ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΔΡΩΜΕΝΑ ΑΠΙΟ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΜΙΧΟΥ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ 2016

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ BEACH 22/08/2016 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.
Φίλες και Φίλοι συνεχίζω την περιγραφή από τα δρώμενα στο γάμο του Μιχάλη και της Τζίνας.
Όπως προανάφερα στο α' μέρος κατά τις 20.30 διαφάνηκε πως όλα θα πάνε καλά γιατί ο MANAGER της ΟΚΡΑ επικοινώνησε με τα σύννεφα και τους εξήγησε πως γι' αυτό το βράδυ ήταν πιο πολλά τα άτομα που δεν ήθελαν βροχή. Αυτό το σεβάστηκαν τα σύννεφα, και επειδή κάτι είχαν ακούσει για την ΟΚΡΑ υποσχέθηκαν πως δεν θα μας ακύρωναν την υπέροχη βραδιά. Λίγο πριν τις 21.00 αφίχθει στο χώρο ο μέγιστος Μαέστρος Γκοτζιό ο Α' ο οποίος έλεγξε το χώρο και την ακουστική, και αφού τα βρήκε όλα εντάξει άναψε το πράσινο φως για να ξεκινήσει η βραδιά. Μεγάλη τιμή για το Γοργογύρι που αυτός ο μέγας μουσουργός διαπρέπει στην εδώ περιοχή, αν και έχει δεχθεί πολλές προτάσεις για να συμμετάσχει σε μεγάλες ορχήστρες του εξωτερικού απάντησε αρνητικά γιατί θέλει να είναι πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη.  Μιας και αναφέρθηκα στον Μαέστρο να πω και το εξής, χθες βράδυ που έγινε το γλέντι στο κέντρο είδα για πρώτη φορά τον καλλιτέχνη να χορεύει, και μάλιστα να διαπρέπει στον χορό της κοιλιάς!!!!!!!!!! και στο αργό τσάμικο. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν η γυναίκα του μουσουργού να κοιμάται τα βράδια ήσυχη όταν έβλεπε πως όλα τα μάτια των γυναικών ήταν στραμμένα πάνω του, την ώρα που χόρευε τον χορό της κοιλιάς. Επίσης χθες βράδυ, προς μεγάλη μου έκπληξη είδα τον Λαμπρακιά να παίζει κιθάρα, συμμετείχε στην ορχήστρα λες και είχαν κάνει χρόνια μαζί. Σίγουρα αν συνεχίσει έτσι στο μέλλον θα μας εκπλήξει ευχάριστα, Αν μη τι άλλο η επένδυση που είχε κάνει πιο παλιά στα στέκια-ωδεία της οδού Καλαμπάκας έπιασαν τόπο.
Έχω κάνει μια υπέρβαση και από την Παρασκευή έχω πάει στην Κυριακή, αυτό το συνηθίζουμε εμείς οι ''ποιητές'' ποιητική αδεία που λέμε. Ο λόγος που το έκανα αυτό είναι επειδή στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν Ιάπωνας και ο δεύτερος για να αναφερθώ σ' έναν πολύ μεγάλο χορευταρά και λεβέντη. Σας μιλάω για τον Γιώργο τον Μήλιο, ήταν χάρμα ειδέσθε! Ήταν εκεί και τα τρία πανέμορφα παιδιά του, η Αλκυώνη, η Θάλεια, και ο Ηλιόδωρος και χειροκροτούσαν τον πατέρα τους που χόρευε τον τσάμικο, μοναδικά και υπέροχα. Όταν βλέπω τέτοιους χορευταράδες να χορεύουν τόσο όμορφα νιώθω πως δεν θα τολμήσω ποτέ να αποπειραθώ να χορέψω τσάμικο.
Ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό, επιστρέφω στην Παρασκευή, κατά τις 21.30 αναχώρησαν οι βλάμισσες και οι βλαμάδες για το σπίτι της νύφης -η οποία ειρήσθω εν παρόδω να πω πως ήταν πάρα πολύ γλυκιά- για το έθιμο των σενιών; 
Σιγά σιγά άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι καλεσμένοι, ο χώρος άρχισε να παίρνει χρώμα και ομορφιά. 
Ένα σημαντικό γεγονός που με χαροποίησε πάρα πολύ ήταν ο ερχομός του κ. Καθηγητού της σεξολογίας!!! σας μιλάω για τον γιό του Βασιλή (Τσιγαρίδα) τον Αριστοτέλη με την συζυγό του Ασπασία που άνοιξαν το σπίτι μετά από πολύ καιρό, και η γειτονιά θύμιζε παλιές καλές εποχές.
Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί όπως σας είπα υπάρχει άφθονο φωτογραφικό υλικό το οποίο και θα σας παρουσιάζω σε συνέχειες.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Σε πρώτο πλάνο ο μεγαλοεργολάβος Νικ the Greek.

Μετά από πολύ και καιρό με δυο πολύ αγαπημένα πρόσωπα.

κ. Βάνα, Θάλεια και Ηλιόδωρος.

Ελένη, Βύρωνας, Αρίστος, και Δημήτρης.

Βούλα, Κερασιά, Χρήστος, Ελένη.

Ηλίας-Διευθυντής και ο ξάδερφός του.

Οικογένεια κ. Κίμωνα και η ωραία Ελένη.

Συνάντηση αστεριών στην αυλή των θαυμάτων.

Επίκουρος, Κορνηλία, Ηρώ, Έλενα, Θάλεια, Ηλιόδωρος.

 

Δρώμενα και φωτογραφίες από τον γάμο του Μιχάλη Ντακούλα του Θωμά και της Ειρήνης. 2016

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ BEACH 22/08/2016 ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ.

Αγαπητές φίλες και φίλοι σας καλησπερίζω από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου μετά από πολλά χρόνια -δυστυχώς- έγινε ένας γάμος, μα τι γάμος!!!!
Ας ξεκινήσω με τη σειρά.
Όνομα Νύφης=Γεωργία-Τζωρτζίνα.
Όνομα Γαμπρού=Μιχάλης
Ο Μίχος είχε επιλέξει παράλληλα με το γλέντι που θα γινόταν στις 21/08/16 Κυριακή, μετά τα στέφανα στο Πύλης Μέγαρο, να διοργανώσει ακόμα ένα γλέντι, πάλι με ζωντανή ορχήστρα, την Παρασκευή 19/08/16 στο σπίτι του. Προκειμένου να γίνει αυτό ενοποιήθηκαν κάποιες αυλές, και ένα μέρος του δρόμου. Αρκετές μέρες πριν είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες για την τελική διαμόρφωση του χώρου ώστε η υποδοχή και η παραμονή των καλεσμένων να είναι άψογη.
Βασικό ρόλο σ' αυτό, έπαιξαν οι φίλοι και οι συγγενείς, που βοηθούσαν τα μέλη της οικογένειας να ανταπεξέλθουν σ' αυτόν τον Μαραθώνιο.
Αξίζουν συγχαρητήρια στις βλάμισσες και στους βλάμηδες που με την επικούρεια βοήθειά τους έδωσαν μικρές και μεγάλες ανάσες βοήθειας. Θα αναφερθώ στις/στους: Λαμπρινή, Αντωνία, Κωνσταντίνα, Ελένη, Ζωή, Ερατώ, Αλεξάνδρα, Λίτσα, Κωστής, Φώτης, Γιάννης, και ο φοβερός Λευτέρης.
Την αισθητική παρέμβαση, και την ηλεκτρολογική υποστίρηξη την είχε αναλάβει η ΟΚΡΑ, την φωτογραφική κάλυψη, και βιντεοσκόπηση -μιλάω πάντα για την Παρασκευή- από τα δρώμενα ο σκηνοθέτης FUJI TOMO KAZU, την τροφοδοσία, το Πύλης Μέγαρο, την επιμέλεια του λευκού σε τραπέζια και καρέκλες η οικογένεια του Λαμπρού χορευτή, Λάμπρου Ντακούλα.
Την ορχήστρα αποτελούσαν ο Μαέστρος Κωνσταντίνος Γκοτζιό, στο κλαρίνο ο πολύ καλός Νίκος Τζοκόπουλος, στο τραγούδι ο Μανίκας και η έκπληξη της βραδιάς ήταν ο 14χρονος κιθαρίστας ανιψιός του κ. Μανίκα.
Ο μέγας φόβος όλων μας ήταν ο καιρός, στις 15.00 η ΕΜΥ έδινε για την περιοχή πιθανή βροχή στις 21.00 και στις 03.00, όσο πέρναγε η ώρα και ο χώρος ήταν έτοιμος να υποδεχθεί τα 400άτομα, τόσο μεγάλωνε η αγωνία. Θα βρέξει η δεν θα βρέξει; Θα ήταν μεγάλη η απογοήτευση όλων αν όλη αυτή η προσπάθεια πήγαινε στράφι, θα ήταν επίσης τραγικό γιατί τα έξοδα ήταν πάρα πολλά.
Μετά τις 20.00 άρχισε να ξεκαθαρίζει ο συννεφιασμένος ουρανός, και τα πρώτα χαμόγελα άρχισαν να αχνο φαίνονται.
Η καρδιά κυρίως των μελών της οικογένειας επανήλθε στη θέση της.
Επειδή υπάρχει άφθονο φωτογραφικό υλικό θα σταματήσω εδώ την περιγραφή και θα επανέλθω στο β' μέρος με περισσότερο ρεπορτάζ.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

οι τρεις από τις βλάμισσες

οι 4 βλάμισσες Ερατώ, Λαμποργκίνη, Τερψιχόρη, Μνημοσύνη.

πίσω από τις βλάμισσες ο Μαέστρος Γκοτζιό.

στον κήπο του Επίκουρου οικογένεια ν. και Χ. Πατούκα.

Ράνια, Μαρία, και η κ. Βούλα.

Λάκης, Κώστας, Γιώργος, Δημήτρης.

Αριστερά ο κακός, στη μέση ο καλός, και δεξιά ο ψηλός.

Χρήστος, Χαρούλα, Κώστας.

Στεφανία και Έλενα-Ανδρομέδα.

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΌ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ η πρώτη ανάρτηση είχε γίνει το 2016 την επαναφέρω σήμερα στη μνήμη του Πατέρα μου.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Επικούρειοι και όχι μόνο, σας καλησπερίζω από το ΜκΠΓ η σημερινή ανάρτηση θα έχει αρκετές φωτογραφίες από την συνάντηση ευλογημένων φίλων. Η Μελισσάνθη μού έστειλε αρκετό υλικό το οποίο και θα δείτε πιο κάτω. Επίσης σήμερα καταγράφηκε ένα ιστορικό γεγονός, η Μνημοσύνη-Ζαν Ντ' Άρκ-Κωνσταντίνα αναχώρησε από το ΜκΠΓ και ήδη αυτή τη στιγμή βρίσκεται με τα μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ Αθηνών  Άλκηστη και Αρκά στη Γλυφάδα. Θα γιορτάσουν φέτος τα 10 χρόνια γνωριμίας, ήταν το 2006 στην πρώτη βραδιά ποίησης που κάναμε στην Αυλή των Θαυμάτων, τότε τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ 14/06 συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι: Άλκηστη και Μνημοσύνη. Ο Αρκάς προϋπήρχε από το 1999 τότε που ιδρύσαμε την ΟΚΡΑ, αυτά λοιπόν τα παιδιά είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία. Λόγω διακοπών δεν ήταν κανένα στην 39τη Συναστρεία, ελπίζω πως θα είναι στην συνάντηση της επιστροφής των ευλογημένων φίλων μας από την ΣΚΙΑΘΟ. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή δύναμη, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΗΡΩ, ΝΤΕΡΙΚ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ 2016

ΗΡΩ, ΛΟΛΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ.

ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΑΝΙΨΙΑ ΜΟΥ, ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

3 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ.

ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΟΓΟΥΛΗΣ

ΛΟΛΑ ΚΑΙ ΔΙΟΤΙΜΑ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

ΛΟΛΑ, ΗΡΩ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ, ΕΦΙΑΛΤΗΣ.

Άλκηστη, Διοτίμα, Πέπος, Θεόφραστος, Λολα.

ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΑΛΚΗΣΤΗ.

ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ.

ΚΑΝΤΖΑ 2016

ΤΑ ΤΡΙΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

Ο ΠΕΠΟΣ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΛΟΛΑ

ΤΑ ΑΝΘΗ ΣΤΗ ΛΟΛΑ

«Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα —είναι προ πολλών λεπτών —στην ιδίαν γη δεν ζούσα μετά των λοιπών θνητών. Όσοι καταλάβουν κατάλαβαν. WITH LOVE FUJI TOMO KAZU

ΕΦΗ-ΑΛΚΗΣΤΗ, ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, ΑΡΚΑΣ-ΑΡΚΑΔΙΟΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.

Αγαπητές/οι φίλες και φίλοι καλησπέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι!!!!!!!!!! Όσες και όσοι αντιμετωπίζετε πρόβλημα στα μέιλ που σας στέλνω σχετικά με τις φωτογραφίες που επισυνάπτω μπορείτε να επισκέπτεστε το filomatheia blogspot.gr και να τις βλέπετε εκεί. Σήμερα έλαβα ένα μέιλ από τον Αρκά όπου μου υπενθύμησε αυτό που είχε γράψει το 2011!!!!!!!!!!! παρακαλώ ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑ'Ι'ΙΑΝΟΥ για τον ΕΡΝΤΟΓΑΝ δηλαδή αυτά που συμβαίνουν στην ΤΟΥΡΚΙΑ σήμερα, για μια ακόμα φορά ο ΤΡΑ'Ι'ΑΝΟΥ μας ΕΊΧΕ ενημερώσει  πάρα πολύ έγκαιρα. Το πιο κάτω μέιλ το έλαβα από την διάσημη-περιβόητη πρόεδρο της ΛΟ.Γ.  την ξακουστή ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ που προκειμένου να μην ύπαρξη δεύτερη πρόεδρος προτίμησε να διαλύσει την Λ.Ο.Γ. απλά και μόνο για να παραμείνει στην Ιστορία η μια και και μοναδική πρόεδρος!!!!!!!!!! αν ζούσε ο περίφημος ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ θα ήταν περήφανος για την μαθήτριά του.

Κύριε Σπύρο μόλις διάβασα το υπέροχο γράμμα του Αρκά-Αρκάδιου. Αυτό που έχω να πω είναι ότι εντυπωσιάστηκα με τις περιγραφές του και τις ακριβείς λεπτομέρειες που θυμόταν! Έχω ξαναδιαβάσει στο παρελθόν κείμενό του και κατάλαβα πόσο πολύ τον έχετε επηρεάσει, γράφει με τον ίδιο λυρικό τρόπο όπως εσείς! Έχει τόσα ταλέντα που δεν μπορώ να τον φανταστώ να ειδικεύεται μόνο σε ένα τομέα (πολυτάλαντος+πολυμήχανος) !Διάβασα και στον μπαμπά μου την αναφορά του σε κείνον και ενθουσιάστηκε, θα του μάθει μερικά κόλπα λέει όταν ξανάρθει, χαχα! Όσον αφορά την Έφη τι να πω; Αυτή η κοπέλα έχει όλα τα καλά του κόσμου και όχι μόνο τα  δύο καλά των  Τρικάλων! Την ευχαριστώ που είναι φίλη μου και με στενοχωρεί που δεν είμαστε κοντά! Χρειάζομαι μία τέτοια φίλη δίπλα μου γιατί την έχω πατήσει ουκ ολίγες! Τέλος εγώ ευχαριστώ εσάς που μου γνωρίσατε αυτά τα αξιόλογα άτομα και μου έχετε δώσει πράγματα που με κάνουν καλύτερη άνθρωπο, γυναίκα, φίλη, κόρη, εκπαιδευτικό...
Δείτε τώρα μερικές φωτογραφίες από την παραμονή στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και θα καταλάβετε το πόσο όμορφη ήταν η εδώ παραμονή τους, είχαν βέβαια την τύχη να έχουν για ξεναγό την Ζαν Ντ' Άρκ η οποία γνωρίζει την πόλη των Τρικάλων όπως η μέλισσα το νέκταρ. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΤΟ ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ Η ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ!

ΟΜΟΡΦΑ,ΛΑΜΠΕΡΑ,ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ,ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ

ΑΥΤΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΧΕΙ ΤΡΑΒΗΧΤΕΙ ΣΤΟΝ ΣΗΚΟΥΑΝΑ!!

Μακάρι αυτές οι πολύ όμορφες στιγμές να επαναληφθούν στο μέλλον, εις ότι με αφορά αυτά τα παιδιά έτσι κι αλλιώς κατέχουν ένα σημαντικό κομμάτι της καρδιάς μου, τους ευχαριστώ που παραμένουν ποιητικά, ελκυστικά, και κυρίως που παραμένουν πιστά φιλαράκια μου, τους αξίζουν τα καλύτερα. ''Πάντων Κτημάτων Έστιν πιστός και αγαθός φίλος!!!!!!!''

Β.Ραφαηλίδης – Η Μεγάλη Ιδέα κι o τρίτος δρόμος.

Τώρα που η Μεγάλη Ιδέα σκοτώθηκε κατά τη μικρασιατική καταστροφή, ας της κάνουμε ένα μνημόσυνο, πριν προχωρήσουμε στα όσα οικτρά θα συμβούν στην Ελλάδα μετά το 1922.

Απ’ τη χρονιά αυτή και μετά, οι Έλληνες θα μάθουν σιγά σιγά να ζουν χωρίς τη Μεγάλη Ιδέα, αν και μερικοί ανεπίδεκτοι μαθήσεως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν ούτε σήμερα. Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας με τις ιδέες του και οι μεγαλοϊδεάτες με τις δικές τους. Και δεν θα είχαμε καμιά πρόθεση να αντιδικήσουμε μαζί τους, αν δεν ήταν η Μεγάλη Ιδέα αυτή ακριβώς που σκότωσε την Ελλάδα και συνεχίζει να σκοτώνει ό,τι απόμεινε απ’ αυτήν.

Κατ’ αρχήν, Μεγάλη Ιδέα είναι η μεγάλη ιδέα που έχει κανείς για τον εαυτό του. Που αν δεν μπορεί να την αντλήσει απ’ τον ίδιο τον εαυτό του, την αντλεί απ’ τους προγόνους του, ώστε να αισθάνεται κι αυτός σπουδαίος από σπόντα. Από ψυχολογικής απόψεως, η μεγάλη ιδέα έχει σχέση με τον εγωισμό, και μάλιστα σ’ εκείνην την παθολογική παραλλαγή του που λέγεται σολιπσισμός, μια κατάσταση που εκφράζεται πολύ παραστατικά με το «είμαι κι ο πρώτος, ρε». Κι όταν ο πρώτος δεν ανέχεται την παρουσία δεύτερου και τρίτου, αρχίζει να καθαρίζει με την πρώτη ευκαιρία όλους τους παρακατιανούς από το φόβο πως θα μπορούσαν να γίνουν πρώτοι.

Επί ιστορικού επίπεδου, τούτη την κατάσταση την εγκαινιάζουν οι Εβραίοι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους «περιούσιο λαό», δηλαδή λαό που τον διάλεξε ο Θεός για να εκφράσει τη βούλησή του. Τους Εβραίους μιμήθηκαν οι ναζιστές. Και επειδή οι Γερμανοί τώρα έπρεπε να είναι οι πρώτοι, εξόντωσαν τους Εβραίους που έλεγαν πως είναι οι πρώτοι, οι εκλεκτοί του Θεού, κατ’ επέκτασιν και της ιστορίας.

Τους Εβραίους, πολύ πριν απ’ τους ναζιστές, μιμήθηκαν και κάποιοι Έλληνες. Από τότε που πληροφορήθηκαν πως είναι απόγονοι ενδόξων προγόνων, άρχισαν να παραληρούν για να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις τους σε γνώση, σε μυαλό αλλά και σε χρήμα. Και ούτω πως γεννήθηκε η Μεγάλη Ιδέα λίγο μετά το πέρας της Ελληνικής Επανάστασης, κυρίως με τον Κωλέττη που πιστεύει πως το αρτιγέννητο ελληνικό κράτος σιγά σιγά θα μεγαλώσει, και αν δεν κατακυριεύσει τον κόσμο, τουλάχιστον θα κυριεύσει τα «δικά μας εδάφη», αν και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς εννοεί όταν λέει δικά μας εδάφη. Την τεράστια περιοχή στην οποία εκτείνονταν οι ελληνικές αποικίες της αρχαιότητας, οπότε θα έπρεπε να ελευθερώσουμε και τη Μασσαλία, την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε θα έπρεπε να ελευθερώσουμε όλη την περιοχή μέχρι τη βόρεια Ινδία, ή μήπως την κολοσσιαία περιοχή στην οποία εκτεινόταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία;

Μία δεύτερη και λογικότερη παραλλαγή της Μεγάλης Ιδέας εμφανίζεται πολύ αργότερα, την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας με τον Ιωνα Δραγούμη. Ο οποίος πιστεύει τόσο πολύ στην αξία του ελληνικού πολιτισμού και την αφομοιωτική του δύναμη, που νομίζει πως αρκεί να υπάρχουν σκόρπιοι θύλακες ελληνισμού εδώ κι εκεί για να αναγεννηθεί απ’ αυτούς η Μεγάλη Ελλάδα, αν και δεν ξέρει πόσο μεγάλη θα είναι.

Αν ζούσε σήμερα ο Δραγούμης, θα τραβούσε τα μαλλιά του. Όχι μόνο θύλακες ελληνισμού της διασποράς δεν υπάρχουν πια αλλά ούτε καλά καλά Ελλάδα. Η χώρα στην οποία ζούμε δεν είναι Ελλάδα, είναι Βαρβαριστάν.

Ο τρίτος δρόμος για τη Μεγάλη Ιδέα

Εκτός απ’ την εδαφολογική περί Μεγάλης Ιδέας άποψη του Κωλέττη και την πολιτιστική αλλά ανιστόρητη του Δραγούμη, υπάρχει και μια τρίτη παραλλαγή μεγαλοϊδεατισμού, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ιστορική, και που είναι η μόνη αποδεκτή από νοήμονες ανθρώπους.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο ελληνικός πολιτισμός (ο αρχαίος, εννοώ) είναι ο πιο μεγάλος, ο πιο σπουδαίος και κυρίως ο πιο «διαρκής» απ’ όλους τους πολιτισμούς που εμφανίστηκαν στην ανθρώπινη ιστορία. Ο ελληνικός πολιτισμός επιζεί και στις μέρες μας ως ευρωπαϊκός. Φυσικά, ο νεοελληνικός πολιτισμός, που είναι κάτι διάφορον του κυρίως ειπείν ελληνικού, είναι κι αυτός ελληνικός αλλά μόνο ως το βαθμό που είναι ευρωπαϊκός. Ο ελληνικός πολιτισμός ξεκίνησε απ’ την Ελλάδα, μέσω Ρώμης διαδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη και μέσω Ευρώπης σ’ όλον τον κόσμο. Και από την Ευρώπη κι απ’ τον κόσμο επιστρέφει στην κοιτίδα του, όσος επιστρέφει και όσο του επιτρέπουμε να επιστρέφει. Είμαστε κληρονόμοι του ελληνικού πολιτισμού μόνο ως το βαθμό που είμαστε Ευρωπαίοι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι οι Ευρωπαίοι είναι κληρονόμοι του ελληνικού πολιτισμού. Υπάρχουν και εκεί βάρβαροι και άσχετοι με την παιδεία εν γένει, αν και ο πολιτισμός, όπως λέει ο μεγάλος θεωρητικός του πολιτισμού Χουιζίνγκα, είναι κάτι που διαχέεται στα πάντα. Ο Γάλλος αγράμματος και ο Έλληνας αγράμματος δεν είναι, απλώς, δυο αγράμματοι διαφορετικών εθνικοτήτων, είναι και δυο άνθρωποι διαφορετικού πολιτιστικού επίπεδου, διότι ο Γάλλος αγράμματος ζει σε μια κοινωνία η οποία τον επηρεάζει κατ’ ανάγκην με έναν συγκεκριμένο τρόπο, έστω κι αν δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη γαλλική κουλτούρα, και έμμεσα με την ελληνική, απ’ την οποία κατάγεται η γαλλική, όπως και κάθε άλλη ευρωπαϊκή κουλτούρα.

Ο πολιτισμός είναι «περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Κι αν στην ελληνική ατμόσφαιρα δε «μυρίζεται» κανείς πολιτισμό, πώς θα ήταν δυνατό να «μυριστεί» ελληνικό πολιτισμό; Για να θυμηθούμε και τον «πρόγονό» μας τον Αριστοτέλη, ο «πολιτισμός» είναι έννοια γένους σε σχέση με τον «ελληνικό πολιτισμό» που είναι έννοια είδους. Πιο απλά, η έννοια «πολιτισμός» έχει ευρύτερο νόημα απ’ την έννοια «ελληνικός πολιτισμός» και τη γεννάει. (Γι αυτό είναι έννοια γένους). Πώς, λοιπόν, τολμούμε και μιλάμε εδώ για ελληνικό πολιτισμό, αφού δεν είναι και τόσο σίγουρο πως έχουμε σχέση με τον πολιτισμό σκέτα;

Πρέπει, συνεπώς, πρώτα να εκπολιτιστούμε διά του ελληνικού πολιτισμού, που είναι ευρωπαϊκός πλέον, κι ύστερα συζητάμε και για «γνήσιο» ελληνικό πολιτισμό. Πιστεύω πως η επανάκτηση του ελληνικού πολιτισμού σε μας εδώ είναι πιο εύκολη απ’ όσο σε άλλους απολίτιστους λαούς, εξαιτίας της ελληνικής γλώσσας αλλά και του φυσικού και ιστορικού περιβάλλοντος, εφόσον προηγουμένως αποδεχτούμε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και εκπολιτιστούμε δι’ αυτού. Και για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε: πού ανήκουμε; Στην Ανατολή (Τουρκία, Μέση Ανατολή, Πακιστάν κλπ.) ή στη Δύση; Πιστεύω πως ανήκουμε στη Δύση, αν και τέσσερεις αιώνες τουρκοκρατίας μας έκαναν να μοιάζουμε λίγο με... Τούρκους, αν όχι και με Πακιστανούς. Και το λέω αυτό σεβόμενος και τους Τούρκους και τους Πακιστανούς, γιατί αυτοί ξέρουν πού ανήκουν.

Aπό το βιβλίο "Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974" του Βασίλη Ραφαηλίδη