Aγαπητοί μας φίλοι, εκλεκτοί επισκέπτες του ιστολογίου μας σήμερα θα σας παρουσιάσουμε έναν φίλο από τα παλιά, έναν φίλο της χρυσής εποχής που ζήσαμε στην Διον. Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο της Ακρόπολης. Θα σας παρουσιάσουμε τον δικό μας mr OGAWA μέχρι πρόσφατα κυβερνήτη αεροσκαφών τζάμπο 747 της JAL [JAPAN AIRLINES]και από τον περασμένο Οκτώβριο αναπληρωτής διευθυντής στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της YOKOHAMA. Είναι παντρεμένος με την Kimiyo και έχει τρία παιδιά τον Ryohay, ton Shinko, και την πανέμορφη Akiko. Διαμένουν στην πόλη ΣΑΚΟΥΡΑ σ’ ένα πανέμορφο σπίτι, σ’ αυτό το σπίτι είχαν φιλοξενήσει το 1990 δυο φίλους από την Ελλάδα, τους Σπύρο-Πέπο-Επίκουρο Γκοβίνα και τον Γορτύνιο Γαλλοαναθρεμένο Νικόλαο Στρίκο. Θα σας μεταφέρουμε για λίγο στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, στην μακρινή Ιαπωνία, Κονιτσεβά RYO SAN.
Κύριε Ogawa ευχαριστούμε που δεχθήκατε να παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη και θα θέλαμε να ξεκινήσουμε με την καθιερωμένη μας ερώτηση.
Τι θυμόσαστε από την παιδική σας ηλικία και τι είναι αυτό που κουβαλάτε στη μνήμη σας από τα παιδικά σας χρόνια;
Μου άρεσαν πολύ τα ζώα όταν ήμουν μικρός και μπορούσα να τα παρατηρώ για ώρες. Γι’ αυτό και δεν έχανα ευκαιρία και επισκεπτόμουν σχεδόν κάθε μήνα το ζωολογικό κήπο της πόλης μου, ο οποίος βρισκόταν 30 λεπτά από το σπίτι μου.
Σε ποια ηλικία αποφασίσατε να γίνετε πιλότος και ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε σε αυτήν την επιλογή;
Αποφάσισα να γίνω πιλότος όταν ήμουν πλέον μαθητής του Λυκείου, ήμουν 16 ετών θυμάμαι.Ερέθισμα σε αυτή μου την επιλογή αποτέλεσε ο ουρανός... ανακάλυψα τη μαγεία του όταν τον χάζευα ξαπλωμένος στο γρασίδι της αυλής του πανεπιστημίου.
Γεννηθήκατε λίγα χρόνια μετά την καταστροφή του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα. Θυμάστε μήπως τι σας έλεγαν οι πιο μεγάλοι γι’ αυτήν την τραγωδία;
Γεννήθηκα 8 χρόνια μετά την επίθεση με τις ατομικές βόμβες, επομένως δε θυμάμαι τίποτα σχετικά με αυτό το γεγονός. Επιπλέον, η γεννέτειρά μου είναι μακριά από αυτές τις πόλεις. Συνειδητοποίησα το μέγεθος της καταστροφής αυτής αφότου ξεκίνησα τη φοίτηση στο Δημοτικό σχολείο.
Επειδή μέχρι πρόσφατα υπήρξατε ένας από τους κορυφαίους πιλότους JAL(της πολιτικής αεροπορίας) αν ήσασταν εσείς στη θέση εκείνων των πιλότων που έριξαν τις βόμβες, θα κάνατε το ίδιο;
Ποτέ μου δε δούλεψα σε βομβαρδιστικά αεροπλάνα, οπότε δε μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Παρόλαυτα δε νομίζω ότι θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο.
Το 1985 η JAL σας επέλεξε να μείνετε για 2 χρόνια περίπου στην Ελλάδα, για να κάνετε την πτήση Αθήνα-Καράτσι-Αθήνα. Τι θυμόσαστε από εκείνη την περίοδο και πώς βιώσατε την παραμονή σας στην Ελλάδα εσείς και η οικογένειά σας;
Έμεινα στην Ελλάδα από τον Ιούλιο του 1985 μέχρι και τον Ιούλιο του 1987. Θυμάμαι πολλά όμορφα πράγματα, συμπεριλαμβανομένου ,φυσικά, και της οικογένειας Γκοβίνα. Ζήσαμε πολύ ευχάριστες στιγμές χάρη στην οικογένεια Γκοβίνα.
Όταν αποφασίσατε να έρθετε στην Ελλάδα φανταζόσαστε ποτέ πως θα γινόσαστε κουμπάρος στο γάμο του Αλέκου και της Ράνιας που είχε γίνει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι; Αλήθεια πώς βιώσατε εκείνη την εμπειρία;
Όχι, ποτέ δε φανταζόμουν κάτι τέτοιο! Είναι μία πολύ πολύ σημαντική ανάμνηση για μένα. Το ότι έμεινα στο Γοργογύρι μαζί σας, συμμετείχα στο γάμο.. κανείς δε θα μπορούσε να έχει τόσο όμορφες εμπειρίες!
Όταν είχατε επισκεφτεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, έχουμε μια πληροφορία πως κάποιο Πάσχα, ανεβαίνοντας στο βουνό με το αυτοκίνητο, είχατε ένα μικρό ατύχημα με το λάστιχο. Θυμάστε με ποιόν τρόπο λύθηκε το πρόβλημα;
Σας παρακαλώ ξεχάστε το!!
Χάρη σε σας ο Mr. Pepos και η οικογένειά του γνώρισαν πολλά μέλη του πληρώματος με τα οποία διατηρούν ακόμα και σήμερα φιλικές σχέσεις, και μάλιστα τον Αύγουστο του 2011 η οικογένεια της Mie Ishizawa επισκέφτηκε την Ελλάδα και ζήσαμε πολύ συγκινητικές στιγμές. Εσείς κύριε Ogawa πότε θα επισκεφθείτε ξανά την Ελλάδα;
Πίστευα ότι η πρώτη ευκαιρία ήταν τον περασμένο Αύγουστο όταν πήρα σύνταξη από την JAL. Αλλά κατευθείαν μετά τη συνταξιοδότησή μου ξεκίνησα την καινούρια δουλειά. Συνεπώς, καταλαβαίνετε, ότι δυστυχώς δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο αυτές τις μέρες.
Πιστεύω όμως ότι θα έρθω ξανά στα μέρη σας το πολύ σε 5 χρόνια.
θα συνταξιοδοτηθώ από το Μουσείο Τέχνης σε 3 χρόνια. Αυτή, ελπίζω, θα είναι η πρώτη μου ευκαιρία.
Από την πολυετή παρουσία σας ως πιλότος θα θέλαμε να μας αναφέρετε δύο κορυφαία περιστατικά, ένα ευχάριστο κι ένα παρ’ ολίγο δυσάρεστο.
Έχω μαζέψει εμπειρίες από πολλά ευχάριστα πράγματα, αλλά δεν είχα καμία δυσάρεστη πτήση, ευτυχώς.
Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες; Τι εντυπώσεις αποκομίσατε αυτά τα 2 χρόνια που ζήσατε στην Αθήνα;
Αρχικά, θα ήθελα να πω ότι αγαπώ τους Έλληνες!(γέλια) Είστε λαμπεροί, ομιλητικοί, έχετε κριτική σκέψη και πολλές αντοχές. Πιστεύω ότι απολαμβάνετε τη ζωή σας.
Υπάρχουν κοινά στοιχεία στους δύο λαούς;
Ναι υπάρχουν πολλά. Οι διαφορές εξαρτώνται από το κάθε άτομο ξεχωριστά και όχι από τα έθνη.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το αποχαιρετιστήριο ταξίδι σας ως κυβερνήτης.
Πέταξα στη Βοστώνη με έναν από τους καλύτερους φίλους μου, νεαρό και έμπιστο πρώτο αξιωματικό. Είχα εξίσου ευχάριστες πτήσεις και διαμονές με το πλήρωμα της καμπίνας μου.
Όταν επέστρεψα στο γραφείο μου στη Ναρίτα, με περίμεναν πάρα πολλά αγαπημένα άτομα για να με συγχαρούν για την τελευταία μου πτήση. Δέχτηκα τόσες πολλές ανθοδέσμες, που η Kimiyo διακόσμησε την είσοδο του σπιτιού μας, η οποία έμοιαζε με ανθοπωλείο!
Το 2011 η πατρίδα σας έζησε συγκλονιστικές στιγμές. Σήμερα πώς είναι τα πράγματα; Εσείς πού ήσαστε εκείνη τη μέρα;
Στην περιοχή μου δεν έχει επηρεαστεί τίποτα. Αλλά ακόμη και σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων δεν μπορούν να επιστρέψουν στα πατρικά τους στη Φουκοσίμα, εξαιτίας της ραδιενέργειας. Επίσης, πολλοί άνθρωποι που επέζησαν και βίωσαν την «επίθεση» του Τσουνάμι δεν μπορούν να χτίσουν το σπίτι τους στο ίδιο μέρος, διότι φοβούνται για τον κίνδυνο μιας νέας καταστροφής.
Θυμάμαι οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και σταμάτησα στην κόκκινη πινακίδα όταν έγινε ο σεισμός. Εκείνη τη μέρα είχα ρεπό. Η Kimiyo είχε πάει στο Τόκιο για ψώνια και δεν μπορούσε να επιστρέψει σπίτι εκείνη τη μέρα, αλλά ευτυχώς τελικά έμεινε στο σπίτι του Shingo στο Τόκιο.
Από τον περασμένο Οκτώβριο αναλάβατε τη θέση του υποδιευθυντή στο μουσείο της YOKOHAMA. Θα θέλατε να μας πείτε πώς προέκυψε αυτό κι αν ο στόχος σας είναι να απογειώσετε το μουσείο. Επίσης θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το μουσείο και τα εκθέματά του.
Έστειλα την αίτηση μου με μία περίληψη κι ένα σύντομο έγγραφο για το μουσείο της τέχνης. Έπειτα, μου πήραν συνέντευξη. Μετά την πρόσληψή μου από το μουσείο έμαθα τον αριθμό των υποψηφίων: ήταν 131 άτομα συμπεριλαμβανομένου και εμού. Σοκαρίστηκα!
Το Μουσείο Τέχνης της Yokohama χτίστηκε πριν από 25 χρόνια και είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στην πόλη της Yokohama. Από αύριο ξεκινάμε καινούρια έκθεση.
Εδώ παραθέτω την ιστοσελίδα του Μουσείου Τέχνης τηςYOKOHAMA: http://www.yaf.or.jp/yma/english/ ,αλλά σας ζητώ συγγνώμη, γιατί τα περισσότερα είναι γραμμένα στα ιαπωνικά.
Ποιό ήταν το αγαπημένο σας φαγητό στην Ελλάδα και τι σας έχει λείψει;
Ο μουσσακάς του Σπύρου!! [εννοεί της Λαμπρινής]
Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι, μουσικοί, ποιητές, λογοτέχνες;
Μου αρέσουν πολλοί ζωγράφοι, συμπεριλαμβανομένων και Ευρωπαίων, όπως ο Gustave Caillenbotte.
Τώρα τελευταία θαυμάζω επίσης τα έργα του Kanzan Shimomura, ενός διάσημου Ιάπωνα ζωγράφου.
Έχετε χόμπι;
Ναι, φυσικά! Μου αρέσει να παίζω σαξόφωνο. Παίζω κλασσικά κομμάτια και όχι τζαζ.
Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε για μια ακόμη φορά και σας ευχηθούμε καλή επιτυχία στα νέα σας καθήκοντα, θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για τους φίλους σας στην Ελλάδα.
Είχα μία εξαιρετική εμπειρία στην Ελλάδα χάρη στην οικογένεια του Σπύρου. Πάντα σας σκέφτομαι και σας εκτιμώ όλους σας!
Ρεπόρτερ και ανιχνευτής: Επίκουρος
Φωτογραφίες αρχείου: Πέπος
Γραμματειακή Υποστήριξη: Μελισσάνθη
Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Ηρώ-Νικολέτα
Υπεύθυνος Ανάρτησης: Τζιμ Ανταμς-Αστροτομ
Μετάφραση από τα Ιαπωνέζικα: Fuji Tomo Kazu
Mr Ogawa, thank you for accepting to take with us this interview and we would like to start with our standard first question
What do you remember from your childhood?
I liked animals very much, so I went to the city zoo that was located in 30 minute walk from my home every months.
When did you decide to become a pilot, and what was that, that gave you the motive to take this decision?
I decided to become a pilot when I was a high-school student, 16 years old. The sky… I could find there was sky when I looked up lying on lawn at a university’s campus.
You were born some years after the disaster of Hiroshima and Nagasaki. Do you remember any stories told by older people who have experienced that tragedy?
I was born 8 years later than atomic bombs attack, so I didn’t remember anything about them. Also my birth place is far from those cities. I recognized these disaster after entering elementary school.
Until recently you were a pilot. If you were at the position of the pilots back then who threw the bombs, do you think that you would have done the same?
I never know about bombers, so I cannot answer the first question. I don’t think I would do the same thing.
In 1985 The JAL Company chose you to stay in Greece for about 2 years. What do you remember from this period? And how was your stay here for you and your family?
I stayed in Athens from July,1985 through July, 1987. I remember many things including of-course of you. We could stay very happily because of your family.
Mr Pepos remembers that shortly after your stay here, you said to him, that your children had acquired more beautiful facial features. Would you like to elaborate on that thought?
I’m sorry, but I don’t remember what I said. Could my children get more beautiful facial features?
When you decided to come to Greece did you ever imagine that you would become Alekos’ and Rania’s groomsman? Their wedding took place in Gorgogiri, our village. How was that experience for you?
I never thought I would become a groomsman of them. It was very, very important memory of me. Staying in Gorgogiri with you, attending the wedding… nobody could have such a nice experience.
Some years ago, during your visit in Gorgogiri (Easter period) as we were driving up to the mountain, something happened to the tire of our car….Do you remember how did we fix it?
Please forget it!
Thanks to you, Mr Pepos and his family met many members of your crew with whom they are still maintaining a very nice friendship. 2 years ago one of them Mie came to Greece with her family and we experienced very emotional moments. Mr Ogawa, are you planning to visit Greece again? If yes, when are you planning to do so?
Yes, always I’m thinking of you. I believed the first opportunity was last August when I retired from JAL. But after my retirement, I’ve just started the new job. Then I cannot have free time these days so much. I believe I will go to your place, at most in five years. I’ll retire the museum of art in three years, maybe at that time, the earliest chance, I hope.
After so many years of being a pilot we would like you to mention one pleasant and one unpleasant incident that occurred during your flights.
I could experience a lot of happy things, but I couldn’t experience unhappy flights.
Would you like to tell us your opinion about Greek people?
(laughing)… First I may say, I love Greek people. You’re sunny, talkative, critical and endurable people. I believe you’re enjoying your life.
Do you agree with the aspect of the intelligence services of the world that they had difficulties in Greece because Greek people talk too much and in Japan because Japanese people don’t talk at all!?!
No I don’t. Each country’s people can give excellent service to the others with their own effort. For Japanese people, it is the same.
Are there commonalities between the two nations?
Yes, there’re many. The differences depend on the individual person but not nations.
Would you like to describe us your last flight?
I flew to Boston with one of my best friend and a young reliable first-officer.
I could have very heart-warming flights and stays with my cabin crews, also.
When I came back to Narita office, I could find so many people who congratulated my last flight ceremony. I was given a lot of bunches of flowers, so Kimiyo could decorate them at the entry of my house, just looked like a flower shop.
In March 2011 your country experienced tragic moments. How are things today? Where were you that day?
Around me, nothing is affected these days. But still there are still hundreds of thousands people cannot return home in Fukushima Pref., because of radioactivity. Also, a lot of people who lived and were attacked by “Tsunami” cannot build their own house at the same place before, because worrying about the same disaster.
I was driving my car and stopped by the red signal when the earthquake occurred. On that day, I was off. Kimiyo went to Tokyo for shopping, and she couldn’t return home on that day, but fortunately she could stay at Shingo’s house in Tokyo at mid-night.
From last October till now, you have taken charge of the position of Deputy Director at the museum of Yokohama. How did this come up? Please tell us some things about the museum and its exhibits.
I send an application form with my resume and a short paper about museum of art. After that I got an interview. After entering the museum, I heard the numbers of candidate, it was 131 including me. I was surprised!
Yokohama museum of art is built 25 years ago, and is the biggest art museum in Yokohama city. We will start a new exhibition from tomorrow.
You’ll reach the homepage of YMA.
But, I’m sorry, it is written in Japanese mainly.
Which was your favourite food while you were in Greece and what do you miss most?
Spiros’ μουσακάς Musakka.
Mr Ogawa, would you like to mention some of your favourite painters, musicians, poets and writers?
I like many painters including European ones like Gustave Caillebotte;
Recently, I love Kanzan Shimomura, a Japanese famous painter?
Do you have any hobbies?
Yes, I do. I like to play saxophone… not jazz but classical ones, I play.
Would you like to tell us some words about your friends here in Greece?
I could have a warmhearted experience in Greece, because of Spiros’ family.
I’m always thinking of you. I do appreciate all of you.
Ending up with our interview, we would like to thank you again for your precious time and wish you success with your new task.
Please give many greetings to our beloved friends in Japan and tell them that our home is open for them whenever they want to visit us!
ρχει μια πολύ γνωστή ρήση που λέει πως όταν κάτι το θες πραγματικά πολύ τότε το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να γίνει αυτό πραγματικότητα! Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγήσει κανείς αυτό που ζήσαμε το βράδυ της 29ης Ιουνίου στο θέατρο Βράχων;
Loreena! Με μεγάλη αγωνία και αμηχανία όπως μας ενημέρωσε ο Mark μιας και είχε έρθει η ώρα και για την ίδια να γνωρίσει από κοντά μέλη της ομάδας για την οποία διάβαζε και μάθαινε νέα τον τελευταίο καιρό μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που είχαμε!
ούσαμε να κουβεντιάζουμε για ώρες, έπρεπε όμως να σεβαστούμε και τον υπόλοιπο κόσμο που περίμενε καρτερικά για ένα της αυτόγραφο όπως και την κούραση της μετά από διαδοχικά ταξίδια και συναυλίες!
