ο Mr Alex, ο Γκοτζιό, η Φαίη, ο Αμίγκος, ο Αρκάς, ο Παύλος, ο επίτιμος δήμαρχος, η Νίκη, ο Ευάγγελος, η Μαριάνθη, η κ. Βούλα, ο σοφός Γεώργιος, ο Γογούλης, ο Πανμέγιστος, η Λουλούκα, η Άλκηστη, η Διώνη, ο Θάνος, ο Πόντιος, η Όλγα, ο Βάιος, ο πρώην πρόεδρος, ο νυν πρόεδρος και για πολλούς άλλους.... ειλικρινά βρέθηκα σε δύσκολη θέση, την Άλκηστη π.χ. την δικαιολόγησαν, όταν τους είπα για τον Αρκά π.χ. και για τον Mr Alex, για τον σοφό Γεώργιο πως είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις, μειδίασαν ελαφρά και βαθύς αναστεναγμός ακούστηκε από τα εσώψυχα τους!!!!!!!!!!!!!! Σε λίγο αποτραβήχτηκαν με την ελπίδα πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα τους δοθεί η ευκαιρία να έχουν κοντά τους όχι μόνο αυτούς που έλειπαν σήμερα αλλά και άλλους πολλούς. Εκείνο που τους στεναχώρησε αφάνταστα ήταν το γεγονός πως τουλάχιστον για τις δυο ώρες που μείναμε εκεί, οι μόνοι απόγονοι (Έλληνες) ήταν 2!!!!!!!!!! και οι υπόλοιποι από τα 30 άτομα ήταν Γερμανοί οι πιο πολλοί, και Ιάπωνες. 

 Στις 12.30 που αναχωρήσαμε εγώ και η Λαμπρινή, συναντήσαμε και μια τετραμελή οικογένεια Ελλήνων οπότε 4+2=6 και πάλι η διαφορά είναι εις βάρος των απογόνων. Φωτεινή προς στιγμή σκέφθηκα να αναβάλω την επίσκεψη αλλά είδα στον ύπνο μου τον Σωκράτη και το θεώρησα σαν οιωνό πως έστω και μόνος θα έπρεπε να πάω, εξάλλου ως έχων την ειδικότητα του ανιχνευτή ίσως είναι καλύτερα που έγινε έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα μαζευτεί όλη η ομάδα να γνωρίζουμε εκ των προτέρων που και πως. Στις 10.00 βρισκόμασταν στον σταθμό του θησείου μήπως και φανεί κάποιος που θα το αποφάσιζε την τελευταία στιγμή, στις 10.05 αναχωρήσαμε για τον Κεραμεικό ο οποίος βρίσκεται στο τέλος της Ερμού στη δεξιά πλευρά, ο καιρός ήταν ιδανικός για περίπατο. Για δυο ώρες περίπου ξεναγηθήκαμε στο χώρο και αφού νοερά επικοινωνήσαμε με κάποιους από τους προγόνους, ο ένας μάλιστα εξ αυτών ήταν ο σοφός Σωκράτης, και φυσικά άδραξα την ευκαιρία να τον ρωτήσω σχετικά με τη δίκη, όταν τον πληροφόρησα πως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος ''Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ'' του Κώστα Βάρναλη μου είπε πως το γνώριζε αφού εδώ και πολλές δεκαετίες έχει την ευκαιρία να συναντά τον Βάρναλη, (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είναι ένας από τους καλύτερους μαθητές του στη χώρα των μακάρων που οι εκεί κάτοικοι την ονομάζουν χώρα των ιδεών) και του έχει διαβάσει την απολογία του αρκετές φορές, και φυσικά τον έχει συγχαρεί γιατί φωτίζει σημεία τα οποία ο Πλάτωνας δεν είχε συμπεριλάβει στη δική του απολογία.
Τον ρώτησα επίσης αν τώρα γνωρίζει αυτά που δεν γνώριζε πριν 2500 χρόνια, και η απάντησή του ήταν η εξής: λόγω της Ουρανοκρισίας-λογοκρισίας που υπάρχει κι εδώ, δυστυχώς το μόνο που γνωρίζω είναι εσείς οι απόγονοι μας έχετε ξεχάσει!!!!!!!!!! αν και προσπάθησε να κρύψει κάποια δάκρυα δεν το κατάφερε και πιστέψτε με ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, πληγώθηκα αφάνταστα γιατί δυστυχώς έλεγε την αλήθεια..........
Αμέσως μετά πήραν το λόγο ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης για να με ρωτήσουν αν αληθεύει η πληροφορία που τους έδωσε ο εφιάλτης πως ο δρόμος μπροστά από την Ακρόπολη δεν έχει το όνομά τους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! εκ μέρους μου άκρα του τάφου σιωπή λες και είχα χάσει τη λαλιά μου, την κατάσταση έσωσε ο από μηχανής Θεός!!!!!!!!!
που πήρε το λόγο και δεν ήταν άλλος από τον Ευριπίδη για να ρωτήσει, αν οι Έλληνες διαβάζουν τα έργα του και αν παρακολουθούν τις παραστάσεις των έργων του. Του απάντησα πως ειδικά το καλοκαίρι το θέατρο της Επιδαύρου, και το Ηρώδειο όταν ανεβάζουν  δικά του έργα είναι πάντα γεμάτα, αυτό τον χαροποίησε και έδωσε τον λόγο στον Επίκουρο ο οποίος με τη σειρά του με ρώτησε αν υπάρχουν σήμερα επικούρειοι, και αν υπάρχει ο κήπος του Επίκουρου, του είπα την αλήθεια, δάσκαλε ο δικός σου κήπος στη θέση που ήταν δεν υπάρχει, υπάρχουν όμως διάσπαρτοι πολλοί επικούρειοι κήποι σε πολλά μέρη της Ελλάδας, π.χ. υπάρχει ένας στο ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ, ένας άλλος στην ΚΑΝΤΖΑ, ένας άλλος στον Δήμο Παλλήνης, ένας άλλος στη Θεσσαλονίκη ένας άλλος στον Βόλο και σίγουρα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όταν δε του είπα πως κι εγώ ονομάζομαι Επικούρειος Πέπος μ' αγκάλιασε και μου είπε:

(ἄφοβον ὁ θεός, ἀναίσθητον ὁ θάνατος καὶ τἀγαθὸν μὲν εὔκτητον, τὸ δὲ δεινὸν εὐεκαρτέρητον)
Στην πορεία αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το Μουσείο και κάπου εκεί σταμάτησε η κουβέντα με τους προγόνους, δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά με όλη την παρέα, στο τσακ φεύγοντας μας αναζήτησε ο Περικλής και μου είπε πως θα ήταν φρόνιμο μετά την σημερινή επίσκεψη κι εφόσον κάνω κάποια ανάρτηση να συμπεριλάβω και τον Επιτάφιο λόγο του, του απάντησα πως αυτό θα το έκανα έτσι κι αλλιώς, αυτό τον έκανε να νιώσει πολύ ευχάριστα και μ'ένα πλατύ χαμόγελο απομακρύνθηκε από κοντά μας. Κατόπιν επισκεφθήκαμε το Μουσείο όπου υπάρχουν πάρα πολλά σημαντικά ευρήματα και κατά τις 12.30 αναχωρήσαμε από τον Κεραμεικό. Ήταν μια υπέροχη βόλτα όπου ως Επικούρειος Πέπος θεώρησα χρέος μου να επισκεφθώ τους τάφους των προγόνων μου, και ειλικρινά ντρέπομαι που αυτό το έκανα τόσο αργά. Επιμέλεια Ανάρτησης Επικούρειος Πέπος.

Ο Περικλέους Επιτάφιος ή Επιτάφιος του Περικλή είναι το απόσπασμα από το έργο του αρχαίου Αθηναίου ιστορικού Θουκυδίδη στο οποίο παρατίθεται ο λόγος που ο Περικλής εκφώνησε το 430 π.Χ. για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου.Ο λόγος βρίσκεται στο δεύτερο βιβλίο του έργου (2.35 έως 2.44) και περιλαμβάνει ένα φλογερό ύμνο στην Αθηναϊκή δημοκρατία και στην αγάπη του Αθηναίου προς την ελευθερία. Το παρακάτω απόσπασμα αναφέρεται συχνά σε πολεμικούς επικήδειους, καθώς είναι εξαιρετικό παράδειγμα απόδοσης τιμών στους νεκρούς: Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. (2. 43) (Διότι τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες χώρες, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους.) (ελεύθερη απόδοση)
Το ιστορικό πλαίσιο

Μετά το πρώτο έτος του πολέμου, ενός πολέμου του οποίου τότε κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τη διάρκειά του αλλά ήταν φανερό πως δεν είχε τελειώσει, έθιμο ήταν να γίνεται στις αρχές του χειμώνα η κηδεία των πεσόντων με εκφώνηση επιταφίου από έναν διακεκριμένο άνδρα. Συγκεκριμένα[1] οι νεκροί καίγονταν πλέον συνήθως επί τόπου (στα πεδία των μαχών) και στην Αθήνα μεταφέρονταν τα οστά για ταφή. Αυτό είχε αφορμή τον «πάτριο νόμο» που ίσχυε ειδικά στην Αθήνα για λόγους καθαρά πρακτικούς[2], αλλά και πολιτικούς[3] Σύμφωνα με το έθιμο τα οστά μεταφέρονταν σε λάρνακα από κυπαρίσσι σε μία άμαξα για κάθε φυλή των Αθηναίων και στο τέλος τιμητικά μια λάρνακα μεταφερόταν με τα χέρια και σκεπασμένη με σεντόνι, για όσους τα σώματα δεν μπόρεσαν να περισυλλεγούν και να ταφούν («τῶν ἀφανῶν» όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης, για αυτή την τόσο ευαίσθητη ή πολιτικά ευφυή μεταχείριση που προσέφερε παρηγοριά στους συγγενείς και κουράγιο στους στρατιώτες, ότι ακόμα κι αν δεν βρεθεί το νεκρό σώμα τους αν σκοτωθούν σε μάχη ή ναυμαχία, δεν θα μείνουν ακήδευτοι). Στον χώρο του Κεραμεικού βρίσκονταν γυναίκες που θρηνούσαν όπως ήταν τα έθιμο. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, ένας εκλεγμένος πολίτης που η γνώμη του ήταν συνετή και άξια, έλεγε τον έπαινο τον πρέποντα και η τελετή έληγε. Στην περίπτωση αυτή «ορίστηκε να μιλήσει ο Περικλής, ο γιος του Ξανθίππου, που ανέβηκε στο βήμα ώστε η φωνή του να φτάνει στα αυτιά όσο το δυνατόν περισσότερων. Μίλησε [4] περίπου ως εξής:»
Προοίμιο
Ο Περικλής λέει ότι έχει επιφυλάξεις για την εκφώνηση επαίνων για τους νεκρούς επειδή «σε άνδρες που αποδείχτηκαν γενναίοι με έργα, πρέπει με έργα να τους αποδίδονται τιμές». (Ουσιαστικά εισηγείται στους παρόντες να τιμήσουν έμπρακτα τους νεκρούς και όπως διαφαίνεται από τη δομή του υπόλοιπου λόγου, το έμμεσο προσκλητήριο αφορά την έμπρακτη υπεράσπιση των λόγων για τους οποίους θυσιάστηκαν οι ήδη πεσότες, δηλαδή την προάσπιση της δημοκρατίας και της ηγετικής θέσης του αθηναϊκού πολιτισμού, σε περίπτωση που θα χρειαστούν και άλλες θυσίες για την πατρίδα) . Όμως καταλήγει ότι θα αγορεύσει από σεβασμό για το νόμο, όσο κι αν θεωρεί τα λόγια ακατάλληλα , καθώς άλλοι θα τα βρουν κατώτερα των περιστάσεων καθώς ξέρουν τι έγινε ενώ άλλοι, που δεν ξέρουν, θα τα βρουν ίσως υπερβολικά. Αναφέρεται και στο φθόνο, μια που η φύση του ανθρώπου τέτοια είναι, να αντέχει να ακούει καλά λόγια για τα έργα των άλλων, όσο θεωρεί ότι αυτά τα έργα θα μπορούσε να τα είχε κάνει κι αυτός και ζηλεύει τον έπαινο για κάτι που ξεπερνά τις δικές του δυνάμεις.
Πρώτο μέρος Στο πρώτο μέρος το έθιμο ήταν να γίνεται μακρά αναφορά στα κατορθώματα των ηρώων, στην Τροία και σε πολλά άλλα. Έτσι συνδέονταν τα ανδραγαθήματα της τωρινής γενιάς με τους αυτόχθονες της Αττικής. Όμως ο Περικλής που θέλει να επιμείνει στη σημερινή πραγματικότητα και σε όσα πρέπει να γίνουν μελλοντικά, αντιπαρέρχεται το μακρινό παρελθόν με σεβασμό αλλά πάντως εν τάχει [5] λέγοντας απλά ότι θα αρχίσει από τους μακρινούς προγόνους των Αθηναίων αναφέροντας ότι τους αξίζει η τιμή, αφού με την αρετή τους "την χώραν ἐλευθέραν παρέδοσαν σε εμάς" και πάει κατ’ ευθείαν στη γενιά των πατεράδων της γενιάς του (ίσως επειδή πολέμησαν στους Περσικούς Πολέμους αλλά ίσως κυρίως για τους κοινωνικούς αγώνες τους) «που αξίζουν τις ίδιες αν όχι και μεγαλύτερες τιμές, αφού αυτά που πήραν με πολύ μόχθο τα κληροδότησαν σε εμάς προσθέτοντας και τα δικά τους επιτεύγματα». Υστερα περνάει αμέσως στην τωρινή γενιά για να πει ότι ακόμα περισσότερα πέτυχαν με τους αγώνες τους οι σημερινοί Έλληνες γιατί «ἐπηυξήσαμεν τήν πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνη αὐταρκεστάτην» (ώστε να είναι αυτοδύναμη και αυτάρκης και σε καιρό πολέμου και στην ειρήνη). Εξηγεί ότι τα πολεμικά κατορθώματα του παρελθόντος δεν θα τον απασχολήσουν στο λόγο του επειδή δεν θέλει να μακρηγορεί σε ακροατήριο που αυτά τα ξέρει από πρώτο χέρι, αλλά θα επιμείνει «στο πώς φτάσαμε στο σημερινό μεγαλείο, στις αρχές που έχουν εμφορήσει αυτούς τους αγώνες, στο πολίτευμα και στον τρόπο ζωής με τον οποίο επιτεύχθηκαν αυτά». "Μετά" –λέει- "θα αναφερθώ στον έπαινο των νεκρών –γιατί δεν είναι καθόλου άπρεπο να αναφερθούν όλα αυτά και είναι προς το συμφέρον μας να ακουστούν από ντόπιους κι από ξένους". Με αυτό τον τρόπο αιτιολογεί την μη καθιερωμένη, τη μη συμβατική δομή του Επιταφίου που απαιτουσε μακροσκελή μνεία σε μυθικά ανδραγαθήματα. Σε όσα αναφέρεται στη συνέχεια συχνά υπάρχουν έμμεσοι υπαινιγμοί για τις ουσιαστικές διαφορές που χωρίζουν βαθύτατα τους Αθηναίους από τους Σπαρτιάτες.
Μιλά για το κράτος δικαίου της πόλης, για το σύστημα διακυβέρνησης, το πολίτευμα, το οποίο δημιούργησε νόμους, τους οποίους όχι μόνον δεν αντέγραψε από άλλους, αλλά που απεναντίας τους μιμούνται οι άλλοι πρόθυμα (εννοεί ίσως τις ιωνικές πόλεις, το Άργος, η Κυρήνη κ.α.) :
«καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλ᾽ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται»
Επειδή όπως συνεχίζει, δεν στηρίζεται στους λίγους (εννοεί όπως της Σπάρτης) αλλά στους πολλούς και απέναντι στο νόμο όλοι είναι ίσοι:
«κατά τους νόμους μέτεστι πᾶσι τό ἴσον»
Και για την αξιοκρατία, ότι δηλαδή είναι μεν όλοι ίσοι απέναντι στο δίκαιο και το νόμο, αλλά στα αξιώματα ανέρχεται με την ικανότητα, την προκοπή του, και όχι επειδή έτυχε να γεννηθεί σε μια ορισμένη κοινωνική τάξη (για να τονίσει και πάλι τις διαφορές με τους ολιγαρχικούς Σπαρτιάτες)
Τονιζει επίσης ότι απολαμβάνουν όλοι ελευθερία τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική τους ζωή (στηλιτεύοντας έτσι έμμεσα και πάλι την ανελευθερία της Σπάρτης αλλά και την καχυποψία που κυριαρχούσε στην κοινωνική της ζωή ) χωρίς να έχουν σαν στόχο το κακό του συνανθρώπου τους. «Σεβόμαστε –λέει- ο ένας τον άλλο νόμο για τους άγραφους νόμους της ζωής και για να αποφύγουμε την αισχύνη κι όχι από φόβο» (υπαινιγμός ότι οι Σπαρτιάτες τηρούν το νόμο επειδή τρέμουν τη νομοθεσία τους)
Μετά θυμίζει στους Αθηναίους όλα τα καλά που απολαμβάνουν (και αυτά σε αντιδιαστολή προς τη λιτή ζωή των Σπαρτιατών) , τα όμορφα σπίτια τους, τις συνεχείς εορταστικές εκδηλώσεις της πόλης, το γεγονός ότι βρίσκουν στο εμπόριο όλα τα καλά του κόσμου που έρχονται από τα πέρατα της οικουμένης ακόμα και σε καιρό πολέμου. Σε αυτό το σημείο κάποιοι βλέπουν να λείπει η αναφορά στα μεγαλοπρεπή κτίσματα της Αθήνας και εικάζουν ότι «τα έκοψε» ο Θουκυδίδης, αλλά η λογική υπαγορεύει ότι ο Περικλής δεν ήθελε να αναφερθεί σε μέρα κηδείας σε εκείνο ακριβώς που έδωσε μια σημαντική αφορμή για τον πόλεμο, δηλαδή το ξόδεμα χρημάτων από το συμμαχικό ταμείο για έργα στολισμού της Αθήνας, συν το γεγονός ότι και ο ίδιος αντιμετώπιζε κατηγορίες για σπατάλες (δικές του ή φίλων του) που τις χρέωναν στα έργα καλλωπισμού της πόλης.
Στη συνέχεια αφήνει τα υπονοούμενα και επιτίθεται ευθέως στον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών, μιλά για την ξενηλασία (έμμεσα και για την κρυπτεία και τα κλέμματα), λέγοντας ότι οι Αθηναίοι έχουν απεναντίας τις πόρτες τους ανοιχτές σε όλους, στηλιτεύει τον σκληρό τρόπο εκπαίδευσης των στρατιωτών στη Σπάρτη , και λέει ότι «εμείς έχουμε θαυμάσιο στρατό χωρίς να χρειάζεται να ακολουθούμε τέτοια εκπαίδευση» και συμπληρώνει ότι παρόλη την εκπαίδευσή τους οι Λακεδαιμόνιοι εκστρατεύουν πάντα με συμμάχους ενώ «εμείς εύκολα νικάμε και μόνοι μας» και ότι «αν τύχει να νικήσουν ένα δικό μας μικρό τμήμα στρατού καυχιούνται ότι μας νίκησαν όλους, κι αν τύχει να νικηθούν από αυτό το μικρό τμήμα στρατού το δικό μας, λένε ότι νικήθηκαν από ολόκληρο το στράτευμά μας». Εμείς –λέει- έχουμε την ανδρεία από την ανατροφή μας και όχι επειδή μας την επιβάλλει ο νόμος και κάνουμε οικονομία δυνάμεων για σκληρές συνθήκες όταν πράγματι πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε και όχι εκ των προτέρων απλά για γυμναστική του στρατιώτη.
Στη συνέχεια μιλά και για άλλα χαρακτηριστικά του Αθηναίου πολίτη, ότι δηλαδή απολαμβάνει το όμορφο και με λιτό τρόπο, δίχως πολλά χρήματα και πολυτέλειας, και παράλληλα φιλοσοφεί χωρίς να γίνεται μαλθακός:
«φιλοκαλοῦμέν τε γάρ μετ ᾽ εὐτελείας και φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας»
Μετά μιλά για το πόσο σημαντική είναι στην Αθήνα η συμμετοχή στα κοινά, ώστε κάποιος και να εργάζεται και να ασχολείται με την πολιτική, κι αυτό οφείλεται στο ότι «μόνον εμείς οι Αθηναίοι θεωρούμε ότι όποιος μένει αμέτοχος στα κοινά δεν είναι φιλήσυχος αλλά άχρηστος»:
«μόνοι γάρ τον τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾽ ἀχρεῖον νομίζομεν»
Μετά μιλά για την αίσθηση του κινδύνου, την περίσκεψη και την τόλμη και λέει ότι οι Αθηναίοι και σε αυτό ξεχωρίζουν, καθώς είναι πάντα ενήμεροι και ως εκ τούτου η τόλμη τους δεν οφείλεται στην άγνοια του κινδύνου. «Και όσο κι αν αγαπάμε τα καλά της ειρήνης, δεν κοιτάμε να αποφύγουμε τον πόλεμο»
Θίγει μετά το θέμα της οφειλής και της ευγνωμοσύνης, και αναφέρει ότι αυτός που ευεργετεί κάποιον είναι καλύτερος φίλος από εκείνον που ευεργετήθηκε και γι’ αυτό οι Αθηναίοι προσπαθούν να βοηθούν παρά να βοηθιώνται:
« βεβαιότερος δε ὁ δράσας την χάριν ὥστε ὀφειλομένην δι᾽ εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν: ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν, ἀλλ’ ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων»
Στη συνέχεια, προτού μπει στο επόμενο μέρος του Επιταφίου για τον έπαινο των νεκρών, ανακεφαλαιώνει όσα είπε με τη φράση:
ξυνελών τε λέγω την τε πᾶσαν πόλιν τῆς Ἑλλάδος παίδευσιν εἶναι» (: με δυο λόγια, η Αθήνα είναι σχολείο -το πνευματικό κέντρο όλης της Ελλάδας)
Αναφέρει τις ατομικές ικανότητες του κάθε πολίτη χωριστά και της πόλης εν γένει και τονίζει ότι αυτό δεν αποτελεί κομπασμό, γιατί το αποδεικνύει η πραγματικότητα, η δύναμη της πόλης, όλα όσα πέτυχαν οι Αθηναίοι με τη νοοτροπία που έχουν (εννοεί τα προαναφερθέντα περί ελευθερίας, φιλοσοφίας, εκπαίδευσης), που «έχουμε την μόνη πολιτεία η οποία όταν δοκιμάζεται αποδεικνύεται ανώτερη από τη φήμη της:
«μόνη γάρ τῶν νῦν ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται»
Τη μόνη πολιτεία –συνεχίζει- που δεν δίνει λαβή παραπόνων ούτε στον εχθρό από την κακή της στάση αλλά ούτε και στον υπήκοό της (ότι βρίσκονται στην ηγεσία ανάξιοι) και η οποία θα είναι θαυμαστή και στα κατοπινά χρόνια, δίχως να έχει την ανάγκη να την υμνήσει κάποιος Όμηρος, που με τα λόγια του μπορει να υπερβάλει της πραγματικότητας. "Η δική μας πολιτεία είναι θαυμαστή γιατί κάναμε όλα τα λιμάνια και όλες τις στεριές προσιτές στην τόλμη μας και παντού ιδρύσαμε αθάνατα μνημεία τόσο των επιτυχιών όσο και των ατυχιών μας. Υπέρ μιας τέτοιας πολιτείας λοιπόν και αυτοί που κείνται μπροστά μας (εννοεί τους νεκρούς) πολέμησαν γενναία και φονεύθηκαν, γιατί αναγνώρισαν το καθήκον τους να μην την στερηθούν, και πρέπει όσοι επιζήσαμε να κάνουμε πρόθυμα θυσίες για χάρη της»
 Πηγή Βικιπαίδεια.























ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ