11/06/2019 τα παιδιά του δημοτικού σχολείου Γοργογυρίου ζωγραφίζουν για καλό σκοπό. Όλα τα έργα τα παραχώρησαν στην εταιρεία ΤΥΡΑΣ

 

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας σας χαιρετώ.

Επικοινωνώ σήμερα μαζί σας για καλό-καλλιτεχνικό σκοπό.
Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 🎨 ξεκίνησαν ήδη οι δημιουργικές δραστηριότητες, την αρχή έκανε μια ομάδα καλλιτεχνών, ένα νέο ρεύμα στην τέχνη της ζωγραφικής που ονομάζεται "Γοργογυρισμός" τα μέλη αυτής της ομάδας ανήκουν όλα στο Δημοτικό Σχολείο Γοργογυρίου.
Είχα την τύχη να παραβρεθώ σήμερα στο ατελιέ τους που εδρεύει σε μία αίθουσα του σχολείου.
Όλοι τους λες και ήταν επαγγελματίες ζωγράφοι με προσήλωση και μεράκι αποτύπωναν στους καμβάδες χρώματα και σχέδια που έκρυβαν στην ψυχή τους.

Με της άδεια της σχολικής επιτροπής και την συμπαράσταση του δασκάλου οι εκκολαπτόμενοι καλλιτέχνες ξεκίνησαν προ διημέρου τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Αυτό που έγινε ήταν μια πρόβα Τζενεράλε γι' αυτό που θα ακολουθήσει στην εξωτερική πλευρά του σχολείου.
Το ευτύχημα είναι πως ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος των σχολικών κτιρίων κ. Κωτούλας "αγκάλιασε" την πρωτοβουλία της εικαστικής παρέμβασης στο κτήριο του σχολείου και μ' αυτόν τον τρόπο μας άναψε το πράσινο φως ώστε να ξεκινήσουν τα παιδιά μια προεργασία γι' αυτό που θα παρουσιάσουν προσεχώς.
Τα παιδιά πήραν τις παλέτες, τα χρώματα, τους καμβάδες και με φαντασία άρχισαν να αποτυπώνουν τα σχέδια τους, ήταν εκπληκτικό το πόσο ενθουσιασμένα ήταν, αυτό που έκαναν γέμιζε τα πανιά της δημιουργικής τους φαντασίας, ήταν κάτι που τους άρεσε και το επιθυμούσαν.
Όταν κάνεις κάτι που σ' αρέσει το μόνο σίγουρο είναι πως θα περάσεις καλά.
Τα έργα αυτά των παιδιών θα τα παραδώσω αύριο με έναν εκπρόσωπο τους, τον μαθητή Θωμά Μπέη στην υπεύθυνη της εταιρείας ΤΥΡΑΣ Α.Ε. την κ. Πέτρου προκειμένου αυτή με την σειρά της να τα παραδώσει στην οικογένεια Σαράντη.
Τα έργα για λόγους ασφαλείας θα μεταφερθούν με ειδικό όχημα και συνοδεία φύλαξης λόγω της μεγάλης καλλιτεχνικής τους αξίας. 

Η πρωτοβουλία για να γίνει αυτό το πρότζεκτ ανήκε στον Επικούρειο Πέπο ο οποίος ανέλαβε φυσικά και το κόστος για την αγορά των υλικών, καμβάδων, χρωμάτων, πινέλων κ.λπ.
Αμέσως μετά θα αναφέρω τα ονόματα των παιδιών - καλλιτεχνών που έλαβαν μέρος σ' αυτή την δραστηριότητα.
Πανάγου Ελένη [απούσα]
Πατσιατζή Εβελίνα - Διώνη
Τσιούνη Εύα
Γκοβίνας Κωνσταντίνος
Ραρρά Νικολέτα
Ρίζου Μαρία
Γκοβίνα Ραφαηλία
Ρίζος Νικόλαος
Μπέης Θωμάς.
Παιδιά συγχαρητήρια!
Ήσασταν και τα εννέα υπέροχα!

Δυστυχώς λόγω ίωσης δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην εκδήλωση η Ελενίτσα Πανάγου; η εγγονή της Φαίης.
Σας ευχαριστώ για την συνεργασία, σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος 🎨
Επίλογος:
Τα παιδιά και θέλουν και μπορούν, και φαντασία έχουν, και προσόντα έχουν, και μεράκι έχουν, το θέμα είναι να τους δίνουμε την δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά.

Η φωτογράφηση έγινε από τον διεθνούς φήμης φωτογράφο τον διάσημο Fuji Tomo Kazu.
Επιμέλεια κειμένου: Επικούρειος Πέπος.
Κάρπε Ντίεμ!

''ΑΚΟΥ'' ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΠΕ που έγραψε για την δίδυμη αδερφή του την ΔΙΟΝΥΣΙΑ

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα σε σας και σε όσους το αξίζουν. Το μενού της σημερινής ανάρτησης είναι ποιητικό και αφορά την πολυαγαπημένη μου δίδυμη αδερφή την αξιολάτρευτη Διονυσία. Εγώ δεν ήμουν ποιητής αλλά η δίδυμη αδερφή μου με την αγάπη της και για την αγάπη της έγινα ποιητής και μάλιστα με παγκόσμια φήμη αφού ποιήματά μου έχουν μεταφραστεί στα Ιαπωνικά, στα Άφρικανς και στην γλώσσα των Ζουλού στη Νότια Αφρική. Το πιο κάτω ποίημα είναι βιωματικό και είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου αδερφή που πρωτοσυνάντησα όταν ήμουν μόλις 22 εννοείται πως 22 ήταν κι αυτή αφού ήμασταν δίδυμα αλλά δεν το γνωρίζαμε. Το μάθαμε τυχαία όταν φθάσαμε στην ηλικία των 55 αφού ήδη είχαμε γίνει οικογενειακοί φίλοι. Απίστευτα πράγματα που είναι όμως αληθινά. 

Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι, μάθε πως ό,τι διαβάσεις πιο

κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική

δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη αδερφή
στον πλανήτη.

Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή πίσω στη Γή
          -σε παρακαλώ- φρόντισε να επιστρέψω ως Διονυσία.
Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους
          και 22 σονέτα για την πιο όμορφη 45νη ιστορία φιλίας.
Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων που μεταφέρουν τους
          ευλογημένους φίλους μας στο Αγαίο.
Άκου: τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις
          το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.
Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω
          να γράφω ''στίχους'' για σένα που τόσο πολύ αγάπησα.
Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου
           εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκιπέσσα μου
Άκου: Ποιητή και Συγγραφέα, κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψετε ύμνους

            για την πολυαγαπημένη μου αδερφή γιατί μόνον τότε θα δοξαστείτε. 

Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω
            θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.
Άκου: Δίδυμη ψυχή μου, τους λυγμούς τ' ουρανού και τα δάκρυα της βροχής
            όταν πέφτουν στη Γαία είναι δικά μου.
Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα''
           μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου
           λίγες σταγόνες αγάπης.
Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου
           η Π.Ο.Ι.Φ. [πιο όμορφη ιστορία φιλίας]
Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Ο.Ι.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 45χρόνια
           μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων,
           αυτό οφείλεται στην αξιαγάπητη Διονυσία και στην Λόλα.

Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ
            δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτης.
Άκου: Η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε
            η αναζήτηση υπέροχων φίλων.
Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί
            της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.
Άκου: τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το                 Νοτιά σού λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας             ξεχάσεις, και με τον Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.
Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα
            και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ' αγαπώ.
Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι εγώ θα είμαι ο ναύτης 

            στο καϊκι που θα σε μεταφέρω.

Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε
            από το 77έως και σήμερα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να τις
            καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.
Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει,
            εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.
Άκου: Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα
            των καιρών, και των υποκριτών.

Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας
            εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.
Άκου: Εσύ η Όαση κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός,
            εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη.
Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα,
            εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.
Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη,
            εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ
            ο τυχερός αποδέκτης.

Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας του πλανήτη είναι οι:
            Derrick+Denice+Epikourios Pepos.

Άκου: την ηχώ της ‘’άτακτης’’ φωνούλας είναι η συνείδησή σου.

Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.

Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρωτήσου

           Από πού πηγάζουν.

Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τα’ αγγίξει

           Ούτε ο χρόνος.

Άκου: υπέροχες μουσικές και χαλάρωσε το έχεις ανάγκη, άκου το κλάμα του

           Παιδιού σου ως την καλύτερη σύνθεση της οικουμένης.

Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο

           Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.

Άκου: τον Pepe που λέει πως τα παιδιά και τα πουλιά είναι τα’ αγαπημένα

Πλάσματα του θεού, και γίνε τουλάχιστον, παιδί.

Άκου: τις θεσπέσειες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη,και σκέψου θετικά,

Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητής για να γράψεις τον Ύμνο της φιλίας.

Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο Νησί των συναισθημάτων.

Άκου: Διονυσία είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και μας ζεσταίνει.

Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε

           Τα βήματά τους.

Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα.

Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.

Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην

            Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρι της καλής Ελπίδας, και νοερά

            Ταξίδεψε μαζί του.

Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων

            Και άφησε να σε παρασύρει στις αγκαλιές των Μουσών.

Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και

           Τον Σον Κόνερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!

Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση

           Της  ήρεμης γυμνής βροχής.

Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί

            τα δάκρυα της ψυχής μου.

Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα

            έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.

Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν

            τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.

Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς

          μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.

Άκου: σήμερα 18/04 ένιωσα στ' αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που

          έκρυβε ένα μήνυμα, το μήνυμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από

          την περιοχή του GERMISTON

Άκου: Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου

            φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά

            και της έδωσε τ' όνομά σου.

Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία

            με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.

Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα 

           το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-

           γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν:

           α! πάλι ο Poof;;; συγχωρέσε τε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως

           στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός,

           που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.

          Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

          

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας…

που μας κάνουν ευτυχισμένους…

απ΄ την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…

🍂

Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας…

βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε…

ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας…

🍂

Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας…

🍂

Επιπλέον…

η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους…

αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας…

🍂

Πολλούς από αυτούς…

τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς…

🍂

Είναι ειλικρινείς…

είναι αληθινοί…

Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά…

ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!!

🍁

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι…

αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές…

ή για λίγες μέρες ή ώρες…

🍁

Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα…

για όσο καιρό είμαστε κοντά τους…

🍁

Μιλώντας για κοντά…

δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους…

εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών…

και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα…

μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου…

🍁

Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει…

πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας…

μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι…

και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές…

🍁

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό…

Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς…

🍁

Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά…

αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα…

🍁

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας…

και η πιο προφανής απόδειξη…

🍁💌🍂🎻🎷📚

πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν Π ο τ έ τυχαία!!

Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος 🎨

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χωριό του Πεπέ, τα τέσσερα ποιήματα που ακολουθούν, με κορυφαίο το πρώτο το οποίο έγραψε ο εκλεκτός μου φίλος - φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό το 2007 και τα τέσσερα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκέτιου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ 

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό. 

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει 

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη. 

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού 

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου. 

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι, 

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει». 

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι, 

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει. 

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη, 

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη. 

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι, 

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι. 

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα 

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα. 

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια, 

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια. 

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη, 

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι. 

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει 

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι. 

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή 

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή. 

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ, 

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους. 

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα, 

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα. 

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη, 

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη. 

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα, 

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα. 

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα 

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα. 

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω, 

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω. 

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη, 

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη. 

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω." 

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω. 

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία, 

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία, 

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι, 

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι." 

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου 

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου. 

Π.Λ.🎓🌷

ΥΓ. Κλείσε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην καρδιά σου και θα νιώσεις την αύρα του Κερκέτιου όρους να σου χαϊδεύει τα μάγουλα, 

θα νιώσεις τη δροσιά του Κεφαλοπόταμου να ποτίζει την ψυχή σου, 

θα νιώσεις τ' αρώματα της ρίγανης, της Φλαμουριάς, και των αρωματικών φυτών να ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα νιώσεις την φιλοξενία των Γοργογυραίων να σε καλούν να επισκεφτείς το χωριό τους ξανά και ξανά, 

θα νιώσεις την ηδονή που εκπέμπουν οι Μούσες και οι Νύμφες του δάσους και του ποταμού, αυτά και άλλα πολλά μαγικά θα σου συμβούν αν κλείσεις στην 💓 το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο ύμνησε με το πιο πάνω ποίημα ο μέγιστος φιλόλογος και ποιητής Παναγιώτης Λαδιάς όταν το επισκέφτηκε και το ερωτεύτηκε.

Ίσως να είναι το πιο ερωτεύσιμο χωριό στην ελληνική επικράτεια.

Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι;

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΔΕΥΤΕΡΟ] 

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,

κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη

ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·

έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

🌷🌷🌷

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις

και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο μη προχώρει

του ταξιδιού σου πια. 

Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις

καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;

🌷🌷🌷

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,

των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·

και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

🌷🌷🌷

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις

που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις

τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να 

μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;

🌷🌷🌷

Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.😜😜😜

Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.

Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,

οι καρποί,τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.🎷🎷🎷

Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από έναν το Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.

ΤΡΙΤΟ]

Απ' όταν χώρισε θαρρώ/

Το χώμα από τον ουρανό/

Καμαρωτό μ' αλαζονεία/

Και μες στη θεία ησυχία/

🌜🌷🌛

Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/

Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/

Και όταν ρίχνουμε ματιές/

Στους κάμπους με τις κερασιές/

🌜🌷🌛

Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/

Κρύβεται πίσω από το βουνό/

Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/

Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/

🌜🌷🌛

Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/

Να το αγγίξουν πλησιάζουν/

Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/

Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.

Γιαμάμπε Ακαχίτο.

ΤΕΤΑΡΤΟ]

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο

Στους δρόμους του ουρανού

Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά

Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς

💃🍇🎻

Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα

Στο άρωμα των λουλουδιών

Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου

Και των πουλιών τις μουσικές.

🎻💃🍇

Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου

Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο

Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ

🍇💃🌷

Πιο κοντά μου σε νιώθω

Όσο κι αν μακριά σου φεύγω

Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου

Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου

🍇💃🎷

Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι

Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,

Με χρώματα, με αρώματα 

Και με κάθε λογιών χαρίσματα.

🍇💃🍓

Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές

Στην αυλή των θαυμάτων

Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.

Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην 💓 τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Την επιμέλεια των κειμένων έκανε ο Επικούρειος Πέπος.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΡΥΝΗ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Αγαπημένη Φρύνη σ' ευχαριστώ.

ΟΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ εις μνήμην της αλησμόνητης ΦΡΥΝΗΣ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές, Φιλοκαλλιστές, Φιλότεχνοι σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε καλή τύχη και καλή υγεία. Η σημερινή ανάρτηση ίσως σε κάποιους να μην αρέσει, και ίσως κάποιους να τους ξενίσει!!!!!!!!  σε όλες και όλους αυτούς θα πω το εξής:   Σήμερα έμαθα ένα δυσάρεστο γεγονός, έμαθα πως πέθανε μια ΚΥΡΙΑ!!!!!!! ίσως κάποιοι από σας πείτε μας πως είναι δυνατόν να το λες αυτό για μια γυναίκα που στα νιάτα της, στα 23της όταν εσύ την είχες γνωρίσει ήταν ιερόδουλος; Πράγματι όταν πρωτογνώρισα την πανέμορφη Φρύνη είχε ήδη ξεκινήσει το άθλημα, εγώ όμως θα θυμάμαι για πάντα μερικά  πράγματα από εκείνη τη Θεά, το τέλειο σώμα της, και τους πιο ερωτικούς μαστούς που γνώρισα στη ζωή μου, και κυρίως την ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ.  Αυτή η ΚΥΡΙΑ που πέθανε χθες άφησε ένα γράμμα σ' έναν κοινό μας φίλο όπου μέσα υπήρχε μια μικρή φράση, ''Σ' ευχαριστώ για όλα'' σίγουρα θα έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί μου έγραψε αυτή τη λέξη, θα σας το πω, σιγά σιγά όμως για να πάρουμε  τα πράγματα με τη σειρά. 

Αφιερωμένο στην ΦΡΥΝΗ την επίγεια θεά του Έρωτα.

Το λουσμένο στον πόθο
γλυκό προσωπάκι της Φρύνης
που συχνά προβάλει στα όνειρά μου
με κάνει να επιστρέφω στον μικρό Θπύρο
και να τον ακούω να λέει: 

Με τρελαίνανε τα ρόδινα χείλη σου,
προπύλαια ενός στόματος γεμάτου νέκταρ.
Κι οι κόρες των ματιών σου , έτσι που άστραφταν
πίσω από τις βλεφαρίδες σου.

Και οι κατάλευκοι στητοί μαστοί,
οι άκρως ερωτικά αρμονικοί
και ποθεινότατοι, οι όμορφα πλασμένοι.
Τερπνότεροι κι απ' άνθος!!!!!!!
(Διοσκουρίδης)

Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά. 

Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ!  γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ' αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις τρυγήσουμε καταλήγαμε στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα,  οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα. 

Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.

Οι Μούσες δέσανε το Έρωτα
αλλά τους ξέφυγε μέσα απ' τα μάτια
τα δικά σου!!!!!!!!!
Στ ' άστρα είσαι τώρα αστέρι μου!
Μακάρι να 'μουν ουρανός
''να 'χα χίλια μάτια  για να σε θωρώ''!!!
(Πλάτων)

Το τι θα συμβεί αύριο να μη με ρωτάς
και μήτε να σε μέλει. 
Όποιας λογής σου δίνει η τύχη να είναι
η μέρα σου, να τη νομίζεις κέρδος.
Και όσο έχεις τη νεότητα, να μην υποτιμάς
τους έρωτες και τους χορούς. (Φρύνη)

Αυτά μου έλεγες τότε, αλλά εγώ δεν μπορούσανα 
σε καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένος
Επίσης μου είχες πει:
Ποθώ μαζί με σένα να παίξω
την εφηβεία σου
διότι οι τρόποι σου
έχουν μια χάρη μοναδική!!

Αυτά και άλλα πολλά όμορφα λόγια
μου έλεγες ομορφούλα μου όταν κράταγα
στην αγκαλιά μου το δαντελένιο σώμα σου.
Τα μάτια σου τα πράσινα που μ'άρεσε
να τα φιλώ συνέχεια, κι όμως ποτέ μου
δεν τα χόρτασα, εσύ θυμάμαι έλεγες:

Μην τα φιλάς τα μάτια μου!!!
Γιατί θα τα μισήσω
Μην τύχει κι είναι η αφορμή
Με σένα να χωρίσω!!!!!!!!!!!!

Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10 χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του γιού του τού Θωμά και εγώ έκλαιγα γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Φρύνη τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε, περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Φρύνη, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ, μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με κρέας!!!!!!! Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο  δωμάτιό της που για την ακρίβεια ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε μόνο για μας. 

Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.

Μετά έμαθα πως:

Το νου αδειάζω απ' τα γιατί

και την καρδιά απ' τα πρέπει
άγραφος χάρτης η ψυχή
στου κόσμου τον καθρέφτη.

Ξόδεψα την Ανατολή
σ' όνειρα προδομένα
και ήρθε η Δύση να μου πει
όσα καλά κρυμμένα
είχε η μοίρα φυλακτό
στου ποτηριού τον πάτο
μέλι πικρό ο 

στεναγμός

κι' η θύμηση κανέλα
κι ο ψίθυρος μου σ' αγαπώ
στου ανέμου την κορδέλα.

Με χαμένο
στο πέλαγο βλέμμα
τη ζωή μου
ξεπλένω απ' το ψέμα
κι' ούτε μια σκέψη πια
σκοτεινή στης ψυχής το τοπίο
κύμα, γέλιο κι αρμύρα
δαχτυλίδι μου,
ένα βότσαλο πήρα
και σου λέω... αντίο
με του ήλιου το πλοίο.
«Στην αγκαλιά μου κράτησα τ' αταίριαστα του κόσμου
και φύλαξα το σ' αγαπώ για το ταξίδι φως μου...»
Ζωή Δικταίου

Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα  που σας προείπα και με την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο ''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή είχα παρακολουθήσει 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού. Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο ΣΙΝΕ ΕΡΕΧΘΕΙΟ χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ' έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια.

Ερώτηση πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι απόψε, άλλο βράδυ σε παρακαλώ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου κρατάς ξανά το χέρι!! αν και 15 πονηρός ο βλάχος. Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ' έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε ν' αλλάξει πάση θυσία. [κάποια στιγμή πλαστογράφησα ένα πιστοποιητικό ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.] Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου'' χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια  να πάμε ξανά στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ. Μου υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 07/07/70 μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις 12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι.

Όταν άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και το καμπαρέ ''the B.G''[Beautiful girls] κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρεπε  ένα βράδυ να πάω κι εγώ εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου είπε ΟΚ!!!  Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!! για την ακρίβεια η κυρία στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα της είπε: Ρε συ Τάνια  τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ό,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Φρύνη!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε ήταν η Φρύνη.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ήσουν εσύ Φρύνη. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου.

Εκείνο το βράδυ που σε είδα εκεί ήταν για μένα ένα μεγάλο σοκ, γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με τη νοσηλευτική, επειδή όμως δεν ήμουν σίγουρος λόγω του χαμηλού φωτισμού αποφάσισα πως έπρεπε να σιγουρευτώ γι' αυτό την επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ  με περίμενε εκεί η Τάνια και μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός μικρός στο μάτι αλλά  ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ' εκείνο το τραπέζι, δηλαδή για σένα, με το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!! βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα στην Πηνελόπη, [άρα σκέφτηκα η Πηνελόπη ήταν η επικεφαλής], εγώ, προκειμένου να μπορέσω να μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας την πείτε μου τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η κυρία Πηνελόπη χθες όταν με αποκάλεσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα; για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ' την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Όταν άκουσα να έει το όνομά σου με χτύπησε καραυνός, ήταν ίσως η πιο δυνατή ψυχολογική σφαλιάρα που δέχθηκα στα 15μου. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα η Φρύνη άκουγε με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα. Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η ΦΡΥΝΗ είχε μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!! 

Στο άκουσμα αυτής της λέξης ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε: ''όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής''  και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη ΦΡΥΝΗ''. Χριστούγεννα 1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ........... μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου, ευτυχώς που η συνάντηση με την ΦΡΥΝΗ έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη δεύτερη φορά που η ΦΡΥΝΗ πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της.  Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ ΦΡΥΝΗ, η δική μου ΦΡΥΝΗ εκείνη η κοπέλα που με μύησε στα μυστική της ερωτικής πράξης και όχι μόνο, πως να την ξεχάσεις; Για όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ' αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ. Της χρωστούσα πολλά.

 

Υπήρξε μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική γιαγιά την αξίωσε μάλιστα ο Θεός ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε αρκετές φορές μέσω του κοινού μας φίλου να βρεθούμε γιατί γνώριζε την αγάπη μου και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της, αυτό τελικά συνέβη τυχαία όταν κάποιο βράδυ βρισκόμουν στον θερινό κινηματογράφο ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, ήταν και η ίδια εκεί με τα δύο παιδιά της, μιλήσαμε μόνο με τα μάτια μας, ήταν προφανής ο λόγος που είχε έρθει στον συγκεκριμένο κινηματογράφο.  Καταλάβαινε πως ήθελα πάρα πολύ να την πάρω στην αγκαλιά μου αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, έτσι ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές. Μου αρκούσε που είχε έρθει εκεί που υπήρχαν οι κοινές μας μνήμες. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα''.  Αγαπημένη ΦΡΥΝΗ σ' ευχαριστώ για όλα. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ένα ποίημα του Θανάση Κωσταβάρα αφιερωμένο στην Δολέντσια. [Ανιχνευτής ο Πεπέ.]

 

ΟΙ μεταμορφώσεις στον Έρωτα.

Και μόνο να σε κοιτάζω.

Κι ας είναι τα μάτια μου

δυο λυπημένα πουλιά.

Κι ας χάνεται η φωνή μου

πίσω από ένα φοβισμένο χαμόγελο.

Έστω και μόνο να μ’ αξιώνεις μ’ ένα σου βλέμμα μου φτάνει.

Μεταμορφώνομαι.

Γίνομαι αέρας να σ’ αγκαλιάζω.

Γίνομαι χάδι και ψίθυρος.

Κι αν δεν πετάω μακριά σου, αν δεν χάνομαι

είναι γιατί δεν μπορώ να φύγω από κοντά σου.

Είμαι βαθιά ριζωμένος στον Έρωτα μας.

Γίνομαι δέντρο, γεμίζω από κλώνους και φύλλα

ανθίζω σε άσπρα και κόκκινα άνθη

στολίζομαι μόνο για να σ’ αρέσω

και σαν να είμαι γεμάτος αηδόνια

σου τραγουδώ.

Σού μιλώ σε μιαν άλλη, άγνωστη γλώσσα

σου στέλνω απ’ τους αστερισμούς του ονείρου, μηνύματα.

Σ’ αγγίζω σαν χνούδι∙

σαν τρυφερή αύρα, σαν από κάποιο υπερκόσμιο φως.

Εγώ ο δειλός, ο σκοτεινός, ο αμήχανος

σου γράφω παθιασμένα ποιήματα.

--------------------------------------------------

Μόνο με την Αγάπη σου Δολέντσια

μπορώ να επιζήσω.

Να μη χαθώ μέσα στο

μαύρο δάσος.

Ν’ αψηφήσω τον άγριο σκύλο

που μ’ ακολουθεί σα’ να ‘ναι ο ίσκιος μου.  

Μόνο με την Αγάπη σου.

Να χτίσω ένα άλλο πρόσωπο.

Να γίνω πάλι ένα μικρό αγόρι.

Αθώο σαν το τρεχούμενο νερό.

Και να γνωρίζω τον κόσμο

μ’ ένα καινούργιο θάμπωμα.  

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορώ να λέω τραγούδια

από άλλους, άγνωστους

τόπους.

Να γίνομαι ένας γρύλος άγρυπνος∙

και να κεντώ τ’ όνομα σου,

με στίχους αέρινους.

Να μιλώ μόνο για σένα.

Να σε καλημερίζω μ’ έναν

φοβισμένο κορυδαλλό

κρυμμένον στο στήθος μου∙

και να μου αποκρίνεσαι μ’

ένα ξεχασμένο μου ποίημα.  

Μόνο για την Αγάπη σου.

Μπορώ να περνάω την κάθε μου μέρα

απαγγέλλοντας τους

πικρούς στεναγμούς

και αγιογραφώντας τους αίνους

απ’ το μέγα θαύμα του Έρωτα.

Να σου λέω τέλος καληνύχτα

και να με παίρνεις μαζί

σου, στον ύπνο σου.

Για να με σεργιανίσεις

μεθυσμένον

στα μαγεμένα σου όνειρα.

Μόνο με και για την Αγάπη σου

μπορώ να γίνομαι όλο και πιο ανθρώπινος.

Να φαίνομαι όλο και

λιγότερο λυπημένος. 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ