Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

26.9.22

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΟΒΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ [πρώτη ανάρτηση 2016]

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί ποδοσφαιρόφιλοι καλημέρα, έχω τη χαρά σήμερα να σας παρουσιάσω τη νέα ανάρτηση της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου με τίτλο ''ένα νέο αστέρι γεννιέται'' ο τίτλος δεν είναι καθόλου παραπλανητικός αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ας έρθω όμως στο θέμα μου, λίγες μέρες πριν με αστραπιαίες κινήσεις του Μάνατζερ Mr PEPOU THE GREAT και με άκρα μυστικότητα έφερε στη Αθήνα το νέο ταλέντο που ανθεί αυτή την περίοδο στο ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ που παρεμπιπτόντως να πω πως έχει μια παράδοση στο να παράγει ταλέντα στην ποίηση, στον αθλητισμό, στη μουσική, σας μιλάω φυσικά για τον Γιαννάκη-Πήγασο Γκοβίνα, ο Μάνατζερ είχε ήδη κανονίσει μια συνάντηση με τον κ. ΧΟΥΑΝ ΡΟΤΣΑ ώστε ως ο πλέον αρμόδιος να αποφανθεί για το ταλέντο του μικρού Γιαννάκη-Πήγασο, και παράλληλα η κόρη του Μάνατζερ είχε μεταβεί στο Λονδίνο όπου είχε συνάντηση με ηγετικά στελέχη της Manchester ώστε να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις τους γιατί είχαν εκφράσει άμεσο ενδιαφέρον για την απόκτηση του ''φτερωτού αλόγου.'' ΥΓ. Ο Θείος του Γιαννάκη ο περιβόητος Γκοτζιό λέει πως ο ανιψιός του πήρε από αυτόν το ταλέντο!!! Εδώ γελάει ο κάθε πικραμένος γιατί απλά ο καλλιτέχνης νόμιζε πως ο ανιψιός του ήταν αστέρι στην μπιρίμπα!!! Και μη χειρότερα που λέει και ο διευθυντής. Αν αληθεύει αυτό που μου είπε η Φαίη τότε το άτομο είναι αλουφανπάνκ!! Όταν ήταν 12 ετών ο Γκοτζιό είχε βρει μία μπάλα και πήγε σφαιράτος στον πατέρα του και λαχανιασμένος του είπε: Μπαμπά βρήκα μία μπόμπα!! Όταν πήγε στο σημείο ο πατέρας του και αντί για βόμβα βρήκε την μπάλα τον περιποιήθηκε καταλλήλως. Και μη χειρότερα που λέει και ο διευθυντής.

Ο κ. ΡΟΤΣΑ έμεινε έκθαμβος από το ταλέντο του μικρού τον οποίο χαρακτήρισε ''φτερωτό άλογο'' και ζήτησε από τον Μάνατζερ να δεσμευθεί με λόγο τιμής πως όταν θα έρθει η ώρα για την μεταπήδηση του Πήγασου να έχει ο κ. ΧΟΥΑΝ τον πρώτο λόγο, φυσικά ο Μάνατζερ δέχθηκε την πρόταση του και αφού ενημέρωσε τους γονείς του Πήγασου τον εξουσιοδότησαν εν λευκώ για τις περαιτέρω ενέργειες. Εννοείται πως ο Μάνατζερ δεν ξεχνά το πόσο είχε βοηθήσει ο κ. Χουάν την ΟΚΡΑ τότε που μας παραχωρούσε τις αθλητικές εγκαταστάσεις για να προπονείται η ΟΚΡΑ. Κύριε Χουάν σας ευχαριστούμε από καρδιάς. Σήμερα το βράδυ επίσης επιστρέφει από Λονδίνο η κόρη του Μάνατζερ με το πακέτο της πρότασης των Άγγλων, έτσι κι αλλιώς τον πρώτο λόγο θα τον έχει ο κ. Ρότσα. Υ.Γ. Λόγω κάποιου λάθους του εικονολήπτη δεν θα μπορέσω να σας παρουσιάσω το βιντεάκι από το τεστ του Πήγασου. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή βδομάδα και καλό μήνα. Στο ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ υπάρχει ακόμα ένας ταλαντούχος παίκτης ο οποίος κι αυτός θα έχει σίγουρα μια λαμπρή καριέρα, πρόκειται για τον Αλκιβιάδη Γκοβίνα.
Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΤΟ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ.

 

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνταξιδιώτες του διαστήματος σας καλημερίζω, τελικά χθες 9 μέλη επισκεφθήκαμε το Αστεροσκοπείο στην Πεντέλη και ζήσαμε μαγικές στιγμές και όσο απίστευτο και αν σας φανεί συναντήσαμε κι έναν εξωγήινο!!!!!!!!! ειλικρινά σας μιλάω με τη γλώσσα της αλήθειας, αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε κάποιον από την παρέα, είτε τον Mr Alex είτε τον Αρκά, είτε τον Γενικό. Ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΡΑ  με την δημοσιογραφική του ιδιότητα προσπάθησε να πάρει μια συνέντευξη από τον εξωγήινο αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον λόγω γλώσσας, και γιατί κατά διαστήματα ο εξωγήινος που άκουγε στο όνομα γκοτζιόλ ήταν αλλού!!!!!!!!!!! το μόνο που κατάφερε ήταν να μάθει τ' όνομά του, του είπε πως οι δικοί του τον φώναζαν γκοτζιολ Αμπάκακα!!!!!!!!!!! Για όσους δεν έχουν επισκεφθεί το Αστεροσκοπείο προτείνω να βάλουν μια επίσκεψη στο πρόγραμμά τους, και αν είσαστε τυχεροί ίσως συναντήσετε κι εσείς τον εξωγήινο. Θα πρέπει να σταθώ ιδιαίτερα στον κ. Άρη Μυλωνά που μας ξενάγησε σ' αυτό το υπέροχο ταξίδι στ' άστρα, ένας υπέροχος ομιλητής, ένας καταρτισμένος επιστήμων αυτό που έκανε το έκανε με την ψυχή του και όχι με βαρεμάρα. Από το τηλεσκόπιο παρατηρήσαμε τον Δία, τους κρατήρες της Σελήνης και τον εντυπωσιακό Κρόνο με τα δαχτυλίδια του κρίμα που δεν ήταν μαζί μας και ο Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ ώστε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πιο πολλά πράγματα. Ο Αστροτόμ ήταν αυτός που συνάντησε τον αστροναύτη ΠΑΟΛΟ ΝΕΣΠΟΛΙ και του πήρε μια διαπλανητική συνέντευξη την οποία θα σας παρουσιάσω αύριο. Υ.Γ. στις 27/05 για τους λάτρεις και όχι μόνο του διαστήματος μπορούν να επισκεφθούν το Αστεροσκοπείο στο λόφο των Μουσών (Φιλοππάπου) και να ζήσουν μια μαγική βραδιά. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. Σας στέλνω και κάποιες φωτογραφίες από την επίσκεψη. Σύντομα θα σας παρουσιάσουμε και μια συνέντευξη με τον κ. Άρη Μυλωνά.









Ακολουθεί  άρθρο του Προέδρου της Ο.ΚΡ.Α Γενικού μαζί με τον επίτιμο Mr Alex.

Κυριακή 24 Μαΐου 2015 Ώρα 19:00
Λόφος Κουφός , Πεντέλη
Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών
Κέντρο Επισκεπτών Πεντέλης
15 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας σε ένα μαγικό μέρος που αξίζει να πας!

Όλα ξεκίνησαν κατόπιν μίας ιδέας που είχα εγώ ( Γενικός) να πάμε κάπου διαφορετικά...
Από μικρός στο περίπτερο διαβάζαμε μαζί με τον Mr Alex για πλανήτες, γενικά για το διάστημα...
Περισκόπιο της Επιστήμης , Τρίτο Μάτι , Strange , Nexus και το απίστευτο Millenium... Περιοδικά για γνώστες ή παλαβούς κατά την κοινή γνώμη...
Ωραία χρόνια...
Ας αφήσω την αυτοβιογραφία μου και να πάω στα του Αστεροσκοπείου...
Φτάσαμε στον χώρο γύρω στις 7 παρά είκοσι... Σε ένα σημείο που βλέπεις την Αθήνα και τα Μεσόγεια στο πιάτο...

Η θέα από εκεί που είμασταν!
Μαγεμένοι από την υπέροχη θέα περιμέναμε να ανοίξει η πύλη για να μπούμε μέσα...

Κάποια από τα ηγετικά στελέχη της Ο.ΚΡ.Α , Αρκάς ( Αντιπρόεδρος ) , Βας ( Εκπρόσωπος Τύπου ) και ο Γενικός (  ο συντάκτης της ανάρτησης - Πρόεδρος Ο.ΚΡ.Α ) σε συζήτηση υψηλού επιπέδου!
Ανοίγει η πύλη με τα πολλά πολλά και μπαίνουμε στον χώρο... Ο δρόμος στην αρχή του ήταν καλός αλλά μετά ήθελες γαϊδούρι για να πας... Πολύ λακκούβα... Λες και έπεσαν εκεί οι μετεωρίτες από τον ουρανό...
Φτάνουμε στην κορυφή του λόφου και το μάτι μας πάει απευθείας στον επιβλητικό θόλο του τηλεσκοπίου...

Λίγη ώρα μετά μπήκαμε μέσα για να ξεκινήσει η ξενάγηση μας.
Ομιλητής ήταν ο κύριος Άρης Μυλωνάς , που με τον πολύ καλό λόγο του , μπορούσε να κάνει κάποιον με IQ 0,1 να καταλάβει τι είναι αυτά τα φωτάκια πάνω στον ουρανό...
Ξεκινάει η ομιλία του κυρίου Μυλωνά και μετά ακολούθησε βίντεο διάρκειας 22 λεπτών για το τι γίνεται εκεί πάνω πέρα από τα συννεφάκια...
Κατά την διάρκεια του βίντεο ένας κύριος , εκ των συμμετεχόντων της επίσκεψης , μας έδωσε να καταλάβουμε μέσω του ροχαλητού του πως το μυαλό του ταξίδεψε πέρα από τα όρια της Γης. Το απίστευτο ήταν ότι μετά το τέλος του βίντεο είχε απορίες. Ξυπνάς και έχεις απορίες? Πως γίνεται αυτό? Αργότερα βγήκαμε έξω για να μας δείξει ο κύριος Μυλωνάς , με τη βοήθεια ενός Laser , τους αστερισμούς και κάποιους πλανήτες... Επίσης είχαμε και τεστ οράσεως που το 95% του κοινού κόπηκε και πρέπει να πάει στον οφθαλμίατρο...
Μετά την τραγωδία από το τεστ οράσεως μπήκαμε πάλι μέσα και ανεβήκαμε στον χώρο του τηλεσκοπίου Newall
Κάποια στοιχεία σχετικά με το τηλεσκόπιο Newall που βρήκαμε στο Internet :
Τηλεσκόπιο Newall: Κατασκευή & λειτουργία μέχρι το 1950.

Το τηλεσκόπιο Newall οφείλει το όνομά του στον Robert Stirling Newall (1812-1889), που ξεκινώντας σαν ερασιτέχνης αστρονόμος οραματίστηκε, σχεδίασε και προώθησε την κατασκευή του. Ο Newall, έβαλε σε εφαρμογή την υλοποίηση των σχεδίων του, όταν το 1862 ανακάλυψε τυχαία 2 κρύσταλλα μεγάλων διαστάσεων από στεφανύαλο και πυριτύαλο, κατασκευασμένα από τον οίκο Chance του Birmingham, εταιρία που διέθετε την κατάλληλη σχετική τεχνογνωσία κι ειδικευόταν στην κατασκευή κρυστάλλων. Αφού προμηθεύτηκε τα κρύσταλλα, ανάθεσε στον οίκο Thomas Cooke & Sons, που αποτελούσε το πρώτο εργοστάσιο κατασκευής ισημερινών τηλεσκοπίων στη Μ. Βρετανία, την κατασκευή του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου της εποχής του.
Ο Thomas Cooke, δέχτηκε την ανάληψη του έργου υποσχόμενος μάλιστα αρχικά να το ολοκληρώσει σε διάστημα ενός έτους. Όμως οι δυσκολίες που προέκυψαν παράτειναν διαρκώς το χρονοδιάγραμμα παράδοσης του τηλεσκοπίου, γεγονός που σε συνδυασμό με τον υπερβολικό φόρτο εργασίας που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Cooke, οδήγησε τον ίδιο σε ψυχοσωματική κατάπτωση και τελικά στο θάνατό του πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής. Το τηλεσκόπιο ολοκλήρωσαν τα παιδιά του ένα χρόνο αργότερα, το 1869.
Παρά τη μέγιστη σημασία που είχε το γεγονός της κατασκευής ενός τόσο σύγχρονου για την εποχή του αστρονομικού οργάνου, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα περίπου 20 χρόνων το τηλεσκόπιο παρέμεινε σε αχρηστία στο κτήμα του Newall, όπου τοποθετήθηκε αρχικά. Ο Newall, αντιλαμβανόμενος την ανάγκη να μεταφερθεί το τηλεσκόπιο σε έναν πιο κατάλληλο χώρο, όπου θα μπορούσε να υπηρετήσει πραγματικά την επιστήμη, άρχισε να κινεί διαδικασίες δανεισμού ή δωρεάς του σε ενδιαφερόμενους φορείς. Ανάμεσα στους υποψήφιους που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την απόκτηση και αξιοποίησή του ήταν το νέο για την εποχή αστροφυσικό παρατηρητήριο της Αγγλίας, καθώς και ο αστρονόμος David Gill του αστεροσκοπείου της Καλής Ελπίδας, όμως τόσο στις δύο αυτές, όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, το υπερβολικό οικονομικό κόστος δεν επέτρεπε τη μεταφορά του οργάνου.
Τελικά το 1891 με πολλά χρόνια καθυστέρηση το τηλεσκόπιο Newall έγινε δεκτό από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, ύστερα από τη μεσολάβηση του Hugh Frank Newall, γιου του Robert Stirling, ο οποίος πρότεινε στη διοίκηση του πανεπιστημίου όχι μόνο να αναλάβει την κάλυψη των εξόδων για τη μεταφορά του, αλλά και να δουλέψει αμισθί για 5 χρόνια σαν κύριος παρατηρητής και υπεύθυνος του τηλεσκοπίου. Η συμφωνία επιτεύχθηκε και το τηλεσκόπιο μεταφέρθηκε στο Cambridge στα τέλη του 1891, 2 χρόνια μετά το θάνατο του εμπνευστή του, που δεν πρόλαβε να δει την πλήρη αξιοποίησή του.
Τα επόμενα χρόνια το τηλεσκόπιο Newall χρησιμοποιήθηκε για πλήθος αστρονομικών παρατηρήσεων, συμβάλλοντας στην καταγραφή σημαντικών επιστημονικών συμπερασμάτων. Παράλληλα ο μηχανισμός του αναβαθμίστηκε, καθώς στο εσωτερικό του τοποθετήθηκε ένα διορθωτικός φακός κατασκευής Cooke, εγκαταστάθηκε νέος αστροστάτης κατασκευής H. Crubb, και αποκτήθηκαν δυο αντικειμενικά πρίσματα διαμέτρου 10,5 ιντσών, που διευκόλυναν τις μετρήσεις και διεύρυναν σημαντικά τις δυνατότητες των παρατηρήσεων. Επιπλέον κρίθηκε αναγκαία η τοποθέτηση νέου φασματογράφου μεγαλύτερης διασποράς, τα πρίσματα του οποίου αποκτήθηκαν χάρη σε ιδιωτική δωρεά, ενώ τα μηχανικά του μέρη κατασκευάστηκαν στο Αστεροσκοπείο του Cambridge. Αργότερα, το 1899 αυτός ο φασματογράφος αντικαταστάθηκε από άλλον νεότερο αποτελούμενο από τέσσερα πρίσματα.
Στη διάρκεια της παραμονής του τηλεσκοπίου Newall στο Cambridge, έγιναν σημαντικές παρατηρήσεις κι ανακαλύψεις, κάποιες από τις οποίες σχετίζονταν με τις ακτινικές ταχύτητες των αστέρων, τα ηλιακά φαινόμενα και τα αστρικά φάσματα. Με την πάροδο των ετών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, το τηλεσκόπιο άρχισε να θεωρείται παρωχημένο, όμως παρόλα αυτά η αξιοποίησή του συνεχίστηκε μέχρι τον Β’ Π.Π.
Γύρω στα 1950 η κακή συντήρηση και η συνεχής υπολειτουργία του το είχαν πλέον οδηγήσει σε αχρηστία, γεγονός που ώθησε τους υπεύθυνους λειτουργίας του να αποφασίσουν τη δωρεά του.

Προς το παρόν ας ακούσουμε τους ήχους του γαλαξία μας όπως τους κατέγραψε το Voyager...

Εκεί είδαμε με τα μάτια μας το μεγαλείο του Σύμπαντος...
Ξεκινήσαμε με τον όμορφο Δία και την περίφημη κόκκινη κηλίδα του...
Μετά είδαμε το Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ με τους κρατήρες του...

Και για τέλος είδαμε τον εντυπωσιακό Κρόνο με τα δαχτυλίδια του...

Ακολούθησαν φωτογραφίες με τα μοντέλα...
Σχεδόν όλα τα μέλη της Ο.ΚΡ.Α
Επιμέλεια ανάρτησης : ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!! ΑΛΚΗΣΤΗ, ΑΡΚΑΣ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ τρία επίλεκτα μέλη της ΟΚΡΑ στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί πεφωτισμένοι!!!!!!!!!!! και αφώτιστοι!!!!!! καλημέρα σήμερα που σας γράφω αυτό το σημείωμα είναι των Φώτων, θα κάνω μια εμβόλιμη ανάρτηση γιατί η σημερινή μέρα είχε δυο απρόοπτα, το πρώτο έχει να κάνει με τον εκδοτικό οίκο ο οποίος μου απαγόρευσε τη συνέχεια της Π.Σ.Ι. και έως ότου διευθετηθεί αυτό το θέμα δεν θα μπορεί ο αφηγητής να συνεχίσει την αφήγηση. Ελπίζω σύντομα να έχω καλά νέα γιατί  η ιστορία αρχίζει να έλκει πολλούς επισκέπτες. Το δεύτερο απρόοπτο είναι η συνάντηση του ΚΟΥΑΡΤΕΤΟΥ!!!!!!!!!! προς θεού καμία σχέση με το κουαρτέτο των δανειστών, αυτούς ντε που έδιωξε ο κ. Τσίπρας με τις κλωτσιές τότε που τους ονομάζαμε Τρόϊκα; Ένυ γουέι που λέει και ο απίστευτος Γκοτζιό ο οποίος κάθε απόγευμα κάνει τις ασκήσεις στα δάχτυλα με ασκήσεις μπιρίμπας ενώ ο διευθυντής φυλάει σκοπιά στα δίκτυα της ΔΕΗ για να μην κοπεί το ρεύμα και δεν θα βλέπει ο Γκοτζιό να κάνει τις ασκήσεις. Αναρωτιέμαι πότε θα πάρει καμία σανίδα βρεγμένη η ηγουμένη για να τον τακτοποιήσει, εγώ σας μιλάω για το ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ της ΟΚΡΑ ΑΛΚΗΣΤΗ, ΑΡΚΑΣ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ-ΓΙΩΡΓΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.

Φίλες και Φίλοι κλείστε άμεσα σας παρακαλώ το χαζοκούτι γιατί το μόνο που μας παρουσιάζουν κάθε μέρα είναι ΦΟΒΟΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ, ΕΙΚΟΝΙΚΉ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και πολλά ακόμα αρνητικά, κι όμως αγαπητοί συν ολίγον φιλέλληνες υπάρχει Ελπίδα και η Ελπίδα είναι, -στην προκειμένη περίπτωση- τρία φοβερά και τρομερά ταλέντα, τρία φοβερά και τρομερά παιδιά που παρακαλάς να μην τελειώσει ο χρόνος που περνάς μαζί τους γιατί λένε τόσο σημαντικά πράγματα που δεν χορταίνεις να τους ακούς, τρία φοβερά και τρομερά παιδιά που αν σας παρουσιάσουν τα τυπικά τους προσόντα δεν θα πιστεύουν τα μάτια σας, τρία φοβερά και τρομερά παιδιά που αν υπήρχε ΟΣΚΑΡ ήθους, αξιοπρέπειας, συνέπειας, υπευθυνότητας θα έπρεπε να τους είχε απονεμηθεί εδώ και καιρό. Από την παρέα έλειπαν επίσης πολύ εκλεκτά μέλη όπως η Διώνη, η Μυρτώ, η Περσεφόνη, η Ηρωϊδα, η Άντζυ, η Σαπφώ, ο Ασκληπιός, ο Γ. Μαραντόνα, ο Ερμής-Μιχάλης, η Αγγελική, η Ζαν Ντ' Άρκ, η Τερψιχόρη, και η Υπατία.
Θα σας μιλήσω όμως για τα τρία πρώτα παιδιά που ήταν σήμερα στη συνάντηση, η πολυτάλαντη Άλκηστη είναι στο β' έτος της Ψυχολογίας, κάνει μαθήματα ορθοφωνίας, έχει πάρει το πτυχίο στο Πιάνο, στην Αρμονία, στ' Αγγλικά, διδάσκει Πιάνο, γράφει ποιήματα, γράφει μουσική και παρ' αυτά όπως θα διαπιστώσετε παραμένει γλυκύτατη και νομίζεις πως τώρα τελείωσε το λύκειο. Τυχεροί και άξιοι οι γονείς που έχουν τέτοια παιδιά, και φυσικά εμείς στην ΟΚΡΑ που έχουμε τέτοια μέλη. Για τον Αρκά τι να σας πω; Άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Τελειόφοιτος της ΑΣΣΟΕ, δυο μεταπτυχιακά, και από τους καλύτερους που πέτυχαν gmat; 700 για το LSI, πτυχίο για τους υπολογιστές ISDL , άφησα τελευταίο τον Οδυσσέα-Γιώργο γιατί πρόκειται για τις περιπτώσεις που λες, μακάρι να ήταν γιος μου, αυτό το υπέροχο Ελληνόπουλο ζει στην Αμερική και ανήκει στην μικρή δημιουργική Ελλάδα του εξωτερικού, ανήκει σ' εκείνα τα παιδιά που εμάς εδώ στην Ελλάδα μας κάνουν υπερήφανους, μακάρι να σας δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσετε αυτό το καταπληκτικό Ελληνόπουλο που ελπίζω το ερχόμενο καλοκαίρι να τον έχουμε κοντά μας. Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα πως οι Έλληνες του εξωτερικού αγαπούν πραγματικά την πατρίδα. Φίλε Γιώργο σου εύχομαι ολόψυχα καλό ταξίδι, και καλή επάνοδο. Αν έπρεπε να αξιολογήσω το σημερινό ''σεμινάριο'' θα το τοποθετούσα στην παράλληλη θέση ενός πανεπιστημίου όπως το ΜΙΤ ειλικρινά φίλες και φίλοι σας προσκαλώ στην επόμενη συνάντηση που θα γίνει ξανά στον δεύτερο όροφο του Μουσείου Ακρόπολης, αυτός ο χώρος έχει γίνει το στέκι για τα μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ+Κ. Άλκηστη, Αρκά σας ευχαριστώ. Υ.Γ. Τα ποιήματα που ακολουθούν είναι αφιερωμένα στην Άλκηστη. ΥΓ. Ο ΓΚΟΤΖΙΟ είναι μεν μέγιστος καλλιτέχνης αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον αδερφό του τον διευθυντή ο οποίος έχει ένα τσουβάλι πτυχία με πολύχρονες σπουδές εντός και εκτός χωριού. Επομένως λίγος σεβασμός στον διευθυντή δεν βλάπτει, το ίδιο ισχύει και για την Φαίη την αδερφή του.

ΤΑΣΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ

Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
ἀτέλειωτα μένουν.
Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.
Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου
ν᾿ ἀποτελειώνω.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.
Μόνο καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
- ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ φανατικὸς
ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.
Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι
δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις
καὶ τὴν πείθει
νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ
νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη
πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα
ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας.
Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη
ἀπὸ τὴ στέρησή της.



WITH LOVE EPIKOURIOS PEPOS

25.9.22

25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1979 Όταν ο Επικούρειος Πέπος νυμφεύφθηκε την Λόλα - Δολέντσια - Λαμπρινή Ντακούλα.

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω. Σήμερα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Φαίη, όχι αυτή που νομίζετε, αλλά την δική μας Φαίη που εδρεύει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, δηλαδή την πρώτη μου ξαδέρφη η οποία μου είπε το εξής: Πέπο, μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι για το ιστορικό του γάμου σου με την Λόλα; Μου έχει πει κάποια πράγματα ο αδερφός μου [εννοούσε τον Γκοτζιό] αλλά αυτός τώρα τελευταία έχει κάποιο πρόβλημα με την μνήμη του και δεν πολυθυμάται. Ρώτησα και τον αδερφό μου τον διευθυντή [Αμίγκος] και μου είπε το εξής: τράβα να ρωτήσεις τον πατέρα σου που ήταν εκεί γιατί εγώ ήμουν μικρός, και δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός πως ο Πέπος δεν μ' έβαλε μπράτυμο!!  Αυτός είναι ο λόγος που ανέβασα αυτή την ανάρτηση, για να κάνω το χατήρι της Φαίης. To Σωτήριο έτος 1979/25/04 ημέρα Τετάρτη νυμφεύθηκα την κόρη του Κυρ Φώτη και της Βίκης Ντακούλα την Δολέντσια,

ο γάμος έγινε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στην Εκκλησία του χωριού ''Γεννέσιον της Θεοτόκου''. Κουμπάροι ο αντιστράτηγος Λάμπρος Σταθόπουλος και η σύζυγός του Στυλιανή, σύντεκνος η κ. Ελένη Θώμου. Το γλέντι έγινε στην αυλή του σπιτιού. Και για να έχει κάτι ο Ιστορικός του μέλλοντος να πει και να γράψει θα αναφέρω το πιο κάτω περιστατικό, ο θείος Μιχάλης, ο οποίος είχε το παραδοσιακό καφενείο δίπλα από το σπίτι μου απ' όπου δανειστήκαμε τα διάφορα πράγματα -τραπέζια, καρέκλες, πιάτα κλπ, παρ' ό,τι το γλέντι έγινε στο ένα σπίτι, το δικό μου, η χρέωση ήταν διπλή!!!!!!!!!!! γιατί είχε τη φαεινή ο ιδέα ο θείος πως αν η  νύφη, -[την οποία στην πιο κάτω φωτογραφία συνοδεύουν οι: Πίκατσου και ο γνωστός Λούης, 
αριστερά οι γονείς Φώτιος κ Βίκυ-Βασιλική]


έκανε ξεχωριστό γλέντι στο σπίτι της δεν θα πλήρωνε κι αυτή; ε! το ό,τι το γλέντι έγινε στην αυλή του γαμπρού ήταν μια απλή λεπτομέρεια, άρα η χρέωση έπρεπε να είναι διπλή!!!!!!!!! 
ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό αυτός ήταν ο θείος Μιχάλης και τον αγαπούσαμε όλοι, ποτέ δεν θα ξεχάσω τις πολύ όμορφες στιγμές που περάσαμε στη δική του αυλή τότε που το κατάστημά του ήταν σημείο συνάντησης για όλους μας, και που οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν πιο ζεστές και πιο αγαθές. Εκεί έγιναν ομηρικές μάχες στη δηλωτή, στην κοντσίνα και όχι μόνο. Ένα άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα ήταν το εξής: είχα πει στους μουσικάντηδες πως σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιζαν τραγούδια που να παραπέμπουν σε κόμματα, βασιλιάδες κλπ. Κάποια στιγμή ενώ βρισκόμουν μέσα στο σπίτι ακούω έξω να παίζουν το Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς!!!!! κατάλαβα αμέσως ποιος ήταν η αιτία, βγήκα έξω και έκανα νόημα στους μουσικούς να σταματήσουν αμέσως, αυτό και έκαναν, κατόπιν πήγα στον θείο μου και τον παρακάλεσα να χορέψει, αν θέλει, κάποιο άλλο τραγούδι έχει καλώς, το κατάλαβε και ζήτησε κάποιο άλλο.


Στην πρώτη φωτογραφία εικονίζονται οι τρεις καμπαλιέρος!!! εν ζωή σήμερα 05/03/24 δεν είναι κανένας, ο πιο μικρός πρώτος αριστερά, μας αποχαιρέτησε το 2021, τα ονόματα αυτών είναι: Γιάννης, Ηλίας, και Νικόλαος, το μικρό κοριτσάκι είναι η Γιούλα, η μητέρα του Μπαμπινή και του πανύψηλου 2,10; Γιαννάκη ο θείος Γιάννης εκείνη την εποχή είχε επιστρέψει από το Χόλιγουντ όπου είχε λάβει μέρος σε μια καουμπόικη ταινία όπου έπαιζε το ρόλο του κακού πιστολέρο, τον καλό τον έπαιζε ο Μοντκμόμερυ Γούντ-Τζουλιάνο Τζέμα, ήταν μια φοβερή ταινία που είχε ως τίτλο Ο '''''ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΤΖΙΟ!!!!!!!!!!!!''''' απ' αυτή την ταινία πήρε το όνομα ο Γκοτζιό, η υπόθεση του έργου είχε ως εξής: Ο κακός -ο θείος Γιάννης- ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα που το όνομά της ήταν HELLEN την οποία αποφάσισε να την απαγάγει γιατί οι γονείς τις κοπέλας δεν τον ήθελαν γιατί δεν ήταν ''ευγενής'' που σημαίνει τίτλους κλπ. Οι γονείς προσέλαβαν έναν πιστολά για να βγάλει από τη μέση τον κακό, στο τέλος υπάρχει μονομαχία μεταξύ των δυο. Μιλάμε για μια ταινία που άφησε εποχή. Σε κάποιο διάλειμμα των γυρισμάτων ο θείος Γιάννης πήρε το αερόπλανο και ήρθε στο χωριό για να παρευρεθεί στον γάμο, είχε φέρει μαζί του και κάτι μπιστόλες από τα γυρίσματα. Ο μικρός του γιος είχε πάει κι αυτός στο Χόλιγουντ για να λάβει μέρος σε κάποια ταινία αλλά ερωτεύτηκε μια Ελληνοαμερικάνα πολύ πλούσια την οποία κάποια στιγμή την είχε φέρει και στο χωριό, ήταν κατακαλόκαιρο και λόγω ζέστης η κοπέλα έκανε γυμνή ηλιοθεραπεία στο χωράφι με αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο στο Γοργογύρι να πουληθούν τα πιο πολλά κιάλια, και σε εννέα μήνες να γεννηθούν τα πιο πολλά παιδιά. 

Ήταν μια φοβερή κορμάρα αλλά τελικά διέκοψαν τη σχέση τους γιατί ο Γκοτζιό της είχε πει πως είναι από νησί και όταν η κοπέλα κατάλαβε πως το μόνο νερό που υπήρχε ήταν αυτό του ποταμού τον παράτησε και πήγε στη Σκιάθο. Τελικά ο θείος Γιάννης ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό με μεγάλη περιουσία και παρέμεινε στο χωριό με αποτέλεσμα το Χόλιγουντ να στερηθεί ένα μεγάλο ταλέντο που θα άφηνε εποχή στις Καουμπόϊκες ταινίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει ένα σπαγέτι γουέστερν με κομπάρσους τους χωριανούς και συμπρωταγωνιστή τον Φώτη Ντακούλα αλλά τελικά ο χρηματοδότης έκανε πίσω και όλα ματαιώθηκαν.
Περισσότερα στις κινηματογραφικές αίθουσες, την ταινία μπορείτε να την δείτε στην αυλή του Γκοτζιό κάθε καλοκαίρι.
Στη δεύτερη φωτογραφία, και στην τρίτη ο Μαστορίκας όπως τον αποκαλούσε και η πεθερά μου, παραδίδει μαθήματα χορού, το κακό είναι πως κανένα από τα τρία του παιδιά δεν μπόρεσε να γίνει τόσο καλός χορευτής όσο ο ανυπέρβλητος Μαστορίκας. Το τραγούδι που λάτρευε ο πατέρας μου ήταν το πιο κάτω https://www.youtube.com/watch?v=hov2QVUPaIE to ίδιο τραγούδι από τον Στελάρα https://www.youtube.com/watch?v=me9slEViWpc αυτό το τραγούδι και ο τσακώνικος όταν τ' ακούω, αυτόματα το μυαλό μου πάει στον χορευταρά τον πατέρα μου.https://www.youtube.com/watch?v=OVW814MV7W4 Ο νεαρούλης που εικονίζεται πίσω από τους χορευτές με τη φράντζα είναι ο γόης της περιοχής Θεσσαλίας, ο γλυκοαίματος και μέγιστος καλλιτέχνης Γκοτζιό με τ' όνομα.
Από τότε είχα αποφασίσει πως δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη όλων αυτών που ήταν ταγμένοι με παρωπίδες στον έναν η στον άλλο χώρο, άσχετα αν για κάποια εποχή υπήρξα βλάξ όταν πίστεψα πως το Θασοκ θα άλλαζε το σκηνικό, και πιο πρόσφατα ο ΘΥΡΙΖΑ μα πόσο δίκιο είχε ο σοφός Γεώργιος. Ενυ γουέι που λέει ο φοβερός και τρομερός Γκοτζιό, μπόρα ήταν και πέρασε. Στο γάμο παρευρέθηκαν πάρα πολλοί φίλοι από το Στρατό, Θώμος, Αγορίτσας, Σκανδάλης, Τρισμπιώτης, Εμιρζάς, Γράβας, Παπαναστασίου, Λαδιάς, Ράπτης, κ.α. Μετά το γάμο επιστρέψαμε στο σπίτι όπου συνεχίστηκε το γλέντι ενώ εμείς κάποια στιγμή αναχωρήσαμε με τον φίλο μας τον Τρισμπιώτη με το δικό του αυτοκίνητο έως τη Λαμία και μετά με ΤΑΞΙ για Αθήνα. Φθάσαμε ξημερώματα και ίσα-ίσα που ξεκουραστήκαμε λίγο γιατί στις 08.00 έπρεπε να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο προκειμένου να πετάξουμε με τα φτερά της αγαπημένης μας Ο.Α. για Ρόδο. Φθάσαμε στη Ρόδο στις 11.30  και από το αεροδρόμιο για Φαληράκι-FALIRAKI BEACH δείτε τις εικόνες
με ΤΑΞΙ παρ' ό,τι είχαμε ακόμα άνοιξη ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και γι' αυτό το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο. Πιο μετά κάναμε τη βόλτα μας για να γνωρίσουμε το Φαληράκι, και για να βολιδοσκοπήσουμε που θα φάμε το βράδυ, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί με το που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας ενημέρωσαν πως το δείπνο ήταν προσφορά από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στους νεόνυμφους!!!!!!!!!!!! οφείλω να ομολογήσω πως μας εξέπληξαν ευχάριστα. Πράγματι το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο και φυσικά το ποτό που μας ξεκίνησαν ήταν το γνωστό αφρώδες!!!!!!!!!! μιλάμε για μεγαλεία, η Δολέντσια νόμιζε πως όλα αυτά ήταν στο όνειρό της και όχι στην πραγματικότητα. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ, όλα ξεκίναγαν μαγικά, εννοείται πως κι εγώ ήμουν πολύ λάρτζ με τους σερβιτόρους. Μετά το φαγητό κάναμε τη βόλτα μας στο μαγευτικό Φαληράκι και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου παίξαμε το παιχνίδι της Κάμασούτρατονατάλο!!!
Κατά τις 08.30 ακούσαμε διακριτικό χτύπημα στην πόρτα και θεωρήσαμε πως μας ειδοποιούσαν για να κατέβουμε για το πρωινό, όταν όμως το χτύπημα συνεχίστηκε αναγκάστηκα να σηκωθώ και ν' ανοίξω, ω! του θαύματος η κοπέλα με το καροτσάκι μας είχε φέρει το πρωινό στο δωμάτιο!!!!!! οι άνθρωποι ήταν πολύ προχώ!!!!!!! τα εδέσματα του πρωινού ήταν το κάτι άλλο όταν αποφασίσαμε να βγούμε καταλήξαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο, η θάλασσα ήταν αρκετά ζεστή για την εποχή και κάναμε τις βουτιές μας σαν δελφίνια. Η παραλία είχε πάρα πολύ κόσμο, το ξενοδοχείο είχε δική του παραλία, οι πιο πολλοί ήταν αλλοδαποί που απολάμβαναν τον ήλιο κάνοντας ηλιοθεραπεία, αρκετά κορίτσια ήταν γυμνόστηθα γιατί ήθελαν να μαυρίσουν παντού, είπα και στη Δολέντσια να κάνει κι αυτή το ίδιο γιατί εκείνη την εποχή τα βυζάκια της ήταν σαν τα νεράτζια αλλά δεν το αποφάσισε γιατί ντρεπόταν.
Αρκετές αλλοδαπές είχαν και τα οπίσθια γυμνά στον ήλιο και ήταν σαν τα φραντζολάκια που έβγαζε ο Τάκης στη Μυσαραλιώτου και που αργότερα τα είχε ο γείτονας σε φωτογραφίες στην Αρεοπαγίτου. Κάναμε κι εμείς ηλιοθεραπεία και το μεσημέρι βουρ για το γεύμα όπου υπήρχε μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα. το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πόλη της Ρόδου για ψώνια, και για βόλτα. Περάσαμε ξανά υπέροχο βράδυ τρώγοντας θαλασσινά, επιστρέψαμε τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο με ΤΑΞΙ η απόσταση είναι 13 χιλιόμετρα. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γυμναζόμασταν στο Κάμασούτρατονατάλο!!!!!!!!κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας τα καβαλαράκια η δεύτερη μέρα ήταν περίπου το ίδιο με την προηγούμενη με το πρωινό στο δωμάτιο κλπ. κλπ. Σήμερα αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα ποδήλατο για να πάμε μια βόλτα πιο βαθιά, ξανά η θάλασσα ήταν ''λάδι'' που λέμε και στα Τρίκαλα!!!!! αν με ρωτήσετε από που βγήκε αυτό τι στιγμή που στα ΤΡΙΚΑΛΑ δεν υπάρχει ούτε Θάλασσα ούτε Λάδι αυτό είναι ένα άλλο θέμα που άπτεται της  ψυχοθεραπείας των Τρικαλινών
Μετά τη βόλτα επιστρέψαμε για ηλιοθεραπεία και η Δολέντσια άρχισε να ξεψαρώνει, σιγά σιγά έβγαζε κι αυτή το πάνω μέρος του μαγιού της, τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν να λιάσει κάποια στιγμή και τα φραντζολάκια της τελικά αυτό δεν το τόλμησε. Το βράδυ είχαν στο ξενοδοχείο γλέντι τρικούβερτο μας πήρε 03.00 το πρωί. Ξέχασα να αναφέρω το όνομα του ξενοδοχείου, ήταν το FALIRAKI BEACH το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και χλιδάτο η παραμονή μας ήταν σούπερ, χαλάλι τα χρήματα που δίναμε γιατί το άξιζαν και με το παραπάνω. Αφορμή για να επισκεφθούμε τη Ρόδο και όχι κάποιον άλλο προορισμό ήταν ο πολύ καλός μας φίλος ΜΑΡΙΟΣ ΡΙΑΛΛΑΣ που αργότερα παντρεύτηκε τη δική μας Σούλα και που τώρα βρίσκονται στην Κύπρο. Κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα. Τρίτη μέρα στη Ρόδο και σε συνεννόηση με την υπεύθυνο των δωματίων ετοίμασα μια πολύ όμορφη έκπληξη για τη Δολέντσια, είχα πει με το πρωινό να μας φέρουν μια σαμπάνια και μια ανθοδέσμη
Πράγματι όταν η κοπέλα το πρωί στις 08.30 χτύπησε  διακριτικά την πόρτα και πήγε ν' ανοίξει η Δολέντσια βρέθηκε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, σαμπάνια! ίσως κάποιος ρωτήσει: όλα αυτά τα εκτίμησε η Δολέντσια; Εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα!! ήταν σαν πεινασμένο τιγράκι!!! Συνεχίζω, καταλαβαίνετε το τι έγινε εκείνο το πρωινό στο δωμάτιο αρκεί να σας πω πως εκείνη την ημέρα κατεβήκαμε από το δωμάτιο στις 14.30 για φαγητό. Το απόγευμα ξαναεπισκεφθήκαμε την πόλη της Ρόδου για βόλτα-ξενάγηση-ψώνια η Δολέντσια ξετίναξε το πορτοφόλι, τελικά δεν είναι να δίνεις το πορτοφόλι στις γυναίκες, τις περισσότερες φορές θα στο επιστρέψουν με λίγα κέρματα, ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό επιστρέψαμε στην έδρα μας αφού για δεύτερη φορά δειπνίσαμε στην ταβέρνα ''ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ''
όπου φάγαμε την πιο νόστιμη κακαβιά και διάφορα θαλασσινά, θα πρέπει να σας πω εδώ πως ήμουν πολύ λάρτζ στα οικονομικά γιατί είχα σκεφτεί το εξής: αφού δεν πρόκειται να κάνω δεύτερο γάμο ας κάνω όλα τα έξοδα μια και καλή στον πρώτο!!!!!!!!!!! φοβερό ε! στην ακτή Μιαούλη θα μας θυμούνται για πολλά χρόνια. Και τώρα κάτι απίστευτο, εκείνη την ημέρα μεταξύ άλλων είχαμε αγοράσει και κάποιες φιάλες 2λιτρες, ακόμα έχουμε τις δυο!!!!!!!!!!!!!!! γεμάτες παρακαλώ!!!!!!! 
Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στην παραλία για μπάνιο και ηλιοθεραπεία, ήταν ημέρα ξεκούρασης γιατί με τα σούρτα φέρτα και τα ξενύχτια ήμασταν κομμάτια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σ' ένα ταβερνάκι (Κρόνος)στο ΦΑΛΗΡΑΚΙ όπου η Δολέντσια έφαγε μεταξύ των άλλων τρεις μερίδες γαρίδες!!!!!!!!!!!!! θυμήθηκε τις γαρίδες που τις έπιανε στο ρέμα ο πατέρας της!!!!!! 
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και λόγω του ότι είχαμε φάει από 3 μερίδες γαρίδες, δηλαδή 3χ12=36 γαρίδες έκαστος, που να μας πάρει ο ύπνος αποφασίσαμε να ρεμβάσουμε από τη βεράντα τη θάλασσα όπου ο ήχος από τα παφλάζοντα κύματα μας γαργαλούσε τ' αυτιά μας, το βλέμμα μου προσπαθούσε να τρυπήσει το σκοτάδι για να ταξιδέψει νοερά σε κάποια άλλη θάλασσα όπου ταξίδευε ο Καπτάν Αλέξανδρος, έπιασα κουβέντα μαζί του και τον ρώτησα αν εκεί που ήταν είχε φουσκοθαλασσιά, η νηνεμία, μου είπε πως ανεβαίνουν προς Καναδά και τα κύματα έφθαναν τα 12 μέτρα!!!!!!!!!! ήταν βάρδια και είχε παρέα τον Μαρκόνι ο οποίος ήταν από την Νάξο κι ένα καμαρωτάκι από την Κρήτη. Πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα συναισθήματα, και πόσο μεγάλη η αγάπη, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στο Μακρυγιαννέικο καθόμουν εγώ η Λαμπρινή, και ο Μητσάκης αργά το βράδυ μετά τη δουλειά και κάναμε αφιερώσεις στον ερασιτεχνικό σταθμό '' Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ''https://www.youtube.com/watch?v=4XBeP78kbNI για τον Καπτάν Αλέξανδρο, ακόμα τις έχω αυτές τις κασέτες γιατί μαγνητοφωνούσα την εκπομπή, τι ωραία χρόνια Θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!! πόσο ανιδιοτελή, πόσο αλτρουιστικά, γεμάτα από αληθινή αγάπη, μας πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι Αθηνά Παλλάδα μου; Το ρέμβασμα και η νοερή επικοινωνία διακόπηκαν από τη φωνή της Δολέντσιας όπου με καλούσε να συνεχίσουμε τις ασκήσεις στην Καμασούτρα-Τονατάλο βεράντα δωματίου 192 Hotel Faliraki Beach 29/04/1979
Την επόμενη 30/04/1979 το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην ΛΙΝΔΟ η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν φανταστική, πριν φτάσουμε κάναμε μια μικρή στάση 

σε κάποιο σημείο για να παρακολουθήσουμε τους αγγειοπλάστες να δίνουν μορφή στα έργα τους, ευτυχώς που εκείνη την εποχή ήμουν αετός στ' Αγγλικά και καταλάβαινα αυτά που έλεγε η ξεναγός γιατί οι μόνοι Έλληνες στο γκρούπ ήμασταν εμείς και η ενημέρωση γινόταν στ' Αγγλικά. Σε λίγο αναχωρήσαμε ξανά και σε λίγη ώρα φθάσαμε στη Λίνδο όπου δέσποζε το κάστρο της. Ευτυχώς που φθάσαμε εγκαίρως γιατί η Δολέντσια ήταν έτοιμη για να ταΐσει τα γατάκια. 
Με γαϊδουράκια ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μείναμε άφωνοι από τη μαγευτική θέα, δείτε τις σχετικές φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Το δικό μου γαϊδουράκι το ονόμασα Ποθύκαρπο, και της Δολέντσιας Γκοτζιλίνα παραμείναμε στο κάστρο για 3/4 περίπου, εκεί άκουσα μια καταπληκτική ιστορία που δυστυχώς δεν θυμάμαι για να σας τη μεταφέρω, θυμάμαι λίγα πράγματα, ελπίζω κάποια στιγμή αυτή την καταπληκτική ιστορία να σας την κοινωνήσω. Εκείνη την ημέρα είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω τα πιο άχρηστα παπούτσια γι' αυτή τη βόλτα και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Και λίγα λόγια για τη Λίνδο. 
Η Λίνδος βρίσκεται στα ανατολικά του νησιού, 55 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ρόδου. Είναι ένας οικισμός που σώζεται αμετάβλητος από την εποχή των πλούσιων Λίνδιων καραβοκύρηδων του 15ου αιώνα. Τα άσπρα σπιτάκια με τα επίπεδα δώματα διασώζουν ακόμη τα ανάγλυφα περιθυρώματα, τα βοτσαλωτά δάπεδα, τους σοφράδες και τους πιατελότοιχους. Η Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγίας της Λίνδου με τα ιπποτικά οικόσημα ενσωματωμένα στην τοιχοδομία της υπαινίσσεται τη μεσαιωνική ιστορία του νησιού.

Η Λίνδος έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων.  Ήταν γνωστή ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια ως μία από τις τρεις δωρικές πολιτείες, η μόνη που συνέχισε να ακμάζει ακόμη και μετά την ίδρυση του νέου συνοικισμού της πόλης της Ρόδου στα 408 π.Χ. Διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο ήταν το ιερό της Λινδίας Αθηνάς, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα στην αρχαία Ακρόπολη, στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου που αρχίζει αμέσως από τη θάλασσα, ύψους 116 μέτρων. 

Η επίσκεψη ήταν καταπληκτική παρά την κούραση λόγω υποδημάτων. Κάποια στιγμή σε κάποια σκάλα γλίστρησα και ευτυχώς το τραύμα στο πόδι δεν ήταν πολύ σοβαρό. Τελικά ως φαίνεται έχω κάποιο θέμα με τις σκάλες γιατί από τότε είχα ακόμα τρεις πτώσεις εκ των οποίων η τελευταία ήταν τον Ιούλιο του 2015 στο χωριό η οποία ευτυχώς δεν είχε τραγικά αποτελέσματα γιατί ήταν Φοβερή, η προηγούμενη στο Μακρυγιαννέικο μ' άφησε χωρίς νύχι πια στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας είναι που λέει και η κ. Αθηνά, παρεμπιπτόντως να πω πως την αντιγραφή αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο την ξεκίνησα σήμερα 12/12/2015 δηλαδή 36 χρόνια μετά!!!!!!!!!!!! για φαντάσουEmoji ποια ανάγκη άραγε με οδήγησε σ' αυτό; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00 και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε μιας και ήταν η τελευταία βραδιά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Φαληράκι, για φαγητό καταλήξαμε στην υπέροχη ταβέρνα ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' να λοιπόν γιατί η ''ατακτη φωνούλα'' έφερε σήμερα στο προσκήνιο αυτό το ταξίδι, ίσως η αιτία να ήταν η ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας οι οποίες είχαν παραφουσκώσει από τα πολλά ψώνια. Εντωμεταξύ τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα, χαρούμενοι που θα επιστρέφαμε στη βάση μας, και πολύ λυπημένοι που αφήναμε αυτόν τον παράδεισο, ήταν όμως ένα πενταήμερο φανταστικό και οι μπαταρίες μας ξεχείλιζαν από ενέργεια. Είχαμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι στο Μακρυγιαννέικο, το ''PEPOS YARD'' μας περίμενε στη Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε στους προνομιούχους γιατί το να πας γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο εκείνη την περίοδο ήταν πολύ σπάνιο, άρα εμείς θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που κάναμε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
01/05/1979 ημέρα αναχώρησης από Ρόδο για Αθήνα ξανά με τα φτερά της Ολυμπιακής.

Αφού αποχαιρετήσαμε το προσωπικό του ξενοδοχείου που όλες αυτές τις μέρες φρόντιζαν για μας, επιβιβαστήκατε στο λεωφορείο και στις 10.45 φθάσαμε στο Αεροδρόμιο και στις 11.45 πετούσαμε για Αθήνα, στην επιστροφή είχαμε ένα πολύ καλό ταξίδι, κάπου εδώ παίρνει τέλος το γαμήλιο ταξίδι. Επειδή από τότε ήμουν , όπως με αποκαλεί ο Ηγέτης ''λογιστάκος'' πιο κάτω θα σας παρουσιάσω και τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.
30.800+20.700+5.000+37.790=σύνολο 94.290δραχμές σα να λέμε σήμερα τουλάχιστον 3.500,00ευρώ Αυτά έγραψε σήμερα στις 12/12/2015 ο Σπυρίδωνας- Καραβίδας-Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Fuji Tomo Kazu-Eπικούρειος Πέπος. Δείτε πιο κάτω μερικές ακόμα φωτογρφίες απ' το γάμο του Πεπέ και της Δολέντσιας.

Η νύφη με τους κουμπάρους Λάμπρο και Λίτσα Σταθοπούλου
Οι κουμπάροι θαυμάζουν τα κεντήματα-έργα τέχνης της νύφης.
Η Δολέντσια τότε που το χαμόγελο τη συνόδευε.
Η νύφη με τη φίλη μας Ντίνα Τρισμπιώτη.
Εδώ είναι η Ράνια, η νύφη και η Λίτσα πρώτες ξαδέρφες.
Ένα μικρό μέρος από τα έργα τέχνης της νύφης.


Εδώ η νύφη λογομαχεί με τον κουνιάδο της, είναι το έθιμο με τον καθρέφτη. Αριστερά είναι ο Τρανός, πιο πίσω η θεία Ελένη και η χαμηλοβλεπούσα είναι η ξαδέρφη της νύφης η Λίτσα, η σημερινή σύζυγος του Μαρμαροβιομήχανου κ.κ. Γ.  Κωσταρέλου.
Κι εδώ ξυρίζουν τον γαμπρό. 

ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ Η ΕΝΟΣ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ Λ.Ο.Γ. Αν το πιστέψεις το όνειρο μπορεί να πραγματοποιηθεί.

 

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ BEACH 21/07/2016 

Απάντηση-σχόλιο στο χρονογράφημα του Αρκά από τον Επικούρειο Πέπο.
Φίλτατε Αρκά-Αρκάδιε!!!!!!!!! νόμιζα πως το ποιητικό βράδυ με τα ποιήματα της Δημουλά, του Λειβαδίτη, του Ρίτσου, και της εκκολαπτόμενης ποιήτριας Έφης-Άλκηστης ήταν το αποκορύφωμα του τριημέρου, ενός ονειρεμένου τριημέρου, (αλήθεια μήπως η φοιτήτρια της Ψυχολογίας θα πρέπει αργότερα στην ψυχοθεραπεία των ασθενών της να συμπεριλάβει και το concept του τριημέρου;) τελικά έκανα λάθος! υπήρχε και συνέχεια, ο επίλογος γράφτηκε με το δικό σου γράμμα, ένα γράμμα που είμαι σίγουρος πως τα τρία φιλολογικά αστέρια Ζαν, Έφη, Τέρ, θα το βρουν εξίσου ποιητικό, συγκινητικό, λογοτεχνικό, και κυρίως ως κατάθεση ψυχής και συναισθημάτων. Ως συν ιδρυτικό μέλος της πάλε ποτέ Λ.Ο.Γ. οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η επανασύνδεση με συγκίνησε πάρα πολύ γιατί επανάφερε στη μνήμη μου πολύ όμορφες στιγμές γεμάτες δημιουργικότητα από το παρελθόν, παράλληλα επειδή φέτος κλείνουν 10 χρόνια από την ίδρυση ενός οράματος που το ονομάσαμε  Λ.Ο.Γ. ήταν και το κύκνειο άσμα μου σχετικά με την ΛΌΓ. του παρελθόντος, ο χρόνος θα δείξει το τι ακριβώς θα παραμείνει στις καρδιές και στην ψυχή εκείνων των μελών. Η Έφη-Άλκηστη είπε πως αυτό που έζησε αυτές τις μέρες ήταν καταπληκτικό και πως μόνο και μόνο γι' αυτό έπρεπε να είχε δημιουργηθεί η Λ.Ο.Γ. 
Ευελπιστώ πως μεταξύ των μελών, ή τουλάχιστον κάποιων μελών, να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η φιλία, απλά αυτό για να συμβεί θα πρέπει να κάνουν τα φιλαράκια το αυτονόητο, δηλαδή να ποτίζουν τον δένδρο της φιλίας ένθεν κακείθεν.
Αρχές Αυγούστου θα έχω τη χαρά να υποδεχθώ στην Αθήνα τον DERRICK, thn DENICE, thn CHRISTINA, kai ton JONATHAN θα γιορτάσουμε τα 39!!!!!!!!! χρόνια φιλίας μια υπέροχης και μοναδικής φιλίας που όμως για να διατηρηθεί ολοζώντανη και γοητευτική όλα αυτά τα χρόνια απλά την ποτίζαμε και οι δυο πλευρές, εύχομαι το ίδιο να κάνετε κι εσείς. Είσαστε αξιόλογα άτομα και σας αξίζει μια υπέροχη φιλία, συνήθως οι φιλίες κάνουν μια ''κοιλιά'' από τις γυναίκες ελπίζω πως αυτό δεν θα συμβεί από σας και πως πάντα στην καρδιά σας θα υπάρχει χώρος για τα φιλαράκια σας.
Επίσης ελπίζω πως κάποια στιγμή στο μέλλον η ταλαντούχος Έφη να μελοποιήσει κάποιο από τα ποιήματά της και να το ονομάσει ΟΥΤΟΠΙΑ!!!!!! πράγματι ήταν πολύ ουτοπικό το όραμά μου σχετικά με την Λ.Ο.Γ. αν όμως στη ζωή μας δεν πιστέψουμε στην υπέρβαση δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ''ξεκολλήσουμε'' από τη γη. Προσπάθησα φίλτατε Αρκά να παρασύρω σ' αυτό το όραμα κι άλλα άτομα, όσο πάντως κράτησε αυτό το υπέροχο ταξίδι ήταν μαγικό!!!! 
Αρκαδούλι τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές αντικρίζω τις άδειeς καρέκλες που καθόσουν εσύ και η Έφη-Άλκηστη και σε λίγο ω! του θαύματος σας βλέπω ξανά εκεί να μου χαμογελάτε και να μου λέτε, Mr Pepo CARPE DIEM!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ εσένα και την Έφη-Αλκηστη για τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε αυτό το εξαίσιο τριήμερο, σε παρακαλώ να συνεχίσεις τις επαφές με τα κορίτσια και να μην ξεχνάς να ποτίζεις το δέντρο της φιλίας σας. Με το υλικό που υπάρχει πιο κάτω ταξιδέψτε νοερά στο παρελθόν.
Με αγάπη ο Επικούρειος Πέπος.
Υ.Γ. Ντροπή σου δύση!!!!!!
       Που πας στα κόκκινα ντυμένη;
       Στην κηδεία σου πας!!!!!!!!!!!!
























































ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΓΑ ΓΙΑ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Η ΔΟΛΕΝΤΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!