Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι γνωρίζει περισσότερα για αυτό από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε, έτσι κι εσύ Πέπο λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟ ΟΡΟΣ γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού όπως αυτή που μας είπες για τον ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ, αυτά είπε η Μούσα Ευτέρπη κι εγώ μελέτησα το αρχείο μου και αποτύπωσα σε ηλεκτρονική μορφή την αληθινή ιστορία του βουνού. Πολλά συγχαρητήρια έλαβα από όλες τις Μούσες και τις Νύμφες και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που εξιστόρησα την ιστορία του Κερκέτιου όρους. 

🌲🌲🌲

Κερκέτιον όρος. Η αληθινή ιστορία για το Κερκέτιον όρος όπως την άκουσα από τον παππού του πατέρα μου ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι 7 σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια 4 φορές το χρόνο ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα, δυστυχώς στην πορεία αυτός ο θεσμός καταργήθηκε γιατί υπήρξαν πολλοί ανόητοι που νόμιζαν πως ήταν σοφοί, όπως π.χ. κάποιος Πλατανάκος που επειδή είχε αυτό το σημαντικό όνομα νόμιζε πως ήταν εξίσου σοφός με τον πρόγονο μας!!! και μη χειρότερα δηλαδή, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σοφοί να σταματήσουν να μιλούν και σιγά σιγά να εκλείψουν εντελώς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημείο να έχουμε πολλούς βλάκες που νομίζουν πως είναι σοφοί και να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα.

Σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη να μεταφέρεις αυτούσιο στους απόδημους Γοργογυραίους, στους Γοργογυραίους, στους φιλογοργογυραίους και όχι μόνο σ' αυτούς, το πιο κάτω κείμενο.  Σ' ευχαριστώ. 

Σύμφωνα με την προφορική μυθολογία και με βάση τις πληροφορίες που έδωσαν οι Μούσες στον μυθολόγο υπάρχει η πιο κάτω α' εκδοχή περί της ονομασίας ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ

Σε κάποια επίσκεψη του Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό όπου συνέλεγε το βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.

Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη έως και την άλλη και φυσικά γνώριζε που υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, γιατί τον είχε μυήσει η γιαγιά του η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.

Άλλοι λένε πως ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία που μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα. Κάποιοι άλλοι λένε πολλά και διάφορα γιατί με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας αφαιρούσε η πρόσθετε κάτι με αποτέλεσμα η έρευνα που έκανε ο Επικούρειος Πέπος να είναι η πιο αξιόπιστη.

Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω της γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το Κερκέτιο όρος που τότε δεν είχε πάρει ακόμα την ονομασία ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και απλά το έλεγαν βουνό.

Επειδή λοιπόν έως εκείνη τη στιγμή το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία ο Ασκληπιός πρότεινε το βουνό να το ονομάσουνε ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού. Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος, επί τουρκοκρατίας όμως οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα Κόζιακας και που δυστυχώς αρκετοί σήμερα το προφέρουν μ' αυτό το όνομα, εκτός από την μικρή ΒΑΝΕΣΣΑ που επιμένει να το ονομάζει ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και μάλιστα όταν ο παππούς της το αναφέρει ως ΚΟΖΙΑΚΑ του κάνει την παρατήρηση. Μπράβο Βανέσσα.  

Αυτός είναι ένας αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και που δυστυχώς υπάρχουν ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν να το πληγώνουν με διάφορους τρόπους, κρίμα, κρίμα για όλους μας.

Τα τελευταία χρόνια ένας καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία του τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. Υπάρχει η προτομή του στο μονοπάτι που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, δηλαδή στο μονοπάτι του Ασκληπιού. Ας αφήσουμε τώρα τον μυθοπλάστη Επικούρειο Πέπο να μας διηγηθεί την δεύτερη εκδοχή του μύθου για την  ιστορία του Κερκέτη όπως του την υπαγόρευσαν κάποιο βράδυ στον ύπνο του οι Μούσες. 

ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

🌲💃🌲💃

Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα, που φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα της κοντά στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων δίπλα στον Κεφαλοπόταμο και ήταν τόσο γλυκολάλητη που όταν την άκουσε ο Κερκέτης να τραγουδάει την ερωτεύθηκε αμέσως.

Οι νύμφες του ποταμού βοήθησαν τον Κερκέτη να πλησιάσει την Δρυόπη και να της εξομολογηθεί τον έρωτα του και παράλληλα μύησαν την Δρυόπη στην τέχνη του χορού.💃💃💃

Η Δρυόπη αγάπησε κι αυτή  τον Κερκέτη ο οποίος πήγε με πολλά δώρα στον πατέρα της συνοδευόμενος από τον Ασκληπιό, ο Ασκληπιός τον είχε σαν παιδί του, και ζήτησαν επίσημα να νυμφεφθεί την όμορφη κόρη.

Ο Δρύοπας δεν έφερε καμία αντίρρηση γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον Κερκέτη και φυσικά γνώριζε την ιστορία του ονόματος του βουνού που τώρα πια ονομαζόταν Κερκέτιον όρος και πως αυτή την ονομασία την είχε δώσει ο Ασκληπιός λόγω της γνωριμίας του με τον μικρό Κερκέτη που τον βοηθούσε στη συλλογή των βοτάνων.

Στον γάμο της Δρυόπης παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, οι Μούσες, οι Νύμφες του ποταμού και φυσικά κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ούτε σ' αυτόν το γάμο έπαιξε ο γνωστός οργανοπαίχτης Γκοτζιό γιατί δεν είχε ακόμα γεννηθεί].

Πολλούς αιώνες μετά ενώ ο Επικούρειος Πέπος βρισκόταν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι οι νύμφες εμφανίστηκαν στον ύπνο του και του ζήτησαν να γράψει αυτή την αληθινή ιστορία. Ευτυχώς ο Επίκουρος είχε καλή μνήμη και τα θυμήθηκε όλα με την βοήθεια βέβαια των Μουσών, κατέβηκε στο αρχηγείο και αποτύπωσε στο χαρτί όλα αυτά που του υπαγόρευσαν οι Μούσες.

Αυτή είναι αγαπητές φίλες και αγαπητοί μου φίλοι η αληθινή ιστορία του βουνού που έχει στην αγκαλιά του το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.

ΥΓ. Διάφοροι ποιητές έχουν υμνήσει με ποιήματα τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αυτά τα ποιήματα αναζήτησε τα στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χωριό του Πεπέ, τα τέσσερα ποιήματα που ακολουθούν, με κορυφαίο το πρώτο το οποίο έγραψε ο εκλεκτός μου φίλος - φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό το 2007 και τα τέσσερα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκέτιου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ 

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό. 

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει 

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη. 

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού 

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου. 

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι, 

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει». 

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι, 

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει. 

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη, 

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη. 

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι, 

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι. 

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα 

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα. 

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια, 

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια. 

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη, 

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι. 

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει 

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι. 

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή 

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή. 

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ, 

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους. 

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα, 

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα. 

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη, 

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη. 

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα, 

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα. 

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα 

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα. 

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω, 

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω. 

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη, 

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη. 

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω." 

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω. 

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία, 

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία, 

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι, 

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι." 

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου 

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου. 

Π.Λ.🎓🌷

ΥΓ. Κλείσε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην καρδιά σου και θα νιώσεις την αύρα του Κερκέτιου όρους να σου χαϊδεύει τα μάγουλα, 

θα νιώσεις τη δροσιά του Κεφαλοπόταμου να ποτίζει την ψυχή σου, 

θα νιώσεις τ' αρώματα της ρίγανης, της Φλαμουριάς, και των αρωματικών φυτών να ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα νιώσεις την φιλοξενία των Γοργογυραίων να σε καλούν να επισκεφτείς το χωριό τους ξανά και ξανά, 

θα νιώσεις την ηδονή που εκπέμπουν οι Μούσες και οι Νύμφες του δάσους και του ποταμού, αυτά και άλλα πολλά μαγικά θα σου συμβούν αν κλείσεις στην 💓 το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο ύμνησε με το πιο πάνω ποίημα ο μέγιστος φιλόλογος και ποιητής Παναγιώτης Λαδιάς όταν το επισκέφτηκε και το ερωτεύτηκε.

Ίσως να είναι το πιο ερωτεύσιμο χωριό στην ελληνική επικράτεια.

Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι;

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΔΕΥΤΕΡΟ] 

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,

κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη

ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·

έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

🌷🌷🌷

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις

και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο μη προχώρει

του ταξιδιού σου πια. 

Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις

καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;

🌷🌷🌷

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,

των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·

και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

🌷🌷🌷

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις

που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις

τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να 

μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;

🌷🌷🌷

Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.😜😜😜

Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.

Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,

οι καρποί,τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.🎷🎷🎷

Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από έναν το Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.

ΤΡΙΤΟ]

Απ' όταν χώρισε θαρρώ/

Το χώμα από τον ουρανό/

Καμαρωτό μ' αλαζονεία/

Και μες στη θεία ησυχία/

🌜🌷🌛

Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/

Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/

Και όταν ρίχνουμε ματιές/

Στους κάμπους με τις κερασιές/

🌜🌷🌛

Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/

Κρύβεται πίσω από το βουνό/

Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/

Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/

🌜🌷🌛

Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/

Να το αγγίξουν πλησιάζουν/

Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/

Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.

Γιαμάμπε Ακαχίτο.

ΤΕΤΑΡΤΟ]

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο

Στους δρόμους του ουρανού

Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά

Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς

💃🍇🎻

Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα

Στο άρωμα των λουλουδιών

Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου

Και των πουλιών τις μουσικές.

🎻💃🍇

Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου

Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο

Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ

🍇💃🌷

Πιο κοντά μου σε νιώθω

Όσο κι αν μακριά σου φεύγω

Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου

Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου

🍇💃🎷

Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι

Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,

Με χρώματα, με αρώματα 

Και με κάθε λογιών χαρίσματα.

🍇💃🍓

Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές

Στην αυλή των θαυμάτων

Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.

Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην 💓 τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Την επιμέλεια των κειμένων έκανε ο Επικούρειος Πέπος.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΥΓ. Τα πνευματικά δικαιώματα αυτής της αληθινής ιστορίας ανήκουν στον Επικούρειο Πέπο.