ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Καλώς Όρισες 2020!! Λίγα λόγια για την ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΟΥΒΙΝΑ 25/12/1928 26/11/ 2019 40 μέρες μετά!! Αχ! Μανούλα πότε πέρασαν κιόλας

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!!

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας σας καλησπερίζω, η σημερινή ανάρτηση, είναι, τρόπος τινά ένα ""μνημόσυνο"" σε μια αγαπημένη γιαγιούλα, σε μια λατρεμένη Μανούλα, σε μια ταλαντούχα καλλιτέχνιδα που με τον πλούτο των μοναδικών της κεντημάτων άφησε ένα μεγάλο στίγμα στην τέχνη του κεντήματος, ήταν ο θηλυκός Πικάσο στην τέχνη του κεντήματος. Αν υπήρχε Μουσείο Κεντημάτων τα έργα της Βασιλικής Γκουβίνα θα ήταν κορυφαία, όπως Μόνα Λίζα και η Αφροδίτη της Μήλου στο Λούβρο. 
       Ο καθ' έκαστος στο είδος του και η γιαγιά Βασιλική στα κεντήματα της!!!
Πριν σας παρουσιάσω ένα πολύ μικρό μέρος από τα κεντήματα τής μανουλογιαγιούλας μας θα σας διηγηθώ την ιστορία της ολοκλήρωσης του μνημείου της.

Αρχικά η ιδέα ήταν να αναθέσουμε στους αδερφούς Τίγκα την ολοκλήρωση του μνημείου, οι αδερφοί Τίγκα είναι πολύ καλοί στη τέχνη τους και είναι επίσης καλοί και συνεργάσιμοι άνθρωποι.
Υπήρχε όμως η επιθυμία τής Μανούλας που δεν ήθελε μαρμάρινο μνημείο και αυτό με ανάγκασε να μεταβώ στην Πιαλεία Τρικάλων, στο χωριό του συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλου, όπου στο εκεί κοιμητήριο ο Παναγιώτης Τρέντας είχε φιλοτεχνήσει το μνήμα του αείμνηστου Κωστόπουλου.
Όταν αντίκρισα το συγκεκριμένο μνήμα εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ, κατάλαβα πως ήταν αυτό που θα έπρεπε να ετοιμάσουμε για την μανούλα μου.

 Όταν από τα πιο πολλά, - παρόντα - μέλη της οικογένειας πήρα το πράσινο φως, άμεσα ξεκίνησα τις επαφές για να βρω τους ανθρώπους που θα ολοκλήρωναν το έργο.
Μίλησα με τον δημιουργό του μνημείου στην Πιαλεία και μου είπε να απευθυνθώ στον καλλιτέχνη της Σχολής Καλών Τεχνών Ευάγγελο Παπαδημητρίου!! αυτή ήταν μία ευχάριστη έκπληξη γιατί ο Ευάγγελος εδώ και χρόνια, και συγκεκριμένα μετά την πρώτη ανάβαση στο τρύπιο λιθάρι το 2010 παραμένει από τότε ένας καλός φίλος.
Εντωμεταξύ εγώ φλέρταρα μέσα μου με την ιδέα του να συμμετέχω κι εγώ ενεργά ως βοηθός στην ανέγερση της τελευταίας κατοικίας τής μανούλας μου, αυτό ως ελάχιστο φόρο τιμής, γιατί δεν ξεχνώ πως το σπίτι στο χωριό ολοκληρώθηκε χάρη στην μανούλα μου και στον πατερούλη μου που ήταν απίκο ενώ εγώ πήγαινα για λίγες ώρες άφηνα οδηγίες και έφευγα.
Όταν ανάφερα το σκεπτικό μου στον Ευάγγελο, αυτός με ενθουσιασμό συμφώνησε να είμαι ο βοηθός του και από την επόμενη κιόλας ξεκινήσαμε τις εργασίες.
Το έργο ολοκληρώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου, σε συνομιλία που είχα με την μανούλα μου!! -αυτό έγινε μ' έναν μαγικό τρόπο - μου είπε:

''γιόκαμ σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ που συμμετείχες στην όλη διαδικασία, άντε τώρα να πας στο καλό και σταμάτα να κλαις για μένα, μακάρι όλες οι Μανούλες να βιώσουν όλα αυτά που έζησα εγώ κοντά σας και να έχουν το ευλογημένο τέλος που είχα εγώ. Μη ξεχνάς πως ξεψύχησα στην αγκαλιά σου και μου έκλεισες τα μάτια με φιλιά, τι άλλο να προσδοκά ένας γονιός; Άντε τώρα, πάρε την γυναικούλα σου και πάτε στην εγγόνα μου, θα σας περιμένω στα 40ήμερα Θεού επιτρέποντος''.

Αυτή η συνομιλία με την μανούλα μου έγινε όπως σας είπα με έναν μαγικό τρόπο, και συμβαίνει αυτό μόνον σ' εκείνες τις περιπτώσεις όπου οι αόρατες δυνάμεις διαπιστώνουν πως πραγματικά αγαπάς πολύ το πρόσωπο που επιθυμείς να επικοινωνήσεις. Έτσι συνέβη  κι αυτή τι φορά, οι αόρατες δυνάμεις μ' έφεραν σ' επαφή με την Μανούλα μου, είμαι σίγουρος πως αυτό θα συμβεί και στο μέλλον.
Πολλές ευχαριστίες οφείλω στον Ευάγγελο Παπαδημητρίου, στην Βασιλική Βράκα και στους αδερφούς Τίγκα.
Ας έρθω τώρα στα έργα τέχνης τής μανουλογιαγιούλας μας, αυτά που θα δείτε πιο κάτω είναι ένα πολύ μικρό δείγμα, ίσως να είναι μόνον το 5% σε σχέση μ' αυτά που είχε φιλοτεχνήσει: για τις αδερφές της, για τις νύφες, για τα εγγόνια, για τις ανιψιές, για τ' ανίψια, για την εκκλησία, για τα παιδιά από τ' ανίψια της, και για τους συγγενείς, φίλους, και γνωστούς.
Είναι απίστευτο!!
Ούτε βιοτεχνία να είχε, και το κυριότερο χαρακτηριστικό της ήταν πως ήθελε ό,τι τελείωναν τα χεράκια της να είναι τέλειο, ήταν λεπτολόγος στην τέχνη της.
Ίσως κάποιες/οι να μην καταλάβουν αν δεν γνωρίζουν το τι σημαίνει κέντημα, οι πιο πολλές γυναίκες που γνωρίζουν, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου πως είναι έργα τέχνης.

ΥΓ τελευταίας στιγμής, πριν λίγο έλαβα από την μητέρα μου μια φωτογραφία όπου υπάρχει το ονοματεπώνυμο της και ο αριθμός 139!! Είναι ο αριθμός προτεραιότητας προς κρίση, που έχει στη χώρα των Μακάρων. Υπήρξε, όπως μου είπε ειδική μεταχείριση εκ μέρους της Χαρόντισσας, γιατί η φήμη της Μανούλας μου ως σπουδαία καλλιτέχνιδα είχε φτάσει ήδη στ' αυτιά τής Χαρόντισσας από την αδερφή της την Μαρούλα και την νύφη της την Ελένη.

Σε λίγες μέρες λοιπόν, και συγκεκριμένα στις 04/01/2020 θα τελέσουμε το 40ήμερο μνημόσυνο στην Εκκλησία Γενέθλιον της Παναγίας που βρίσκεται στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Κάνω σήμερα 02 Ιανουαρίου αυτή την ανάρτηση μιας και τώρα έχω την δυνατότητα λόγω Ηγέτη να έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο. 
Εικόνες από το μνημείο και από τα έργα τής μανουλογιαγιούλας μας θα δείτε στο τέλος του κειμένου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Απίστευτο κι όμως αληθινό!! η γιαγιά κρατούσε ημερολόγιο, πιο κάτω θα αντιγράψω κάποιες σελίδες.
1999!! θα γράψω ένα δυσάρεστο γεγονός, ξημερώματα 3 Αυγούστου, ανήμερα των γενεθλίων της εγγόνας μου της Δήμητρας, ένας ασυνείδητος οδηγός τράκαρε τον Αλέκο!! 
Η πίκρα μας μεγάλη, έπαθα σοκ, όταν συνήλθα και έμαθα πως δεν ήταν θανατηφόρο δόξασα το Θεό, και θα τον δοξάζω όσο ζώ, που έγινε καλά και δεν του έμεινε κάποιο κουσούρι.
Με πονεμένη καρδιά η Μάνα Βασιλική Γκοβίνα.
1998!! πρώτη Μαρτίου, αρχίσαμε την οικοδομή στο χωριό, ημέρα Δευτέρα, όταν αρχίσαμε η χαρά μας δεν περιγράφονταν, στην διάρκεια των εργασιών εκτός από τον κόπο μας ''φορτωθήκαμε'' με πάρα πολύ άγχος και ευθύνες γιατί ο Σπύρος έλειπε, ερχόταν για λίγο, έβλεπε την πρόοδο των εργασιών, έδινε τις κατάλληλες οδηγίες και έφευγε. Όλο το βάρος έπεφτε στις δικές μου πλάτες και του πατέρα του. Δόξα τον Θεό όλα πήγαν καλά και περίπου σε έναν χρόνο κατοικούσαμε στο νέο δικό μας σπίτι που μας ετοίμασε ο γιόκας μου.

η γιαγιά δεν μένει πια εδώ Λαμπρινή!

Κουρασμένη αλλά με μεγάλη χαρά η Μάνα Βασιλική Γκοβίνα.
Γράφω διά ενθύμιον!! παντρεύτηκα στις 16 Απριλίου του 1950 τον Νικόλαο Γκουβίνα από το Γοργογύρι, εγώ γεννήθηκα στη Μεσοχώρα Τρικάλων αλλά λόγω του πολέμου και ειδικότερα του εμφυλίου η οικογένειά μου βρέθηκε στο Γοργογύρι.
Η μητέρα μου πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1990.

Το πρώτο μας παιδί [Βασίλης] γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1951 ημέρα Σάββατο.

Το δεύτερο παιδί μας [Σπυρίδωνας] γεννήθηκε στις 23 Μα'ί'ου του 1955 ημέρα Δευτέρα.

Το τρίτο παιδί μας [Αλέξανδρος] γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1959 του Σταυρού, ημέρα Δευτέρα.

Το πρώτο μας παιδί ο Βασίλης, νυμφέφθηκε την Ελένη Θωμά Γακόπουλου στις 19 Ιανουαρίου του σωτήριου έτους 1975
Το δεύτερο παιδί μας ο Σπυρίδωνας, νυμφέφθηκε  την Λαμπρινή Φώτη Ντακούλα στις 25 Απριλίου του 1979 ημέρα Τετάρτη.
Το τρίτο μας παιδί ο Αλέξανδρος ΓΚΟΥΒΙΝΑΣ νυμφέφθηκε την Ουρανία ΓΚΟΒΙΝΑ στις 07 Οκτωβρίου του 1989 ημέρα Σάββατο.

Το πρώτο μας εγγονάκι γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1975 και ώρα 11:30 στο Μαιευτήριο Αθηνών, του δώσανε το όνομα του παππού του ΝΙΚΌΛΑΟΣ
Το δεύτερο εγγονάκι μας, ο Θωμάς γεννήθηκε ημέρα Δευτέρα στις 02 Ιουλίου του 1979 ώρα μεσημβρινή.
Το τρίτο μας εγγονάκι, η πρώτη μας εγγόνα γεννήθηκε στις 18 Απριλίου Σάββατο Λαζάρου ώρα 11:30
Το τέταρτο εγγονάκι μας, η εγγόνα μας η Νικολέτα-Ηρώ γεννήθηκε νύχτα, 04:40 στις 25 Σεπτεμβρίου ημέρα Σάββατο.
Το τέταρτο εγγονάκι μας, η εγγόνα μας η Δήμητρα γεννήθηκε στις 03 Αυγούστου του 1993

13 Φεβρουαρίου 2008 απεβίωσε ο σύζυγός μου Νικόλαος Γκουβίνας.......

6 Απριλίου 1993 εγώ η Γκοβίνα Βασιλική του Νικολάου δωρίζω στην εγγόνα μου Βασιλική Γκοβίνα του Σπυρίδωνα τα εξής έργα τέχνης [κεντήματα].
Μία λευκή κουβέρτα.
Ενα κουβερτάκι λευκό για μωρό!!
Μία κουβερτούλα χρωματιστή για παιδικό κρεβάτι!!
Ακολουθεί ένα κατεβατό με διάφορα κεντήματα, θα σταματήσω όμως εδώ για να πω πως η μανούλα μου έκανε το καθήκον της, η εγγόνα της όμως δεν έχει πράξει ακόμα το δικό της καθήκον, οψόμεθα!! που έλεγε και ο σοφός παππούλης.
Φίλες και φίλοι ο προγονός μας ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ είχε πει:

''Να λησμονούμε τους νεκρούς μας για να σβήσουμε τη θλίψη μας, είναι αχαριστία°
Να πέφτουμε στην απόγνωση, επειδή τους χάσαμε, είναι βλασθημία''.   
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.  

 

       

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΗΣΟΥΝ ΧΡΥΣΟΧΕΡΑ, ΑΠΌ ΣΕΝΑ ΠΗΡΑ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ ΜΟΥ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ!! 
Σχετικά με τις επιθυμίες σου πήρα κι εγώ κάποιες πρακτικές πρωτοβουλίες τις οποίες είμαι σίγουρος πως έχουν την έγκρισή σου γιατί εμείς οι δύο είχαμε έναν ειδικό κώδικα επικοινωνίας, θυμάσαι Μανούλα που μου έλεγες: ένας είναι ο Σπύρος!! 
Η τελευταία σου κατοικία έπρεπε να είναι αντάξια του καλλιτεχνικού σου ταλέντου, του σεβασμού μας, και της αγάπης μας γι' αυτό και έκανα κάποιες τροποποιήσεις, και γι' αυτό επέλεξα τον καλλιτέχνη Ευάγγελο. Μανούλα χθες επικοινώνησα με την κ. Τζένη την φιλόλογο, την θυμάσαι; Εγώ θα την θυμάμαι για πάντα γιατί θα θυμάμαι την εξής φράση που είχε πει: 

Όλα τα είχε φροντίσει η Μανούλα μου....

''Η μανούλα σου όποτε κι αν ''φύγει'' θα ''φύγει'' γεμάτη από αγάπη!! Έβλεπε το πως σε είχαμε όλες εκείνες τις μέρες στο νοσοκομείο και ήταν πολύ συγκινημένη που σε φροντίζαμε 24 ώρες το 24ωρο όλη η οικογένεια. Μανούλα τώρα που γράφω αυτό το κείμενο βρίσκομαι στο σπίτι στην Κάντζα, επιστρέψαμε χθες και η απουσία σου μου ραγίζει την καρδιά. Το σπίτι είναι άδειο χωρίς εσένα. Όλα έχουν άλλο χρώμα.
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι ευλογημένοι φίλοι που με τον καλό τους λόγο απαλύνουν τον πόνο μου. Μανούλα η εκλεκτή μου διαχρονική φίλη η Βάσω λέει πως στον έρωτα, στον πόνο και στον θάνατο πορευόμαστε μόνοι μας!! Στον θάνατο σίγουρα, στον πόνο όταν υπάρχουν ''κυματοθραύστες'' βοηθούν πάρα πολύ, στον έρωτα να μην σ' αξιώσει ο θεός να πορευτείς μόνος σου. Επίσης μανούλα θέλω να σου μεταφέρω το ενδιαφέρον και τον καλό - παρηγορητικό λόγο της Ελένης, της γειτόνισσας που βρίσκεται στην Γερμανία. 
Μανούλα έκανες πάλι το θαύμα σου, σήμερα που σου γράφω αυτή την παράγραφο 02/01 η Μαριανθούλα, ο Ευάγγελος, ο Επικούρειος Κωνσταντίνος, και ο Δευκαλίωνας - Οδυσσέας είναι μαζί μας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για να περάσουμε όλοι μαζί λίγες μέρες γιατί όπως εσύ καλά γνωρίζεις, η Μαριανθούλα είναι η δεύτερη κόρη μου. Επίσης υπάρχει περίπτωση να έρθει και ο Κώστας με την Νίκη και τον Αλέξανδρο, πολύς κόσμος Μανούλα θα έρθει στο σπιτικό μας, αυτό το θεωρώ μεγάλη ευλογία. Σήμερα το απόγευμα 24/12 μας επισκέφτηκε και ο πατέρας Ευθύμιος με την Βαγγελίτσα, καταπληκτικοί φίλοι και οι δύο. 

Εγώ και η Λαμπρινή νιώθουμε πόνο και μοναξιά, σε είχαμε κοντά μας 24 ώρες το 24ώρο και τώρα μας λείπεις πάρα πολύ, μας λείπει η παρέα σου, οι αγκαλίτσες σου, τα γλυκόλογα σου, τα ωραία σου ποιήματα, η φωνούλα σου και γενικότερα μας λείπει η παρουσία σου. Παράλληλα όμως νιώθουμε ένα τσουνάμι υπερηφάνειας να γεμίζει τις ψυχές μας γιατί σταθήκαμε κοντά σου έως την τελευταία στιγμή και ήμασταν τυχεροί γιατί ζήσαμε κοντά σου ανεπανάληπτες - μαγικές στιγμές που θα μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. 

Αγαπητή/έ φίλη/ε εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές αν οι γονείς σου είναι κοντά σου, πήγαινε, αγκάλιασε τους, φίλησε τους, κάθισε κοντά τους, μίλησε τους, πάτε μια βόλτα μαζί όπως τότε που ήσουν μικρή/ός και σε παίρνανε από το χεράκι για μία βόλτα, τώρα πάρε τους εσύ από το χεράκι, και γενικότερα μείνε κοντά τους και μην αναβάλλεις για αύριο όλα αυτά, γιατί το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ!!!! Άδραξε την ευκαιρία.

Αριστερά στην φωτογραφία η Μανούλα με την Λαμπρινή.
Μανούλα ήσουν Μοναδική!! και πολύ όμορφη!! Με την Λαμπρινή σε μελετάμε όλες τις ώρες, ζήσαμε τόσα πολλά μαζί σου που ανά πάσα στιγμή όλο και κάτι θυμόμαστε.. Λίγες μέρες πριν έλαβα ένα μήνυμα από την Κική Μπούκα - Αποστόλου με πολύ κολακευτικά λόγια για σένα μανούλα, τα είχε ακούσει από την δική της μανούλα, και δες πως τα φέρνει η μοίρα να είσαστε τώρα με την μητέρα της γειτόνισσες!!! Ο πιστός φίλος μανούλα, ο μπούρου μπούρου ήταν παρών στον αποχαιρετισμό γιατί εκτός των άλλων ήσουν η αδυναμία του.
Σε κοιτώ κι αναθαρεύω και τα χέρια μου χτυπώ
Σαν αγία σε λατρεύω σαν μητέρα σ' αγαπώ....
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ,  Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,  Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Η Επιμέλεια της ανάρτησης έγινε από τον Επικούρειο Πέπο..