Όταν ήρθε η ώρα να ξυπνήσει ο Ηγέτης, πάτησε δύο φορές «αναβολή» στο ξυπνητήρι, κι έπειτα συνειδητοποίησε ότι θα καθυστερούσε στο ραντεβού των εννέα που είχε στην cosmote.
Πετάχτηκε πανικόβλητος από το κρεβάτι και συνειδητοποίησε ότι έβρεχε καταρρακτωδώς, άρα θα καθυστερούσε ακόμα περισσότερο.
(Παρ' ό,τι ο Τζιμ Άνταμς του είχε ετοιμάσει το καφεδάκι του δεν ήπιε καφέ τελικά και μπήκε στο αυτοκίνητο (iq) πολύ σκυθρωπός).
Απαίσια μέρα, σκέφτηκε.
Ήδη αγχωμένος, άφησε το στρες να τον κυριεύσει και άρχισε να αλλάζει λωρίδες, χτυπώντας το τιμόνι και ουρλιάζοντας «Κουνήσου!».
'Επειτα -ΜΠΑΜ!-
το αυτοκίνητο πίσω του τον χτύπησε. Ήταν απλώς ένα χτυπηματάκι στον προφυλακτήρα, αλλά εκείνος πετάχτηκε από το αυτοκίνητο, πλησίασε το άλλο και άρχισε να χτυπάει βίαια το καπό, ουρλιάζοντας και βρίζοντας θυμωμένος.
Η συμπεριφορά του Ηγέτη ήταν τόσο εκτός ελέγχου, που κατέληξε να περάσει τη νύχτα σε ένα κελί.
Το ήξερα ότι θα ήταν απαίσια η μέρα σήμερα, σκέφτηκε, ( τα βάρη βέβαια τα έριξε στον Πουφ και στον Τζιμ Ανταμς).
Και αγνοώντας τα αποτελέσματα της δικής του συμπεριφοράς, σκέφτηκε:
Κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
😾😾😾😾😾
Και τώρα, ας ξαναπαίξουμε το ίδιο σενάριο -ξυπνητήρι που χτυπάει δύο φορές και βροχή-, μόνο που αυτή τη φορά ο Ηγέτης δεν πλημμυρίζει, είναι αυτός που συνειδητοποιεί ότι δεν θα προλάβει το ραντεβού των εννέα.
'Έτσι, ετοιμάζει έναν ωραίο καφέ, κάνει μπάνιο, ξυρίζεται, (λείπει ο Milo και ο πατέρας του από το σπίτι) βάζει το αγαπημένο του πουκάμισο, (το είχε πάνω στην σιδερώστρα που άφηνε πάντα ανοικτή στο σαλόνι) κι έπειτα παίρνει το σιντί της Τίνα Τάρνερ «I Can’t Stand the Rain» («Δεν Αντέχω τη Βροχή»), γιατί ξέρει ότι θα βρει κίνηση στον δρόμο. Λατρεύω την βροχή. Θα τηv απολαύσω σήμερα, σκέφτεται ο Ηγέτης.
Τηλεφωνεί στο ραντεβού του για να απολογηθεί και μαθαίνει ότι κι ο άλλος άνθρωπος έχει κολλήσει στην κίνηση.
Πίνει τον καφέ του χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλά του στο τιμόνι στον ρυθμό της μουσικής, και νιώθει πραγματικά υπέροχα. Ξαφνικά -ΜΠΑΜ- το αυτοκίνητο πίσω του τον χτυπάει. Βγαίνει έξω και συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο.
Χαμογελάει στην οδηγό και λέει:
«Είσαι εντάξει;»· Ανακουφισμένη εκείνη, βγαίνει από το αυτοκίνητο, και είναι πραγματικά υπέροχη.
«Εντάξει; Μα μόλις σε χτύπησα!»
«Με μεγάλη επιτυχία, απ’ ό,τι βλέπω», της απαντάει ο Ηγέτης ο οποίος όταν την αντίκρισε κάτι του έκανε κλικ, (σκέφτηκε βέβαια και την γκρίνια του αδερφού του για το χτύπημα αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος, ο Τζιμ Άνταμς θα έδειχνε κατανόηση).
Εκείνη γελάει και του λέει: «Μου αρέσει πολύ το τραγούδι που ακούς».
Και έτσι ξεκίνησε μια ιστορία αγάπης.
'Έμοιαζε σαν σκηνή από ρομαντική κωμωδία.
Η βροχή την έκανε ακόμα πιο ρομαντική και, πολύ σύντομα, ήξεραν και οι δύο ότι θα ήταν μια αξέχαστη μέρα – κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
🌜🌛Κάπως έτσι ξεκίνησε το κονέ του Ηγέτη με την swinger και αφού αντάλλαξαν τηλέφωνα τάχα μου για το χτύπημα και στην πορεία βρέθηκαν να χορεύουν μαζί swing και μ' αυτόν τον τρόπο σταμάτησε και η γκρίνια του Πουφ.🌜🌛
Τι σχέση έχει η βροχή με όλα αυτά;
Η ζωή θα σας μοιράζει άσχημο χαρτί κατά καιρούς. Δεν χρειάζεται να δραματοποιείτε κάθε αναπάντεχη τροπή των γεγονότων. Μπορείτε να αλλάζετε πορεία, αλλά τίποτα δεν χάνεται μέχρι να αποφασίσετε να τα παρατήσετε. Φροντίστε να εξοπλίσετε τον εαυτό σας με τη σωστή συμπεριφορά.
Όπως είπε και ο Όσκαρ Ουάιλντ:
«Όλα θα πάνε καλά τελικά. Κι αν δεν είναι ακόμα
καλά, τότε δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος».
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
MO GAWDAT
Σε χαιρετώ με σεβασμό και αισιοδοξία ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος 🎨
Το Παρίσι
Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντ’ αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι’ αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ’ ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για κείνο συζητούσε·
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε·
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του ’γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπρό.
Να πάει στο Παρίσι…
Ορέστης Λάσκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου