ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ μία αληθινή ιστορία μέρος δεύτερο. Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

 Μέρος δεύτερο.

Καλημέρα και καλησπέρα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ταυτόχρονα κάπου βραδιάζει και κάπου ξημερώνει, ακριβώς το ίδιο δεν συμβαίνει και στους ανθρώπους; Για  κάποιους νυχτώνει και για κάποιους ξημερώνει. 'Ετσι λέει ο Επίκουρος. Ας συνεχίσω όμως την αφήγησή μου μιας και από αυτά που μου είπε ο Επίκουρος υπήρξε μεγάλη έκπληξη σε πολλούς φίλους του και δέχθηκε πολλά τηλεφωνήματα που ανυπομονούν να μάθουν τη συνέχεια αυτής της αληθινής ιστορίας των διδύμων.

Όπως σας είχα αναφέρει στην πρώτη ανάρτηση όταν ο Πλακιώτης Πατροκοσμάς μίλησε στον Επίκουρο για τη δική του θεωρία σκέφτηκε να ρωτήσει την DENICE για την ημερομηνία γέννησής της, αυτό όμως για να γίνει έπρεπε πρώτα να λάβει  κάποιο γράμμα, αυτό έγινε περίπου τρεις βδομάδες αργότερα όταν έλαβε την πρώτη τους επιστολή την οποία και σας προσκομίζω. Έπ' ευκαιρία, τι ωραία εποχή ήταν εκείνη με την αλληλογραφία; Αν δείτε τις κάρτες και τα γράμματα που έχει ό Επίκουρος μόνο τότε θα καταλάβετε τι εννοώ, μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το θέμα ενός Μουσείου.

Ελάτε για λίγο στη θέση του όταν διαβάζοντας το γράμμα φθάνει στο σημείο όπου υπήρχε η πιο κάτω παράγραφος.

''Σπύρο, (τότε είχε αυτό το όνομα o Eπίκουρος) θα πρέπει να σου πω πως κι εγώ όταν συναντηθήκαμε είχα νιώσει το ίδιο συναίσθημα, και γι' αυτό σε ρωτούσα για το πότε γεννήθηκες γιατί είχα διαβάσει κάπου!!!!!!!!!!! πως όταν δυο, η και πιο πολλά άτομα γεννηθούν την ίδια στιγμή!!!!!!!!! συμβαίνει το εξής: αν κάποια από αυτά τα άτομα, κάποια στιγμή συναντηθούν νιώθουν αυτό το παράξενο συναίσθημα λες και η φύση κάτι θέλει να τους πει με τον δικό της κώδικα.......!!!''

 Όταν ο Επίκουρος διάβασε αυτή την παράγραφο έχασε τη λαλιά του!!!!!!!!!!! 

Ο Πατροκοσμάς έμενε ένα στενό πιο πάνω στην οδό Βάκχου, πήγε στο σπίτι του και του διάβασε το γράμμα, το μόνο που είπε ο Πτροκοσμάς ήταν: φρόντισε πάση θυσία να ξανασυναντηθείς μ' αυτούς τους ανθρώπους, ίσως αποδειχθούν πάρα πολύ σημαντικοί για σένα. 

Αχ βρε Πατροκοσμά μα πόσο σοφός ήσουν; που να ζούσες το 2010!!!. Ποιο κάτω του έγραφε την ημερομηνία γέννησής της που ήταν η 3τη Ιανουαρίου του 1955, άρα το μόνο κοινό που είχαν ήταν το 1955 αυτό δεν τον  βοηθούσε να προσεγγίσει τη θεωρία του Πατροκοσμά.

Ωστόσο ήταν  πολύ χαρούμενος που είχε νέα από τους νέους φίλους του και είχε την προαίσθηση πως κάποια στιγμή θα τους ξαναέβλεπε, έτσι του έλεγε η εσωτερική του ''άτακτη φωνούλα''. Συνεχίζουν την αλληλογραφία και κάποια στιγμή αρχές Απριλίου του 1982 λαμβάνει ένα ακόμα γράμμα όπου τα νέα είναι ευχάριστα, οι φίλοι του έχουν προγραμματίσει να επισκεφθούν της Ελλάδα και ειδικότερα τη Σάμο, πριν όμως πάνε Σάμο έχουν κανονίσει να παραμείνουν δυο μέρες στην Αθήνα για να τον δουν και να τους δει. Η άφιξή τους ήταν προγραμματισμένη για τις 08/07/82 δηλαδή η πρώτη φορά ήταν στις 07/07 και η δεύτερη στις 08/07 άραγε η τρίτη θα ήταν στις 09/07;

Ας αφήσουμε εδώ για λίγο τους φίλους του Επίκουρου και ας επιστρέψουμε λίγα χρόνια πριν, όταν ο Επίκουρος γνώρισε το ζευγάρι ήταν ανύμφευτος (και όχι ανύπαντρος όπως συνήθως λέμε) αυτό είχε συμβεί το 1977 το 1979 νυμφεύεται τη Δολέντσια και το 1981 αποκτούν το πρώτο τους παιδί που είναι κορίτσι και που δυστυχώς γι' αυτήν και γι' αυτούς έμειναν εκεί στο ένα παιδί, άρα το 1982 που οι φίλοι του σκοπεύουν να επισκεφτούν την Αθήνα -εκτός απροόπτου- θα γνωρίσουν και τα δυο νέα μέλη της οικογένειας του Επίκουρου. 

Πράγματι στις 08 Ιουλίου του 1982 με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ προσγειώνονται στο Δυτικό Αεροδρόμιο οι φίλοι του που έχουν μαζί τους και τα δυο παιδιά την πανέμορφη Τζένη και τον μικρό γόη Νίκολα, εννοείται πως ο Επίκουρος πετάει από τη χαρά του, η μόνη του στεναχώρια ήταν που δεν ήταν στην Αθήνα η γυναίκα του και το παιδί του γιατί η γυναίκα του είχε μια πτώση στα σκαλιά της εισόδου στην οδό Δεινοστράτου όπου έμειναν εκείνη την περίοδο και ο γιατρός της συνέστησε να παραμείνει τουλάχιστον για ένα μήνα σε ακινησία γι' αυτό και έκριναν πως το καλύτερο γι' αυτήν θα ήταν να παραμείνει ένα μήνα στο Γοργογύρι, [που τότε δει είχε αποκτήσει ακόμα τους τίτλους Μαγευτικό και Πανέμορφο, αυτό συνέβη αργότερα χάρη στον Θεόφραστο], ώστε να έχει τη φροντίδα της πεθεράς και της μάνας. 

Και φυσικά τη μητέρα ακολούθησε και η κόρη που ήταν μόνο 15 μηνών. Η μόνη του στεναχώρια ήταν αυτή. Την πρώτη μέρα της φιλοξενίας ο Επίκουρος πήγε τους φίλους του στο θέατρο της Δώρα Στράτου στο Λόφο των Μουσών. 

Το μεσημέρι που είχαν ξανασυναντηθεί είχε χαρίσει στην μικρή Τζένη ένα δαχτυλίδι -όχι πολύ ακριβό- αλλά ήταν πολύ όμορφο και η μικρή Νεράϊδα ήταν ξετρελαμένη συνέχεια το έβγαζε από το δαχτυλάκι της και το έδειχνε στον αδερφό της. 

Αυτό έκανε και κατά  τη διάρκεια της παράστασης ώσπου κάποια στιγμή της πέφτει το δαχτυλίδι κάτω από τις εξέδρες!!! αν μάζευε κάποιος τα δάκρυα της Τζένης εκείνο το βράδυ θα γέμιζε τη λίμνη Κάρλα, ήταν απαρηγόρητη, της υποσχέθηκε ο Επίκουρος πως μετά την παράσταση θα κοίταζε κάτω από τις εξέδρες για να το βρει, πράγματι μετά την παράσταση εξήγησε στους υπεύθυνους το τι είχε συμβεί και του επέτρεψαν να δει μήπως και βρει τον χαμένο θησαυρό της μικρής Τζένης, αν δεν το έβρισκε του πρότειναν να πάει την επόμενη κατά τις 10.00 που θα ήταν μέρα ώστε να μπορέσει να δει καλύτερα. 

Όσο και αν έψαξε εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσε να το βρει και εξήγησε στην Τζένη πως θα έψαχνε ξανά την επόμενη, το κοριτσάκι επέμενε να πάει κι αυτό μαζί του πράγμα που έγινε την άλλη μέρα, και κατά τις 10.30 έψαχναν και οι δυο κάτω από τις εξέδρες, το αετίσιο μάτι της ήταν αυτό που το πρωτοαντίκρισε και η χαρά της ήταν ανείπωτη, συνέχεια του έλεγε, θείε Σπύρο σ' αγαπώ πολύ, σ' αγαπώ πολύ!! 

Επέστρεψαν στο ξενοδοχείο μες τη τρελή χαρά, αυτή ήταν η τελευταία φορά -από τις επόμενες 30 που ήρθαν στην Αθήνα- που έμειναν σε ξενοδοχείο, το σπίτι τους πια ήταν το σπίτι του Επικούρειου Πέπου.

Την επόμενη τους πρότεινε να πάνε στο Ηρώδειο γιατί είχε μια καταπληκτική μουσική παράσταση, αποδέχθηκαν την πρότασή του και πέρασαν άλλο ένα καταπληκτικό βράδυ. Όταν επέστρεψαν στο γαστρονομικό εργαστήριο για να δειπνήσουν,  η DENICE κάποια στιγμή απευθύνθηκε στον Επίκουρο λέγοντάς του, πως νιώθεις; 

Ο ίδιος κατάλαβε φυσικά πως δεν τον ρωτούσε γενικά και αόριστα, γι' αυτό αφού σκέφτηκε λίγο, απάντησε. 

Φίλοι μου αν δεν με ρωτούσε η DENICE δεν θα αναφερόμουν καθόλου σε 'κείνο το συναίσθημα, αφού όμως με ρωτήσατε θα σας πω την αλήθεια, τους εξήγησε το περιστατικό με τον Πατροκοσμά, και εξεπλάγησαν ;όλοι πάρα πολύ, ζήτησαν μάλιστα την επόμενη πριν αναχωρήσουν για Σάμο αν ήταν δυνατόν να συναντήσουν αυτόν τον σημαντικό άνθρωπο, την επόμενη που τον συνάντησαν εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τον Πατροκοσμά που σε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν πάντα ρωτούσαν γι' αυτόν.

Τους εξήγησε λοιπόν πως και τώρα νιώθει ξανά το ίδιο, και πως όλα αυτά τα 5 χρόνια δεν υπήρχε μέρα που να μην τους σκέφτεται, όταν δε και η DENICE του είπε πως κι αυτή συνεχίζει να νιώθει αυτό το παράξενο συναίσθημα, το λόγο πήρε ο DERRICK ο οποίος μεταξύ αστείου και σοβαρού είπε πως η περίπτωσή μας δεν άπτεται της κλασσικής ιατρικής, αλλά ίσως της παραϊατρικής. 

Το λόγο πήρε ξανά η DENICE η οποία είπε πως παρ' ότι τα παιδιά γνώριζαν τον Έπίκουρο μόλις δυο μέρες είχαν δεθεί κι αυτά τόσο πολύ μαζί του λες και τον γνώριζαν από χρόνια. Και ο Επίκουρος έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τα παιδιά των φίλων του.

Εκείνο το βράδυ τους μίλησε από την καρδιά του λέγοντας: το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως σας αγάπησα υπερβολικά και στεναχωριέμαι που δεν είναι μαζί μου και η γυναίκα μου, γιατί είμαι σίγουρος πως κι αυτή θα σας αγαπούσε το ίδιο, δεν μπορώ αυτό να το εξηγήσω γι' αυτό θα εφαρμόσω τα λόγια του σοφού Πατροκοσμά ο οποίος μου είπε: 

''Σπύρο παιδί μου, (πάντα έτσι τον αποκαλούσε,) μην προσπαθείς σε όλα τα πράγματα να βρίσκεις μια λογική εξήγηση γιατί έτσι οι χαρές της ζωής θα περνούν από δίπλα σου και δεν θα τις προσέχεις, όσο για τους φίλους σου να θυμάσαι αυτό που σου είχα ξαναπεί, αυτοί οι άνθρωποι θα αποδειχθούν για σένα πολύ σημαντικοί, λίγο που τους γνώρισα με κέρδισαν αμέσως, είναι σπάνιοι άνθρωποι, και ιδιαιτέρως χαρισματικοί''.

Σοφέ Πατροκοσμά σ' ευχαριστώ, είχε δίκιο όπως πάντα, σκέφτηκε ο Επίκουρος. 

Αποφασίσαν να μη δώσουνε συνέχεια και να χαρούνε την όμορφη συντροφιά. Την επόμενη αναχώρησαν για τη Σάμο, σχετικά μ' αυτό το νησί όταν έρθει η ώρα θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που πιθανόν να αποκαλέστε τον Έπίκουρο μυθομανή, υπομονή όμως γιατί έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, πιστέψτε με όμως πως αξίζει τον κόπο γιατί η περιπέτεια δεν άρχισε ακόμα, σε κάθε βήμα από δω κι εμπρός θα διαβάζετε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουν τα μάτια σας. Κάπου εδώ θα σταματήσω το δεύτερο μέρος, για το τρίτο μέρος έχει ο Θεός..

Ακολουθεί, το ύστερο απόγευμα το τρίτο μέρος.

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ μια συγκλονιστική ιστορία. Μέρος Α' Από τον Επικούρειο Πέπο.

 ΚΑΝΤΖΑ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, και καλησπέρα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ταυτόχρονα σε κάποιο άλλο σημείο της γης μπορεί να νυχτώνει, και κάπου αλλού να ξημερώνει.

Αφορμή για να σας στείλω το πιο κάτω κείμενο είναι απορία κάποιον ευλογημένων φίλων που  όταν έμαθαν την αληθινή ιστορία, δηλαδή το πως είμαι δίδυμος, με παρότρυναν να γράψω αυτή τη συγκλονιστική ιστορία, αυτό ξεκίνησα να κάνω σήμερα δύο μέρες πριν μας αφήσει αυτός ο χρόνος. Ένας χρόνος που άλλαξε ριζικά τις ζωές μας προς το χειρότερο. Η δίδυμη αδερφή μου  ακούει στο όνομα Διονυσία!!  και είναι η πιο γλυκιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, ειλικρινά δεν υπερβάλω καθόλου.

Είναι μια συγκλονιστική ιστορία που την εξομολογούμαι για πρώτη φορά. Ίσως κάποιος αναρωτηθεί γιατί αυτή η ιστορία να είναι τόσο συγκλονιστική; τι το διαφορετικό έχει; θα σας εξηγήσω, φαντασθείτε λοιπόν το πιο κάτω σενάριο: 

να έχεις εσύ τα γενέθλιά σου στις 23/05 και η δίδυμη αδερφή σου στις 03/01!!!!!!!!!!! γίνεται; δεν γίνεται είπατε; έλα όμως που η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνάει τη φαντασία!!!!!! 

Κι όμως αυτό συνέβη στη δική μου περίπτωση και της αδερφής μου. 

Η μόνη διαφορά που υπήρχε ήταν τα 2 με τρία λεπτά διαφοράς που γεννήθηκε πιο πριν η αδερφή μου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή γιατί η ιστορία εκτός από απίστευτα συγκλονιστική είναι και αρκετά περιπετειώδης και θα χρειασθεί να σας την κοινωνήσω σε συνέχειες. Σήμερα θα διαβάσετε το πρώτο μέρος.

Σας έχει τύχει να διαβάσετε, η ν' ακούσετε αυτό που είχε γράψει ο ΚΟΥΕΛΙΟ ΣΤΟΝ ΑΛΧΗΜΗΣΤΗ πως κάποιες φορές συνωμοτεί το σύμπαν; ε! αυτό συνέβη στη δική μας περίπτωση. Φαντασθείτε να ήσασταν εσείς στη θέση τη δική μου και της αδερφή μου και από ένα παιχνίδι της τύχης να συναντήσεις τη δίδυμη αδερφή σου -εντελώς τυχαία- το 1977, 

δηλαδή 22 χρόνια μετά τη γέννησή μας, και που δεν ήξερες βέβαια, όχι πως έχεις αδερφή, αλλά ούτε καν πως ήσουν δίδυμος, δηλαδή δεν το ήξερε ούτε η ίδια η μάνα σου και ο πατέρας σου, και φυσικά ούτε η αδερφή σου!!!! πως είπατε; τη σας λέω τώρα;;;;;;;;;;; 

Ψυχραιμία φίλοι μου, ψυχραιμία  και θα σας τα διηγηθώ όλα με τη σειρά, κάντε λίγη υπομονή, εγώ το έμαθα στα 55μου, δηλαδή 55 χρόνια μετά, απίστευτο; κι όμως είναι ΑΛΗΘΙΝΟ.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, το 1977 κι ενώ βρίσκομαι στην Αρεοπαγίτου 18 όπου κάνω το μεταπτυχιακό μου στη μαγειρική στο διεθνούς φήμης εργαστήριο ''PEPOS SCOOL OF DELICATESEN'' ξεκινάει το ξετύλιγμα του κουβαριού της πιο απίστευτης, αλλά αληθινής, όπως προείπα,  ιστορίας, της δικής μου ιστορίας και της δίδυμης πανέμορφης Θεάς αδερφής μου που έως το 2010 γιόρταζε τα γενέθλιά της στις 03/01

Ας αφήσουμε τον Επικούρειο Πέπο σ' αυτό το σημείο, κι εγώ ο αφηγητής αυτής της ιστορίας, δηλαδή ο Πεπέ, θα πάρω τη σκυτάλη για να σας διηγηθώ τη συνέχεια. Για να έχετε στο κάδρο σας όλα τα κομμάτια του παζλ θα πρέπει να σας μεταφέρω πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στο 1953 και ειδικότερα στο κτίριο της πρεσβείας της Νοτίου Αφρικής. 

Εκεί έχουν μετατεθεί από τις αρχές του 53 ένα ζευγάρι διπλωματών ηλικίας 37 χρονών ο άνδρας και 35 η γυναίκα. Το ζευγάρι μιλάει άπταιστα τα ελληνικά, γιατί εκτός από καλοί διπλωμάτες είναι και φιλέλληνες και η μετάθεση αυτή ήταν γι' αυτούς όνειρο ζωής. Είχαν αποφασίσει πως όταν με το καλό θα αποκτούσαν παιδιά, θα τους έδιναν ελληνικά ονόματα, το αγόρι θά το ονόμαζαν  Όμηρο, και το κορίτσι Αμάλθεια.

Δυστυχώς όμως παρ' ό,τι ήταν ήδη επτά χρόνια μαζί, αυτό λόγω κάποιου προβλήματος της γυναίκας δεν ήταν εφικτό. Μετά από δυο χρόνια παραμονής στην Ελλάδα είχαν σχεδόν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία. Κάποια στιγμή ένας φίλος τους γιατρός, ο ενδοκρινολόγος που παρακολουθούσε τη γυναίκα, τους έκανε την πρόταση να υιοθετήσουν κάποιο παιδί. 

Το ζευγάρι αποδέχθηκε πια το γεγονός πως δεν θα είχαν δικό τους βιολογικά παιδί και η πρόταση του γιατρού άρχισε να τους απασχολεί. Το ξανασυζήτησαν με το γιατρό και του άναψαν το πράσινο φως προκειμένου να τους ενημερώσει για τις απαραίτητες ενέργειες που έπρεπε να κάνουν για την υιοθεσία. Η καταγωγή του γιατρού ήταν από τα Τρίκαλα, ο αδερφός του είχε γυναικολογική κλινική στα Τρίκαλα.

Ας αφήσουμε το ζευγάρι των Νοτιοαφρικανών για την ώρα και ας μεταφερθούμε σ' ένα χωριό των Τρικάλων το Γοργογύρι, [τότε δεν ήταν ακόμα ούτε Μαγευτικό ούτε Πανέμορφο] με τα δυο ποτάμια, εκεί σ' αυτό το χωριό ζούσε ένα ζευγάρι που είχαν ήδη ένα αγόρι και η σύζυγος ήταν ήδη έγκυος, βρισκόμαστε στο έτος 1954 όπου ένας πολύ βαρύς χειμώνας ταλαιπωρεί το σύνολο της επαρχίας, το χιόνι στο Γοργογύρι εκείνον το χειμώνα είχε φθάσει σχεδόν τα δυο μέτρα. 

Η γυναίκα σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκανε θα έπρεπε να γεννήσει περίπου στα μέσα Μα'ί'ου, ο βαρύς χειμώνας συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη Απριλίου και η μάνα πολλές φορές φοβήθηκε πως το παιδί της θα το γένναγε πρόωρα λόγω των συνθηκών. 

Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη, και μετά την πρωτομαγιά ο καιρός έφτιαξε, σε μια βδομάδα τίποτα δεν θύμιζε πια το χιονισμένο τοπίο. Η γυναίκα ηρέμησε και περίμενε στωικά να έρθει η ώρα της γέννας. Το πρώτο παιδί το είχε γεννήσει στο σπίτι αλλά για το δεύτερο είχαν συνεννοηθεί με τον σύζυγό της πως θα το γεννούσε στην κλινική των Τρικάλων γιατί λόγω της ταλαιπωρίας του χειμώνα, και λόγω κάποιων επίσης προβλημάτων που είχε όλους αυτούς τους μήνες είχε μια φοβία και ήθελε να νιώθει ασφαλής. 

Ας αφήσουμε όμως την υποψήφια μητέρα στη γαλήνη της αναμονής του νέου της παιδιού και κάνοντας ένα άλμα ας μεταφερθούμε  στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην οδό Δ. Αρεοπαγίτου 18, και ειδικότερα στο πανεπιστημιακό εργαστήριο γκουρμέ μαγειρικής το φημισμένο ''PEPOS YARD SCOOL OF DELICATESEN''. 

Ιούλιος 07/07/77 η ζέστη στην Αθήνα αφόρητη και ο τουρισμός στο αποκορύφωμά του, εκείνη την εποχή οι επισκέπτες-τουρίστες έμεναν στην Αθήνα κάποιες μέρες γιατί τότε η πόλη ήταν ελκυστική, δεν είχε αυτό το χάλι που έχει σήμερα. Στο εργαστήριο εκείνη την ημέρα βρισκόταν ο μεταπτυχιακός σπουδαστής γαστρονομίας Επίκουρος, ο δόκιμος σπουδαστής Πλάτων-Κωνσταντίνος Γκοτζιό, ο καθηγητής Μαστορίκας Νικόλαος- Αίσωπος, και ο αρχιμάγειρας  Βασίλειος  Σκρούτζ. 

Όλα, έως εκείνη την ώρα έδειχναν πως θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα, στο εργαστήρι γαστρονομίας ήταν έτοιμοι να υποδεχθούν τους πεινασμένους επισκέπτες.

Για να βοηθήσω λίγο τους φίλους που γνωρίζουν την περιοχή το εργαστήριο σπουδών ήταν απέναντι από το σημερινό Μουσείο, για την ακρίβεια ήταν 50 μέτρα δεξιά όπως κοιτάζουμε την οδό Θρασύλλου. Το πιάτο ημέρας ήταν ''γεμιστές πιπεριές και τομάτες'' και ''μοσχαράκι γιουβέτσι'' σε πήλινα σκεύη, κατά τις 14.30 κι ενώ ο Επίκουρος βρισκόταν  στον πανέμορφο κήπο και εξηγούσε στον μικρό Γκοτζιό, ο οποίος τον παρακολουθούσε με ανοιχτό το στόμα, μια συνήθεια που την έχει ακόμα και σήμερα όταν του μιλάει ο ''δάσκαλός του'' έτσι τον αποκαλούσε τον Επίκουρο για ειδικούς λόγους, του έλυνε λοιπόν διάφορες απορίες, όπως π.χ. γιατί οι περισσότερες τουρίστριες δεν φορούσαν σουτιέν; 

αυτή ήταν η απορία που είχε ο μικρός Κωστάκης από τότε που τον δέχθηκαν στο ''PEPOS SCOOL'' και κάθε μέρα ρωτούσε το ίδιο πράγμα, να σκεφτείτε πως ακόμα και σήμερα όταν ο Επίκουρος επισκέπτεται τη γενέτειρά του τον ρωτάει το ίδιο πράγμα. 

Ενώ λοιπόν βρίσκονται στον κήπο, όπως προείπα, βλέπουν ένα ζευγάρι να έρχεται αναζητώντας κάποιο τραπέζι, προς στιγμήν έμειναν  και οι δυο στήλη άλατος!!!!!!!

Η γυναίκα θύμιζε την Αφροδίτη τη  θεά της ομορφιάς. 

Ο άνδρας θύμιζε τον Θεό Απόλλωνα, είχε μαλλιά σαν του Υπερίωνα, μέτωπο όμοιο με του Ασκληπιού, μάτια σαν του Άρη που φοβερίζουν και προστάζουν, κορμοστασιά σαν του κήρυκα Ερμή.

Αγνωστο γιατί, με το που ο Επίκουρος αντίκρισε αυτό το ζευγάρι, και ειδικότερα τη γυναίκα ένιωσα μια φοβερή ταραχή.... 

Αφού χαιρέτησε τους νεοφερμένους τους πρότεινε  να καθίσουν στο μοναδικό τραπέζι που ήταν ελεύθερο, είχε εντυπωσιασθεί τόσο πολύ από την παρουσία του ζευγαριού που δεν ήταν  σε θέση να λειτουργήσει σωστά. Χρειάστηκε να περάσει αρκετή ώρα έως ότου συνέλθει, όταν κάθισε μαζί τους για να τους ρωτήσει τι είχαν επιλέξει από τον κατάλογο, του είπαν:  

''δεν έχουμε επιλέξει κάτι απλά θέλουμε να μας προτείνετε εσείς'' 

Τους πρότεινε τα δυο πιάτα ημέρας, συν σαλάτα Γοργογυρέϊκη, συν ορεκτικά, και κρασί ροζέ Καλιγά.

Εντωμεταξύ εν όσο το ζευγάρι γευμάτιζε ο Επίκουρος δεν ξεκολλούσε τα μάτια του από πάνω τους. Επειδή αυτό το κατάλαβαν τους πλησίασε και τους εξήγησε το τι του συμβαίνει χωρίς να μπορεί  να το εξηγήσει, τους ρώτησε αν είχαν ξανάρθει και του απάντησαν, όχι, ήταν η πρώτη φορά που ερχόντουσαν στο κατάστημα, και η πρώτη φορά που επισκεπτόντουσαν την Ελλάδα. 

Ούτε και οι ίδιοι μπόρεσαν να δώσουν κάποια λογική εξήγηση γι' αυτό και δεν δώσανε συνέχεια. Αφού στην πορεία είπαν πολλά και διάφορα, έμαθε ο Επίκουρος πως η καταγωγή του ζευγαριού ήταν από Νότια Αφρική (Γιοχάνεσμπουργκ) πως πριν έρθουν στην Ελλάδα είχαν διαβάσει αρκετά για τους αρχαίους Έλληνες, πως ο άνδρας ήταν γιατρός, καρδιολόγος, και πως το ιατρείο-διαγνωστικό το είχε ονομάσει ''ΠΑΡΘΕΝΩΝ''!!!!!!!!! πως ο γιατρός είχε τρέλα με τα παλιά κτίρια, αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που επέλεξε το δικό τους εργαστήριο γαστρονομίας, και πως τα ονόματά τους ήταν Ντέρικ-Derrick και Ντενίς-Denice. 

Κάποια στιγμή αφού τους είχαν ήδη προσφέρει τα σχετικά κεράσματα σε φρούτα και οίνο, ζήτησαν το λογαριασμό. 

Όταν πήγε ο Επίκουρος το λογαριασμό o γιατρός διαπίστωσε πως δεν είχε μαζί του αρκετά μετρητά και ζήτησε να πληρώσει με κάρτα!! την εποχή εκείνη η λέξη κάρτα ήταν ακόμα άγνωστη στην Ελλάδα. 

Τους εξήγησε πως αυτό δεν ήταν εφικτό και τους παρακάλεσε να δεχθούν να τους κάνει το τραπέζι. Ο γιατρός πρότεινε να πεταχτεί έως το ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ για να πάρει χρήματα και να έμεινε εκεί η γυναίκα του έως ότου γυρίσει. Εννοείται πως αυτό δεν το επέτρεψε ο Έπικουρος  και τις αντιρρήσεις τους της έκαμψε μόνο όταν  τους είπε πως αυτό θα τον βοηθούσε να ηρεμήσει σχετικά με την ταραχή που τους είχε εξηγήσει στην αρχή, με την παρέμβαση της θεάς!!  έγινε αυτό αποδεκτό. Ζήτησαν μια κάρτα για να επικοινωνούν μαζί του και αποχαιρετίστηκαν, όταν ο Επίκουρος αποχαιρέτησε την κοπέλα, η οποία  θα πρέπει να ήταν κάτω από 25 και ο σύζυγός της το πολύ 30ρης η καρδιά τού Επίκουρου πήγε να σπάσει!!! το ανάφερε αυτό στον γιατρό, μιας και ήταν και καρδιολόγος, και επιτόπου του πήρε τους σφυγμούς, είχε 140!!!!!!!!!! παλμούς, του έβαλε το αυτί του στο στήθος του για να αφουγκραστεί την καρδιά του και τότε για πρώτη φορά άκουσε τη λέξη ''μεγαλοκαρδία'' είχε πιο μεγάλη καρδιά!!! 

Κάπως έτσι έληξε η πρώτη συνάντηση, από το κατάστημα που ήταν δίπλα με είδη λα'ι'κής τέχνης ο Επίκουρος είχε ήδη αγοράσει τον όρκο του Ιπποκράτη και ένα μικρό αγαλματίδιο με την Αφροδίτη τα οποία χάρισε στους νέους φίλους. όταν άνοιξαν τα δώρα ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους.

Την επόμενη κατά τις 10.30 που πήγε  στο εργαστήριο βρήκε έξω από την είσοδο μία τεράστια γλάστρα κι ένα γράμμα ήταν από το ζευγάρι, τα ονόματά τους ήταν DENICE KAI DERRICK ήταν ένα πολύ συγκινητικό γράμμα, είχαν ξετρελαθεί με την πράξη του, τους είχε κάνει φοβερή εντύπωση, ήταν γι' αυτούς κάτι το πρωτόγνωρο, την ίδια μέρα αναχώρησαν με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ για ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ. 

Όλα αυτά συνέβησαν την εβδόμη Ιουλίου του έτους 1977 την επόμενη 08/07/77 

ο Επίκουρος πήρε μεν μεγάλη χαρά από το γράμμα, αλλά δεν ήταν  πια ο ίδιος άνθρωπος, κάτι μέσα του είχε αλλάξει, κάτι τον είχε συγκλονίσει, κάτι τον είχε αναστατώσει, σκεφτόταν  συνέχεια το ζευγάρι, οι μορφές τους, και ειδικότερα της γυναίκας είχαν χαραχθεί πολύ έντονα στη μνήμη του. 

Προσπαθούσε να δώσει μια λογική εξήγηση αλλά, μάταια, για ένα πράγμα μόνο ήταν σίγουρος, η έλξη που ένιωθε δεν ήταν ερωτική, κάθε άλλο, ναι μεν η γυναίκα ήταν Θεά, αλλά αυτό το συναίσθημα που είχε ο Επίκουρος ήταν κάτι ξεχωριστό, τί όμως; Όταν ανάφερε το περιστατικό στον φίλο του τον σοφό γέροντα τον Πατροκοσμά, τον γίγαντα της περιοχής Μακρυγιάννη-Πλάκα του έδωσε μια λογικοφανή εξήγηση που την αποδέχθηκε. 

Του είχε αναφέρει τη δική του θεωρία η οποία ήταν η εξής: 

Αν με κάποιον άνθρωπο τύχει και γεννηθείς την ίδια ώρα, είτε ο ένας γεννηθεί στην Ελλάδα και ο άλλος στην Ιαπωνία, και κάποια στιγμή συναντηθούν αυτά τα πρόσωπα, θα νιώσουν και οι δυο το ίδιο συναίσθημα που ένιωσε ο Επίκουρος!! 

Κρίμα που δεν είχε ρωτήσει την DENICE πότε είχε γεννηθεί. Η άποψη του Πατροκοσμά του άρεσε και σκέφτηκε σε κάποιο γράμμα του να ρωτούσε την DENICE, το θέμα ήταν να του γράψουν όμως γιατί το ζευγάρι είχε τη διεύθυνση του αλλά αυτός δεν είχε τη δική τους, άρα όλα ήταν στο χέρι τους.

Κάπου εδώ θα σταματήσω την εξιστόρηση αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας, αν όλα πάνε καλά αύριο θα συνεχίσω με το δεύτερο μέρος. Θερμές ευχαριστίες εκφράζω στον αφηγητή τον κράτιστο φίλο μου Πεπέ για την βοήθειά του. Εις αύριον τα νεότερα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΚΟΒΙΝΑΣ = ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. Αφιερωμένο στην Μελισσάνθη.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές-Φιλοκαλλιστές και κορωνα'ι'στές της σωφροσύνης και της ειλικρινούς φιλίας καλημέρα και καλησπέρα γιατί σε κάποια σημεία της γης νυχτώνει και σε κάποια άλλα ξημερώνει, η σημερινή ανάρτηση είναι ξεχωριστή γιατί σαν σήμερα γεννήθηκε το φιλαράκι μου ο Fuji Tomo Kazu σ' αυτόν τον υπέροχο φίλο που εδώ και αρκετά χρόνια -σχεδόν από τότε που ήμουν έμβρυο!!!!! είναι το πιο κολλητό μου φιλαράκι θα μου επιτρέψετε σήμερα τη σημερινή ανάρτηση να του την αφιερώσω, και να του ευχηθώ να συνεχίσει ν' ακούει την ''άτακτη φωνούλα'', να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος με την Ποίηση, με την Λογοτεχνία, με την Ζωγραφική, με τα Φιλαράκια του, να συνεχίσει να γράφει αυτά που γράφει γιατί σε κάποιους αρέσουν, να συνεχίσει να ονειρεύεται μ' ανοιχτά μάτια, να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος να συνεχίσει να τον έλκουν άτομα χαρισματικά, γκυκόφθαλμα, ευγενικά, ποιητικά, καλοσυνάτα και χωρίς κορωνα'ι'ό!!!!Επικούρεια, ανοιχτόμυαλα, ταξιδιάρικα, ερωτικά, να συνεχίσει να εκτιμά τα άτομα που έχουν λόγο και μπέσα, να συνεχίσει να εφαρμόζει την ''τετραφάρμακο'' του Επίκουρου, να συνεχίσει να θεωρεί τον εαυτό του ασήμαντο, να συνεχίσει να δημιουργεί, όπως τότε με την Π.Η.Ε.Φ. την Ο.ΚΡ.Α. τη Λ.Ο.Γ. και κυρίως να συνεχίσει να κρεμάει μετάλλια στο στήθος του από αθλητικές και πρωτίστως από πνευματικές εκδηλώσεις.

Αξεπέραστε Φίλε Fuji Tomo Kazu αρχικά, είχα γράψει τις φαντασίες πριν τέσσερα χρόνια [2011] για τα γενέθλια δυο υπέροχων κοριτσιών της ΜΕΛΙΣΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ σήμερα 18/04/15 έχουν πάρει πλέον την τελική τους μορφή (εννοώ οι φαντασίες) και τις αφιερώνω σε σένα την δίδυμη ψυχή και σέ όσους είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους λόγω κορωνα'ι'ού. [Τελικά η τελική μορφή δώθηκε σήμερα 23/05 Φίλες και Φίλοι σε παγκόσμια πρώτη σας παρουσιάζω τις ''ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ'' σας εύχομαι καλή υπομονή και καλή ανάγνωση. Σχετικά με τη γέννηση του Fuji Tomo Kazu αναζητήστε στο filomatheia.blogspot.gr (Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου) την ανάρτηση που υπάρχει με όλο το story της γέννεσης του και το πως βρέθηκε με 1+5 ονόματα. Καλή τύχη σε όλους μας και κυρίως σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠEΠOU STO FILOMATHEIA.BLOGSPOT.COM EINAI ΕΠΙΣΗΣ AΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΕ ΚΕΙΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ, ΠΟΥ  ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΣΕ ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗ ΓΛΥΚΟΛΑΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΩΦΡΟΣΎΝΗ ΤΟΥΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΈΓΙΝΑΝ ΑΦΟΡΜΉ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Όλους αυτούς τους ΚΡΑΤΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ.

ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ Ο ΣΟΥΑΧΙ-ΛΟΓ-ΙΤΗΣ ΕΠΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ: ο κορωνα'ι'ός να θερίσει κάμποσα εκατομμύρια!!
 για τι πλήγμα θα μιλάνε οι ιστορικοί του μέλλοντος, και τι
πληγές θα έχει αφήσει σ' αυτούς που θα έχουν μείνει πίσω.

Φαντάσου: την ανακούφιση του κόσμου όταν μάθουν πως
τελικά βρέθηκε το εμβόλιο κατά του κορωνα'ι'ού, ως τότε
όμως θα έχουμε ζήσει στιγμές φόβου και πόνου αξέχαστες.

Φαντάσου: οι πιο πολλοί άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι,
ευγενείς, χαρισματικοί, καλοπροαίρετοι,''ουτοπιστές'' και 
κατά καιρούς''σύννεφα'', πόσο ενδιαφέρουσα θα ήταν η 
παραμονή μας στον πλανήτη γη.

Φαντάσου: o άνθρωπος κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό 
τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια 
ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές
αξιόλογες ιδέες, πόσο πιο κοντά θα είναι στο αίσθημα
του καλού και την τάση προς αυτό. (Γκαίτε.)

Φαντάσου: η αγάπη να μας άνοιγε τα μάτια κάθε μέρα, 
πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας...

Fantasou: στα γενέθλιά σου να σε πάρει τηλέφωνο η πιο
όμορφη-γλυκιά Γαλλίδα, η χαρισματική Πατρίτσια!!!!!!
και να σου πει j ateme Pepe!!

Φαντάσου: την ημέρα, όπου όλοι οι άνθρωποι θα χαμογελούν
αληθινά, γιατί αργεί άραγε;

Φαντάσου: την αρμονική συνεργασία των χρωμάτων στο
ουράνιο τόξο και κρίνε το αποτέλεσμα του εγώ και του εμείς.

Φαντάσου: την ημέρα που οι πολίτες αντί να συχνάζουν στις
καφετέριες και στις κερκίδες να επισκέπτονται τις
βιβλιοθήκες και τα Μουσεία!! respect!! π.λ.κ.ο.αρ.

Φαντάσου: το αποτέλεσμα της δίκης του Σωκράτη να 
ήταν αθωωτικό! θα ήταν άραγε η αίγλη του σοφού
Σωκράτη σήμερα η ίδια; Μήπως τελικά ο δάσκαλος
το μόνο που γνώριζε ήταν ο τρόπος που θα παρέμεινε
στην Ιστορία;

Φαντάσου: η Ξανθίππη να εκτιμούσε τον Σωκράτη και το
έργο του, πόσο καλό παράδειγμα θα ήταν για την Δολέντσια.

Φαντάσου: επίσης τη δική μας κομπορρημοσύνη, τι στιγμή
που ο σοφός Σωκράτης δήλωνε πως το μόνο που γνωρίζει
είναι η άγνοιά του, τι θα πρέπει να δηλώνουμε εμείς.

Φανtάσου: την ομορφιά και τον πλούτο που έχει η 
Ελληνική γλώσσα και αναρωτήσου γιατί άραγε η 
πολύ  καλή μαθήτρια Κορνηλία, και πολλά άλλα 
παιδιά γράφουν στα γρυλίσματα!!!!!\

Φαντάσου: πόσο μεγάλα άλματα έχει κάνει η επιστήμη,
και η τεχνολογία τα τελευταία 100 χρόνια και παρόλ' αυτά
παραμένει αξεπέραστο το μεγάλο μυστικό της
δημιουργίας του Παρθενώνα και το εμβόλιο κατά του κορωνα'ι'ού.

Φαντάσου: την δικαιολογημένη πίκρα του Καλλικράτη, του 
Ικτίνου, και του Φειδία για την αδικία που έχει συντελεστεί 
εις βάρος τους και αναρωτήσου πότε θα δικαιωθούν;

Φαντάσου: πόσο άδικο είναι για τους πολίτες της χώρας
(Ελλάδα) που γέννησε τη δημοκρατία, οι κάτοικοι να μην
απολαμβάνουν το πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας,
μα ούτε καν κι' αυτό της αντιπροσωπευτικής.

Φαντάσου: πόση στεναχώρια εισέπραττε ο δάσκαλος Λιαντίνης 
αντικρίζοντας τις συμπεριφορές των Ελληνοελλήνων! 
για να φθάσει στο σημείο να εξαφανισθεί α.π.γ.

Φαντάσου: τι Μεγαλείο και πόση Αρετή κατοικούν στη ψυχή
του γιατρού των φτωχών, του Υπέροχου Έλληνα, Αυξέντιου
Καλαγκό και απλά σκέψου, μήπως η λέξη σεβασμός δεν
είναι αρκετή γι' αυτόν τον Άγιο Ήρωα;

Φαντάσου: πόσο άδικο είναι που ένας υπέροχος άνθρωπος
όπως ο ''Ph''έχει για σύντροφο της ζωής του ένα άτομο που
δεν μπορεί να επικοινωνήσει και θυμήσου πριν να είναι
αργά: Nα παντρευτεί κανείς, η να μην παντρευτεί;;;;;;;;;

Φαντάσου: πόση σοφία είναι συσσωρευμένη στα σοφά 
γνωμικά του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου που οι περισσότεροι 
Έλληνες δυστυχώς αγνοούμε.

Φαντάσου: τις πανάκριβές στιγμές μας να μην υπάρχει ουδείς
ενδιαφερόμενος αγοραστής στην αγορά του αλ χαλίλι!!!!!

Φαντάσου: να ξανασυναντήσουμε κάποια από τα παιδιά εκείνης
της υπέροχης παρέας των μαθητών από το 1ο γυμνάσιο-
λύκειο του Αυλώνα μετά από 6 χρόνια! πόσες ιστορίες
της ζωής τους θα έχουν άραγε να μας διηγηθούν;

Φαντάσου: τον πλούτο των συναισθημάτων όσων αναγνωστών
έχουν διαβάσει το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ βιβλίο με τίτλο
'' ΤΟ ΚΟΝΤΙΚΙ'' respect! respect! respect!

Φαντάσου: να υπήρχε ένα βιβλίο για την ιστορία της Δυτικής
Φιλοσοφίας σε 100 Χάϊκου, και να το είχε γράψει
ο Χάρης Βλαβιανός!!!

Φαντάσου: να είχε τυπωθεί από τον ΚΑΚΤΟ το βιβλίο του
Ρόμπερτ Γκρέϊβς με τους Ελληνικούς Μύθους πόσο μεγάλη
θα ήταν η επιτυχία αυτής της έκδοσης.

Φαντάσου: να εφαρμόζαμε στη ζωή μας την τετραφάρμακο 
του Επίκουρου, ενός σημαντικού Έλληνα φιλοσόφου, 
πόσο απλή και γοητευτική θα ήταν η ζωή μας.

Φαντάσου: να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τις μουσικές
όταν πια δεν ακούγονται για να δούμε πού πάνε, και τί λένε!!!!!

Φαντάσου: την αγάπη να λάμπει σαν άστρο και να σου φωτίζει
το μονοπάτι της ζωής, και της δημιουργίας.

Φαντάσου: τη δημιουργικότητα του ΜIRO να σου χτυπάει την
πόρτα, και τον Επικούρειο Πέπο να ζωγραφίζει τις
9 Μούσες τσίτσιδες!!!!!!!!! perfect!! halakavalia!!!!

Φαντάσου: ένα μεσημέρι του Γενάρη, εν μέσω των Αλκυωνίδων
να λιώσουν οι πάγοι από τις καρδιές των ανθρώπων πόσο
όμορφα θα ήταν να πλημμυρίζαμε από αγάπη.

Φαντάσου: τον πόντιο πατέρα θεόδωρο να έκανε τάχαμου τάχαμου
πως δεν καταλαβαίνει ποιοι είναι οι βρακάκηδες και οι ταχαμουδήθεν.

Φαντάσου: η Περικτιόνη να μας ξαναπαίξει την υπέροχη αρμονία
στο Πιάνο αυτή τη φορά στο βουνό με τις Καλότυχες!!!!!!

Φαντάσου: τη στιγμή που τα μάτια σου θ΄ αντικρίσουν εκείνη-
εκείνον που πάντα αναζητούσες!!!respect! respect! respect!
και θ' αναφωνήσεις, αυτή είναι η αγάπη των ονείρων μου.

Φαντάσου: την τσαούσα Ζαν Ντ' Αρκ να πάρει το σπαθί της
ξανά και να μας οδηγήσει σε νέα νίκη κατά της αδράνειας!!!!
αν και αυτό πια φαντάζει πολύ νεφελογενές.. το πιο πιθανό
είναι να μας οδηγήσει σε κάποια εξέδρα γηπέδου, παρά σε
βιβλιοθήκες.

Φαντάσου: να παντρευτείς εκείνον που κάθε πρωί, μα κάθε 
πρωί θα σε ξυπνάει σκορπίζοντας ροδοπέταλα στο πρόσωπό σου
και στους μαστούς σου!!!respect!

Φαντάσου: τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν, όταν
υποδέχεσαι αγαπημένα πρόσωπα, και πόσο ευεργετικό είναι
το να σε κλείνουν στην αγκαλιά τους.

Φαντάσου: κάποια μέρα,- ελπίζω σύντομα-, να υποδεχθούμε
στην Ελλάδα την Θάλασσα, την Μία και τον Yuuto!! Tι ευτυχία θεέ μου.

Φαντάσου: τη θάλασσα ν' αρχίσει να μιλάει, πόσα θα είχε να
μας πει για το Κον-Τίκι και για την αναδυόμενη Αφροδίτη

Φαντάσου: τα πουλιά να ήταν οι κυβερνήτες της γης, πόσο πιο
όμορφη θα ήταν η ζωή μας στη γη. 'Αραγε αυτό είναι εφικτό;

Φαντάσου: πως ενώθηκες- σαν σε όνειρο- με μια Νεράιδα-
ξωτικό και έγινες πατέρας της Θάλασσας, της Αριάδνης και
του Ασκληπιού,respect!

Φαντάσου: πως μια μέρα συνάντησες αυτά τα τρίδυμα και σου
είπαν πως το όνειρο ήταν αληθινό, και ,άρα;

Φαντάσου: πόσο όμορφη και αληθινή ήταν η αγάπη της Νεράιδας
για σένα, καθώς επίσης και της Λιβ για τον Θορ.

Φαντάσου: πόσο τυχερός ήταν ο Πεπέ-Poof που είχε την 
ευλογία να συναντήσει στη ζωή του την Κυρά Μαργαρώ, 
τον πλακιώτη σαλταδόρο της κατοχής, τον γίγαντα 
Πατροκοσμά, τον μοναδικά υπέροχο δάσκαλο ζωής τον φίλο 
Θάνο Καρρά, την οικογένεια Σκούρα, τον καλλιτέχνη Γιώργο 
Σαββάκη και σκέψου πως αυτοί οι άνθρωποι είναι εν μέρει 
υπεύθυνοι για την ποιότητά του.

Φαντάσου: την Θάλασσα, την Μελισσάνθη, την Μυρτώ, τη Θάλεια, 
την Κλειώ, τον Αρίσταρχο, την Ερατώ, την Κορνηλία, τον Γιουμέτα, τον 
Όμηρο, τον Φιλοκτήτη, τον Πεπέ, τον Φειδία, την Δολέντσια,
την Σύλβια, την Αντιόπη, την Διοτίμα, τον Απόλλωνα, τον Πήγασο, 
την Άλκηστη, την Λυδία,τον Τζόναθαν την Ντενίς, τον Ντέρικ την Χριστίνα, 
τον Ερμή, τον Ρυότα, την Σάννα, τον Ηγέτη, τον Αστροτόμ, τον Μαστορίκα,
την Διώνη, την Νεφέλη, την Ηρώ, την Μία, την Περσεφόνη, την Δανάη,
την Ritha, την Θάλασσα, την Shiho, την Αφροδίτη-Κυριακή,τον Κέντο, 
την γιαγιά Βασιλική κ.ο.μ. να είναι ήρωες στο βιβλίο του Πουφ και οι μορφές
τους να στολίζουν τους πίνακες της βαπτιστήρας του Πεπέ της Μαριανθούλας.

Φαντάσου: ένα πετρελαιοφόρο να το πιλοτάρει ο
Μr Alex, πότε άραγε θα έφτανε στον προορισμό του;

Φαντάσου: την εαρινή σύναξη ποιητών στην αυλή των
Θαυμάτων και τις Μούσες να απαγγέλλουν Καββαδία.

Φαντάσου: τους φίλιους αριθμούς 220-284 σαν ένα αληθινά-
respect! ερωτευμένο ζευγάρι.

Φαντάσου: τι σημαίνει και γιατί ειπώθηκε το Πυρ, Γυνή και
Θάλασσα και πράξτε τα δέοντα.

Φαντάσου: το πώς ένιωθε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν είπε:
Κι εσύ, Βρούτε;

Φαντάσου: να ξυπνήσεις ένα πρωί και να διαπιστώσεις πως δε
βλέπεις πια, όπως ο Πλούτος.

Φαντάσου: για λίγο πως νιώθουν αυτοί που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ.

Φαντάσου: την ηχώ της ψυχής σου, όταν καταλάβεις πως έχεις
χάσει την ακοή σου και δεν ακούς πια τη γλυκολαλιά του Ερμή.

Φαντάσου: ν΄ αληθεύει πως υπάρχει ζωή μετά τον θάνατόν μας,
πόσο άδικο θα ήταν αυτό για τους καλούς ανθρώπους.

Φαντάσου: να φύγεις και εγώ να σβήσω!!!!!!! ποιος θα
ποτίζει τη μνήμη σου Μανούλα;

Φαντάσου: στο κέντρο της γης να υπάρχουν τα μικροσκοπικά
και αόρατα ανθρωπάκια όπως ισχυρίζεται ο Poof!!!

Φαντάσου: πόσο πραγματικά δίκαιος θα ήταν ο κόσμος αν
κάθε 100 χρόνια άλλαζαν οι κάτοικοι της γης. [προφητικό;
το είχα γράψει το 2015 λες να πάρει σάρκα και οστά το 2020;]

Φαντάσου: το ασανσέρ που θα παραλάβει τις ψυχές μας να
πάθει βλάβη μεταξύ κόλασης και παραδείσου, φοβερό!!!

Φαντάσου: έναν παράδεισο χωρίς καν σκέψη αμαρτίας, πόσο 
βαρετός και ανούσιος θα ήταν ή φαντάσου εσύ να έχεις πάει στον
παράδεισο και οι: Τσιτσάνης, Μητροπάνος, Παπάζογλου,
Ξυλούρης, Χατζιδάκις, Στελάρας, Μάρκος να έχουν πάει
στην κόλαση και η Χαρόντισσα να χορεύει τσιφτετέλι.
Ζητάς μεταγραφή για την υπόγα ή όχι;

Φαντάσου: ένα όνειρο τρελό π. χ 179191191971 να γίνει
πραγματικότητα! respect!

Φαντάσου: ένα πρωινό να μάθεις πως ζεις ολομόναχος στη γη,
τι θα σκεπτόσουν και τι θα έπραττες;

Φαντάσου: πόσο ευτυχισμένος ήσουν και δεν το γνώριζες,
ώσπου... o κάνσερ σου χτύπησε την πόρτα.

Φαντάσου: πως για μια μέρα είσαι στη θέση του Θεού. Τι θα
άλλαζες; ποιους θα εξαφάνιζες; ποιους θα ευνοούσες;

Φαντάσου: πως για μια νύχτα είσαι στο πόδι του διαβόλου, από
ποιους θα αφαιρούσες τι ζωή; ποιους κανόνες θα
άλλαζες;

Φαντάσου: τους ''κίτρινους'' του Εσπινόζα και βρες τα 23 σημεία
για να ομορφύνεις τη ζωή σου.

Φαντάσου: πόσοι άνθρωποι ζουν κατ' ανάγκη με κάποιον
άνθρωπο ενώ τους χωρίζει μια άβυσσος.

Φαντάσου: πως κάπου στον κόσμο υπάρχουν αδερφές ψυχές
που το μόνο που ζητούν από εσένα είναι να τις αναζητήσεις.

Φαντάσου: πως νιώθει, και τι του θυμίζει του Pepe όταν 
ακούει το τραγούδι ''άστα τα μαλλάκια σου'' που τραγούδαγε 
στην κόρη του όταν ήταν 3ων; 4ων; ετών.

Φαντάσου: πόσους και πόσους αληθινούς μύθους έχει στο μυαλό 
του ο Pepe και τους παρουσιάζει στην Κορνηλία, και στη Σταματίνα
σαν πραγματικά γεγονότα απλά και μόνο επειδή τις αγαπάει, λόγω 
του ό,τι και οι δυο αγαπάνε την ποίηση και την λογοτεχνία.

Φαντάσου: πως η μεγάλη σου αγάπη μεταμορφώθηκε σε
ροδοπέταλο κι εσύ σε πρωινή δροσοσταλίδα στην αγκαλιά της.

Φαντάσου: πως ναυάγησες μέσα στους ωκεανούς των ματιών της
και πως σώθηκες όταν έκλεισε τα βλέφαρά της για να δακρύσει
για τον χαμό σου!!! respect!!!

Φαντάσου: όλοι αυτοί που κάνουν μεγάλους σταυρούς, και
πολλές μετάνοιες να ήταν πράγματι καλοί χριστιανοί, και όχι
τάχαμ και δήθεν, πόσο διαφορετικές θα ήταν οι σχέσεις
των ανθρώπων και το περιβάλλον μας.

Φαντάσου: πως μια μέρα όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που ζουν
στη θάλασσα να βγουν στην επιφάνεια και να ζητήσουν
την απομάκρυνση των καραβιών, και των κατρουλιάρηδων.

Φαντάσου: έναν πόλεμο μεταξύ βακτηρίων και ανθρώπων,
άραγε οι θεοί με ποιους το μέρος θα ήταν, με την προυπόθεση
βέβαια πως υπάρχουν θεοί που ασχολούνται με τα βακτήρια
και τους ανθρώπους.

Φαντάσου: το χώρο που πιάνει ο πλανήτης γη στο σύμπαν και
αναρωτήσου για την ασημαντοτητά σου ανθρωπάκο!!!!!!!

Φαντάσου: πόσο όμορφες μελωδίες μας χάρισαν οι συνθέτες
όπως ο Βασίλης Δημητρίου που μας αποχαιρέτησε πρόσφατα
και στάσου με σεβασμό στο έργο και στη μνήμη τους.

Φαντάσου: κάτι εφιαλτικό!!! να επιστρέψουν οι αρχαίοι Έλληνες
και να διαπιστώσουν πως οι σημερινοί απόγονοί τους
είναι Ελληνοέλληνες, πως να τους το εξηγήσεις αυτό;

Φαντάσου: όσους πνίγηκαν στις θάλασσες να ζουν τώρα σε
κάποια χαμένη Ατλαντίδα μαζί με την Ανδρομέδα, και τον
Ποσειδώνα.

Φαντάσου: να είναι αληθινές οι ιστορίες-μύθοι για τον
Κεφαλοπόταμο και για το τρύπιο λιθάρι, όπως τότε το 2010
που κατακτήσαμε την κορυφή.

Φαντάσου: τον Ορφέα τον βρακάκια να βρίσκει την Ευρυδίκη του, 
η έστω μια αξιόλογη σύντροφο.

Φαντάσου: να είναι ψέμα πως ο Νέρων έκαψε την Ρώμη, 
καταρρέει πια  άλλος ένας μύθος, άλλο ένα ιστορικό ψέμα;
άλλαξε τις συμπεριφορές σου, και κυρίως μάθε την ιστορία 
του τόπο σου, και τότε φαντάσου ποιοι ήταν οι δημιουργοί 
των αρχαίων θεάτρων της Επιδαύρου, της Δωδώνης, και του 
ορθού λόγου και αναλογίσου τις ευθύνες σου απέναντι στους 
προγόνους σου.

Φαντάσου: αυτούς που έζησαν τα πάθη σαν μια φωτιά, και
ύστερα τα είδαν να μαραίνονται και να σβήνουν, πόση ήταν
η απογοήτευσή τους.

Φαντάσου: τα συναισθήματα αυτών που δόθηκαν στα πιο
μεγάλα ιδανικά, μετά για κάποιους λόγους τ' απαρνήθηκαν
και μετά τους ξαναδώθηκαν ακόμα πιο ασυγκράτητα.

Φαντάσου: Ξύλα κουπιά σπασμένα/  
δυο ναυαγοί σ' ένα μαδέρι/
παλεύοντας ποιος τον άλλονε να πνίξει.../ 
και αυτό ήταν ο,τι απόμεινε από μια υπέροχη 
φιλία!!! Τ.ΠΑΤ.

Φαντάσου: να είσαι χαρακτήρας δίκαιος, ιδεαλιστής,
ενεργητικός, γενναιόδωρος, να αγωνίζεσαι για έναν καλύτερο
κόσμο,και να εισπράττεις αχαριστία και ωχαδερχισμό.

Φαντάσου: πως σε λίγο ξημερώνει, και πως μεθάει η 
αγάπη αγάπη μου σαν το παληό κρασί που λέει και ο Καλογιάννης.

Φαντάσου: πόσες φορές ταξίδεψες στους δρόμους 
του κορμιού της, και ξαναταξίδεψε νοερά εκεί που 
γνώρισες τον έρωτα.

Υ.Γ. Οι άνθρωποι ξεχνάμε καμιά φορά πως είμαστε αποτέλεσμα
      αυτού που ζήσαμε στην παιδική μας ηλικία και στην εφηβεία
      μας, και πολλές φορές κλείνουμε αυτή την πόρτα, τη στιγμή
      που θα έπρεπε να την έχουμε πάντα ανοικτή. (Άλμπερτ Εσπινόζα.)

Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρεσαι για το
σκοτάδι.

Κουάκερων Παροιμία

Αν κοιτάξεις την άβυσσο για πολύ ώρα, τότε και η άβυσσος
θα κοιτάξει μέσα σου.

Νίτσε

Αυτός που έχει μέσα του αγάπη είναι ευτυχισμένος . 
Pepe

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα

Και προσπερνούν.

Όμως μερικοί_ όπως εσύ, ελπίζω_ κάτι βλέπουν,

Το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουν να μπουν. (Γ.Π.)

Εσύ θα μείνεις απ' έξω;

Συλλέκτης  της φαντασίας κ.ο.μ. ο ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
Υψηλή εποπτεία ανάρτησης: Γενικός
Επιμέλεια ανάρτησης Pepe-Poof-Fuji Tomo Kazu.
23/05/2015 βελτιωμένη έκδοση.

ΣΕ χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ